Η υπουργός Οικονομικών της
Αυστρίας Μαρία
Φέκτερ (OVP, Συντηρητικοί), δήλωσε
στην εβδομαδιαία γερμανική οικονομική εφημερίδα Wirtschaftswoche:
«Οι ελληνικές πολιτικές δομές είναι περίεργες: στη διάρκεια πολλών χρόνων, μόνον δύο οικογένειες κυβέρνησαν:
Καραμανλής, Παπανδρέου, Καραμανλής, Παπανδρέου. Γι΄αυτό δεν θέλω να πω, σε ποιον ανήκει
περισσότερο, το φταίξιμο για την καταστροφή
του Ελληνικού λαού».
Γνωστός γέρος έλληνας πολιτικός προσφάτως, ανάμεσα
σε πολύ κόσμο,
είπε στον γιο
του:
«Γιέ μου, σου παραδίδω την βουλευτική μου έδρα μαζί με 18.000 βόδια περιουσία».
Ο Λένιν έγραψε: «όποιος δεν θέλει να μεγαλώσει, αρχίζει να μικραίνει».
Ο ΚΛΑΣΣΙΚΟΣ "ΕΛΛΗΝΑΣ" ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ
Είναι γνωστό ότι οι ευφυείς έλληνες ψηφοφόροι μόνο τους κλέφτες, τους
απατεώνες και τους πράκτορες ψηφίζουν για βουλευτές.
ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΕΝ ΨΗΦΙΖΑΝ ΤΟΝ ΜΕΤΑΞΑ
Ο ευφυής ελληνικός λαός για πολλά χρόνια
δεν είχε πειστεί ότι ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΕΤΑΞΑΣ ήταν άξιος της ψήφου του. Αντίθετα πίστευε ότι
όλοι οι άλλοι «έλληνες πολιτικοί» ήταν
ικανότεροι του Μεταξά και έτσι, με πλήρη
εξυπνάδα, ψήφιζε στις εκλογές όλους τους
άλλους, εκτός του Μεταξά.
Ο στρατηγός Ιωάννης Μεταξάς,
στις εκλογές της 19ης Αυγούστου
1928, σαν αρχηγός του κόμματος των Ελευθεροφρόνων,
δεν μπόρεσε να εκλεγεί ούτε βουλευτής στην ιδιαίτερη πατρίδα του, και έτσι
αποφάσισε να αποσυρθεί από την πολιτική ζωή.
Ο στρατηγός γράφει πριν τις εκλογές
στο ημερολόγιό του:
«Έχω την συνείδησή μου ήσυχη
ότι έκαμα το καθήκον μου προς την Ελλάδα.
Πιθανώς θα καταψηφιστώ από τον
λαό και θα εξαφανιστώ ως πολιτικός.
Μου είναι αδιάφορον».
Και μετά τις εκλογές :
«Απόλυτος ηρεμία ψυχής και εσωτερική
ευχαρίστηση. Απηλάγην των δεσμών.
Είμαι ελεύθερος.»
Μετά το
1930, όταν βρισκόταν στην Ελβετία, τον
πλησιάζουν διάφοροι για να επαναπολιτευτεί και ο Ιωάννης Μεταξάς
σημειώνει στο ημερολόγιό του:
«Η ιδέα πως θα έτρεχα από
μπακάλικο σε μπακάλικο, από χωριό σε χωριό, να παρακαλώ να με ψηφίσουν. Η ιδέα να
δικαιολογούμαι για τα παράπονα που θα είχαν και να
ταπεινώνομαι.
Η ιδέα πως θα έλεγα
ψευτιές.
Η ιδέα πως θα εκολάκευα ανθρώπους που
δεν εκτιμούσα.
Η ιδέα πως θα
έκανα επαίνους σε παλιανθρώπους.
Η ιδέα πως θα έκανα συμβιβασμούς με την
συνείδησή μου και θα αδικούσα ικανούς, για να ευνοήσω
ανικάνους, υποκύπτοντας εις την θέλησιν του άλφα ή του βήτα φίλου του
κόμματος,
Η ιδέα ότι θα εξευτελιζόμουν στον έναν
και στον άλλον, για να μαζεύω χρήματα για τον κομματικό αγώνα.
