ΟΙ "ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ" ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΚΑΣΤΕΣ

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΤΣΙΠΡΑ          Τσίπρας:

"Ο Μπελογιάννης είναι  ένας  ήρωας, που παρέμεινε πιστός στις αρχές και ιδέες του ως το τέλος".

 
ΚΩΝΑΣΤΑΝΤΙΝΟΣ  ΜΑΚΡΗΣ,  ΕΤΩΝ  16.    
  ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ  ΜΑΚΡΗΣ,  ΕΤΩΝ  14.
"ΕΛΛΗΝΑΣ"  ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ  ΤΟ  2017  ΕΞΥΜΝΕΙ,  ΧΩΡΙΣ  ΝΤΡΟΠΗ,  ΕΝΑ  ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΑ  ΠΟΥ  ΕΣΦΑΖΕ  ΜΙΚΡΑ  ΠΑΙΔΙΑ  ΚΑΙ  ΚΑΝΕΙΣ  ΔΕΝ  ΣΗΚΩΝΕΤΑΙ  ΝΑ  ΤΟΝ  ΔΕΙΡΕΙ.  
Οι  κομμουνιστές  είχαν  δώσει   διαταγή  να  «στρώσουν τον Μωρηά με κορμιά». Ο  δολοφόνος  και  φυσικός  και  ηθικός  αυτουργός  βάρβαρων  σφαγών αμέτρητων Ελλήνων  και  μικρών  παιδιών  Μπελογιάννης,  ένας  άνθρωπος  που  εξυμνεί  ο  Τσίπρας.  Ο  ιδεολόγος  κομμουνιστής Γιάννης  Καραμούζης, μετά τις σφαγές κατάλαβε ότι είχε μπλέξει με στυγνούς εγκληματίες, απαρνήθηκε τον κομμουνισμό  και  έγραψε  ότι  υπεύθυνος για την μεγάλη ανθρωποσφαγή στην Πηγάδα του Μελιγαλά, που διήρκεσε από τις 17 έως τις 20 Σεπτεμβρίου του 1944, δεν ήτο μόνον ο Άρης Βελουχιώτης, αλλά και ο Μπελογιάννης: «Ο Άρης και οι αντιπρόσωποι του κόμματος Κουλαμπάς και Ν. Μπελογιάννης είχαν πάρει την απόφασιν. Όλοι έπρεπε να εκτελεσθούν…» (πηγή: "Πατριώτες και προδότες στο Μωρηά", εκδόσεις «Αθηνά», 1950).  Ο  Μπελογιάννης ήταν  μεταξύ αυτών που έδωσαν την εντολή και  για την δεύτερη σε μέγεθος ανθρωποσφαγή στην Μεσσηνία, που έλαβε χώρα στους μαρτυρικούς Γαργαλιάνους  (500 νεκροί). 

Οι  κομμουνιστές  είχαν  δώσει   διαταγή  να  «στρώσουν τον Μωρηά με κορμιά». «Ο Άρης και οι αντιπρόσωποι του κόμματος Κουλαμπάς και Ν. Μπελογιάννης είχαν πάρει την απόφασιν. Όλοι έπρεπε να εκτελεσθούν…» (πηγή: "Πατριώτες και προδότες στο Μωρηά", εκδόσεις «Αθηνά», 1950).  Ο  Μπελογιάννης ήταν  μεταξύ αυτών που έδωσαν την εντολή και  για την δεύτερη σε μέγεθος ανθρωποσφαγή στην Μεσσηνία, που έλαβε χώρα στους μαρτυρικούς Γαργαλιάνους  (500 νεκροί). 

H  ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ  ΡΑΪΚΟΥ  ΚΑΤΑΓΓΕΛΕΙ  ΛΕΚΤΙΚΑ   ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΟΥΣ  ΚΡΑΤΙΚΟΥΣ  ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΣ 

Η Εισαγγελέας Διαφθοράς Ελένη Ράικου παραιτήθηκε καταγγέλοντας παρακράτος και πολιτικά πρόσωπα τα οποία διαχρονικά παίζουν βρώμικο (και χρηματιζόμενο από τα εκάστοτε συμφέροντα) ρόλο.

Γράφει η Ελένη Ράικου: « ζητώ την αντικατάστασή μου γιατί αρνούμαι να μετατραπώ σε “Ιφιγένεια”  στο βωμό  των συμφερόντων των διεφθαρμένων κρατικών λειτουργών και των μεγάλων συμφερόντων στο χώρο του φαρμάκου οι οποίοι ενόψει των αποκαλύψεων που προφανώς διέρρευσαν και οι οποίες με βεβαιότητα θα τους οδηγούσαν να λογοδοτήσουν στη δικαιοσύνη και ίσως κάποιους από αυτούς στη φυλακή δεν δίστασαν να σχεδιάσουν την ηθική μου εξόντωση έτσι ώστε να είναι δυνατή η αποδόμηση της έρευνάς μας.

Με αστειότητες και εκμεταλλευόμενοι την τουλάχιστον ανεξήγητη ενέργεια συγκεκριμένης ανακρίτριας “έστησαν” μία πρωτοφανή ιστορία συκοφάντησής μου. Επειδή έχω στοχοποιηθεί  από παράκεντρα εξουσίας και διαφθοράς που σκοπό έχουν τη μία και μόνη συγκάλυψη των διεφθαρμένων κρατικών λειτουργών που αποκομίζουν διαχρονικά εκατομμύρια ευρώ και επιζητούν μανιωδώς την ακύρωση του έργου μου και την παρεμπόδιση της παραπάνω έρευνας και όχι μόνο, και επειδή δεν αισθάνομαι ότι απολαμβάνω της θεσμικής προστασίας που δικαιούμαι, ζητώ την αντικατάστασή μου».

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ 

ΚΩΣΤΑ ΒΑΞΕΒΑΝΗ 

Είναι δύσκολο πράγμα να προσπαθείς να πραγματοποιήσεις ηρωική έξοδο, όταν σε έχουν πιάσει με τη γίδα στην πλάτη.

Είναι βαριά η γίδα και μάλλον γελοίο το θέαμα.

Η προϊσταμένη της Εισαγγελίας Διαφθοράς Ελένη Ράικου, λίγο πριν κυκλοφορήσει το Documento με τις αποκαλύψεις πως… ξέχασε να παραδώσει στην Ανάκριση στοιχεία για το Γιάννο Παπαντωνίου και το Θωμά Λιακουνάκο, έστειλε επιστολή παραίτησης στην Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, η οποία παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον. Όσο και η αποκάλυψη θα έλεγα.

1. Η κυρία Ράικου δεν αφιερώνει ούτε μια λέξη για να απαντήσει στην ουσία των αποκαλύψεων. Ξέχασε και γιατί ξέχασε να στείλει κάτι χιλιάδες έγγραφα στην Ανακρίτρια; Υπάρχει ή όχι αναφορά της ίδιας της Ανακρίτριας εναντίον της; Από εκεί θα πρέπει να ξεκινήσει.

