Η Ιστορική Αναβίωση της Μάχης των Πλαταιών- 2500 Χρόνια μετά (Φωτογραφικό υλικό)

 

ΜΕ ΟΠΛΙΤΙΚΟΥΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥΣ ΑΠΟ ΕΛΛΑΔΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΟΛΛΕΣ ΞΕΝΕΣ ΧΩΡΕΣ ΤΙΜΗΘΗΚΑΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΕΣΟΝΤΕΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΜΑΧΗΣ ΤΩΝ ΠΛΑΤΑΙΩΝ ΤΟ 479 Π.Χ . 2500 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ "ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΟΠΛΙΤΕΣ" ΑΠΟ ΟΛΑ ΤΑ ΜΗΚΗ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ ΒΡΕΘΗΚΑΝ 26 ΜΕ 31 ΙΟΥΛΙΟΥ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΗΣΟΥΝ ΤΗΝ ΠΕΡΙΦΗΜΗ ΜΑΧΗ .

ΠΗΓΗ Aggelou Giorgos (Αγγέλου Γιώργος )

Ιστορική Αναβίωση #Μάχης #Πλαταιών προς τιμήν των πεσόντων της μάχης των Πλαταιών 479 π.χ.

Η μεγαλύτερη φάλαγγα που παραβρέθηκε μετά από 2500 χρόνια στο χώρο της μάχης…

Συγχαρητήρια

σε όλους που παραβρέθηκαν από τα πέρατα της γης να τιμήσουν τους πεσόντες…

Διοργάνωση:

Εφορεία Αρχαιοτήτων Βοιωτίας

Δήμος Θηβαίων

Δημοτικός οργανισμός Δήμου Θηβαίων

Διεθνής Σύλλογος Ιστορικής Αναβίωσης “#HOPLOLOGIA“

Πολιτιστικός Σύλλογος Πλαταιών “#ΩΕΡΟΗ“

Το 479 π.Χ, οι Έλληνες με αρχηγό τον Παυσανία τον Σπαρτιάτη και τον Δηλιο συγκέντρωσαν μεγάλο στρατό και συγκρούστηκαν με τους Πέρσες στις Πλαταιές. Αν και ήταν αριθμητικά λιγότεροι, οι Έλληνες επιτέθηκαν και κατέστρεψαν τον περσικό στρατό. Ο Μαρδόνιος έπεσε στη μάχη.

Η νίκη στις Πλαταιές συνοδεύτηκε από τη μεγάλη νίκη του ελληνικού στόλου κατά του περσικού στη Μυκάλη. Οι μάχες στις Πλαταιές και στη Μυκάλη είναι σημαντικότατες, γιατί εξάλειψαν την περσική απειλή και γιατί μετά απ’ αυτές, οι Έλληνες πέρασαν στην αντεπίθεση, μέχρι να λήξουν οι συγκρούσεις το 450 π.Χ.

Οι Αχαιοί του Ομήρου μέσα απο τα αρχεία των Χετταίων.

Οι  πληροφορίες  των  Χεττιτικών   αρχείων  (πινακίδων).

                                                                                         

 Γράφει ο Αδάμης  Ευθύμιος

Το 1924 ο Emil  Forrer ανακοίνωνε  τον  εντοπισμό  ελληνικών  ονομάτων(όπως  π.χ. Ανδρέας, Ετεοκλής, Ατρέας ) στα  χεττιτικά αρχεία  δημιουργώντας   την  εντύπωση  πως  θα  μπορούσε  να  φωτιστεί  οριστικά η σκοτεινή  εποχή του  τρωικού  πολέμου, μάλιστα  κάποιοι,  όπως  ο Sayce, κάπως  βεβιασμένα  αποδέχθηκαν  τις  εκτιμήσεις  του, όμως  άλλοι  αντέδρασαν, όπως  ο Friedrich, επέκριναν  τους  ισχυρισμούς  και  τις  ταυτίσεις   που εκείνος επεχείρησε, οι  οποίες  κρίθηκαν  κυριολεκτικά  ως  ανυπόστατες  από  τον  Sommer,  όταν  κατέδειξε  την  αντικειμενική  δυσκολία  να  ταυτιστούν  οι  μυκηναίοι  Έλληνες  βασιλείς  που  αναφέρονται  στον  Όμηρο  και  στους  μύθους,  με τα  ονόματα  που  αναγράφουν  οι  Χετταίοι  στις  πινακίδες, μάλιστα  όχι  μόνο θεώρησε  υπερβολικές  τις  προτάσεις  Forrer  αλλά  και  απέρριψε  το  σύνολο  των  ισχυρισμών  του .

