ΓΙΑΤΙ Ο «ΕΥΣΕΒΗΣ» ΚΑΙ «ΑΚΟΛΑΣΤΟΣ» ΞΕΡΞΗΣ ΕΠΙΤΕΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ;

Ανάγλυφο του Δαρείου  στην Περσέπολη.

Γιατί  ο  Δαρείος,  ο  πατέρας  του  Ξέρξη,   είχε  γίνει έξαλλος  με  τους  Αθηναίους  και  είχε  βάλει  ένα δούλο  να  του  λέει  3  φορές  τη  μέρα  «Δέσποτα, μέμνησο  των  Αθηναίων»  (δηλαδή, «να  θυμάσαι  τους  Αθηναίους»);  Ηροδότου, V.105 .

Το  κείμενο  είναι  από  το  βιβλίο  "Το  θέατρο  της  Σωτηρίας"  του Μ.  Καλόπουλου  (σελίδες  139-169  ) με  μερικές  προσθήκες  και  τροποποιήσεις

Ο  ΚΑΛΟΣ  ΙΕΧΩΒΑ  ΚΑΘΟΡΙΖΕΙ  ΤΗΝ  ΙΣΤΟΡΙΑ

Ο  «θεός – ιεχωβά»  ορίζει πράγματι την ιστορία… αλλά μόνον αφού πρώτα επιστρατευθούν ΚΑΙ ΔΟΥΛΕΨΟΥΝ στην κατεύθυνση αυτή, ένα σωρό ικανοί κατάσκοποι, συκοφάντες, αγαπητικοί, ταλαντούχοι ψεύτες, υποκριτές και αδίστακτοι εκβιαστές, δημιουργώντας τρόπον τινά, μια πρότυπη και ομολογουμένως ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΚΑΤΑΣΚΟΠΩΝ, ΓΙΑ ΔΙΕΙΣΔΥΣΗ ΣΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ, ΠΛΟΥΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Η  ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ  ΙΣΤΟΡΙΑ  ΤΗΣ  ΕΣΘΗΡ

Η ιστορία της Εσθήρ είναι όντως μια εκπληκτική ιστορία. Είναι ΑΞΙΑ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΗΣ ΣΠΟΥΔΗΣ και μας ξεναγεί λεπτομερώς στην ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ εβραιοχαλδαϊκή τέχνη της αδίστακτης αρπαγής προνομίων. Η ιστορία αυτή είναι πραγματικά αξεπέραστη για τις εμπνευσμένες συνταγές απάτης και διεισδύσεων στα κέντρα γέννησης και διαμόρφωσης του πλούτου, της εξουσίας και της ιστορίας, έχει δε γεννήσει εκατοντάδες εβραίους μιμητές και συνεχιστές ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΕΡΓΟΥ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ.

ΡΟΤΣΙΛΝΤ  ΚΑΙ  ΜΑΡΔΟΧΑΙΟΣ,  ΤΟ  ΙΔΙΟ  ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ

Αρκεί να διαβάσουμε πως γεννήθηκε και στήθηκε η αυτοκρατορία των Ρότσιλντ και πως αυτή επηρέασε και διαμόρφωσε τα τελευταία 200 χρόνια την ιστορία του κόσμου.

Το βιβλίο λοιπόν της Εσθήρ, (αν διαβαστεί ολόκληρο), αποδεικνύει ως εντελώς αληθινό, αυτό που προσπαθεί να διαψεύσει: ΟΤΙ Η ΣΥΝΩΜΟΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΩΝ ΙΟΥΔΑΙΩΝ ΣΤΗΝ ΒΑΒΥΛΩΝΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΕΡΣΙΑ ΗΤΑΝ ΤΕΡΑΣΤΙΑ και απολύτως κατευθυνόμενη και ενορχηστρωμένη !

Το βιβλίο της Εσθήρ αποδεικνύει ως εντελώς αληθινά, ακριβώς όλα όσα αρνείται.

Τελικά αυτό το βιβλίο αναδεικνύεται ουσιαστικά σε εκπληκτικό εγχειρίδιο πολέμου και κατασκοπίας και αποτελεί πολύτιμη ιστορική ξενάγηση στις τέχνες της στρατηγικής παγίδευσης. Το κείμενο περιγράφει πως παγιδεύουμε άτομα και έθνη, με γνωστά και άγνωστα υλικά και μεθόδους, απίστευτης αποτελεσματικότητας, πράγμα που μας υποχρεώνει να αναγνωρίσουμε τους συγγραφείς της, ως τους ΑΡΧΑΙΟΤΕΡΟΥΣ ΙΔΡΥΤΕΣ ΣΧΟΛΗΣ κατασκοπείας και πολέμου εν καιρώ ειρήνης!

Πριν αφήσουμε όμως τον καταπληκτικό συνωμότη Μαρδοχαίο, πρέπει να πούμε κάτι και για την συστηματική απόκρυψη της φυλετικής του ταυτότητας. Αν και Ιουδαίος στο θρήσκευμα και την καταγωγή, το πρώτο συνθετικό του ονόματός του Μάρδο- παραπέμπει στο όνομα του διασημότερου θεού της Βαβυλώνας ΜΑΡΔΟΥΚ.  Ο κεντρικός λοιπόν ήρωας του βιβλίου της Εσθήρ, είναι πράγματι επί σκοπώ ένας κρυπτο-ιουδαίος, δηλαδή ένας κοινός κατάσκοπος. Ο Μαρδοχαίος γνωρίζει πολύ καλά όχι μόνο το ΠΩΣ, αλλά και το ΠΟΥ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ, και κάνει τα πάντα, για να βρεθεί μέσα στα κέντρα των αποφάσεων, εξασφαλίζοντας τρόπους ελέγχου και επιρροής στις ιστορικές εξελίξεις. Μέσα σ΄αυτά τα κέντρα των αποφάσεων, άσκησε αθέμιτη επιρροή, αποσπώντας προνόμια με σκευωρίες, κατασκεύασε ενοχοποιητικά στοιχεία, δημιούργησε υποχείρια με ηδονές και ηδονιστικές ουσίες και εξόντωσε ΑΝΗΛΕΩΣ χιλιάδες ανθρώπους. Υπήρξε δηλαδή ένας ικανότατος εκπαιδευμένος κατάσκοπος σε εντεταλμένη υπηρεσία και με αυτόν οι Ιουδαίοι ουσιαστικά καθοδηγούσαν το ισχυρότερο κέντρο αποφάσεων της εποχής του.

Mαρδοχαίος ήταν και το εβραϊκό όνομα του Μαρξ.

