Η ΕΞΑΠΑΤΗΣΗ ΤΩΝ ΛΑΩΝ

Εν έτει 2017, ο ανθρώπινος πληθυσμός έχει ξεπεράσει τα 7 δις και προ 50ετίας κάναμε το πρώτο βήμα για τον γαλαξιακό μας αποικισμό. Η ιλιγγιώδης ανάπτυξη της τεχνολογίας μάς προσφέρει καθημερινά παροχές απεριόριστης επικοινωνίας από τη μια γωνία του πλανήτη ως την άλλη, καθώς παράλληλα συνεχώς καινούργια επιστημονικά δεδομένα θέτουν τις βάσεις για ενδεχόμενα μεγαλεία στο μέλλον που κανείς δε θα δύναται να φανταστεί. 

Γιατί, επομένως, ο πνευματικός κόσμος ενός παιδιού σήμερα, πλάθεται με διδαχές και κείμενα που επί της ουσίας έπλασαν εποχές όπως ο Μεσαίωνας; Γιατί μεγαλώσαμε με τα ίδια ιερά βιβλία και τα ιδεώδη που είχαν οι άνθρωποι που ζούσαν κάτω από τα ρωμαϊκά υδραγωγεία, χωρίς να ξέρουν τη χρήση τους; Γιατί ο τοκογλυφισμός, αντί να παραγκωνίζεται, έχει παγκοσμιοποιηθεί και γιατί έχουμε βιώσει τόσες πισώπλατες μαχαιριές από τους πολιτικούς αντιπροσώπους μας;  Γιατί η κοινωνία, ενώ θα μπορούσε αλληγορικά να είναι ένα υγιές δάσος με ποικίλη χλωρίδα και πανίδα, παραδόθηκε σε ζιζάνια και ύαινες;


  Μέσα στην Ιστορία, παρατηρούνται μορφές παρακρατικής εξουσίας που, ανεξάρτητα χρονικών και γεωγραφικών διαφορών, παρουσιάζουν παρόμοια μοτίβα συμπεριφοράς. Μια διαταγή μεμονωμένης προσωπικότητας που βρίσκεται σε ένα πολυτελέστατο γραφείο ή κάποτε βρισκόταν σε μια βίλα ή σε ένα βασιλικό ανάκτορο, θέτει σε λειτουργία τον άσπλαχνο οικονομικό ή στρατιωτικό μηχανισμό που τον υπηρετεί, και ξεκινά έτσι μια αλυσιδωτή διαδικασία που τελειώνει με τη σφαγή ανυπολόγιστων ανθρώπων και την αρπαγή των δεδουλευμένων τους. Διαφαίνονται, έτσι, κίνητρα αιμοδιψούς φιλοδοξίας σε κάθε πτυχή της ανθρώπινης ιστορίας.

  Ποιοι είναι αυτοί που κάθονται στο τζάκι τους κι αποφασίζουν ποιος ζει, ποιος πεθαίνει, ποιος κυβερνά, ποιος κυβερνιέται; Κανείς ποτέ δεν άλλαξε τον κόσμο μόνος του, κανείς δε γεννήθηκε αυτάρκης. Πώς τότε έγινε εφικτή η συνεχής βελτίωση της κοινωνικής θέσης ενός απάνθρωπου όντος;
  Επτασφράγιστες μυστικές οργανώσεις δια μέσου των αιώνων γαλουχούν, ξεχωριστά, επίλεκτους και λαούς. Τους μεν, τους εισάγουν στην ακόρεστη δίψα για εξουσία, την υλιστική απληστία, την εξαφάνιση της συμπόνοιας, την περιφρόνηση της ηθικής. Αφού το περήφανο δημιούργημά τους ολοκληρώσει την εκπαίδευσή του, ξεκινά να παρασιτεί κατευθυνόμενα μες στην κοινωνία. Υπακούν τη σέχτα τους, βοηθούν τους ομοϊδεάτες τους και ανεξάρτητα του επαγγέλματος που επικαλούνται επίσημα, προάγουν συγκεκριμένη ατζέντα ή προπαγάνδα που οδηγεί σε έναν απώτερο συγκεκριμένο σκοπό. Ο καθένας στον τομέα του, ανοίγει ένα μισθολόγιο λαδώματος και ξεπλύματος, στο οποίο υπάγονται γνωστοί σ' εμάς σάπιοι πολιτικοί, δημοσιογράφοι, πρόεδροι ΜΚΟ. 
  