2. Η επιστολή της στην Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ξένη Δημητρίου, είναι επιστολή που γράφτηκε για να τροφοδοτήσει τα φιλικά της Μέσα Ενημέρωσης με συνωμοσιολογία και θυματοποίηση της. Ούτε την αλήθεια υπηρετεί ούτε την ηθική. Μόνο τα επικοινωνιακά τρυκ.

Δεν είχε καν το τακτ να περιμένει να παραλάβει η Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου την επιστολή πριν τη διαρρεύσει, γιατί γράφτηκε ακριβώς με πρόθεση τη διαρροή και το επικοινωνιακό παιχνίδι. Η Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου έλειπε από το γραφείο της σε ταξίδι, άρα η διαρροή δεν είναι δυνατόν να έγινε από αυτήν. Έγινε από την ίδια την Ελένη Ράικου.

3. Δεν περίμενε ούτε να κυκλοφορήσει το Documento ώστε να δει τι της αποδίδει και να απαντήσει. Μάλλον επειδή γνώριζε τι είχε κάνει και δεν την ενδιέφερε η ουσιαστική απάντηση αλλά οι εντυπώσεις που θα δημιουργήσει.

4. Η Εισαγγελέας Διαφθοράς, υποστηρίζει πως χτυπιέται και αποδυναμώνεται γιατί θα αποκάλυπτε στοιχεία για τη Novartis και το ΚΕΕΛΠΝΟ. Οι Εισαγγελείς κυρία Ράικου, δεν περιγράφουν συμφέροντα, ούτε φοβίζουν τον κόσμο με επίκληση παραθεσμικών κέντρων.

Τα κατονομάζουν και διώκουν τους φορείς τους. Ούτε το ένα έχει κάνει ούτε το άλλο. Ποιοι είναι αυτοί; Τι έχουν κάνει; Δεν είσαστε μέλος τηλεοπτικού πάνελ αλλά Εισαγγελέας. Δείξτε τους, κατονομάστε τους, δώστε εντολή για δίωξη. Ο Εισαγγελέας δεν κρίνεται από όσα ΘΑ έκανε, αλλά από αυτά που κάνει.

5. Στα κέντρα και τα παράκεντρα η κυρία Ράικου βάζει και το Documento. Δηλαδή υποστηρίζει, πως η εφημερίδα που αποκάλυψε το σκάνδαλο της Novartis και του ΚΕΕΛΠΝΟ, έκανε δημοσίευμα εναντίον της για να καλυφθούν τα σκάνδαλα που αποκάλυψε;

6. Δεν φτάνει να αντιλαμβάνεσαι πως κάνοντας αναφορά στη Novartis δημιουργείς κοινό, πρέπει και να μην είσαι σε πανικό επαναλαμβάνοντας τη μανιέρα που ακούμε συχνά από όποιον αποφεύγει να απαντήσει επί της ουσίας, πως «διώκεται με σκοπιμότητα». Πρέπει επίσης όσα λες να αντέχουν σε έλεγχο λογικής. Δηλαδή το Documento χτύπησε τη Ράικου για να μην αποκαλυφθούν οι ισχυροί πολιτικά που σχετίζονται με το σκάνδαλο από το 2006-2014; Ποιοι δηλαδή οι υπουργοί της ΝΔ; Προσπαθεί το Documento να καλύψει τους υπουργούς της ΝΔ ή η κυρία Ράικου πήρε επιχειρήματα από το γνωστό σωρό που παίρνουν όλοι όταν τους πιάσουν στα πράσα;

7. Το επιχείρημα πως «εγώ άσκησα δίωξη στο Λιακουνάκο και το Γιάννο» είναι ένα ακόμη πυροτέχνημα. Το ερώτημα είναι τι δίωξη; Αν σε κάποιον που με βάση τα στοιχεία πρέπει να ασκηθεί δίωξη για κακουργήματα και του ασκήσεις για παραγραμμένο έγκλημα, τότε δεν του άσκησες δίωξη, αλλά τον εξυπηρέτησες. Ήταν λοιπόν ατελής η έρευνα για τις διώξεις όπως υποστηρίζει η ανακρίτρια στην αναφορά της;

8. Αφού η κυρία Ράικου έβαλε στο κάδρο το ΚΕΕΛΠΝΟ, μήπως πρέπει να απαντήσει τι έγινε με τη σύζυγο του κυρίου Στουρνάρα; Η έρευνα των Εισαγγελέων Διαφθοράς, είχε οδηγήσει σε διώξεις των μελών του ΔΣ του ΚΕΕΛΠΝΟ αλλά όχι σε δίωξη της κυρίας Στουρνάρα με το επιχείρημα πως έλειπαν οι συμβάσεις που είχε υπογράψει, από τα αρχεία του ΚΕΕΛΠΝΟ. Όταν η κυρία Στουρνάρα παρέδωσε η ίδια τις συμβάσεις γιατί η υπόθεση δεν πήγε στην Ανάκριση μαζί με τις άλλες αλλά διατάχθηκε νέα προκαταρκτική. Γιατί; Δεν υπήρχαν ενδείξεις για δίωξη; Ας ζητήσει η Εισαγγελία του Αρείου Πάγου τη δικογραφία για να το διαπιστώσει

9. Είναι η πρώτη φορά που η Εισαγγελία Διαφθοράς την οποία διοικεί, στέλνει στην Ανάκριση έγγραφα που ενοχοποιούν τον Λιακουνάκο μετά τη διαβίβαση της δικογραφίας και αφού το ζητήσει η Ανάκριση ή έχει συμβεί και άλλη φορά; Η απάντηση σε αυτό ειδικά το ερώτημα είναι κρίσιμη και αν δεν το απαντήσει η κυρία Ράικου, θα το απαντήσουμε εμείς στο Documento.

Το θέμα φυσικά δεν είναι μόνο η Ράικου, αλλά και αυτοί που έλαβαν την καταγγελία της Ανακρίτριας Ηλιάνας Ζαμανίκα και αντί να δώσουν εντολή έρευνας, για να μην υπάρχει καμιά σκιά που βαραίνει τη Δικαιοσύνη, την έβαλαν στο συρτάρι. Την απέκρυψαν δηλαδή. Αυτή η απόκρυψη και στοιχείων από την Ανάκριση και της καταγγελίας είναι που συνθέτει αυτό που η κυρία Ράικου θα έλεγε παράκεντρα εξουσίας και διαφθοράς. Παράκεντρα επίσης δημιουργεί η συμπεριφορά ενός Εισαγγελέα να μιλά τηλεφωνικά με τα 100 πιο ισχυρά ΑΦΜ της χώρας. Φυσικά θα επανέλθουμε.