Το  ζήτημα  στην  συνέχεια  διερεύνησε  και ο Schachermeyer 2 ο  οποίος  κατέληξε σε  πιο  ρεαλιστικά  συμπεράσματα  διατυπώνοντας  την  άποψη  ότι  πράγματι  μπορούμε  ν’  ανιχνεύσουμε  ένα  ελληνικό  βασίλειο  στις  χεττιτικές  πινακίδες  που  αναφέρεται  ως  «Αχιjαβά» το  οποίο  είναι  η «Αχαϊα», ένα  μυκηναϊκό «ηπειρωτικό» βασίλειο, που  βασίμως  τοποθετείται  πέρα  από  την  θάλασσα (Αιγαίο) .

Οι Αιτωλοί από τον Όμηρο μέχρι την ύστερη αρχαιότητα

 

                 Γράφει  ο Αδάμης  Ευθύμιος

Οι  Αιτωλοί, ως   οντότητα   διοικητική  και  πολιτική, μνημονεύονται  για πρώτη  φορά  στον  Όμηρο, ο  οποίος  γνωρίζει  πολύ καλά  την  παρουσία  τους  και  τη  δράση  τους   που  προηγείται  των  τρωικών  γεγονότων.

Στην  Ιλιάδα  λοιπόν  και  ειδικότερα  στον «Κατάλογο  Νεών» (ή Βοιώτεια, όπου  απογράφονται οι συμμετοχές  των  ελληνικών  βασιλείων  στην  τρωική  εκστρατεία),    εμφανίζονται  για  πρώτη  φορά  οι  «Αιτωλοί»,  ως  φυλετική  ομάδα(με  το  δικό  της  όνομα) και ως  βασίλειο, περιφερειακή  στρατιωτική  δύναμη(των μυκηναίων).

« Στους  Αιτωλούς ήταν  αρχηγός  ο  Θόας, γιος  του  Ανδραίμονα,

οι  οποίοι  έμεναν  στην Πλευρώνα, στην  Ώλενο, στην  Πυλήνη,

στην  παραθαλάσσια  Χαλκίδα  και  στην  πετρώδη  Καλυδώνα,

γιατί  δεν  ζούσαν  πια  οι  γιοι  του  αντρειωμένου  Οινέα,

κι  ο  ξανθός  Μελέαγρος  είχε  και  αυτός  πεθάνει.

Γι’  αυτό  σ’  όλους  του  Αιτωλούς ορίστηκε  βασιλιάς  ο Θόας

και  τον  ακολουθούσαν  σαράντα  μαύρα  καράβια.»

Β 638 -644

Συνεπώς  αν  ο  κατάλογος  μεταγράφει  κάποια  μυκηναϊκή  πηγή(αυθεντικό  κείμενο  της  μυκηναϊκής  εποχής), όπως  πολλοί  πιστεύουν,  τότε  οι «Αιτωλοί»  αποτελούν μία  από  τις  πολλές  φυλετικές  ομάδες, που έχουν  το δικό  τους  όνομα, το βασίλειο  και το  πιο  σημαντικό, την δική  τους  μυθολογική  παράδοση, ήδη  διαμορφωμένη  από την  μυκηναϊκή  εποχή, εάν  όμως  ο  κατάλογος  είναι μεταγενέστερο  κείμενο,  τότε  οι  Αιτωλοί, που  αναφέρονται  εκεί, ανήκουν  στον  8ο αι π.Χ.,  την  εποχή  που(όπως  πιθανολογείται)  έζησε  ο  Όμηρος.

Η Μυθική Αιτωλία, το Δουλίχιο και οι Γενεαλογίες των Ηρώων.

 

Σήμερα εξανιστάμεθα! Αναπλάθουμε το μύθο. Τον κάνουμε ιστορία…

               Ο βασανισµένος πρίγκηπας, Αλκµέωνας, περιφερόταν σαν τρελός στις σκονισµένες ατραπούς της ηπειρωτικής Αιτωλίας. Είχε ορκιστεί να επιστρέψει σ’ αυτή τη µαγευτική περιοχή, που βασίλευαν καταπράσινοι αγροί -κατάµεστοι µε δηµητριακά -, κι έβοσκαν οι ιερές αγελάδες στ’ απέραντα λιβάδια της.

