Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΩΝ ΕΞΙ ΗΜΕΡΩΝ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΡΑΒΕΣ. ΜΕΣΑ ΣΕ ΛΙΓΕΣ ΩΡΕΣ ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ ΚΑΤΕΣΤΡΕΨΕ ΣΤΟ ΕΔΑΦΟΣ ΟΛΗ ΤΗΝ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ ΤΩΝ ΑΡΑΒΩΝ. ΜΗΠΩΣ ΤΩΡΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΤΟ ΠΡΟΛΗΠΤΙΚΟ ΚΤΥΠΗΜΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ;

Πώς το Ισραήλ κατέστρεψε σε 2 ώρες και 50΄ την ισχυρή αιγυπτιακή αεροπορία. Στον Πόλεμο των 6 Ημερών αντιμετώπισε 7 αραβικά κράτη και τα πάντα είχαν κριθεί από την πρώτη ημέρα...
ΠΩΣ  ΓΙΝΕΤΑΙ  ΜΙΑ  ΣΩΣΤΗ  ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗ. 

Νωρίς το πρωί της 5ης Ιουνίου  1967, η ισραηλινή αεροπορία, εκμεταλλευόμενη την τεχνολογική της υπεροχή και την ανώτερη εκπαίδευση του προσωπικού της, καθώς και το ανεπαρκές σύστημα αεράμυνας και έγκαιρης προειδοποίησης των γειτονικών αραβικών κρατών, εξαπέλυσε αιφνιδιαστικά σειρά επιδρομών εναντίον των αεροδρομίων της Αιγύπτου, της Ιορδανίας και της Συρίας.

  Μέσα σε μερικές ώρες το σύνολο σχεδόν των αραβικών αεροποριών καταστράφηκε, καθιστώντας την ισραηλινή αεροπορία απόλυτο κυρίαρχο των αιθέρων.

Ναι,  καλά  καταλάβατε.  Το  παραπάνω  βιβλίο  το  έγραψε  ο  γιος  και  ο  εγγονός  του  νικητή  του  Β΄ Παγκοσμίου  Πολέμου,  του  σιωνιστή  Ουίνστον  Τσώρτσιλ.  Είναι  ένας  ύμνος  για  το  Ισραήλ  και  τις  ιουδαϊκές  ένοπλες  δυνάμεις.


Διαβάστε  και  τα  άρθρα:  

ΟΙ ΙΟΥΔΑΙΟΙ ΣΤΟ ΙΣΡΑΗΛ ΕΣΤΗΣΑΝ ΑΓΑΛΜΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΣΩΡΤΣΙΛ, ΤΟΝ ΝΙΚΗΤΗ ΤΟΥ Β΄ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ. «HTAN ΕΝΑΣ ΣΠΟΥΔΑΙΟΣ ΣΙΩΝΙΣΤΗΣ. Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΤΣΩΡΤΣΙΛ ΩΣ ΠΑΘΙΑΣΜΕΝΟΥ ΣΙΩΝΙΣΤΗ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΤΕΙ ΕΠΑΡΚΩΣ». 

 «Η ΣΟΦΙΑ ΤΩΝ ΨΥΧΟΠΑΘΩΝ: ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΔΙΔΑΞΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΤΟΥΣ». ΠΑΓΚΑΛΟΣ: «ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΥΒΕΡΝΟΥΝ ΕΙΝΑΙ ΨΥΧΟΠΑΘΕΙΣ». 

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ   

ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΙΚΟΥ ΠΕΖΙΚΟΥ 

ΕΝΑΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΣ ΓΡΑΦΕΙ: "ΟΙ ΜΙΣΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΥΠΟΥΡΓΟΙ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΦΥΛΑΚΗ". 

 Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ Ο ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ.  

Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΕ ΔΙΚΟ ΤΗΣ ΤΟΥΦΕΚΙ. Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ΜΕ ΠΡΟΦΑΣΗ ΤΟΝ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΚΙΝΔΥΝΟ ΠΑΡΑΔΙΔΕΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ (ΚΑΙ ΑΡΑ ΤΟ ΕΔΑΦΟΣ) ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ. 

ΠΑΝΙΚΟΒΛΗΤΕΣ ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΕΣ ΤΟΥ ΤΣΙΠΡΑ. Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΣΟΡΟΣ ΤΡΕΧΕΙ ΝΑ ΚΑΛΥΨΕΙ ΤΙΣ ΒΑΣΙΚΕΣ ΕΞΟΠΛΙΣΤΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ.          