ΛΟΙΠΟΝ,  Ο  ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ  ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ  ΣΤΗΝ  ΕΛΛΑΔΑ  ΜΙΛΑ  ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΑ  ΜΕ  ΤΑ  100  ΠΙΟ  ΙΣΧΥΡΑ  ΑΦΜ  ΤΗΣ  ΧΩΡΑΣ;

ΤΙ  ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ  ΠΑΛΙ  ΕΙΝΑΙ  ΑΥΤΗ; 

ΕΝΑ  ΒΙΒΛΙΟ  ΕΛΛΗΝΑ  ΠΡΕΣΒΕΥΤΗ,  ΤΟΥ  ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ  ΚΑΣΚΑΡΕΛΗ,  ΓΙΑ  ΤΟΝ  ΠΡΑΚΤΟΡΑ  ΤΖΕΦΡΥ  ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ.

Ο  ΤΖΕΦΡΥ  ΩΣ  ΥΠΟΥΡΓΟΣ  ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ.

Πέμπτη πρωί 14 Δεκεμβρίου 2000. Στις Βρυξέλλες η κίνηση στους δρόμους γίνεται με δυσκολία εξαιτίας της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, με κυρίαρχο θέμα την Ευρωπαϊκή Πολιτική Ασφάλειας και Αμυνας (European Security and Defence Policy – ESDP). «Μέχρι τη Σύνοδο όλοι είχαν στραφεί κατά της Τουρκίας καθώς στην πρώτη αυτή φάση δεν είχαν εκδηλωθεί οι ελληνικές θέσεις για τον απλό λόγο ότι δεν υπήρχαν. Παρά τις συχνές οχλήσεις μου, κανείς στην Αθήνα δεν είχε ασχοληθεί με το θέμα που φάνταζε ακόμα απόμακρο, δυσνόητο και ως εκ τούτου “κράτα το μακριά”». Ο πρέσβης Βασίλης Κασκαρέλης, μόνιμος αντιπρόσωπος της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ την περίοδο 2000- 2004, περιγράφει στο βιβλίο του «Η τέλεια καταιγίδα» (Εκδόσεις Μεταίχμιο) το κωμικοτραγικό παρασκήνιο εκείνης της Συνόδου, το οποίο είναι συνταρακτικά επίκαιρο επειδή στην ουσία αποκαλύπτει τη σύγκρουση δύο διαφορετικών αντιλήψεων για τη θέση της Ελλάδας στην Ευρώπη και στον κόσμο. Μιας χώρας που δυσκολεύεται να βρει την ισορροπία της μεταξύ σοβαρότητας και σαχλαμάρας, σήμερα περισσότερο από ποτέ-υπογραμμίζει το ΒΗΜΑ που παρουσιάζει αποσπάσματα από το βιβλίο.

ΟΙ  ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ  ΜΑΣ  ΟΔΗΓΟΥΝ  ΤΟΝ  ΕΛΛΗΝΙΚΟ  ΛΑΟ  ΣΑΝ  ΠΡΟΒΑΤΟ  ΣΤΗΝ  ΣΦΑΓΗ,  Ο  ΛΑΟΣ  ΟΜΩΣ  ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ  ΝΑ ΤΟΥΣ  ΨΗΦΙΖΕΙ.

 
Τα σημάδια της κρίσης

Ο διακεκριμένος διπλωμάτης καταγράφει τις εξελίξεις στο ΝΑΤΟ μετά την 11η Σεπτεμβρίου ως το 2004. Στο γραπτό του όμως ανιχνεύονται όλα τα σημάδια της κατοπινής κρίσης που βούλιαξε την Ελλάδα. Εκείνη την Πέμπτη, λοιπόν, ο υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Παπανδρέου φθάνει με τους συνεργάτες του στην έδρα του ΝΑΤΟ και ο Κασκαρέλης ξεκινά ως είθισται την ενημέρωση. «Κράτησε δέκα λεπτά περίπου. Αντιλήφθηκα ότι τόσο ο υπουργός όσο και οι εξ Αθηνών συνοδοί του είχαν εικόνα διάφορων θεμάτων εκτός από το κρίσιμο του ESDP. Εθιξα ορισμένα καίρια σημεία διατηρώντας τις σοβαρές αμφιβολίες μου για το κατά πόσο έπιασαν τόπο. Δυστυχώς στη συνέχεια επαληθεύτηκαν οι φόβοι μου στο ακέραιο» αφηγείται.

Κατόπιν, οι υπουργοί Εξωτερικών συνοδευόμενοι από τον μόνιμο αντιπρόσωπο και πέντε μέλη των αντιπροσωπειών τους κατευθύνθηκαν στην Αίθουσα 1 που σύντομα θα μετατρεπόταν σε «αρένα ρωμαϊκού σταδίου». Ξεκίνησαν οι προσυνεννοήσεις, σε «ένα πανδαιμόνιο παρόμοιο με τις αίθουσες των χρηματιστηρίων πριν από την έναρξη της συνεδρίασης». «Η ελληνική αντιπροσωπεία κρατούσε πολύ χαμηλούς τόνους λόγω έλλειψης γραμμής, και παρά τις προσπάθειές μου για τη δημιουργία του αναγκαίου κλίματος συναγερμού, ο Γιώργος Παπανδρέου παραμένει ήρεμος».

Από την αρχή της συνεδρίασης γίνεται φανερό ότι η Τουρκία επιθυμεί την πλήρη συμμετοχή της στο ESDP με στόχο να αποκτήσει καθοριστικό ρόλο στα της ΕΕ αποκλείοντας την Κύπρο από τα νατοϊκά δρώμενα, θέση που αντιστρατεύεται τα ζωτικά συμφέροντα του συνόλου των ευρωπαϊκών δυνάμεων και των ΗΠΑ. Σε αντίθεση με άλλες συνόδους, η συνεδρίαση διακόπτεται αρκετές φορές για παρασκηνιακές διαβουλεύσεις και κάθε τόσο διάφοροι υπουργοί πηγαίνουν στην απέναντι αίθουσα για διμερείς συναντήσεις. Ο τούρκος υπουργός Εξωτερικών Ισμαήλ Τζεμ είναι εμφανώς καταβεβλημένος εξαιτίας της πίεσης που δέχεται από τους συμμάχους, ενώ στο διήμερο της συνόδου υπήρξε και τηλεφωνική συνομιλία Μπιλ Κλίντον – Μπουλέντ Ετζεβίτ.

ΟΙ  ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ  ΜΑΣ  ΟΔΗΓΟΥΝ  ΤΟΝ  ΕΛΛΗΝΙΚΟ  ΛΑΟ  ΣΑΝ  ΠΡΟΒΑΤΟ  ΣΤΗΝ  ΣΦΑΓΗ,  Ο  ΛΑΟΣ  ΟΜΩΣ  ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ  ΝΑ ΤΟΥΣ  ΨΗΦΙΖΕΙ.