    ΕΝΑΣ  ΣΗΜΕΡΙΝΟΣ  ΜΑΡΔΟΧΑΙΟΣ

Μαρδοχαίος λέγεται  ο σημερινός μεγιστάνας των ΜΜΕ που ελέγχει σήμερα σε όλον τον κόσμο την σχετική αγορά.

Ο Κιθ Ρούπερτ Μέρντοχ, (αγγλικά: Keith Rupert Murdoch), γεννημένος στις 11 Μαρτίου 1931, είναι Αυστραλός - πολιτογραφημένος Αμερικανός - μεγιστάνας των Μ.Μ.Ε., Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της News Corporation.

Ο Μέρντοχ έχει στην ιδιοκτησία του μια πραγματική αυτοκρατορία παγκοσμίως, που συμπεριλαμβάνει πολυάριθμους ιστοτόπους - IGN Entertainment, AskMen, Rotten Tomatoes -, μεγάλο αριθμό εφημερίδων, όπως η New York Post στις Ηνωμένες Πολιτείες και οι The Times στο Ηνωμένο Βασίλειο. Επίσης δραστηριοποιείται στο χώρο της τηλεόρασης, κατέχοντας ανάμεσα σε άλλα το δίκτυο Fox News.

Ο Μέρντοχ συμπεριλήφθη τρεις φορές στην ετήσια λίστα του περιοδικού Time με τα 100 πρόσωπα που ασκούν τη μεγαλύτερη επιρροή παγκοσμίως. Εκτιμήθηκε ως ο 13^ος ισχυρότερος άνθρωπος στον κόσμο σύμφωνα με το περιοδικό Forbes για το έτος 2010. Κατέχοντας ένα δίκτυο επιχειρήσεων που αποτιμάται στα 6,3 δις δολλάρια, θεωρείται ο 117^ος πλουσιότερος άνθρωπος του πλανήτη.

Ποιος είναι όμως ο συγκεκριμένος βασιλιάς, γύρω απ΄τον οποίο εκτυλίσσεται η ιστορία της Εσθήρ; Η Εβραϊκή μετάφραση της Βίβλου τον αποκαλεί «Ασσουήρη» , ενώ των Ο΄: «Αρταξέρξη» . Στην Εγκυκλοπαίδεια Δρανδάκη διαβάζουμε: «Ασσουήρης: εξελληνισμένος τύπος του Εβραϊκού ονόματος της Παλαιάς Διαθήκης Αχασβερός».
Ο Παν. Ι. Μπρατσιώτης, ο τακτικός καθηγητής της ερμηνείας της Π. Διαθήκης και πρώην διευθυντής του περιοδικού της ιεράς συνόδου «Ιερός Σύνδεσμος», γράφει στην εγκυκλοπαίδεια Δρανδάκη, λέξη Αχασβερός: «Αχασβερός: Το όνομα τούτο απαντάται πρώτα στην Εβραϊκή Παλαιά Διαθήκη, στα βιβλία Εσθήρ (1.1.), Δανιήλ (9.1) και Β΄ Εσδρας (4.6), στην μετάφραση δε των εβδομήκοντα (Ο΄ Δανιήλ 9.1 και Β΄ Εσδρας 4.6), αποδίδεται ως Ασσουήρος. Κατά τις νεότερες όμως έρευνες, ιδιαίτερα μετά την ανάγνωση των περσικών επιγραφών ( προφανώς αναφέρεται στα ευρήματα των ανασκαφών στα Σούσα) έγινε σαφές, ότι πρόκειται περί του βασιλέως των Περσών Ξέρξου του Α΄ (486-465 π.Χ.) ο οποίος περσιστί λέγεται Ξιαγαρσία(ς). Το όνομα αυτό, κατά εσφαλμένη προφορά, έγινε Αχασβερός και στην μετάφραση των Ο΄ αποδίδεται ως Αρταξέρξης, χωρίς όμως να πρόκειται περί αυτού, αλλά πιθανότατα πάλι περί του Ξέρξη Α΄, στην ιστορία του οποίου, άριστα προσαρμόζεται κατά τις νεότερες αρχαιολογικές και ιστορικές έρευνες το περιεχόμενο του βιβλίου της Εσθήρ»
Είναι αλήθεια ότι για την ακριβή ταυτότητα του Πέρση βασιλιά «Ασσουήρη» Εσθήρ 1.1, έχουν γραφτεί κατά την αρχαιότητα πολλές ανακρίβειες. Ο Ιώσηπος π.χ. ακολουθώντας τους Ο΄, αποκαλεί τον μονάρχη αυτόν Αρταξέρξη, αλλά η μεταφραστική ομάδα των εκδόσεων «Κάκτος» στην αντίστοιχη επεξηγηματική της παραπομπή (Ιώσηπος, Ιουδαϊκή Αρχαιολογία 11.184 παραπομπή 25) διευκρινίζει: «στην πραγματικότητα το εβραϊκό Ahasweros είναι μεταγραφή του περσικού Κsayarsa, δηλαδή Ξέρξης, όμως ο Ιώσηπος λαθεμένα τον ταυτίζει με τον Αρταξέρξη ακολουθώντας την Π. Διαθήκη των Ο΄!»

ΓΙΑΤΙ  ΜΕΤΑΦΡΑΖΟΥΝ  ΕΠΙΤΗΔΕΣ  ΛΑΘΟΣ  ΤΟ  ΟΝΟΜΑ  ΞΕΡΞΗΣ  ΣΕ  ΑΡΤΑΞΕΡΞΗ;