Η ιδέα πως θα εζήμιωνα οικονομικώς το
σπίτι και θα έπασχε η οικογένεια μου, όλα αυτά με έκαναν να ανατριχιάζω και να
βλέπω το βάραθρο που οδηγεί η φιλοδοξία τους τίμιους πολιτικούς».
Αλλού γράφει:
«Σε άλλες χώρες, οι εβραίοι γίνονται
κομμουνιστές για συγκεκριμένους λόγους. Επίσης, από
απόγνωση και ανέχεια, σε πολλές χώρες,
διάφοροι φτωχοί και εξαπατημένοι δηλώνουν και
οργανώνονται σαν κομμουνιστές.
Άλλοι πάλι παρασύρονται λόγω μόδας κλπ.
Στην Ελλάδα κομμουνιστές γίνονται
γιοί και θυγατέρες βιομηχάνων, εφοπλιστών, βουλευτών, υπουργών,
στρατηγών, ναυάρχων κλπ».
ΕΡΩΤΗΜΑ ΠΡΩΤΟ:
Πως μπορεί
ένας ξένος πράκτορας να
πλησιάσει και να
στρατολογήσει έναν Έλληνα
πολιτικό ή δημοσιογράφο;
ΕΡΩΤΗΜΑ ΔΕΥΤΕΡΟ:
Τι είδους
άνθρωπος είναι ένας
«έλληνας» που γίνεται πράκτορας
ξένων μυστικών υπηρεσιών;
Τι γονιδιακό φορτίο
κουβαλάει. Τι εμπειρίες
έχει από την
ζωή του. Σε
τι στηρίζεται μία
ξένη μυστική υπηρεσία
και τον πατάει
γερά πάνω στον
κάλο. Τι ανυπόφορο
έκανε τέλος πάντων
στην ζωή του
και ζει έκτοτε
με τον βραχνά
του ισόβιου πράκτορα
και προδότη της χώρας του;
Παρακάτω
παρουσιάζω μία πρόχειρη ανάπτυξη
του θέματος, που
όπως έλεγαν παλιά
οι καθηγητές μου μπορεί
να επανεκδοθεί «βελτιωμένη
και επηυξημένη». Ίσως
λάβω υπ’ όψιν
μου σχετικά απόρρητα
εγχειρίδια των ψυχιάτρων
της CIA.
Ας πάρουμε μερικά
υποθετικά παραδείγματα.
Έχουμε
έναν φιλόδοξο και
κενού περιεχομένου έλληνα
διπλωματικό υπάλληλο, με
ενδιαφέρον όνομα, π.χ
τον κ. Ιακωβίδη.
Έχουμε έναν γιο
ενός εκδότη
εφημερίδων, παλιού
κομμουνιστή, που θέλει
εξουσία και πολιτική
ισχύ, π.χ. τον κ.
Πεταλουδάρη. Έχουμε, π.χ. τον κ.
Κρασάτο, έναν αριστούχο
απόφοιτο μιας ταλμουδικής
σχολής, αδούλευτο γιο
πλούσιας οικογένειας, κατά
βάση ρηχού, ανόητου και
μονοδιάστατου ατόμου, που
έμαθε να συλλαβίζει
μερικά ταλμουδικά ρητά
και νομίζει ότι
ερμηνεύει μ’ αυτά το
σύμπαν, τύπος πολύ
εύκολα χειραγωγούμενος από
έξυπνους πράκτορες. Και
τέλος έχουμε ένα
γιο γνωστού πολιτικού.
Τι
θα πράξει μ’ αυτούς τους τύπους
ένας έξυπνος πράκτορας;
Στην
αρχή βέβαια η
γνωριμία τους θα αναφέρεται
στα "υψηλά ιδανικά". Θα
τονίζονται στις
αρχικές συνομιλίες τους,
η κοινότητα των
ιδεών, οι συμμαχικές
σχέσεις των χωρών τους, το πνεύμα
της δημοκρατίας και των
ανθρωπίνων δικαιωμάτων και
όλες οι γνωστές αρλούμπες. Στην πορεία ο
πράκτορας μπορεί να επιδείξει (με έμμεσο ή
άμεσο τρόπο) και το εκβιαστικό υλικό
που η υπηρεσία του διαθέτει για τον
στρατολογούμενο (π.χ. σεξουαλικές διαστροφές, διπλή
ζωή, απατεωνίες κλπ).
