ΤΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΒΡΕΘΗΚΕ ΤΟ 1898 ΣΤΟ ΠΑΛΑΙΚΑΣΤΡΟ ΣΗΤΕΙΑΣ. ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΣΤΑΣΕΩΝ ΠΥΞΙΔΑΣ, ΑΛΛΑ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΓΙΓΑΝΤΙΟ ΑΔΕΛΦΟ,
ΤΟ ΠΑΣΙΓΝΩΣΤΟ ΣΤΟΟΥΝΧΕΤΖ ΤΗΣ ΑΓΓΛΙΑΣ.
Ο ερευνητής δρ Μηνάς Τσικριτσής ανέσυρε από τα αρχεία του Μουσείου Ηρακλείου ένα εύρημα που αλλάζει τη γνώση μας για τον Κρητομινωικό πολιτισμό: το πρώτο ηλιακό ρολόι και αναλογικό υπολογιστή γεωγραφικού πλάτους και εκλείψεων, που προηγείται του «Μηχανισμού των Αντικυθήρων» κατά 1.400 χρόνια. Ο κρητικός ερευνητής αιγαιακών γραφών Μηνάς Τσικριτσής υποστηρίζει ότι, οι πανάρχαιοι Κρήτες επιστήμονες είχαν ανακαλύψει τον πρώτο αναλογικό υπολογιστή στην ιστορία της ανθρωπότητας. Σύμφωνα με τον ερευνητή, το μινωικό αντικείμενο, που είχε βρεθεί το 1898 στο Παλαίκαστρο Σητείας, είναι ο πρώτος αναλογικός υπολογιστής στην Ιστορία και μάλιστα φορητός. Αφού πρώτα αναλύθηκε η ανάγλυφη απεικόνιση του ακτινωτού δίσκου στο δεξιό μέρος της μήτρας αυτής, στη συνέχεια τεκμηριώθηκε η χρήση αυτού, ως μήτρα για την κατασκευή ενός μηχανισμού, που χρησίμευε ως αναλογικός υπολογιστής προσδιορισμού εκλείψεων. Ταυτόχρονα εξετάσθηκαν οι χρήσεις του μηχανισμού ως ηλιακό ρολόι και ως όργανο υπολογισμού γεωγραφικού πλάτους.
«Η κατασκευή αυτή έχει τη δυνατότητα να προσδιορίσει την ώρα και το γεωγραφικό πλάτος ενός τόπου αν χρησιμοποιήσουμε τα τρία εργαλεία, δύο βελόνες κι έναν διαβήτη, που υπάρχουν στην μήτρα πάνω από το δίσκο».
Ο ερευνητής Μηνάς Τσικριτσής, κρατώντας στα χέρια του ένα ομοίωμα του «Υπολογιστή του Παλαικάστρου»
ΤΣΙΚΡΙΤΣΗΣ:
«Συνδυάζοντας τις γνώσεις μου για τον Μινωικό Πολιτισμό και την Αστρονομία κατέληξα στο συμπέρασμα ότι η λειτουργία του μηχανισμού αυτού αφορούσε τη μέτρηση του χρόνου και την πρόβλεψη σεληνιακών και ηλιακών εκλείψεων. Διαπιστώνω με το αντίγραφο που κατασκεύασα ότι ο υπολογιστής αυτός είναι σε θέση να προβλέπει τις εκλείψεις. Το επιβεβαίωσα ξεκινώντας από την ολική σεληνιακή έκλειψη στις 21 Δεκεμβρίου 2010 και έφθασα να προβλέπω όλες τις εκλείψεις μέχρι το 2018 χρησιμοποιώντας τον δίσκο αυτόν.
Ο ακτινωτός δίσκος του 15ου αιώνα π.Χ. χωρίζεται σε δύο ημικύκλια, που το καθένα έχει 29 και 30 χαράξεις. Αυτά τα ημικύκλια αναπαριστούν δύο σεληνιακούς μήνες 29,5 ημερών, που αρχίζουν και τελειώνουν με πανσέληνο.
Αν, κάθε μέρα, μετακινείται δεξιόστροφα μία βελόνα στον εσωτερικό κύκλο (της Σελήνης) και κάθε δύο μήνες μετακινείται μία άλλη βελόνα με τον ίδιο τρόπο στην περιφέρεια με τα ακτινωτά τριγωνικά δόντια που έχουν 112 τρύπες, τότε καταγράφεται η πορεία της Σελήνης ως προς τη θέση των δεσμών.
Η πορεία του Ήλιου καταγράφεται στον κύκλο της περιφέρειας του Δίσκου με κίνηση αντίθετη από την κίνηση της Σελήνης, ώστε κάθε περίπου 6 μέρες να κινείται μία θέση. Αν συνέπιπτε ο Ήλιος να είναι κοντά σε ένα δεσμό και η Σελήνη σε πανσέληνο ή νέα Σελήνη, τότε έχουμε έκλειψη. Οι Κρήτες επιστήμονες γνώριζαν για το φυσικό φαινόμενο που ονομάζεται «Σάρος», δηλαδή για το γεγονός ότι οι εκλείψεις επαναλαμβάνονται με την ίδια σειρά κάθε 18,5 σεληνιακά χρόνια».
Πάνω στη μήτρα που βρέθηκε υπήρχαν δύο βελόνες και μία λαβίδα. Ένας διαβήτης, δηλαδή. Οπότε με αυτά τα εργαλεία το δουλεύεις άνετα. Θα μπορούσαμε να το ονομάσουμε ένα μικρό «portable» χρησιμοποιώντας τους όρους της σύγχρονης τεχνολογίας. Το σημαντικό είναι ότι αυτό το εύρημα αλλάζει την ιστορία της Τεχνολογίας, καθώς είναι μια εφεύρεση προγενέστερη του Μηχανισμού των Αντικυθήρων».
Με βάση την έρευνα του κρητικού ερευνητή γίνεται συσχετισμός του ευρήματος της Σητείας με το φημισμένο Στόουνχεντζ της Βρετανίας.
Στα τέλη Φεβρουαρίου 2.011 μια παρουσίαση βιβλίου έλαβε χώρα στην κατάμεστη αίθουσα «Ανδρόγεω» του Δήμου Ηρακλείου Κρήτης. Αναλύοντας εκεί το περιεχόμενο του βιβλίου του, «Αστρονομία Κρητομυκηναϊκού Πολιτισμού», ο ερευνητής αιγαιακών γραφών δρ Μηνάς Τσικριτσής προέβη σε πρωτότυπες παγκοσμίως αποκαλύψεις, που αφορούν την τεχνολογία και την επιστημονική γνώση των Κρητομινωιτών. Αποκαλύψεις οι οποίες προέκυψαν από την ερμηνεία παραστάσεων που απεικονίζονται σε δύο πλακίδια, από το Παλαίκαστρο Σητείας.
Συνέντευξη στο ΒΗΜΑ 28.03.2011
- Και γιατί αντιστοιχίζεται αυτή η διττή πορεία με τις σεληνιακές εκλείψεις;
«Αναλογισθείτε ότι έκλειψη σημαίνει στην πράξη “εξαφάνιση στη σκιά”. Αν το επίπεδο της τροχιάς της Σελήνης και της Γης συνέπιπταν, τότε θα είχαμε κάθε μήνα μια έκλειψη Ηλίου και μια έκλειψη Σελήνης. Αυτό όμως δεν συμβαίνει, διότι οι τροχιές Σελήνης και Γης βρίσκονται σε επίπεδα που έχουν μεταξύ τους μια κλίση 5 μοιρών. Τα σημεία όπου το επίπεδο της τροχιάς της Σελήνης τέμνει το επίπεδο της γήινης τροχιάς λέγονται “σεληνιακοί δεσμοί”. Οταν η Σελήνη βρίσκεται στη θέση της πανσελήνου και ο Ηλιος κοντά στη θέση ενός από τους δύο σεληνιακούς δεσμούς, τότε έχουμε έκλειψη Σελήνης. Αυτά τα δύο σημεία (οι δεσμοί) ολοκληρώνουν μια πλήρη περιφορά κάθε 18 χρόνια. Ετσι, κάθε 12 μήνες, οι κόμβοι μετακινούνται τρεις θέσεις κατά τη φορά των δεικτών του ρολογιού, πάντα σε διαμετρικά αντίθετες θέσεις. Ο κύκλος της περιφέρειας με τις 58 οπές στον “υπολογιστή του Παλαικάστρου” αντιπροσωπεύει την περιστροφή των δεσμών. Μετά το πέρας αυτής της περιόδου των 18,5 ετών επαναλαμβανόταν ο ίδιος κύκλος των σεληνιακών εκλείψεων. Τα στοιχεία πείθουν ότι οι κατασκευαστές της μήτρας είχαν ανακαλύψει αυτόν τον κύκλο κίνησης των δεσμών».