 8 ΙΟΥΝΙΟΥ 1967 ΝΙΚΗΦΟΡΑ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΩΝ ΙΟΥΔΑΙΩΝ ΣΕ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΥΣ‏

• ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ Ο ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΣΤΟ ΙΣΡΑΗΛ  ΒΑΣΕΙ ΤΗΣ ΡΑΤΣΑΣ‏ ...

• ΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ ΣΤΗΝ ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ  ΤΟΥ  ΙΣΡΑΗΛ.

Ο Πόλεμος των Εξι Ημερών υπήρξε ο τρίτος αραβοϊσραηλινός πόλεμος και διεξήχθη μεταξύ 5ης και 10ης Ιουνίου 1967. Από τη μια πλευρά ήταν το Ισραήλ  και από  το  άλλο  τρία  αραβικά  κράτη, η Αίγυπτος,  η Ιορδανία και η Συρία. Η σύγκρουση έληξε με ολοκληρωτική και ταχύτατη νίκη του Ισραήλ.

Τον Απρίλιο του 1967 η ένταση κλιμακώθηκε επικίνδυνα στη μεθόριο Ισραήλ - Συρίας. Στα μέσα Μαΐου, οι Σοβιετικοί προειδοποίησαν τους  Αιγύπτιους ότι οι Ισραηλινοί επιστράτευαν δυνάμεις και κινούσαν στρατεύματα στη μεθόριο προκειμένου να εισβάλουν άμεσα στη Συρία. Τέτοια απόφαση όμως δεν είχε ακόμη ληφθεί . Η σοβιετική πληροφορία ήταν σκόπιμη παραπληροφόρηση, που αποσκοπούσε κυρίως στην ενεργό στήριξη του συριακού καθεστώτος από την Αίγυπτο.

Ο Νάσερ, διαισθανόμενος ότι διακυβευόταν το κύρος του ιδίου και της Αιγύπτου, προχώρησε σε πρωτοβουλίες.

α. Προχώρησε σε επιστράτευση του αιγυπτιακού στρατού και διέταξε τη μετακίνηση δύναμης 100.000 ανδρών, εκατοντάδων τεθωρακισμένων και πυροβολικού στο Σινά, κοντά στα σύνορα με το Ισραήλ.

β. Απαίτησε (και πέτυχε) την απομάκρυνση των δυνάμεων του ΟΗΕ από την παραμεθόριο στο Σινά και τη Λωρίδα της Γάζας.

γ. Εκλεισε τα στενά του Τιράν στην ισραηλινή νασιπλοΐα, αποκλείοντας το Ισραήλ από την Ερυθρά Θάλασσα.

Η ισραηλινή ηγεσία επιθυμούσε να εξασφαλίσει διαβεβαιώσεις από την προεδρία Λίντον Τζόνσον ότι οι ΗΠΑ δεν εναντιώνονταν σε μια στρατιωτική «λύση», ότι θα υποστήριζαν διπλωματικά το Ισραήλ την επαύριον του πολέμου  και ότι θα εμπόδιζαν ενδεχόμενη σοβιετική στρατιωτική επέμβαση. Η Ουάσιγκτον δεν έδωσε το «πράσινο φως», αλλά δεν απέτρεψε και το Τελ Αβίβ από την ανάληψη δράσης. Στα τέλη Μαΐου, το Ισραήλ ολοκλήρωσε την επιστράτευση και τις πολεμικές προετοιμασίες.

Νωρίς το πρωί της 5ης Ιουνίου, η ισραηλινή αεροπορία, εκμεταλλευόμενη την τεχνολογική της υπεροχή και την ανώτερη εκπαίδευση του προσωπικού της, καθώς και το ανεπαρκές σύστημα αεράμυνας και έγκαιρης προειδοποίησης των γειτονικών αραβικών κρατών, εξαπέλυσε αιφνιδιαστικά σειρά επιδρομών εναντίον των αεροδρομίων της Αιγύπτου, της Ιορδανίας και της Συρίας.

  Μέσα σε μερικές ώρες το σύνολο σχεδόν των αραβικών αεροποριών καταστράφηκε, καθιστώντας την ισραηλινή αεροπορία απόλυτο κυρίαρχο των αιθέρων.

