Πέμπτη 9 Απριλίου 2015

ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ, O ΞΕΡΞΗΣ ΚΑΙ Η ΕΣΘΗΡ - Α΄ ΜΕΡΟΣ

ΜΕ ΠΟΙΟΝ ΤΡΟΠΟ Η ΕΒΡΑΙΑ ΣΥΖΥΓΟΣ ΤΟΥ ΞΕΡΞΗ ΣΧΕΔΙΑΣΕ ΤΟΝ  ΠΟΛΕΜΟ ΤΩΝ ΠΕΡΣΩΝ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ – ΚΑΙ ΚΡΥΜΜΕΝΟ – ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΘΕΜΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΑ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ

 «ΕΣΘΗΡ»: Ένα βιβλίο που πρέπει να διδάσκεται συνεχώς στις σχολές Εθνικής Αμύνης και πολέμου, Ευελπίδων, Ικάρων και Ναυτικών Δοκίμων, στις διπλωματικές σχολές του υπουργείου εξωτερικών, στην Ε.Υ.Π. και στις σχολές κατασκοπίας.
 Σημείωση ιστολογίου: Το παρακάτω άρθρο καθώς και τα μέρη Β-Γ που  ακολουθούν, αποτελούν τμήμα  από το βιβλίο του Μιχάλη Καλόπουλου : «ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ» που εκδόθηκε τον Απρίλιο του 2005  (σελίδες 139-169) και στους υποτίτλους: 
Εσθήρ, το χρονικό ενός θεατρικού έρωτα 
Βίβλος: ένα εγχειρίδιο πολέμου και κατασκοπείας 
Ξέρξης, Εσθήρ και... Θερμοπύλες!

Έγιναν  από  τον  Ζ.Π.  ορισμένες  προσθήκες,  τροποποιήσεις  και  συρραφές  στο  κείμενο.  Ο  Ζ.Π.  συνιστά  την  αγορά  και  μελέτη  του  σπουδαίου  αυτού  βιβλίου  του  Μ.  Καλόπουλου.


ΕΝΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ, ΠΟΥ ΤΩΡΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ TO ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΟΥΜΕ ΣΕ ΟΛΗ ΤΟΥ ΤΗΝ ΕΚΤΑΣΗ ΕΙΝΑΙ , ΟΤΙ Ο ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΣΤΙΣ ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ ΕΙΧΕ ΑΝΤΙΠΑΛΟ, ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥ, ΤΟΝ ΒΑΣΙΛΙΑ ΤΩΝ ΠΕΡΣΩΝ ΞΕΡΞΗ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΜΑΡΙΟΝΕΤΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΗΣ ΕΒΡΑΙΑΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΤΟΥ ΕΣΘΗΡ.
ΑΥΤΟ ΟΥΤΕ ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΑΜΕ, ΟΥΤΕ ΜΑΣ ΤΟ ΔΙΔΑΞΑΝ ΠΟΤΕ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ.
ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΤΑ ΕΛΛΗΝΟΠΟΥΛΑ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΣΘΗΡ;
Ο ΞΕΡΞΗΣ, Ο ΕΧΘΡΟΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ, ΕΙΧΕ ΕΒΡΑΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ, 
ΤΗΝ ΕΣΘΗΡ, Η ΟΠΟΙΑ ΤΟΝ ΕΞΑΝΑΓΚΑΣΕ ΜΕ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΕΣ ΟΝΕΙΡΟΜΑΓΓΑΝΕΙΕΣ, ΝΑ ΕΚΣΤΡΑΤΕΥΣΕΙ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΜΙΣΗΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ.
ΔΥΟ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΕΣ ΚΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΕΘΝΙΚΕΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΕΣ ΕΟΡΤΕΣ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ
ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΙΝΟΥ ΙΣΡΑΗΛ ΕΧΟΥΝ ΑΜΕΣΗ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ.
ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ, ΤΗΝ ΓΙΟΡΤΗ ΧΑΝΟΥΚΑ, ΓΙΟΡΤΑΖΕΤΑΙ ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΑ Η ΝΙΚΗ ΚΑΙ Η ΣΦΑΓΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΖΙΧΑΝΤΙΣΤΕΣ ΜΑΚΚΑΒΑΙΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΗ, ΤΗΝ ΓΙΟΡΤΗ ΠΟΥΡΙΜ, ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΝ ΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΤΟΥ ΞΕΡΞΗ.
Στις γιορτές αυτές συμμετέχουν με ενθουσιασμό και πολλοί «έλληνες» πολιτικοί.

Η εκκλησία μας πάλι γιορτάζει την εορτή της…αγίας Εσθήρ και του θείου της και μελλοντικού συζύγου της… αγίου Μαρδοχαίου, πού παρακίνησαν με ραδιουργίες και μαγγανείες τους πέρσες, να επιτεθούν στους έλληνες του Λεωνίδα και την εορτή των… αγίων μακκαβαίων (εθνικών ηρώων του σημερινού Ισραήλ), πού έσφαζαν σαν αρνιά τους έλληνες της Παλαιστίνης, οι τζιχαντιστές – μαχαιροβγάλτες της εποχής (μακκάβ = μαχαίρι - σφυρί). Ένα από τα εκατοντάδες ανάλογα περιστατικά:  To  83 π.Χ. οι εβραίοι τζιχαντιστές μακκαβαίοι, με αρχηγό τον ιουδαίο βασιλιά Αλέξανδρο (!) Ιανναίο, μπήκαν με μαχαίρια σε μια ειρηνική ελληνική πόλη δίπλα στον Ιορδάνη ποταμό,  την  ΠΕΛΛΑ, μία πόλη  50.000 ελλήνων που είχε ιδρύσει ο Μ. Αλέξανδρος  και έσφαξαν τους κατοίκους της, καταστρέφοντας την πόλη, επειδή  οι Μακεδόνες κάτοικοι αρνήθηκαν να ασπασθούν με το ζόρι τον  ιουδαϊσμό. 

Το βιβλίο της παλαιάς διαθήκης «ΕΣΘΗΡ» πρέπει να το διαβάσουν όλοι οι έλληνες (πού δεν διαβάζουν-έχει αποδειχθεί ότι ούτε οι θεολόγοι το διάβασαν).

Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ καθηγητής της βιβλικής ιστορίας στο πανεπιστήμιο των Αθηνών Π.Ι. Μπρατσιώτης, στο άρθρο του «ΕΣΘΗΡ» στην εγκυκλοπαίδεια «ΠΥΡΣΟΥ», βεβαιώνει ανεπιφύλακτα ότι:
« Ο ΣΥΖΥΓΟΣ ΤΗΣ ΕΒΡΑΙΑΣ ΕΣΘΗΡ, ΗΤΑΝ Ο ΑΧΑΣΒΕΡΟΣ ΤΩΝ Ο΄, ΔΗΛΑΔΗ Ο ΞΕΡΞΗΣ Ο Α΄».
Ο βασιλιάς των Περσών, ο ΞΈΡΞΗΣ Α,΄ απείλησε με αφανισμό ολόκληρο τον Ελληνικό Μεσογειακό πολιτισμό, φέρνοντας μια ασύλληπτη σε μέγεθος στρατιά[1] κατά των Ελλήνων!
Ο Γ. Δ. Καψάλης γράφει:[2] «Ξέρξης Α΄ βασιλεύς της Περσίας, διεδέχθη τον πατέρα του Δαρείο το 486 π.Χ. Νέος εξαίρετου κάλλους και μεγαλοπρεπής στην όψη… Δεν διέθετε πολεμικό ζήλο και απολάμβανε την ζωή στους κήπους των Σούσων. Η βασιλική όμως αξιοπρέπεια, του επέβαλε να συνεχίσει τον πόλεμο του πατρός του κατά της Αιγύπτου, και της επαναστατημένης Βαβυλώνας. Στο τρίτο έτος της βασιλείας του ευρέθη μεταξύ δύο παρατάξεων (για την καθυπόταξη ή μη της Ελλάδος)… της φιλοπολεμικής (παράταξης) που εκπροσωπούσε ο στρατηγός του Μαρδόνιος και της φιλειρηνικής (παράταξης) στην οποία προΐστατο ο Αρτάβανος ο θειος του Ξέρξη και αδελφός του πατρός του Δαρείου.
Ο Ξέρξης δεν άργησε όμως να παρασυρθεί από το φιλοπόλεμο ρεύμα διότι και ΑΛΛΟΙ παράγοντες συνετέλεσαν εις τούτο… (θα δούμε σε λίγο, ποιοί ενδεχομένως είναι αυτοί οι “άλλοι παράγοντες” που υπονοούνται εδώ, αλλά δεν κατονομάζονται).
Μετά την μεγάλη απόφαση (της εκστρατείας κατά της Ελλάδος), οι προετοιμασίες (στρατολογήσεις) διήρκεσαν πλέον των τριών ετών». Και τελειώνει ο εν λόγω καθηγητής βεβαιώνοντας κι αυτός με την σειρά του ότι, αυτός είναι ιστορικά ο σύντροφος της Εσθήρ: «το τέλος του βασιλέα Ξέρξη (Α΄) ήταν επαίσχυντο, εξώκειλε σε κάθε είδος ακολασίες… Στην Παλαιά Διαθήκη είναι γνωστός με το όνομα Αχασβερός, στον οποίο αναφέρεται και η ιστορία της Εσθήρ». [2]
Η περιγραφή της καθόδου της στρατιάς του Ξέρξη στην Ελλάδα από τον Ηρόδοτο, είναι συγκλονιστική. Ποτάμια στερεύουν και λίμνες[3] αποξηραίνονται από τις ανυπολόγιστες ανάγκες σε τροφή και νερό, του τεράστιου συρφετού των ανθρώπων και των ζώων μεταφοράς, που έρχονται από τα βάθη της πολυάνθρωπης Ασίας, για να αφανίσουν μια για πάντα τον αρχαίο πολιτισμό των Μεσογειακών Ελλήνων.
Στο διάβα της η περσική στρατιά αφανίζει τα υλικά αποθέματα ολόκληρων φυλών και λαών, για να εξασφαλισθεί ένα μοναδικό γεύμα στην μεγαλύτερη στρατιά όλων των εποχών! Απ’ όπου περνάει, οι υποτελείς λαοί συνεισφέρουν υποχρεωτικά, στρατό και εφόδια, αυξάνοντας την έκταση της δύναμής του, πέρα από κάθε φαντασία. Η ταυτόχρονη στρατοπέδευσή τους απ’ την πόλη Θέρμη (σημερινή Θεσσαλονίκη) μέχρι τον ποταμό Αξιό[4] και η αποστράγγιση του ποταμού Εχέδωρου[5] (σημερινού Γαλλικού (;!) ποταμού) για τις ανάγκες υδροδότησης των στρατιωτών του, δείχνουν το μέγεθος της κολοσσιαίας αυτής στρατιάς. (Ηρόδ. 7.124).
Δεν θα αναφερθούμε σε άλλες λεπτομέρειες της περσικής στρατιάς, εκτός από δύο περιπτώσεις, που προσωπογραφούν έντονα τον ανεγκέφαλο αυτόν Πέρση βασιλιά, που επικεφαλής ενός χείμαρου εβραιοασιατικής λάσπης, έρχεται να καταπλακώσει την μάννα του πολιτισμού Ελλάδα.
Η πρώτη περίπτωση, είναι η γνωστή καταμαστίγωση των υδάτων του Ελλησπόντου και η ρίψη αλυσίδων στην κοίτη του εις ένδειξη καθυπόταξης των υδάτων. Ηρόδ. 7.35. Και μια δεύτερη, που υπογραμμίζει ανατριχιαστικά το επίπεδο της περσικής βαρβαρότητας και της απίστευτης δεισιδαιμονίας! Για την δεύτερη αυτή περίπτωση διαβάζουμε: «διαβαίνοντας την γέφυρα του Στρυμόνα στην θέση εννέα οδοί (στην σημερινή Αμφίπολη) αναζητώντας αίσιους οιωνούς, κατάχωσαν[6] στην γη ζωντανούς, εννέα παλικάρια και εννέα κοπέλες του ντόπιου πληθυσμού»! Ηρόδ. 7.114.
Αυτός λοιπόν είναι κατά την έρευνά μας, ο “σύζυγος” της Εσθήρ, που από “θεία δίκη” θαρρείς, μπροστά στην ανδρεία και την ευφυΐα των τότε Ελλήνων, υπέστη τις ταπεινωτικότερες ήττες της παγκόσμιας ιστορίας, όπως στην ανεπανάληπτη στα παγκόσμια χρονικά ηρωική μάχη των Θερμοπυλών, όπου ο γιγαντόψυχος Λεωνίδας, ο βασιλιάς της Σπάρτης, ημίθεος μεταξύ λεόντων, με τους τριακόσιους μαχητές του και ελάχιστους ακόμα Θεσπιείς, φτύνοντας κατάμουτρα τον θάνατο, κατέλαβαν τις παγκόσμιες κορυφές ανδρείας, απαντώντας περιφρονητικά στην εβραιοασιατική πλημμυρίδα, με το ανεπανάληπτο : «μολών λαβέ».[7]
Στους ήρωες αυτούς , στους οποίους ο παγκόσμιος πολιτισμός θα αποδίδει αιώνια τιμές αξεπέραστης ανδρείας, χρωστάμε την επιβίωση της κλασσικής αρχαιότητας, με όλα όσα αυτό σημαίνει! Οι άνδρες αυτοί έκαναν κυριολεκτικά επίδειξη περιφρόνησης στον θάνατο και ξάφνιασαν τον υπεράριθμο αντίπαλο, με την αξεπέραστη θυσιαστική τους ανδρεία. Αν και απλοί πολεμιστές, μαχόμενοι κόντρα στο ανέφικτο, έγιναν οι μέγιστοι προστάτες του πολιτισμού, για τους οποίους ο Ηρόδοτος αποδίδοντας ύστατο φόρο τιμής έγραψε: «εγώ έψαξα, έμαθα και μάλιστα ΓΝΩΡΙΖΩ ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΤΟΥΣ [8] »! Ηρόδ.7.224. Καταλήγοντας: «πολλοί μεν άνθρωποι, άνδρες[9] δε ΟΛΙΓΟΙ». Ηρόδ.7.210.10.
Μετά την τρομακτική ψυχολογική ήττα του Ξέρξη στις Θερμοπύλες, όπου ελάχιστοι ψυχωμένοι Έλληνες, σκότωσαν 22.000 Πέρσες, ακολούθησε αργότερα και για τον ογκώδη στόλο[10] του η εξευτελιστική ήττα στη ναυμαχία της Σαλαμίνος, από τον δαιμόνιο Θεμιστοκλή! Τελικά, ο στρατηλάτης της συμφοράς, ο Ξέρξης Α΄, ο του Δαρείου γιος, το ‘βαλε στα πόδια σαν λαγός, για να προλάβει άθικτη την γέφυρα στα στενά του Βοσπόρου και να επιστρέψει κυριολεκτικά σαν κυνηγημένος, ξανά στην αυλική ασφάλεια και τις βασιλικές ηδονές του στην Περσία. Το όνειρο της κατάκτησης των Ελλήνων, συντρίφθηκε οριστικά με την ήττα αργότερα και του στρατηγού του Μαρδόνιου στις Πλαταιές.
Πέρα όμως απ’ τα ιστορικά αυτά δεδομένα, που είναι λίγο-πολύ γνωστά, εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζει, ο τρόπος που ο συγκεκριμένος Ξέρξης έλαβε την ΤΕΛΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ της συγκεκριμένης εκστρατείας του κατά της Ελλάδος!
Ο Ηρόδοτος , αφηγούμενος κάποιες ανεξήγητες εμπειρίες, που βάρυναν οριστικά στην τελική του απόφαση, μας παρέδωσε συγκλονιστικές λεπτομέρειες! Εντείνοντας λοιπόν την προσοχή μας, διαβάζουμε στον Ηρόδοτο: «αρχικά ο Ξέρξης δεν εκδήλωνε με κανένα τρόπο διάθεση να εκστρατεύσει εναντίον της Ελλάδος… και συγκέντρωνε στρατό (μόνο) εναντίον της Αιγύπτου. Στην αυλή του όμως, βρισκόταν και ασκούσε πάνω του μεγάλη επιρροή ο Μαρδόνιος,[11] ο γιος του Γωβρύα, εξάδελφος του Ξέρξη και γιος της αδελφής του Δαρείου, που δεν άφηνε ευκαιρία να μην του πει: βασιλιά μου δεν γίνεται να μην τιμωρήσουμε τους Αθηναίους… με τον καιρό ο Ξέρξης πείστηκε να εκστρατεύσει εναντίον της Ελλάδος. Αυτός ήταν ο δεύτερος χρόνος από τον θάνατο του Δαρείου, πρώτα όμως εκστράτευσε εναντίον των (επαναστατημένων) Αιγυπτίων. Αφού δε τους υπέταξε, οργάνωσε σύναξη των πρώτων ανάμεσα στους Πέρσες». Ηρόδ.7.5-7.
Ενώ λοιπόν ο Ξέρξης είχε παρασυρθεί από τους φιλοπόλεμους της αυλής και μάλιστα είχε δώσει εντολές προετοιμασίας, σε μια συζήτηση, ο συνετός θείος του ο Αρτάβανος, που έζησε από κοντά και τις εκστρατείες τού πατέρα του Δαρείου, του είπε πως: «ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΓΕΝΝΑΙΟΙ από τους Σκύθες και ασυναγώνιστοι σε στεριά και θάλασσα». Ηρόδ.7.10.18.
Επικαλούμενος μάλιστα ο γηραιός αξιωματούχος, προγενέστερες αποτυχίες των Περσών κατά των Ελλήνων και των Σκυθών, τού εξήγησε, ότι, ακόμα και η γέφυρα με την οποία ήταν αναγκασμένοι να ζεύξουν τον Βόσπορο, αποτελούσε ένα πρόσθετο κίνδυνο αφανισμού, αφού σε περίπτωση ήττας, σε ξηρά ή θάλασσα, οι Έλληνες καταστρέφοντας την γεφύρωση Ασίας και Ευρώπης, θα απέκοπταν οριστικά τον δρόμο της επιστροφής των στρατευμάτων του προς την ασφάλεια της Ασίας.
Φαίνεται πως ο έμπειρος αξιωματούχος, κατάφερε τελικά να βάλει οριστικά τον Ξέρξη σε σκέψεις ματαίωσης, ή αναβολής: «ύστερα έπεσε η νύχτα και όσο το γυρόφερνε στο μυαλό του (ο Ξέρξης) όλο και συνειδητοποιούσε πως δεν ήταν για το καλό του η εκστρατεία εναντίον των Ελλήνων. Όταν δε κατέληξε σ’ αυτήν την απόφαση, τον πήρε ο ύπνος, και τότε, σε κάποια ώρα της νύχτας, όπως διηγούνται οι Πέρσες, [12] είδε ένα τέτοιο όνειρο, [13] ένας ψηλός , όμορφος άνδρας, στάθηκε πάνω απ’ το κεφάλι του και του είπε: βασιλιά των Περσών, αλλάζεις απόφαση, να μην οδηγήσεις το στρατό σου εναντίον της Ελλάδος, τώρα μάλιστα που παράγγειλες να συγκεντρώσουν στρατό; Λοιπόν δεν κάνεις καλά που αλλάζεις απόφαση κι ούτε θα βρεθεί άνθρωπος να συμφωνήσει μαζί σου, ακολούθησε λοιπόν τώρα τον δρόμο που σου δείχνει η απόφαση που πήρες την ημέρα». Ηρόδ.7.11-12.
Το παράξενο αυτό όνειρο, μας θυμίζει έντονα τις νυχτερινές απειλές των “αγγέλων” της Π. Διαθήκης, που «κατ’ όναρ» και «εν ύπνω» [14] επέβαλαν στα αθώα θύματα, εμφυσώντας τον τρόμο της συμμόρφωσης στις υποδείξεις και τις απαιτήσεις των πατριαρχών!
Ο Ξέρξης όμως, την πρώτη αυτή φορά δεν έδωσε ιδιαίτερη σημασία στο όνειρό του. Έτσι την επαύριο ζήτησε από τους συνεργάτες του να πάψουν να τον επηρεάζουν στην κατεύθυνση της εκστράτευσης και να ματαιώσουν κάθε προετοιμασία λέγοντας: «αν και ΟΣΟΙ ΜΕ ΠΑΡΑΚΙΝΟΥΝ να κάνω την εκστρατεία (κατά των Ελλήνων) δεν λείπουν στιγμή από κοντά μου… Όταν όμως άκουσα την γνώμη του Αρτάβανου, αποφάσισα να ακολουθήσω την γνώμη του . Λοιπόν, από την ώρα αυτή, αλλάζω απόφαση και δεν θα εκστρατεύσω εναντίον της Ελλάδος, χαρείτε λοιπόν την ησυχία σας. Τότε οι Πέρσες που τά ‘κουσαν αυτά, έπεσαν καταχαρούμενοι και τον προσκύνησαν.