Γιατί οι εβδομήκοντα δύο Εβραίοι λόγιοι, αν και κοντύτερα στα γεγονότα, έκαναν αυτό το παράξενο λάθος στην περσική λέξη Ksayarsa, μεταφράζοντάς την πρώτα αόριστα ως Ασουήρη και μετά εντελώς λαθεμένα ως Αρταξέρξη αντί του ορθού Ξέρξη;
ΤΟ ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΙΚΟ ΑΥΤΟ ΛΑΘΟΣ, ΔΕΝ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΤΥΧΑΙΟ.
Η ιστορία αυτή, έφτασε στα χέρια μας από την ξαφνική μετάφραση που επέβαλε με διαταγή του, στα κείμενα αυτά ο Πτολεμαίος Β’ περί το 270 π.Χ. αποσπώντας την γνωστή μετάφραση των εβδομήκοντα (Ο΄ ή Septuagint). Η μετάφραση εκείνη φυλάχτηκε στην βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, για περισσότερο από έξη αιώνες !
Η μετάφραση των Ο΄ γίνεται στην εποχή των άμεσων επιγόνων του Μεγάλου Αλεξάνδρου, στο κέντρο του ελληνιστικού κόσμου (γύρω στο 270 π.Χ.) στην Αλεξάνδρεια κατ΄απαίτηση του Πτολεμαίου Β΄, σε μια περίοδο δηλαδή, που Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΜΕΣΟΥΡΑΝΟΥΣΕ και οι άθλοι του μεγάλου Μακεδόνα, ήταν ακόμα πρόσφατοι.
ΚΑΘΕ ΦΑΝΕΡΟΣ ΣΥΣΧΕΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΣΥΝΔΕΣΗ ΤΗΣ ΕΣΘΗΡ, ΜΕ ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΕΧΘΡΟ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ, ΤΟΝ ΞΕΡΞΗ Α΄, ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΕΚΕΙΝΗ, ΗΤΑΝ ΞΕΚΑΘΑΡΑ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ !
Το μεταφραστικό αυτό λάθος λοιπόν, φαίνεται πως υπαγόρευσε στους λόγιους μεταφραστές της Βίβλου, η καυτή ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΤΑ της εποχής τους.
Έκτοτε, πολλοί, αντιγράφοντας τους Ιουδαίους αυτούς μεταφραστές της Π. Διαθήκης, δανείσθηκαν την λεπτομέρεια αυτή, επαναλαμβάνοντας και μεταφέροντας το σκόπιμο λάθος. Τελικά όλοι σήμερα, και οι Ιουδαίοι και η εκκλησία, δέχονται ανεπιφύλακτα, ότι ο Ασουήρης της Εσθήρ είναι ο Ξέρξης Α΄, ο γιός του Δαρείου Α΄, δηλαδή: «ΞΕΡΞΗΣ Ο ΔΑΡΕΙΟΥ» όπως τον αποκαλεί ο Ηρόδοτος. 7.186.10.

Aς θυμίσουμε όμως λίγο καλύτερα, το ποιος ακριβώς είναι ο συγκεκριμένος βασιλιάς Ξέρξης. Στην περσική ιστορία, έχουν καταγραφεί μόνο δύο βασιλείς με αυτό το όνομα: ο Ξέρξης Α΄, που βασίλεψε είκοσι ένα χρόνια (486 – 465 π.Χ.) και ο εγγονός του ο Ξέρξης Β΄. Ο Ξέρξης Β΄, βασίλεψε μόνο για 45 ημέρες, ήταν ένας εντελώς ασήμαντος βασιλιάς, που εφονεύθη το 425 π.Χ. Εξ αυτού χάνει την υποψηφιότητα, να είναι αυτός ο σύντροφος της Εσθήρ, μια και κατά το βιβλίο, το ειδύλλιό του με την Εσθήρ εκτυλίσσεται στον τρίτο χρόνο της βασιλείας του. Εσθήρ 1.2. Έτσι μένει μόνο ο Ξέρξης Α΄ , ο γιός του Δαρείου, ως ο μοναδικό υποψήφιος σύζυγος της Εσθήρ.

Η  ΜΕΘΟΔΙΚΗ    ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ  ΤΩΝ  ΙΟΥΔΑΪΚΩΝ  ΑΘΛΩΝ

Μόλις τελείωσε αισίως για τον Μαρδοχαίο, την Εσθήρ και τους Ιουδαίους της Περσίας αυτή η ιστορία, έπρεπε να καταγραφεί με απόλυτο σεβασμό στην γραπτή προγονική τους παρακαταθήκη. Πράγματι αυτή η μεγάλη επιτυχία καταγράφηκε και κάποιος παρέδωσε γραπτή αναφορά στο κεντρικό Ιουδαϊκό ιερατείο. Διαβάζουμε στην σχετική καταχώριση: «λευίτης ιερέας, έφερε την επιστολή αυτή, του Μαρδοχαίου, την σχετική με την γιορτή των Πουρείμ και έλεγαν γι’ αυτήν ότι είναι αληθινή». (Σημείωση στο τέλος του βιβλίου της Εσθήρ).
Έτσι με τον ανάλογο σεβασμό, η αναφορά του Μαρδοχαίου ( το κατοπινό βιβλίο της Εσθήρ), κατεχωρήθη πράγματι σαν αυθεντική, μαζί με άλλες παρόμοιες πετυχημένες συνταγές επέμβασης στην ιστορία.
Όλοι οι Ιουδαίοι, εδώ και 2.500 χρόνια, γιορτάζουν κάθε χρόνο την γιορτή ΠΟΥΡΕΙΜ, σε ανάμνηση των ένδοξων κατορθωμάτων του Μαρδοχαίου. Στην τελετή διαβάζεται φωναχτά και θεατρικά το βιβλίο της Εσθήρ, το δε Ταλμούδ αναγνωρίζει το βιβλίο ως ΚΟΡΥΦΑΙΟ βιβλίο του Ιουδαϊσμού και συμβουλεύει όλοι οι παριστάμενοι εβραίοι στην γιορτή να κραυγάζουν: «καταραμένος να είσαι (ΜΑΚΕΔΟΝΑ)  Αμάν».

Μετά την διαφωτιστική αυτή ξενάγηση στο βιβλίο της Εσθήρ και στις αναφορές από τον Ηρόδοτο, πρέπει όλοι να αναρωτηθούμε:
ΓΙΑΤΙ, Ο ΟΠΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ ΚΑΛΟΣ ΘΕΟΣ Ή ΙΕΧΩΒΑ, ΘΑ ΕΠΙΘYΜΟΥΣΕ ΜΕ ΤΟΣΟ ΠΑΘΟΣ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΕΙ ΤΟΝ ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ ΙΑΜΑΤΙΚΟ ΚΑΙ ΠΑΝΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΕΥΕΡΓΕΤΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ;

