ΣΤΗΝ ΡΩΣΙΑ Η ΚΡΑΤΙΚΗ ΕΙΣΑΓΓΕΛΙΑ ΑΡΧΙΣΕ ΕΡΕΥΝΕΣ ΓΙΑ ΤΥΧΟΝ ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΚΗ ΕΒΡΑΪΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΤΣΑΡΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ.

  Γιάκοβ Σβερντλόφ.   Εβραίος  Μπολσεβίκος που  δολοφόνησε  τον  Ρώσο  Τσάρο  και  την  οικογένειά  του,  κατόπιν  τηλεγραφικής  διαταγής  του  εβραίου  τραπεζίτη  της  Νέας  Υόρκης  Ιακώβ  Σιφ,  που  χρηματοδοτούσε  και  κατηύθυνε  τον  Λένιν  και  το  κομμουνιστικό  κίνημα,  μέσω  του  Πάρβους. Πέθανε 33 ετών από γρίπη. Μερικοί ισχυρίζονται ότι τον σκότωσαν στο ξύλο εργάτες.  Σήμερα  στην  Ρωσία  ψάχνουν  μήπως  ο  αιμοσταγής  εβραίος  κομμουνιστής  σκότωσε  τον  Τσάρο  μετά  από  τελετουργική  εβραϊκή  λειτουργία. 

(O επαναστάτης, πράκτορας και  έμπορος όπλων  Ίσραελ Λαζάρεβιτς Χέλιφαντ ή  Αλεξάντερ  Πάρβους  ήταν  έμπιστος  φίλος  και  χρηματοδότης του Λένιν και του Τρότσκι. Εκτός από σοσιαλιστής και θεωρητικός της επανάστασης, ήταν μασόνος και διασυνδεδεμένος με το σιωνιστικό κίνημα , την B'nai B'rith, τον Jacob Schiff, τους Kuhn, τους Loeb, και τους Ρότσιλντ. Δούλευε επίσης για τις μυστικές υπηρεσίες της Γερμανίας.  Ο επαναστάτης υπερπράκτορας Ισραέλ Λαζάρεβιτς-Πάρβους, ήταν επίσης ο χορηγός της «Φεντερασιόν» του Αβραάμ Μπεναρόγια.  Ο «Πάρβους» δημιούργησε σημαντική περιουσία, κατά τη διάρκεια των βαλκανικών πολέμων και του Πρώτου Παγκοσμίου, εξοπλίζοντας τον οθωμανικό στρατό και από τα έσοδα, στήριξε οικονομικά τον Λένιν και τους άλλους «συντρόφους» στην Ελβετία.  Στην Κωνσταντινούπολη, συνεργαζόταν στενά, με τον Γερμανό πρέσβη Baron Hans Freiherr von Wangenheim, στον οποίο υπέβαλε το 1915, σχέδιο για την εξουδετέρωση της Ρωσίας, με την οργάνωση γενικής απεργίας, από την μπολσεβίκικη φράξια του σοσιαλδημοκρατικού επαναστατικού κόμματος, την υποστήριξη εθνικών αποσχιστικών κινημάτων, αλλά και των διανοουμένων που ήσαν αντίθετοι με την απολυταρχία του Τσάρου.  Ο Γερμανός πρέσβης, έστειλε τον Πάρβους μαζί με το 20σέλιδο σχέδιό του, στο Βερολίνο, όπου έφθασε στις 6 Μαρτίου 1915. Στη συνέχεια ο Πάρβους συναντήθηκε με τον Λένιν στην Βέρνη.  Στα αρχεία του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών, υπάρχει το έγγραφο, No.861.00/5339, στο οποίο αποκαλύπτεται ότι, ο Jacob Schiff, πού ήταν το ισχυρό πρόσωπο στην B'nai B'rith, και οι Felix Warburg, Otto Kahn, Mortimer Schiff, και ο Isaac Seligman είχαν σχεδιάσει από το 1916 την ανατροπή του Τσάρου. Τον Απρίλιο του 1917 ο Jacob Schiff  επιβεβαίωσε επίσημα, ότι χρηματοδότησε την (Φεβρουριανή) επανάσταση, και ότι έστειλε 1.000.000 πρόσθετα δολάρια στον Κερένσκυ.  Την άνοιξη του 1917, Jacob Schiff άρχισε να χρηματοδοτεί και τον Τρότσκι, για να εφαρμόσει «την δεύτερη φάση της επανάστασης»).

