Η παράξενη σχέση της θεάς Αθηνάς με την Ελιά

Η παράξενη σχέση της θεάς Αθηνάς με την ελαία και τον εγκέφαλο. Η ελαία ήταν από αρχαιοτάτων χρόνων γνωστή και είχε ιδιαίτερη τιμητική θέση στην ζωή των Ελλήνων. Εκτός από την διατροφική της αξία , με κλάδο ελαίας στεφάνωναν τους ολυμπιονίκες , αλλά ήταν και το σύμβολο της ειρήνης. Η ελαία έγινε ιερό δέντρο όταν η θεά Αθηνά αγωνίσθηκε με τον Ποσειδώνα για την διεκδίκηση της πόλης του Κέκροπα , την μετονομαζόμενη Αθήνα. Κατά την μυθολογία όταν οι δύο θεότητες ανέβηκαν στον βράχο της Ακρόπολης για να προσφέρουν ο καθένας το δώρο του για να κερδίσουν την εξουσία της πόλης.

Ο Ποσειδώνας κτύπησε με την τρίαινα του τον βράχο και ξεπήδησε νερό. Νερό θαλασσινό όπως ήταν και το στοιχείο του. Η Αθηνά κτύπησε τον βράχο με το δόρυ της και ξεπετάχτηκε το δέντρο της ελιάς πού της έδωσε και την νίκη. Η πόλη ονομάσθηκε Αθήνα. Αλλά βέβαια , ίσως θα πρέπει να  υποψιαστούμε την αντιπαλότητα αυτών των δύο θεών , πού πρέπει να έχουν μια κωδικοποιημένη γνώση πίσω από τους μύθους τους.

Όπως λένε οι θεοί διαίρεσαν τη Γη ώστε ο καθένας να έχει το μέρισμα του. Ο Ποσειδώνας πήρε το νησί της Ατλαντίδος. Σύμφωνα με τον Πλάτωνα στο έργο του «Κριτίας», η Αθήνα φαίνεται να συμβολίζει την «τέλεια κοινωνία» και η Ατλαντίδα τον αντίπαλό της. Η Ατλαντίδα ήταν το νησί του Ποσειδώνα, λεγόταν Πασειδωνία, αργότερα πήρε το όνομα του υιού του Ποσειδώνα, του Άτλαντα.

 Το στοιχείο τού Ποσειδώνα, το νερό , το ξαναβρίσκουμε σε σχέση με την ελιά όταν μετά τον κατακλυσμό του Νώε το περιστέρι επέστρεψε με κλαδί ελιάς για να του μαρτυρήσει πώς το κακό πέρασε . Και βέβαια να μην ξεχνάμε πώς στις μάχες πού έχουμε ανάμεσα σε αυτές τις δύο θεότητες μπορούμε να αποκωδικοποιήσουμε και την μάχη των Ελλήνων με τους Άτλαντες. Μάχη πού κέρδισαν οι Έλληνες Αθηναίοι.

Η ελιά λοιπόν κερδίζει πάντα και η θεά Αθηνά υπερέχει με την Σοφία της. Η ευλογημένη ελιά ήταν πάντα η βάση της διατροφής μας. Η βάση της μεσογειακής διατροφής. Το λάδι της ελιάς εκτός από την θρεπτικότητα πού παρέχει στην υγεία μας , είναι και το πιο απαραίτητο στοιχείο για τον εγκέφαλό μας. Ο εγκέφαλος είναι το όργανο πού βρίσκετε μέσα στο κρανίο του κεφαλιού μας και πλέει μέσα στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό . Όταν βάλετε λάδι σε ένα ποτήρι νερό το λάδι θα βγεί νικητής , θα κάτσει πάνω στο νερό. Για να είναι πάντα ενεργός και δραστήριος ο εγκέφαλος πρέπει να τον «λαδώνουμε».

Η θεά της σοφίας η Αθηνά δεν διάλεξε τυχαία την ελιά. Η Αθηνά γεννήθηκε από το κεφάλι του Δία. Ξεπετάχτηκε πάνοπλη με ένα κτύπημα του Ηφαίστου. Η Αθηνά είναι η σκέψη και ή ιδέα πού ξεπετιέται από το μυαλό μας με ηλεκτρικές κεντρίσεις . Κατά τη διαδικασία της γήρανσης και σε καταστάσεις όπως η απώλεια μνήμης και η νόσος του Alzheimer αυξάνονται οι απαιτήσεις του οργανισμού σε μονοακόρεστα λιπαρά οξέα, γιατί βοηθούν στο να διατηρείται η δομή του κυτταρικού τοιχώματος του εγκεφάλου.

Το λάδι της ελιάς μας κάνει πιο υγιείς και πιο έξυπνους. Γιαυτό εδώ σε αυτή την χώρα γεννήθηκε ο πολιτισμός. Γιατί η διατροφή είναι το Α και το Ω . Ο Όμηρος αναφέρεται στο ελαιόλαδο ως «χρυσό υγρό» και ο Ιπποκράτης, ως τον «μεγάλη θεραπευτή». Κατά το μυστήριο της βαπτίσεως το παιδί το βαπτίζουν στο νερό και το λαδώνουν.  Οι αντιοξειδωτικές ουσίες που περιέχονται στο ελαιόλαδο έχουν αντικαρκινική δράση, μέσω της παρεμπόδισης του σχηματισμού των ελευθέρων ριζών και ως εκ τούτου του οξειδωτικού στρες.

Βέβαια η ευεργετική συμβολή της ελιάς στον εγκέφαλο συνδέεται και με την έννοια της αποβολής του άγχους. Η κατανάλωση ελαίου και μόνο στην διατροφή μας και όχι βουτύρου ή σπορέλαιων διατηρεί την εγρήγορση του νού, την ευστροφία του και την θετική καλοπροαίρετη σκέψη.