Και αν επιτέλους, όπως είναι προφανές, κανένας αληθινός θεός δεν εμπλέκεται σ΄όλα αυτά, τότε ποιος είναι εκείνος ο σατανικός μηχανισμός, ο χειροκίνητος εκείνος «θεός», που αιώνες τώρα μπορεί ανενόχλητος να παίζει με τον ύπνο των ανθρώπων, στέλνοντας με επιτυχία «κατ΄όναρ» τέτοιες εκβιαστικές εντολές πολέμου;
Γνωρίζουμε σήμερα ότι στο μακρινό ακόμα παρελθόν, κάποιοι είχαν ανακαλύψει την δύναμη των ονειρο-υποβολών ή ονειρο-εμφυτεύσεων, εκμεταλλευόμενοι τις δυνάμεις των ονειροποιών φυτών. Κάποιοι κατάφεραν να δαμάσουν τις δυνάμεις αυτές και να κατακτήσουν την αποδοτικότατη ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΠΟΙΟΥ, την οποία και εκμεταλλεύθηκαν, φυτεύοντας μεθοδικά στην ψυχή των αρχόντων της εποχής τους, εντολές με την μορφή θεόσταλτων ονείρων.
Κάτι τέτοιο ακούγεται πράγματι υπερβολικό. Εν τούτοις, ο μεγάλος αριθμός περιπτώσεων, που στα ιστορικά μας κείμενα, έντονα και σχεδόν ξεκάθαρα υπαινίσσεται κάτι τέτοιο, πρέπει να μας αναγκάσει να θεωρήσουμε την εκδοχή αυτή, τουλάχιστον ως εξαιρετικά πιθανή. Σήμερα, με την εξέλιξη της ΥΠΝΟ-ΝΕΥΡΟΛΟΓΙΑΣ, η οποία συνηγορεί αναφανδόν στην δυνατότητα τέτοιων ονειρο-υποβολών μέσω φαρμακευτικών ουσιών και όχι μόνο, η εκδοχή αυτή εμφανίζεται εξαιρετικά βέβαιη.
Φαντασθείτε μόνο την δύναμη ενός τέτοιου όπλου επέμβασης στην ΙΣΤΟΡΙΑ! Η ιδέα είναι τόσο δελεαστική…που θα αποτελούσε μάλλον ανεξήγητη αβλεψία του πολυμήχανου δόλου, αν δεν είχε ανακαλύψει κάτι ανάλογο. Το θέμα λοιπόν δεν είναι αν, αναγνωρίζουμε εδώ την εκδοχή της ονειρομαγγανείας, αλλά ΠΟΣΕΣ ΑΝΑΛΟΓΕΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΣ ΠΑΡΑΒΛΕΠΟΥΜΕ, που με σαφήνεια τις υπαινίσσονται.
Είναι αλήθεια τραγικό, που μέχρι σήμερα δεν υπάρχουν σοβαρές μελέτες στην κατεύθυνση αυτή, που να εξετάζουν λεπτομερώς την ανατριχιαστική αυτή εκδοχή, τουλάχιστον στις κομβικές και καθοριστικές στιγμές της ιστορίας. Στα ευρύτερα ιστορικά αρχεία ( για όποιον θέλει να ψάξει) υπάρχει σαφής καταγραφή ανάλογων περιπτώσεων, που δείχνουν την εκφοβιστική χειραγώγηση, συγκεκριμένων ιστορικών εξελίξεων με την εμφύτευση θεϊκών ονειρο-εντολών.
Κάποιοι λοιπόν , με όπλο τους τα πολλά και ποικίλα ονειροποιά υλικά, κατάφεραν να ξεσηκώσουν τον τρόμο ή τον ενθουσιασμό των θυμάτων τους, φέρνοντας σταδιακά την τέχνη του ονειροποιού, σε επίπεδα λειτουργικής τέχνης, που τους βοήθησε να αναρριχηθούν στις εξουσίες της εποχής τους και να μεταμορφωθούν σε θριαμβευτικούς επιβήτορες της ιστορίας. Αυτοί λοιπόν, οι συγκεκριμένοι ονειρο-χειραγωγοί είχαν κάθε λόγο να ονομάζουν «θεϊκά», αυτά τα ιστοριογόνα όνειρα.
Ο αρχαίος ιουδαίος ιστορικός (και ταυτόχρονα Ραββίνος) Φίλων, στο βιβλίο του «Περί ικετών» γράφει: «θεόπεμπτα είναι τα όνειρα» και υπερθεματίζοντας, απαριθμεί και φυσικά ονομάζει ΘΕΪΚΑ, τα πάμπολλα βιβλικά όνειρα που εξασφάλισαν στους προγόνους του, ευκαιρίες αναρρίχησης στις εξουσίες της Αιγύπτου, της Βαβυλώνας και της Περσίας. Ταυτόχρονα αναφέρει και γνωρίζει πολύ καλά τις ΥΠΝΩΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΟΝΕΙΡΟΠΟΙΕΣ, ιδιότητες διαφόρων φυτών (και του Μανδραγόρα) που χρησιμοποίησαν οι πρόγονοί του, για να επηρεάσουν την ιστορία. « ΟΙ ΜΑΝΔΡΑΓΟΡΑ ΠΙΝΟΝΤΕΣ ΑΠΟ ΒΑΘΥ ΥΠΝΟ ΠΙΕΖΟΝΤΑΙ».
Ο έτερος εβραίος ραββίνος ιστορικός, ο Φλάβιος Ιώσηπος, αναφέρει βέβαια το φυτό Μανδραγόρα, αλλά αποφεύγει να αναλύσει την φοβερά δηλητηριώδη, υπνοποιό και ονειροποιό δύναμη του φυτού.