  Οι λαοί, δε, διαχρονικά στοχοποιούνται ως θύματα μαζικής και καλοστημένης πλάνης με διαφορετικές αποφάνσεις ανά χρονική περίοδο. Ήδη από τη νεολιθική και τη χάλκινη εποχή, κουμάντο έκαναν οι κλασικά αδίστακτοι: οι κάστες των στρατιωτικών και των ιερέων (Σουμέριοι, Ινδοί, Αιγύπτιοι). Η μοίρα των πολλών δηλαδή παιζόταν στα χέρια των ασυζητητί θεϊκών εκπροσώπων. Στην εποχή του Περικλή, λίγα χρόνια αφού είχαν απωθηθεί οι Πέρσες, οι Αθηναίοι στο όνομα του Απόλλωνα και της ιερής Δήλου πούλαγαν νταβατζιλίκια στους συμπατριώτες τους στο Αιγαίο και τη Μικρά Ασία, κατασφάζοντας όποιον οικισμό σήκωνε το ανάστημά του. Το θέμα του μεγάλου Αλεξάνδρου δεν τίθεται εδώ, καθώς είναι η μόνη εκστρατεία στην ιστορία που δημιουργήσε καλύτερο κόσμο απ' ό,τι ήταν πριν. Ο ηγέτης αυτός δεν έχει καμία σχέση με τους ηγέτες της παγκόσμιας συμφοράς, γι' αυτό είναι ο πρώτος και τελευταίος πραγματικός Μέγας της ιστορίας. Όσο για τους Ρωμαίους, ο μανιώδης επεκτατισμός εις βάρος των βαρβάρων, τους οποίους περιφρονούσαν, στο τέλος οδήγησε στην πτώση τους και τη λεηλασία της Ρώμης δις. Ποτέ όμως, τέτοια μεγαλεπίβολα σχέδια εξουσιομανών, δεν έθεσαν όλον τον τότε γνωστό κόσμο κάτω από μια θρησκεία. Κατά την ύστερη αρχαιότητα λοιπόν, είχαν αρχίσει να πλάθονται θρησκευτικά δόγματα που δαιμονοποιούσαν καθετί διαφορετικό, ακόμα κι αν αυτό μπορούσε να εκθειάσει πραγματικά το είδος μας. Δοξασίες πίστης, σου έλεγαν (και σου λένε) να ζεις ώστε να ζήσεις αφού πεθάνεις, ενώ η φιλοσοφία καιγόταν σε κάθε δημόσια πυρά που άναβε η Εκκλησία. Μεγαλειώδεις ελληνικές επιστήμες κοσμοαντίληψης λησμονήθηκαν επί αιώνες για να αντικατασταθούν από την κοσμολογία της ιουδαϊκής μυθολογίας, παραμυθάκια δηλαδή αντί για γνώση. Σίγουρα αποτελεί ιδιαίτερα λαϊκιστικό το να απορρίπτει κανείς την ιστορική ύπαρξη του Χριστού. Απορρίπτεται όμως η θεϊκή του υπόσταση, όταν κάποιος έχει θέσει φιλοσοφικά ιδεώδη ως αρχές σκέψης. 

Ιουλιανός, ο τελευταίος φιλόσοφος-αυτοκράτορας

Με λίγα λόγια, επομένως, αν ο χριστιανισμός άνθιζε σε μια ελληνίζουσα κοινωνία, θα μεταβαλλόταν άραγε σε θρησκεία ή θα διδασκόταν ως μια καθαυτή φιλοσοφική σχολή; Ως θρησκεία, δημοφιλής στις απαίδευτες μάζες, στις οποίες υποσχόταν βασίλεια σε άλλους κόσμους κτλ, με πολλές φανατικές παρεκβάσεις (πχ παραβολάνοι), αυτό που ξέρουμε είναι ότι ο χριστιανισμός ορκίστηκε αέναη διαμάχη με τον ελληνισμό γιατί οι Πατέρες της Εκκλησίας είχαν συνειδητοποιήσει πως ο ελληνισμός ήταν ο μεγαλύτερος ανταγωνιστής και έπρεπε να εκθεμελιωθεί, ώστε να μπορέσει να σχηματισθεί Χριστιανική Οικουμένη. Επομένως χριστιανισμός κι ελληνισμός δε συνήπαρξαν ποτέ ειρηνικά από τον 4ο αιώνα μΧ μέχρι την απαρχή της νεοελληνικής ιστορίας. Με τη δημιουργία της Εκκλησίας στην ουσία σηματοδοτήθηκε η εταιροποίηση του φόβου. Ο Φόβος Α.Ε., επικαλώντας θεία εκπροσώπηση, ανέβαζε-κατέβαζε ηγεμόνες, ενώ στιγματίζοντας με παγανισμό, αίρεση, μαγεία, προπατορικό αμάρτημα, βασάνιζε και θανάτωνε αναζωπυρωτές επιστημών και τεχνών, έκαιγε γυναίκες, μοναχικές, χήρες που οι συγχωριανοί τους τις θεωρούσαν, μεταξύ άλλων, λόγω των βοτανολογικών τους γνώσεων, ως μάγισσες. 