Η «ανάλυση» του Παλαιστινιακού

«Μέσα σε αυτή την καταιγίδα η ελληνική πλευρά απλώς παρακολουθούσε ήρεμη, λες και το θέμα δεν την αφορούσε». Το απόγευμα ο αμερικανός ομόλογος του Κασκαρέλη, Σάντι Βέρσμποου, ζήτησε διμερή συνάντηση της αμερικανίδας υπουργού Εξωτερικών Μαντλίν Ολμπραϊτ και του κ. Παπανδρέου. «Πήγαμε στην απέναντι αίθουσα όπου μας περίμενε η Ολμπραϊτ με τους διπλωματικούς και στρατιωτικούς συμβούλους της. Καθίσαμε απέναντί τους και μετά τα πρώτα τυπικά ο Γιώργος Παπανδρέου άρχισε να κάνει μια ενημέρωση για το πρόσφατο ταξίδι του στη Μέση Ανατολή, αναλύοντας το Παλαιστινιακό. Δεδομένου ότι καθόμουν δίπλα του, του ψιθυρίζω στα ελληνικά να αλλάξει αμέσως θέμα και να μπει στην ουσία του ESDP (…) Ηλπιζα, ακόμα, ότι κάτι διπλωματικές γενικότητες θα έβρισκε να πει για να δώσει την εντύπωση ότι η κυβέρνηση παρακολουθεί το θέμα και περιμένει τους Αμερικανούς να ανοίξουν περαιτέρω τα χαρτιά τους σε σημεία του άμεσου ενδιαφέροντός μας. Ο υπουργός όμως, με την παροιμιώδη ψυχραιμία και την τάση του για αποστασιοποίηση από την ενοχλητική πραγματικότητα, συνέχισε ακάθεκτος στην ανάλυσή του της παλαιστινιακής κατάστασης». Η Ολμπραϊτ στην αρχή δεν αντέδρασε για λόγους ευγενείας και διπλωματικού τακτ, σύντομα όμως άρχισε να δείχνει τη δυσφορία της.

«Υστερα από άλλα πέντε λεπτά ανάλυσης της ψυχολογίας των καταπιεσμένων Παλαιστινίων και ενώ στην Αίθουσα 1 γινόταν πανδαιμόνιο, η αμερικανίδα υπουργός τον έκοψε απότομα λέγοντας “όλα αυτά είναι καλά αλλά ας μπούμε στο θέμα”, και τον ρώτησε για τις εντυπώσεις του από την εξέλιξη της συζήτησης στην Αίθουσα 1 και για τις ελληνικές θέσεις στο φλέγον θέμα της Συνόδου. Η αντίδρασή του μας άφησε όλους άφωνους. Την ευχαρίστησε για την ενδιαφέρουσα ανταλλαγή απόψεων (που δεν υπήρξε), σηκώθηκε, πήγε στην απέναντι πλευρά του τραπεζιού, τη χαιρέτησε ευγενέστατα και της είπε ότι ο μόνιμος αντιπρόσωπος, δηλαδή εγώ, θα συζητήσει το θέμα με τους συμβούλους της, γιατί ο ίδιος έχει μια επείγουσα συνάντηση (που δεν είχε). Εμειναν εμβρόντητοι». Ο Κασκαρέλης έμεινε πίσω για να μπαλώσει την κατάσταση.

Το δείπνο εργασίας και η  ιουδαία  Ολμπραϊτ

Το ίδιο σκηνικό επαναλήφθηκε και την επόμενη ημέρα. Υστερα από 36 ώρες συνεδριάσεων, η Ολμπραϊτ βλέποντας ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο να επιτευχθεί συμφωνία μέσα στην αίθουσα προτείνει να συνεχιστεί η συζήτηση στο δείπνο εργασίας των υπουργών Εξωτερικών. Ο Παπανδρέου λέει στον Κασκαρέλη ότι μετά τη συνεδρίαση του Μόνιμου Κοινού Συμβουλίου ΝΑΤΟ – Ρωσίας θα φύγει για την Αθήνα, γιατί την επόμενη ημέρα πετούσε για την Ινδία και δεν μπορούσε να μετάσχει στο νατο-ευρωπαϊκό δείπνο. «Με κάθε ευγένεια, αλλά σε έντονο ύφος, του εξήγησα ότι το δείπνο είναι μόνο για υπουργούς, είναι από τις ελάχιστες περιπτώσεις που δεν επιτρέπεται η αντικατάστασή τους από τον μόνιμο αντιπρόσωπο και ότι δεν μπορεί να αναχωρήσει γιατί η θέση της Ελλάδας θα μείνει κενή με ένα εξαιρετικής σημασίας ανοικτό θέμα πάνω στο τραπέζι. Προβληματίστηκε για λίγο και τελικά μου ανακοινώνει ότι θα αποχωρήσει».

«Επιμένω, επιμένει και η λύση που μου προτείνει με αφήνει άναυδο, πράγμα εξαιρετικά σπάνιο. “Θα τηλεφωνήσω στην Αθήνα να έρθει αμέσως ο υφυπουργός για τον Απόδημο Ελληνισμό Γρηγόρης Νιώτης, ώστε να μη μείνει η καρέκλα άδεια και εσείς θα παραμείνετε έξω από την αίθουσα για να του πείτε τι πρέπει να πει αν παραστεί ανάγκη“». Ο Νιώτης έφθασε λίγο πριν από την έναρξη του δείπνου «αγχωμένος, χωρίς να καταλαβαίνει περί τίνος πρόκειται», «κάθισε στην καρέκλα με εμένα έξω από την πόρτα για να προσφέρω πρώτες βοήθειες, κάτι που δεν χρειάστηκε γιατί ο εκπρόσωπός μας δεν πήρε τον λόγο, ούτε αντέδρασε στα λεγόμενα των άλλων». Ετσι η Ελλάδα έμεινε εντελώς αμέτοχη σε ένα θέμα με τεράστιο αντίκτυπο για τα συμφέροντά της.