Θα επιστρέψουμε για λίγο πάλι στην αφήγηση του Ηροδότου για να δούμε, με ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΜΑΤΙΑ τώρα, μια παράξενη λεπτομέρεια της αφήγησής του, η οποία μας υποχρεώνει να προσέξουμε καλύτερα την πιθανότητα κατασκευής συνωμοτικής ονειρο- εντολής πολέμου κατά των Ελλήνων, στους Ξέρξη και Αρτάβανο.
Πράγματι, στην συνέχεια της περιγραφής του, ο Ηρόδοτος όχι μόνο δεν αναφέρεται σε κάτι καθαρά ονειρικό, όπως κάνει αλλού (π.χ. το όνειρο του Κύρου με τις φτερούγες), αλλά μας περιγράφει την σκανδαλωδώς παράξενη απαίτηση του βασιλιά Ξέρξη, να παραστήσει ο στρατηγός Αρτάβανος τον βασιλιά για μια μέρα και μάλιστα την νύχτα, να κοιμηθεί στο βασιλικό κοιτώνα, βέβαιος ότι έτσι θα ξεγελαστεί ο εντολέας άγγελος και θα επισκεφθεί και τον Αρτάβανο με το ίδιο βασανιστικό όνειρο κατά της Ελλάδος!
Στην παράξενη αυτή λεπτομέρεια όμως, που φανερά δεν ταιριάζει καθόλου σε συνηθισμένες ονειρικές καταστάσεις, εμείς μπορούμε να δούμε έντονα, την προσπάθεια επανάληψης του μηχανισμού της μαγγανείας. Η συγκεκριμένη απαίτηση, προδίδει την ανάγκη διατήρησης συγκεκριμένων συνθηκών, για την δυνατότητα επανεμφάνισης των «ονείρων». Φαίνεται πως οι ονειροποιοί συνωμότες, έκαναν πράγματι ένα τέτοιο αποκαλυπτικό λάθος, που φυσιολογικά θα έπρεπε να ενεργοποιήσει τους υποψιασμούς, ακόμα και των αφελέστερων αναγνωστών. Όχι μόνο έβαλαν τον σαστισμένο Ξέρξη, να προτείνει στον Αρτάβανο την εντελώς ανόητη αυτή ιδέα, να ξεγελάσει δηλαδή τον ονειροδότη θεό, φορώντας την βασιλική στολή στον στρατηγό του, αλλά στην συνέχεια, η αφήγηση παρουσιάζει και τον υποτιθέμενο θεό, να παίζει ευχαρίστως το παιχνίδι της παράξενης αυτής πρότασης του Ξέρξη.
Στην αφήγηση βέβαια, μπορεί να φαίνεται πως την εξωφρενική αυτή πρόταση κάνει στον Αρτάβανο ο ίδιος ο Ξέρξης, αλλά βασανίζοντας ελάχιστα την εικόνα, γίνεται φανερό, ότι η συγκεκριμένη φαινομενικά ανόητη ιδέα, δεν μπορεί να είναι του Ξέρξη, αλλά του υπεβλήθη, είτε στην ώρα της νυχτερινής δεκτικής του κατατονίας, είτε από τους ευφυείς συνωμότες που συνεχώς την ημέρα τον περιστοίχιζαν. Ο λόγος αυτής της πρότασης ήταν απλούστατος. Οι υποβολείς ονείρων, ήθελαν και το επόμενο θύμα τους, ο Αρτάβανος, να βρίσκεται μέσα στο ΒΑΣΙΛΙΚΟ υπνοδωμάτιο, όπου είχαν ήδη εξασφαλισμένη πρόσβαση και είχαν στήσει λειτουργικά και με ασφάλεια, όλα τα σκηνικά προαπαιτούμενα για την ονειρο-παράσταση.
Έπρεπε λοιπόν και το επόμενο θύμα τους, όχι απλά να κοιμηθεί στο βασιλικό κρεβάτι, αλλά να υποδυθεί και όλες τις υπόλοιπες λεπτομέρειες του καθημερινού βασιλικού βίου. Δηλαδή να ζήσει μια ολόκληρη μέρα σαν βασιλιάς, για να μπορέσουν να εφαρμόσουν πάνω του, όλες τις ευκαιρίες επέμβασης (μαγγανείες) στις διατροφικές συνήθειες του βασιλιά, κατά την διάρκεια της μέρας, ή λίγο πριν απ΄την νυχτερινή κατάκλισή του.
Με τον Αρτάβανο λοιπόν στην θέση του βασιλιά, να έχει πιεί ή να έχει φάει τα κατάλληλα πράγματα, στην κατάλληλη ώρα, μπορούσαν με κάθε ευκολία να επαναλάβουν την ίδια ακριβώς συνταγή της ονειρο-υποβολής με την βοήθεια ασφαλώς συγκεκριμένης υπνοφόρου δρόγης, προσφερόμενης προφανώς σε κάποιο μαγγανισμένο καθιερωμένο δείπνο ή βραδινό ρόφημα του βασιλιά.

Φαίνεται λοιπόν, ότι η συγκεκριμένη πρόταση: «να κοιμηθεί ο Αρτάβανος στο βασιλικό κρεβάτι» Ηρόδοτος 7.15.16, υποβιβάζει αυτόματα και οριστικά τον συνεργαζόμενο θεό σε απλό συνωμότη. Ολοφάνερα η πρόταση αυτή έγινε, μόνο και μόνο, επειδή δεν υπήρχε η ανάλογη δυνατότητα επέμβασης στην διατροφή, αλλά και στο υπνοδωμάτιο του Αρτάβανου.
Παραμένει βέβαια αναπάντητη η σοβαρή ερώτηση: Μπορούσαν πράγματι να πλησιάσουν το βασιλικό κρεβάτι οι σωματοφύλακες του βασιλιά; Και αν ναι θα είχε ο βασιλιάς την αφέλεια να έχει αλλοεθνείς για σωματοφύλακές του;
 

 

Ο  ΕΒΡΑΙΟΣ  ΖΟΡΟΒΑΒΕΛ,  ΣΩΜΑΤΟΦΥΛΑΚΑΣ  ΤΟΥ  ΔΑΡΕΙΟΥ.

ΕΡΩΤΗΣΗ  ΣΤΟΥΣ  ΙΣΤΟΡΙΚΟΥΣ:  ΠΟΙΟΣ  ΣΩΜΑΤΟΦΥΛΑΚΑΣ   ΞΥΠΝΟΥΣΕ  ΤΟΝ  ΔΑΡΕΙΟ  ΠΡΩΪ  ΜΕ  ΤΗΝ  ΦΡΑΣΗ:  «ΔΕΣΠΟΤΑ,  ΜΕΜΝΗΣΟ  ΤΩΝ  ΑΘΗΝΑΙΩΝ;»    