Στην συνέχεια
ο τύπος και
τα ελεγχόμενα ΜΜΕ θα αρχίσουν
να εξυμνούν τους
συγκεκριμένους τύπους.
Ο
πράκτορας θα υποσχεθεί βοήθεια,
πάντα με "καλές
προθέσεις", στους
υποψήφιους. Ίσως τους τονίσει ότι
δεν εγγυάται τίποτε,
αλλά ανάλογα με
τις πολιτικές
περιστάσεις και τις ιστορικές συγκυρίες,
θα τους υποστηρίξει στην
σταδιοδρομία τους, είτε
αυτή είναι πολιτική,
είτε επιχειρηματική. Δεν
θα ζητήσει στην
αρχή ανταλλάγματα. Πιθανόν
μάλιστα να τους αφήσει λυτούς ή με μακρύ σχοινί δεμένους. Μπορεί
να τους προτρέψει να
κάνουν, συνεχώς δημόσια,
τον αντίπαλο της πρεσβείας, (την
γνωστή πλέον ψεύτικη - στημένη - αντιπαλότητα για
τους αφελείς). Ίσως τους υπενθυμίσει διακριτικά, αν είναι
τόσο μπούφοι και δεν καταλαβαίνουν, ότι λίγα
μόνο θέματα πρέπει
να μην αγγίζουν αρνητικά, τα
λεγόμενα ιερά θέματα
της νέας εποχής,
δηλαδή την αγία
τριάδα: εβραίοι – ομοφυλόφιλοι –
λαθρομετανάστες.
Βέβαια
καμιά μυστική υπηρεσία δεν θέλει να
στρατολογεί και τελείως ανόητους. Θέλουν ο υποψήφιος
πράκτορας να διαθέτει ένα ελάχιστο
διανοητικής ισχύος.
Τα υπόλοιπα
έρχονται σιγά σιγά. Ο τύπος,
τα ΜΜΕ, οι
δημοσκόποι, οι τηλεοράσεις
αρχίζουν να ξεφαντώνουν για τον πράκτορα -
πολιτικό. Πόσο έξυπνος,
πόσο όμορφος, πόσο ικανός, με ποιόν
τρόπο θα σώσει τον λαό - και αυτός. Το
ενδιαφέρον του κοινού
αρχίζει να ξυπνά.
Φωτογραφίες, συνεντεύξεις, ταξίδια,
ομιλίες, χτυπήματα στην πλάτη,
καθημερινά άρθρα, όλα
για τον ανερχόμενο
πολιτικό γίγαντα.
Έτσι
διάφορες συγκυρίες και
εξελίξεις, (το παιγνίδι
είναι μακροχρόνιο - μπορεί να
κρατήσει μια ζωή),
φέρνουν εναλλαγές στην ζωή του πράκτορα
και ξαφνικά τον
βλέπουμε δήμαρχο, βουλευτή,
μεγαλοδημοσιογράφο,
μεγαλοεπιχειρηματία,
υπουργό, πρωθυπουργό, πρόεδρο
δημοκρατίας.
Ο λαός, και εδώ
και στην Ευρώπη, αποτελείται βέβαια, από
τον διπλανό κ. ηλίθιο.
Την
εξέλιξη των πρακτόρων
περιέγραψε παλιά ο
Σουρής:
"Νάχεις εφτά
πρωθυπουργούς
Που να σε
κλέβουν φανερά.
Και
ενώ αυτοί σε
κλέβουνε,
Τον
κλέφτη να γυρεύουνε".
Στην διαμόρφωση και εξέλιξη ενός πράκτορα μπορούμε να προσθέσουμε και πολλά άλλα.-
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια που δεν συνάδουν με το περιεχόμενο της ανάρτησης, όπως και σχόλια υβριστικά προς τους αρθρογράφους, προσβλητικά σχόλια προς άλλους αναγνώστες σχολιαστές και λεκτικές επιθέσεις προς το ιστολόγιο θα διαγράφονται.