- Επαληθεύσατε στην πράξη ότι ο «υπολογιστής» αυτός βρίσκει σωστά τις εκλείψεις;
«Βεβαιότατα! Υπολόγισα την πρόσφατη ολική σεληνιακή έκλειψη, που έγινε στις 21 Δεκεμβρίου 2010, και έπειτα βρήκα ότι με την ίδια λογική λειτουργίας μπορούσα να προβλέψω τις εκλείψεις που θα συμβούν το 2011, όπως και άλλες που θα συμβούν τα έτη 2015, 2017 και 2018».
- Συναρπαστικό... Αλλά μιλήσατε και για υπολογισμό ωρών και γεωγραφικού πλάτους. Αυτοί οι υπολογισμοί πώς γίνονται;
«Δείτε: Αν προσανατολίσουμε τον κεντρικό σταυρό σε κατεύθυνση Βορρά - Νότου και τοποθετήσουμε στο κεντρικό βαθούλωμα μια βελόνα κατακόρυφα, τότε η σκιά της βελόνας δείχνει το σημείο του ακτινωτού δίσκου που αντιστοιχεί στην ώρα της παρατήρησης. Φαίνεται λοιπόν ότι ο μηχανισμός αυτός μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως ημερήσιο “ηλιακό ρολόι χειρός”, με ώρα που αντιστοιχεί σε περίπου 58 λεπτά _ δηλαδή, πολύ κοντά στην ώρα που χρησιμοποιείται σήμερα. Θεωρώντας ότι κάθε τριγωνικός δείκτης του ακτινωτού τμήματος αντιστοιχεί σε περίπου μισή ώρα, οι πέντε κουκκίδες του κάθε δείκτη τον χωρίζουν σε 5 μικρότερες μονάδες χρόνου, διάρκειας περίπου 6 σημερινών λεπτών».
- Εφόσον αυτά επαρκούν για τον υπολογισμό της ώρας, τα υπόλοιπα σύμβολα της μήτρας τι σημαίνουν;
«Σωστά το παρατηρήσατε: στη μήτρα, πάνω από τον δίσκο, υπάρχουν τρία εργαλεία για τον προσδιορισμό του γεωγραφικού πλάτους. Αν ο χρήστης του δίσκου χρησιμοποιούσε ως όργανα τις δύο βελόνες και την ημικυκλική λαβίδα που υπάρχει στο αποτύπωμα της πίσω πλευράς της μήτρας, και σημείωνε ανά εβδομάδα την άκρη της σκιάς όταν μεσουρανεί ο Ηλιος, τότε μπορούσε _ με τη γωνία ω που σχηματίζουν οι βελόνες _ να καταγράφει το γεωγραφικό πλάτος του τόπου όπου βρίσκεται. Σε μελλοντική μετατόπισή του, δεν είχε παρά να μετρήσει τη σκιά της βελόνας στην αντίστοιχη εβδομάδα για να προσδιορίσει πόσο βόρεια κατευθύνθηκε, ώστε να μπορεί να επιστρέψει!».
- Κύριε Τσικριτσή, η ερμηνεία αυτή που δίνετε στη μήτρα πιστεύετε ότι είναι και η μοναδική;
«Εκείνο που γνωρίζω είναι ότι η λογική της ερμηνείας μου στέφθηκε με επιτυχείς μετρήσεις τόσο των εκλείψεων όσο και της ώρας και του γεωγραφικού πλάτους. Ωστόσο το θέμα παραμένει ανοιχτό, διότι μπορεί κάποιος άλλος να προτείνει μια άλλη χρήση. Το σίγουρο πάντως είναι ότι βρισκόμαστε μπροστά στον πρώτο αναλογικό υπολογιστή της ανθρωπότητας _ και αυτός έχει μινωική προέλευση».
- Είναι ασύλληπτο το πόσα πρέπει να γνώριζαν για να φθάσουν σε μια τέτοια πολυπυξίδα! Συνειδητοποιείτε βέβαια, κύριε Τσικριτσή, ότι αυτή η ερμηνεία σας ανατρέπει πολλά από όσα πιστεύονται ως σήμερα για τον μινωικό πολιτισμό;..
«Θεωρώ ότι πρέπει να απεμπλακούμε από τις αγκυλώσεις που έχουν δημιουργήσει οι έως τώρα παραδοχές ότι αυτός ο πολιτισμός οικοδομήθηκε αντλώντας στοιχεία και γνώσεις του βαβυλωνιακού και του αιγυπτιακού. Η κατανόησή του οφείλει να γίνεται με μια διαθεματική προσέγγιση στα λιγοστά καμένα ευρήματά του. Χαρακτηριστικά, θα αναφερθώ σε δύο γνωστές φωτογραφίες που εμφανίζουν μινωικά καράβια. Το πρώτο καράβι απεικονίζεται σε ένα κυκλαδικό “τηγανόσχημο” σκεύος του 2300 π.Χ., με 14 ζεύγη κουπιών, πράγμα που μας παραπέμπει σε σκάφος μήκους 32 μέτρων. Σε μια άλλη παράσταση, από την τοιχογραφία της Σαντορίνης του 1640 π.Χ., διακρίνουμε ένα μεγάλο καράβι, με 26 ζεύγη κουπιών, που κατά τον συγγραφέα Cavin Menzies αντιστοιχεί σε σκάφος 54 μέτρων. Η ναυτική αυτή εξέλιξη ακούγεται λογική για χρονική περίοδο 700 χρόνων. Δεν είναι όμως λογικό ένας πολιτισμός που είχε αναπτύξει το θαλάσσιο εμπόριο από το 2800 π.Χ. έως το 1200 π.Χ. να μην είχε αναπτύξει αντίστοιχη επιστήμη και για τις ανάγκες του. Θα έπρεπε, εκτός των άλλων, να είχε αναπτύξει τα μαθηματικά και την αστρονομία. Πράγμα που αποδεικνύουν αυτά τα ευρήματα!».
- Υπάρχει κάτι, κατά την όλη μελέτη σας, που σας εξέπληξε προς άλλη κατεύθυνση;
«Οντως, προέκυψε κάτι το συγκλονιστικό: Οτι υπάρχει μεγάλη σύμπτωση της μήτρας με τον μεγαλιθικό σχηματισμό του Στόουνχεντζ! Την ιδέα μού την έβαλε ο γιος μου Δημήτρης, που σπουδάζει στην Αγγλία, ο οποίος παρατήρησε ότι η μήτρα έχει τον ίδιο αριθμό οπών (29 + 30 στον εσωτερικό κύκλο και 57 στον εξωτερικό) με αυτές του Στόουνχεντζ. Εκεί, υπάρχει ο λεγόμενος “Κύκλος Ζ” από 29 οπές και γύρω από αυτόν ο “Κύκλος Υ” με 30 οπές. O εξωτερικός τελικός κύκλος, που περιβάλλει όλο το Στόουνχεντζ, αποτελείται από 57 οπές και ονομάζεται Κύκλος Ομπρι (Aubrey Holes). Επίσης, στο κέντρο του “ναού” υπάρχουν 19 πέτρες (το λεγόμενο Πέταλο από Γαλαζόπετρες), αλλά το ίδιο πλήθος μικρών οπών υπάρχει σε δύο περιοχές του εσωτερικού σταυρού της μήτρας του Παλαικάστρου».
- Αν αυτό δεν αποτελεί σύμπτωση και πράγματι το Στόουνχεντζ ήταν μια «μεγέθυνση» της μήτρας του Παλαικάστρου, πώς αιτιολογείτε τη συσχέτιση των δύο πολιτισμών;
«Η κατασκευή του Στόουνχεντζ είχε αποδοθεί στους αρχαίους Κέλτες και στους Δρυίδες τους, αλλά τα ανασκαφικά ευρήματα τη χρονολογούν στη 2η χιλιετία π.Χ. Την εποχή του Χαλκού, οι γνωστοί πολιτισμοί που θα μπορούσαν να σχετισθούν με τέτοιον “ναό” θα ήταν οι μεσοποτάμιοι, ο αιγυπτιακός και ο κρητομυκηναϊκός. Ωστόσο τα μόνα κυκλικά κατασκευάσματα που έχουμε σε όλους αυτούς είναι οι τύμβοι των Μυκηνών (του 16ου αι. π.Χ.) _ που όμως είναι τάφοι και όχι ναοί _ και το... λεγόμενο “δαχτυλίδι του Μίνωα”. Στο δαχτυλίδι αυτό διακρίνουμε ένα κυκλοτερές κτίσμα στην κορυφή ενός λόφου, που περιβάλλεται από ορθόλιθους. Αν η κατασκευή αντιπροσώπευε ένα αστρονομικό παρατηρητήριο, θα μπορούσαμε να το συσχετίσουμε με την κυκλική δομή κατασκευής του Στόουνχεντζ. Ισως, τελικά, ο μινωικός πολιτισμός να είχε σχέση με τους “Υπερβόρειους” της Βρετανίας, όπως είχε γράψει ο Διόδωρος Σικελιώτης».