Για να απαντήσουμε στις καίριες αυτές ερωτήσεις πρέπει να μεταφερθούμε για λίγο στο βιβλίο Α΄ ΕΣΔΡΑΣ 3.3-4:
«Κάποτε ο πατέρας του Ξέρξη Α΄, ο βασιλιάς Δαρείος, πήγε στο υπνοδωμάτιό του να κοιμηθεί. Τότε οι τρείς νεαροί ΣΩΜΑΤΟΦΥΛΑΚΕΣ ΤΟΥ είπαν μεταξύ τους: ελάτε να πούμε ποιό κατά την γνώμη μας είναι το ισχυρότερο πράγμα στον κόσμο, και όποιου ο λόγος φανεί στον βασιλιά ο ευφυέστερος, εκείνος θα πάρει μεγάλα δώρα και τιμές. Έγραψαν λοιπόν ο καθένας την γνώμη του και την ΕΒΑΛΑΝ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΣΚΕΦΑΛΟ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΑ ΔΑΡΕΙΟΥ και είπαν: Όταν θα σηκωθεί από τον ύπνο ο βασιλιάς, θα του δώσουν τα σημειώματα»
«Οι τρείς αυτοί σωματοφύλακες έγραψαν πλάι στον κοιμώμενο βασιλιά την γνώμη τους. Ο πρώτος ότι το ισχυρότερο όλων είναι το κρασί. Ο δεύτερος ότι ο ισχυρότερος όλων είναι ο βασιλιάς. Ο τρίτος όμως έγραψε ότι επικρατέστερη είναι η γυναίκα, όλα όμως τα νικάει η αλήθεια». Α΄ ΕΣΔΡΑΣ 3.11-12.
«Το πρωί οι τρεις σωματοφύλακες του Βασιλιά ανέλυσαν την σκέψη τους εκτεταμένα και ο βασιλιάς ΔΑΡΕΙΟΣ είπε στον τρίτο, τον Ζοροβάβελ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ ΙΟΥΔΑΙΟΣ: ζήτησέ μου ΟΤΙ ΘΕΛΕΙΣ και περισσότερο απ΄όσα συμφωνήσαμε και εγώ θα σου τα δώσω, γιατί αποδείχθηκες Ο ΣΟΦΟΤΕΡΟΣ και θα γίνεις σύμβουλός μου ΚΑΙ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΜΟΥ.
Τότε ο Ζοροβάβελ ζήτησε από τον βασιλιά ΔΑΡΕΙΟ να ανοικοδομήσει την Ιερουσαλήμ και τον Ναό της». Α΄ ΕΣΔΡΑΣ 4.32-44.
Από το περιστατικό αυτό βλέπουμε, πως λίγα μόνο χρόνια νωρίτερα, ο βασιλιάς Δαρείος, (521 – 485 π.Χ.), ο ίδιος ο πατέρας του Ξέρξη, ο Πέρσης βασιλιάς που πρώτος εκστράτευσε ανεπιτυχώς κατά της Ελλάδος, φιλοξενούσε ευχαρίστως στην αυλή του, άτομα διαφορετικής φυλής και καταγωγής. Και όχι μόνο στην αυλή του, αλλά οι ίδιοι οι σωματοφύλακές του, ήταν άτομα διαφορετικής καταγωγής, πίστης, καταβολών και επιδιώξεων, έχοντας μάλιστα την δυνατότητα να προσεγγίζουν, όχι μόνο το υπνοδωμάτιό του, αλλά και το ίδιο το προσκέφαλο του βασιλιά. Ας μην σχολιάσουμε βέβαια το γεγονός, ότι ο εβραίος Ζοροβάβελ, έγινε και ΜΕΛΟΣ της ανθελληνικής οικογένειας του Δαρείου.
Να λοιπόν, πως μια ανεξήγητη παραδοξότητα στην περιγραφή του Ηροδότου, υπό το φως της απλής τυπικής ανάλυσης, έπρεπε να αναγκάσει την ιστορική έρευνα, όχι μόνο να ανακαλύψει την ενδεχόμενη ονειροποιό μαγγανεία, αλλά και να την συνυπολογίζει τουλάχιστον ως συνέκδοχη αιτία της αιματηρής και πολιτισμοκτόνου καθόδου του Ξέρξη στην Ελλάδα.
Αντί αυτού, αιώνες τώρα ειδικοί και μη, προσπερνούν υποτιμητικά τις λεπτομέρειες της τόσο παράξενης αυτής περιγραφής (που σημειωτέον αποτελεί ίσως την εκτενέστερη περιγραφή ονείρου από αναγνωρισμένο ιστορικό όπως ο Ηρόδοτος) με επιδεικτική αδιαφορία και ΕΙΡΩΝΙΚΑ χαμόγελα.
Από την άλλη δεν αμφιβάλλουμε, πως ίσως κάποιοι να κοντοστάθηκαν πάνω από την αινιγματική αυτή περιγραφή του Ηροδότου και προσωρινά να φιλοξένησαν, ένα αχνό νεφελώδες ερωτηματικό. Όμως εντελώς αβοήθητοι, λόγω της παντελούς άγνοιας ανάλογων περιπτώσεων, οι υποψιασμοί τους αυτοί, αστήρικτοι και ανεπιβεβαίωτοι, αδράνησαν και η όποια πρόσκαιρη νεφελώδης απορία τους, διαλύθηκε ανεκμετάλλευτη, σαν μοναχικό συννεφάκι, ανίσχυρο να προκαλέσει την απαιτούμενη ευεργετική βροχή ερωτήσεων.
Βέβαια, όλη αυτή η γενικευμένη απουσία υποψιασμών, μόνο ανερμήνευτη και τυχαία δεν είναι, αφού η τέχνη του δόλου, αιώνες τώρα παραμένει αόρατη και άγνωστη, ακόμα και στους εραστές των καλύτερων ιστορικών καταδύσεων. Το κολοσσιαίας σημασίας όμως ενδεχόμενο, μιας ονειρο-χειραγώγησης, που υποχρέωσε τον Πέρση βασιλιά, εκβιαστικότερα από οποιανδήποτε άλλη αιτία, να εκστρατεύσει κατά των Ελλήνων, ούτε καν σαν ακραία εκδοχή, δεν νομίζω ότι απασχόλησε ποτέ και κανέναν.
Όπως καταλαβαίνετε λοιπόν, ένα τέτοιο συγκλονιστικό συμπέρασμα, γύρω απ΄τους μηχανισμούς υποκίνησης της σημαντικότερης εκστρατείας κατά του πολιτισμού των Ελλήνων, ακόμα και στην ασθενέστερη εκδοχή του, θα έγραφε επαναστατική ιστορία αφύπνισης, αποκαλύπτοντας ως αληθινούς τους υπαρκτούς μηχανισμούς παρέμβασης της μαγείας στην ιστορία.
ΤΗΝ ΟΝΕΙΡΟΠΟΙΟ ΑΥΤΗ ΜΑΓΓΑΝΕΙΑ ΤΗΝ ΥΠΑΙΝΙΧΘΗ Ο ΗΡΟΔΟΤΟΣ ΣΤΑ ΓΡΑΠΤΑ ΤΟΥ, ΤΟΝ 5Ο ΑΙΩΝΑ Π.Χ.
Από τότε πέρασαν 25 αιώνες. Στην περίπτωση που κάποιοι παρατηρητικοί αναλυτές, αιώνες πριν έκαναν γνωστή, έστω και σαν εκδοχή, μια τέτοια ισχυρή και άκρως εντυπωσιακή δυνατότητα χειραγώγησης ιστορικών εξελίξεων, ολόκληρος ο δυτικός λεγόμενος πολιτισμός, θα είχε υψηλότερο δείκτη υποψιασμών και οι ιστορικές εξελίξεις, ενδεχομένως θα ήταν συγκλονιστικά θετικότερες.
Αντιθέτως, κάποιοι επαΐοντες, μέχρι σήμερα, με ανυποχώρητη υποτιμητική διάθεση, πετούν αβασάνιστα τις λεπτομέρειες αυτές του Ηροδότου στα αζήτητα, θεωρώντας αδιανόητη κάθε πιθανότητα τέτοιας αποκωδικοποίησης της συγκεκριμένης κομβικής ιστορικής περιγραφής και ονομάζουν «ΕΦΕΥΡΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΗΡΟΔΟΤΟΥ» και «απόπειρες δραματοποίησης», όλες αυτές τις πολύτιμες λεπτομέρειες.
Αυτό βέβαια, δεν συμβαίνει κατ΄ ανάγκην από υστεροβουλία, αλλά από παντελή, εγκληματική θα έλεγα άγνοια, της τεράστιας συμμετοχής της μαγγανείας στην ιστορία.
Βέβαια κάποιος θα μπορούσε να επιμένει, πως δεν φαίνεται και πολύ πιθανό ένας βασιλιάς όπως ο Ξέρξης, να υποκινήθηκε τόσο ισχυρά από όνειρα για μια τέτοια εκστρατεία.
Κάποιος άλλος όμως που μελέτησε την ανατολίτικη δεισιδαιμονία εκτενέστερα γράφει επ΄αυτού: «Το όνειρο για τον Βαβυλώνιο, είχε κάτι απ΄την πραγματικότητα. Δεν έχει σημασία αν στο όνειρό του είδε κάποιον θεό, γι΄ αυτόν, ΤΟΝ ΕΙΔΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ. Το γεγονός ότι το όραμα συνέβη όχι όταν ήταν ξυπνητός, αλλά στον ύπνο του, δεν μειώνει σε τίποτε την πραγματικότητά του». Ζώρζ Κοντενώ: «Η καθημερινή ζωή στην Ασσυρία» σελίς 315.
Είναι καιρός πλέον να καταλάβουμε, ότι δεν μπορούμε αιώνια να αγνοούμε την παρεμβατική δύναμη της μαγείας στην διαμόρφωση της ιστορίας. Μέχρι σήμερα η μαγγανεία, ανενόχλητη και ακαταδίωκτη, σαρώνει επιτυχίες στην καθημερινά διαμορφούμενη ιστορία μας, χωρίς εμείς να υποθέτουμε καν την ύπαρξή της. Πρέπει να δημιουργηθεί σχολή, (ότι και αν αυτό μπορεί να σημαίνει) που επιτέλους θα αναζητά, την ανάμειξη της μαγείας στην ιστορία.
Ο Ξέρξης, λέγοντας συνεχώς: «Ο θεός οδηγεί τις αποφάσεις μου» (Ηρόδοτος 7.8.10.) ποτέ του δεν κατάλαβε τι του έλαχε και που μπλέχτηκε. Ούτε καν υπέθεσε, ότι όπως πολλοί άλλοι πριν απ΄αυτόν και σαφώς αναρίθμητοι άλλοι μετά απ΄αυτόν, έπεσε και ο ίδιος θύμα ονειρο- μαγγανείας και άθελά του έγινε υποχείριο ενός αρχαίου ευφυέστατου ιστοριο-χειραγωγού ιερατείου, που άφησε όνομα για τις αναρίθμητες πετυχημένες παρεμβάσεις του στην ιστορία.
Ο Ξέρξης, όπως πριν απ΄αυτόν ο Δαρείος και ο Κύρος (και ουσιαστικά όλοι οι Πέρσες βασιλείς), παγιδεύτηκε από τους εκπαιδευμένους στην πρακτική, δηλητηριοχρηστική μαγεία εβραιοχαλδαίους μάγους και έγινε με την σειρά του από στρατάρχης και βασιλιάς, όργανο εκτέλεσης σκοτεινών ιερατικών υποβολών, που τον μετέβαλαν σε ανυποψίαστη μαριονέτα στο θέατρο των δήθεν θεόπνευστων ιστορικών εξελίξεων.
Ο Ξέρξης, αν και πλήρωσε βαρύ φόρο αίματος στην συγκεκριμένη εκστρατεία κατά των Ελλήνων και αντί της κατ΄ όναρ υποσχεμένης δόξας, είδε κατεξευτελισμένο το εθνικό και προσωπικό του μεγαλείο… παρ΄ όλα αυτά, ουδέποτε στράφηκε κατά του θεού των ανεκπλήρωτων ονειρικών υποσχέσεων. Ποτέ του, ούτε ερεύνησε, ούτε έμαθε ποιος μπορεί να ήταν εκείνος ο ψεύτης, ο παγιδευτής θεός, που κατεβαίνοντας απειλητικός στα όνειρά του, του αχρήστεψε την κρίση και αιχμαλώτισε την ψυχή και τις αποφάσεις του.