  Η φιλοσοφία όμως, όσο βάναυσα κι αν συκοφαντήθηκε, ποτέ δεν πέθανε. Ο ελληνισμός διασώθηκε υπογείως από νεοπλατωνιστές και κρυπτοχριστιανούς και, όταν βρήκε προσοδοφόρο έδαφος κατά τον ύστατο μεσαίωνα, ο κόσμος Αναγεννήθηκε και οι λαοί Διαφωτίστηκαν. Έπρεπε κάποιος να τους πει ότι η τέχνη του φόβου έχει ημερομηνία λήξης, όταν η μόρφωση έχει ημερομηνία έναρξης. 

Πλήθων, φιλόσοφος που έζησε λίγο πριν την Άλωση του 1453, κύριος διδάσκαλος της Αναγέννησης, ένθερμος υπερασπιστής της φυσικής και πολιτισμικής συνέχειας του Ελληνισμού («εσμέν Έλληνες το γένος, ως η τε φωνή και η πάτριος παιδεία μαρτυρεί»)

  Η Εκκλησία έτσι άρχισε δειλά δειλά να χάνει την επιρροή της στα πολιτικά δρώμενα, ενώ στρατιωτικές πρωτοβουλίες ανήκαν πλέον στο παρελθόν (δεν μπορούσε πχ πλέον να μαζέψει ένα μάτσο τυχοδιώκτες και να τους στείλει να λεηλατήσουν την Κωνσταντινούπολη). Τα ηνία της πρωτοκαθεδρίας αποκτήθηκαν, συνεπώς, από τις δυτικές μοναρχίες. Έτσι λοιπόν κράτη, όπως η Μεγάλη Βρετανία κι η Ισπανία, άπλωναν άφοβα τα ιμπεριαλιστικά νύχια τους στις νεοανακαλυφθείσες περιοχές, εξαφανίζοντας τους αυτόχθονες από προσώπου γης. Υπερωκεάνια νησιά που τώρα είναι οικονομικοί παράδεισοι για off-shore εταιρίες, παλαιότερα ήταν χώρος εμπορίου και προμήθευσης σκλάβων και αιματοβαμμένων προϊόντων. Πιο πριν μετατράπηκαν σε τόπους γενοκτονίας γηγενών από τους δυτικούς "επισκέπτες". 
Δυτικοί, οι οποίοι μέχρι τότε, αποχαυνωμένοι και οπισθοδρομικοί έριζαν μεταξύ τους για το ποιος είναι καλύτερος χριστιανός, ποιος είναι ο νόμιμος εκπρόσωπος του Θεού, λύνοντας τις διαφορές τους με το αιματοκύλισμα των υποτελών τους. 
Όταν ένας ματαιόδοξος μονάρχης έστελνε αδιάφορα το λαό του να σκοτώσει ή να πεθάνει, το μόνο που τον στενοχωρούσε ήταν το πόσο πολύ κοστίζε ο πόλεμος. Ψάχνοντας χείρα βοηθείας, κατέφευγε στις ανερχόμενες και πολλά υποσχόμενες διεθνείς τράπεζες, που τόσο πρόθυμα παρείχαν τις υπηρεσίες τους στους ισχυρούς. Γιατί, τι θα μπορούσε να είναι καλύτερο από το να είσαι ο τοκογλύφος ενός βασιλιά; Ενώ αυτή η συνοδοιπόρια βρισκόταν στην ακμή της, εις βάρος των κατώτερων κοινωνικών τάξεων φυσικά, η αφύπνιση έγινε στη Γαλλία το 1789, όπου οι καταπιεσμένοι πληθυσμοί βρήκαν την ευκαιρία να εξωτερικεύσουν όλη τους την οργή με κάθε δυνατό τρόπο. Κι εκεί που κάποιος θα έλεγε πως φτάνει το τέλος της μοναρχίας και της τοκογλυφίας στη Γηραιά Ήπειρο, και η αρχή των ναπολεόντιων μεταρρυθμίσεων, όλη η βασιλική Ευρώπη ενώθηκε κατά των Γάλλων, με αποτέλεσμα το 1815, αναμφίβολη νικήτρια να είναι η εκβιομηχανισμένη Μεγάλη Βρετανία, σημαίνοντας έτσι την εξάπλωση του καπιταλισμού. Διόλου ασήμαντο ότι μετά τη νίκη των Βρετανών ο ισχυρότερος άνθρωπος της ισχυρότερης αυτοκρατορίας ήταν ο τραπεζίτης ονόματι Nathan Rothchild. Στον ίδιο αιώνα εμφανίζονται επίσης κι άλλες θεωρίες κοινωνικής δομής, όπως ο κομμουνισμός, θέτοντας έτσι αβεβαιότητα για το ποιος θα μπορούσε να είναι ο τρόπος διακυβέρνησης στο μέλλον. Η αβεβαιότητα αυτή, κατά τον 20ο αιώνα, μετατράπηκε στις πιο τραγικές σελίδες της ανθρωπότητας, όπου ο νεοφερμένος ναζισμός ήταν η αιτία για τους μεγαλύτερους αριθμούς μαζικής ανθρωποκτονίας που έχει υπάρξει ποτέ. 