Τον αποχαιρέτισα «ζαλισμένος». Στον νου μου φτερούγιζαν εικόνες από τον στρογγυλό ναό του Απόλλωνα στους Δελφούς και το «τέμενος Απόλλωνος μεγαλοπρεπές, σφαιροειδές τω σχήματι» των Υπερβορείων, που περιέγραφε ο Διόδωρος.
ΝΕΩΤΕΡΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ
ΤΟ ΠΑΣΙΓΝΩΣΤΟ ΣΤΟΟΥΝΧΕΤΖ ΤΗΣ ΑΓΓΛΙΑΣ.
Ο ερευνητής δρ Μηνάς Τσικριτσής ανέσυρε από τα αρχεία του Μουσείου Ηρακλείου ένα εύρημα που αλλάζει τη γνώση μας για τον Κρητομινωικό πολιτισμό: το πρώτο ηλιακό ρολόι και αναλογικό υπολογιστή γεωγραφικού πλάτους και εκλείψεων, που προηγείται του «Μηχανισμού των Αντικυθήρων» κατά 1.400 χρόνια. Ο κρητικός ερευνητής αιγαιακών γραφών Μηνάς Τσικριτσής υποστηρίζει ότι, οι πανάρχαιοι Κρήτες επιστήμονες είχαν ανακαλύψει τον πρώτο αναλογικό υπολογιστή στην ιστορία της ανθρωπότητας. Σύμφωνα με τον ερευνητή, το μινωικό αντικείμενο, που είχε βρεθεί το 1898 στο Παλαίκαστρο Σητείας, είναι ο πρώτος αναλογικός υπολογιστής στην Ιστορία και μάλιστα φορητός. Αφού πρώτα αναλύθηκε η ανάγλυφη απεικόνιση του ακτινωτού δίσκου στο δεξιό μέρος της μήτρας αυτής, στη συνέχεια τεκμηριώθηκε η χρήση αυτού, ως μήτρα για την κατασκευή ενός μηχανισμού, που χρησίμευε ως αναλογικός υπολογιστής προσδιορισμού εκλείψεων. Ταυτόχρονα εξετάσθηκαν οι χρήσεις του μηχανισμού ως ηλιακό ρολόι και ως όργανο υπολογισμού γεωγραφικού πλάτους.
«Η κατασκευή αυτή έχει τη δυνατότητα να προσδιορίσει την ώρα και το γεωγραφικό πλάτος ενός τόπου αν χρησιμοποιήσουμε τα τρία εργαλεία, δύο βελόνες κι έναν διαβήτη, που υπάρχουν στην μήτρα πάνω από το δίσκο».
Η ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ
«Αναζητώντας
Κρητομινωικά ευρήματα με αστρονομικές απεικονίσεις στο Αρχαιολογικό Μουσείο
Ηρακλείου, εντοπίσαμε μια λίθινη μήτρα από την περιοχή του Παλαίκαστρου
Σητείας. Στην μήτρα αυτή είχαν αναφερθεί
ο Στέφανος Ξανθουδίδης και ο Άρθουρ Έβανς, διατυπώνοντας ότι τα ανάγλυφα
σύμβολα που εμφανίζονται στην επιφάνεια της μήτρας συσχετίζονται με τον Ήλιο
και τη Σελήνη. Η κατασκευή αυτή έχει τη
δυνατότητα να προσδιορίσει την ώρα και το γεωγραφικό πλάτος ενός τόπου αν
χρησιμοποιήσουμε τα τρία εργαλεία, δύο βελόνες κι έναν διαβήτη, που υπάρχουν
στην μήτρα πάνω από το δίσκο».
«Ο
ακτινωτός δίσκος έχει στην περιφέρεια 25 τριγωνικά σχήματα αν τα αριθμήσουμε
ανά μισή ώρα και τοποθετήσουμε μία βελόνα κάθετα στο κεντρικό βαθούλωμα και
προσανατολίσουμε τον κεντρικό σταυρό σε βορρά – νότο, τότε η σκιά της βελόνας
δείχνει το σημείο του ακτινωτού δίσκου που αντιστοιχεί στην ώρα της
παρατήρησης. Φαίνεται λοιπόν ότι ο μηχανισμός αυτός θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί
ως ημερήσιο ηλιακό ρολόι χειρός (12,5ωρών). Από αυτή τη χρήση προκύπτει ότι η
ώρα αντιστοιχεί σε περίπου 58 λεπτά, πολύ κοντά στην ώρα που χρησιμοποιείται
σήμερα. Θεωρώντας ότι ένας τριγωνικός δείκτης (ακτινωτό τμήμα) αντιστοιχεί σε
περίπου μισή ώρα, οι πέντε κουκίδες που υπάρχουν πάνω σε κάθε τριγωνικό δείκτη
χωρίζουν αυτόν σε 5 μικρότερες μονάδες χρόνου, διάρκειας περίπου 6 σημερινών
λεπτών»
Ο ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ
ΤΟΥ
ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΟΥ ΠΛΑΤΟΥΣ
ΕΝΟΣ
ΤΟΠΟΥ ΜΕ
ΤΟΝ ΚΡΗΤΙΚΟ
ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ.
ΤΣΙΚΡΙΤΣΗΣ:
«Αν ο
χρήστης του δίσκου χρησιμοποιούσε ως όργανα, μία βελόνα και μία λαβίδα, που
υπάρχουν στο αποτύπωμα του πλακιδίου και σημείωνε ανά δύο εβδομάδες την άκρη
της σκιάς όταν μεσουρανεί ο Ήλιος, τότε θα μπορούσε με την γωνία «ω» να
καταγράφει το γεωγραφικό πλάτος του τόπου που βρίσκεται. Έτσι σε μελλοντική
απομάκρυνσή του από τον τόπο του στο βορρά, βρίσκοντας τη γωνία απόκλισης του
τόπου του θα μπορούσε, παρατηρώντας τη σκιά της βελόνας, την αντίστοιχη
εβδομάδα, να προσδιορίσει πόσο βόρεια κατευθύνθηκε, ώστε να μπορεί να
επιστρέψει».
ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΖΕΙ ΟΛΕΣ ΤΙΣ
ΕΚΛΕΙΨΕΙΣ
«Γράφοντας το βιβλίο μου για την «Αστρονομία του Κρητομυκηναϊκού Πολιτισμού», έφτασα και στο συγκεκριμένο εύρημα. Πρόκειται για έναν μικρό, φορητό, αναλογικό υπολογιστή που προσδιορίζει όλες τις εκλείψεις και κάνει την ίδια δουλειά με τον «Μηχανισμό των Αντικυθήρων», τον οποίο μέχρι πρόσφατα θεωρούσαμε τον αρχαιότερο μηχανικό υπολογιστή. Επιπλέον, όμως, τα αντίγραφα αυτού του δίσκου έχουν τη δυνατότητα να δουλέψουν ως ηλιακά ρολόγια, αν τοποθετηθεί μία βελόνα κάθετα στο κέντρο και προσανατολιστεί ο κεντρικός σταυρός σε βορά-νότο. Παράλληλα μπορούσαν να προσδιορίζουν το γεωγραφικό πλάτος. Είναι ένα όργανο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί και στη ναυσιπλοΐα αλλά και στην Αστρονομία».
«Γράφοντας το βιβλίο μου για την «Αστρονομία του Κρητομυκηναϊκού Πολιτισμού», έφτασα και στο συγκεκριμένο εύρημα. Πρόκειται για έναν μικρό, φορητό, αναλογικό υπολογιστή που προσδιορίζει όλες τις εκλείψεις και κάνει την ίδια δουλειά με τον «Μηχανισμό των Αντικυθήρων», τον οποίο μέχρι πρόσφατα θεωρούσαμε τον αρχαιότερο μηχανικό υπολογιστή. Επιπλέον, όμως, τα αντίγραφα αυτού του δίσκου έχουν τη δυνατότητα να δουλέψουν ως ηλιακά ρολόγια, αν τοποθετηθεί μία βελόνα κάθετα στο κέντρο και προσανατολιστεί ο κεντρικός σταυρός σε βορά-νότο. Παράλληλα μπορούσαν να προσδιορίζουν το γεωγραφικό πλάτος. Είναι ένα όργανο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί και στη ναυσιπλοΐα αλλά και στην Αστρονομία».
ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΣΑΝ
ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΚΟΣ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗΣ ΚΑΙ
ΣΗΜΕΡΑ.
«Συνδυάζοντας τις γνώσεις μου για τον Μινωικό Πολιτισμό και την Αστρονομία κατέληξα στο συμπέρασμα ότι η λειτουργία του μηχανισμού αυτού αφορούσε τη μέτρηση του χρόνου και την πρόβλεψη σεληνιακών και ηλιακών εκλείψεων. Διαπιστώνω με το αντίγραφο που κατασκεύασα ότι ο υπολογιστής αυτός είναι σε θέση να προβλέπει τις εκλείψεις. Το επιβεβαίωσα ξεκινώντας από την ολική σεληνιακή έκλειψη στις 21 Δεκεμβρίου 2010 και έφθασα να προβλέπω όλες τις εκλείψεις μέχρι το 2018 χρησιμοποιώντας τον δίσκο αυτόν.
