Πέμπτη 26 Αυγούστου 2010
Τρίτη 17 Αυγούστου 2010
ΕΡΧΕΤΕ "ΤΕΧΝΙΤΗ ΚΡΙΣΗ" ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΓΧΟΝΕΥΘΟΥΝ
Τα νέα stress tests της ΤτΕ ίσως είναι αυστηρότερα... Την εκτίμηση ότι τα stress tests που θα υλοποιήσει η ΤτΕ θα είναι πιο αυστηρά σε σχέση με τα stress tests της αρμόδιας επιτροπής που διενήργησε τα πανευρωπαϊκά stress tests, διατυπώνουν τραπεζικά στελέχη.
Σημειώνεται ότι με βάση τα stress tests που ανακοινώθηκαν οι τράπεζες πλην της ΑΤΕ τα πέρασαν ωστόσο γεννάται κεφαλαιακό ζήτημα για όλες αν αφαιρεθούν τα κεφάλαια που προήλθαν από αυξήσεις κεφαλαίου με προνομιούχες μετοχές του δημοσίου.
Με βάση τραπεζικά στελέχη τα νέα stress tests που θα διενεργήσει η ΤτΕ πρέπει να είναι αυστηρότερα καθώς δεν θα έχουν νόημα αν καταλήξουν στα ίδια συμπεράσματα.
Αν η ΤτΕ καταλήξει στα ίδια συμπεράσματα τότε δεν καθίσταται κατανοητό γιατί θα πρέπει να πραγματοποιηθούν;
Τα νέα stress tests σύμφωνα με κορυφαίο τραπεζικό στέλεχος πρέπει να είναι μια καλή αφορμή για τεχνική κρίση ώστε οι τράπεζες να καταφύγουν ή σε συγχωνεύσεις ή στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας ή σε αυξήσεις κεφαλαίου ή σε συμμαχίες με ξένες τράπεζες.
Το πρώτο tests ήταν τα ευρωπαϊκά stress tests τα οποία πέρασαν οι τράπεζες αλλά ουσιαστικά το ερωτηματικό της κεφαλαιακής επάρκειας παρέμεινε.
Το βασικό ζητούμενο για τις τράπεζες είναι τα προβληματικά δάνεια και τα χαρτοφυλάκια ομολόγων.
Όμως θα πρέπει να σημειωθεί ότι τα νέα stress tests να έχουν άλλες σκοπιμότητες.
Να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις ώστε οι τράπεζες να ενισχύσουν τα κεφάλαια τους μέσω αυξήσεων κεφαλαίου, να υλοποιήσουν deals μεταξύ τους ή με ξένες τράπεζες ή να καταφύγουν στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας.
Τα τραπεζικά στελέχη ουσιαστικά τι περιμένουν, αυστηρότερα stress tests τα οποία θα υλοποιηθούν τον Οκτώβριο και με αφορμή αυτά αναμένεται να πυροδοτηθούν εξελίξεις.
Πάντως για την ΤτΕ τα stress tests του Οκτωβρίου δεν θα είναι τα πρώτα του 2010 αλλά τα δεύτερα.
Όπως η ίδια η ΤτΕ με καθυστέρηση ανακοίνωσε με στόχο να διασφαλίσει ότι οι ελληνικές τράπεζες θα περάσουν τα stress tests που διενεργήθηκαν πανευρωπαϊκά η ΤτΕ πραγματοποίησε με μυστικότητα καθώς δεν ήρθαν στο φως της δημοσιότητας stress tests, ασκήσεις προσομοίωσης ακραίων καταστάσεων.
Η ΤτΕ αποκάλυψε μετά από 4-5 μήνες ότι το 2010, και πριν από τη διενέργεια της πανευρωπαϊκής αντίστοιχης άσκησης, η Τράπεζα της Ελλάδος διενήργησε ασκήσεις προσομοίωσης ακραίων καταστάσεων (χρησιμοποιώντας μεταξύ άλλων τις μακροοικονομικές προβλέψεις της ΕΚΤ και του ΔΝΤ) έχοντας ως βάση τα στοιχεία των τραπεζών και του τραπεζικού συστήματος για το 2009. Οι ασκήσεις αφορούσαν την περίοδο 2010-2013 και από αυτές προέκυψε ότι, για το σύνολο του τραπεζικού συστήματος, το υφιστάμενο επίπεδο υπερβάλλοντος κεφαλαίου κρίνεται επαρκές. Ως υπερβάλλον κεφάλαιο νοείται αυτό που απομένει μετά την αφαίρεση του 8% του κατώτατου δείκτη κεφαλαιακής επάρκειας.
Έτσι εξηγείται γιατί οι τράπεζες, επισήμαιναν ότι με βάση την ΤτΕ λαμβάνουν υψηλότερη βαθμολογία στα stress tests και για τον λόγο αυτό υπήρχε μεγάλη σιγουριά στις διοικήσεις για την έκβαση των αποτελεσμάτων.
Το βασικό πρόβλημα για τις τράπεζες πέραν από τα ομόλογα παραμένει ο πιστωτικός κίνδυνος.
Με βάση τα στοιχεία Μαρτίου 2010 το NPLs διαμορφώθηκε στο 8,2%, στα στεγαστικά 8,2%, στα καταναλωτικά 14,7% και στα επιχειρηματικά 7%.
Ο πιστωτικός κίνδυνος από καταναλωτικά και στεγαστικά δάνεια για το 2010 προβλέπεται ότι θα διατηρηθεί υψηλός, καθώς η μείωση της αγοραστικής δύναμης, η αύξηση της φορολογικής επιβάρυνσης και η αναμενόμενη άνοδος της ανεργίας αναμένεται να πλήξουν περαιτέρω τη χρηματοοικονομική κατάσταση των νοικοκυριών και, κατά συνέπεια, τη δυνατότητά τους να αντεπεξέλθουν στις δανειακές τους υποχρεώσεις.
Ο πιστωτικός κίνδυνος συνεχίζει να αποτελεί τη σημαντικότερη μορφή κινδύνου που αντιμετωπίζουν οι ελληνικοί τραπεζικοί όμιλοι
στην Αναδυόμενη Ευρώπη, καθώς το μεγαλύτερο μέρος των εργασιών τους στις χώρες αυτές αφορά την παροχή δανείων προς επιχειρήσεις και νοικοκυριά.
Παρασκευή 13 Αυγούστου 2010
ΑΠΟΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΣΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΝ ΜΕ ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ
Μετα τις παρδαλές επαναστάσεις το USRAEL χρησιμοποιεί τώρα τις πυρκαγιές για την "αποκαθήλωση" ανεπιθύμητων ηγετών και την αποσταθεροποίηση κρατών. Οι οποίες έχουν σχέση με το σύστημα HAARP
Του Εμμανουήλ Σαρίδη
Στην Ελλάδα ήταν ο Κώστας Καραμανλής που στέκονταν εμπόδιο στα σχέδια της Νέας Τάξης Πραγμάτων (ΝΤΠ) του USRAEL και γι’ αυτό έπρεπε με κάθε τρόπο να „αποκαθηλωθεί“: Με την άρνηση του Geoffrey Παπανδρέου και του ΠΑΣΟΚ του να συναινέσει έστω και σε ένα απο τα μέτρα που θεωρούσε αναγκαία για την επανίδρυση του κράτους, τη ριζική αναδιοργάνωση και τον πραγματικό εκσυγχρονισμό της Δημόσιας Διοίκησης, με την συνάδουσα καταστροφολογική και σκανδαλοθηρική ειδησεογραφία στα μεγάλα ΜΜΕ, με τα καθημερινά συλλαλητήρια και την κοινωνική αναστάτωση, τέλος με τις καταστροφικές πυρκαγιές, ιδίως εκείνες του 2007. Και αφού ο Καραμανλής τελικά „αποκαθηλώθηκε“ και ενθρονίστηκε ο Geoffrey σαν κυβερνήτης της Ελλάδος, άνοιξε επιτέλους ο δρόμος για τον εγκλεισμό της χώρας στα μπουντρούμια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ), απο τα οποία, κατα τα φαινόμενα, δεν θα απελευθερωθεί σύντομα. Και ο - μέσω Ελλάδος και ΔΝΤ - έλεγχος της Ευρωπαικής Ένωσης (ΕΕ) απο τους διεθνείς τοκογλύφους της Wall Street και της City of London, που είναι και η άλλη, για τους περισσότερους αθέατη πλευρά της πολιτικής της ΝΤΠ και του USRAEL.
Μια παρόμοια κατάσταση επικρατεί εδω και χρόνια τωρα και στην Ρωσία. Με στόχο εκεί τον Βλαντιμίρ Πούτιν, που αφού κατόρθωσε να βάλει κάποια τάξη στο χάος που παρέλαβε απο τον παρανοικό Γκορμπατσόφ και τον μεθύστακα Γιέλτσιν, να ελέγξει σε εναν βαθμό τους Εβραίους απατεώνες Michhail Chodorkovsky, Boris Beresowski, Wladimir Gussinsky καί πολλούς άλλους, που με μαύρο χρήμα απο τη Δυση και με την υποστήριξη των δυτικών „συμπατριωτών“ τους είχαν αρπάξει όλες σχεδόν τις πλουτοπαραγωγικές πηγες της Ρωσίας, να ελέγξει τα αφηνιασμένα ΜΜΕ και να δώσει μια ελπίδα στούς ταλαιπωρημένους συμπατριώτες του, στοχοποιήθηκε σαν ο νούμερο ένα εχθρός του USRAEL. Γιατί, όπως και ο Καραμανλής στην Ελλάδα, στέκεται εμπόδιο στην τελική περιθωριοποίηση της χώρας του και στα σχέδια παγκοσμιοποίησης της ΝΤΠ.
Η "αποκαθήλωση" του Πούτιν γίνεται με τα γνωστά μέσα του USRAEL: Πολέμους γύρω απο την ζωτική ζώνη επιρροής της Ρωσίας, στην Γεωργία, στο Αφγανιστάν, υποστήριξη τρομοκρατικών οργανώσεων στην Τσετσενία, παρδαλές επαναστάσεις στην Κεντρική Ασία, σαμποτάζ μέσα στην Ρωσία (στον υπόγειο σιδηρόδρομο της Μοσχας, στην σιδηροδρομική γραμμή Μόσχας – Αγιας Πετρούπολης, σε στρατιωτικές βάσεις κλπ. κλπ. Παράλληλα οργιάζει η προπαγάνδα των πληρωμένων απο το USRAEL Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (ΜΚΟ) για την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Ρωσία, την δικτατορία του Κρεμλίνου ή την ρωσική οπισθοδρομικότητα. Και επειδή όλα αυτά δεν στάθηκαν μέχρι σήμερα ικανά να κλωνίσουν τον Πούτιν, ούτε ακόμη και η εκλογή του „φιλελευθερου“ και φιλοδυτικού Μεντβεντεβ, τέθηκε σε εφαρμογή το σχέδιο των πυρκαγιών. Που όπως στην Ελλάδα είχε κλωνίσει σοβαρά την εμπιστοσύνη των πολιτών στις ικανότητες του Καραμανλή αποσκοπεί στην Ρωσία στην κατασυκοφάντηση του Βλαντιμίρ Πούτιν: „Για πολλούς ο Πούτιν θεωρείται σαν εμπρηστής, τον κατηγορούν ότι είναι ο κύριος υπεύθυνος για τις πυρκαγιές“, γράφει σήμερα (06.08.2010) η Frankfurter Allgemeine Zeitung (FAZ).
Βιβλική καταστροφή
Ειναι προφανές, ότι οι κατηγορίες αυτές έχουν σκοπό να δημιοργήσουν ένα κλίμα δυσαρέσκειας, να αναστατώσουν και να ξεσηκώσουν τον πληθυσμό, που ούτως ή άλλως δεν είναι ευχαριστημένος απο την επικρατούσα ανεργία και την αυξανόμενη διευρυνση της ψαλλίδας ανάμεσα στους πλούσιους και τους φτωχούς. Με τελικό σκοπό την αποσταθεροποίηση του συστήματος. Καί μόνο η αποπνικτική και ομιχλώδης ατμόσφαιρα που επικρατεί στη Μόσχα, τα καμμένα χωριά και τα λαμπαδιασμένα δάση που μεταδίδουν οι τηλεοράσεις, είναι ότι χρειάζεται για να περάσει το σύνθημα, ότι υπάρχουν υπεύθυνοι και αυτοί βρίσκονται στην κυβέρνηση. Οι καταστροφές είναι όμως φοβερές: Μέχρι τίς 04.08.2010 είχαν απανθρακωθεί 48 άνθρωποι και είχαν καταμετρηθεί 800 πυρκαγιές που κατέστρεψαν 188 000 εκτάρια δάσους και καλλιεργημένων εκτάσεων. Μια φωτιά κατέστρεψε την ναυτική βάση της Κολόμνα, άλλη μια εκδηλωθηκε στο εθνικό πάρκο Λοσίνι Οστρόβ. Το αεροδρόμιο Ντομοντέντοβο εκλεισε λόγω μή ορατότητας, ενώ εσπευσμενα απομακρύνθηκαν τα ραδιενεργά υλικά απο τις πυρηνικές εγκαταστάσεις στο Σαρόβ, όπου κατασκευάζονται και ατομικές βόμβες. Και όλα αυτά σε μια σχετικά μικρή απόσταση περιμετρικά της Μόσχας, όπου και διαπιστώθηκαν και περί τις 200 εστίες φωτιάς.
Οι πυρκαγιές αυτές δεν είναι ούτε τυχαίες, ούτε και ουρανοκατέβατες, όπως νομίζει ο Πατριάρχης Μόσχας και Πασών των Ρωσιών Κύριλλος, που παρακαλεί τον Θεό να τις σταματήσει. Ούτε όμως και η εξήγηση, ότι οφείλονται στην αναδιαρθρωση των δασικών υπηρεσιών με την κατάργηση των επιθεωρητών δασών είναι ικανοποιητική. Μια ματιά στους χάρτες που δείχνει καθε βράδυ το 1. ρωσικό τηλεοπτικό κανάλι (ρωσικα Первый канал) στις ειδήσεις δείχνει ότι οι μεγάλες φωτιές είναι γύρω απο τη Μόσχα. Η Μόσχα, το κέντρο της Ρωσίας, έχει προφανώς στοχοποιηθεί με σκοπό την αποσταθεροποίηση του λεγόμενου συστήματος Πούτιν.
Τι σχέση έχουν όμως οι πυρκαγιές με την αποσταθεροποίηση της ρωσικής κυβέρνησης; Έχουν και παραέχουν, θα το δούμε αμέσως στη συνέχεια. Ας ξεκινήσουμε με όσα στοιχεία υπάρχουν για να δούμε αν θα βρούμε μια άκρη. Και πρώτα με την ανακοίνωση του ηλιακού παρατηρητηρίου TESIS που ανήκει στο ρωσικό Ινστιτούτο Φυσικής „Lebedev“ (FIAN), που λέει, ότι ύστερα απο μια έκρηξη στον Ήλιο την περασμένη Κυριακή, εκτοξεύθηκε ένα τεράστιο σύννεφο πλάσματος προς την Γή προκαλώντας βίαιες αναταραχές στη μαγνητόσφαιρα του πλανήτη. Απο το απόγευμα της περασμένης Τρίτης, ο δείκτης της γεωμαγνητικής δραστηριότητας άρχισε να αυξάνεται, ανεβάζοντας τα μεσάνυχτα το πλάτος των μαγνητικών διακυμάνσεων στην δεύτερη μεγαλύτερη τιμή που έχει μέχρι τώρα επιτευχθεί, στα Kp = 6. Και από τις 4:00 η ώρα η μαγνητική καταιγίδα εξακολουθεί να παραμένει αμείωτη (βλέπε και http://de.rian.ru/video/20100805/257050614.html).
Οι περισσότεροι απο μας γνωρίζουν, χωρίς να είναι αστροφυσικοί, ότι στον Ήλιο συμβαίνουν συνεχώς εκρήξεις. Μεταξύ Ήλιου και Γης επικρατούν όμως λόγω των εκρήξεων αυτών "καταιγίδες", που προκαλούν διακυμάνσεις στις τιμές των μαγνητικών κυμάτων και επηρεάζουν λιγότερο ή περισσότερο τα επι της γης τεκταινόμενα. Και βέβαια και την γήινη θερμοκρασία. Όμως πως είναι δυνατόν η Ευρωπαική Ρωσία να έχει εβδομάδες τώρα θερμοκρασίες γύρω στους 38 με 41 βαθμούς και λίγο παραπέρα, στην Κεντρική Ευρώπη, να έχουμε 20 με 25 βαθμούς; Και γιατί, στην άλλη μεριά, το Πακισταν πνίγεται απο καταστροφικες πλημμυρες, που κόστισαν μέχρι σήμερα τη ζωή πάνω απο 1000 ανθρώπων και προκάλεσαν τεράστιες ζημίες σε χωρια και καλλιέργειες; Και την ίδια στιγμή να πέφτει στην καφτή Βραζιλία χιόνι!
Μήπως ο καιρός τρελλάθηκε; Ή μήπως συμβαίνει κάτι άλλο, ότι δηλαδή τα ακραία αυτά καιρικά φαινόμενα, όπως ονομάζουν ακόμη και μια απλή αλλαγή καιρού οι παπαγάλοι των τηλεοράσεων, οφείλονται σε ανθρώπινες παρεμβάσεις, που σκοπό έχουν, στην περίπτωση αυτή, να πληξουν κάποιους στόχους για πολιτικούς και γεωστρατηγικούς λόγους; Ά, συνομωτικές θεωρίες μας φουρνίζεις, ακούω να λένε πολλοί. Όπως θέλετε. Μόνο που εδώ δεν πρόκειται για θεωρίες, αλλά για μια σειρά απο στοιχεία, απο πετραδάκια, που αν τα αραδιάσεις θα σου παρουσιάσουν το μωσαικό, αυτό που μας αποκρύπτουν επιμελώς τα μεγάλα αφεντικα των κυρίαρχων ΜΜΕ.
Το σύστημα HAARP
"Η Ρωσία στεγνώνει: Είναι το όπλο κλίμα των ΗΠΑ μέσα σ’ αυτό το παιχνίδι“ διερωτάτο ο δημοσιογράφος Αντρέι Αρέσεβ σ’ ένα άρθρο του που δημοσιεύθηκε στις 31.07.2010 στο ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων RIA Novosti. Αιτία ήταν οι εξαιρετικά υψηλές θερμοκρασίες που επικρατούσαν απο καιρό στις κεντρικές περιοχές της Ρωσίας, που σήμαιναν, ότι η οικονομία θα πρέπει να λογαριάζει με τεράστιες ζημίες (για άγνωστους λόγους το άρθρο αυτό το απαλήφθηκε απο την ιστοσελίδα του RIA Novosti, την http://de.rian.ru/, το βρήκα όμως στο http://www.dasgelbeforum.de.org/forum_entry.php?id=177737).
Η θεωρία της «υπερθέρμανσης του πλανήτη", ως μια φυσική διαδικασία, πρέπει πρώτα να αποδειχθεί“, γράφει ο δημοσιογράφος, „αλλά η ασυνήθιστα υψηλές θερμοκρασίες στη Ρωσία αποκλείεται να έχουν μόνο φυσικά και επιστημονικά αίτια.
Οι εγκαταστάσεις HAARP στην Γκακόνα της Αλάσκας
Το πρόβλημα ελέγχου του καιρού (ως μια μορφή κοινωνικού ελέγχου) προβλήθηκε απο τον Zbigniew Brzezinski ήδη κατα την δεκαετία του '70 στο βιβλίο του „Between Two Ages" ("Ανάμεσα σε δύο Εποχές"). Στο βιβλίο του εκείνο ο Brzezinski έκανε σκέψεις για την πιθανότητα αλλαγής των γεωπολιτικών συστημάτων όχι μόνο μέσω κοινωνικών, αλλά και κλιματικών αλλαγών.
Ο καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο της Οττάβα (Καναδά), Μισέλ Chossudovsky έγραφε το 2000, ότι μια μερική αλλαγή του κλίματος θα μπορούσε να είναι το αποτέλεσμα της εφαρμογής μιας νέας γενεάς "μη θανατηφόρων όπλων“. Οι Αμερικανοί προσπαθούν απο καιρό να επηρεάσουν το κλίμα σε διάφορες περιοχές του κόσμου.
Μια τέτοια τεχνολογία αναπτύσσεται στο πλαίσιο ενός προγράμματος με τον τίτλο "High-frequency Active Aural Research Program" (HAARP) και μπορεί να προκαλέσει φαινόμενα όπως ξηρασίες, τυφώνες, σεισμούς και πλημμύρες. Από στρατιωτικής άποψης το HAARP είναι ένα όπλο μαζικής καταστροφής, ένα μέσο για την αποσταθεροποιηση γεωργικών και οικολογικών συστημάτων σε μια συγκεκριμένη περιοχή. Η τεχνική βάση του προγράμματος είναι ένα ηλεκτρομαγνητικό σύστημα, αποτελούμενο απο 360 ραδιοπομπούς και 180 κεραίες, ύψους η κάθε μια 22 μέτρων, και προορίζεται για τη μελέτη διεργασιών στην ιονόσφαιρα. Ο σταθμός που εκπέμπει 3600 κιλοβάτ στον ουρανό, είναι η ισχυρότερη εγκατάσταση που υπάρχει στον κόσμο για τον επηρεασμό διεργασιών επηρεασμού της ιονόσφαιρας…".
Θυμάμαι, ότι πολλοί γέλασαν, οταν ο πρόεδρος της Βενεζουέλας, Ούγκο Τσάβες, ισχυρίσθηκε, ότι οι σεισμοί στην στην Αϊτή τον Ιανουάριο προκλήθηκαν απο δραστηριότητες του HAARP. Οι Κινέζοι όμως προφανώς θα ήξεραν κάτι περισσότερα, όταν ο αρχηγός του Στρατιωτικού Κέντρου της Κίνας, στρατηγός Guo Boxiong, απείλησε τον αμερικανο υπουργό Αμύνης, Robert Gates: „Σταματείστε, γιατί θα σας θάψουμε“. Ο λόγος ήταν, ότι οι Αμερικανοί, κατα την γνώμη του, κατεύθηναν τον τυφώνα Fengshen απο τίς Φιλιππίνες πρός την Νότια κινεζική θάλασσα.
Στο μεταξύ σύμφωνα με ανακοινώσεις κινέζων και ρώσων επιστημόνων, οι Αμερικανοί εχουν τελειοποιήσει το σύστημα HAARP, που έχει πλέον την δυνατότητα να προκαλεί και να κατεύθύνει κυκλώνες, αναφέροντας σαν παράδειγμα τον τυφώνα Ναργκις στην Μπούρμα, που κόστισε τη ζωή 200 000 ανθρώπων. Έχουν επίσης κατασκευάσει και ένα μηχάνημα, το X-37B, που διαθέτει όπλα λέιζερ και το οποίο έθεσαν στις 22.04.2010 σε διαστημική τροχιά. Το κατα πόσον τίς πυρκαγιές στη Ρωσία τις προκάλεσαν σε συννδυασμό το HAARP και το X-37B δεν είναι ακόμη γνωστό. Και επειδή ουδέν κρυφό υπο τον Ήλιο, θα μαθευτεί σύντομα.
Πρός το παρόν έχουμε ορισμένα στοιχεία, που αλληλοσυνδεόμενα μεταξύ τους βγάζουν κάποιο νόημα. Το πρώτο στοιχείο είναι η περιορισμένη γήινη επιφάνεια, γύρω απο τη Μόσχα, όπου σημειώθηκαν ασυνείθιστα υψηλές θερμοκρασίες και μεγάλης διάρκειας ξηρασία – ενώ οι θερμοκρασίες στην περιφέρειά της (ανατολικοκεντρική Ευρώπη) είναι κατα το ήμιση χαμηλότερες. Το επόμενο είναι οι ισχυρότατες μαγνητικές καταιγίδες στον Ήλιο, που προφανώς δεν μπορούν να επηρεασθούν απο γήινα μέσα, είναι όμως μια ευκαιρία για να τεθεί σε εφαρμογή το γήινο σχέδιο για πυρκαγιές, κοινωνική αναστάτωση και αποσταθεροποίηση στην Ρωσία. Η πρόσφατη μαγνητική καταιγίδα στον Ήλιο είχε προβλεφθεί απο το ηλιακό παρατηρητήριο SDO (Solar Dynamics Observatory) της NASA, που είχε καταγράψει την εκτόξευση εκατομμυρίων τόνων πλάσματος από το ηλιακό στέμμα. Αν το πλάσμα αυτό (ιονισμένο αέριο) φθάσει στη Γη, οδηγεί σε μια διατάραξη της μαγνητόσφαιρα της Γης, δηλαδή, μια μαγνητική καταιγίδα. Έχουμε τελος και το μηχάνημα X-37B που εκτοξεύθηκε πρόσφατα στο διάστημα και διαθέτει όπλα λέιζερ, με τα οποία πιθανόν μπορούν να πληγούν γήινοι στόχοι όπως περιοχές με μεγάλες θερμοκρασίες και ξηρασία.
Για το HAARP και άλλα παρόμοια "όπλα" του USRAEL βλέπε και τα ακόλουθα λινκ
Συμπεράσματα
Βγάζουμε συμπέρασμα; Μη όντες ειδικοί επιστήμονες και χωρίς πληροφορίες, ποι οι κυβερνήσεις κρατανε επτασφάλιστες, ασφαλώς όχι. Βάζοντας όμως κάτω όλα τα στοιχεία που έχω αναπτύξει στην αρχή του άρθρου και θέτοντας πάντα, ναί πάντα, την ερώτηση cui bono, ποιός έχει όφελος απο την τρομερή αυτή καταστροφή που επληξε την Ρωσία, μπορούμε να καταλήξουμε σε ορισμένα συμπεράσματα. Το πρωτο είναι, ότι το USRAEL ετοιμάζεται να επιτεθεί στο Ιράν, το μόνο αξίόλογο κράτος, που αντιστέκεται ακόμη στα σχέδια της τοπικής και της παγκόσμιας κυριαρχίας του. Θέλει λοιπόν να έχει μια αποσταθεροποιημένη Ρωσία, που σε καμμία περίπτωση θα ήταν σε θέση να στηρίξει το Ιράν. Το δεύτερο είναι η απομάκρυνση του Πούτιν, που τους κάθεται στο στομάχι. Το τρίτο είναι η επίδειξη δυνάμεως απέναντι στην Κίνα. Και το τελευταίο είναι η αποδυνάμωση μιας ανερχόμενης χώρας, της Ρωσίας, για ννα μην αποτελέσει έναν ανταγωνιστή στην παγκόσμια αγορά. Την σειρά την βάζεται όπως θέλετε, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο.
Μην ξενάμε, ότι το USRAEL δεν έχει κανέναν ηθικό ενδοιασμό να ξεκινάει πολέμους με γελοίες και αναπόδεικτες αιτιάσεις (Γιουγκοσλαβία, Ιρακ, Αφγανιστάν, Λίβανος, Παλαιστίνη, Σομαλία και αλλού) ή να ξεσηκώνει τον κόσμο για αποκαθήλωση δήθεν αυταρχικών ή διεφθαρμένων ηγετών κρατών και υπερ κάποιας Δημοκρατίας, απο την οποία ο κόσμος μετα μόνο οφέλη δεν έχει. Πρόκειται για παράφρονες και αλαζόνες, που για τα σχέδια που έχουν να κυβερνήσουν τον κόσμο πατούν κυριολεκτικά επι πτωμάτων.
Η αποσταθεροποίηση στη Ρωσία βρίσκεται ακόμη εν εξελίξει. Θα την παρακολουθούμε και θα καταγράφουμε την εξλελιξή της.
Σάββατο 7 Αυγούστου 2010
Ζεις μονάχα μία φορά......
Στην Ιλιάδα υπάρχει ένας ωραίος μύθος έρωτα και θανάτου. Στον Τρωικό Πόλεμο ο Αχιλλέας τραυματίζει θανάσιμα τη βασίλισσα των Αμαζόνων, Πενθεσίλεια. Όμως, λίγο πριν ξεψυχήσει, τα βλέμματά τους διασταυρώνονται και ο Αχιλλέας νιώθει να τον κυριεύει ένας ακαριαίος έρωτας για την όμορφη Αμαζόνα. Είναι πολύ αργά όμως (ο Αχιλλέας είχε ήδη κάνει την επιλογή του) και καθώς η ζωή εγκαταλείπει το ποθητό κορμί που σφίγγει στην αγκαλιά του, ξεσπάει σε λυγμούς επειδή δεν θα αποκτήσει ποτέ εκείνη που ερωτεύτηκε. Ο Αχιλλέας είχε πάρει αμετάκλητα το μονοπάτι χωρίς την Πενθεσίλεια και ποτέ δεν θα μάθει πώς θα ήταν η ζωή μαζί της. Εξάλλου ούτε εμείς θα μάθουμε ποτέ την εξέλιξη που θα είχε ο Τρωικός Πόλεμος, αν ο Αχιλλέας αποφάσιζε να φύγει μαζί της και άφηνε τους συμπολεμιστές του μόνους στην κοιλάδα του Ίλιου.
Τη στιγμή που στεκόμαστε μετέωροι στο σταυροδρόμι των ερωτικών αποφάσεων, οι επιλογές μας βρίσκονται η μία δίπλα στην άλλη. Μπορούμε να τις ζυγίζουμε μέσα στη φούχτα μας. Η σκέψη να απαρνηθούμε το ένα για χάρη του άλλου μας καθηλώνει. Αναζητούμε βοήθεια κάνοντας προβολές στο μέλλον. Όσο όμως και αν προσπαθούμε να φανταστούμε τον εαυτό μας στο βάθος του χρόνου, μόνο θολές εικόνες έρχονται από εκεί που ίσως καν να μη μας ανήκουν.
Οι πορείες είναι αποκλίνουσες και μοιάζουν με την κίνηση των γαλαξιών: όσο μακρύτερα βρίσκονται μεταξύ τους, τόσο γρηγορότερα απομακρύνεται ο ένας από τον άλλο. Έτσι και με τις επιλογές μας. Όσο περνάει ο χρόνος τόσο γρηγορότερα απομακρύνεται η μία από την άλλη, έτσι που μετά από χρόνια δείχνουν σαν να μην είχαν βρεθεί ποτέ στο παρελθόν δίπλα δίπλα. Και όμως στο σημείο εκκίνησης βρίσκονταν τόσο κοντά μεταξύ τους. Στριφογύριζαν σαν Κίρκες μέσα μας, καλώντας μας να διαλέξουμε ή τη μία ή την άλλη.
Άραγε υπάρχει τρόπος, κάθε φορά που στεκόμαστε αμήχανοι, ανασφαλείς και συναισθηματικά φορτισμένοι μπροστά στα σταυροδρόμια της ζωής μας, να κάνουμε τη σωστή κίνηση; Δεν υπάρχει!
Ένα είναι το βέβαιο: η κάθε επιλογή μας οδηγεί σε διαφορετικό κλαδί στο δέντρο της ζωής μας. Ποτέ δεν θα έχουμε την ευκαιρία να μάθουμε πώς θα ήταν αυτή, αν είχαμε επιλέξει, τότε, να μη σκοτώσουμε την Πενθεσίλεια. Δεν υπάρχει κανένας τρόπος να εξακριβώσουμε αν θα ήμασταν καλύτερα, γιατί δεν υπάρχει κανένα μέτρο σύγκρισης. Δεν είναι δυνατόν να συγκρίνουμε την πραγματικότητα με το δυνητικό τοπίο μιας άλλης πορείας μας.
Η ζωή είναι μοναδικό γεγονός που ζούμε μονάχα μια φορά και είμαστε αναγκασμένοι, κάθε που κοντοστεκόμαστε στα σταυροδρόμια της, να "σκοτώνουμε" τη μία επιλογή μας. Αρκετοί τέτοιοι μικροί ερωτικοί θάνατοι - καμιά φορά αρκεί και ένας- σημαδεύουν τη ζωή μας. Ποτέ δεν θα μάθουμε αν κάναμε σωστά, ακόμα και αν αυτό που τελικά επιλέξαμε μας δίνει μεγάλη ικανοποίηση, απέραντη χαρά, ακόμα και ευτυχία, γιατί ποτέ δεν θα μπορέσουμε να το συγκρίνουμε με το άλλο φανταστικό Σύμπαν που πνίξαμε σαν νεογέννητο μωρό στην κούνια του.
Kείμενο: Ντίνος Γιώτης
Το ανθρώπινο βιβλίο
Όλοι πίστευαν
ότι τα βιβλία
είναι νεκρά φύλλα
που ξέχασαν το δέντρο τους.
Μα κανείς δεν είχε δει
το ανθρώπινο βιβλίο
φτιαγμένο με φως και χρόνο.
Ποιος να πιστέψει
ότι υπάρχει ήδη
αυτό το σκοτεινό αντικείμενο;
Και ποιος θα είναι
ο αναγνώστης του φωτονικού βιβλίου;
Κανένας άλλος
από εκείνον
που μπορεί
ν’ αναγνωρίσει το έργο.
Η ουσία δεν είναι η γραφή
ούτε η ανάγνωση
αλλά η μεταλαμπάδευση
της γνώσης
που επιτρέπει
τις μεταγνώσεις
της ανοιχτής δομής.
H στρατηγική και η ισχύς
Υπάρχει μεγάλη παράδοση στον χώρο του ραγιαδισμού, η οποία μας εξηγεί ότι δεν είναι αναγκαίο να ασχοληθούμε, διότι το σημαντικό στις διεθνείς σχέσεις και στην διπλωματία είναι η ισχύ. Αυτή η κοινωνική προσέγγιση είναι λανθασμένη εξ αρχής, διότι ξεχνά τα χαρακτηριστικά της στρατηγικής. Η τελευταία δεν υπάρχει για τους δυνατούς και μόνο, αλλά αντιθέτως για τους αδύναμους. Η επινόηση της στρατηγικής είναι καθαρά νοητική κι έχει ως αποστολή μία εναλλακτική λύση σε μία μετωπική σύγκρουση. Η στρατηγική δεν είναι διπλωματία, μπορεί να πετύχει κατορθώματα ακόμα κι αν κανείς δεν την πιστεύει, ενώ η διπλωματία έχει σπάνια αποτελέσματα, παρόλο που όλοι την πιστεύουν. Όλοι οι δικοί μας που δεν πιστεύουν πια σε τίποτα, διότι θεωρούν ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα με έναν τέτοιο αντίπαλο, λειτουργούν ήδη μέσα στο δόγμα του. Δεν αναλύουν πια τις συνθήκες, τις συμβάσεις, τις αποφάσεις, για να βρουν τα δομικά στρατηγικά στοιχεία πάνω στα οποία μπορούμε να στηρίξουμε μία νοητική στρατηγική ικανή να μετατρέψει τα δεδομένα. Δεν μπορούμε να βρισκόμαστε συνεχώς σε μία παθητική στάση όσον αφορά στις διεκδικήσεις της Τουρκίας. Κάθε κίνησή της ακόμα κι αν δεν στέκει με βάση το διεθνές δίκαιο δημιουργεί εντυπώσεις και δεδικασμένα ουσίας ακόμα κι αν δεν είναι τυπικά. Η δυναμική στάση δίνει περισσότερες δυνατότητες. Ο αντίπαλος που δεν παίρνει πρωτοβουλίες, που δεν σ’ αιφνιδιάζει, δεν έχει κύρος στον τομέα της στρατηγικής. Το διπλωματικό πλαίσιο μπορεί να έχει εξαντληθεί από πολλούς ακόμα κι αν δεν είναι πειστικό. Ενώ η στρατηγική είναι μία ανοιχτή δομή με ανθεκτικές γραμμές. Επιπλέον, η εφαρμογή της αρχής της ουδετερότητας μέσα στο νατοϊκό πλαίσιο δεν μας αφήνει πολλά περιθώρια, αν παραμείνουμε σε μία παθητική στάση, διότι σιγά σιγά οι περιοχές ασκήσεων λιγοστεύουν με διάφορα προσχήματα και τεχνάσματα. Βέβαια, ο ραγιαδισμός ενισχύεται με αυτόν τον τρόπο, διότι κάθε συμβατική προσπάθεια είναι καταδικασμένη σε αποτυχία. Όμως η Ελλάδα ξέρει να λειτουργεί κι αλλιώς. Μερικές πρωτοβουλίες, μερικοί άνθρωποι κι άλλες τόσες θυσίες πάντα επιτρέπουν στην πατρίδα μας να μην πεθάνει, θα μπορούσε όμως και ζει με την στρατηγική έννοια.
Παρασκευή 6 Αυγούστου 2010
Η ΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΤΡΟΪΚΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΛΕΓΧΟΥΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
ΓΙΑ ΑΜΕΣΗ ΔΙΑΘΕΣΗ
Ουάσιγκτον, ΗΠΑ
5 Αυγούστου 2010
Δήλωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για το Πρώτο Κλιμάκιο Ελέγχου στην Ελλάδα.
Κλιμάκια της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (ΕΕ), της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) και από του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) επισκέφθηκαν την Αθήνα μεταξύ 26 Ιουλίου και 5 Αυγούστου για τον πρώτο τριμηνιαίο έλεγχο υλοποίησης του οικονομικού προγράμματος της Ελληνικής Κυβέρνησης, το οποίο υποστηρίζεται με δάνειο ύψους 80 δισεκατομμυρίων Ευρώ από τις χώρες της Ευρωζώνης, καθώς και μέσω της Διευθέτησης Ετοιμότητας Παροχής (SBA) ύψους 30 δισεκατομμυρίων Ευρώ από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. H στρατηγική και οι πολιτικές στήριξης, όπως περιγράφονται στην Επιστολή Πρόθεσης και στο Μνημόνιο Οικονομικών και Χρηματοοικονομικών Πολιτικών του Μαΐου 2010, παραμένουν ως συμφωνήθηκαν (Αναφορά Χώρας 10/111).
Σύμφωνα με την αξιολόγηση μας, το πρόγραμμα ξεκίνησε να υλοποιείται δυναμικά. Όλα τα ποσοτικά κριτήρια απόδοσης κατά τον Ιούνιο 2010 έχουν ικανοποιηθεί, καθοδηγούμενα από την αποτελεσματική εφαρμογή του δημοσιονομικού προγράμματος, ενώ σημαντικές μεταρρυθμίσεις βρίσκονται σε προηγμένο στάδιο. Εν τούτοις, παραμένουν σημαντικές δυσκολίες και κίνδυνοι.
Η συρρίκνωση της οικονομίας εξελίσσεται σύμφωνα με τις προβλέψεις του προγράμματος: Το ΑΕΠ αναμένεται να συρρικνωθεί κατά 4 τοις εκατό το 2010, και περίπου 2 ½ τοις εκατό το 2011. Ο πληθωρισμός είναι υψηλότερος απ’ ότι αναμένονταν –αναθεωρήσαμε την εκτίμησή μας για το 2010 σε 4 ¾ τοις εκατό – ωθούμενος κυρίως, από την αύξηση των έμμεσων φόρων. Χωρίς σημάδια έμμεσων επιπτώσεων, ο πληθωρισμός αναμένεται να αποκλιμακωθεί.
Στο δημοσιονομικό τομέα, οι αρχές περιόρισαν τις δαπάνες του τακτικού προϋπολογισμού, πέραν των ορίων του προγράμματος. Αυτό αντιστάθμισε αποκλίσεις που προκλήθηκαν από προβλήματα σε επίπεδο πέραν του προϋπολογισμού (τοπικές αυτοδιοικήσεις, νοσοκομεία και ταμεία κοινωνικής ασφάλισης) και έτσι επιτεύχθηκε ο συνολικός στόχος που είχε τεθεί για το τέλος Ιουνίου σχετικά με έλλειμμα. Προχωρώντας εμπρός, είναι σημαντικό να εφαρμοσθούν αυστηρότεροι κανόνες για τον έλεγχο και την παρακολούθηση των δαπανών, ιδιαίτερα σε επίπεδο πέραν του τακτικού προϋπολογισμού, προκειμένου να αντιμετωπισθεί ο δυνητικός κίνδυνος εναντίον των δημοσιονομικών στόχων. Άλλη μια σημαντική δυσκολία βρίσκεται στην περαιτέρω ενίσχυση της φορολογικής διοίκησης, περιλαμβανομένης της φοροδιαφυγής στα υψηλά κλιμάκια εισοδήματος και περιουσίας. Αυτό είναι ουσιαστικής σημασίας για τη διασφάλιση φορολογικών εσόδων, καθώς και για την προώθηση της δικαιοσύνης του προγράμματος προσαρμογής.
Στον χρηματοοικονομικό τομέα, υπήρξε μια μέση επιδείνωση στην επάρκεια κεφαλαίων γιατί, όπως αναμένονταν, αυξήθηκαν τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια. Οι πρόσφατες ασκήσεις προσομοίωσης ακραίων καταστάσεων (στρες τεστ) της Επιτροπής Ευρωπαϊκών Αρχών Τραπεζικής Εποπτείας κάλυψαν πάνω από το 90 τοις εκατό του ενεργητικού του Ελληνικού τραπεζικού συστήματος και όλες οι τράπεζες, με την εξαίρεση μιας κρατικής, τις αντιμετώπισαν με επιτυχία, βοηθώντας έτσι τη μείωση της αστάθειας στην αγορά. Καλωσορίζουμε το γεγονός ότι η κυβέρνηση έδωσε εντολή για τη στρατηγική επισκόπηση του τραπεζικού τομέα, καθώς και για τον έλεγχο της δέουσας επιμέλειας σε κρατικές τράπεζες. Το Ταμείο Χρηματοοικονομικής Σταθερότητας (ΤΧΣ) που θα τεθεί σύντομα σε λειτουργία, θα παράσχει έναν σημαντικό ανασταλτικό μηχανισμό για την αντιμετώπιση δυνητικής κεφαλαιακής ανεπάρκειας. Κατά τη γνώμη μας, τα 10 δισεκατομμύρια Ευρώ, που σύμφωνα με το πρόγραμμα έχουν δεσμευθεί για το ΤΧΣ, θεωρούνται επαρκή. Η συνεχής και στενή παρακολούθηση του χρηματοοικονομικού τομέα θα είναι πολύ σημαντική για την επόμενη περίοδο.
Εντυπωσιακή πρόοδο σημειώνουν οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Το κλιμάκιο καλωσορίζει το νόμο για την ιστορική και μεγαλόπνοη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος που είναι σύμφωνη με τα διεθνή πρότυπα. Η υλοποίηση της πρόσφατης μεταρρύθμισης στο φορολογικό σύστημα και τη διαδικασία ετοιμασίας και εκτέλεσης του προϋπολογισμού, αποτελούν επίσης σημαντικά στοιχεία της προσπάθειας δημοσιονομικής προσαρμογής. Σε εξέλιξη βρίσκεται επίσης η ουσιαστική μεταρρύθμιση της αγοράς εργασίας. Άλλες μεταρρυθμίσεις που είναι προγραμματισμένες για να εφαρμοστούν σύντομα, καλύπτουν τον τομέα των μεταφορών όπου έχει επιτυγχάνεται σημαντική πρόοδος με την απελευθέρωση των οδικών μεταφορών, καθώς και τον τομέα της ενέργειας. Η αποκατάσταση της ανταγωνιστικότητας και η ενίσχυση της δυνητικής ανάπτυξης παραμένουν ζωτικής σημασίας για την επιτυχία του προγράμματος. Η δυσκολία που θα αντιμετωπίσει η κυβέρνηση στην κατεύθυνση αυτή, θα είναι στην αντίσταση από παγιωμένα συμφέροντα στο άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, στην απορρύθμιση, στην εφαρμογή της οδηγίας για τον τομέα των υπηρεσιών, καθώς και στην εξάλειψη των εμποδίων για την ανάπτυξη του τουρισμού και του λιανικού εμπορίου.
Η Ελληνική Κυβέρνηση δεν έχει ακόμη τη δυνατότητα πρόσβασης στις διεθνείς κεφαλαιαγορές για τη διάθεση βραχυπρόθεσμης χρηματοδότησης. Παρ’ όλα αυτά, προς το παρόν φαίνεται ότι η διάθεση της αγοράς βελτιώνεται. Με την ελάφρυνση από τη διεθνή χρηματοοικονομική αρωγή ευρείας κλίμακας, η δυσκολία της Ελληνικής κυβέρνησης παραμένει στη δημιουργία ενός ισχυρού ιστορικού στην εφαρμογή πολιτικής προκειμένου να ανακτήσει την πρόσβαση στις διεθνείς κεφαλαιαγορές.
Επόμενα Βήματα. Η συμφωνία που σύναψαν οι Ελληνικές αρχές σε επιτελικό επίπεδο, θα χαράξει το δρόμο για την ολοκλήρωση του πρώτου ελέγχου κατά τη συμφωνία δανειοδοτικής διευκόλυνσης (Ευρωζώνη) και τη Διευθέτηση Ετοιμότητας Παροχής (ΔΝΤ), που υπόκειται σε έγκριση από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Ευρωομάδα (Eurogroup) και το Διοικητικό Συμβούλιο του ΔΝΤ. Αυτή η έγκριση θα επιτρέψει την εκταμίευση 9 δισεκατομμυρίων Ευρώ (6,5 δισεκατομμύρια Ευρώ από τα μέλη της Ευρωζώνης και 2,5 δισεκατομμύρια Ευρώ από το ΔΝΤ).
Η αποστολή για τον επόμενο προγραμματικό έλεγχο, έχει προγραμματιστεί για τον Οκτώβριο του 2010.
πηγη
Ουάσιγκτον, ΗΠΑ
5 Αυγούστου 2010
Δήλωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για το Πρώτο Κλιμάκιο Ελέγχου στην Ελλάδα.
Κλιμάκια της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (ΕΕ), της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) και από του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) επισκέφθηκαν την Αθήνα μεταξύ 26 Ιουλίου και 5 Αυγούστου για τον πρώτο τριμηνιαίο έλεγχο υλοποίησης του οικονομικού προγράμματος της Ελληνικής Κυβέρνησης, το οποίο υποστηρίζεται με δάνειο ύψους 80 δισεκατομμυρίων Ευρώ από τις χώρες της Ευρωζώνης, καθώς και μέσω της Διευθέτησης Ετοιμότητας Παροχής (SBA) ύψους 30 δισεκατομμυρίων Ευρώ από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. H στρατηγική και οι πολιτικές στήριξης, όπως περιγράφονται στην Επιστολή Πρόθεσης και στο Μνημόνιο Οικονομικών και Χρηματοοικονομικών Πολιτικών του Μαΐου 2010, παραμένουν ως συμφωνήθηκαν (Αναφορά Χώρας 10/111).
Σύμφωνα με την αξιολόγηση μας, το πρόγραμμα ξεκίνησε να υλοποιείται δυναμικά. Όλα τα ποσοτικά κριτήρια απόδοσης κατά τον Ιούνιο 2010 έχουν ικανοποιηθεί, καθοδηγούμενα από την αποτελεσματική εφαρμογή του δημοσιονομικού προγράμματος, ενώ σημαντικές μεταρρυθμίσεις βρίσκονται σε προηγμένο στάδιο. Εν τούτοις, παραμένουν σημαντικές δυσκολίες και κίνδυνοι.
Η συρρίκνωση της οικονομίας εξελίσσεται σύμφωνα με τις προβλέψεις του προγράμματος: Το ΑΕΠ αναμένεται να συρρικνωθεί κατά 4 τοις εκατό το 2010, και περίπου 2 ½ τοις εκατό το 2011. Ο πληθωρισμός είναι υψηλότερος απ’ ότι αναμένονταν –αναθεωρήσαμε την εκτίμησή μας για το 2010 σε 4 ¾ τοις εκατό – ωθούμενος κυρίως, από την αύξηση των έμμεσων φόρων. Χωρίς σημάδια έμμεσων επιπτώσεων, ο πληθωρισμός αναμένεται να αποκλιμακωθεί.
Στο δημοσιονομικό τομέα, οι αρχές περιόρισαν τις δαπάνες του τακτικού προϋπολογισμού, πέραν των ορίων του προγράμματος. Αυτό αντιστάθμισε αποκλίσεις που προκλήθηκαν από προβλήματα σε επίπεδο πέραν του προϋπολογισμού (τοπικές αυτοδιοικήσεις, νοσοκομεία και ταμεία κοινωνικής ασφάλισης) και έτσι επιτεύχθηκε ο συνολικός στόχος που είχε τεθεί για το τέλος Ιουνίου σχετικά με έλλειμμα. Προχωρώντας εμπρός, είναι σημαντικό να εφαρμοσθούν αυστηρότεροι κανόνες για τον έλεγχο και την παρακολούθηση των δαπανών, ιδιαίτερα σε επίπεδο πέραν του τακτικού προϋπολογισμού, προκειμένου να αντιμετωπισθεί ο δυνητικός κίνδυνος εναντίον των δημοσιονομικών στόχων. Άλλη μια σημαντική δυσκολία βρίσκεται στην περαιτέρω ενίσχυση της φορολογικής διοίκησης, περιλαμβανομένης της φοροδιαφυγής στα υψηλά κλιμάκια εισοδήματος και περιουσίας. Αυτό είναι ουσιαστικής σημασίας για τη διασφάλιση φορολογικών εσόδων, καθώς και για την προώθηση της δικαιοσύνης του προγράμματος προσαρμογής.
Στον χρηματοοικονομικό τομέα, υπήρξε μια μέση επιδείνωση στην επάρκεια κεφαλαίων γιατί, όπως αναμένονταν, αυξήθηκαν τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια. Οι πρόσφατες ασκήσεις προσομοίωσης ακραίων καταστάσεων (στρες τεστ) της Επιτροπής Ευρωπαϊκών Αρχών Τραπεζικής Εποπτείας κάλυψαν πάνω από το 90 τοις εκατό του ενεργητικού του Ελληνικού τραπεζικού συστήματος και όλες οι τράπεζες, με την εξαίρεση μιας κρατικής, τις αντιμετώπισαν με επιτυχία, βοηθώντας έτσι τη μείωση της αστάθειας στην αγορά. Καλωσορίζουμε το γεγονός ότι η κυβέρνηση έδωσε εντολή για τη στρατηγική επισκόπηση του τραπεζικού τομέα, καθώς και για τον έλεγχο της δέουσας επιμέλειας σε κρατικές τράπεζες. Το Ταμείο Χρηματοοικονομικής Σταθερότητας (ΤΧΣ) που θα τεθεί σύντομα σε λειτουργία, θα παράσχει έναν σημαντικό ανασταλτικό μηχανισμό για την αντιμετώπιση δυνητικής κεφαλαιακής ανεπάρκειας. Κατά τη γνώμη μας, τα 10 δισεκατομμύρια Ευρώ, που σύμφωνα με το πρόγραμμα έχουν δεσμευθεί για το ΤΧΣ, θεωρούνται επαρκή. Η συνεχής και στενή παρακολούθηση του χρηματοοικονομικού τομέα θα είναι πολύ σημαντική για την επόμενη περίοδο.
Εντυπωσιακή πρόοδο σημειώνουν οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Το κλιμάκιο καλωσορίζει το νόμο για την ιστορική και μεγαλόπνοη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος που είναι σύμφωνη με τα διεθνή πρότυπα. Η υλοποίηση της πρόσφατης μεταρρύθμισης στο φορολογικό σύστημα και τη διαδικασία ετοιμασίας και εκτέλεσης του προϋπολογισμού, αποτελούν επίσης σημαντικά στοιχεία της προσπάθειας δημοσιονομικής προσαρμογής. Σε εξέλιξη βρίσκεται επίσης η ουσιαστική μεταρρύθμιση της αγοράς εργασίας. Άλλες μεταρρυθμίσεις που είναι προγραμματισμένες για να εφαρμοστούν σύντομα, καλύπτουν τον τομέα των μεταφορών όπου έχει επιτυγχάνεται σημαντική πρόοδος με την απελευθέρωση των οδικών μεταφορών, καθώς και τον τομέα της ενέργειας. Η αποκατάσταση της ανταγωνιστικότητας και η ενίσχυση της δυνητικής ανάπτυξης παραμένουν ζωτικής σημασίας για την επιτυχία του προγράμματος. Η δυσκολία που θα αντιμετωπίσει η κυβέρνηση στην κατεύθυνση αυτή, θα είναι στην αντίσταση από παγιωμένα συμφέροντα στο άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, στην απορρύθμιση, στην εφαρμογή της οδηγίας για τον τομέα των υπηρεσιών, καθώς και στην εξάλειψη των εμποδίων για την ανάπτυξη του τουρισμού και του λιανικού εμπορίου.
Η Ελληνική Κυβέρνηση δεν έχει ακόμη τη δυνατότητα πρόσβασης στις διεθνείς κεφαλαιαγορές για τη διάθεση βραχυπρόθεσμης χρηματοδότησης. Παρ’ όλα αυτά, προς το παρόν φαίνεται ότι η διάθεση της αγοράς βελτιώνεται. Με την ελάφρυνση από τη διεθνή χρηματοοικονομική αρωγή ευρείας κλίμακας, η δυσκολία της Ελληνικής κυβέρνησης παραμένει στη δημιουργία ενός ισχυρού ιστορικού στην εφαρμογή πολιτικής προκειμένου να ανακτήσει την πρόσβαση στις διεθνείς κεφαλαιαγορές.
Επόμενα Βήματα. Η συμφωνία που σύναψαν οι Ελληνικές αρχές σε επιτελικό επίπεδο, θα χαράξει το δρόμο για την ολοκλήρωση του πρώτου ελέγχου κατά τη συμφωνία δανειοδοτικής διευκόλυνσης (Ευρωζώνη) και τη Διευθέτηση Ετοιμότητας Παροχής (ΔΝΤ), που υπόκειται σε έγκριση από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Ευρωομάδα (Eurogroup) και το Διοικητικό Συμβούλιο του ΔΝΤ. Αυτή η έγκριση θα επιτρέψει την εκταμίευση 9 δισεκατομμυρίων Ευρώ (6,5 δισεκατομμύρια Ευρώ από τα μέλη της Ευρωζώνης και 2,5 δισεκατομμύρια Ευρώ από το ΔΝΤ).
Η αποστολή για τον επόμενο προγραμματικό έλεγχο, έχει προγραμματιστεί για τον Οκτώβριο του 2010.
πηγη
Η "ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ ΔΝΤ" ΠΟΥ ΕΦΕΡΕ ΤΟ ΠΑΣΟΚ
Του Γιώργου Δελαστίκ
Δεν χρειάζονται βαρύγδουπες αναλύσεις για να αντιληφθεί κανείς με πόση περιφρόνηση θα αντιμετωπίζονται οι θέσεις της κυβέρνησης Παπανδρέου σε όλους τους διεθνείς οργανισμούς αναφορικά με τα κορυφαία και κρίσιμα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής. Ολοκληρώθηκε σε νομοθετικό επίπεδο η στρατηγική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ υπό τον Γιώργο Παπανδρέου: οι μισθοί των Ελλήνων μειώθηκαν σε πρωτοφανές ποσοστό, οι συντάξεις περικόπηκαν τόσο άγρια, ώστε σταδιακά μετατρέπονται σε επίδομα κοινωνικής ελεημοσύνης, τα εργασιακά δικαιώματα συρρικνώνονται δραματικά.
Στο δίλημμα «Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» που είχε θέσει ο ίδιος πέρσι έδωσε εμπράκτως, με την πολιτική της κυβέρνησής του, την απροσδόκητη απάντηση: «Βαρβαρότητα»! Ο πρωθυπουργός, πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, έκανε ακριβώς τα αντίθετα από όσα διακήρυσσε όχι μόνο προεκλογικά, οπότε τα λόγια των πολιτικών δεν έχουν ποτέ καμία αξία, αλλά και αφότου είχε αναλάβει την εξουσία. «Το να κόψεις σήμερα το μισθό ή τη σύνταξη δεν δημιουργεί βιωσιμότητα στην ελληνική οικονομία. Δεν απαντά στο πραγματικό πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας. Το τονίζω αυτό. Να φύγουμε από αυτή την ιδεοληψία… Ναι, σκληρά μέτρα απέναντι στη διαφθορά, όχι σκληρά μέτρα απέναντι στον κοσμάκη και στο συνταξιούχο και στο μισθωτό», τόνιζε ο Γιώργος Παπανδρέου σε συνέντευξή του στις Βρυξέλλες, στις 11 Δεκεμβρίου 2009. Κι όμως, παρά τα λεγόμενά του, και τους μισθούς έκοψε και τις συντάξεις έκοψε και τον κοσμάκη πάτησε στο λαιμό και «αυτή την ιδεοληψία» και μόνο αυτή έκανε σημαία της κυβερνητικής πολιτικής του ο Γιώργος Παπανδρέου.
Μια αποκρουστική Ελλάδα
Η ενασχόληση με την πολιτική ασυνέπεια του Γιώργου Παπανδρέου έχει πλέον δευτερεύουσα σημασία. Το χρήσιμο συμπέρασμα είναι ότι ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του ευθύς εξαρχής ήταν αποφασισμένοι να οδηγήσουν την Ελλάδα σε καθεστώς υποτέλειας προς το ΔΝΤ. Όλα τα υπόλοιπα ήταν σκηνοθετημένα παραμύθια με στόχο την παραπλάνηση της κοινής γνώμης.
Το ομολόγησε χωρίς περιστροφές ο υφυπουργός Οικονομικών Φίλιππος Σαχινίδης σε συνέντευξή του στη ΝΕΤ: «Όταν ανέλαβε το ΠΑΣΟΚ τη διακυβέρνηση της χώρας, διαπίστωσε ότι η μόνη εναλλακτική επιλογή ήταν να προσφύγει στο ΔΝΤ», δήλωσε, αποκαλώντας μάλιστα το ΔΝΤ «πρώτη επιλογή και μόνη που υπήρχε από τις 5 Οκτωβρίου και μετά»!
Στις 4 Οκτωβρίου έγιναν οι εκλογές, από τις 5 Οκτωβρίου η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ θεωρούσε την υπαγωγή στο ΔΝΤ «μόνη» επιλογή! Αυτό διακηρύσσει δημοσίως ο ίδιος ο υφυπουργός Οικονομικών. Τι χρείαν έχομεν άλλων μαρτύρων; Η ουσία είναι πάντως ότι μια νέα, μίζερη, αποκρουστική Ελλάδα αναδύεται μέσα στο σκοτάδι του Μνημονίου της υποτέλειας, μετά από την ψήφιση των μέτρων της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Μια Ελλάδα εργασιακού Μεσαίωνα, μια Ελλάδα που πετάει τους γέρους στον Καιάδα ή τους βάζει να δουλεύουν μέχρι τον τάφο, μια Ελλάδα που μισεί τους νέους και τους καθιστά «γενιά του πεντακοσάρικου» από «γενιά των 700 ευρώ», αφαιρώντας τους κάθε ελπίδα οικονομικής αυτάρκειας που θα τους επέτρεπε να αρχίσουν την αυτόνομη ζωή τους, να κάνουν οικογένεια…
«Έργο ΠΑΣΟΚ», όπως έλεγε παλαιότερη διαφήμισή του, είναι αυτή η Ελλάδα στην οποία καλούμαστε να ζήσουμε από εδώ και πέρα…
Λαός ηττημένος
Στη χώρα αυτή όμως δεν υπάρχει μόνο ο Γιώργος Παπανδρέου και η κυβέρνησή του. Υπάρχει πρώτα πρώτα ο ελληνικός λαός, ο οποίος δεν κινητοποιήθηκε στο βαθμό που ήταν αναγκαίο ώστε να να αποτρέψει την ψήφιση των μέτρων. Δεν έχουν σημασία οι δικαιολογίες, πραγματικές ή προσχηματικές. Η ουσία είναι πως η προβληθείσα αντίσταση υπήρξε ανεπαρκής. Μισθωτοί, συνταξιούχοι, γυναίκες, νέοι ηττήθηκαν κατά κράτος. Τώρα φυσικά θα υποστούν τις βαρύτατες συνέπειες της ήττας τους. Όχι μόνο οι μισθοί και οι συντάξεις τους, αλλά και οι ίδιες οι ζωές τους θα λεηλατηθούν από τους ξένους δυνάστες και επικυρίαρχους πλέον της πατρίδας μας. Ενδέχεται ο ελληνικός λαός να αντισταθεί περισσότερο το φθινόπωρο και το χειμώνα, όταν θα συνειδητοποιήσει ότι δεν υπάρχουν ούτε Μεσσίες που θα ξανάδιναν στον κόσμο όσα είχε χωρίς να χρειαστεί να κουνήσει ο τελευταίος το χέρι του ούτε διέξοδοι προσωπικής διαφυγής για τον καθένα. Συνήθως, άλλωστε, πρώτα περνούν οι «βάρβαροι» και κατόπιν οργανώνεται η αντίσταση εναντίον των κατακτητών. Το αν θα υπάρξει όμως αντίσταση ή αν, αντιθέτως, ο λαός θα σκύψει το κεφάλι μοιρολατρικά αυτό θα το αποδείξει η ζωή και όχι οι ευσεβείς πόθοι του κάθε αναλυτή. Η πρώτη φάση του πολέμου χάθηκε. Ο ηττημένος λαός πρέπει να γνωρίζει ότι η μάχη για να ξανακερδίσει όσα δικαιώματα έχασε είναι πολύ πιο δύσκολη και απαιτεί ασύγκριτα περισσότερη προσπάθεια από εκείνη που χρειαζόταν για να υπερασπίσει αυτά τα δικαιώματα όσο ίσχυαν. Τώρα πια, πολύ μεγαλύτερη αντίσταση θα έχει σαφώς μικρότερα αποτελέσματα. Αυτή είναι η πικρή αλήθεια...
Διεθνείς παρίες
Η υπαγωγή της Ελλάδας σε καθεστώς υποτέλειας προς το ΔΝΤ και την ΕΕ εκμηδένισε το όποιο διεθνές κύρος της χώρας είχε απομείνει. «Οι κυβερνώντες στη Μαδρίτη, τη Λισαβόνα και άλλες σπάταλες πρωτεύουσες κουνούν μπροστά στα μάτια των πολιτών τους την εξαθλίωση της Ελλάδας ως προειδοποιητικό παράδειγμα: “Κοιτάξτε μόνο τι συνέβη με την Ελλάδα! Αυτό το όνειδος, αυτή η απώλεια της εθνικής κυριαρχίας απειλεί και εμάς, αν δεν κάνουμε έγκαιρα οικονομίες”» έγραφε χαρακτηριστικά την Παρασκευή η γερμανική εφημερίδα Frankfurter Allgemeine. Δεν χρειάζονται βαρύγδουπες αναλύσεις για να αντιληφθεί κανείς με πόση περιφρόνηση θα αντιμετωπίζονται οι θέσεις της κυβέρνησης Παπανδρέου σε όλους τους διεθνείς οργανισμούς αναφορικά με τα κορυφαία και κρίσιμα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής – Ελληνοτουρκικά, ονομασία Σκοπίων, Κυπριακό και πάει λέγοντας. Πόσω μάλλον που ένας λαός οικονομικά ταπεινωμένος από την ίδια την κυβέρνησή του συνήθως ελάχιστο ενδιαφέρον επιδεικνύει για τέτοια θέματα και βεβαίως οι αντιστάσεις του είναι μηδαμινές στις προσπάθειες επιβολής ανεπιθύμητων λύσεων. Θα αποτελούσε τεράστια έκπληξη, ευχάριστη φυσικά, αν ενδιαφερόταν για το Αιγαίο ο ίδιος άνθρωπος που άφησε χωρίς αντίσταση να του κόψουν το μισθό και τη σύνταξη!
Κατάρρευση της πολιτικής
Η κυβέρνηση έχει βεβαίως κάθε λόγο να αισθάνεται ευτυχής για το γεγονός ότι ούτε ένας από τους βουλευτές της δεν τόλμησε να διαφοροποιηθεί ούτε σε μία διάταξη του νόμου κατεδάφισης του ασφαλιστικού συστήματος. Όλοι οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ έδρασαν ως… «157 Λοβέρδοι» την ώρα της ψηφοφορίας, παρά στις φραστικές διαφοροποιήσεις ορισμένων τις προηγούμενες ημέρες, οι οποίες τους έφεραν στο φως της επικαιρότητας και της δωρεάν δημοσιότητας. Στη συνείδηση του κόσμου όμως αυτό είχε κάποιο κόστος. Επιβεβαίωσε την εσχάτως μετ’ επιτάσεως κυκλοφορούσα αντίληψη ότι «όλοι ίδιοι είναι» αναφορικά με τους πολιτικούς. Το κύρος των πολιτικών υπέστη νέο οδυνηρό πλήγμα εξαιτίας της στάσης των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ. Το γεγονός όμως ότι καθόλου ενισχυμένα δεν εμφανίζονται ούτε η ΝΔ ούτε τα κόμματα της Αριστεράς, παρά τη λαίλαπα που εξαπέλυσε το ΠΑΣΟΚ εναντίον των μισθών, των συντάξεων και των εργασιακών δικαιωμάτων, υποδηλώνει το βάθος και την έκταση της κρίσης νομιμοποίησης της πολιτικής εν γένει στη συνείδηση των πολιτών. Σταδιακά, ο κόσμος διολισθαίνει στην υιοθέτηση της αντίληψης ότι δεν μπορεί η πολιτική να δώσει λύσεις στα προβλήματά του. Το γεγονός ότι η στάση των πολιτικών ανδρών των κομμάτων εξουσίας τον οδηγεί αντικειμενικά στην απόρριψη της πολιτικής δεν καθιστά βεβαίως λιγότερο επικίνδυνη την αντίληψη αυτή, η οποία είναι ευθέως υπονομευτική της δημοκρατίας. «Δυστυχής παρηγορία» απέμεινε η στενή εξάρτηση του ΛΑΟΣ από το ΠΑΣΟΚ σε πολιτικό επίπεδο, που οδήγησε τον Γιώργο Καραντζαφέρη στην υπερψήφιση του Μνημονίου. Η συμπερίληψη του ΛΑΟΣ στο μέτωπο των υπέρ του ΔΝΤ δυνάμεων ΠΑΣΟΚ, ΛΑΟΣ, Ντόρα απέτρεψε σε αυτή τη φάση την εκτροπή του λαού προς την Ακροδεξιά. Αυτό όμως καθόλου δεν συντείνει στην επίλυση ούτε της κρίσης της πολιτικής ούτε του διαγραφόμενου πολιτικού αδιεξόδου.
Πηγή
ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΙΤ ΚΑΙ MOSSAD: ΤΟ ΑΓΝΩΣΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ
Η πρώτη δήλωση Iσραηλινού αξιωματούχου υπέρ της ανάγκης αποκατάστασης των τουρκο-ισραηλινών σχέσεων μετά την αιματηρή επίθεση στον διεθνή στολίσκο ανοικτά της Γάζας ήρθε, όχι τυχαία, από άνθρωπο των ισραηλινών μυστικών υπηρεσιών.
Ο Εfraim Halevy, διευθυντής της Μοssad την περίοδο 1998-2002, υποστήριξε πως «οι δεσμοί ανάμεσα στις δυο χώρες δεν οικονομήθηκαν μόνο πάνω στο συναίσθημα, και ότι και οι δύο έχουν επίγνωση ότι η ιστορία τους και τα κοινά τους συμφέροντα», τα οποία «αξίζουν να προστατευτούν και να αναβαθμιστούν, ακόμη και αν χρειαστεί χρόνος και σκληρή διπλωματία για την επίτευξή του».
Η συνεργασία των μυστικών υπηρεσιών Ισραήλ και Τουρκίας δεν είναι, σε καμία περίπτωση, μια καινούργια υπόθεση. Από τα τέλη του 1958, μαζί με την περιβόητη υπηρεσία ασφαλείας του Ιράν SAVAK, σχημάτισαν ένα άκρως απόρρητο δίκτυο με την ονομασία «Τρίαινα» (Trident ή “Ultra Watt”). Η συμφωνία της «Τρίαινας» προέβλεπε περιοδικές συναντήσεις μεταξύ των αρχηγών των τριών υπηρεσιών για συντονισμό των δραστηριοτήτων τους. Η Άγκυρα έδινε στο Ισραήλ πληροφορίες που συνέλεγε από τη Συρία και άλλες αραβικές χώρες ενώ οι άνδρες της Μοssad εκπαίδευαν τους Τούρκους πράκτορες και τα όργανα του Σάχη σε μεθόδους αντικατασκοπίας και ανακρίσεων. Κοινός στόχος ήταν βεβαίως η συλλογή πληροφοριών για τις δραστηριότητες των Σοβιετικών στη Μέση Ανατολή. Σημειώνεται ότι από το 1955, η Τουρκία και το Ιράν συμμετείχαν στον Οργανισμό Κεντρικού Συμφώνου (CENTO ή Σύμφωνο της Βαγδάτης) για την «υπεράσπιση της Μέσης Ανατολής από την επέκταση του κομμουνισμού».
Το Τελ Αβίβ επεδίωξε και κατάφερε να συμπεριλάβει στο δίκτυο της «Τρίαινας» και την Αιθιοπία, πραγματοποιώντας μάλιστα σχετική συνάντηση των διοικητών στις αρχές του 1968 στην Αντίς Αμπέμπα. Το δίκτυο Τουρκίας-Ιράν-Ισραήλ ήταν, εν μέρει, αποτέλεσμα αμερικανικής επιρροής. Η Ουάσιγκτον και το Λονδίνο έβλεπαν με τρόμο τον Νasser να καλλιεργεί έναν παναραβικό εθνικισμό, που θα μπορούσε να βλάψει σοβαρά τα δυτικά συμφέροντα στην περιοχή.
Το δίκτυο «Τρίαινα» έγινε γνωστό με τη πτώση του Σάχη. Οι υπάλληλοι της CIA στην αμερικανική πρεσβεία της Τεχεράνης δεν πρόλαβαν να κάψουν ή να περάσουν από τα ειδικά μηχανήματα καταστροφής μυστικά έγγραφα προτού οι φανατικοί Ιρανοί ισλαμιστές φοιτητές καταλάβουν το κτίριο το 1979. Ανάμεσα στα άθικτα έγγραφα που βρήκαν ήταν μια έκθεση της CIA για τις ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες η οποία περιέγραφε λεπτομερώς το δίκτυο «Τρίαινα».
Τη δεκαετία του ΄60, η Mossad σε συνεργασία με τη CIA και με την ανοχή της Τεχεράνης προσέγγισε τους Κούρδους τους Ιράκ στηρίζοντας τον Μustafa Barzani. Η σύλληψη της ιδέας ανήκε στον Reuven Shiloah, ο οποίος έπαιζε παράλληλα τον ρόλο του συνδέσμου με την Τουρκία. Ο Shiloah ήταν ένας πραγματικός θρύλος γιατί ανήκε στο σιωνιστικό δίκτυο κατασκόπων που λειτουργούσε πριν από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και την ίδρυση του Ισραήλ. Με το πρόσχημα δημοσιογραφικών αποστολών ταξίδευε στο Κουρδιστάν, όπου γνώρισε καλά τον τοπικό πληθυσμό και τον χρησιμοποιούσε για δικές του επιχειρήσεις. Μέσα από την εμπειρία του αυτή σχημάτισε τη θεωρία για την ανάγκη συμμαχίας με όλες τις μη αραβικές μειονότητες στη Μέση Ανατολή.
Στο βιβλίο «Εvery Spy a Prince: The Complete History of Israel’s Intelligence Community» αναφέρεται το πώς Iσραηλινοί στρατιωτικοί εκπαίδευαν Kούρδους αντάρτες οι οποίοι έδιναν τη μάχη της αυτονομίας από το καθεστώς της Βαγδάτης τη δεκαετία του ’60. Ως αντάλλαγμα οι Κούρδοι βοήθησαν 3.000 περίπου Εβραίους να φύγουν κρυφά από το Ιράκ για να εγκατασταθούν στο Ισραήλ. Οι μυστικές σχέσεις Κούρδων και Ισραηλινών συνεχίστηκαν ως τη δεκαετία του ’80. Διπλωματικοί παρατηρητές εκτιμούν ότι όλα άλλαξαν από τη στιγμή που το Τελ Αβίβ αποφάσισε να δώσει μεγάλη σημασία στη σχέση του με την Αγκυρα και τη σταθεροποίηση του πολιτικού συστήματός της. «Αυτό που κυρίως ανησυχεί τους Ισραηλινούς» ανέφερε χαρακτηριστικά αμερικανός αναλυτής «είναι το ενδεχόμενο αποσταθεροποίησης της Τουρκίας είτε λόγω της ανόδου των ισλαμιστών είτε λόγω του Κουρδικού προβλήματος. Οι ισραηλινές υπηρεσίες θα κάνουν ό,τι μπορούν προκειμένου να βοηθήσουν την Αγκυρα να αντιμετωπίσει τα δύο αυτά ζητήματα».
Οι σχέσεις των μυστικών υπηρεσιών Ισραήλ και Τουρκίας έχουν ενταθεί από το 1996, οπότε υπεγράφη η συμφωνία στρατιωτικής συνεργασίας και ανταλλαγής πληροφοριών. Το περιεχόμενο της συμφωνίας στον τομέα των μυστικών υπηρεσιών δεν είναι γνωστό.
Ο Μάνος Ηλιάδης στο βιβλίο του «Οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες και η ΜΙΤ» υποστηρίζει ότι οι επιτυχίες των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων εναντίον του ΡΚΚ την άνοιξη του 1996 οφείλονται κυρίως σε πληροφορίες από τον ισραηλινό κατασκοπευτικό δορυφόρο OFEQ-3. Δημοσίευμα της έγκυρης ισραηλινής εφημερίδας Haaretz υποστήριζε ότι επήλθε μια συμφωνία: η Αγκυρα θα επέτρεπε σε ισραηλινές ομάδες να συλλέξουν πληροφορίες κατά μήκος των συνόρων με το Ιράκ, το Ιράν και τη Συρία και ως αντάλλαγμα οι Ισραηλινοί θα βοηθούσαν στις τουρκικές επιχειρήσεις εναντίον κουρδικών οργανώσεων στα τουρκοσυριανά σύνορα.
Θεωρείται βέβαιο πως η Mossad κινητοποιήθηκε για τον εντοπισμό και τη σύλληψη του Κούρδου ηγέτη Αbdullah Ocalan παρά τις σχέσεις στρατηγικής συνεργασίας που έχει αναπτύξει το Τελ Αβίβ με το κουρδικό στοιχείο του Ιράκ.
Η άνοδος του πολιτικού Ισλάμ στη Τουρκία φαίνεται πως διατάραξε τις στενές σχέσεις των δύο υπηρεσιών. Στο τουρκικό Τύπο δημοσιεύονται ανά τακτά χρονικά διαστήματα θεωρίες συνωμοσίας και αναφορές για τη δράση της Mossad στη Τουρκία: από την εμπλοκή του Ισραήλ στις βομβιστικές επιθέσεις στη Κωνσταντινούπολη το Νοέμβριο του 2003, τη διάβρωση των τουρκικών υπηρεσιών από Ισραηλινούς (βλέπε υπόθεση ERGENEKON και Τuncay Guney) μέχρι και σχέδιο δολοφονίας του Erdogan από Ισραηλινούς εκτελεστές της Mossad.
28 Αυγούστου 1958. Ένα αεροσκάφος της ισραηλινής εταιρείας El Al είναι σταθμευμένο στο αεροδρόμιο της Άγκυρας. Επίσημα, το αεροσκάφος παρουσίασε τεχνικό πρόβλημα και έκανε αναγκαστική προσγείωση στην Τουρκία. Ο πραγματικός λόγος; Το αεροπλάνο μετέφερε το πρωθυπουργό του Ισραήλ Βen Gurion, την υπουργό Εξωτερικών Golda Meir, τον σύμβουλο του Ισραηλινού πρωθυπουργού και πρώτο διοικητή της Μοssad Reuven Shiloah και τον Αρχηγό του Ισραηλινών Αμυντικών Δυνάμεων Ηaim Laskov για διαπραγματευθούν μια άκρως απόρρητη συμφωνία ανάμεσα στις ισραηλινές υπηρεσίες πληροφοριών και στην τουρκική Εθνική Υπηρεσία Ασφαλείας (ΜΑΗ), όπως ονομαζόταν τότε ακόμη η ΜΙΤ.
Η συνεργασία των μυστικών υπηρεσιών Ισραήλ και Τουρκίας δεν είναι, σε καμία περίπτωση, μια καινούργια υπόθεση. Από τα τέλη του 1958, μαζί με την περιβόητη υπηρεσία ασφαλείας του Ιράν SAVAK, σχημάτισαν ένα άκρως απόρρητο δίκτυο με την ονομασία «Τρίαινα» (Trident ή “Ultra Watt”). Η συμφωνία της «Τρίαινας» προέβλεπε περιοδικές συναντήσεις μεταξύ των αρχηγών των τριών υπηρεσιών για συντονισμό των δραστηριοτήτων τους. Η Άγκυρα έδινε στο Ισραήλ πληροφορίες που συνέλεγε από τη Συρία και άλλες αραβικές χώρες ενώ οι άνδρες της Μοssad εκπαίδευαν τους Τούρκους πράκτορες και τα όργανα του Σάχη σε μεθόδους αντικατασκοπίας και ανακρίσεων. Κοινός στόχος ήταν βεβαίως η συλλογή πληροφοριών για τις δραστηριότητες των Σοβιετικών στη Μέση Ανατολή. Σημειώνεται ότι από το 1955, η Τουρκία και το Ιράν συμμετείχαν στον Οργανισμό Κεντρικού Συμφώνου (CENTO ή Σύμφωνο της Βαγδάτης) για την «υπεράσπιση της Μέσης Ανατολής από την επέκταση του κομμουνισμού».
Το Τελ Αβίβ επεδίωξε και κατάφερε να συμπεριλάβει στο δίκτυο της «Τρίαινας» και την Αιθιοπία, πραγματοποιώντας μάλιστα σχετική συνάντηση των διοικητών στις αρχές του 1968 στην Αντίς Αμπέμπα. Το δίκτυο Τουρκίας-Ιράν-Ισραήλ ήταν, εν μέρει, αποτέλεσμα αμερικανικής επιρροής. Η Ουάσιγκτον και το Λονδίνο έβλεπαν με τρόμο τον Νasser να καλλιεργεί έναν παναραβικό εθνικισμό, που θα μπορούσε να βλάψει σοβαρά τα δυτικά συμφέροντα στην περιοχή.
Τη δεκαετία του ΄60, η Mossad σε συνεργασία με τη CIA και με την ανοχή της Τεχεράνης προσέγγισε τους Κούρδους τους Ιράκ στηρίζοντας τον Μustafa Barzani. Η σύλληψη της ιδέας ανήκε στον Reuven Shiloah, ο οποίος έπαιζε παράλληλα τον ρόλο του συνδέσμου με την Τουρκία. Ο Shiloah ήταν ένας πραγματικός θρύλος γιατί ανήκε στο σιωνιστικό δίκτυο κατασκόπων που λειτουργούσε πριν από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και την ίδρυση του Ισραήλ. Με το πρόσχημα δημοσιογραφικών αποστολών ταξίδευε στο Κουρδιστάν, όπου γνώρισε καλά τον τοπικό πληθυσμό και τον χρησιμοποιούσε για δικές του επιχειρήσεις. Μέσα από την εμπειρία του αυτή σχημάτισε τη θεωρία για την ανάγκη συμμαχίας με όλες τις μη αραβικές μειονότητες στη Μέση Ανατολή.
Στο βιβλίο «Εvery Spy a Prince: The Complete History of Israel’s Intelligence Community» αναφέρεται το πώς Iσραηλινοί στρατιωτικοί εκπαίδευαν Kούρδους αντάρτες οι οποίοι έδιναν τη μάχη της αυτονομίας από το καθεστώς της Βαγδάτης τη δεκαετία του ’60. Ως αντάλλαγμα οι Κούρδοι βοήθησαν 3.000 περίπου Εβραίους να φύγουν κρυφά από το Ιράκ για να εγκατασταθούν στο Ισραήλ. Οι μυστικές σχέσεις Κούρδων και Ισραηλινών συνεχίστηκαν ως τη δεκαετία του ’80. Διπλωματικοί παρατηρητές εκτιμούν ότι όλα άλλαξαν από τη στιγμή που το Τελ Αβίβ αποφάσισε να δώσει μεγάλη σημασία στη σχέση του με την Αγκυρα και τη σταθεροποίηση του πολιτικού συστήματός της. «Αυτό που κυρίως ανησυχεί τους Ισραηλινούς» ανέφερε χαρακτηριστικά αμερικανός αναλυτής «είναι το ενδεχόμενο αποσταθεροποίησης της Τουρκίας είτε λόγω της ανόδου των ισλαμιστών είτε λόγω του Κουρδικού προβλήματος. Οι ισραηλινές υπηρεσίες θα κάνουν ό,τι μπορούν προκειμένου να βοηθήσουν την Αγκυρα να αντιμετωπίσει τα δύο αυτά ζητήματα».
Οι σχέσεις των μυστικών υπηρεσιών Ισραήλ και Τουρκίας έχουν ενταθεί από το 1996, οπότε υπεγράφη η συμφωνία στρατιωτικής συνεργασίας και ανταλλαγής πληροφοριών. Το περιεχόμενο της συμφωνίας στον τομέα των μυστικών υπηρεσιών δεν είναι γνωστό.
Ο Μάνος Ηλιάδης στο βιβλίο του «Οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες και η ΜΙΤ» υποστηρίζει ότι οι επιτυχίες των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων εναντίον του ΡΚΚ την άνοιξη του 1996 οφείλονται κυρίως σε πληροφορίες από τον ισραηλινό κατασκοπευτικό δορυφόρο OFEQ-3. Δημοσίευμα της έγκυρης ισραηλινής εφημερίδας Haaretz υποστήριζε ότι επήλθε μια συμφωνία: η Αγκυρα θα επέτρεπε σε ισραηλινές ομάδες να συλλέξουν πληροφορίες κατά μήκος των συνόρων με το Ιράκ, το Ιράν και τη Συρία και ως αντάλλαγμα οι Ισραηλινοί θα βοηθούσαν στις τουρκικές επιχειρήσεις εναντίον κουρδικών οργανώσεων στα τουρκοσυριανά σύνορα.
Θεωρείται βέβαιο πως η Mossad κινητοποιήθηκε για τον εντοπισμό και τη σύλληψη του Κούρδου ηγέτη Αbdullah Ocalan παρά τις σχέσεις στρατηγικής συνεργασίας που έχει αναπτύξει το Τελ Αβίβ με το κουρδικό στοιχείο του Ιράκ.
Greek National Pride
Πέμπτη 5 Αυγούστου 2010
AOZ Ευρωπαϊκό πλαίσιο και Διαγράμματα Voronoi
του Νίκου Λυγερού
H ΑΟΖ δεν είναι μια ουτοπία. Η Κύπρος το απέδειξε με τις δημοκρατικές συμφωνίες που έκανε με την Αίγυπτο και το Λίβανο, κράτη τα οποία δεν ανήκουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Και κατάφερε αυτές τις συμφωνίες, ενώ είναι κράτος που έχει υποστεί εισβολή και ζει ακόμα και τώρα την κατοχή. Δεν πρέπει να ξεχνάμε όμως ότι η επίτευξη του στόχου έγινε μέσω του ευρωπαϊκού πλαισίου, αφού η Κύπρος είχε ενταχθεί το 2004. Η προσέγγιση του προβλήματος της ΑΟΖ είναι παραδειγματική. Αφού υπήρχε σοβαρή εμπλοκή με την Τουρκία, λειτούργησε μέσω των ελιγμών κι όχι των συνδυασμών, για να μην κάνει χρήση της στρατηγικής θυσίας, η οποία θα είχε επιπτώσεις σε πολιτικό πλαίσιο.
Η περίπτωση της Ελλάδας είναι ανάλογη και μάλιστα καλύτερη, διότι δεν υπάρχει στρατιωτική εμπλοκή. Η Ελλάδα ανήκει στην Ευρωπαϊκή Ένωση από το 1981, η Ιταλία από το 1957 κι η Κύπρος, όπως είπαμε από το 2004. Οι τρεις χώρες είναι επίσης στην ευρωζώνη κι εφαρμόζουν τη συνθήκη Schengen. Κατά συνέπεια, τίποτα δεν μπορεί να τις εμποδίζει όσον αφορά στο θέμα της ΑΟΖ, η οποία θα είναι εξ ολοκλήρου στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όσον αφορά στο Νότιο Μέρος της Ελλάδας, η ΑΟΖ έχει κοινά σημεία με την Λιβύη και την Αίγυπτο, χώρες οι οποίες δεν μας βλέπουν αρνητικά.
Η σημασία αυτών των διακρατικών συμφωνιών εμφανίζεται μέσω της συνεκτικότητας της όλης δομής, όχι μόνο στο ευρωπαϊκό πλαίσιο, αλλά και το μεσογειακό, το οποίο όλο και περισσότερο ενισχύεται. Η τοποστρατηγική μέσω των διαγραμμάτων Voronoi δείχνει στο πεδίο δράσης της υψηλής στρατηγικής στον μεσογειακό χώρο. Κάνοντας μία υπέρβαση όσον αφορά στη συνεκτικότητα, αντιλαμβανόμαστε τη θετικότητα της επαφής μας και με την Μάλτα. Μπορεί, λοιπόν, να μην βλέπουμε την αναγκαιότητα της ΑΟΖ, διότι δεν έχουμε εικόνα, λόγω της θάλασσας, όμως οι δυναμικοί χάρτες υπάρχουν και τα διαγράμματα Voronoi μέσα των μαθηματικών δεν έχουν να συγκρουστούν με κανέναν, για να πείσουν ακόμα και τους ουδέτερους ή τους αδιάφορους.
Το πλαίσιο, το πεδίο και το πεδίο δράσης είναι έτοιμα για διαπραγματεύσεις, όχι όμως για συμβιβασμούς. Διότι οι συμφωνίες περί ΑΟΖ δεν είναι συμβιβασμοί αλλά συνέργιες υψηλού επιπέδου. Πλέον το παίγνιο εξαρτάται από τους παίκτες. Ο Πρόεδρος Παπαδόπουλος με την Κύπρο έδωσε το στίγμα του. Κι η αξία των πολιτικών ηγετών φαίνεται σε αυτό το επίπεδο.
ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ ΓΙΑ ΤΟ ΑΙΓΑΙΟ!
Το Διεθνές Δίκαιο είναι σαφώς υπέρ των ελληνικών θέσεων σε συντριπτικό ποσοστό
Του Σπύρου Σουρμελίδη
Η υφαλοκρηπίδα και η ΑΟΖ της Κύπρου είναι ένας ακόμα φράχτης για την Τουρκία, η οποία επιθυμεί διακαώς να πάρει ό,τι δεν της ανήκει, δηλαδή να φτάσει η περιοχή της στο κέντρο της Ανατολικής Μεσογείου. Η διασφάλιση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ – Exclusive Economic Zone) είναι η μόνη απάντηση στον αμερικανοτουρκικό εκβιασμό για το μοίρασμα του Αιγαίου και κυρίως για την αξιοποίηση των πετρελαίων του Αιγαίου. Η έκθεση του STRATFOR –που δημοσίευσαν τα «Επίκαιρα» την προηγούμενη εβδομάδα– ήταν η δημοσιοποίηση του ωμού εκβιασμού που γίνεται σε μια περίοδο που υπάρχει οικονομική και δημοσιονομική κρίση στην Ελλάδα.
Η έκθεση του STRATFOR ήρθε ταυτόχρονα με την έξοδο του «Τσεσμέ» στο Βόρειο Αιγαίο μεταξύ Σαμοθράκης και Αλεξανδρούπολης. Το γεγονός που πυροδότησε τις εξελίξεις διαδραματίστηκε στη… Γάζα. Η ισραηλινοτουρκική κρίση «έβγαλε» την έκθεση του STRATFOR, ενώ το «Τσεσμέ» το έβγαλαν στη Σαμοθράκη οι δηλώσεις Μανιάτη... Η κρίση στις σχέσεις Ισραήλ – Τουρκίας –με αφορμή τα γεγονότα για την παροχή βοήθειας στη Γάζα και το μακελειό που ακολούθησε– έκανε πιο επίκαιρο το θέμα των πετρελαίων της Ανατολικής Μεσογείου και συγχρόνως τον τουρκικό εκβιασμό προς την Ελλάδα για τα πετρέλαια του Αιγαίου. Κι αυτό γιατί μια από τις απαντήσεις που έδωσε το Ισραήλ στην Τουρκία ήταν και το ενδιαφέρον για αναγνώριση των δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας σε ό,τι αφορά στον οικονομικό έλεγχο της περιοχής της, δικαιώματα που ως γνωστό αμφισβητεί παντοιοτρόπως η Άγκυρα. Το Τελ Αβίβ, που δεν έχει οριοθετήσει την υφαλοκρηπίδα του και την ΑΟΖ, δείχνει ξαφνικά ενδιαφέρον για να επιλυθούν θέματα μεταξύ Αιγύπτου, Κύπρου, Λιβάνου και του Ισραήλ φυσικά. Η υφαλοκρηπίδα και η ΑΟΖ της Κύπρου είναι ένας ακόμα φράχτης για την Τουρκία, η οποία επιθυμεί διακαώς να πάρει ό,τι δεν της ανήκει, δηλαδή να φτάσει η περιοχή της στο κέντρο της Ανατολικής Μεσογείου. Ο άλλος φράχτης είναι το… Καστελόριζο, η υφαλοκρηπίδα και η ΑΟΖ του οποίου –ως τμήμα της ελληνικής φυσικά ΑΟΖ– αφήνει μόνο ένα μικρό χώρο στην Τουρκία.
Τουρκικός εκβιασμός
Οι εξελίξεις οδήγησαν το τουρκικό λόμπι στις ΗΠΑ, μαζί φυσικά με τα αμερικανικά ενδιαφέροντα, να εκδηλώσουν τις απαιτήσεις τους και τον τουρκικό εκβιασμό άμεσα.Ένα ακόμα γεγονός που φαίνεται ότι κινητοποίησε την Άγκυρα («Τσεσμέ») ήταν οι δηλώσεις του υφυπουργού Ενέργειας της Ελλάδας Γιάννη Μανιάτη για τις επενδυτικές κινήσεις της Ελλάδας σε ό,τι αφορά στην αξιοποίηση των πετρελαίων στο Αιγαίο ΕΝΤΟΣ όμως των ελληνικών χωρικών υδάτων.
Την 1η Ιουλίου ο υφυπουργός Γιάννης Μανιάτης αναφέρθηκε σε έρευνες για φυσικό αέριο και πετρέλαιο ΕΝΤΟΣ ΧΩΡΙΚΩΝ ΥΔΑΤΩΝ – μιλώντας στο ραδιοσταθμό Real Fm. «Οι ενδείξεις που έχουμε στα εθνικά χωρικά ύδατα είναι αρκετά ισχυρές, ώστε να μας πείθουν ότι πρέπει ταχύτατα να δημιουργήσουμε ένα δημόσιο φορέα, ο οποίος με αξιοκρατία και με πλήρη διαφάνεια θα προκηρύξει διαγωνισμούς, προκειμένου να έρθουν σοβαροί επενδυτές να ψάξουν για πετρέλαιο στον τόπο μας», δήλωσε ο υφυπουργός. Σημείωσε ακόμη ότι οι σχέσεις στις έρευνες υδρογονανθράκων διέπονται από το Διεθνές Δίκαιο και ότι η χώρα μας δεν έχει διάθεση ούτε να καταπατήσει δικαιώματα της Τουρκίας ούτε, ασφαλώς, και να εκχωρήσει σε οποιονδήποτε γείτονα δικαιώματα που είναι δικά μας. Σύμφωνα με τον κ. Μανιάτη, είναι θέμα λίγων εβδομάδων να ληφθεί η νομοθετική πρωτοβουλία για τη δημιουργία ανώνυμης εταιρείας με μια μετοχή που θα ανήκει στο Δημόσιο, η οποία θα προσδιορίσει τις περιοχές –τα λεγόμενα «οικόπεδα»– και θα προκηρύξει τους διαγωνισμούς για την προσέλκυση επενδυτών που θα αναλάβουν την έρευνα «και μετά να προχωρήσουμε, σε διάστημα ενός έτους το αργότερο, σε ανάθεση ερευνών». Η ελληνική δράση προκάλεσε την τουρκική υπεραντίδραση για να μας θυμίσει ότι έχει και η Άγκυρα δικαιώματα. Επειδή η ελληνική δραστηριότητα εστιάζεται αυτή την ώρα στο Βόρειο Αιγαίο (περιοχή Θάσου), οι Τούρκοι αποφάσισαν να βγάλουν στην περιοχή της Σαμοθράκης το δικό τους ερευνητικό πλοίο. Να θυμίσουμε ότι το 1987 φτάσαμε στην κρίση του Αυγούστου με την έξοδο του «Σισμίκ» στο Αιγαίο, μετά τις δηλώσεις του τότε υπουργού Ενέργειας Α. Πεπονή για έρευνες στην περιοχή της Θάσου.
Η ΑΟΖ είναι η μόνη απάντηση
Η Αθήνα εδώ και χρόνια αναγνωρίζει ως μοναδική ελληνοτουρκική διαφορά την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο. Προτείνει, μάλιστα, την προσφυγή στο Δικαστήριο της Χάγης, ώστε να δοθεί λύση από ανεξάρτητη Αρχή.
Όμως το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας που έχει αναγνωριστεί πλέον απ’ όλους, ακόμα και από τις ΗΠΑ, εκτός φυσικά από την Τουρκία αλλά και το Ισραήλ, εκτός από την υφαλοκρηπίδα, ορίζει και την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη. Η υφαλοκρηπίδα είναι τα δικαίωμα μιας χώρας για την εκμετάλλευση του βυθού, η ΑΟΖ είναι τα δικαιώματα στην επιφάνεια της θάλασσας. Και οι δύο έχουν το ίδιο εύρος, δηλαδή 200 ναυτικά μίλια από τις ακτές της χώρας.
Το Διεθνές Δίκαιο είναι σαφώς υπέρ των ελληνικών θέσεων σε συντριπτικό ποσοστό. Η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη είναι το μεγάλο όπλο. Αυτό γιατί ΑΟΖ αναγνωρίζεται για όλα τα κατοικημένα νησιά, άρα και για το Αγαθονήσι και το Καστελόριζο, όχι όμως και οι νησίδες που έχουν μόνο χωρικά ύδατα ή τα ακατοίκητα νησάκια.
Η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη δεν στηρίζεται σε γεωλογικές έννοιες όπως η υφαλοκρηπίδα και γι’ αυτό είναι επικίνδυνη έννοια (δικαίωμα) για τις τουρκικές διεκδικήσεις. Ακόμα και μια ενδεχόμενη προσφυγή στη Χάγη –για την οποία χρειάζεται βεβαίως Συνυποσχετικό– θα εμπεριέχει εκ των πραγμάτων θέμα καθορισμού Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης. Γι’ αυτό και οι Τούρκοι επιδιώκουν να πάρουν αυτό που θέλουν με την ισχύ και όχι με το Δίκαιο. Επιδιώκουν να διαμορφώσουν de facto Δίκαιο.
Η ΑΟΖ, εκτός όλων των άλλων, δεν είναι μια de facto ανοιχτή διαφορά, όπως η υφαλοκρηπίδα. Το 1976 η κυβέρνηση του κ. Καραμανλή είχε συμφωνήσει ότι δεν θα γίνουν έρευνες –δεν θα υπάρχει αξιοποίηση δηλαδή του φυσικού πλούτου εκτός της περιοχής των χωρικών υδάτων κάθε χώρας–, αν δεν υπάρξει πρώτα συμφωνία για την υφαλοκρηπίδα. Κάτι που η Ελλάδα σέβεται και ζητάει τον ορισμό της, όχι όμως και η Τουρκία. Ο λόγος είναι ότι από τότε μεσολάβησε ένα νέο Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας το οποίο δεν βολεύει την Άγκυρα. Ορίστηκε και η έννοια της ΑΟΖ, η οποία σαφώς δεν εμπίπτει σε καμία άτυπη ή τυπική συμφωνία. Ο ορισμός γίνεται αυτομάτως, γιατί απαιτεί μόνο να μετρήσει κανείς μίλια στην επιφάνεια της θάλασσας. Ο ορισμός της για τα ελληνικά νησιά ουσιαστικά λύνει το «πρόβλημα». Γι’ αυτό και τα τελευταία χρόνια η Άγκυρα αμφισβητεί τα ελληνικά δικαιώματα, ειδικά στο Καστελόριζο αλλά και στο Αγαθανήσι και το Φαρμακονήσι. Γι’ αυτό και η υπόθεση των Ιμίων με τη θεωρία των «γκρίζων ζωνών» αποκτά τόσο μεγάλη σημασία για την Άγκυρα, η οποία θέλει να αμφισβητήσει κάθε ελληνικό δικαίωμα. Η μόνη και η καλύτερη ελληνική απάντηση είναι πλέον η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη.
Πηγή
kostasxan
ΕΘΝΙΚΟ FORUM
ΟΙ ΝΕΟΟΘΩΜΑΝΟΙ ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΝ ΜΙΑ ΔΕΣΠΟΖΟΥΣΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ,ΑΛΛΑ ΣΥΝΟΛΙΚΑ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΜΕΣΟΓΕΙΟ......
Οι επίδοξοι διάδοχοι του Μπαρμπαρόσα
του Σταύρου Λυγερού
"Είναι σαφές ότι η Τουρκία λειτουργεί ήδη σαν μεγάλη ναυτική δύναμη..."
Σχολιάζοντας την έντονη κινητικότητα του τουρκικού ναυτικού, η εφημερίδα Σαμπάχ συνόψισε με εύγλωττο τρόπο τη νέα ναυτική στρατηγική της Άγκυρας: «Ας μην ξεχνάμε ότι κάποτε αποκαλούσαν τη Μεσόγειο τουρκική λίμνη»! Είναι σαφές ότι η Τουρκία λειτουργεί ήδη σαν μεγάλη ναυτική δύναμη. Το ναυτικό της ανοίγεται πια σε θάλασσες από τις οποίες απουσίαζε αιώνες.
Σε αντίθεση με τους κεμαλιστές, που έχουν στόχο να θέσουν υπό αεροναυτικό έλεγχο το ανατολικό Αιγαίο, οι νεοοθωμανοί επιδιώκουν μια δεσπόζουσα παρουσία όχι μόνο στο Αιγαίο, αλλά συνολικά στην Ανατολική Μεσόγειο. Δεν χάνουν, λοιπόν, ευκαιρία να επιδεικνύουν τη ναυτική ισχύ τους όχι μόνο στις γειτνιάζουσες θάλασσες, αλλά και μακριά από τα τουρκικά εδάφη.
Τον τελευταίο καιρό, τα ελληνικά ΜΜΕ έδωσαν έμφαση στις βόλτες του τουρκικού υδρογραφικού σκάφους «Τσεσμέ» στη θαλάσσια περιοχή της Σαμοθράκης. Το γεγονός αυτό, ωστόσο, χωρίς να χάνει σε σημασία, αποτελεί εκδήλωση πάγιας τακτικής των Τούρκων. Εδώ και δεκαετίες χρησιμοποιούν την πραγματοποίηση ερευνών στην ελληνική υφαλοκρηπίδα είτε ως συνταγή πρόκλησης κρίσης είτε ως μέθοδο προειδοποίησης της Αθήνας, με σκοπό να την αποτρέψουν από την άσκηση νόμιμων ελληνικών δικαιωμάτων, τα οποία οι ίδιοι αμφισβητούν...
Η αποστολή του «Τσεσμέ» εξυπηρετεί τη δεύτερη κατηγορία. Ο χρόνος δεν είναι τυχαίος. Συνδέεται με τη δεδηλωμένη πρόθεση της κυβέρνησης Παπανδρέου να παραχωρήσει άδειες για την πραγματοποίηση σεισμικών ερευνών σε 42 θαλάσσια οικόπεδα εντός των ελληνικών χωρικών υδάτων στο Αιγαίο, στο Κρητικό και στο Ιόνιο. Οι Τούρκοι γνωρίζουν ότι οι έρευνες θα πραγματοποιηθούν εντός ελληνικών χωρικών υδάτων, αλλά φρόντισαν να στείλουν το έμπρακτο μήνυμά τους ότι δεν θα ανεχθούν επέκταση των ερευνών εκτός των έξι μιλίων. Είναι αξιοσημείωτο ότι εξέδωσαν και ανακοίνωση, όπου αναφέρουν το Πρωτόκολλο της Βέρνης του 1976, με τον ισχυρισμό ότι αυτό δεσμεύει τις δύο χώρες να μην πραγματοποιήσουν σεισμικές έρευνες στο Αιγαίο πέρα των χωρικών τους υδάτων.
Το ίδιο περίπου σκηνικό είχαν στήσει οι Τούρκοι το Νοέμβριο του 2008 στη θαλάσσια περιοχή νοτίως του Καστελόριζου για να αποτρέψουν τον καθορισμό ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης στην Ανατολική Μεσόγειο. Και τα κατάφεραν, αφού το ζήτημα έχει ουσιαστικά μπει στο ράφι.
Εάν τα ανωτέρω είναι εφαρμογή πάγιας τουρκικής τακτικής, μια σειρά άλλων κινήσεων είναι κομμάτια του παζλ της αναδυόμενης νεοοθωμανικής στρατηγικής. Δύο μόνο παραδείγματα:
• Η Άγκυρα επιχειρεί να καταργήσει εμπράκτως ελληνικά πεδία βολής στο Αιγαίο και να επιβάλει δικά της. Με το σκοπό αυτό δεσμεύει περιοχές για δικές της αεροναυτικές ασκήσεις στις περιοχές των ελληνικών πεδίων βολής της Άνδρου και της Ψαθούρας, που λειτουργούν σαν προστατευτική ζώνη για τα πολεοδομικά συγκροτήματα της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Παραλλήλως, έχουν de facto δημιουργήσει δικό τους πεδίο βολής στο θαλάσσιο τρίγωνο Άθως – Σαμοθράκη – Λήμνος.
• Οι Τούρκοι εφαρμόζουν μια νέα τακτική για να δημιουργήσουν τετελεσμένο αναφορικά με την αρμοδιότητα έρευνας και διάσωσης στο Αιγαίο. Τις προηγούμενες ημέρες σκηνοθέτησαν ναυτικό ατύχημα πρώτα βορείως των βραχονησίδων Καλόγεροι, στην καρδιά του Αιγαίου, και δύο ημέρες αργότερα στην περιοχή μεταξύ Λήμνου και Αϊ Στράτη. Όχι μόνο στέλνουν πλωτά και αεροπορικά μέσα, αλλά με ΝΟΤΑΜ χαρακτήρισαν τις περιοχές αυτές περιοχές δικής τους ευθύνης και σύστησαν σε μη τουρκικές μονάδες διάσωσης να αποφύγουν την είσοδό τους στις περιοχές! Παραλλήλως, τουρκικά πολεμικά πλοία και αεροσκάφη επιχείρησαν να εμποδίσουν ελληνικά σκάφη και ελικόπτερα να πραγματοποιήσουν επιχείρηση έρευνας και διάσωσης.
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, οι Τούρκοι εκμεταλλεύτηκαν την άρνηση της κυβέρνησης Καραμανλή να χρηματοδοτήσει τον εκσυγχρονισμό της ναυτικής βάσης του Δυρραχίου για να βάλουν πόδι και εκεί, μετά τα προνόμια που έχουν αποκτήσει στη ναυτική βάση της Αυλώνας απέναντι από την Κέρκυρα. Στα τέλη Ιουνίου, μάλιστα, ισχυρή τουρκική ναυτική δύναμη πραγματοποίησε ασκήσεις με πραγματικά πυρά δυτικά της Κεφαλονιάς και στη συνέχεια δυτικά και ανατολικά της Κρήτης, δημιουργώντας συνθήκες αεροναυτικής περικύκλωσης της Μεγαλονήσου.
Οι εν λόγω ασκήσεις δεν παραβίασαν τους διεθνείς κανόνες, αλλά σηματοδοτούν μία νέα εποχή στον ελληνοτουρκικό ναυτικό ανταγωνισμό. Η Άγκυρα ανοίγει μέτωπο και στο Ιόνιο, στα νώτα της Ελλάδας, την ίδια στιγμή που κλιμακώνει τη ναυτική πίεσή της στο Αιγαίο, στέλνοντας τακτικά πολεμικά σκάφη της να κάνουν επίδειξη σημαίας έξω από το Σούνιο. Είναι προφανές ότι το γεωγραφικό τόξο των απειλών για την εθνική ασφάλεια διευρύνεται επικίνδυνα.
Τα μικρής και μεσαίας κλίμακας τετελεσμένα που μεθοδικά και συστηματικά δημιουργεί η Άγκυρα δεν είναι αποσπασματικές κινήσεις ούτε περιορισμένης σημασίας, όπως τα παρουσιάζει η ειδησεογραφία. Αθροιστικά διαφοροποιούν προς όφελος των Τούρκων τη γεωπολιτική ισορροπία στην περιοχή.
ΕΘΝΙΚΟ FORUM
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις
(
Atom
)
LinkWithin