Την ίδια ημέρα, διαθέτοντας ισχυρότατη αεροπορική υποστήριξη, οι ισραηλινές χερσαίες δυνάμεις ξεκίνησαν την προέλασή τους στο Σινά και στη Λωρίδα της Γάζας. Μέχρι τις 8 Ιουνίου οι ισραηλινές δυνάμεις κατέλαβαν το Σινά, φτάνοντας ώς την ανατολική πλευρά της Διώρυγας του Σουέζ και στη Λωρίδα της Γάζας (από την Αίγυπτο), καθώς και στη Δυτική Ιερουσαλήμ και στη Δυτική όχθη του Ιορδάνη (από την Ιορδανία).

Οι ισραηλινές δυνάμεις στράφηκαν μετά  εναντίον της Συρίας (η οποία δεν είχε σπεύσει σε βοήθεια της Αιγύπτου και της Ιορδανίας). Μέσα σε ένα διήμερο (9-10 Ιουνίου) οι Ισραηλινοί κατέλαβαν τα στρατηγικής σημασίας Υψίπεδα του Γκολάν. Φαινόταν δε ότι οι Ισραηλινοί θα προέλαυναν στη Δαμασκό ώστε να επιτύχουν την ανατροπή του συριακού καθεστώτος. Κάτι τέτοιο, όμως, δεν μπορούσε να το επιτρέψει το Κρεμλίνο. Τελικά, συνομολογήθηκε κατάπαυση του πυρός στις 10 Ιουνίου κατόπιν σοβιετικών προειδοποιήσεων και παρέμβασης των ΗΠΑ.

Η νίκη πάντως του Ισραήλ ήταν από τις εντυπωσιακότερες στην Ιστορία: είχε λιγότερους από 800 νεκρούς, ενώ και οι απώλειες σε υλικό ήταν σχετικά μικρές. Οι Αιγύπτιοι είχαν 10.000-15.000 νεκρούς (επίσης 5.000 αιχμαλωτίστηκαν), αλλά οι απώλειες των Ιορδανών και των Σύρων ήταν σχετικά μικρές. Αντιθέτως, οι υλικές απώλειες (αεροσκάφη, τεθωρακισμένα, οχήματα, πυροβολικό κ.λπ.) των τριών αραβικών κρατών ήταν πολύ μεγάλες.

Ο Πόλεμος των Εξι Ημερών παγίωσε τη στρατιωτική κυριαρχία του Ισραήλ, το οποίο είχε σημαντικά εδαφικά κέρδη τα οποία ενίσχυαν και την ασφάλειά του, αφού του  προσέδιδαν σημαντικό στρατηγικό βάθος (κάτι που αποδείχθηκε περίτρανα στον επόμενο αραβοϊσραηλινό πόλεμο τον Οκτώβριο του 1973). 

Από  το  βιβλίο  «Ο Πόλεμος των Έξι Ημερών. Ο Αραβοϊσραηλινός Πόλεμος (5-10 Ιουνίου 1967)», Randolph S. / Winston S. Churchill   εκδόσεις Γκοβόστη.

"Δευτέρα 5 Ιουνίου 1967. Ώρα 07.45. 
Εξαπολύεται το πρώτο κύμα επιθέσεων της ισραηλινής πολεμικής αεροπορίας με στόχο δέκα αεροδρόμια της Αιγύπτου: El Arish, Gebel Libni, Bir Gifgafa, Bir Thamada, Abu Sueir, Kabrit, Innchas, Cairo West, Beni Sueif και Fayid. Τη στιγμή της επίθεσης βρίσκονταν στον αέρα μόλις τέσσερα αιγυπτιακά αεροσκάφη χωρίς οπλισμό, ενώ το σύνολο των μαχητικών MIG -21 που είχε αγοράσει η Αίγυπτος από την ΕΣΣΔ, βρισκόταν στο έδαφος. Οκτώ σχηματισμοί MIG-21 καταστράφηκαν την ώρα που τροχοδρομούσαν, ενώ οι Ισραηλινοί είχαν παρασύρει τους Αιγύπτιους να μεταφέρουν άλλα 12 MIG -21 και 8 MIG 19 στον νότο, μακριά από το Κάιρο και τη διώρυγα του Σουέζ....

Η παγίδα είχε στηθεί λίγες ημέρες νωρίτερα, όταν η ισραηλινή αεροπορία πραγματοποίησε πολλές αναγνωριστικές πτήσεις νότια, στις βάσεις στην περιοχή Hurgada. Οι Αιγύπτιοι φοβήθηκαν επίθεση στο νότιο άκρο της χερσονήσου του Σινά και όχι στη Μεσόγειο, όπου εκδηλώθηκε τελικά η ισραηλινή επιδρομή. Τα 20 MIG σηκώθηκαν και πέταξαν προς τη Διώρυγα, αλλά μόλις έφτασαν διαπίστωσαν ότι οι διάδρομοι των αεροδρομίων είχαν καταστραφεί και έγιναν εύκολη λεία για τους ισραηλινούς πιλότους. Μόνο δύο σμήνη κατάφεραν να καταρρίψουν δύο ισραηλινά αεροσκάφη προτού καταρριφθούν και αυτά από την ισραηλινή αεροπορία. Τα μαχητικά του Ισραήλ πέταξαν σε χαμηλό ύψος έως και 30 ποδών για να μην εντοπιστούν από τα ραντάρ της Αιγύπτου, αλλά και από τα πλοία των Αμερικανών και των Ρώσων που έπλεαν στην περιοχή. Ούτε οι Βρετανοί τους είδαν από τη βάση στην Κύπρο και εικάζεται ότι οι Ισραηλινοί είχαν ενεργοποιήσει ηλεκτρονικά αντίμετρα προκειμένου να παραπλανήσουν τους πάντες.... 

Η  ΤΑΧΥΤΗΤΑ  ΚΑΙ  Ο  ΑΙΦΝΙΔΙΑΣΜΟΣ
Οι Αιγύπτιοι αιφνιδιάστηκαν από την ταχύτητα των ισραηλινών επιδρομών Το μυστικό της επιτυχίας της επιχείρησης ήταν η ταχύτητα.

Η επιδρομή στις βάσεις του Σουέζ είχε τα εξής χρονικά στοιχεία:

Πτήση προς τον στόχο: 22,5 λεπτά

Πτήση πάνω από τον στόχο: 7,5 λεπτά

Επιστροφή στη βάση: 30 λεπτά

Ανεφοδιασμός και απογείωση: 7,5 λεπτά Συνολικός χρόνος: 57,5 λεπτά

 Άλλος ένας καθοριστικός παράγοντας που συνετέλεσε στην επίτευξη του στόχου της καταστροφής των αεροδρομίων ήταν μία «έξυπνη» βόμβα, η οποία διαπερνούσε το σκυρόδεμα των διαδρόμων και ακολουθούσε η έκρηξη. Κατά τη διάρκεια των εφορμήσεων τα πυροβόλα των ισραηλινών αεροσκαφών εξουδετέρωναν τα αιγυπτιακά αεροπλάνα που βρίσκονταν στο έδαφος. Το χαμηλό ύψος από το οποίο επιχειρούσαν οι επιδρομείς ακύρωνε την αποτελεσματικότητα των σοβιετικών αντιεροπορικών πυραύλων SA-2, οι οποίοι αργούσαν να αναπτύξουν ταχύτητα και δύσκολα έβρισκαν στόχο κάτω από τα 4.000 πόδια. Το πρώτο κύμα επιδρομής διήρκεσε 80 λεπτά. Ακολούθησε ένα διάλειμμα 10 λεπτών και στη συνέχεια εκδηλώθηκε η δεύτερη επιχείρηση που διήρκεσε άλλα 80 λεπτά. Μέσα σε 2 ώρες και 50 λεπτά η ισραηλινή αεροπορία είχε εξουδετερώσει το μεγαλύτερο μέρος της αιγυπτιακής πολεμικής αεροπορίας.  
Στο τέλος της πρώτης ημέρας του πολέμου, 19 αεροδρόμια είχαν δεχθεί επίθεση και καταστράφηκαν περίπου 300 από τα 340 αξιόμαχα αιγυπτιακά αεροσκάφη, μεταξύ των οποίων τα 30 βομβαρδιστικά μεγάλης ακτίνας TU -16....

Στο τέλος της δεύτερης ημέρας, οι Ισραηλινοί είχαν καταστρέψει 416 αεροσκάφη εκ των οποίων τα 393 βρίσκονταν στο έδαφος, ενώ είχαν χάσει 26 δικά τους μαχητικά και 21 πιλότους. Η Αιγυπτιακή Πολεμική Αεροπορία είχε υποστεί συντριπτικό πλήγμα, ενώ στο ίδιο διάστημα είχαν καταστραφεί στρατηγικοί στόχοι και αεροδρόμια στη Συρία, την Ιορδανία και στο Λίβανο. 
Με τη συντριβή της εχθρικής αεροπορίας οι Ισραηλινοί απέκτησαν πλήρη κυριαρχία στον αέρα και σφυροκοπούσαν ανενόχλητοι σχεδόν τις εχθρικές θέσεις στις χερσαίες επιχειρήσεις. 
Η μάχη είχε κριθεί και βασικό στοιχείο την επιχειρησιακή ταχύτητα της Ισραηλινής Αεροπορίας.  Αρκετοί πιλότοι πραγματοποίησαν έως και οκτώ εξόδους σε μία ημέρα με τον χρόνο άφιξης και αναχώρησης των αεροσκαφών να μην υπερβαίνει τα 10 λεπτά. Αντίθετα, οι Αιγύπτιοι υπολόγιζαν δύο εξόδους τη μέρα και ο χρόνος επιστροφής και αναχώρησης του αεροσκάφους έφτανε τις δύο ώρες....

Η  ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗ

Με ποιο τρόπο έγινε η επιστράτευση  των  εβραίων.

Οι ένοπλες δυνάμεις που τέθηκαν υπό τις διαταγές του Μοσέ Νταγιάν όταν διορίστηκε υπουργός Εθνικής Άμυνας – περίπου 80 ώρες πριν το Ισραήλ βρεθεί σε εμπόλεμη κατάσταση – αποτελούσαν αξιοπερίεργη και μοναδική στρατιωτική μηχανή. 
Την συγκροτούσαν αγρότες, οπωροπώλες, ταξιτζήδες και επιχειρηματίες – οι τέσσερις στους πέντε ήταν πολίτες. 
Παρ’ όλα αυτά, για την υπεράσπιση της πατρίδας τους, συγκροτούσαν έναν από τους πλέον άρτιους στρατούς που είχε δει ποτέ ο κόσμος....
Τον Μάιο του 1967 ο ισραηλινός στρατός αριθμούσε 50.000-60.000 άνδρες που, εκτός από 10.000-12.000, υπηρετούσαν τη στρατιωτική θητεία τους. Σε κατάσταση γενικής επιστράτευσης ο στρατός του Ισραήλ μπορούσε να ρίξει στη μάχη 264.000 στρατιώτες. Η στρατιωτική θητεία στη χώρα διαρκούσε τριάντα μήνες (είχε αυξηθεί από 26 μήνες το Νοέμβριο του 1966). Ακολούθως, οι στρατιώτες έμπαιναν στην εφεδρεία έως την ηλικία των 45 ετών και, τελικά, ενσωματώνονταν στην Πολιτική Προστασία. 
Υπεύθυνος για την εκπαίδευση των Δυνάμεων Άμυνας ήταν ο ταξίαρχος Αριελ Σαρόν (μετέπειτα πρωθυπουργός του Ισραήλ), ο οποίος διοικούσε τον κεντρικό άξονα του μετώπου στο Σινά και ήταν διοικητής της Ταξιαρχίας Αλεξιπτωτιστών που είχε καταλάβει τη Mίτλα το 1956. 

(Σημείωση:  όλους  τους  ικανούς  στρατιωτικούς  διοικητές,  αφού περάσουν  από  πολεμικές  δοκιμασίες, οι  εβραίοι  και  οι  ολιγάρχες  των  ΜΜΕ  τους,  τους  προωθούν  μετά,   σε  θέσεις  υπουργών  και  πρωθυπουργών.  Στην  Ελλάδα  ο  ηλίθιος  λαός  και  οι  ολιγάρχες - οργανωτές  των  προφίλ  των  πολιτικών  προωθούν  για  υπουργούς  και  πρωθυπουργούς  κάθε  ανίκανο,  αστράτευτο,  ομοφυλόφιλο  τσογλάνι.  Ποιοι  ανδρείοι  που  πολέμησαν  στην  Κύπρο  προωθήθηκαν  για  πολιτικοί  και  πρωθυπουργοί,  όπως γίνεται  στο  Ισραήλ;  

ΑΛΛΑ  ΒΕΒΑΙΑ,  Η  ΕΛΛΑΔΑ  ΔΕΝ  ΔΙΑΘΕΤΕΙ  ΜΟΣΑΝΤ…

«Η  CIA  ΟΡΓΑΝΩΝΕΙ  ΤΙΣ  ΕΚΛΟΓΕΣ  ΤΗΝ  ΕΛΛΑΔΑ». 

Ο  μελετητής της CIA, ο Loch K. Johnson, περιγράφει τις μεθόδους παρεμβάσεων της  CIA στην  Ελλάδα: «Έχουμε χρησιμοποιήσει αφίσες, προκηρύξεις, ταχυδρομείο, πανώ,   δημοσιεύσαμε ψεύτικες ειδήσεις σε ξένες εφημερίδες, ακόμα και βαλίτσες με χαρτονομίσματα.  Κάναμε ανάμειξη στις  ελληνικές εκλογές  από την ίδρυση της CIA, το 1947». – Loch K. Johnson, New York Times, Feb 17, 2018).

 
Η βασική εκπαίδευση των εφέδρων αξιωματικών διαρκούσε 42 έως 58 ημέρες ανά έτος, των υπαξιωματικών 36 και των οπλιτών 30. Οι αριθμοί αυτοί μεταβάλλονταν ανάλογα με την ειδικότητα κάθε εφέδρου.

Η επιστράτευση των εβραίων  γυναικών.

Στο Ισραήλ  οι γυναίκες καλούνται να υπηρετήσουν στο στρατό. Η θητεία τους διαρκούσε 18 μήνες. Αφού έμπαιναν στην εφεδρεία, οι δεκανείς και οι οπλίτες υπηρετούσαν 30 ημέρες ανά έτος, ενώ οι λοχίες και οι ανώτεροι αξιωματικοί 42 έως 47 ημέρες. Αν και οι γυναίκες είχαν πολεμήσει στις επιχειρήσεις του 1948, το 1967 δεν συγκροτούσαν μάχιμες στρατιωτικές μονάδες. Εντούτοις, πολλές από αυτές βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή του πολέμου και βίωσαν την εμπειρία ορισμένων από τις σκληρότερες μάχες, ως χειρίστριες ασυρμάτου, νοσοκόμες ή δουλεύοντας για την υπηρεσία πληροφοριών.  
Ο ταξίαρχος Γιόφε, ο διοικητής μιας από τις ισραηλινές μεραρχίες στο Σινά, έπλεξε το εγκώμιο των γυναικών των ισραηλινών ενόπλων δυνάμεων: «Όταν οι άνδρες βλέπουν τις γυναίκες να υποφέρουν από τη ζέστη, τις μύγες, τις κακουχίες και να αισθάνονται την ίδια εξάντληση με αυτούς, παίρνουν θάρρος και συνεχίζουν να μάχονται και να υπομένουν τα δεινά και τις στερήσεις του πολέμου με ακόμη μεγαλύτερη αποφασιστικότητα».  
Ο ταξίαρχος είχε δηλώσει επίσης: «Θα ήθελα να επισημάνω ότι, πλην του Διοικητή, όλοι στη μεραρχία μου είναι πολίτες, όπως ήταν μέχρι πριν τρεις εβδομάδες. Κι εγώ ήμουν επί δύο χρόνια πολίτης μετά την αποστρατεία μου, αλλά αναγκάστηκα να αφήσω σε δεύτερη μοίρα τις περιβαλλοντικές ανησυχίες και ενασχολήσεις μου στο Ισραήλ και να επιστρατευτώ χάριν της πατρίδας μου. Στο Ισραήλ τη μία μέρα είσαι στρατιώτης και την επόμενη κάτι άλλο».

Μεγάλο τμήμα του ισραηλινού στρατού μπορούσε να επιστρατευτεί εντός 24 ωρών, ενώ η διαδικασία ολοκληρωνόταν εντός τριών ημερών. 
Οι αξιωματικοί και οι λοχίες τηλεφωνούσαν ή επισκέπτονταν τα σπίτια των ανδρών της μονάδας τους και τους γνωστοποιούσαν ότι έπρεπε να αναλάβουν υπηρεσία. 
Όσοι τύχαινε να απουσιάζουν από τα σπίτια τους εκείνη την ώρα ενημερώνονταν για τη θέση των μονάδων τους, ενώ σε άλλες περιπτώσεις, άτομα που βρίσκονταν στο εξωτερικό έκαναν τα αδύνατα δυνατά για να επιστρέψουν στη χώρα τους. 
Σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης χρησιμοποιείτο σύστημα κωδικοποιημένων μηνυμάτων, το οποίο μεταδιδόταν από το ισραηλινό ραδιόφωνο (Kol Yisrael) για να κληθούν οι έφεδροι. Κάθε μονάδα μετέβαινε σε κέντρο συγκέντρωσης και από εκεί οι στρατιώτες μεταφέρονταν στο στρατόπεδο, όπου παρελάμβαναν όλον τον εξοπλισμό εκτός από τις αρβύλες, τις οποίες είχαν μαζί τους. 
Στις εφεδρικές τεθωρακισμένες μονάδες, που σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης θα έπρεπε να βρεθούν στο πεδίο της μάχης πρώτες απ’ όλους, η στολή και ο εξοπλισμός κάθε άνδρα κρεμόταν από άγκιστρο που έφερε το όνομά του, ενώ τα άρματα μάχης και τα ημιερπυστριοφόρα οχήματα βρίσκονταν σε κατάσταση αναμονής, πολύ καλά συντηρημένα και έτοιμα να ξεκινήσουν....

Σε ορισμένες περιπτώσεις, κατά τον πόλεμο του 1967, η διανομή όπλων σε όλους τους στρατιώτες στάθηκε αδύνατη. Μερικές μονάδες είχαν πλεόνασμα ανδρών, καθώς πολίτες που ήταν ακόμη σε καλή φυσική κατάσταση, αλλά είχαν εξαιρεθεί λόγω ηλικίας ή κάποιου σοβαρού τραυματισμού σε προηγούμενο πόλεμο, παρουσιάζονταν και ζητούσαν να τους επιτραπεί να μπουν στο στρατό. Σε μία μονάδα οι επιπλέον άνδρες είχαν ξεπεράσει τους εκατό.

 Ένας άνδρας άνω των 60 ετών, ο οποίος είχε υπηρετήσει ως οδηγός του ταξίαρχου Γιόφε στον βρετανικό στρατό, στην έρημο της Βόρειας Αφρικής κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, παρουσιάστηκε και παρακάλεσε να μην τον αφήσουν πίσω. Ο Γιόφε του εξήγησε πως ήταν ευπρόσδεκτος, αρκεί να έβρισκε κάποιο τζιπ. Μέσα σε 24 ώρες ο άνδρας αυτός παρουσιάστηκε μαζί με το τζιπ και με όλη την εξάρτυσή του.... 

ΤΟ  ΠΟΛΕΜΙΚΟ  ΣΕΝΑΡΙΟ  ΤΟΥ  ΦΙΛΟΣΟΦΟΥ  ΚΟΝΔΥΛΗ


Μήπως είναι η ώρα του «προληπτικού  κτυπήματος» κατά της Τουρκίας; 

Το 1997 κυκλοφόρησε στα ελληνικά ένα από τα σημαντικότερα έργα του κορυφαίου πρόωρα χαμένου Έλληνα φιλοσόφου Παναγιώτη Κονδύλη, «Θεωρία του Πολέμου».
Στην ελληνική έκδοση προστέθηκε ένα επίμετρο τριάντα μία σελίδων με τίτλο «Γεωπολιτικές και στρατηγικές παράμετροι ενός ελληνοτουρκικού πολέμου», στο οποίο διατυπώνει το δόγμα του «πρώτου χτυπήματος» από ελληνικής πλευράς.
Το δόγμα αυτό προκύπτει από την στρατηγική ανάλυση των τότε δεδομένων που σήμερα έχουν εξελιχθεί εις βάρος της Ελλάδας. Ειδικότερα, ο Κονδύλης επισημαίνει το μειονέκτημα του κατακερματισμένου ελληνικού χώρου, γεγονός που επιτρέπει στον εχθρό να καταλάβει ορισμένα νησιά, δημιουργώντας τετελεσμένα γεγονότα σε σύντομο χρονικά διάστημα.
Ο Κονδύλης επισημαίνει τέσσερις παράγοντες που μπορούν να αντισταθμίσουν τα ελληνικά μειονεκτήματα, ο συνδυασμός των οποίων μπορεί να οδηγήσει σε «αξιόλογες πιθανότητες νίκης» την ελληνική πλευρά:
1. Δεδομένου ότι η ελληνική πλευρά θα έχει εδαφικές απώλειες, δεν θα πρέπει να εξαντληθεί στην προσπάθεια ανακατάληψής τους, αλλά στην κατάληψη τουρκικών εδαφών είτε ως αντιστάθμισμα, είτε για τη μετέπειτα διαπραγμάτευση. Η ελληνική δυνατότητα είναι κυρίως στον Έβρο και την ανατολική Θράκη, όπου παρά την υψηλή συγκέντρωση στρατευμάτων και από τις δύο πλευρές, εάν καταφέρει να διασπάσει τις αντίπαλες δυνάμεις και με ένα κυκλωτικό ελιγμό να τις αποκόψει από τις εφεδρείες και να αποκομίσει εδαφικά κέρδη προς διαπραγμάτευση.
Στο θέατρο του Αιγαίου, ο Κονδύλης τονίζει ότι δεν έχει κανένα νόημα η δημιουργία προγεφυρωμάτων στη μικρασιατική ακτή και μόνο η Ίμβρος και η Τένεδος μπορούν να αποτελούν στόχο, εφόσον το ελληνικό ναυτικό και η αεροπορία μπορούν να καλύψουν την άμυνα. Στο μέτωπο της Κύπρου, ο Κονδύλης υπογραμμίζει πως δεν υπάρχει πια νότος, όπως το 1974, και ότι είναι καθοριστικής σημασίας για «παλλαϊκή αντίσταση μέχρις εσχάτων» του κυπριακού πληθυσμού, κάτι που δεν έγινε με τον Αττίλα.
2. Είναι ιδιαίτερα κρίσιμη η αποφυγή του κατακερματισμού των ελληνικών δυνάμεων και η συγκέντρωση των ελληνικών δυνάμεων σε συγκεκριμένους στόχους. Ειδικά η αεροπορία, δεν πρέπει να αναλωθεί με την προάσπιση πόλεων και άμαχων πληθυσμών, αλλά να επικεντρωθεί στα καίρια επιχειρησιακά σημεία και στην συντριβή των εχθρικών δυνάμεων.
3. Για να αντισταθμίσει τα γεωγραφικά της μειονεκτήματα, η ελληνική πλευρά, πέρα από τα θέατρα του πολέμου, πρέπει να είναι σε θέσει να ενεργεί σε όλη την τουρκική επικράτεια, ώστε να αποτρέψει την απόσυρση σημαντικών δυνάμεων του εχθρού στο βάθος της Τουρκίας, από όπου θα μπορεί να πλήξει ελληνικούς στόχους με πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς.
4. Ο πλέον κρίσιμος παράγοντας που μπορεί να αποτελέσει το βασικό κριτήριο για τη νίκη είναι για την ελληνική πλευρά «η αποφασιστικότητα να καταφέρει το πρώτο (μαζικό) πλήγμα, αιφνιδιάζοντας τον εχθρό». Το πρώτο πλήγμα «είναι μια συντονισμένη και ακαριαία ενέργεια όλων των κλάδων των ενόπλων δυνάμεων προς εκμηδενίσει των ζωτικών σημείων του εχθρικού πολεμικού δυναμικού, ιδίων όσων εμφανίζονται κρίσιμα μέσα στη δεδομένη συγκυρία».
Στην πιθανότητα προληπτικής επίθεσης κατά της Τουρκία, σε περίπτωση που η προετοιμασία για επιθετικές επιχειρήσεις κατά της Ελλάδας διακριβωθεί ότι είναι "προ των πυλών", αναφέρθηκαν τόσο πέρσι τον Μάρτιο ο στρατηγός ε.α. και Επίτιμος Αρχηγός Γενικού Επιτελείου Στρατού  (Γ.Ε.Σ.), Βασίλειος Τελλίδης, όσο και ο Χριστόδουλος Γιαλουρίδης, καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής Παντείου Πανεπιστημίου, στην διάρκεια δημόσιας συζήτησης με θέμα την τουρκική απειλή στο Αμφιθέατρο του Νέου Δημαρχείου Περιστερίου.
Και στην Πολεμική Αεροπορία το δόγμα δεν είναι άγνωστο κι εκτός του σχεδιασμού της.
Αλλωστε το επιχειρησιακό δόγμα που ισχύει από το 2005 προβλέπει «προληπτική επίθεση» από τις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις εναντίον ξένης δύναμης που θα θεωρηθεί ότι απειλεί την εθνική μας ακεραιότητα.
Η συγκεκριμένη προσαρμογή είχε συντελεσθεί αθόρυβα, από το 2005, όταν ο  τότε πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής ενέκρινε, το βασικό θεσμικό κείμενο για την εθνική άμυνα, την Πολιτική Εθνικής Άμυνας (ΠΕΑ), της κυβέρνησης που προέκυψε από τις εκλογές του Μαρτίου του 2004.
Ο μετασχηματισμός του δόγματος που συμπεριλήφθηκε στην νέα ΠΕΑ, ένα υψηλής διαβάθμισης ολιγοσέλιδο κείμενο που περιγράφει το περιβάλλον ασφαλείας της χώρας, τις απειλές κατά της ασφάλειας της, τους εθνικούς αντικειμενικούς σκοπούς και τη εθνική στρατηγική, αντιπροσώπευε την αλλαγή στην πράξη της επί δεκαετίες «στατικής» ή «παθητικής» αντιμετώπισης της τουρκικής απειλής αλλά και όλων των λοιπών συμμετρικών ή ασύμμετρων κινδύνων κατά της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας και των εθνικών της ζωτικών συμφερόντων.


ΖΗΝΩΝ  ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