Όταν όμως ξανάπεσε η νύχτα, το ίδιο όνειρο, στάθηκε ξανά πάνω απ’ το κεφάλι του κοιμώμενου (κείμ.: κατυπνωμένου) Ξέρξη, και του έλεγε. Γιε του Δαρείου, φανερά τώρα πια μπροστά στους Πέρσες αποκήρυξες την εκστρατεία (κατά των Ελλήνων) και καμμία σημασία δεν έδωσες στα λόγια μου. Βάλτο λοιπόν καλά στο μυαλό σου, αν δεν εκστρατεύσεις αμέσως (!) να πως θα καταλήξεις. Όπως μέσα σε λίγο καιρό έγινες μέγας και πολύς, έτσι γρήγορα θα γίνεις ταπεινός και ασήμαντος».
Ο Ξέρξης κατατρόμαξε και ανάστατος πετάχτηκε απ’ το κρεβάτι του και κάλεσε αμέσως τον Αρτάβανο. Όταν εκείνος έφτασε, ο Ξέρξης του είπε. Αρτάβανε, εγώ την πρώτη στιγμή, στην φρόνιμη συμβουλή σου απάντησα με χαμένα λόγια, ύστερα όμως άλλαξα γνώμη και πήρα απόφαση να κάνω κατά την συμβουλή σου. Θέλω λοιπόν να το κάνω, (δηλαδή να μην εκστρατεύσω κατά της Ελλάδος) μα δεν μπορώ, γιατί απ’ την ώρα που άλλαξα γνώμη και απόφαση, ΕΝΑ ΦΑΝΤΑΣΜΑ έρχεται και ξανάρχεται στα όνειρά μου, που κάθε άλλο παρά επιδοκιμάζει την απόφασή μου αυτή. Μάλιστα, τώρα δα με κατατρόμαξε με απειλές.
Αν λοιπόν είναι θεός που μου το στέλνει και μόνο κάνοντας την εκστρατεία εναντίον της Ελλάδος ευχαριστηθεί, τότε σκέφτομαι πως το ίδιο ετούτο όνειρο θά ‘ρθει πετώντας και σε σένα . Λέω μάλιστα με τον νου μου, πως αυτό μπορεί να γίνει, (μόνο) αν φορέσεις την στολή μου και καθίσεις στον θρόνο μου και ύστερα πας να κοιμηθείς στο κρεβάτι μου». Ηρόδ.7.13-15.
Ο Αρτάβανος, δεν τον πίστεψε και του απάντησε με φρόνηση, πως: «τα όνειρα δεν είναι παρά οι επιθυμίες και οι σκέψεις της ημέρας και δεν έχουν καμμία σχέση με θεό. Είσαι όμως βασιλιάς (του είπε), και μπορείς να πάρεις όποια απόφαση θέλεις, χωρίς να αναζητάς δικαιολογίες. Του είπε μάλιστα και μια όμορφη παροιμία, πως: και η θάλασσα, πολλές φορές λέει πως θέλει να δείξει τον καλό της εαυτό, μα δεν την αφήνει λέει ήσυχη ο αέρας! Έτσι και σένα, σε σπρώχνουν στην πλάνη ΟΙ ΚΑΚΕΣ ΣΥΝΑΝΑΣΤΡΟΦΕΣ ΣΟΥ (!)».
Στην περίεργη πρόταση, να υποκριθεί ο Αρτάβανος για μια μέρα τον βασιλιά, για (να μπορέσει) να τον επισκεφθεί… το όνειρο, ο μυαλωμένος Αρτάβανος, μόνο που δεν πάτησε τα γέλια, λέγοντας του εντελώς προσγειωμένα, ότι τα όνειρα και οι θεοί που λένε ότι τα στέλνουν, δεν ξεγελιούνται από τα βασιλικά ρούχα και τις ψεύτικες τιμές που του προτείνει για μια μέρα!
Άλλωστε, συμπλήρωσε: «αν συνεχιστούν τα όνειρά σου βασιλιά μου, ακόμα και εγώ θα πω πως είναι από θεού». Βλέποντας όμως τον βασιλιά να επιμένει , δεν έχει λόγο να του αρνηθεί να παίξει στο θέατρο της συνάντησης με το “θεόσταλτο όνειρο”: «Φόρεσε λοιπόν ο Αρτάβανος τα βασιλικά ρούχα και κάθισε στον θρόνο του Ξέρξη. Ύστερα όταν (το βράδυ) πήγε να κοιμηθεί στο βασιλικό κρεβάτι, την ώρα που τον είχε πάρει ο ύπνος, στάθηκε πάνω απ’ το κεφάλι και του Αρτάβανου το ίδιο όνειρο, που ερχόταν και ξαναρχόταν στον Ξέρξη. Και να τι του είπε: Εσύ είσαι λοιπόν εκείνος που βάλθηκε ν’ αποτρέψει τον Ξέρξη από την εκστρατεία εναντίον της Ελλάδος, τάχα από έγνοια γι αυτόν; Ούτε τώρα, ούτε στο μέλλον θα μείνεις ατιμώρητος, φέρνοντας εμπόδια σ’ αυτό που πρέπει να γίνει. Όσο για το τι θα πάθει οπωσδήποτε και ο ίδιος ο Ξέρξης αν με παρακούσει, έχει δηλωθεί σ’ αυτόν τον ίδιο.
Ο Αρτάβανος έβγαλε μια κραυγή και πετάχτηκε απ’ το κρεβάτι, γιατί το φάντασμα μετά τις απειλές, ήταν έτοιμο τα μάτια να του βγάλει με πυρωμένο σίδερο. Και αφού αφηγήθηκε στον Ξέρξη με λεπτομέρειες το όνειρο του είπε: Εγώ βασιλιά μου καθώς είδα με τα μάτια μου πολλές καταστροφές, είχα την γνώμη πως αν χαιρόσουν την ησυχία σου, θα σε μακάριζε όλος ο κόσμος. Επειδή όμως, απ’ ότι φαίνεται, μια θεϊκή δύναμη μας σπρώχνει, και τους Έλληνες θεόσταλτη καταστροφή τους περιμένει, κι εγώ λοιπόν από μόνος μου αλλάζω τώρα γνώμη κι απόφαση κι απ’ την μεριά σου ανακοίνωσε στους Πέρσες, τις εντολές που στέλνει ο θεός και δώσε διαταγή να εκτελέσουν όσα πρωτύτερα τους είχες παραγγείλει.
Έτσι ΣΠΡΩΧΤΗΚΕ ο Ξέρξης στην απόφαση της εκστρατείας… και μετά απ’ όλα αυτά, τρίτο όνειρο [15] του παρουσιάστηκε, πως στεφάνι ελιάς του φόρεσαν, που κατά τους Μάγους, σημάδι υποδούλωσης ήταν σ’ αυτόν ολόκληρου του κόσμου». Ηρόδ.7.16-19.
Πολλές φορές έχουμε την αίσθηση ότι ζούμε σ’ έναν κόσμο αδιατάρακτης μακαριότητας, παντοειδούς αφέλειας και πολυεπίπεδης απάθειας, γιατί, πώς αλλιώς μπορούμε να περιγράψουμε τις απονευρωμένες αντιδράσεις όλων εκείνων των ανθρώπων, που διαβάζοντας αυτές τις αράδες, από τον πατέρα της ιστορίας Ηρόδοτο, δεν αισθάνθηκαν να τους διαπερνά ένα ΔΡΙΜΥ ΡΙΓΟΣ ΥΠΟΨΙΑΣΜΩΝ;!
Δεν θα περιμέναμε βέβαια, να πεταχτούν, σαν τον Αρχιμήδη γυμνοί απ’ το χουζούρι της μπανιέρας τους, φωνάζοντας… εύρηκα, εύρηκα… ΠΩΣ ΕΣΥΡΑΝ τον Ξέρξη στην Ελλάδα! Αλλά νομίζω πως δεν θα ήταν διόλου υπερβολή, αν τους ζητούσαμε να σταθούν λίγο περισσότερο, εξερευνώντας στοχαστικά τις πιθανές εκδοχές, της εντελώς παράξενης αυτής περιγραφής, που βρίσκεται ακριβώς στην αφετηρία της πολυσήμαντης και πολύνεκρης Περσο-ελληνικής σύγκρουσης!
Μπορούμε να δεχθούμε ότι στον μέσο αναγνώστη δεν γεννιούνται ερμηνευτικές υποψίες…
ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΟΜΩΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΤ’ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥΣ;
Γιατί παρακάμπτουν τέτοιες κραυγαλέες εκδοχές; Γιατί δεν προβληματίζονται; “Κανείς” δεν θα μπορέσει να εξηγήσει ικανοποιητικά, αυτή την μαζική στροφή των “ειδικών”, στην επιφανειακή και την συμβατική ερμηνεία των ιστορικών μας δεδομένων, που εγγίζει επικίνδυνα τα όρια της ΑΥΤΟΑΧΡΗΣΤΕΥΣΗΣ. Θα ‘λεγε κανείς, πως δεν μας ενδιαφέρει καθόλου να προχωρήσουμε τους υποψιασμούς μας πέρα απ’ τα συνηθισμένα όριά τους!
Αλήθεια, τι μας υποχρεώνει να δεχθούμε ότι ο Ηρόδοτος στην παραπάνω περιγραφή υπερβάλει ή ψεύδεται; Ότι τα περί ονείρων απλώς τα φαντάσθηκε και μόνο «ΧΑΡΙΝ ΔΡΑΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗΣ» (όπως επιμένουν κάποιοι ιστορικοί) ενσωμάτωσε την εκπληκτική αυτή ΟΝΕΙΡΟ – ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗ του σημαντικότερου Περσο-ελληνικού πολέμου;
Γιατί είναι προτιμότερο να δεχθούμε, ότι οι Πέρσες , που κατά δήλωση του Ηροδότου, του αφηγήθηκαν το περιστατικό ψεύδονται; Ή πως όλα αυτά, απλώς είναι υπερβολικά και παράδοξα, για να αποτελούν αληθινή αφετηρία τόσο σημαντικών εξελίξεων;
Αιώνες τώρα, έχουμε πράγματι δεχθεί αδιαμαρτύρητα μόνο τέτοιες χαριστικές και απαξιωτικές εξηγήσεις. Μήπως όμως, παραβλέπουμε τελικά ΤΟ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ και δεν θέλουμε να δούμε ότι ΠΑΡΟΜΟΙΑ «ΟΝΕΙΡΑ» ήταν… και γιατί όχι… παραμένουν ακόμα, Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ καλύτερος μηχανισμός χειραγώγησης της ιστορίας και η συνηθέστερη αιτία παντοειδούς “πολέμου”; Ποιος μας απαγορεύει να εξετάσουμε προσεκτικά και την εντελώς ύπουλη και ραδιούργα πλευρά του πράγματος; Μήπως, μέσα από την μόνιμη απαξίωση τέτοιων προεκτάσεων στην ιστορική έρευνα, “κάποιοι” στους πανεπιστημιακούς κύκλους, υπαγορεύουν έντεχνα ένα κλίμα ιστορικού καθωσπρεπισμού, αποκλείοντας έμμεσα τις “ακραίες ” εξηγήσεις, ακριβώς για να μείνουν στο σκοτάδι οι δυνάμεις εκείνες που με ΑΦΑΝΕΙΣ ΤΡΟΠΟΥΣ ΟΡΙΣΑΝ ΤΙΣ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ;
Στο εννιάτομο έργο του Ηροδότου, εξετάζοντας δέκα περίπου αναφορές σε όνειρα, που σχεδόν αποτελούν και το σύνολο των αναφορών του στα όνειρα, [16] διαπιστώνουμε, ότι καμμία άλλη περίπτωση, δεν έχει ούτε την έκταση (των 146 στοίχων!), που αφιερώνει ο Ηρόδοτος στην συγκεκριμένη περίπτωση, αλλά ούτε και το πλήθος των λεπτομερειών, που καθιστούν την περίπτωση αυτή εξόχως μοναδική, εξαιρετικά λειτουργική και οπωσδήποτε άκρως ενδιαφέρουσα! Γιατί πρέπει λοιπόν, αιώνες τώρα, να αποκλείεται, μονίμως, ασυζητητί και απολύτως, έστω και σαν αμυδρό ενδεχόμενο, η κυριολεκτική ερμηνεία της αφήγησης;
Όταν προσεγγίζοντας οποιονδήποτε γρίφο, αποκλείουμε συνεχώς, έναν συγκεκριμένο τύπο ερμηνείας, (εδώ το ενδεχόμενο κυριολεξίας) χάνουμε την ευκαιρία να ερευνήσουμε τα ενδεχομένως αυθεντικά χαρακτηριστικά του γρίφου! Το αίνιγμα διαιωνίζεται γιατί οι πραγματικοί μηχανισμοί που το γέννησαν, παραμένουν αόρατοι.
Η αφήγηση μάλιστα του Ηρόδοτου, επανέρχεται στην ίδια αυτή ονειρική εμπειρία των δύο ανδρών, και καταγράφει μια αποκαλυπτική συνομιλία μεταξύ τους, που δείχνει ότι τρία τουλάχιστον χρόνια μετά, εκστρατεύοντας πια κατά της Ελλάδος, εξακολουθούν να θυμούνται και να συζητούν την καθοριστική σημασία των ονειρικών εκείνων πιέσεων, υπέρ της εκστρατείας:
«Καθώς δε ο Ξέρξης αντίκριζε τον Ελλήσποντο που είχε σκεπαστεί εντελώς από καράβια και οι ακρογιαλιές του πέρα ως πέρα από ανθρώπους (στρατιώτες) δάκρυσε, μακάρισε εαυτόν και ύστερα… (ρώτησε) Αρτάβανε, μπροστά μας έχουμε σπουδαίες επιχειρήσεις, πες μου λοιπόν την αλήθεια, αν το όνειρο που είδες στον ύπνο σου δεν ήταν τόσο έντονο, (ξεκάθαρο, αληθινό, κείμ: η όψις του ενυπνίου μη ούτω εναργής) θα επέμενες στην πρώτη γνώμη σου, αποτρέποντάς με να εκστρατεύσω εναντίον της Ελλάδος ή (τελικά) θα άλλαζες γνώμη; Βασιλιά μου, (απάντησε με εξαιρετικό σκεπτικισμό ο Αρτάβανος) μακάρι να έχει την κατάληξη που θέλουμε, η οπτασία που παρουσιάστηκε στον ύπνο μου. Εγώ όμως, ακόμα και τώρα είμαι κυριευμένος από φόβο, τα ‘χω χαμένα ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΑΛΛΑ ΒΑΖΩ ΜΕ ΤΟΝ ΝΟΥ ΜΟΥ». Ηρόδ.7.47.
Δεν θα μάθουμε ποτέ τι ακριβώς εννοούσε μ’ αυτά τα τελευταία του λόγια ο σκεπτικιστής Αρτάβανος. Εμείς σημειώνουμε, ότι τρία ολόκληρα χρόνια μετά, τα δύο θύματα θυμούνται ακόμα! Θυμούνται και σχεδόν με τρόμο σχολιάζουν και παραδέχονται, ότι τα εφιαλτικά εκείνα “όνειρα” υπήρξαν το πραγματικό άγκιστρο, που κυριολεκτικά έσυρε τον Ξέρξη Α΄, στην περιπέτεια της εκστρατείας κατά των Ελλήνων.