«Για άλλη μια φορά είχαμε χάσει το τρένο»

Τον Φεβρουάριο του 2001, παραμονή της Εκτακτης Συνόδου των υπουργών Εξωτερικών του ΝΑΤΟ πραγματοποιείται συνάντηση Γ. Παπανδρέου – Κόλιν Πάουελ. «Διαπίστωσα ότι κανείς από την Αθήνα δεν είχε ασχοληθεί με το θέμα και έτσι συζητήσαμε διάφορα άσχετα ζητήματα, αλλά το ESDP δεν μπόρεσε να αποτελέσει αντικείμενο της ανταλλαγής απόψεων παρά τις σχετικές κρούσεις του Πάουελ». «Δεν άργησα να συνειδητοποιήσω ότι για άλλη μια φορά είχαμε χάσει το τρένο. Γυρίζοντας στο σπίτι μου μια Τετάρτη βράδυ, μου τηλεφωνεί ο Πρωθυπουργός (σ.σ.: ο Κώστας Σημίτης) ιδιαίτερα εκνευρισμένος. Του είχε εγείρει το θέμα του ESDP κάποιος ξένος συνομιλητής του, ρωτώντας τι ξέρω για το θέμα και γιατί δεν έχει ενημερωθεί. Του έδωσα την εικόνα, εκνευρίστηκε ακόμα περισσότερο, και μου είπε ότι θα ζητήσει ευθύνες από το Υπουργείο Εξωτερικών». Ο Κασκαρέλης, όπως του ζητήθηκε έφτιαξε μια λίστα με τα βασικά από τα δεκάδες τηλεγραφήματα που είχε στείλει όλο το προηγούμενο διάστημα στην Αθήνα. «Η παρέμβαση του Πρωθυπουργού ανάγκασε τουλάχιστον το σύστημα στα υπουργεία Εξωτερικών και Αμυνας να ασχοληθεί σοβαρά με το θέμα», υπογραμμίζει.



ΕΥΛΟΓΗ  ΕΡΩΤΗΣΗ:

Μπορεί  να  είναι  τόσο  ηλίθιος  ένας  «έλληνας»  υπουργός  των  εξωτερικών  και  μετέπειτα  «έλληνας»  πρωθυπουργός,  που  ψήφισε  με  μεγάλη πλειοψηφία  ο  πανέξυπνος  ελληνικός  λαός;

Μήπως  το  σύστημα  προσπαθει να βγαλει τον Τζέφρυ τελείως  ανίκανο και ανόητο, ωστε να απαλλαγεί,  λόγω  βλακείας,  από τις εγκληματικές πολιτικές του,  ενώ  οι Αμερικανοί  τον στηρίζουν για τις υπηρεσιες του;  Οι ιστορίες αυτής της μακιαβελικής οικογένειας  δεν  θα  έπρεπε  να  διδάσκονται στα Πανεπιστήμια του κόσμου ως παράδειγμα ανευθυνότητας  και διαφθοράς;  

Αποδοκιμασίες κατά του Τσίπρα στη Ρώμη

 "Όποιος ξεπουλάει τον λαό του, δεν είναι καλοδεχούμενος"

**********************************************

"ΕΛΛΗΝΑΣ"  ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ  ΤΟ  2017  ΕΞΥΜΝΕΙ,  ΧΩΡΙΣ  ΝΤΡΟΠΗ,  ΕΝΑ  ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΑ  ΠΟΥ  ΕΣΦΑΖΕ  ΜΙΚΡΑ  ΠΑΙΔΙΑ  ΚΑΙ  ΚΑΝΕΙΣ  ΔΕΝ  ΣΗΚΩΝΕΤΑΙ  ΝΑ  ΤΟΝ  ΔΕΙΡΕΙ.

ΑΝΑΦΟΡΑ  ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗ  ΓΙΑ  ΤΙΣ  ΣΦΑΓΕΣ: 

 "Ο  Γραμματέας τῆς Π.Ε. Κορίνθου, δηλώνει ὑπεύθυνα στὸν Γ.Π.Π. ὅτι ἀπ΄ τὴν μελέτη, ποὺ ἔχει κάνει μέχρι τώρα, διαπιστώνει ὅτι ἔγιναν πάνω ἀπὸ 1200 ἐκτελέσεις ἀνθρώπων, ποὺ ἐμεῖς σήμερα δὲν μποροῦμε μὲ κανένα στοιχεῖο νὰ δικαιολογήσουμε.
Ἐκτελέσθηκε Γραμματέας Κομματικής  Οργάνωσης. χωριού γιατὶ ὑποστήριζε μὲ ἐπιμονὴ πὼς στὸ χωριό του δὲν ἔχει ἀντίδραση γιὰ κόψιμο, ἡ ὁποία κατὰ τὸν Σέγγο ἔπρεπε ἀπαραίτητα νὰ ὑπάρχῃ σὲ ποσοστὸ 10-20% σὲ ὅλα τὰ χωριά".

ΤΑ  ΕΡΓΑ  ΤΟΥ  ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗ  ΠΟΥ  ΤΙΜΑ  Ο,  ΓΙΑ  ΚΑΚΗ  ΜΑΣ  ΤΥΧΗ,  «ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ»  ΤΣΙΠΡΑΣ.

Πως φτάσαμε στη σφαγή

Ο ΕΛΑΣ έδειξε από νωρίς τις προθέσεις του στην Πελοπόννησο. Η διάλυση της αντιστασιακής ομάδας του Στούπα, με τη μάχη της Λεύκης και οι πρώτες σφαγές (κατόπιν φρικτών βασανιστηρίων, οι επώνυμες μαρτυρίες αναρίθμητες) αθώων Ελλήνων πολιτών από τον ΕΛΑΣ, έδειξαν που πήγαινε το πράγμα. Κι όμως, αν και στην Αθήνα αλλά και αλλού ήδη είχαν αρχίσει να γίνονται πολλά «παράξενα», λίγοι μπόρεσαν να υποθέσουν που πήγαινε το πράγμα.

Αυτό, αν και ήδη οι μισοί Έλληνες και παραπάνω (όσοι αρνούνταν να συμπλεύσουν με το όργιο αίματος) είχαν ήδη χαρακτηριστεί από το ΕΑΜ/ΕΛΑΣ «δωσίλογοι», «προδότες», «ταγματασφαλίτες», «φασίστες» και βάλτε.

Ακολούθησαν οι δολοφονίες του ταγματάρχη Χρήστου Καραχάλιου και του ίλαρχου Τηλέμαχου Βρεττάκου, αλλά και των δεκάδων συναγωνιστών τους ανταρτών. Φυσικά, οι κομμουνιστές απέκρυπταν μέσω τρομοκρατικών μεθόδων τη γνωστοποίηση της ύπαρξης των στρατοπέδων συγκέντρωσης όπως εκείνα στο χωριό Χαλβάτσου και στην Ποταμιά (δύο από τα περίπου 35 στρατόπεδα που διατηρούσε ο ΕΛΑΣ), όπου δεινοπάθησαν εκατοντάδες Έλληνες. Όλα δια χειρός του αιμοσταγούς και διεστραμμένου Γενικού Αρχηγού του ΕΛΑΣ Πελοποννήσου Θανάση Κλάρα ή Άρη Βελουχιώτη (ανέλαβε το πόστο τον Απρίλιο του 1944, σκορπώντας τον όλεθρο), που έπνιξε στο αίμα το Βαλτέτσι (σκότωσαν εκεί οι κομμουνιστοσυμμορίτες πολλά γυναικόπαιδα), στο όνομα της «εκστρατείας» για το «κυνήγι της αντίδρασης», αλλά και το Φενεό, όπου χάθηκαν εκατοντάδες Έλληνες, που ρίχτηκαν στο εκεί σπήλαιο.