  Φτάνουμε έτσι στον 21ο αιώνα. Το έδαφος δεν έχει ακόμα ξεραθεί από το αίμα των προγόνων μας, κι όμως είναι έκδηλη η αίσθηση ότι είναι πολλά που έχουμε ξεχάσει. Όταν ο λαός δεν πολεμά, για τα συμφέροντα άλλων συνήθως, δέχεται κατά ρυπάς επιθέσεις στο μυαλό, το στομάχι, την τσέπη. Με διάφορες πολιτικές εξαγγελίες, διαφημιστικές εκστρατείες, διατροφικές συνήθειες, οικονομικά κραχ, οι τάξεις των καθημερινών ανθρώπων πλήττονται από παντού και η αντίδραση τους είναι κυρίως συμβιβαστική. 

Πολύ εύλογα η τοκογλυφία είναι μισητή, επειδή το κέρδος προέρχεται από το ίδιο το νόμισμα κι όχι από τη χρήση, για την οποία προορίστηκε. Ενώ επινοήθηκε για χάρη της συναλλαγής, το νόμισμα πολλαπλασιάζεται από τον τόκο (γι' αυτό άλλωστε και ο τόκος ονομάστηκε έτσι γιατί όπως τα γεννήματα είναι όμοια με τους γεννήτορες τους, έτσι και ο τόκος είναι γέννημα χρημάτων από χρήματα). Επομένως απ' όλους τους τρόπους απόκτησης πλούτου βασικά αυτός είναι ο πιο αφύσικος.

  Ποιος μπορεί επομένως να σηκωθεί και να ρίξει γροθιά στο μαχαίρι; Ποιος μπορεί να λάβει τον έλεγχο της κατάστασης; Ο λαός. Ο λαός έχει τη δύναμη σ' αυτόν τον φαινομενικά άνισο, συνεχή αγώνα κατά των αμετανόητα υλιστικών, κακόψυχων εγωιστών που δαπανούν τα λεφτά και τη ζωή τους για να πάρουν τα λεφτά και τη ζωή μας. Ο λαός έχει τη δύναμη μέσα του, μόνο εκ μέσω των πολλών, ενώ ο κατά πάσης κατεύθυνσης κοινωνικός διαχωρισμός διχάζει, και στρέφει τον πολίτη εναντίων του πολίτη. 
  Κόμματα, κινήματα "αριστεράς" και "δεξιάς", ΜΚΟ για ομοφυλόφιλους και λοιπές κοινωνικές μειονότητες, χρωματισμένοι συνδικαλιστές, κομματικές παρατάξεις στα πανεπιστήμια, αφορολόγητοι παπάδες, γαύροι και βάζελοι, πρόεδρος δημοκρατίας και αντιπολίτευση, όλα αυτά, μεταξύ άλλων, τι πραγματικά προσφέρουν; Κάνουν κάτι άλλο εκτός από αντιπαραθέσεις της πλάκας και κοινωνική αεργία; Τόσοι συμπολίτες μας αφήνουν μια προσωπική τους ιδιαιτερότητα να πλάσει όλο τους το είναι, μερικές φορές διαλαλώντας το παντού χωρίς κάποιο μείζονα λόγο. Άλλοι έχουν πιστέψει σε μια ιδέα κάποιου άλλου και την έχουν αφήσει να πλάσουν τον εσωτερικό τους κόσμο. Βλέπεις 20χρονους Πασπίτες και Δαπίτες να τσακώνονται μεταξύ τους και να αντιτίθενται σε κάποιον μη χρωματισμένο συμφοιτητή τους, ενώ το φυσιολογικό και σωστό είναι να είσαι ανεξάρτητος!  Από την άλλη, διεφθαρμένοι, κυβερνητικοί και υπαλληλικοί, καθώς και ζάμπλουτες οικογένειας αμφιβόλου δράσης και πηγών πλούτου θα έπρεπε να έχουν εξετασθεί για προδοσία, κι ενδεχομένως δε θα έπρεπε να πατούν τη χώματα της μητέρας Ελλάδας αυτή τη στιγμή. 