Η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία ερευνά για τυχόν τελετουργική δολοφονία του Τσάρου Νικολάου και της οικογένειάς του.  
 

 «Επιτροπή της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας πρόκειται να εξετάσει τη δολοφονία της τσαρικής οικογένειας το 1918, υποστηρίζοντας ότι αναζητεί να μάθει αν επρόκειτο περί τελετουργικής εβραϊκής  δολοφονίας, μια εικασία που προκάλεσε την μήνιν των εβραϊκών οργανώσεων.

Ο πατέρας Τύχων Σεβκούνοφ, ο οποίος είναι επικεφαλής της επιτροπής, δήλωσε μετά τη συνάντηση της Δευτέρας ότι αρκετά μέλη της επιτροπής, δεν έχουν καμιά αμφιβολία ότι η δολοφονία των μελών της τσαρικής οικογένειας ήταν τελετουργική. Εκπρόσωπος της κρατικής εισαγγελίας της Ρωσίας ανακοίνωσε ότι το θέμα θα ερευνηθεί.
Ο ραβίνος Μπορούχ Γκορίν, εκπρόσωπος Τύπου της Ομοσπονδίας Ιουδαϊκών Κοινοτήτων, την Τρίτη, εξέφρασε την ανησυχία του για τους ισχυρισμούς, που, όπως εξηγεί, αποτελούν μέλος της αντιεβραϊκής προπαγάνδας, ανέφερε το ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων Ιντερφάξ.

Ο Νικόλαος Β’ και η οικογένειά του εκτελέστηκαν από απόσπασμα των μπολσεβίκων τον Ιούλιο του 1918. Η ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία τους έκανε αγίους το 2000. Ο Νικόλαος Β’ της Ρωσίας υπήρξε ο τελευταίος αυτοκράτορας της Ρωσίας, βασιλιάς της Πολωνίας και μεγάλος δούκας της Φινλανδίας. Κυβέρνησε από το 1894 μέχρι την αναγκαστική παραίτησή του από τον θρόνο το 1917. Η εκτέλεση της αυτοκρατορικής οικογένειας έλαβε χώρα όταν μονάδες της Λεγεώνας της Τσεχοσλοβακίας, υποχωρώντας από τα ρωσικά εδάφη, πλησίασαν το Εκατερίνενμπουργκ. Φοβούμενοι ότι η Λεγεώνα θα καταλάμβανε την πόλη και θα απελευθέρωνε τον Νικόλαο, οι φύλακες της αυτοκρατορικής οικογένειας στράφηκαν στη λύση της άμεσης εξόντωσής της, λέγοντας πως “δεν υπάρχει επιστροφή”.
 

     Ο οίκος των Ρομανόφ ήταν η δεύτερη και τελευταία αυτοκρατορική δυναστεία της Ρωσίας, η οποία κυβέρνησε τη χώρα για πέντε γενιές από το 1613 έως το 1761, προτού αναμιχθεί ύστερα από γάμο ενός μέλους της οικογένειας Ρομανόφ με τον οίκο Χόλστεϊν-Γκότορπ, κρατώντας τα ηνία του βασιλικού θρόνου έως την επανάσταση του 1917. Στις 17 Ιουλίου του 1918 οι μπολσεβικικές αρχές, καθοδηγούμενες από τον Γιάκοβ Γιουρόβσκι, εκτέλεσαν το Νικόλαο Β’ μαζί με τα μέλη της οικογένειάς του, το γιατρό και τέσσερις υπηρέτες τους στο κελάρι ενός αρχοντικού, στον οίκο των Υπατίεφ στο Εκατερίνμπουργκ.  Στα περίχωρα του Αικετερίνμπουργκ, σε μικρή απόσταση από τη δημοσιά, εξελίχθηκε η τελευταία πράξη ενός δράματος που σημάδεψε τον περασμένο αιώνα. Εκεί σε ένα ξέφωτο, περιτριγυρισμένο από λεύκες, οι δολοφόνοι εβραίοι  απόθεσαν τα πτώματα των θυμάτων τους, αφού τα είχαν ακρωτηριάσει, κάψει και περιβρέξει με οξύ καθιστώντας αδύνατη την αναγνώριση της ταυτότητάς τους.