 Την ίδια ώρα, ο προδότης Μπελογιάννης, ο ηθικός αυτουργός των σφαγών στην Πελοπόννησο, οργάνωνε τους κομμουνιστές φανατίζοντάς τους, επιβάλλοντας μάλιστα την αρχή της «οικογενειακής ευθύνης» που οδήγησε στις μαζικές σφαγές. Ακολούθησε η μάχη του Μελιγαλά (13-15 Σεπτεμβρίου 1944) και η σφαγή , μετά την πτώση της πόλης, άνω των χιλίων κατοίκων. Ο Μπελογιάννης, μαζί με τον Κουλαμπά και τον Πανταζή Φράγκο, ζήτησαν από τους αντάρτες του ΕΛΑΣ να μη μείνει τίποτα όρθιο και ζωντανό στο Μελιγαλά, ενώ από τον ασύρματο ο σφαγέας Άρης Βελουχιώτης διέταζε «προκειμένου περί ταγματασφαλιτών δεν πρέπει να γίνεται λόγος περί αιχμαλώτων», όπως διαβάζουμε στο εξαιρετικό βιβλίο του διαπρεπούς ομογενή μας Γιάννη Μπουγά (με τίτλο «Ματωμένες μνήμες 1940-45», εκδόσεις Πελασγός και γεμάτο αυθεντικές προσωπικές μαρτυρίες, ηχογραφημένες, από μάρτυρες των γεγονότων, στο συγγραφέα).

Η επίθεση στην Καλαμάτα και τα μαρτύρια των κατοίκων της

Ο Μελιγαλάς υπήρξε η ιστορική εκείνη έπαλξη στην οποία διαδραματίστηκαν τα πλέον σοβαρά γεγονότα με την λήξη του πρώτου γύρου του συμμοριτισμού. Αρχές Σεπτεμβρίου 1944 τα στρατιωτικά γερμανικά τμήματα αρχίζουν να αποχωρούν από την Πελοπόννησο. Στις 5 Σεπτεμβρίου 1944 οι Γερμανοί εγκαταλείπουν την Καλαμάτα. Κινούνται προς βορράν ανενόχλητοι από τις ανταρτικές ομάδες του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, οι οποίες θέλουν να παραμείνουν αλώβητες προκειμένου να καταλάβουν την εξουσία στις περιοχές που εγκαταλείπουν οι Γερμανοί. Στις 8 Σεπτεμβρίου οι κομμουνιστές αποστέλλουν τελεσίγραφο προς τις αρχές της πόλεως της Καλαμάτας, με το οποίο ζητούσαν « την παράδοση της πόλεως, της Χωροφυλακής και του Τάγματος Ασφαλείας με τους οπλισμούς των». Σε σύσκεψη της ηγεσίας της πόλεως που ήταν ο Νομάρχης Περωτής, ο Διοικητής της Χωροφυλακής Φραγκουδάκης, ο υποδιοικητής  Καής και ο Εισαγγελέας Γαλανόπουλος αποφασίζουν όχι μόνο να μην παραδοθούν, αλλά να αντισταθούν με κάθε μέσο που διαθέτουν

Την επομένη 9 Σεπτεμβρίου ξεκινά η επίθεση των κομμουνιστοσυμμοριτών, αλλά οι μικρές σε αριθμό αλλά μεγάλες σε γενναιότητα και αυτοθυσία δυνάμεις των αμυνομένων,όχι μόνο ανθίστανται αλλά και καταφέρνουν να δώσουν αποφασιστικά κτυπήματα στους Ελασίτες. Η κατάσταση αυτή οδηγεί τους επιτιθέμενους κομμουνιστές να ζητήσουν την βοήθεια του αρχισυμμορίτη Άρη Βελουχιώτη, προκειμένου να μπορέσουν να καταβάλουν την μικρή δύναμη των ηρωικών υπερασπιστών της πόλεως της Καλαμάτας. Μετά από 24ώρο άνισο αγώνα δυστυχώς η πόλη θα πέσει στα χέρια του αιμοσταγούς Βελουχιώτη.

Οι Ελασίτες μπαίνουν στην Καλαμάτα και αμέσως συλλαμβάνουν τις αρχές της πόλης. Ο Νομάρχης, οι αξιωματικοί της Χωροφυλακής και άλλοι αξιωματούχοι μεταφέρονται στην κεντρική πλατεία της πόλης, παραμορφωμένοι από τα πολλά κτυπήματα που έχουν δεχθεί.

Είχαν βγάλει τα μάτια του Διοικητή της Χωροφυλακής και κρεμόντουσαν από τις κόγχες τους.

Σε άλλους είχαν σπάσει τα πόδια, τους είχαν κόψει τα χέρια, τα αυτιά, τις μύτες.

Δίχως να τους ενοχλούν όλες αυτές οι αποτρόπαιες εγκληματικές πράξεις, οι κομμουνιστές, στήνουν γλέντι και μεθοκοπούν μέχρι αργά το απόγευμα. Τότε αποφασίζουν να δώσουν τέλος στα μαρτύρια των ηρωικών υπερασπιστών της Καλαμάτας, που μέχρι εκείνη την ώρα είχαν υποστεί τα πάνδεινα. Κρεμούν τους υπερασπιστές της ελευθερίας και της πατρίδος με σύρματα από τις ηλεκτρικές κολόνες. Το τι επακολούθησε αμέσως μετά είναι αδύνατο να περιγραφεί. Εμπρησμοί, δηώσεις, βιασμοί, διαρπαγές περιουσιών και οτιδήποτε άλλο μπορεί να διανοηθεί ο νους του ανθρώπου.

Η επίθεση στον Μελιγαλά και το έγκλημα της «Πηγάδας»

Εν τω μεταξύ όσοι από τους αμυνόμενους υπερασπιστές κατορθώνουν να διαφύγουν, με πεζοπορία φθάνουν στην κωμόπολη του Μελιγαλά όπου εκεί έχουν καταφύγει 7.000 άμαχοι από τις γύρω περιοχές, για να διασωθούν από τη μήνη των Ελασιτών. Μετά την Καλαμάτα οι κομμουνιστοσυμμορίτες του Βελουχιώτη με ισχυρές δυνάμεις επιτίθενται κατά της πόλεως του Μελιγαλά. Τις επιθετικές ενέργειες διευθύνει αυτοπροσώπως ο πρωτοκαπετάνιος του ΕΛΑΣ, ο οποίος είχε δώσει διαταγή όσοι συλλαμβάνονται να σφαγιάζονται αμέσως. Έχει διεθνώς αναγνωριστεί ότι οι αιχμάλωτοι έχουν ορισμένα δικαιώματα, κυρίως το δικαίωμα της ζωής. Στο Μελιγαλά έγινε αποτρόπαια παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των αιχμαλώτων, κατά παράβαση κάθε ανθρωπίνου και θεϊκού νόμου. Οι συλληφθέντες αιχμάλωτοι σφαγιάστηκαν μέχρι ενός. Γι’ αυτά  τα εγκλήματα ουδέποτε απολογήθηκαν οι κομμουνιστές.