Το ελαιόλαδο περιέχει υψηλά επίπεδα μονοακόρεστων λιπαρών οξέων (MUFA) καθώς και πληθώρα βιοδραστικών συστατικών. Από αυτά, φαινολικά συστατικά είναι τα εκτενέστερα μελετημένα. Σχετικά με τα οφέλη των MUFA στην ανθρώπινη υγεία, ο Αμερικανικός Οργανισμός Τροφίμων και Ποτών αδειοδότησε ποιοτικούς ισχυρισμούς υγείας (health claims), για πρώτη φορά το 2004, σχετικά με την προστασία που προσφέρουν τα μονοακόρεστα λιπαρά οξέα του ελαιολάδου κατά του κινδύνου καρδιοαγγειακών παθήσεων. Συνολικά, τα οφέλη των λιπαρών οξέων του ελαιόλαδου συνοψίστηκαν στο πρώτο Διεθνές Συνέδριο για το Ελαιόλαδο και την υγεία, το 2005.

Το ελαιόλαδο όμως είναι παραπάνω από μια πλούσια πηγή μονοακόρεστων λιπαρών οξέων. Τα φαινολικά του συστατικά έχουν δείξει αντι-φλεγμονώδεις και χημειο-προστατευτικές ιδιότητες. Η ολεοκανθάλη (oleocanthal) του ελαιόλαδου, έχει βρεθεί να έχει παρόμοια δράση με το αντιφλεγμονώδες φάρμακο ibunoprofene. Σε καμία από τις μελέτες, στις οποίες έχει εξεταστεί ο ρόλος των φαινολικών συστατικών του ελαιόλαδου, δεν έχει παρουσιαστεί κυτταροτοξικότητα.

Η ευρωπαική μελέτη EUROLIVE (The effect of olive oil consumption on oxidative damage in European populations) παρουσίασε, το 2006, τεκμηριωμένες αποδείξεις για τον προστατευτικό ρόλο των φαινολικών συστατικών του ελαιόλαδου. Τα πειράματα της μελέτης αυτής πραγματοποιήθηκαν σε 200 υγιείς εθελοντές από όλη την Ευρώπη και κατέδειξαν προστασία ενάντια στο οξειδωτικό στρες, κατόπιν καθημερινής κατανάλωσης 25 ml ελαιόλαδου πλούσιου σε φαινολικά συστατικά (παρθένο ελαιόλαδο). Συγκεκριμένα, παρατηρήθηκε αύξηση στα επίπεδα HDL (καλής χοληστερόλης), και μειωμένοι δείκτες λιπιδικού οξειδωτικού στρες μετά από τρίμηνη κατανάλωσης παρθένου ελαιόλαδου. Επιπλέον, η ίδια μελέτη, έδειξε μείωση σε δείκτες οξείδωσης του DNA, της τάξεως του 13% – ποσοστό συγκρίσιμο με τα ποσά που παρατηρούνται μετά το κόψιμο του καπνίσματος.

Με το όνομα «αγουρέλαιο» ονομάζουμε το φυσικό λάδι που προέρχεται από τη σύνθλιψη από ελιές που δεν έχουν ακόμη ρυτιδωθεί και διατηρούν το πράσινο χρώμα τους. Το ονόμαζαν οι αρχαίοι Έλληνες ωμοτριβές ή ομφάκιο.

Το Αγουρέλαιο είναι λάδι που παράγεται σχετικά πρώιμα, πριν ωριμάσει ο ελαιόκαρπος, ο οποίος είναι άγουρος και πράσινος. Οι ελιές συλλέγονται στα μέσα Οκτώβρη χειρονακτικά και η επεξεργασία τους γίνεται την ίδια ή το πολύ την επομένη ημέρα. Αγουρέλαιο δεν ονομάζονται όλα τα φρέσκα ελαιόλαδα, παρά μόνο αυτό που παράγεται από άγουρο ελαιόκαρπο.

Έχει λαμπερό πράσινο χρώμα που οφείλεται στις χλωροφύλλες του άγουρου ελαιοκάρπου οι οποίες προσδίδουν στο αγουρέλαιο μεγαλύτερες αντιοξειδωτικές ιδιότητες. Διαφέρει στην γεύση από το Εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο καθώς είναι έντονα πικρό και κάπως πικάντικο με εντονα φρουτώδη γεύση από αρώματα της φρεσκοκομμένης άγουρης ελιάς.

Το αγουρέλαιο διατηρεί για λίγους μήνες τις ιδιότητες του, για αυτό και δεν είναι διαθέσιμο όλο τον χρόνο. Τα εντονότερα του χαρακτηριστικά είναι φανερά από την παραγωγή του, το Νοέμβριο και μέχρι το Μάρτιο. Όσο περνάει ο χρόνος το αγουρέλαιο χάνει την έντονη γεύση του αλλά όχι τα θρεπτικά του συστατικά. Το αγνό αγουρέλιο που δεν έχει περάσει καμία επεξεργασία ή φιλτράρισμα, μετά από κάποιο χρονικό διάστημα θα εμφανίσει ένα ίζημα (μούρια) στον πάτο του δοχείου, το οποίο είναι φυσικό κατάλοιπο του ελαιολάδου και δηλώνει την αγνότητα του αγουρέλαιου.

Περιέχει όλες τις βιταμίνες και προβιταμίνες του ελαιολάδου, μέταλλα και πολυφαινόλες, που προστατεύουν τα κύτταρα από το οξειδωτικό στρες, το ενεργό οξυγόνο και τις ελεύθερες ρίζες.

http://www.terrapapers.com