       

Ο  ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ  ΤΟΥ  ΔΑΡΕΙΟΥ  ΖΑΧΑΡΙΑΣ

 Ξεκίνησε το προφητικό κήρυγμά του το δεύτερο έτος της βασιλείας του Δαρείου Α΄, ο οποίος ανέβηκε στο θρόνο κατά το έτος 521 και βασίλευσε μέχρι το 486 που πέθανε.

ΑΠΟ  ΤΟΝ  ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗ
Ο Προφήτης Ζαχαρίας είναι ο ενδέκατος της σειράς των μικρών λεγομένων προφητών της Παλαιάς Διαθήκης. Καταγόταν από το γένος του Ισραήλ και τη φυλή του Λευΐ. Γεννήθηκε στην πόλη Γαλαάδ της Παλαιστίνης κατά την περίοδο της βαβυλώνιας αιχμαλωσίας και το όνομά του σημαίνει, στην ελληνική γλώσσα, μνήμη Θεού, εκείνον δηλαδή τον οποίο ο Θεός ενθυμείται. Ήταν γιος του Βαραχίου και εγγονός του Αδδώ. Ο Ζαχαρίας, ήταν αυτός που με τον προφήτη Αγγαίο, διήγειραν τους Ιουδαίους, όταν αυτοί το 537 με 536 π.Χ. επέστρεψαν στην Ιουδαία, να ανοικοδομήσουν το ναό της Ιερουσαλήμ. Υπάρχει η άποψη, ότι ο προφήτης Ζαχαρίας ανήκε σε Ιερατικό γένος και ήταν ιερεύς και ο ίδιος. Κατά την Ιουδαϊκή παράδοση, ο Ζαχαρίας και ο Αγγαίος ήταν μέλη της Μεγάλης Συναγωγής, η οποία  ώρισε τον Κανόνα των βιβλίων της Παλαιάς Διαθήκης. Ασχολήθηκαν δε και με την τακτοποίηση της ιεράς λειτουργίας, και συνέθεσαν ή αναθεώρησαν ψαλμούς. Ο Ζαχαρίας προφήτευσε την είσοδο του Ιησού στην Ιερουσαλήμ για την Κυριακή των Βαΐων, και για το ποσό που πλήρωσαν οι Αρχιερείς στον Ιούδα σαν τίμημα για την προδοσία του Διδασκάλου. Ο Προφήτης Ζαχαρίας κοιμήθηκε σε βαθύ γήρας και ενταφιάσθηκε κοντά στον τάφο του Προφήτη Αγγαίου. Ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος ο Μέγας (379-395 μ.Χ.) έκτισε ναό αφιερωμένο στον Προφήτη Ζαχαρία στη μονή της Αγίας Δομνίκης Κωνσταντινουπόλεως. Ναός, επίσης, του Προφήτου υπήρχε στο βουνό του Αυξεντίου, σε τόπο όπου καλείτο «Θέατρο».