     Θυµόταν µε νοσταλγία αυτή την επιβλητική χώρα όταν – χρόνια πριν – συνόδευσε τον αδελφικό του φίλο και θείο Διοµήδη στην εκστρατεία εναντίων των σφετεριστών του Θρόνου του βασιλιά Οινέα, του αγαπηµένου παππού του Τυδεΐδη. Λίγο µόλις καιρό πριν σαλπάρουν για την Τροία, είχαν µάθει το τραγικό γεγονός. Ο αρχοντικός γέρο Οινέας είχε πέσει θύµα δολοφονίας στο δρόµο για το Άργος όταν προσπαθούσε να ξεφύγει από το στυγνό κυνήγι των γιων του αδελφού του Αγρίου, Κελεύτωρα, Λυκωπέα και Μελάνιπου που είχαν σφετεριστεί το θρόνο της υστεροελλαδικής Αιτωλίας. Χαµογέλασε σαν θυµήθηκε την ανδρεία αλλά και την επιδεξιότητα µε την οποία αγωνιζόταν ο Αιτωλός φίλος του. Σα να µην συνέβαινε τίποτα. Η νοηµοσύνη και η διορατικότητα του ξεχώριζε πάνω κι απ’ αυτή ακόµα την παλικαριά του. Οι τρεις επιβήτορες έπεσαν ένας – ένας νεκροί κάτω από το υπέρογκο σπαθί του γιου του Τυδέα. Στον ίδιο είχε παραχωρήσει την τιµή να τιµωρήσει µε τον στυγερότερο τρόπο τον νεότερο από τους πραξικοπηµατίες, Πρόθοο.

Οι 10 κορυφαίες συνθέσεις του Βαγγέλη Παπαθανασίου

Τις μουσικές του τις αναγνωρίζει κανείς από τις πρώτες κιόλας νότες του συνθεσάιζερ. Δεκάδες συνθέσεις του έντυσαν εμβληματικές ταινίες. Ποιος δεν έχει σιγοσφυρίξει τη γνωστή χαρακτηριστική μελωδία των “Δρόμων της Φωτιάς” -το τραγούδι που του χάρισε βραβείο Όσκαρ καλύτερης πρωτότυπης μουσικής τo 1981- ή κάτι από το soundtrack του Blade Runner.

Ο Βαγγέλης Παπαθανασίου δεν έχει τυχαία λάβει τον χαρακτηρισμό του παγκόσμιου συνθέτη. Αναγνωρίστηκε από το παγκόσμιο μουσικό στερέωμα και έλαβε δεκάδες βραβεία και διακρίσεις.

Το μυστήριο της Ομηρικής Ιθάκης : Ομηρικές αναφορές και τα ευρήματα της αρχαιολογίας

                                   

                                                                  

Γράφει ο Αδάμης  Ευθύμιος

Εάν  δεχθούμε  λοιπόν  ότι  ο Οδυσσέας  ήταν  ένας  από  τους  μυκηναίους  βασιλείς  της  νοτίου  Βαλκανικής  που  πράγματι  έζησαν  κατά την Υστεροελλαδική  Περίοδο, τότε  θα  πρέπει  ν’  απαντήσουμε  σε  δύο βασικά  ερωτήματα : 

Α) Ποια  ήταν  τα  όρια  του  βασιλείου  του  Οδυσσέα  κατά  τον  Όμηρο ; (δηλαδή ποιες  περιοχές  περιελάμβανε ).

Β) Ποια  είναι  τα  αρχαιολογικά  ευρήματα(τεκμήρια), με  βάση  τις  επίσημες  έρευνες,  που  αποδεικνύουν  την  ύπαρξη  ενός  μυκηναϊκού  βασιλείου  σ’ αυτή  την  περιοχή ;

Α) Τα  γεωγραφικά  όρια  του  βασιλείου .

Οι  Ομηρικές  Αναφορές

Πως  οριοθετεί  λοιπόν  ο  Όμηρος  το  βασίλειο  του  Οδυσσέα;

Η  πιο  σημαντική αναφορά  στο  βασίλειο  του Οδυσσέα  βρίσκεται  στην Β΄ ραψωδία της Ιλιάδας,  (στον  «κατάλογο  νεών»), εκεί  όπου  απογράφονται  οι  επιμέρους  συμμετοχές  στην  τρωική  εκστρατεία  και  συνεπώς  οι  βασιλείς,  ο  αριθμός των  πλοίων  τους, οι  δυνάμεις  τους  και οι  περιοχές  που  απέστειλαν  στρατιώτες:

ΕΡΕΥΝΑ : Η Ομηρική «Μυκηναϊκή» Λακεδαίμων

 

