«Μέχρι τήν ἡμέρα ἐκείνη κατά τήν ὁποία θά μποροῦνε,ἀκινδύνως,νά κατέχονται οἱ θέσεις ἐξουσίας τῶν Κρατῶν,ἀπό τούς ἀδελφούς μας Ἰουδαίους,θά τίς ἐμπιστευόμεθα σέ ἄτομα τῶν ὁποίων ὁ χαρακτήρ καί τό παρελθόν τους νά εἶναι τέτοια,ὥστε νά ὑπάρχει μία ἄβυσσος μεταξύ αὐτῶν καί τοῦ λαοῦ. Σέ ἀνθρώπους τέτοιους ὥστε σέ περίπτωσιν ἀνυπακοῆς στίς διαταγές μας νά μήν ἔχουν κάτι ἄλλο νά περιμένουν παρά τήν καταδίκη καί τόν ἀφανισμό τους οὕτως ὤστε ἔτσι νά ὑπερασπίζονται τά συμφέροντά μας μέχρι τήν τελευταία τους ἀναπνοή » (Πρωτόκολλο 8ο,ἀπό «Τά Πρωτόκολλα τῶν Σοφῶν τῆς Σιών»)
« Τότε είχαμε ιδρύσει τη ΔΑΣ 114, τη Δημοκρατική Αντίσταση Σπουδαστών, η οποία ήταν μια οργάνωση της νεολαίας της ΕΔΑ μετωπική. Hταν οργάνωση χωρίς κόμπλεξ.Ηταν για να παίξουμε ξύλο.... Επαιξε τον ρόλο της σε μεγάλη έκταση, έδειρε ασφαλίτες, τους πέταξε έξω από τα πανεπιστήμια»...