ΠΟΤΕ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΟΛΑ ΑΥΤΑ;
 
Υπάρχει όμως κάποια, έστω και υποτυπώδης χρονική ταύτιση, της δράσης των ηρώων του εβραϊκού βιβλίου της Εσθήρ, με τον χρόνο που ο Ηρόδοτος τοποθετεί τους ανθελληνικούς ονειρικούς εκβιασμούς; Όπως καταλαβαίνετε η ερώτηση είναι άκρως ενδιαφέρουσα και δεν είναι καθόλου παράξενο που εμείς θα μπούμε στον πειρασμό ΝΑ ΣΥΓΚΡΙΝΟΥΜΕ τα χρονικά δεδομένα του βιβλίου της Εσθήρ με αυτά του Ηροδότου!
Το αληθινά παράξενο και εντελώς ανεξήγητο είναι, το ΓΙΑΤΙ δεν έχουν γίνει προ πολλού, ένα πλήθος από ανάλογες σοβαρές ιστορικές μελέτες στο ίδιο θέμα!
Για να σχηματίσουμε μια στοιχειώδη εικόνα, πρέπει να σημειώσουμε κάποιες αφετηριακές χρονολογίες . Ο Ξέρξης λοιπόν, ανέλαβε την βασιλεία αμέσως μετά τον θάνατο του πατρός του Δαρείου, την άνοιξη του 486 π.Χ. Δύο μετά και συγκεκριμένα «την άνοιξη του 484 π.Χ. εκστράτευσε κατά των επαναστατημένων Αιγυπτίων». [18] Αφού επέστρεψε, έκανε μέγα επινίκιο συμπόσιο.
Τέσσερα χρόνια αργότερα, το έτος 480 π.Χ. ο Ξέρξης εκστράτευσε κατά των Ελλήνων, αφού προετοιμάσθηκε επί τρία περίπου χρόνια. Η απόφαση λοιπόν της εκστρατείας κατά των Ελλήνων, ελήφθη στον ενδιάμεσο χρόνο, ανάμεσα στο εορταστικό συμπόσιο της επιστροφής του από την Αίγυπτο και της τρίχρονης προετοιμασίας κατά της Ελλάδος, δηλαδή ανάμεσα στα έτη 484-483 π.Χ.
Για το συγκεκριμένο συμπόσιο του Ξέρξη, ο Ηρόδοτος γράφει: «στον δεύτερο χρόνο από τον θάνατο του Δαρείου, (άρα και στον δεύτερο χρόνο της βασιλείας του) αφού πρώτα εκστράτευσε εναντίον των (επαναστατημένων) Αιγυπτίων και τους υπέταξε, (επέστρεψε και) οργάνωσε σύναξη των πρώτων (αξιωματούχων) ανάμεσα στους Πέρσες». Ηρόδ.7.5-7.
Στο βιβλίο της Εσθήρ, το ίδιο περιστατικό αναφέρεται ως: «συμπόσιο εις πάντας τους άρχοντας αυτού (και τοποθετείται) στον τρίτο χρόνο της βασιλείας του (Ξέρξη)». Εσθ.1.3. Η διαφορά που εμφανίζεται εδώ, μπορεί να είναι πολύ μικρότερη του ενός έτους! Αν υποθέσουμε ότι ο Ηρόδοτος αναφέρεται στο τέλος του δεύτερου έτους και η Βίβλος στην αρχή του τρίτου έτους της βασιλείας του Ξέρξη, τότε η φαινομενική χρονική διαφορά σχεδόν εκμηδενίζεται!
Βίβλος λοιπόν και Ηρόδοτος, συμπίπτουν σχεδόν απόλυτα, ορίζοντας την αφετηρία των εξελίξεων, δηλαδή το συμπόσιο μετά την καθυπόταξη των Αιγυπτίων, κάπου στην αρχή του τρίτου έτους της βασιλείας του Ξέρξη άρα και στα έτη 484-483 π.Χ. Η σύμπτωση των δύο ανεξάρτητων κειμένων, είναι εκπληκτική.
Πότε όμως εμφανίζεται ο Μαρδοχαίος στο παλάτι του Ξέρξη; Στην αρχή του βιβλίου και στο κείμενο των Ο΄, διαβάζουμε, τα εξής αποκαλυπτικά: «την πρώτη μέρα του πρώτου μήνα (κείμ: τον μήνα Νισάν) του δευτέρου έτους της βασιλείας του (Αρτα)Ξέρξη, όνειρο είδε ο Μαρδοχαίος. Ο άνθρωπος αυτός (ο Μαρδοχαίος) ΗΤΑΝ ΙΟΥΔΑΙΟΣ, κατοικούσε στα Σούσα και ήταν άνθρωπος ΜΕΓΑΣ, υπηρετών στην ΑΥΛΗ του βασιλέως». Ο΄Εσθ.1.1α.
Ο Μαρδοχαίος λοιπόν ήταν στο παλάτι του Ξέρξη από την αρχή σχεδόν της βασιλείας του, αφού απ’ την αρχή του δευτέρου έτους της βασιλείας του Ξέρξη, υπηρετούσε ήδη στην αυλή του βασιλιά και είχε όλο τον χρόνο να εξοικειωθεί με την αυλική πραγματικότητα και να προετοιμάσει τον δρόμο της Εσθήρ, που εμφανίζεται στην ζωή του Ξέρξη όταν στις αρχές του τρίτου χρόνου της βασιλείας του και στο προαναφερθέν συμπόσιο, καθαιρείται η ανυπάκουη Αστίν και αντικαταστάτριά της, εκλέγεται Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΜΕΝΗ ΣΤΟΝ ΕΡΩΤΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΑΡΔΟΧΑΙΟ Εσθήρ!
Γνωρίζουμε επίσης, ότι μετά τα «θεία ενύπνια», (Ηρόδ.16.19), που επέβαλαν εκβιαστικά την απόφαση στον Ξέρξη, να εκστρατεύσει κατά της Ελλάδος, έως την τελική εκστρατεία, που συνέβη το 480 π.Χ, μεσολάβησαν τρία περίπου χρόνια προετοιμασίας. Συμπεραίνουμε λοιπόν ότι τα τρία τελευταία αυτά χρόνια, οι δύο συνωμότες, ο Μαρδοχαίος και η Εσθήρ, βρίσκονται κυριολεκτικά θρονιασμένοι, ο πρώτος στη θέση του υψηλόβαθμου αυλικού και η Εσθήρ στην αγκαλιά και στον κοιτώνα του Ξέρξη! Αυτό ς είναι και ο χρόνος που ο Ηρόδοτος τοποθετεί το μπαράζ των απειλητικών ΟΝΕΙΡΩΝ, που υποχρέωσαν τον Ξέρξη να αρχίσει τις προετοιμασίες για την μεγαλύτερη επίθεση που δέχθηκε ποτέ το γένος των Ελλήνων!
Η αλήθεια είναι, ότι μετά την επαρκέστατη αυτή χρονική σύμπτωση, το βιβλίο της Εσθήρ, αλλοιώνει εσκεμμένα τα υπόλοιπα χρονικά του δεδομένα, εμφανίζοντας μια χονδροειδή και ολοφάνερα σκόπιμη όπως θα δείτε αριθμητική σύγχυση. Διότι, ενώ παραδέχεται ότι η καθαίρεση της Αστίν και το ζήτημα εξεύρεσης νέας “βασίλισσας” γεννιέται στην αρχή του τρίτου χρόνου της βασιλείας του Ξέρξη, (Εσθ.1.3) και συγκεκριμένα, εφτά μόλις μέρες μετά την έναρξη του συμποσίου, (Εσθ.1.9), η Εσθήρ, η φλογερή αντικαταστάτρια της Αστίν, φτάνει στην αγκαλιά του απαρηγόρητου βασιλιά… ένα ολόκληρο χρόνο μετά! (Εσθ.2.12). Παρ’ όλα αυτά, δεν βρισκόμαστε κάπου στο τέταρτο έτος της βασιλείας του Ξέρξη, ως θα έπρεπε, αλλά: «η Εσθήρ εφέρθη προ του βασιλέως εις τον βασιλικόν οίκο, τον δέκατο μήνα του έβδομου έτους της βασιλείας αυτού»! Εσθ.2.16.
Δηλαδή, η Εσθήρ αντικαθιστά την Αστίν, στην αγκαλιά του απαρηγόρητου Ξέρξη, πέντε περίπου χρόνια μετά την απομάκρυνση της Αστίν και την λήξη του μοιραίου συμποσίου!!! Όπως καταλαβαίνετε, κάτι τέτοιο είναι εντελώς αφύσικο αλλά και ανακόλουθο ακόμα και με την ίδια την ιστορία της Εσθήρ! Είναι αδύνατον, το θέμα της αντικατάστασης της ποθητής Αστίν, να γεννήθηκε το 484 π.Χ. στην αρχή του τρίτου χρόνου της βασιλείας του βασιλιά Ξέρξη και η αντικατάστασή της απ’ την Εσθήρ, να έγινε το 479 π.Χ. δηλαδή, πέντε ολόκληρα χρόνια αργότερα, και το σημαντικότερο… μετά την συντριβή του Ξέρξη στην Ελλάδα! Κάποιοι λοιπόν έχουν αλλοιώσει σκόπιμα αυτές της χρονικές επισημάνσεις!
Οι αδέξια παρατραβηγμένες αυτές ΧΡΟΝΟΜΕΤΑΘΕΣΕΙΣ στο βιβλίο της Εσθήρ, είναι εξαιρετικά αποκαλυπτικές! Για να συνειδητοποιήσουμε την αξία αυτής της υπερβολικής χρονομετάθεσης, πρέπει να θυμόμαστε συνεχώς ότι η καταστρεπτικότατη εκστρατεία του Ξέρξη κατά της Ελλάδος, συνέβη το 480 π.Χ. Έτσι θα γίνει αμέσως φανερό το γιατί η Εσθήρ έπρεπε να φτάσει στην αγκαλιά του Ξέρξη το 479 π.Χ. δηλαδή πέντε χρόνια μετά την Αστίν, (που υποτίθεται ότι έπρεπε να αντικαταστήσει) ώστε να βρεθεί στην αγκαλιά του Ξέρξη ένα χρόνο μετά τον φθοροποιό για τους Έλληνες πόλεμο!
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η μετάφραση του βιβλίου της Εσθήρ (μετάφραση των Ο΄) έγινε στην πόλη του Μακεδόνα στρατηλάτη και ένδοξου τιμωρού των Περσών Μεγάλου Αλέξανδρου και στο λαμπρότερο κέντρο της αυτοκρατορίας του, την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου υπό την επίβλεψη και το απειλητικό μεγαλείο ενός ένδοξου επίγονου του Αλέξανδρου, του Πτολεμαίου Β΄ (285-246 π.Χ.).
Για τους λόγιους Ιουδαίους μεταφραστές λοιπόν, ήταν παραπάνω από προφανής η ανάγκη, απ’ τα γραπτά τους κείμενα:
ΝΑ ΜΗΝ ΠΡΟΚΥΠΤΕΙ ΟΤΙ Η ΕΣΘΗΡ ΕΜΦΑΝΙΣΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΙΤΩΝΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΥ ΕΧΘΡΟΥ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΞΕΡΞΗ, ΠΡΙΝ ΑΠ’ ΤΗΝ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΤΟΥ (480 Π.Χ.) ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ!
Έτσι, ενώ η Εσθήρ γίνεται η εκλεκτή του βασιλιά, λίγο μετά το συμπόσιο, δηλαδή το 484 π.Χ., φτάνει στην αγκαλιά του… πέντε ολόκληρα χρόνια μετά! (το 479 π.Χ.) για να μην μπορεί κανείς ευθέως να χρεώσει στην Εσθήρ ή στον Μαρδοχαίο οποιαδήποτε ανθελληνική επιρροή στις επιθετικές κατά των Ελλήνων αποφάσεις του Ξέρξη!
Οι ΧΡΟΝΟΜΕΤΑΘΕΣΕΙΣ αυτές (όποτε κι αν έγιναν[19]) αν και υπερβολικές και εξόφθαλμες, έπαιξαν επιτυχώς μέχρι σήμερα τον διπλό τους ρόλο.
Στους μυημένους ομοεθνείς της Εσθήρ, οι μισές (σωστές) χρονικές σημειώσεις μετέδιδαν επιτυχώς το πραγματικό μήνυμα της δραστικής ανάμειξης της Εσθήρ στην ιστορία , ενώ οι υπόλοιπες οι παρατραβηγμένες και αλλοιωμένες, αιώνες τώρα, εξοστράκιζαν με επιτυχία, τους ελάχιστους χλιαρούς ΥΠΟΨΙΑΣΜΟΥΣ των εκατομμυρίων θεοπαρμένων Ελλήνων και λοιπών απαθών αναγνωστών, της θεολογικά εξωραϊσμένης αυτής ιστορίας της Εσθήρ!




ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ:

 
1) Ο συντηρητικότερος όλων Κτησίας γράφει: «Ξέρξης δε συνεγείρας στρατιάν περσικήν άνευ των αρμάτων ογδοήκοντα μυριάδας (800.000) και χιλίας τριήρεις ήλαυνε επί την Ελλάδα». Ο Ηρόδοτος όπως θα δούμε παρακάτω, καταγράφει ακόμα μεγαλύτερους αριθμούς.
2) Από το άρθρο του Γ.Δ. Καψάλη, τέως πρόεδρου του εκπαιδευτικού συμβουλίου μέσης εκπαίδευσης στην Εγκυκλοπαίδεια Δρανδάκη στη λέξη «Ξέρξης». Βλέπε επίσης στην λέξη «Εσθήρ» , όπου ο Π. Ι. Μπρατσιώτης, καθηγητής της βιβλικής ιστορίας του Πανεπ. Αθηνών, ανεπιφύλακτα επιβεβαιώνει ότι: «ο σύζυγος της Εσθήρ, είναι ο Αχασβερός των Ο΄, δηλαδή ο Ξέρξης Α΄».
3) Στα Άβδηρα η λίμνη «Κύστειρον» αποξηράνθη, για να καλύψει τις ανάγκες των Περσών σε πόσιμο ύδωρ!
4) Ο Ηρόδοτος αναφέρει μάλιστα πως: «στην περιοχή του Αξιού ποταμού, λιοντάρια αφήνοντας τα λημέρια τους, έκαναν την νύχτα συχνές επιδρομές , κατασπαράζοντας μόνο τις καμήλες χωρίς να πειράζουν κανένα άλλο ζώο ούτε άνθρωπο» Ηροδ.7.126. Η λεπτομέρεια αυτή απαντάει στην διαφωνία των αρχαιολόγων, που ξεκίνησε με αφορμή ζωγραφική αναπαράστασης που βρέθηκε σε τάφο της Βεργίνας και που δείχνει τον Αλέξανδρο να κυνηγάει λιοντάρια. Οι πολυμαθέστατοι αυτοί αρχαιολόγοι, ισχυρίζονται κατηγορηματικά ότι δεν υπήρχαν την εποχή του Αλεξάνδρου λέοντες στην Μακεδονία. Ο Ηρόδοτος όμως τους διαψεύδει σαφέστατα.
5) Εχέδωρος (έχει-δώρα) ονομάσθη, επειδή κατά την αρχαιότητα ήταν χρυσοφόρος.
6) «Η Άμηστρις, η γυναίκα του Ξέρξη Α΄, στα γεράματά της κατάχωσε ζωντανούς δεκατέσσερις νέους, γιους επίσημων ανδρών της Περσίας, για να ευχαριστήσει τον θεό που της χάρισε το δώρο της ζωής». Ηρόδοτος 7.114. Η αποτρόπαια αυτή ανθρωποθυσία είναι πανάρχαιο χαλδαιικό έθιμο.
7) «Πάλιν δε του Ξέρξου γράψαντος, πέμψον τα όπλα (ο Λεωνίδας) αντέγραψε, μολών λαβέ» Πλούταρχος Βιογρ. Αποφθέγματα Λακωνικά 225.C.11.
8) Τριακόσια ονόματα, που θα έπρεπε να τα γνωρίζουν ένα προ ς ένα όλοι οι Έλληνες!
9) Αυτούς που ο Ηρόδοτος αποκαλεί «άνδρες» με όλη την σημασία της λέξης, κάποιοι ελαττωματικής νοημοσύνης συγγραφείς, αποκαλούν «κίναιδους και τοιούτους»
10) «1207 τριήρεις» Ηροδ. 7.89 και «1800 πλοιάρια συνοδείας». Ηροδ. 7.97.
11) Ο Μαρδόνιος εσφαλμένα συγχέεται με τον Μαρδοχαίο, αφού αυτός είναι: «γιος της αδελφής του Δαρείου και του Γωβρύα» Ηροδ. 7.5.4. Άρα τουλάχιστον από την μεριά της Μητέρας του είναι Πέρσης και όχι εντελώς Εβραίος όπως ο Μαρδοχαίος, που ορίζεται ως: «γιος του Ιαΐρου εκ φυλής Βενιαμίν». Εσθήρ 2.5.
12) «Ως λέγεται υπό Περσέων» (Ηρόδ.7.6). Όπως ο ίδιος δηλώνει, τα περί των νυκτερινών θεϊκών εντολών (ονείρων), τα αντέγραψε από αφηγήσεις Περσών και δεν είναι κατ’ ανάγκην προϊόν φαντασίας, ή «χάριν δραματοποίησης», όπως πολλοί ισχυρίζονται.
13) Την πρώτη αυτή φορά, στο κείμενο δεν αναφέρεται καν τη λέξη όνειρο, αλλά: «κατύπνωσε (ο Ξέρξης) και εν τη νυκτί είδε όψιν». Ηροδ.7.12.5. από καθαρό λάθος κάποιες μεταφράσεις αντί της λέξης «όψιν» γράφουν «όφιν», μόνο επειδή οι δύο λέξεις γραμμένες φαίνονται σχεδόν ίδιες!
14) «Την νύχτα και εν ύπνω ( κατ’ όναρ) ήλθεν (άγγελος) και είπε προς τον (βασιλέα) Αβιμέλεχ, ιδού εσύ αποθνήσκεις εξαιτίας (Σάρρας) της γυναικός την οποίαν έλαβες». Γεν.20.3,
15) «Τρίτη όψις (εμφάνιση) εν τω ύπνω εγένετο». Ηροδ. 7.19.2.
16) Ηρόδοτος. 1.107 //2.139 //2.141 //3.30 //3.124 //3.149 //5.55 //6.107 //6.118 //6.131.
17) Κυριολεξία: «το κατά γράμμα εννοούμενον… Κατά την ακριβή ή βασική σημασία των λέξεων». Κυριολεκτικώς: «κατ’ ακριβολογίαν νοηθέν και όχι μεταφορικώς».
18) Ιστορικά η άλωση αυτή, της Αιγύπτου, τοποθετείται: «την άνοιξη του 484 π.Χ.». Βλέπε Ηρόδοτος 7.7. (ΠΟΛΥΜΝΙΑ). παραπομπή 18. Εκδόσεις Γκοβόστη.
19) Αυτές οι διορθωτικές επεμβάσεις άλλωστε, είναι και η μοναδική εξήγηση που στο ‘κατακρεουργημένο’ βιβλίο της Εσθήρ, η μορφή του Μαρδοχαίου εισάγεται δύο φορές, ακριβώς με τα ίδια λόγια! Βλ: Ο΄ Εσθήρ1.1 α. και Εσθήρ 2.5.


συνεχίζεται.... Β΄ ΜΕΡΟΣ





ΖΗΝΩΝ  ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ

14 σχόλια :

  1. Το εκτεταμένο αυτό άρθρο σε τρία μέρη Α-Β-Γ είναι κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας
    Φίλτατε ΣΠΙΡΟ ΜΑΚΡΗ η κλοπή ιδεών διώκετε με νομούς ακόμα και στην Ελλάδα.
    Το άρθρο αυτό που δημοσιεύσατε: ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ ΥΠΟΚΙΝΗΣΑΝ ΤΟΝ ΞΕΡΞΗ - Β΄ ΜΕΡΟΣ By ΣΠΥΡΟΣ ΜΑΚΡΗΣ αποτελεί δικό μου πόνημα στο βιβλίο μου: «ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ» που εκδόθηκε τον Απρίλιο του 2005 και αναπτύσσει αναλυτικά το θέμα στις σελίδες 139-169 και στους υποτίτλους:
    Εσθήρ, το χρονικό ενός θεατρικού έρωτα
    Βίβλος: ένα εγχειρίδιο πολέμου και κατασκοπείας
    Ξέρξης, Εσθήρ και... Θερμοπύλες!
    Η κάθε ιστορική μελέτη, πρέπει να συνοδεύεται από τις πηγές της. Αν σε εύλογο χρονικό διάστημα δεν κοινοποιήσετε τις πηγές του άρθρου σας θα έχουμε δικαστική συνέχεια.