Η πρώτη και συστηματική αναφορά για την γεωπολιτική διαίρεση της Λακωνικής κατά την Μυκηναϊκή περίοδο ανευρίσκεται στον Κατάλογο των Νηών στην Ομηρική Ιλιάδα. Αποτελεί το βασικό σημείο αναφοράς κάθε μελέτης για την προϊστορία της Λακεδαίμονος. Ο λόγος εκεί για την προέλευση των διαφόρων ομάδων που συμμετείχαν στην Τρωική εκστρατεία: οἵ δ’ εἶχον κοίλην Λακεδαίμονα καιετάεσσαν, Φᾶρίν τε Σπάρτην τε πολυτρήρωνά τε Μέσσην, Βρυσειάς τ’ ἐνέμοντο καὶ Αὐγειὰς ἐρατεινάς, οἵ τ’ ἄρ’ Ἀμύκλας εἶχον Ἔλος τ’, ἔφαλον πτολίεθρον, οἵ τε Λάαν εἶχον ἠδ’ Οἴτυλον ἀμφενέμοντο, τῶν Fοι ἀδελφεὸς ἦρχε, βοὴν ἀγαθὸς Μενέλαος, ἑξήκοντα νεῶν. Ιλιάς, Β 581—7 .

ΖΩΗ ΣΑΝ ΜΥΘΩΔΙΑ ...Ο ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΕΦΥΓΕ...

 

Θλίψη στον καλλιτεχνικό κόσμο προκαλεί η είδηση του θανάτου του σπουδαίου Έλληνα μουσικού και συνθέτη, Βαγγέλη Παπαθανασίου.

Σύμφωνα με όσα έχουν γίνει γνωστά, ο έλληνας μουσικός και συνθέτης της ηλεκτρονικής, progressive, ambient, τζαζ και ορχηστρικής μουσικής, γνωστός και ως Vangelis νοσηλευόταν σε νοσοκομείο στη Γαλλία με κορωνοϊό.

Την είδηση επιβεβαίωσε το δικηγορικό γραφείο που εκπροσωπεί τον Βαγγέλη Παπαθανασίου.

«Με μεγάλη μας θλίψη ανακοινώνουμε ότι ο μεγάλος Έλληνας Βαγγέλης Παπαθανασίου έφυγε από τη ζωή αργά το βράδυ της Τρίτης 17 Μαΐου» αναφέρει η ανακοίνωση.

Ο ΟΜΗΡΟΣ ΓΝΩΡΙΖΕ Η ΟΧΙ ΤΗΝ ΔΥΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ;

 

Νώντας Γαζής  

Ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα έχει προκύψει από την αρχαιότητα, όσον αφορά τις γνώσεις του Όμηρου για την Δυτική Ελλάδα γενικότερα (από την Πύλο μέχρι και την Θεσπρωτία), το οποίο έχει την προέλευσή του κυρίως στον μεγάλο Γεωγράφο Στράβωνα! Ένα σημαντικό παράδειγμα αποτελεί η Πύλος. Ήδη τρεις πόλεις άρχισαν από την αρχαιότητα να διεκδικούν το κλέος και τη δόξα της Ομηρικής Πύλου του σοφού και μελίρρυτου Νέστωρα. Η Πύλος στην Μεσσηνία, γνωστή από τον Πελοποννησιακό Πόλεμο, η Τριφυλιακή, που βρίσκεται κοντά στο Λέπρεο και συγκλίνει, σύμφωνα με ορισμένους Μελετητές, περισσότερο στα Ομηρικά δεδομένα, και η τελευταία, που βρίσκεται στην Ηλεία, κοντά στην συμβολή των ποταμών Πηνειού και Λάδωνα. Ας σημειωθεί ότι το τοπωνύμιο Πύλος στον Όμηρο εμφανίζεται με το σταθερό επίθετο της περιοχής «ημαθόεις» = αμμώδης (Ιλ. Ι, 153 και Οδ. β, 326 και 359, Οδ. δ, 633 και Οδ. ω, 155).

Η Πύλος του Νέστορα μήπως ήταν στην περιοχή του Κακόβατου Ηλείας;

 