  Οδεύω προς το τέλος των σπουδών μου και παρακολουθώ τα γύρω μου δρώμενα προσπαθώντας να αποκτήσω, όσο μπορώ, ολιστική γνώση σε ανθρωπιστικά ζητήματα. 

Από μικρή ηλικία ήμουν πεπεισμένος ότι η γενιά μου θα προκαλέσει αισθητές αλλαγές στη δομή της κοινωνίας. Δεν μπορώ να κρίνω θετικές ή αρνητικές, αλλά πραγματικά, λόγου χάρη, οι εκκλησίες σε 40-50 χρόνια από τώρα θα είναι κάθε Κυριακή άδειες! Ποιος από τους συνομήλικούς μας θα πηγαίνει; Είμαστε η πρώτη γενιά που μεγάλωσε απολαμβάνοντας τόσο υψηλό βιοτικό επίπεδο, με ένα τεράστιο εύρος επιλογών, ανέσεων και πληροφόρησης, ανοικτό μπροστά στα μάτια μας. Αγαθά, που εν ελλείψει τους χιλιάδες ανθρώπινες ζωές έχουν χαθεί και χάνονται, μας παρέχονται ως τόσο βέβαια στην καθημερινότητα μας, που είναι αμφίβολο άμα έχει καλλιεργηθεί εντός της νεολαίας ουσιώδης εκτίμηση για αυτά που έχουμε.

  Συνεχώς σκεφτόμαστε τι μας χωρίζει, αντί του τι μας ενώνει. Μαζί πορευόμαστε όλοι σ' αυτή τη χώρα. Ίδιοι νόμοι, ίδια γλώσσα, ίδιες παραδόσεις, ίδιο κλίμα, γειτονικές πόλεις, γειτονικά σπίτια, γειτονικές οικογένειες, κοινοί πρόγονοι. Είμαστε αντικειμενικά ιδιαιτέρως ομοιόμορφος πληθυσμός, σε μήκος και σε πλάτος. Αν κάτσουμε για μια στιγμή και προσδιορίσουμε αυτά που έχουν για εμάς πραγματική αξία, θα δούμε ότι ταυτίζονται με την Πατρίδα. Μόνο όταν η Ελλάδα είναι πραγματικά ελεύθερη, είμαστε ελεύθεροι εμείς και όσοι αγαπάμε. Οι περισσότεροι εν ζωή Έλληνες θα περάσουμε την υπόλοιπη ζωή μας και θα θαφτούμε εδώ. Αφουγκράσου για λίγο, πόσα έχει προσφέρει η Ελλάδα στον κόσμο κι αναλογίσου: Θα προσφέρεις εσύ στην Ελλάδα ή θα κοιτάξεις την πάρτη σου;
  Μείνε πιστός στην πατρίδα σου Έλληνα! Όποιος περίτρανα δηλώνει Έλλην έχει ευλογία στο νου, περηφάνια στην καρδιά και βάρος στους ώμους του. Ελλάς δυνατή, Έλλην δυνατός. Έλλην δυνατός, Ελλάς δυνατή.

ΠΗΓΗ :https://apopseisneolaias.blogspot.gr 

Τάσεις Αποψευδαισθησιοποίησης