....και μία Πιρόγα ...
Ποια Νυκτωδία το Φως σου έχει πάρει... Ψυχή μου...
τις ώρες που αγριεύει η βροχή
στη γη των Βησιγότθων αρμενίζεις
και σε κερδίζουν κήποι κρεμαστοί
μα τα φτερά σου σιγοπριονίζεις
Σκέπασε αρμύρα το γυμνό κορμί σου
σου `φερα απ’ τους Δελφούς γλυκό νερό
στα δύο είπες πως θα κοπεί η ζωή σου
και πριν προλάβω τρις να σ’ αρνηθώ
σκούριασε το κλειδί του παραδείσου
Το καραβάνι τρέχει μες στη σκόνη
και την τρελή σου κυνηγάει σκιά
πώς να ημερέψει ο νους μ’ ένα σεντόνι
πώς να δεθεί η Μεσόγειος με σχοινιά
αγάπη που σε λέγαμ’ Αντιγόνη
Ποια νυχτωδία το φως σου έχει πάρει
και σε ποιο γαλαξία να σε βρω
εδώ είναι Αττική φαιό νταμάρι
κι εγώ ένα πεδίο βολής φτηνό
που ασκούνται βρίζοντας ξένοι φαντάροι
Καλησπέρα Ιφιγενεια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνέκαθεν υπέροχη και ερωτεύσιμη.....γι'αυτό την πληγώνουν....
Αυτή όμως ξέρει...έχει τον τρόπο της και πάντα θα στέκει αγέρωχη και περήφανη...εις πείσμα όλων
Καλησπέρα αγαπημένη μου Καλλιστώ!
ΔιαγραφήΜεγάλος μας Έρωτας η Ελλάδα, λατρεία μας και έμπνευση μας, κι εμείς μαζί της, διότι όσο υπάρχει υπάρχουμε και όσο υπάρχουμε θα υπάρχει!
Ναι κι εμείς μαζί της ...καλή μου Ιφιγένεια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα αγαπητή Ιφιγένεια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα στην αγαπημένη μας Ελλάδα, από όλους εκείνους τους Έλληνες που αισθάνονται ρίγος, όταν ακούν το όνομά της!
Δεν είναι μακρινή η ώρα εκείνη, που θα πάψει να υφίσταται τούτη η μαύρη νυκτωδία της απαξίας και του σκότους και θα αστραποβολήσει πάλι το Αιώνιον Φώς του Φοίβου, το Φώς το Ελληνικόν!
Και τότε, αυτή η θεά Μάνα, η Ελλάδα, που τα θεία αγαθά της μοίρασε απλόχερα, όχι μόνον στα παιδιά της, αλλά σ’ ολόκληρον τον κόσμο και που δέχθηκε από τους ευεργετηθέντες, την αχαριστία και τον κατατρεγμό, θα εγερθεί πάλι και με το όπλο του Φωτός, του Λόγου και του Δικαίου θα «καμακώσει το θεριό με το καμάκι του Ήλιου»! Και η φήμη της πάλι στα πέρατα της Οικουμένης θ’ ακουστεί και η γαλάζια Ελευθερία όλη την Γη θα αγκαλιάσει!!
ΜΕΓΙΣΤΙΑΣ.
"Νάτη πετιέται από ξαρχής κι αντρειεύει και θεριεύει,
Διαγραφήκαι καμακώσει το θεριό με το καμάκι του Ήλιου"
την ώρα τούτη που την μαύρη νυκτωδία της απαξίας και του σκότους μετατρέπει σε αξία και πράξη,
πάνω σε μια Πιρόγα που ολοένα δέχεται περισσότερους επιβάτες...