Ερειπια Μυκηναικου θολωτου ταφου στον Κακοβατο 

Στην αρχαιότητα υπήρχαν τρεις πόλεις στην Πελοπόννησο με το όνομα Πύλος, η ηλειακή, η τριφυλιακή και η μεσσηνιακή. Οι Μεσσήνιοι και οι Τριφύλιοι αλλά και οι Ηλείοι έλεγαν ο καθένας για τη δική του Πύλο ότι ήταν η ομηρική πατρίδα του Νέστορα. Το  θέμα της ταύτισης της ομηρικής Πύλου υπήρχε από τον 5ο αιώνα π.χ. Επειδή ο Νέστωρ αναφέρεται ως Γερήνιος, οι Ηλείοι έδειχναν Γέρηνο τόπο και Γερήνιο ποταμό πλησίον της δικής τους Πύλου, οι Τριφύλιοι τον ποταμό Άμαθο διότι η πόλη ονομαζόταν ″ημαθόεις Πύλος″ δηλαδή αμμώδης και οι Μεσσσήνιοι μία πόλη Γέρηνα κοντά στη δική τους Πύλο. Η ηλειακή Πύλος δεν έχει τίποτα κοινό με την Πύλο του Νέστορα. Ο Στράβων αλλά και πολλοί αρχαιολόγοι υποστηρίζουν ότι η τριφυλιακή Πύλος ήταν η πατρίδα του Νέστορα. Ο Όμηρος στην ιλιάδα  αναφέρει : ″Εκείνοι που ζούσαν στην Πύλο και στην όμορφη Αρήνη και στο Θρύο , το πέρασμα του Αλφειού και στο καλοχτισμένο Αίπυ και αυτοί που κατοικούσαν στον Κυπαρισσούντα και στην Αμφιγένεια και στην Πτελεό και στο Έλος και στο Δώριο …………….. Σ’ αυτούς αρχηγός ήταν ο αρματομάχος ο Νέστορας από τη Γερήνια και μαζί μ’ αυτόν ακολουθούσαν ενενήντα βαθειά καράβια″.  

Η Προελευση ο Εορτασμός και τα έθιμα Πρωτομαγιάς.

 

Η Πρωτομαγιά έχει τις ρίζες της στην αρχαιότητα. Είναι η πρώτη ημέρα του Μαΐου και η γιορτή της Άνοιξης. Ο Μάιος, σύμφωνα με την παράδοση, πήρε το όνομά του από τη ρωμαϊκή θεότητα Maia (Μάγια), η οποία ονομάστηκε έτσι από την ελληνική λέξη Μαία που σημαίνει τροφός και μητέρα. Η Μάγια ταυτίστηκε με την Ατλαντίδα νύμφη Μαία, τη μητέρα του Ερμή στον οποίο αφιερώθηκε ο μήνας Μάιος.

Ο Μάιος είναι ο 5ος μήνας του χρόνου, ο οποίος αντιστοιχεί στον αρχαίο μήνα Θαργηλίωνα που γιορταζόταν με τα περίφημα Ανθεοφόρια. Ήταν αφιερωμένος στη θεά της γεωργίας Δήμητρα και την κόρη της Περσεφόνη, που τον μήνα αυτόν βγαίνει από τον Άδη κι έρχεται στη γη. Γιορτές γίνονταν και στην αρχαία Ρώμη που τις έλεγαν “ροσύλλια” τις οποίες διατήρησαν και οι Βυζαντινοί αυτοκράτορες. Για τη λαϊκή αντίληψη, στο μήνα Μάιο συνυπάρχουν οι ιδιότητες του καλού και του κακού, της αναγέννησης και του θανάτου και συγκεντρώνονται την πρώτη του ημέρα, την Πρωτομαγιά.

Ο εορτασμός της Πρωτομαγιάς σηματοδοτεί την τελική νίκη του καλοκαιριού απέναντι στον χειμώνα, την κατίσχυση της ζωής επί του θανάτου και έχει ρίζες που ανάγονται σε προχριστιανικές αγροτικές λατρευτικές τελετές για τη γονιμότητα των αγρών και, κατ’ επέκταση, και των ζώων και των ανθρώπων. Η αρχαιότατη γιορτή της Πρωτομαγιάς συνεχίστηκε στο διάβα των αιώνων με επισημότητα και με διάφορες μορφές και εκδηλώσεις. Μία από τις παλαιότερες γιορτές ήταν τα Ανθεστήρια, η γιορτή των λουλουδιών, η πρώτη επίσημη γιορτή ανθέων των Ελλήνων.

Το μυστήριο της Ομηρικής Ιθάκης: Η Θεωρία του Μεγανησίου .

 

Τα τελευταία χρόνια επανέρχεται στο προσκήνιο το «πρόβλημα» της Ομηρικής Ιθάκης. Μετά από την δική τους ανάγνωση της Ομηρικής γεωγραφίας αλλοδαποί και ημεδαποί μελετητές προτείνουν την δική τους εκδοχή για το ποια ήταν η Ομηρική Ιθάκη. Οι κυριότερες θεωρίες προκρίνουν ως την Ομηρική Ιθάκη, μία εκ των Λευκάδος, σημερινής Ιθάκης και Κεφαλονιάς. Κοινή αφετηρία των μελετητών αλλά αρκετές φορές με διαφορετικό προορισμό, είναι οι ακόλουθοι στίχοι: