Συναντώντας ένα όμορφο Ελαφάκι!

Άποψη της Πάρνηθας

Αρκετά συχνά με την συντροφιά μου όταν μας δίνεται η ευκαιρία, επισκεπτόμαστε το ομορφότερο βουνό της Αττικής, την Πάρνηθα, το Μαγικό βουνό! Ιδανικός τόπος για στιγμές χαλάρωσης, περίπατο ή πεζοπορία, ανάσες καθαρού αέρα και για να αφεθεί κανείς στην αγκαλιά της φύσης, στο γλυκό κελάηδισμα των πουλιών και το ζωογόνο αεράκι που σου χαϊδεύει ψυχή και σώμα, με όλα αυτά τα εξαίσια αρώματα του ελάτου, των βοτάνων και των άγριων λουλουδιών που μαζί του μεταφέρει!

Λένε, ότι αυτό το βουνό πραγματικά σε μαγεύει! Και ότι όποιος το επισκεφθεί πάνω από δύο φορές, θέλει να το επισκέπτεται συνέχεια. Έτσι, ειδικά τις καθημερινές, η γαλήνη του τοπίου είναι ακόμη πιο απολαυστική αφού δεν την διαταράσσουν οι πολλοί επισκέπτες…

Μονοπάτι της Πάρνηθας

Ξέφωτο της Πάρνηθας

Υπάρχουν μερικά μονοπάτια που όταν κάνεις περίπατο σε αυτά, αληθινά σε μεταφέρουν στην πραγματικότητα
μιας άλλης εποχής! Η πυκνή βλάστηση, και η ομορφιά των Ελάτων όταν περπατάς ανάμεσα τους, σου γεννά την επιθυμία να τα αγγίζεις και να νιώθεις την ενέργεια τους. Τα πανέμορφα αγριολούλουδα που φυτρώνουν εδώ κι εκεί συνθέτουν ένα μοναδικό τάπητα και το τραγούδι των πουλιών με τις διαφορετικές μελωδίες, εξελίσσεται κάθε φορά σε γιορτινή συναυλία! και είναι τόσο παραμυθένια η ομορφιά, που κάποιες στιγμές έχεις την αίσθηση ότι από κάποιο δέντρο θα ξεπροβάλλουν ξωτικά! Αλλά το πιο εκπληκτικό θέαμα είναι όταν φθάνει κανείς σε εκείνα τα ξέφωτα! στην θέα τους και μόνο σε κατακλύζει μία περίεργη επιθυμία και ενδόμυχα περιμένεις από ώρα σε ώρα να εμφανιστούν οι  Νύμφες του δάσους και να κρυφοκοιτάξεις τον μαγευτικό χορό τους…! Λες και αν αφουγκραστείς τους ήχους, ότι θα ακούσεις το γέλιο και τα χαρούμενα τραγούδια τους!

Το ελάφι που τρώει αμέριμνο

Ήταν πέρσι τον Σεπτέμβριο, όταν ο ερχομός του Φθινοπώρου έδωσε τα πρώτα του σημάδια, και που κατά την διάρκεια της επίσκεψης μου στην Πάρνηθα είχα μία απρόσμενη συνάντηση! 
Αφού πήγαμε για πεζοπορία σε ένα από αυτά τα μονοπάτια, και μαζέψαμε καρπούς άγριας τριανταφυλλιάς, κατευθυνθήκαμε στην πηγή που βρίσκεται κοντά στο εκκλησάκι του αγίου Πέτρου να ξεδιψάσουμε και να μαζέψουμε νερό για να πάρουμε μαζί μας. 
Κάποια στιγμή έμεινα μόνη γεμίζοντας τα μπουκάλια με το κρυστάλλινο νερό της πηγής και παρόλο που ήμουν συγκεντρωμένη σε αυτήν την διαδικασία, κάτι με έσπρωξε να αφήσω την απασχόληση μου και να κοιτάξω πίσω μου. Τότε, λίγο πιο πέρα από το σημείο που βρισκόμουν αντίκρισα ένα όμορφο μικρό ελαφάκι, το οποίο έτρωγε χόρτα από την άκρη του δρόμου.

Συναισθήματα απέραντης τρυφερότητας και ζεστασιά με κατέκλυσαν μόλις το είδα  αλλά και αμηχανίας ταυτόχρονα καθώς δεν ήθελα να το τρομάξω! Μια απερίγραπτη συγκίνηση στην πρώτη επαφή με αυτό το υπέροχο πλάσμα και η ξαφνική θύμηση της μητέρας μου η οποία συνήθιζε να με αποκαλεί « ελαφάκι μου» όταν ήμουν μικρή…

Όσο πιο αθόρυβα μπορούσα, πλησίασα το αυτοκίνητο για να πάρω το κινητό τηλέφωνο μου για να το φωτογραφίσω όντας βέβαιη ότι όταν θα με αντιλαμβανόταν θα απομακρυνόταν με γρήγορο καλπασμό!