Ο ακτινωτός δίσκος του 15ου αιώνα π.Χ. χωρίζεται σε δύο ημικύκλια, που το καθένα έχει 29 και 30 χαράξεις. Αυτά τα ημικύκλια αναπαριστούν δύο σεληνιακούς μήνες 29,5 ημερών, που αρχίζουν και τελειώνουν με πανσέληνο.
Αν, κάθε μέρα, μετακινείται δεξιόστροφα μία βελόνα στον εσωτερικό κύκλο (της Σελήνης) και κάθε δύο μήνες μετακινείται μία άλλη βελόνα με τον ίδιο τρόπο στην περιφέρεια με τα ακτινωτά τριγωνικά δόντια που έχουν 112 τρύπες, τότε καταγράφεται η πορεία της Σελήνης ως προς τη θέση των δεσμών.
Η πορεία του Ήλιου καταγράφεται στον κύκλο της περιφέρειας του Δίσκου με κίνηση αντίθετη από την κίνηση της Σελήνης, ώστε κάθε περίπου 6 μέρες να κινείται μία θέση. Αν συνέπιπτε ο Ήλιος να είναι κοντά σε ένα δεσμό και η Σελήνη σε πανσέληνο ή νέα Σελήνη, τότε έχουμε έκλειψη. Οι Κρήτες επιστήμονες γνώριζαν για το φυσικό φαινόμενο που ονομάζεται «Σάρος», δηλαδή για το γεγονός ότι οι εκλείψεις επαναλαμβάνονται με την ίδια σειρά κάθε 18,5 σεληνιακά χρόνια».
Πάνω στη μήτρα που βρέθηκε υπήρχαν δύο βελόνες και μία λαβίδα. Ένας διαβήτης, δηλαδή. Οπότε με αυτά τα εργαλεία το δουλεύεις άνετα. Θα μπορούσαμε να το ονομάσουμε ένα μικρό «portable» χρησιμοποιώντας τους όρους της σύγχρονης τεχνολογίας. Το σημαντικό είναι ότι αυτό το εύρημα αλλάζει την ιστορία της Τεχνολογίας, καθώς είναι μια εφεύρεση προγενέστερη του Μηχανισμού των Αντικυθήρων».
ΣΥΣΧΕΤΙΣΜΟΣ ΜΕ ΤΟ ΣΤΟΟΥΝΧΕΤΖ
Με βάση την έρευνα του κρητικού ερευνητή γίνεται συσχετισμός του ευρήματος της Σητείας με το φημισμένο Στόουνχεντζ της Βρετανίας.
«Ουσιαστικά το Στόουνχεντζ αποτελεί μια
αποτύπωση σε μεγάλη κλίμακα του υπολογιστή αυτού ή κάποιου άλλου αντίστοιχου. Αν τοποθετηθεί το αποτύπωμα του μηχανισμού
του Παλαικάστρου πάνω σε ένα σκίτσο του Στόουνχετζ, έτσι ώστε η ευθεία
συμμετρίας που στοχεύει στο θερινό ηλιοστάσιο στο Στόουνχετζ να ταυτιστεί με
την εσωτερική γραμμή της διπλής σειράς του σταυρού στο δίσκο του Παλαικάστου
και να φέρουμε και μία κάθετη γραμμή στον άξονα, τότε παρατηρείται ότι:
α) οι δύο δίσκοι με τους κάθετους άξονες χωρίζονται σε 4 τεταρτημόρια που καθένα έχει τους ίδιους αριθμούς χαράξεων(14 &15 άνω, 16 &14 κάτω) δίσκος Παλαικάστρου, και στο Στόουνχετζ οι κύκλοι Ζ΄ και Υ΄ με τις 29 και 30 οπές ταυτίζονται ομοιόμορφα.
β) γενικότερα το πλήθος των χαράξεων 29 και 30 στον εσωτερικό κύκλο του Παλαικάστρου σχετίζονται με το πλήθος των οπών των δύο κύκλων Ζ΄ (29) και Υ΄ (30). Το πλήθος αυτών των οπών ή χαράξεων αντιστοιχούν σε σεληνιακό μήνα 29,5 ημερών. Επιπρόσθετα μπορεί το πλήθος των 59 χαράξεων του Παλαικάστρου να ταυτιστεί και με τον κύκλο από 59 μικρότερες γαλαζόπετρες που ονομάζεται (Κύκλος από Γαλαζόπετρες) γύρω από τα 5 τρίλιθα του Στόουνχετζ.
γ) O εξωτερικός τελικός κύκλος που περιβάλει όλο το Στόουνχετζ, με τις 57 οπές με όνομα κύκλος Όμπρι (Aubrey Holes). Μπορεί να ταυτιστεί με τον εξωτερικό κύκλο του δίσκου του Παλαικάστρου που έχει και αυτός 58 οπές.
δ) Μέσα από τα τρίλιθα στο Στόουνχετζ υπάρχουν 19 πέτρες σε σχήμα πέταλου με όνομα (Πέταλο από Γαλαζόπετρες), το ίδιο πλήθος υπάρχει και στο δίσκο του Παλαικάστρου με μορφή μικρών οπών σε δύο περιοχές του εσωτερικού σταυρού.
Τελικά με βάση τα περιγραφόμενα διαφαίνεται ότι ο Μινωικός Πολιτισμός θα πρέπει να είχε σχέση και επαφή με τους υπερβορείους, όπως αναφέρει και ο Διώδορος ο Σικελιώτης. Αυτά που έχουμε βρει είναι ελάχιστα και προσωρινά αρχεία των ΄πανάρχαιων Κρητών. Αποδεικνύεται ότι είχαν πλούσια γνώση σε τομείς, όπως η Αστρονομία και τα Μαθηματικά. Ήταν ένας Πολιτισμός πολύ προχωρημένος που είχε φτάσει σε διάφορα μέρη του τότε κόσμου».
α) οι δύο δίσκοι με τους κάθετους άξονες χωρίζονται σε 4 τεταρτημόρια που καθένα έχει τους ίδιους αριθμούς χαράξεων(14 &15 άνω, 16 &14 κάτω) δίσκος Παλαικάστρου, και στο Στόουνχετζ οι κύκλοι Ζ΄ και Υ΄ με τις 29 και 30 οπές ταυτίζονται ομοιόμορφα.
β) γενικότερα το πλήθος των χαράξεων 29 και 30 στον εσωτερικό κύκλο του Παλαικάστρου σχετίζονται με το πλήθος των οπών των δύο κύκλων Ζ΄ (29) και Υ΄ (30). Το πλήθος αυτών των οπών ή χαράξεων αντιστοιχούν σε σεληνιακό μήνα 29,5 ημερών. Επιπρόσθετα μπορεί το πλήθος των 59 χαράξεων του Παλαικάστρου να ταυτιστεί και με τον κύκλο από 59 μικρότερες γαλαζόπετρες που ονομάζεται (Κύκλος από Γαλαζόπετρες) γύρω από τα 5 τρίλιθα του Στόουνχετζ.
γ) O εξωτερικός τελικός κύκλος που περιβάλει όλο το Στόουνχετζ, με τις 57 οπές με όνομα κύκλος Όμπρι (Aubrey Holes). Μπορεί να ταυτιστεί με τον εξωτερικό κύκλο του δίσκου του Παλαικάστρου που έχει και αυτός 58 οπές.
δ) Μέσα από τα τρίλιθα στο Στόουνχετζ υπάρχουν 19 πέτρες σε σχήμα πέταλου με όνομα (Πέταλο από Γαλαζόπετρες), το ίδιο πλήθος υπάρχει και στο δίσκο του Παλαικάστρου με μορφή μικρών οπών σε δύο περιοχές του εσωτερικού σταυρού.
Τελικά με βάση τα περιγραφόμενα διαφαίνεται ότι ο Μινωικός Πολιτισμός θα πρέπει να είχε σχέση και επαφή με τους υπερβορείους, όπως αναφέρει και ο Διώδορος ο Σικελιώτης. Αυτά που έχουμε βρει είναι ελάχιστα και προσωρινά αρχεία των ΄πανάρχαιων Κρητών. Αποδεικνύεται ότι είχαν πλούσια γνώση σε τομείς, όπως η Αστρονομία και τα Μαθηματικά. Ήταν ένας Πολιτισμός πολύ προχωρημένος που είχε φτάσει σε διάφορα μέρη του τότε κόσμου».
Στα τέλη Φεβρουαρίου 2.011 μια παρουσίαση βιβλίου έλαβε χώρα στην κατάμεστη αίθουσα «Ανδρόγεω» του Δήμου Ηρακλείου Κρήτης. Αναλύοντας εκεί το περιεχόμενο του βιβλίου του, «Αστρονομία Κρητομυκηναϊκού Πολιτισμού», ο ερευνητής αιγαιακών γραφών δρ Μηνάς Τσικριτσής προέβη σε πρωτότυπες παγκοσμίως αποκαλύψεις, που αφορούν την τεχνολογία και την επιστημονική γνώση των Κρητομινωιτών. Αποκαλύψεις οι οποίες προέκυψαν από την ερμηνεία παραστάσεων που απεικονίζονται σε δύο πλακίδια, από το Παλαίκαστρο Σητείας.
Συνέντευξη στο ΒΗΜΑ 28.03.2011
Η
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
- Κύριε Τσικριτσή, πώς φθάσατε στη μελέτη αυτών των ευρημάτων;
«Τα τελευταία δύο χρόνια, ασχολούμενος με μινωικά ευρήματα που έχουν σχέση με την αστρονομία του κρητομυκηναϊκού πολιτισμού, έχω έλθει σε επαφή με πολλά ευρήματα αστρονομικού ενδιαφέροντος, τα οποία περιγράφω στο πρόσφατο βιβλίο μου. Τις εικόνες της μήτρας από το Παλαίκαστρο τις βρήκα δημοσιευμένες στην “Αρχαιολογική Εφημερίδα” του 1900, αλλά και ως σκίτσα στο βιβλίο του ανασκαφέα της Κνωσού, Εβανς, “The palace of Minos, etc.”. Ο Εβανς αναφέρει ότι οι εικόνες _ που βρέθηκαν χαραγμένες σε πλακίδια αργιλικού σχιστόλιθου του 15ου αι. π.Χ. _ εμφανίζουν σύμβολα της Σελήνης και του Ηλίου. Επειδή οι εικόνες δεν ήταν ευκρινείς, ζήτησα από το Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου την άδεια να μελετήσω το εύρημα. Ο διευθυντής κ. Γ. Ρεθεμνιωτάκης και η αρχαιολόγος Κ. Αθανασάκη με έφεραν σε επαφή με εικόνες υψηλής ανάλυσης. Με βάση αυτές και τη συσχέτιση με άλλα αρχαιολογικά ευρήματα, αλλά και ιστορικά και αστρονομικά στοιχεία που αφορούν μονάδες μέτρησης χρόνου και πρόβλεψη εκλείψεων Σελήνης και Ηλίου, κατέληξα σε μία ερμηνεία για τη χρήση της μοναδικής αυτής μήτρας».
- Η οποία ερμηνεία, συνοπτικά, είναι;
«Οτι μέσω της μήτρας αυτής περιγράφεται αναλογικός υπολογιστής που μετρά χρόνο, προσδιορίζει γεωγραφικό πλάτος και προβλέπει σεληνιακές εκλείψεις!».
- Ενα τέτοιο επίτευγμα, στην εποχή των Αργοναυτών, ακούγεται αδιανόητο. Πώς οδηγηθήκατε σε μια τέτοια ερμηνεία;
«Αρχικά μελέτησα και κατανόησα το πώς λειτουργεί ο δίσκος που αποτυπώνεται αριστερά στη μήτρα και έπειτα μελέτησα τον ακτινωτό δίσκο που βρίσκεται στη δεξιά πλευρά της. Στο κέντρο του δίσκου εμφανίζεται ένας σταυρός _ ο οποίος παγκοσμίως θεωρείται σύμβολο απεικόνισης του Ηλίου. Μεγεθύνοντας το εύρημα, απαρίθμησα 18 στιγμές γύρω από το σύμβολο του σταυρού και, κάτω από τον κύκλο, διέκρινα το σύμβολο της Σελήνης (με μορφή μηνίσκου) και 28 αριθμημένες στιγμές στον εξωτερικό κύκλο. Αν οι 18 στιγμές γύρω από το σύμβολο του Ηλίου αντιπροσωπεύουν 18 χρόνια, τότε σωστά ο δημιουργός αυτής της εικόνας τοποθέτησε 28 στιγμές γύρω από το σύμβολο της Σελήνης, καθώς το πλήθος των σεληνιακών εκλείψεων ανά 18 χρόνια και 11 ημέρες είναι 28. Το φαινόμενο της επανάληψης των σεληνιακών εκλείψεων κάθε 18 χρόνια και 11 ημέρες ήταν γνωστό στους Χαλδαίους και το αποκαλούσαν “Σάρο”».
- Ομως... τα αρχαιότερα αρχαιολογικά ευρήματα αναφοράς του Σάρου από τους Χαλδαίους εντοπίζονται στο 750 π.Χ. Μια τέτοια γνώση της περιοδικότητας των εκλείψεων προϋποθέτει είτε ότι οι Μινωίτες είχαν προπορευθεί αστρονομικά ή ότι η γνώση αυτή προϋπήρχε στους Βαβυλώνιους ή τους Σουμέριους και την είχαν δανειστεί από εκεί. Επιπλέον, υπάρχει ένα deja vu: την ίδια πρόβλεψη βάσει του Σάρου την είδαμε και στον μηχανισμό των Αντικυθήρων!
«Είμαι πλέον βέβαιος ότι οι Μινωίτες ήταν από τους πρώτους _ αν όχι οι πρώτοι _ που ανακάλυψαν την έννοια του Σάρου. Οσο για τον μηχανισμό των Αντικυθήρων, ορθά επισημαίνετε τον παραλληλισμό. Θεωρώ ότι το “νέο” αυτό εύρημα δεν μειώνει την αξία του ευρήματος των Αντικυθήρων, αλλά μετατοπίζει τον χρόνο δημιουργίας 14 αιώνες πίσω. Ξαναγράφουμε έτσι το κεφάλαιο εισαγωγής στην ιστορία των επιστημών, με αρχή τον “υπολογιστή του Παλαίκαστρου”, του 1500 π.Χ.».
- Για να προβλέψουν τις σεληνιακές εκλείψεις, οι κατασκευαστές του μηχανισμού των Αντικυθήρων χρησιμοποιούσαν έναν, απίστευτο για την εποχή τους, συνδυασμό γραναζιών. Σε αυτή τη μήτρα βλέπουμε να απεικονίζεται απλά ένα εγχάραγμα με κουκκίδες. Πώς καταφέρνει να επιτελεί τον υπολογισμό;
«Είναι όντως ένα θαύμα κομψής λύσης στη μέγιστη απλότητα κατασκευής. Δείτε: Ο εσωτερικός κύκλος χωρίζεται σε δύο ημικύκλια, που το καθένα έχει 29 και 30 χαράξεις. Αυτά τα ημικύκλια αναπαριστούν δύο σεληνιακούς μήνες, 29 και 30 ημερών, που αρχίζουν και τελειώνουν με πανσέληνο. Αν, κάθε ημέρα, μετακινούμε δεξιόστροφα μία βελόνα στον εσωτερικό κύκλο και κάθε 15 ημέρες μετακινούμε μια άλλη βελόνα αριστερόστροφα στην περιφέρεια με τα ακτινωτά τριγωνικά δόντια, παίρνουμε την πορεία της Σελήνης ως προς την πορεία του Ηλίου».
- Κύριε Τσικριτσή, πώς φθάσατε στη μελέτη αυτών των ευρημάτων;
«Τα τελευταία δύο χρόνια, ασχολούμενος με μινωικά ευρήματα που έχουν σχέση με την αστρονομία του κρητομυκηναϊκού πολιτισμού, έχω έλθει σε επαφή με πολλά ευρήματα αστρονομικού ενδιαφέροντος, τα οποία περιγράφω στο πρόσφατο βιβλίο μου. Τις εικόνες της μήτρας από το Παλαίκαστρο τις βρήκα δημοσιευμένες στην “Αρχαιολογική Εφημερίδα” του 1900, αλλά και ως σκίτσα στο βιβλίο του ανασκαφέα της Κνωσού, Εβανς, “The palace of Minos, etc.”. Ο Εβανς αναφέρει ότι οι εικόνες _ που βρέθηκαν χαραγμένες σε πλακίδια αργιλικού σχιστόλιθου του 15ου αι. π.Χ. _ εμφανίζουν σύμβολα της Σελήνης και του Ηλίου. Επειδή οι εικόνες δεν ήταν ευκρινείς, ζήτησα από το Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου την άδεια να μελετήσω το εύρημα. Ο διευθυντής κ. Γ. Ρεθεμνιωτάκης και η αρχαιολόγος Κ. Αθανασάκη με έφεραν σε επαφή με εικόνες υψηλής ανάλυσης. Με βάση αυτές και τη συσχέτιση με άλλα αρχαιολογικά ευρήματα, αλλά και ιστορικά και αστρονομικά στοιχεία που αφορούν μονάδες μέτρησης χρόνου και πρόβλεψη εκλείψεων Σελήνης και Ηλίου, κατέληξα σε μία ερμηνεία για τη χρήση της μοναδικής αυτής μήτρας».
- Η οποία ερμηνεία, συνοπτικά, είναι;
«Οτι μέσω της μήτρας αυτής περιγράφεται αναλογικός υπολογιστής που μετρά χρόνο, προσδιορίζει γεωγραφικό πλάτος και προβλέπει σεληνιακές εκλείψεις!».
- Ενα τέτοιο επίτευγμα, στην εποχή των Αργοναυτών, ακούγεται αδιανόητο. Πώς οδηγηθήκατε σε μια τέτοια ερμηνεία;
«Αρχικά μελέτησα και κατανόησα το πώς λειτουργεί ο δίσκος που αποτυπώνεται αριστερά στη μήτρα και έπειτα μελέτησα τον ακτινωτό δίσκο που βρίσκεται στη δεξιά πλευρά της. Στο κέντρο του δίσκου εμφανίζεται ένας σταυρός _ ο οποίος παγκοσμίως θεωρείται σύμβολο απεικόνισης του Ηλίου. Μεγεθύνοντας το εύρημα, απαρίθμησα 18 στιγμές γύρω από το σύμβολο του σταυρού και, κάτω από τον κύκλο, διέκρινα το σύμβολο της Σελήνης (με μορφή μηνίσκου) και 28 αριθμημένες στιγμές στον εξωτερικό κύκλο. Αν οι 18 στιγμές γύρω από το σύμβολο του Ηλίου αντιπροσωπεύουν 18 χρόνια, τότε σωστά ο δημιουργός αυτής της εικόνας τοποθέτησε 28 στιγμές γύρω από το σύμβολο της Σελήνης, καθώς το πλήθος των σεληνιακών εκλείψεων ανά 18 χρόνια και 11 ημέρες είναι 28. Το φαινόμενο της επανάληψης των σεληνιακών εκλείψεων κάθε 18 χρόνια και 11 ημέρες ήταν γνωστό στους Χαλδαίους και το αποκαλούσαν “Σάρο”».
- Ομως... τα αρχαιότερα αρχαιολογικά ευρήματα αναφοράς του Σάρου από τους Χαλδαίους εντοπίζονται στο 750 π.Χ. Μια τέτοια γνώση της περιοδικότητας των εκλείψεων προϋποθέτει είτε ότι οι Μινωίτες είχαν προπορευθεί αστρονομικά ή ότι η γνώση αυτή προϋπήρχε στους Βαβυλώνιους ή τους Σουμέριους και την είχαν δανειστεί από εκεί. Επιπλέον, υπάρχει ένα deja vu: την ίδια πρόβλεψη βάσει του Σάρου την είδαμε και στον μηχανισμό των Αντικυθήρων!
«Είμαι πλέον βέβαιος ότι οι Μινωίτες ήταν από τους πρώτους _ αν όχι οι πρώτοι _ που ανακάλυψαν την έννοια του Σάρου. Οσο για τον μηχανισμό των Αντικυθήρων, ορθά επισημαίνετε τον παραλληλισμό. Θεωρώ ότι το “νέο” αυτό εύρημα δεν μειώνει την αξία του ευρήματος των Αντικυθήρων, αλλά μετατοπίζει τον χρόνο δημιουργίας 14 αιώνες πίσω. Ξαναγράφουμε έτσι το κεφάλαιο εισαγωγής στην ιστορία των επιστημών, με αρχή τον “υπολογιστή του Παλαίκαστρου”, του 1500 π.Χ.».
- Για να προβλέψουν τις σεληνιακές εκλείψεις, οι κατασκευαστές του μηχανισμού των Αντικυθήρων χρησιμοποιούσαν έναν, απίστευτο για την εποχή τους, συνδυασμό γραναζιών. Σε αυτή τη μήτρα βλέπουμε να απεικονίζεται απλά ένα εγχάραγμα με κουκκίδες. Πώς καταφέρνει να επιτελεί τον υπολογισμό;
«Είναι όντως ένα θαύμα κομψής λύσης στη μέγιστη απλότητα κατασκευής. Δείτε: Ο εσωτερικός κύκλος χωρίζεται σε δύο ημικύκλια, που το καθένα έχει 29 και 30 χαράξεις. Αυτά τα ημικύκλια αναπαριστούν δύο σεληνιακούς μήνες, 29 και 30 ημερών, που αρχίζουν και τελειώνουν με πανσέληνο. Αν, κάθε ημέρα, μετακινούμε δεξιόστροφα μία βελόνα στον εσωτερικό κύκλο και κάθε 15 ημέρες μετακινούμε μια άλλη βελόνα αριστερόστροφα στην περιφέρεια με τα ακτινωτά τριγωνικά δόντια, παίρνουμε την πορεία της Σελήνης ως προς την πορεία του Ηλίου».
- Και γιατί αντιστοιχίζεται αυτή η διττή πορεία με τις σεληνιακές εκλείψεις;
«Αναλογισθείτε ότι έκλειψη σημαίνει στην πράξη “εξαφάνιση στη σκιά”. Αν το επίπεδο της τροχιάς της Σελήνης και της Γης συνέπιπταν, τότε θα είχαμε κάθε μήνα μια έκλειψη Ηλίου και μια έκλειψη Σελήνης. Αυτό όμως δεν συμβαίνει, διότι οι τροχιές Σελήνης και Γης βρίσκονται σε επίπεδα που έχουν μεταξύ τους μια κλίση 5 μοιρών. Τα σημεία όπου το επίπεδο της τροχιάς της Σελήνης τέμνει το επίπεδο της γήινης τροχιάς λέγονται “σεληνιακοί δεσμοί”. Οταν η Σελήνη βρίσκεται στη θέση της πανσελήνου και ο Ηλιος κοντά στη θέση ενός από τους δύο σεληνιακούς δεσμούς, τότε έχουμε έκλειψη Σελήνης. Αυτά τα δύο σημεία (οι δεσμοί) ολοκληρώνουν μια πλήρη περιφορά κάθε 18 χρόνια. Ετσι, κάθε 12 μήνες, οι κόμβοι μετακινούνται τρεις θέσεις κατά τη φορά των δεικτών του ρολογιού, πάντα σε διαμετρικά αντίθετες θέσεις. Ο κύκλος της περιφέρειας με τις 58 οπές στον “υπολογιστή του Παλαικάστρου” αντιπροσωπεύει την περιστροφή των δεσμών. Μετά το πέρας αυτής της περιόδου των 18,5 ετών επαναλαμβανόταν ο ίδιος κύκλος των σεληνιακών εκλείψεων. Τα στοιχεία πείθουν ότι οι κατασκευαστές της μήτρας είχαν ανακαλύψει αυτόν τον κύκλο κίνησης των δεσμών».
- Επαληθεύσατε στην πράξη ότι ο «υπολογιστής» αυτός βρίσκει σωστά τις εκλείψεις;
«Βεβαιότατα! Υπολόγισα την πρόσφατη ολική σεληνιακή έκλειψη, που έγινε στις 21 Δεκεμβρίου 2010, και έπειτα βρήκα ότι με την ίδια λογική λειτουργίας μπορούσα να προβλέψω τις εκλείψεις που θα συμβούν το 2011, όπως και άλλες που θα συμβούν τα έτη 2015, 2017 και 2018».
- Συναρπαστικό... Αλλά μιλήσατε και για υπολογισμό ωρών και γεωγραφικού πλάτους. Αυτοί οι υπολογισμοί πώς γίνονται;
«Δείτε: Αν προσανατολίσουμε τον κεντρικό σταυρό σε κατεύθυνση Βορρά - Νότου και τοποθετήσουμε στο κεντρικό βαθούλωμα μια βελόνα κατακόρυφα, τότε η σκιά της βελόνας δείχνει το σημείο του ακτινωτού δίσκου που αντιστοιχεί στην ώρα της παρατήρησης. Φαίνεται λοιπόν ότι ο μηχανισμός αυτός μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως ημερήσιο “ηλιακό ρολόι χειρός”, με ώρα που αντιστοιχεί σε περίπου 58 λεπτά _ δηλαδή, πολύ κοντά στην ώρα που χρησιμοποιείται σήμερα. Θεωρώντας ότι κάθε τριγωνικός δείκτης του ακτινωτού τμήματος αντιστοιχεί σε περίπου μισή ώρα, οι πέντε κουκκίδες του κάθε δείκτη τον χωρίζουν σε 5 μικρότερες μονάδες χρόνου, διάρκειας περίπου 6 σημερινών λεπτών».
- Εφόσον αυτά επαρκούν για τον υπολογισμό της ώρας, τα υπόλοιπα σύμβολα της μήτρας τι σημαίνουν;
«Σωστά το παρατηρήσατε: στη μήτρα, πάνω από τον δίσκο, υπάρχουν τρία εργαλεία για τον προσδιορισμό του γεωγραφικού πλάτους. Αν ο χρήστης του δίσκου χρησιμοποιούσε ως όργανα τις δύο βελόνες και την ημικυκλική λαβίδα που υπάρχει στο αποτύπωμα της πίσω πλευράς της μήτρας, και σημείωνε ανά εβδομάδα την άκρη της σκιάς όταν μεσουρανεί ο Ηλιος, τότε μπορούσε _ με τη γωνία ω που σχηματίζουν οι βελόνες _ να καταγράφει το γεωγραφικό πλάτος του τόπου όπου βρίσκεται. Σε μελλοντική μετατόπισή του, δεν είχε παρά να μετρήσει τη σκιά της βελόνας στην αντίστοιχη εβδομάδα για να προσδιορίσει πόσο βόρεια κατευθύνθηκε, ώστε να μπορεί να επιστρέψει!».
- Κύριε Τσικριτσή, η ερμηνεία αυτή που δίνετε στη μήτρα πιστεύετε ότι είναι και η μοναδική;
«Εκείνο που γνωρίζω είναι ότι η λογική της ερμηνείας μου στέφθηκε με επιτυχείς μετρήσεις τόσο των εκλείψεων όσο και της ώρας και του γεωγραφικού πλάτους. Ωστόσο το θέμα παραμένει ανοιχτό, διότι μπορεί κάποιος άλλος να προτείνει μια άλλη χρήση. Το σίγουρο πάντως είναι ότι βρισκόμαστε μπροστά στον πρώτο αναλογικό υπολογιστή της ανθρωπότητας _ και αυτός έχει μινωική προέλευση».
- Είναι ασύλληπτο το πόσα πρέπει να γνώριζαν για να φθάσουν σε μια τέτοια πολυπυξίδα! Συνειδητοποιείτε βέβαια, κύριε Τσικριτσή, ότι αυτή η ερμηνεία σας ανατρέπει πολλά από όσα πιστεύονται ως σήμερα για τον μινωικό πολιτισμό;..
«Θεωρώ ότι πρέπει να απεμπλακούμε από τις αγκυλώσεις που έχουν δημιουργήσει οι έως τώρα παραδοχές ότι αυτός ο πολιτισμός οικοδομήθηκε αντλώντας στοιχεία και γνώσεις του βαβυλωνιακού και του αιγυπτιακού. Η κατανόησή του οφείλει να γίνεται με μια διαθεματική προσέγγιση στα λιγοστά καμένα ευρήματά του. Χαρακτηριστικά, θα αναφερθώ σε δύο γνωστές φωτογραφίες που εμφανίζουν μινωικά καράβια. Το πρώτο καράβι απεικονίζεται σε ένα κυκλαδικό “τηγανόσχημο” σκεύος του 2300 π.Χ., με 14 ζεύγη κουπιών, πράγμα που μας παραπέμπει σε σκάφος μήκους 32 μέτρων. Σε μια άλλη παράσταση, από την τοιχογραφία της Σαντορίνης του 1640 π.Χ., διακρίνουμε ένα μεγάλο καράβι, με 26 ζεύγη κουπιών, που κατά τον συγγραφέα Cavin Menzies αντιστοιχεί σε σκάφος 54 μέτρων. Η ναυτική αυτή εξέλιξη ακούγεται λογική για χρονική περίοδο 700 χρόνων. Δεν είναι όμως λογικό ένας πολιτισμός που είχε αναπτύξει το θαλάσσιο εμπόριο από το 2800 π.Χ. έως το 1200 π.Χ. να μην είχε αναπτύξει αντίστοιχη επιστήμη και για τις ανάγκες του. Θα έπρεπε, εκτός των άλλων, να είχε αναπτύξει τα μαθηματικά και την αστρονομία. Πράγμα που αποδεικνύουν αυτά τα ευρήματα!».
- Υπάρχει κάτι, κατά την όλη μελέτη σας, που σας εξέπληξε προς άλλη κατεύθυνση;
«Οντως, προέκυψε κάτι το συγκλονιστικό: Οτι υπάρχει μεγάλη σύμπτωση της μήτρας με τον μεγαλιθικό σχηματισμό του Στόουνχεντζ! Την ιδέα μού την έβαλε ο γιος μου Δημήτρης, που σπουδάζει στην Αγγλία, ο οποίος παρατήρησε ότι η μήτρα έχει τον ίδιο αριθμό οπών (29 + 30 στον εσωτερικό κύκλο και 57 στον εξωτερικό) με αυτές του Στόουνχεντζ. Εκεί, υπάρχει ο λεγόμενος “Κύκλος Ζ” από 29 οπές και γύρω από αυτόν ο “Κύκλος Υ” με 30 οπές. O εξωτερικός τελικός κύκλος, που περιβάλλει όλο το Στόουνχεντζ, αποτελείται από 57 οπές και ονομάζεται Κύκλος Ομπρι (Aubrey Holes). Επίσης, στο κέντρο του “ναού” υπάρχουν 19 πέτρες (το λεγόμενο Πέταλο από Γαλαζόπετρες), αλλά το ίδιο πλήθος μικρών οπών υπάρχει σε δύο περιοχές του εσωτερικού σταυρού της μήτρας του Παλαικάστρου».
- Αν αυτό δεν αποτελεί σύμπτωση και πράγματι το Στόουνχεντζ ήταν μια «μεγέθυνση» της μήτρας του Παλαικάστρου, πώς αιτιολογείτε τη συσχέτιση των δύο πολιτισμών;
«Η κατασκευή του Στόουνχεντζ είχε αποδοθεί στους αρχαίους Κέλτες και στους Δρυίδες τους, αλλά τα ανασκαφικά ευρήματα τη χρονολογούν στη 2η χιλιετία π.Χ. Την εποχή του Χαλκού, οι γνωστοί πολιτισμοί που θα μπορούσαν να σχετισθούν με τέτοιον “ναό” θα ήταν οι μεσοποτάμιοι, ο αιγυπτιακός και ο κρητομυκηναϊκός. Ωστόσο τα μόνα κυκλικά κατασκευάσματα που έχουμε σε όλους αυτούς είναι οι τύμβοι των Μυκηνών (του 16ου αι. π.Χ.) _ που όμως είναι τάφοι και όχι ναοί _ και το... λεγόμενο “δαχτυλίδι του Μίνωα”. Στο δαχτυλίδι αυτό διακρίνουμε ένα κυκλοτερές κτίσμα στην κορυφή ενός λόφου, που περιβάλλεται από ορθόλιθους. Αν η κατασκευή αντιπροσώπευε ένα αστρονομικό παρατηρητήριο, θα μπορούσαμε να το συσχετίσουμε με την κυκλική δομή κατασκευής του Στόουνχεντζ. Ισως, τελικά, ο μινωικός πολιτισμός να είχε σχέση με τους “Υπερβόρειους” της Βρετανίας, όπως είχε γράψει ο Διόδωρος Σικελιώτης».
Τον αποχαιρέτισα «ζαλισμένος». Στον νου μου φτερούγιζαν εικόνες από τον στρογγυλό ναό του Απόλλωνα στους Δελφούς και το «τέμενος Απόλλωνος μεγαλοπρεπές, σφαιροειδές τω σχήματι» των Υπερβορείων, που περιέγραφε ο Διόδωρος.
Μα... από εκεί δεν ήρθε ο Αβαρις ο
Υπερβόρειος που έγινε φίλος του Πυθαγόρα; Και ο Πυθέας ο Μασσαλιώτης, που
περιέπλευσε το 331 π.Χ. τη Βρετανία και «υπολόγισε το μέγεθός της»... μήπως
είχε έναν μινωικό υπολογιστή για να βρίσκει τη θέση του πλοίου του στην ομίχλη;
Μύρια απίστευτα κατορθώματα της ναυτικής μαεστρίας Ελλήνων θα έβρισκαν την
εξήγησή τους αν μια τέτοια «πολυπυξίδα» ήταν το μυστικό των καπετάνιων από την
εποχή των Αργοναυτών ως εκείνη του Αρχιμήδη (212 π.Χ.). Σίγουρα ο Αρχιμήδης και
οι σοφοί της Αλεξάνδρειας και της Ρόδου βρίσκονταν πίσω από τη μετεξέλιξή της
στον «μηχανισμό των Αντικυθήρων», με όλη τη μικρομηχανική τελειότητα εκείνου.
Αλλά αν η γνώση είχε τον σπόρο της στους Μινωίτες, τότε... μας μένουν πολλά
ακόμη να ανακαλύψουμε για εκείνα που χάθηκαν στον ελληνικό Μεσαίωνα, στα χρόνια
της κλιματικής αλλαγής, των σεισμών και των λιμών μετά τον Πόλεμο της Τροίας.
Κοίταξα στον ορίζοντα την Ακρόπολη με νέα μάτια: Αυτή η χώρα είναι τελικά ανεξάντλητη σε εκπλήξεις. Για την αποδοχή ή όχι της ερμηνείας του κ. Τσικριτσή μένει να αποφανθεί η επιστημονική κοινότητα. Αν τελικά ευσταθεί, ένας νέος πρόλογος θα έχει γραφτεί για την Ιστορία των Επιστημών, με κρητική υπογραφή!
Επάνω, μία «αναστήλωση» της
Κοίταξα στον ορίζοντα την Ακρόπολη με νέα μάτια: Αυτή η χώρα είναι τελικά ανεξάντλητη σε εκπλήξεις. Για την αποδοχή ή όχι της ερμηνείας του κ. Τσικριτσή μένει να αποφανθεί η επιστημονική κοινότητα. Αν τελικά ευσταθεί, ένας νέος πρόλογος θα έχει γραφτεί για την Ιστορία των Επιστημών, με κρητική υπογραφή!
Επάνω, μία «αναστήλωση» της
εικαζόμενης αρχικής μορφής του
Stonehenge και, κάτω,
η
αντιπαραβολή των ερειπίων με τον
μινωικό υπολογιστή
ΝΕΩΤΕΡΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ
(30.05.2017)
ΓΙΑ ΤΟΝ
ΚΡΗΤΙΚΟ
ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ ΑΠΟ
ΟΛΛΑΝΔΟ
ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑ.
Στην πρώϊμη Μινωική περίοδο και συγκεκριμένα στον 19ο αιώνα π.Χ. θα μπορούσαν
να δημιουργηθούν αντίγραφα του Μινωϊκού Υπολογιστή Εκλείψεων του Παλαικάστρου,
σύμφωνα με νέα έρευνα.
Η έρευνα και η ανακοίνωση έγινε από τον Jan Velsink
και δημοσιεύθηκε στο ολλανδικό επιστημονικό περιοδικό BABESCH που ασχολείται με
τη μεσογειακή αρχαιολογία και στην οποία υποστηρίζεται ότι η μήτρα του Παλαικάστρου χρονολογείται στην ΜΜΙΙ (1875/50 π.Χ.)
περίοδο.
Υπεύθυνος της ανακάλυψης είναι ο δρ. Μηνάς
Τσικριτσής, Ερευνητής Αγαιακών Γραφών, ο οποίος ήταν ο πρώτος που μελέτησε τη
λειτουργία του Μινωϊκού Υπολογιστή πριν από έξι χρόνια και την οποία είχε
χρονολογήσει στο 1400-1300 π.Χ.
Το Αθηναϊκό – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων
επικοινώνησε με τον κ. Τσικριτσή, ο οποίος, όπως είπε, έχει ενημερωθεί για την
έρευνα του Jan Velsink (δημοσίευση στο περιοδικό BABESCH, τόμος 91 του 2016). Ο κ. Τσικριτσής δήλωσε:
«Στα συμπεράσματα του άρθρου γίνεται αναφορά
και στη δικιά μου έρευνα λέγοντας ότι: “οι δύο Μήτρες του Παλαικάστρου
προορίζονταν κυρίως για την κατασκευή μικρών λατρευτικών αντικειμένων. ‘Επρεπε
να χρονολογούνται στη Μέση Εποχή του Χαλκού, ΜΜΙΙ (περίπου 1875 / 50 πΧ)…
Επιπλέον, στην έρευνα μου ήλθε ένα απροσδόκητο συμπλήρωμα από μια ανεξάρτητη
έρευνα …Ο Μηνάς Τσικρίτσης του Τμήματος Πληροφορικής και Νέων Τεχνολογιών στο
Ηράκλειο είχε εξετάσει λεπτομερώς τα μοτίβα (ορατά σε φωτογραφίες υψηλής
ευκρίνειας: βλ. Tsikritsis et al., 2013) και κατέληξε ότι τα καλούπια ήταν για
τη δημιουργία φορητών αστρονομικών υπολογιστών…”. Έτσι για μένα είναι σημαντικό
να διαδοθεί, ότι η χρήση του Μινωϊκού Υπολογιστή Εκλείψεων δεν είναι σε
Μυκηναϊκή περίοδο(1400-1300 π.Χ.), όπως είχα αναφέρει στην δημοσίευση μου, αλλά
πηγαίνει πίσω στον 19ο αι. πΧ με βάση τη νέα έρευνα».
«Ο Υπολογιστής Εκλείψεων
του Παλαικάστρου κατασκευάστηκε σε καθαρά πρώϊμη Μινωϊκή περίοδο. Είναι ο
πρώτος Υπολογιστής που έχει βρεθεί μέχρι σήμερα στον κόσμο και ακολουθεί ο
μηχανισμός των Αντικυθήρων που κατασκευάστηκε μετά από 17 αιώνες».
Από την ημέρα δημοσίευσης του άρθρου του κ.
Τσικριτσή (στο ΜΜΑ «A Minoan Eclipse Calculator» το 2013) πολλοί είναι οι
ερευνητές από όλον τον κόσμο που ενημερώνονται για τον Μινωϊκό Υπολογιστή.
Μάλιστα στα μέσα Μαΐου έγινε στον Άγιο Νικόλαο Κρήτης μία συνάντηση 30
αρχαιολόγων που ασχολούνται με τη μελέτη της εποχής του Χαλκού από την Ευρώπη
και την Αμερική, στους οποίους και ο κ. Τσικριτσής ανέλυσε τη λειτουργία του
Υπολογιστή, καθώς και την πρώϊμη Αρχαιοαστρονομική γνώση του Κυκλαδικού
Πολιτισμού που εμφανίζεται στα Κυκλαδικά Τηγανόσχημα, γνώση η οποία μέσα από τα
ταξίδια μεταφέρεται στην Ευρώπη και εμφανίζεται σε χρυσούς δίσκους, όπως έχει
παρατηρήσει στις μελέτες που έχει κάνει μαζί με τον Αστροφυσικό καθηγητή Ξ.
Μουσά.
Όπως είπε ο κ. Τσικριτσής «σε λίγες εβδομάδες
πρόκειται να δημοσιευθεί η έρευνα που έκανα στον χρυσό δίσκο του Moordord, ο
οποίος βρίσκεται στο Μουσείο της Κολωνίας στη Γερμανία. Ο διευθυντής του
Μουσείου μού έστειλε τον αριθμό των χαράξεων που φέρει ο χρυσός δίσκος. Το
αποτέλεσμα είναι ότι υπέδειξα την αστρονομική πληροφορία που φέρει και
σχετίζεται με συνοδικές κινήσεις πλανητών. Αλλά μην επεκταθούμε άλλο και ας
περιμένουμε την δημοσίευση πρώτα και μετά θα σας δώσω πλήρη στοιχεία για την
έρευνα αυτή».
Σύμφωνα με τον κ. Τσικριτσή η μελέτη των
αρχαιολογικών ευρημάτων είναι ένα σύνθετο θέμα, διότι κάποια ευρήματα έχουν
τελετουργική αστρονομική πληροφορία και χωρίς τη γνώση της Αρχαιοαστρονομίας
δεν μπορούν να ερμηνευθούν. «Το κάθε εύρημα για να ερμηνευτεί, θεωρώ ότι θέλει
μια διαθεματική προσέγγιση και από άλλες επιστήμες για να κατανοήσουμε την
πιθανή πληροφορία που φέρει».
«Χαρακτηριστικά στις πέτρες που βρέθηκαν στο
Παλαίκαστρο Σητείας και χρονολόγησε ο Jan Velsink τον 19ο αι. πΧ, παρατηρούμαι
κάποιες συμπτώσεις, όπου σε δύο πέτρινες μήτρες αναπαραγωγής πολλών αντιγράφων:
πελέκεων, του Μινωϊκού Υπολογιστή εκλείψεων, του κοσμολογικού μοντέλου των
Μινωϊτών και της τιτανίδας θεάς Ρέας, υπάρχουν πολλές αστρονομικές
απεικονίσεις. Τελικά, δύο ασήμαντες για πολλούς πλάκες αν μελετηθούν και
αρχαιοαστρονομικά μπορούν να δώσουν πολλές πληροφορίες ενός μυστηριακού
πολιτισμού που είναι ο Μινωϊκός και μας πηγαίνουν 39 αιώνες πίσω».
ΖΗΝΩΝ
ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ
ΣΑΣ ΤΟ ΕΧΩ ΓΡΑΨΕΙ ΚΑΙ ΠΡΙΝ ΚΑΙΡΟ, ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΑΝΤΙΓΡΑΨΟΥΜΕ ΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΤΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ ΠΟΥ ΑΝΑΡΤΩΝΤΑΙ .
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΑΙ ΟΙ ΣΗΜΕΡΙΝΕΣ, ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΩΡΑΙΕΣ, ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΕΣ.
ΠΙΟ ΠΑΛΙΑ, ΟΙ ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΝΤΑΝ ΜΙΑ ΧΑΡΑ.
ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΔΙΟΡΘΩΣΕΤΕ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ?
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.
ΑΓΓΕΛΙΚΗ