Ο αγώνας ήταν σκληρός και άνισος. Οι απώλειες και από τις δύο πλευρές τεράστιες. Όμως ο ΕΛΑΣ είχε την δυνατότητα να αναπληρώνει με νέες ενισχύσεις τις δυνάμεις του σε έμψυχο υλικό και πολεμοφόδια. Αντίθετα από την πλευρά των υπερασπιστών του Μελιγαλά, οι δυνάμεις τους συνεχώς μειώνονταν. Την τρίτη ημέρα της πολιορκίας η πόλη έπεσε γιατί προδόθηκε από μέσα. Μπαίνοντας στη πόλη οι Ελασίτες ξεκινούν άγρια σφαγή των υπερασπιστών και του άμαχου πληθυσμού. Άνδρες, γυναίκες, ηλικιωμένοι, παιδιά, σφάζονται και κατακρεουργούνται από τους «απελευθερωτές» του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Επάνω στους αιχμαλώτους, έκαναν επίδειξη νέων μεθόδων βασανιστηρίων και σφαγών. Στις 16 Σεπτεμβρίου 1944 όσοι έχουν απομείνει ζωντανοί οδηγούνται και φυλακίζονται στο «Μπεζεστένι». Ήταν ένας περιφραγμένος χώρος, αγορά, κοντά στο σιδηροδρομικό σταθμό του Μελιγαλά.

Όταν ο Βελουχιώτης μπήκε στην πόλη, μαζί με τους μαυροσκούφηδές του, που είχαν λάβει μέρος στη μάχη, αντίκρισε σωρεία πτωμάτων που ήσαν φρικτά παραμορφωμένα. Δίνει αμέσως διαταγή να απομακρυνθούν τα πτώματα και οι αιχμάλωτοι να οδηγηθούν στην πηγάδα προς εκτέλεση δίχως άλλη διαδικασία. Πρέπει να θανατωθούν χωρίς να σπαταλήσουν πυρομαχικά. Θα δουλέψει το μαχαίρι, το τσεκούρι, το κονσερβοκούτι και οποιοδήποτε άλλο πρόσφορο εργαλείο. Ο Δήμαρχος της πόλης γονατιστός, εκλιπαρεί τον δήμιο Βελουχιώτη να αφήσει να φύγουν τουλάχιστον τα γυναικόπαιδα. Ο Άρης το αποδέχεται αλλά γίνεται μεγάλο παζάρι για τα παιδιά.

Ανεπτυγμένοι 13αχρονοι δεν θεωρούνται παιδιά και σύρονται ως πρόβατα στη σφαγή.

Τελικά οι αιχμάλωτοι παρέμειναν 2.100 ψυχές. Τώρα ξεκινούν και τα αποτρόπαια  εγκλήματα. Δεμένοι σε τριάδες οι αιχμάλωτοι με αγκαθωτά σύρματα, δίχως υποδήματα οδηγούνται στην «Πηγάδα». Ήταν ένα τεράστιο πηγάδι 2 χιλιόμετρα έξω από την πόλη, που χρησίμευε ως υδατοδεξαμενή, για την ύδρευση του Μελιγαλά. Η πορεία προς την «Πηγάδα» θύμιζε Γολγοθά, αφού οι αιχμάλωτοι υφίστανται κάθε είδους βασανιστήρια. Έριχναν στο δρόμο αγκαθωτούς θάμνους και φραγκοσυκιές. Τους μαστίγωναν, τους λοιδορούσαν, τους μαχαίρωναν και αυτοί τραγουδούσαν «Έχε για καημένε κόσμε». Όταν έφταναν στην «Πηγάδα» τους περίμεναν οι δήμιοι (εκτελεστές) του ΕΛΑΣ. Τους δολοφονούσαν με κάθε φονικό όργανο που είχαν στη διάθεση τους. Τους έκοβαν την καρωτίδα με κονσερβοκούτι και μισοπεθαμένους τους πέταγαν στην «Πηγάδα».Τρεις ημέρες κράτησε η σφαγή. Η «Πηγάδα» γέμισε από πτώματα 2.100 έως 2.500 αγρίως σφραγισθέντων Ελλήνων.

Μελιγαλάς, η τραγωδία

(Βλέπε  και  βιβλίο Αποστόλη Δρακόπουλου «Η πηγάδα του Μελιγαλά»).

Τη μάχη και την πτώση της πόλης στα χέρια των δολοφόνων του ΕΛΑΣ, ακολούθησαν πλιάτσικο και εγκλήματα φρικτά. Όλα τα σπίτια των μη αριστερών λεηλατήθηκαν και πυρπολήθηκαν, ενώ οι «αντιδραστικοί» οδηγούνταν δεμένοι με καλώδια και σύρματα και κατά δεκάδες στην Πηγάδα στο Μπεζεστένι (δύο χλμ ΒΔ του Μελιγαλά), όπου και δολοφονούνταν, αλλά και στα γύρω χωριά (μόνο στο Νεοχώρι εκτελέστηκαν 150 άτομα, ενώ στο Σολάκιο και στην Ανθούσα, 200). Τα πτώματά τους τα πετούσαν στο βάραθρο. Αυτές ήταν οι εντολές από τους Άρη Βελουχιώτη, Νίκο Μπελογιάννη, Νικολόπουλο, Κλάπα, Ρουμπέα, Μπλάνα, Ωριών, Κουλαμπά, Ακρίτα, Βασίλη Μπράβο, Στάθη Καναβό, Τάκη Δορκοφίκη, Γιάννη Καραμούζη, Ηλία Δεδούση και Στέλιο Διακουμογιαννόπουλο και την κομμουνιστική σία που παρείχε τις «καταστάσεις» του ΕΑΜ (πολλοί εκ των δραστών των δολοφονιών στο Μπεζεστένι ζουν ακόμη και παίρνουν σύνταξη αντιστασιακού, εκ των οποίων και κάποιος αντάρτης του ΕΛΑΣ από το χωριό Πλατύ, ο Μ., που έσφαξε ενώπιον πολλών μαρτύρων τον ίδιο τον αδελφό του, θέλοντας προφανώς να δώσει τα διαπιστευτήριά του).