Ἵππους ἑώρας τοὺς νόας Ζαχαρία,

Δι' ὧν πρὸς ὕψος οὐρανῶν ἀφιππάσω.

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα)

Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.

Τὴν κλῆσιν κατάλληλον, δείξας τοὶς ἔργοις σοφέ, ταμεῖον ἐπάξιον, τῆς ἐπιπνοίας Θεοῦ, Ζαχαρία γεγένησαι, ἔχων γὰρ ἐν τῷ βίῳ, συλλαλούντας Ἀγγέλους, ὤφθης τῶν ἐσομένων, θεηγόρος Προφήτης. Καὶ νῦν ἠμῶν τᾶς αἰτήσεις, ἄνωθεν πλήρωσαν.

ΕΒΡΑΙΟΙ:  «Ο  ΞΕΡΞΗΣ  ΗΤΑΝ  ΕΥΣΕΒΗΣ,  ΟΠΩΣ  ΚΑΙ  Ο  ΔΑΡΕΙΟΣ»

ΚΑΨΑΛΗΣ:  «Ο  ΞΕΡΞΗΣ  ΗΤΑΝ  ΑΚΟΛΑΣΤΟΣ.  ΤΟ  ΤΕΛΟΣ  ΤΟΥ  ΗΤΑΝ  ΕΠΑΙΣΧΥΝΤΟ».

Ο  «ευσεβής»,  κατά  τους  ιουδαίους,  Ξέρξης:

«το τέλος του βασιλέα Ξέρξη (Α΄) ήταν επαίσχυντο, εξώκειλε σε κάθε είδος ακολασίες... άρθρο του Γ.Δ. Καψάλη, τέως πρόεδρου του εκπαιδευτικού συμβουλίου μέσης εκπαίδευσης στην Εγκυκλοπαίδεια Δρανδάκη στη λέξη «Ξέρξης»

Μάλιστα ο Ξέρξης διατήρησε ακέραια τα φιλο-ιουδαϊκά του αισθήματα όπως μας διαβεβαιώνει ο Ιώσηπος, ο πλέον αναγνωρισμένος ιστορικός του αρχαίου Ιουδαϊσμού: « Όταν πέθανε ο Δαρείος τον διεδέχθη ο γιός του Ξέρξης Α΄ που μαζί με την βασιλεία κληρονόμησε και την ευσέβεια προς τον θεό, ακολούθησε δε το παράδειγμα του πατέρα του και εκτιμούσε ΙΔΙΑΙΤΕΡΩΣ τους Ιουδαίους». Ιουδαϊκή αρχαιολογία 11.120
Όνειρα λοιπόν και δη «θεϊκά» έσυραν τον σύζυγο της Εσθήρ Ξέρξη, να εκστρατεύσει με την υπερδύναμη της Ασίας κατά της Ελλάδος. Μάλιστα αυτός «ο θεός της νύχτας », που τόσο εκβιαστικά διατάζει την συντριβή της Ελλάδος και με τέτοιο πάθος σκορπάει απειλές προς κάθε κατεύθυνση, μας θυμίζει την φλογερή δήλωση ενός άλλου εβραίου, του Ζαχαρία και πιθανόν αρχικού οργανωτή της συνωμοσίας τύπου Εσθήρ – Μαρδοχαίου, εναντίον των Ελλήνων, το 520 π. Χ. , σαράντα χρόνια δηλαδή, πριν ξεκινήσει η μεγαλύτερη εκστρατεία όλων των εποχών κατά των Ελλήνων, που πραγματικά απείλησε να θάψει κάτω από το ασύλληπτο σε πλήθος και όγκο περσικών όπλων, όλους τους έλληνες.
« Θα εξεγείρω τα τέκνα της ΣΙΩΝ κατά των τέκνων των ΕΛΛΗΝΩΝ – (προσέξτε το 520 π.Χ.) – θα πέσουμε πάνω τους σαν κεραυνός, θα πορευθούμε απειλητικά εναντίον τους και ΘΑ ΘΑΨΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΠΕΤΡΕΣ» Ζαχαρίας 9.13-15.
Την επιθετική αυτή δήλωση – να θάψουμε κάτω από πέτρες όλους τους έλληνες – την έκανε ο Εβραίος Ζαχαρίας το 520 π.Χ. δηλαδή ένα χρόνο μετά την άνοδο στον περσικό θρόνο του φιλοεβραίου και ανθέλληνα Δαρείου.
ΑΝΑΛΟΓΙΣΤΕΙΤΕ ΜΟΝΟ ΤΟ ΠΙΘΑΝΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΜΙΑΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ ΚΑΤΑΛΗΞΗΣ ΤΗΣ ΕΙΣΒΟΛΗΣ ΤΟΥ ΞΕΡΞΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!
Ο Ξέρξης παρακινούμενος από ονειροποιούς εβραιομάγους, παραλίγο να καταστρέψει τον Ελληνικό πολιτισμό, ακριβώς πάνω στην ακμή του. Ευτυχώς που οι ολιγάριθμοι Έλληνες, παρά τις διαφωνίες τους, βρήκαν την δύναμη και τον τρόπο να τον κατανικήσουν στις Θερμοπύλες, την Σαλαμίνα και τις Πλαταιές, ντροπιάζοντας την κολοσσιαία δύναμή του και αναγκάζοντάς τον να υποχωρήσει τρέχοντας σαν λαγός, που επιστρέφει να κρυφτεί λαχανιασμένος στην ασφάλεια της φωλιάς του.-

ΖΗΝΩΝ  ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