Το τηλεγράφημα που έδινε την εντολή εκ μέρους του Ανωτάτου Σοβιέτ στη Μόσχα υπεγράφη από τον ιουδαίο Γιάκοβ Σβερντλόφ, του οποίου το όνομα πήρε η πόλη. Ο Νικόλαος Β’ ήταν ο πρώτος που πέθανε. Εκτελέστηκε με πολλαπλές σφαίρες στο κεφάλι και στο στήθος. Τελευταίες πέθαναν οι κόρες, καθώς τα διαμάντια που φορούσαν μέσα στα ρούχα τους εμπόδιζαν τις σφαίρες να διαπεράσουν το σώμα. Έτσι τις λόγχισαν με ξίφος. Τα σώματα του Νικολάου Β’ και της οικογένειάς του, αφού πρώτα ποτίστηκαν σε οξύ και κάηκαν για καιρό πιστευόταν ότι είχαν ταφεί κάτω από ένα ναρκοπέδιο σε μια τοποθεσία που λέγεται “Τα Τέσσερα Αδέλφια”. Αυτό πράγματι ίσχυε για τη νύχτα της εκτέλεσης. Το επόμενο πρωί τα σώματα απομακρύνθηκαν και αποφασίστηκε να τα κρύψουν αλλού. Όταν το όχημα που κουβαλούσε τα πτώματα χάλασε, στον δρόμο για την επόμενη τοποθεσία άλλαξαν τα πλάνα και τα περισσότερα θάφτηκαν σε ένα μυστικό και σφραγισμένο σημείο στην οδό Κοπτιάκι, έναν εγκαταλελειμμένο χωμάτινο δρόμο 24 χιλιόμετρα βόρεια του Εκατερίνενμπουργκ. Τα υπολείμματα της οικογένειας και των ακολούθων τους με εξαίρεση δύο παιδιών βρέθηκαν το 1991.

  

Η ρωσική κυβέρνηση τους ξέθαψε και έκανε μια κρατική τελετή κηδείας.

Μια τελετή χριστιανικής ταφής πραγματοποιήθηκε το 1998, 80 χρόνια μετά την εκτέλεσή τους».

Οι  εκπρόσωποι των εβραϊκών οργανώσεων θα μπορούσαν κάλλιστα να διαχωρίσουν την θέση τους από την δολοφονική ενέργεια εναντίον του Τσάρου Νικολάου και της οικογένειάς του, λέγοντας ότι δεν είναι δυνατόν να ευθύνεται όλη η εβραϊκή κοινότητα για τα εγκλήματα των ιουδαίων  Λένιν και Τρότσκυ σε βάρος ανυπεράσπιστων ανθρώπων. Αντί αυτού, θεωρούν ως «αντιεβραϊκή προπαγάνδα» την έρευνα για το αν είχε τελετουργικά εβραϊκά  στοιχεία η δολοφονία των μελών της τσαρικής οικογένειας με ό,τι μπορεί να συνεπάγεται αυτό για ενδεχόμενη υπεράσπιση των δολοφόνων τους.

Κάποτε θα πρέπει να αντιληφθούν ότι η έρευνα για ιστορικά στοιχεία του παρελθόντος δεν μπορεί να είναι ούτε μονόπλευρη ούτε να αποκλείει τον καθένα από τις οποιεσδήποτε τυχόν ευθύνες του. Όχι τίποτα άλλο, αλλά παίρνουν και στον λαιμό τους όλους εκείνους τους εβραίους που δεν έχουν καμία διάθεση να απολογηθούν για τα εγκλήματα της κομμουνιστικής περιόδου που διέπραξαν άτομα εβραϊκής καταγωγής ή βλέπουν με αποτροπιασμό την ρατσιστική πολιτική του ισραηλινού κράτους σε βάρος των παλαιστινίων.


ΖΗΝΩΝ  ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