Παραθέτουμε ονόματα μερικών εκ των κομμουνιστών δραστών των μαζικών δολοφονιών στην Πηγάδα, για την ιστορία: Κωνσταντίνος Μπράβος, Διονύσιος Ελ. Σκλήρης, Ηλίας Σκλήρης, Σπύρος Ξιάρχος, Σπύρος Τζαβελέας, Χρήστος Νερούλιας, Αλέξανδρος Καραβίτης, Θόδωρος Καραβίτης, Παναγιώτης Νέζης, Γεώργιος Νέζης, Κωνσταντίνος Μάνεσης, Κυριάκος Μακρής, Χρήστος Γεωργανάς… Δεν τους ξεχνούμε. Οικογένειες ολόκληρες Ελλήνων ξεκληρίστηκαν διαχειρός τους…

Ο ίδιος ο Καραμούζης γράφει ότι «ο Άρης και οι αντιπρόσωποι του κόμματος Κουλαμπάς και Ν. Μπελογιάννης είχαν πάρει την απόφασιν. Όλοι έπρεπε να εκτελεσθούν…».

Τα φρικτά βασανιστήρια

«Οι εις το Μπεζεστένι ευρισκόμενοι ήσαν εις την διάθεσιν του κάθε καπετάνιου, όστις πήγαινε μέσα και συνελάμβανε όποιον ήθελε της αρεσκείας του, όπως ο τσοπάνος διαλέγει το σφακτό που θέλει να σφάξη, τον οδηγούσε έξω και τον εκτελούσε…

Τους έκοβαν, άλλων το κεφάλι, τα χέρια, την μύτην, δηλαδή τους κακοποιούσαν, τους εβασάνιζαν πρώτα επάνω εις ένα κορμόν συκιάς με μάχαιραν ή πέλεκυν και τους έρριπτον εις την Πηγάδα έως ότου εκκαθάριζον εκείνους που ήθελον», μαρτυρεί ο ιερέας Παν. Παπαδόπουλος.

 Έσπαζαν σε πολλές περιπτώσεις όλα τα άκρα των θυμάτων και τους τύφλωναν, ενώ δολοφονούσαν τα παιδιά με τσεκούρια και μπαλτάδες (αλλά και με κλαδευτήρια!) μπροστά στους γονείς, ικανοποιώντας έτσι τα σαδιστικά τους ένστικτα.

Οι δολοφονημένοι στην Πηγάδα υπολογίζονται σε 1154 (άνω των 50 ήταν γυναίκες, ενώ υπάρχει και αριθμός ανήλικων θυμάτων, μεταξύ τους και κοριτσιών), ενώ ο Καραμούζης ανεβάζει τον αριθμό στους 1200. Μιλάμε για περίπου 13 κουστωδίες κρατουμένων… Η σφαγή των (κυρίως αμάχων) διήρκεσε από τις 17 ως τις 20 Σεπτεμβρίου.

Oι κομμουνιστές δεν σταμάτησαν ποτέ να προκαλούν

Κι όμως ακολούθησαν περισσότερες κομμουνιστικές μεθοδεύσεις, όπως η συστηματική σπίλωση της μνήμης των θυμάτων με σκοπό την ηθική δολοφονία τους, μετά τη φυσική. Η αγυρτεία και η αλητεία στο απόγειό τους! Για την ιστορία: από την Πηγάδα η Ιατροδικαστική Υπηρεσία Αθηνών έβγαλε 500 ως 600 πτώματα (αδύνατον να αναγνωριστούν οι περισσότεροι, λόγω προχωρημένης αποσύνθεσης, η ίδια κατάσταση και στο Φενεό) τον Σεπτέμβριο του 1945 και σταμάτησε λόγω των συνθηκών και της απειλής κατά της δημόσιας υγείας, αν και υπήρχαν ακόμα πολλά πτώματα στο βάραθρο.

Για τη σφαγή στο Μελιγαλά δικάστηκαν 31 άτομα από το στρατοδικείο της Καλαμάτας το καλοκαίρι του 1949. Εξ αυτών, όπως μας πληροφορεί ο Γιάννης Μπουγάς (επικαλούμενος δημοσιεύματα της εποχής των εφημερίδων της πόλης «Θάρρος» και «Σημαία»), 13 κομμουνιστές φονιάδες καταδικάστηκαν σε θάνατο, 11 σε ισόβια και επτά αθωώθηκαν.

  Τσίπρας:

"Ο Μπελογιάννης είναι  ένας  ήρωας, που παρέμεινε πιστός στις αρχές και ιδέες του ως το τέλος".

  ΟΙ  "ΗΡΩΙΣΜΟΙ"  ΤΟΥ  ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗ

Ο  ιδεολόγος  κομμουνιστής Γιάννης  Καραμούζης, μετά τις σφαγές κατάλαβε ότι είχε μπλέξει με στυγνούς εγκληματίες, απαρνήθηκε τον κομμουνισμό  και  έγραψε  ότι  υπεύθυνος για την μεγάλη ανθρωποσφαγή στην Πηγάδα του Μελιγαλά, που διήρκεσε από τις 17 έως τις 20 Σεπτεμβρίου του 1944, δεν ήτο μόνον ο Άρης Βελουχιώτης, αλλά και ο Μπελογιάννης: «Ο Άρης και οι αντιπρόσωποι του κόμματος Κουλαμπάς και Ν. Μπελογιάννης είχαν πάρει την απόφασιν. Όλοι έπρεπε να εκτελεσθούν…» (πηγή: "Πατριώτες και προδότες στο Μωρηά", εκδόσεις «Αθηνά», 1950).  Ο  Μπελογιάννης ήταν  μεταξύ αυτών που έδωσαν την εντολή και  για την δεύτερη σε μέγεθος ανθρωποσφαγή στην Μεσσηνία, που έλαβε χώρα στους μαρτυρικούς Γαργαλιάνους  (500 νεκροί).-



ΖΗΝΩΝ  ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ  ΚΑΙ  ΤΑ  ΑΡΘΡΑ: 
 
ΠΡΑΚΤΟΡΕΣ ΤΗΣ CIA ΚΥΒΕΡΝΟΥΝ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ,   Πέμπτη, 16 Απριλίου 2015,
 «Ο ΜΕΛΙΓΑΛΑΣ ΗΤΑΝ Η ΑΡΧΗ, ΘΑ ΣΚΑΨΟΥΜΕ ΠΗΓΑΔΙ ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΒΑΘΥ». ΣΗΜΕΡΙΝA ΣΥΝΘΗΜΑTA ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΟΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ.
  «ΜΕ ΠΙΑΝΕΙ ΤΡΟΜΟΣ ΟΤΑΝ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΟΤΑΝ ΑΝ ΝΙΚΟΥΣΑΜΕ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ». ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗΣ ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΚΥΡΚΟΣ 
ΚΑΙ  ΤΗΝ  ΕΝΟΤΗΤΑ:   

"ΟΙ ΠΡΑΚΤΟΡΕΣ ΞΕΝΩΝ ΠΡΕΣΒΕΙΩΝ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ",  Τετάρτη, 16 Νοεμβρίου 2016