Η συνάντηση με το ελάφι

Πήρα το κινητό μου, και άρχισα σιγά σιγά να το πλησιάζω, του έβγαλα μερικές φωτογραφίες και έκπληκτη το είδα να με κοιτάζει! Δεν έχω δει πιο όμορφα μάτια στην ζωή μου! Αντί να φύγει, έμεινε εκεί τρώγοντας το φαγητό του ρίχνοντας που και που και καμιά ματιά σε μένα. Απομακρύνθηκα για να μην διαταράξω την ησυχία του αλλά αυτό άρχισε να με πλησιάζει, τότε άρχισα να του μιλάω προσπαθώντας να το καθησυχάσω για να έλθει στην πηγή να πιει νερό, εκείνο όμως συνέχιζε να τρώει τα χορταράκια που υπήρχαν γύρω από την πηγή. 
Τελικά το ελαφάκι μου κράτησε συντροφιά όση ώρα καθόμουν στην πηγή. Για μισή ώρα περίπου είχαμε μία βουβή επικοινωνία με έναν ξεχωριστό τρόπο… όλη η ένταση που είχα εκείνη την εποχή, ως δια μαγείας εξαφανίστηκε, δεν περιγράφεται η γαλήνη που σου μεταδίδουν αυτά τα υπέροχα πλάσματα. Καθώς το παρατηρούσα έτσι μικρούλη που ήταν δημιουργήθηκε η σκέψη στην φαντασία μου ότι από κάπου θα εμφανιστεί με το άρμα της η Άρτεμις ψάχνοντας με αγωνία το χαμένο ελαφάκι της!

Τελικά η συντροφιά μου με βρήκε παρέα με το ελάφι και όταν περιηγηθήκαμε γύρω από το περίβολο της μικρής εκκλησίας, εκείνο βρισκόταν συνέχεια κοντά μας. Ήθελα τόσο πολύ να το αγκαλιάσω και να το χαϊδέψω αλλά φοβήθηκα μην το τρομάξω κι έτσι περιορίστηκα στο να το κοιτάζω διακριτικά….

Πολλές σκέψεις ήλθαν στον νου μου εκείνη την στιγμή.. τον Ηρακλή θυμήθηκα του οποίου ένας σημαντικός άθλος ήταν η σύλληψη του ιερού Ελαφιού της Αρτέμιδος, ο άθλος «Του χρυσοκέρατου Ελάφιου της Αρτέμιδος» όταν έπρεπε να το πιάσει ζωντανό και τα κατάφερε χωρίς να το τραυματίσει, χωρίς να το πληγώσει....
κι έπειτα η θυσία της Ιφιγένειας για να πνεύσει ούριος άνεμος για να ξεκινήσει η εκστρατεία των Αχαιών για την Τροία η οποία απεφεύχθη κατόπιν της παρέμβασης της θεάς που στην θέση του θυσιαστηρίου τοποθέτησε ένα ελάφι. Είμαι βέβαιη ότι η Ιφιγένεια ένιωσε μεγάλη θλίψη όταν έμαθε ότι την θέση της πήρε ένα τόσο όμορφο και ελεύθερο ζώο…

Αυτή η ανάμνηση του απρόσμενου επισκέπτη, χαράχτηκε βαθιά στην ψυχή μου και κάθε φορά που πηγαίνω στην Πάρνηθα παρακαλάω να το ξανασυναντήσω. Από τότε στάθηκα αρκετά τυχερή αφού συνάντησα και άλλα ελάφια! όπως μία οικογένεια ελαφιών που ο ελεύθερος καλπασμός τους σου έδινε την εντύπωση ότι δεν πατούν στην γη και αυτή η εικόνα θα μου μείνει αξέχαστη...!

Όμως η πρώτη εκείνη συνάντηση με το μοναχικό ελαφάκι με γέμισε με τόσο ιδιαίτερη συγκίνηση και τρυφερότητα που όταν πια αναχωρήσαμε από το μαγικό βουνό της Πάρνηθας, δεν ένιωσα μετανιωμένη που δεν το χάιδεψα παρά την μεγάλη επιθυμία μου, διότι μπορεί να το τρόμαζα, μπορεί να το πλήγωνα…. και τα όμορφα ελευθέρα ελάφια δεν πρέπει να τα τρομάζουμε,  ούτε να τα πληγώνουμε διότι συμβολίζουν την ανώτερη διάνοια όπως και την ομορφιά της φύσης και των ανθρώπων που δεν πρέπει να αρπάζεται με βίαιο τρόπο και κατώτερα κίνητρα αλλά με διακριτικότητα, ευαισθησία και σεβασμό και να τα πραγματευόμαστε με την παρθενικότητα της θεάς!

Ιφιγένεια

Διαβάστε επίσης:

Τα ελάφια της Πάρνηθας.