Με κατέπληξε η κλίμακα και η κομψότητα που έχουν οι δυο φτερωτές φιγούρες του Ύπνου και του Θανάτου καθώς γέρνουν πάνω από τον Σαρπηδόνα. Πλάι τους στέκονται δυο ακίνητοι πολεμιστές. Το γυμνό σώμα του Σαρπηδόνα που σηκώνουν αυτοί οι δυο άγγελοι είναι τεράστιο. Σκούρο κόκκινο αίμα τινάζεται από διάφορες πληγές του. Είχε δύσκολο θάνατο. Τα μάτια ήταν κλειστά, τα δόντια –που μπορούσα να μετρήσω παρά το μικροσκοπικό μέγεθός τους- ήταν σφιγμένα μέσα στην επιθανάτια αγωνία του. Καμία φιγούρα του Χριστού επάνω στο σταυρό δε συναγωνιζόταν αυτή την εικόνα.
Στις 12 Νοεμβρίου του 1972 στο κυριακάτικο ένθετο των New York Times ανακοινώνεται: «‘Ενα νέο ελληνικό αγγείο του 6ου π.Χ. αιώνα στη Νέα Υόρκη. Ο διευθυντής του μουσείου δηλώνει: είναι το ωραιότερο ελληνικό αγγείο στον κόσμο». Η δήλωση ανήκει στον Τόμας Χόβινγκ, διευθυντή του Μετροπόλιταν και αποκαλούμενο «καρχαρία των συλλογών».