    Νίκος Κυρίτσης Το άρθρο αυτό που δημοσιεύθηκε είναι από το βιβλίο του Μιχάλη Καλόπουλου: «ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ», Απρίλιος 2005, σελ. 139-169, α. Εσθήρ, το χρονικό ενός θεατρικού έρωτα, β. Βίβλος: ένα εγχειρίδιο πολέμου και κατασκοπείας και γ. Ξέρξης, Εσθήρ και... Θερμοπύλες!
    Κύριε Μακρή θα πρέπει βάσει της νομοθεσίας αλλά και της συγγραφικής δεοντολογίας να αναφέρετε πάντα τις πηγές όταν τις αντιγράφετε από έργα άλλων συγγραφέων. Παρακαλώ σε όλες τις σχετικές δημοσιεύσεις να αναφέρετε τις πηγές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δυστυχώς εσφαλμένε έχουμε εκλάβει τον Κύριο Σπύρο Μακρή ως τον δημιουργό του κλεμμένου από βιβλίο μου παραπάνω άρθρου. Παρακαλώ λοιπόν τους διαχειριστές του: «Αυτόχθονοι Έλληνες», να μας πουν ποιος ακριβώς είναι ο ανεύθυνος λογοκλόπος αρθρογράφος, για να απευθύνουμε τις παρατηρήσεις μας σ' αυτόν! Μ. Καλόπουλος E-mail: Michael@greatlie.com και Τηλ: 2310 770100

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αγαπητέ κύριε Καλόπουλε, χαίρετε!
    Ανακούφιση αισθάνθηκα όταν διάβασα και το δεύτερο σχόλιο σας, το οποίο διευκρινίζει την απεμπλοκή του κ. Σπύρου Μακρή ο οποίος δεν ξέρω πως ενεπλάκη εφόσον δεν αναφέρεται το όνομα του σε κανένα σημείο αυτής της έρευνας.
    Τον ερευνητή, ο οποίος μας παρέθεσε την εργασία του, δεν τον γνωρίζουμε προσωπικά αλλά από τις ελάχιστες κουβέντες που έχουμε ανταλλάξει μαζί του, είμαστε σε θέσει να βεβαιώσουμε ότι δεν υπάρχει δόλος ή πρόθεση οικειοποίησης των αναγραφομένων του καθώς τον διακρίνει η σεμνότητα και μία απέραντη αγάπη για την ιστορία και τον Ελληνισμό όπως και την διασάφηση της αλήθειας. Καταλαβαίνετε! μιας και αυτό το μεράκι και το πάθος για την ιστορική αλήθεια χαρακτηρίζει η πολύχρονη ενεργεί παρουσία σας διαμέσου των συγγραμμάτων σας, των τηλεοπτικών εμφανίσεων σας, και ομιλιών σας.

    Όταν ζητήσαμε από τον συγγραφέα αυτού του πονήματος στοιχεία της ταυτότητας του διότι τέτοιες μελέτες αξίζει να είναι υπογεγραμμένες από τους δημιουργούς τους, μας εξήγησε ότι δεν είναι απαραίτητο να αναφερθούν μιας και, όπως μας τόνισε, το 90% των δεδομένων της μελέτης είναι εργασία άλλων ιστορικών και εκείνος απλά έκανε ορισμένες προσθήκες, τροποποιήσεις και συρραφές για να γίνει πιο συνεκτικό το κείμενο.

    Έχετε απόλυτο δίκιο κύριε Καλόπουλε να είστε ενοχλημένος καθώς αισθάνεστε ότι έχει κλαπεί μέρος την πνευματικής σας περιουσίας αλλά πιστεύω ότι σε αυτήν την περίπτωση δεν υπάρχει δόλος. Ίσως ο συγγραφέας να μην είναι εξοικειωμένους με τους διαδικτυακούς νόμους οι οποίοι απαιτούν σε μία εργασία να αναφέρονται πάντα οι Πηγές. Ίσως να είναι και λάθος μας που δεν τον σκεφτήκαμε κι εμείς και δεν του ζητήσαμε να τις προσθέσει όποιες χρησιμοποίησε, μιας και αναφέρει κυρίως τους αρχαίους συγγραφείς.

    Επειδή δεν γνωρίζουμε ακριβώς τις πηγές αυτού του πονήματος δεν μπορούμε να προσθέσουμε κάτι άλλο παρά να σας ζητήσουμε συγνώμη για την παρεξήγηση που δημιουργήθηκε θεωρώ χωρίς σκοπιμότητα.
    Ευχόμαστε να ξεκαθαρίσει σύντομα το θέμα και θα προσπαθήσουμε να συμβάλλουμε σε αυτό.

    Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων για την κατανόηση σας.

    Με εκτίμηση,

    Ιφιγένεια
    Αυτόχθονες Έλληνες

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ΥΓ: Να σημειώσω επίσης ότι ο συγγραφέας αυτού του άρθρου είναι ένας από τους ελάχιστους Έλληνες που έχουν έλθει σε επαφή μαζί μας και δημοσιεύσαμε εργασία τους, και δεν αποσκοπούσαν αποκλειστικά στην ΑΥΤΟΠΡΟΒΟΛΗ τους αλλά αποκλειστικά για την προβολή της ΓΝΩΣΗΣ.
    Αυτούς τους έχουμε διώξει από τον ιστολόγιο μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αγαπητή Ιφιγένεια, ευχαριστώ για την άμεση ανταπόκρισή σου.
    Άπειρες φορές έχουν χρησιμοποιήσει δικά μου αποσπάσματα, χωρίς αυτό να με ενοχλήσει καθόλου, μια και η αποκατάσταση αληθειών και η αποκάλυψη του ψεύδους είναι το τελικό ζητούμενο της αναζήτησης.
    Εντούτοις για κάποια σημαντικά σημεία της εικοσάχρονης και πλέον συγγραφικής μου έρευνας, δικαιολογημένα θα έλεγα, έχω κάποιες επιπλέον ευαισθησίες. Παραδείγματος χάριν τον αποσυμβολισμό του Μαιάνδρου, που δημοσίευσα το 1995 σε βιβλίο μου, και δέκα χρόνια μετά βάλθηκε (ο συμπαθής κατά τα άλλα) τραγουδιστής Μηλιώκας να οικειοποιηθεί αναίσχυντα, δημοσιεύοντας τα δικά μου συμπεράσματα, σε ολιγοσέλιδο βιβλίο του, χωρίς καθόλου να αναφερθεί σε μένα.
    Όπως καταλαβαίνεις δεν είμαι διατεθειμένος να αφήσω άλλους να διεκδικήσουν την όποια υστεροφημία, (ότι κι αν σημαίνει αυτό) συνδέοντας το όνομά του, με την ερμηνεία ενός τέτοιου υπερ-διάσημου, διεθνώς αναγνωριζομένου συμβόλου, με την δική μου εργασία!
    Επίσης άλλες σημαντικές αλλά και ιστορικότητες εργασίες μου που δεν θέλω να τις χαρίσω σε κανέναν, είναι η π.χ. η ερμηνεία του δηλητηριασμένου βέλους, που σκότωσε τον παγκοσμίως γνωστό ομηρικό ηρώα Αχιλλέα! Σημαντική θεωρώ επίσης και την μοναδική παγκοσμίως προσέγγιση μου (εκδοχή) για τον δηλητηριασμό του πασίγνωστου Μεγάλου Αλεξάνδρου, από τους Χαλδαιο-Ιουδαίους της Βαβυλώνας, που προφητεύουν τον θάνατό του… την οποία επίσης αποπειράθηκαν σκαιότατα να μου υποκλέψουν.
    Η συγκεκριμένη τώρα εργασία (ιστορική εκδοχή) τριάντα σελίδων, περί των περιέργων αιτιών της καθόδου του Ξέρξου στην Ελλάδα (480 π.Χ.) για την οποία κάνουμε εδώ λόγο, είναι ένα σοβαρότατο θέμα, με το οποίο έχουν ασχοληθεί χιλιάδες διαπρεπείς ιστορικοί παγκοσμίως, χωρίς να εντοπίσουν την δική μου ενδιαφέρουσα εκδοχή. Μήνες ολόκληρους χρειάστηκα για να ταυτίσω τον βιβλικό Αχασβερό, με τον ιστορικό Ξέρξη, καθώς και την απόλυτη χρονολογική τους σύμπτωση, μια και χωρίς αυτά, η όλη εργασία θα ήταν ένα απλό αποκύημα φαντασίας.

    Όπως καταλαβαίνεις, τέτοιες σημαντικές ιστορικές εργασίες, που μου έδωσαν το προνόμιο της αναγνώρισης, πολύ πέραν των συνόρων της Ελλάδος, δεν σκοπεύω όπως είναι φυσικό, να το χαρίσω στον πρώτο άγνωστο καλοθελητή, (για μένα εξαιρετικά ύποπτο και αήθη) που με εγκληματική αφέλεια, και πολύ κόπο, κάθετε και αντιγράφει λέξη-λέξη την δική μου εργασία, και προσθέτει αφελέστατες παρατηρήσεις που αλλοιώνουν, προσβάλουν, και εν τέλη γελοιοποιούν την συνολική έρευνά μου.
    Όπως καταλαβαίνεις, το λιγότερο που θα ήθελα από σένα, είναι το συντομότερο δυνατόν να αποσύρεις την συγκεκριμένη ανάρτηση (άρθρα Α-Β-Γ) και σου υπόσχομαι να δημοσιεύσω εγώ αυτολεξεί την δική μου αυθεντική εργασία.

    Με εκτίμηση
    Μ. Καλόπουλος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Η άλλη αποδεκτή λύση είναι να προσθέσετε στο τέλος των τριών άρθρων αυτό που έκανε και το DIADRASTIKA:
    Το παραπάνω, άρθρο καθώς και τα μέρη Α-Β-Γ αποτελούν πόνημα του Μιχάλη Καλόπουλου από το βιβλίο του: «ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ» που εκδόθηκε τον Απρίλιο του 2005 και αναπτύσσει αναλυτικά το θέμα στις σελίδες 139-169 και στους υποτίτλους:
    Εσθήρ, το χρονικό ενός θεατρικού έρωτα
    Βίβλος: ένα εγχειρίδιο πολέμου και κατασκοπείας
    Ξέρξης, Εσθήρ και... Θερμοπύλες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αγαπητέ μου κύριε Καλόπουλε,

    Δυστυχώς ένα χαρακτηριστικό του νεοέλληνα, αποκτηθέν ίσως μετά πεντακοσίων κοντά ετών ραγιαδισμού, είναι να... στέφεται με ξένες δάφνες... και στο διαδίκτυο ειδικά, αυτό το φαινόμενο έχει λάβει πλέον αστρονομικές διαστάσεις μιας και οι Μούσες αρνούνται να επισκεφθούν ορισμένους ανθρώπους και με το δίκιο τους θα έλεγα...!

    Για την περίπτωση του φίλου αναγνώστη, ο οποίος μας παρέθεσε αυτήν την μελέτη δεν μπορώ να είμαι βέβαιη για τις προθέσεις του. Διατηρώ ακόμη μία καλοπροαίρετη στάση μέχρις αποδείξεως του εναντίου, περιμένω κάποιο σχόλιο... είναι βλέπετε η θέση μου αρκετά δύσκολη...

    Το έργο σας, και η συμβολή σας στην γνώση της Αλήθειας, δεν μπορεί να τα αμφισβητήσει κανείς όπως και την πολύχρονη παρουσία σας και τον αγώνα σας διαμέσου και των συγγραμμάτων σας και δικαιολογώ απόλυτα την στάση σας! την διεκδίκηση του δίκαιου και το... οξύμωρο της διεκδίκησης των δικαιωμάτων σας. Αν μη τι άλλο, σε αυτήν την περίπτωση οφείλουμε και αισθανόμαστε να στεκόμαστε στο πλευρό σας! Διότι όλη αυτήν την γνώση και την διάδοση της, την ΚΑΤΑΚΤΉΣΑΤΕ! με χρόνο, κόπο και Ψυχή!
    Αν για κάτι χαίρομαι μετά από αυτήν την κατάσταση που δημιουργήθηκε με την δημοσίευση αυτών των άρθρων είναι ότι μας δίνεται η ευκαιρία να σας γνωρίσουμε καλύτερα και να ανακαλύψουμε τον διαδικτυακό θησαυρό σας τον οποίο βρήκαμε σελιδοσκοπόντας την ιστοσελίδας και αν μας επιτρέπετε, θα επιθυμούσαμε να δημοσιεύσουμε άρθρα σας.

    Ελπίζω στις προσεχείς ημέρες να έχουμε ένα σχόλιο από τον φίλο αναγνώστη, ωστόσο, παραβαίνοντας τους κανόνες της δεοντολογίας μας, μιας και δεν έχουμε την συγκατάθεση του αναγνώστη, θα προχωρήσουμε προσθέτοντας την σημείωση την οποία μας παραθέτετε με την ευχή να ξεκαθαριστεί η παρεξήγηση αυτή.

    Την καλημέρα μου και την εκτίμηση μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητή Ιφιγένεια

      Τις τελευταίες ημέρες ήμουν στο χωριό μου και έσκαβα το αμπέλι (βγάζω θαυμάσιο δικό μου κρασί), έτσι δεν πήρα χαμπάρι τον κατακλυσμό που έγινε και απαντώ λίγο καθυστερημένα.

      Το άρθρο μου για την «Εσθήρ» που δημοσιεύσατε τελειώνει ως εξής:

      «Ο μέγιστος Μακεδών, πριν προλάβει να μετατρέψει ολόκληρο τον κόσμο σε μια απέραντη Ελλάδα, έπεσε νεώτατος, χτυπημένος ύπουλα από τις δηλητηριώδεις μαγγανείες των εκεί παρεπιδημούντων εβραιοχαλδαίων μάγων.
      Αυτό, ωστόσο, είναι μία άλλη ιστορία».-

      Η συνέχεια αυτής της ιστορίας που ετοίμαζα, θα αφορούσε την δολοφονία του Μεγάλου Αλεξάνδρου από τους εβραιοχαλδαίους μάγους της Βαβυλώνας. Την ιδέα και τα περισσότερα στοιχεία τα ξεσήκωσα από τις εργασίες του Καλόπουλου. Σαν πρωτόπειρος ερασιτέχνης ιστορικός το μόνο που επιζητώ από αυτές τις μελέτες, είναι η ευρύτερη διάδοση και συζήτηση αυτών των απόψεων, γιατί όντως θα είναι μεγάλη ιστορική ανατροπή αν αυτές αποδειχθούν αληθινές. Δεν επιθυμώ ΚΑΜΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΠΡΟΒΟΛΗ και κανένα κέρδος γι’αυτό που κάνω, άλλωστε επαγγελματικά είμαι ένας επιτυχημένος ιατρός.

      Το άρθρο θα τελείωνε με την παρακάτω ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ βιβλιογραφική αναφορά στο έργο του Καλόπουλου:

      «Για όλους εμάς τους ερασιτέχνες - αλλά φαντάζομαι και τους επαγγελματίες - που ασχολούνται με την ελληνική ιστορία, ο Καλόπουλος είναι βασική πηγή ιδεών, γνώσεων, κατευθύνσεων.
      Δεν νοείται σήμερα (2015), να είσαι μορφωμένος άνθρωπος και να αγνοείς τα 4 εξαιρετικά βιβλία του Καλόπουλου, που περιγράφουν αναλυτικά την γέννηση και την εξέλιξη του Ιουδαϊκού ιερατείου.

      1. Το Μεγάλο Ψέμα - 1995
      2. Ο Ένοπλος Δόλος - 1998
      3. Αβραάμ ο Μάγος - 2000
      4. Το θέατρο της Σωτηρίας - 2005
      ( Στο βιβλίο αυτό αναλύεται η ιστορία της «Εσθήρ», στις σελίδες 139 - 169, από όπου και εγώ πήρα τις περισσότερες πληροφορίες).

      Η παραπάνω ΤΕΤΡΑΛΟΓΙΑ του Καλόπουλου είναι ένα σημαντικό έργο με μεγάλη ιστορική και πνευματική αξία.
      Όλοι οι Έλληνες, είτε συμφωνούν, είτε διαφωνούν με τις ιδέες του Καλόπουλου, θα πρέπει να διαβάσουν αυτά τα βιβλία. Αναμφισβήτητα πολλά τμήματα στα βιβλία αυτά θα ήθελαν ένα δεύτερο «χτένισμα». Η ανάλυση όμως συγκεκριμένων ιστορικών γεγονότων από την γραφίδα του Καλόπουλου, πραγματικά σε καθηλώνει.
      Ειδικά το δεύτερο βιβλίο της τετραλογίας, «Ο ένοπλος δόλος», είναι θησαυρός βιολογικών – ιστορικών γνώσεων και θα εκτιμηθεί ιδιαίτερα από τους βιολογικούς επιστήμονες (ιατρούς, βιολόγους, φαρμακοποιούς κλπ).

      Τα ερωτήματα που θέτει ο Καλόπουλος, αργά ή γρήγορα, πρέπει να απαντηθούν. Δεν μπορεί πλέον να αγνοούνται. Στα βιβλία του δεν κατηγορεί , δεν συκοφαντεί, δεν εξυβρίζει. Παρουσιάζει τα γεγονότα όπως έχουν, διερευνά και εμβαθύνει στις αιτίες τους, δίνει εναλλακτικές απαντήσεις, δηλ. κάνει αυτό που λέγεται φιλοσοφία της ιστορίας .

      Θα πρότεινα η πολιτεία μαζί με την Αγία Γραφή, να διανείμει δωρεάν στα σχολεία και την τετραλογία του Καλόπουλου».

      .
      Ζ. ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ

      Διαγραφή
    2. Πραγματικά ξαφνιάστηκα - με εξέπληξε δυσάρεστα - η βιαστική παρέμβαση - αντίδραση του Καλόπουλου στο άρθρο μου «Εσθήρ».
      Σαν να τον τσίμπησαν οι σφήκες, που τόσο καλά τις περιγράφει στον «Ένοπλο Δόλο».
      Τον περίμενα περισσότερο ατάραχο, στοχαστικό, ήρεμο, συγκρατημένο, Επικούρειο, λάθος έκανα;

      « Ανεύθυνος λογοκόπος αρθρογράφος.
      Πρώτος άγνωστος καλοθελητής.
      Εξαιρετικά ύποπτος και αήθης.
      Εγκληματικά αφελής που κοπιάζει πολύ.
      Ο προσθέτων αφελέστατες παρατηρήσεις.
      Αλλοιώνει, προσβάλλει, γελοιοποιεί την συνολική έρευνα».

      Οι παραπάνω χαρακτηρισμοί και κρίσεις που έγραψε βιαστικά ο Καλόπουλος, δεν αξίζει να απαντηθούν, δεν αντέχουν στην κριτική και τους αντιπαρέρχομαι.
      Προφανώς πρόκειται για μία κακή στιγμή του Καλόπουλου.

      Ας κάνω και εγώ ορισμένες (καλοπροαίρετες) παρατηρήσεις στον Καλόπουλο:


      1. Την 28/3/2015 ο Καλόπουλος ανάρτησε (ανυπόγραφα) στην ιστοσελίδα του το άρθρο «Οι Φιλισταίοι ήταν Έλληνες». Την ανταπόκριση αυτή εγώ την ανακάλυψα, εγώ την διέδωσα, εγώ την σχολίασα. Εγώ έγραψα και την συνέχειά της «Οι Φιλισταίοι και οι Έλληνες» που ανάρτησαν οι «Αυτόχθονες Έλληνες». Το δικό μου άρθρο προβάλλει καμαρωτά στην ιστοσελίδα του Καλόπουλου. Σ΄αυτήν την περίπτωση οι σχολιασμοί μου δεν είναι ύποπτοι, αήθεις, ανεύθυνοι, αφελέστατοι κλπ;

      2. Λεξικό, λέξη Μωσαϊκό = δάπεδο από ψηφίδες και τσιμέντο.
      Μωϋσής - θέμα Μωυσ- τα έργα του Μωϋσή με κατάληξη -αϊκός
      Π.χ. Μωυσαϊκός νόμος
      Στα βιβλία του Καλόπουλου συνεχώς αναφέρονται οι Μωσαϊκοί νόμοι κλπ. Άρα λογικώς οι μωσαϊκοί νόμοι - κατά τον Καλόπουλο, δεν μπορεί να είναι παρά οι νόμοι για τα δάπεδα και τα ψηφιδωτά.


      Λεξικό, Δεκαετία = δέκα έτη
      Δεκαετηρίδα = η δέκατη επέτειος ενός γεγονότος, δηλ. τα πανηγύρια για την συμπλήρωση 10 ετών.

      Το ίδιο, Χιλιετία = χίλια έτη
      Χιλιετηρίδα = η χιλιοστή επέτειος ενός γεγονότος, δηλ. τα πανηγύρια που γίνονται όταν συμπληρωθούν 1000 χρόνια. Στα βιβλία του Καλόπουλου όλο χιλιετηρίδες έχουμε (αντί χιλιετίες), συνεχώς γίνονται αδιάκοπα πανηγύρια.

      Ζ. ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ

      Διαγραφή
    3. 3. Ανακάλυψα σε ηλικία 13 ετών (προ 40/τίας και πλέον), για πρώτη φορά το βιβλίο «Εσθήρ». Τότε διάβαζα ακατάπαυστα ό, τι έπεφτε στα χέρια μου, μεταξύ αυτών και πολύ θρησκευτική ιστορία. Το βιβλίο «Εσθήρ» που διάβασα ήταν στο πρωτότυπο κείμενο με μετάφραση και σχόλια του αρχιμανδρίτη Ιωήλ Γιαννακόπουλου, έκδοση 1957, ευλογημένη επίσημα από το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως και την Εκκλησία της Ελλάδος. Μου έκανε τρομερή εντύπωση, ιδίως ο εχθρός του Μαρδοχαίου, ο Αμάν ο Μακεδών. Κατάλαβα από την αρχή - παιδί 13 χρονών - ό,τι κάτι πολύ ύποπτο συμβαίνει εδώ, ό,τι ο Ασουήρης δεν πρέπει να ήταν ο Αρταξέρξης, αλλά ο Ξέρξης. Μου το επιβεβαίωσε μετά ο Ιωήλ Γιαννακόπουλος, ο οποίος αναφέρει στα σχόλιά του τα εξής:

      «Ο αναφερόμενος εδώ Αρταξέρξης δεν είναι παρά ο Ξέρξης Α΄, ο υιός Δαρείου, υιού του Υστάσπους. Το εβραϊκό κείμενο έχει Ασουήρος και κατά τις περσικές επιγραφές αυτός συνταυτίζεται προς τον Ξέρξη. Στα εβραϊκά AHASUROS (Ασουήρος) είναι μεταγραφή του περσικού KSAYARSA. Οι (…Θεόπνευστοι) Ο΄ ΚΑΚΩΣ μετέφρασαν το όνομα αυτό σαν Αρταξέρξης. Η Εσθήρ είναι ο τύπος της … Θεοτόκου. Ο Αμάν ο Μακεδών είναι ο τύπος του … Σατανά».

      Μετά από όλα αυτά μου φαίνεται παράξενη η ομολογία Καλόπουλου ότι:
      «Μήνες ολόκληρους χρειάστηκα για να ταυτίσω τον βιβλικό Αχασβερό, με τον ιστορικό Ξέρξη, καθώς και την απόλυτη χρονολογική τους σύμπτωση, μια και χωρίς αυτά, η όλη εργασία θα ήταν ένα απλό αποκύημα φαντασίας».

      Οι βασανιστικοί μήνες του Καλόπουλου ήταν μια βραδυά μελέτης και περίσκεψης για ένα δεκατριάχρονο παιδί πριν από 40 χρόνια.

      Θα μπορούσα να συνεχίσω με εκατοντάδες (όχι εκατονταετηρίδες) τέτοιες παρατηρήσεις από τα βιβλία του Καλόπουλου, αλλά φοβάμαι ό,τι θα γίνω βαρετός.-

      Ζ. ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ


      Διαγραφή
  8. Υ.Γ.

    Διερωτώνται ορισμένοι πότε η εκκλησία εορτάζει την μνήμη της … Αγίας Εσθήρ και του …Αγίου Μαρδοχαίου. Ιδού η απάντηση:

    ΑΠΟ ΤΟ ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ - ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ
    ( Τον Άγιο Μαρδοχαίο παρ΄ολίγο να τον γιορτάζαμε αντί του Μαλαχία και μάλιστα κατ΄απαίτηση του Ταλμούδ).

    Μνήμη τοῦ ἁγίου προφήτου Μαλαχίου 9 Ιανουαρίου.
    ῾Ο προφήτης Μαλαχίας καταγόταν ἀπό τή φυλή Λευΐ καί ἐγεννήθηκε στό Σοφερό μετά τήν ἐπιστροφή τῶν ᾿Ιουδαίων ἀπό τή βαβυλώνια αἰχμαλωσία. ῎Εζησε περί τόν 5ο π.Χ. αἰώνα, κατά τούς χρόνους τοῦ Νεεμία, καί ἐργάσθηκε στήν ῾Ιερουσαλήμ μετά τόν Προφήτη ᾿Αγγαῖο καί τόν Ζαχαρία. Αὐτό συνάγεται ἀπό τό γεγονός ὅτι ἀνοικοδόμηση τοῦ ναοῦ εἶχε πλέον ἀποπερατωθεῖ καί εἶχαν ἀρχίσει οἱ προσφερόμενες θυσίες.
    ῎Οντας ἀκόμη νέος, κατέκτησε τήν ἀρετή καί διακρινόταν γιά τή θεοσεβή συμπεριφορά καί διαγωγή του. Γιά τό λόγο αὐτό ἔλαβε καί τήν προσωνυμία Μαλαχίας, πού στήν ἑλληνική γλώσσα μεταφράζεται «ὁ ἄγγελός μου». Κατά παλαιά γνώμη (ΤΑΛΜΟΥΔ) ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΑΛΑΧΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΨΕΥΔΩΝΥΜΟ τοῦ ῎Εσδρα ἤ τοῦ Νεεμία ἤ τοῦ ΜΑΡΔΟΧΑΙΟΥ. Χρονολογικά ὑπῆρξε ὁ τελευταῖος ἀπό τούς Προφῆτες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης.

    ΟΙ ΠΡΟΠΑΤΟΡΕΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ. Η ΕΣΘΗΡ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ …ΠΡΟΠΑΤΟΡΑΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ

    Εορτάζονται την "Κυριακή των Προπατόρων" που είναι κινητή γιορτή. Η αρχή υπολογισμού είναι η 11η Δεκεμβρίου και πάντοτε Κυριακή. Αν η 11η Δεκεμβρίου τύχει καθημερινή τότε η εορτή μετατίθεται την επόμενη Κυριακή.

    Ζ. ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ














    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σύμφωνα με χρονολογική σειρά oι προπάτορες του Ιησού είναι οι εξής :

      Οι Πρωτόπλαστοι ΑΔΑΜ & ΕΥΑ (παράγωγο --> Αδαμάντιος, Διαμαντής, Αδαμαντία, Διαμαντούλα, Διαμάντω
      ο δίκαιος ΑΒΕΛ γιος του Αδάμ
      ο Δίκαιος ΣΗΘ γιος του Αδάμ
      ο Δίκαιος ΕΝΩΣ γιος του ΣΗΘ
      ο Δίκαιος ΚΑΪΝΑΝ γιος του Ενώς
      ο Δίκαιος ΜΑΛΕΛΕΗΛ γιος του Καϊνάν
      ο Δίκαιος ΙΑΡΕΔ γιος του Μαλελεήλ
      ο Δίκαιος ΕΝΩΧ γιος του Ιάρεδ
      ο Δίκαιος ΜΑΘΟΥΣΑΛΑΣ γιος του Ενώχ
      ο Δίκαιος ΛΑΜΕΧ γιος του Μαθουσάλα
      ο Δίκαιος ΝΩΕ γιος του Λάμεχ
      ο Δίκαιος ΣΗΜ γιος του Νώε
      ο Δίκαιος ΙΑΦΕΘ γιος του Νώε
      ο Δίκαιος ΑΡΦΑΞΑΔ γιος του Σήμ
      ο Δίκαιος ΚΑΪΝΑΝ γιος του Αρφαξάδ
      ο Δίκαιος ΣΑΛΑ γιος του Καϊνάν
      ο Δίκαιος ΕΒΕΡ γιος του Σάλα από τον οποίο οι Ιουδαίοι ονομάστηκαν Εβραίοι
      ο Δίκαιος ΦΑΛΕΚ γιος του Εβέρ
      ο Δίκαιος ΡΑΒΑΓ γιος του Φαλέκ
      ο Δίκαιος ΣΕΡΟΥΧ γιος του Ραγάβ
      ο Δίκαιος ΝΑΧΩΡ γιος του Σερούχ
      ο Δίκαιος ΘΑΡΡΑ γιος του Ναχώρ
      ο Δίκαιος και Πατριάρχης ΑΒΡΑΑΜ γιος του Θάρρα
      ο Πατριάρχης ΙΣΑΑΚ γιος του Αβραάμ
      ο Πατριάρχης ΙΑΚΩΒ γιος του Ισαάκ
      ο Πατριάρχης ΡΟΥΒΙΜ πρώτος γιος του Ιακώβ (παράγωγο --> Ρουμπίνη)
      ο Πατριάρχης ΣΥΜΕΩΝ δεύτερος γιος του Ιακώβ
      ο Πατριάρχης ΛΕΥΙ τρίτος γιος του Ιακώβ από τον οποίο και η Λευιτική φυλή
      ο Πατριάρχης ΙΟΥΔΑΣ γιος του Ιακώβ από τη φυλή του οποίου κατάγεται ο Χριστός
      ο Πατριάρχης ΖΑΒΟΥΛΩΝ γιος του Ιακώβ του οποίου η φυλή παράλια
      ο Πατριάρχης ΙΣΑΧΑΡ γιος του Ιακώβ του οποίου η φυλή "γηπόνος"
      ο Πατριάρχης ΔΑΝ γιος του Ιακώβ από τη φυλή του οποίου ήταν οι Κριτές (παράγωγο --> Δανάη)
      ο Πατριάρχης ΓΑΔ γιος του Ιακώβ του οποίου η φυλή πάντα λήστευε αλλά και ληστευόταν
      ο Πατριάρχης ΑΣΗΡ γιος του Ιακώβ του οποίου η φυλή ήταν σε χώρες πλούσιες και σιτοφόρες
      ο Πατριάρχης ΝΕΦΘΑΛΕΙΜ γιος του Ιακώβ του οποίου η φυλή ήταν πολυπληθής
      ο Πατριάρχης ΙΩΣΗΦ γιος του Ιακώβ του οποίου η φυλή ήταν ένδοξη και περήφανη
      ο Πατριάρχης ΒΕΝΙΑΜΙΝ γιος του Ιακώβ του οποίου η φυλή στην αρχή ήταν άγρια και στη συνέχεια έγινε ήρεμη και άκακη.
      Ο ΦΑΡΕΣ και ΖΑΡΑ δίδυμοι γιοι του Ιούδα του Πατριάρχη
      ο ΕΣΡΩΜ γιος του Φάρες
      ο ΑΡΑΜ γιος του Εσρώμ
      ο ΑΜΙΝΑΔΑΒ γιος του Αράμ
      ο ΝΑΑΣΩΝ γιος του Αμιναδάβ
      ο ΣΑΛΜΩΝ γιος του Ναασών
      ο ΒΟΟΖ γιος του Σαλμών
      ο ΟΒΗΔ γιος του Βοόζ από τη Ρουθ
      ο ΙΕΣΣΑΙ γιος του Οβήδ
      ο ΔΑΒΙΔ ο βασιλιάς γιος του Ιεσσαί
      ο ΣΟΛΟΜΩΝ ο βασιλιάς γιος του Δαβίδ
      ο ΡΟΒΟΑΜ ο βασιλιάς γιος του Σολομώντα
      ο ΑΒΙΑ ο βασιλιάς γιος του Ροβοάμ
      ο ΑΣΑ ο βασιλιάς γιος του Αβια
      ο ΙΩΣΑΦΑΤ ο βασιλιάς γιος του Ασά
      ο ΙΩΡΑΜ ο βασιλιάς γιος του Ιωασαφάτ
      ο ΟΖΙΟΥ ο βασιλιάς γιος του Ιωράμ
      ο ΙΩΑΘΑΜ ο βασιλιάς γιος του Οζίου
      ο ΑΧΑΖ ο βασιλιάς γιος του Ιωάθαμ
      ο ΕΖΕΚΙΑΣ ο βασιλιάς γιος του Αχάζ
      ο ΜΑΝΑΣΗΣ ο βασιλιάς γιος του Εζεκία
      ο ΑΜΜΩΝ ο βασιλιάς γιος του Μανασή
      ο ΙΩΣΙΑΣ ο βασιλιάς γιος του Αμμων
      ο ΙΕΧΟΝΙΑΣ ο βασιλιάς γιος του Ιωσία
      ο ΣΑΛΑΘΙΗΛ γιος του Ιεχονία
      ο ΖΟΡΟΒΑΒΕΛ γιος του Σαλαθιήλ που ανήγειρε τον ναό των Ιεροσολύμων όταν είχε καεί
      ο ΑΒΙΟΥΔ γιος του Ζοροβάβελ
      ο ΕΛΙΑΚΕΙΜ γιος του Αβιούδ
      ο ΑΖΩΡ γιος του Ελιακείμ
      ο ΣΑΔΩΚ γιος του Αζώρ
      ο ΑΧΕΙΜ γιος του Σαδώκ
      ο ΕΛΙΟΥΔ γιος του Αχείμ
      ο ΕΛΕΑΖΑΡ γιος του Ελιούδ
      ο ΜΑΤΘΑΝ γιος του Ελεάζαρ
      ο ΙΑΚΩΒ γιος του Ματθάν
      ο ΙΩΣΗΦ ο μνήστωρ γιος του Ιακώβ
      ο Δίκαιος ΜΕΛΧΙΣΕΔΕΚ
      ο Δίκαιος ΙΩΒ
      ο Προφήτης ΜΩΫΣΗΣ και ΩΡ και ΑΑΡΩΝ οι Ιερείς
      ο Δίκαιος ΙΗΣΟΥΣ του Ναυή
      ο Προφήτης ΣΑΜΟΥΗΛ
      ο Προφήτης ΝΑΘΑΝ
      ο Προφήτης ΔΑΝΙΗΛ
      η Δίκαια ΣΑΡΡΑ γυναίκα του Αβραάμ
      η Δίκαια ΡΕΒΕΚΚΑ γυναίκα του Ισαάκ
      η Δίκαια ΛΕΙΑ πρώτη γυναίκα του Ιακώβ
      η Δίκαια ΡΑΧΗΛ δεύτερη γυναίκα του Ιακώβ
      η Δίκαια ΑΣΙΝΕΘ γυναίκα του Ιωσήφ του Πάγκαλου
      η Δίκαια ΜΑΡΙΑ αδελφή του Μωϋσέα
      η Δίκαια ΔΕΒΟΡΑ
      η Δίκαια ΡΟΥΘ
      η Δίκαια ΣΑΡΑΦΘΙΑ προς την οποία εστάλη ο Ηλίας
      η Δίκαια ΣΩΜΑΝΙΤΙΔΑ που φιλοξένησε τον Ελισσαίο
      η Δίκαια ΙΟΥΔΙΘ


      η Δίκαια ΕΣΘΗΡ που λύτρωσε τον Ισραήλ από τον θάνατο

      η Δίκαια ΑΝΝΑ μητέρα του Σαμουήλ
      η Δίκαια ΣΩΣΑΝΝΑ

      Ζ. ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ

      Διαγραφή
  9. Χαίρε αγαπητέ μου Ζ. Παπαζάχο!

    Με ιδιαίτερη χαρά διαπιστώνω ότι η διαίσθηση μου δεν με ξεγέλασε στο ελάχιστο μιας και από την πρώτη στιγμή που η παρουσία σου έγινε αισθητή σε αυτόν τον τόπο άφησε το ανεξίτηλο στίγμα της με την σπάνια ποιότητα του χαρακτήρα, του ήθους, της μεγαλοψυχίας, του Οδυσσειακού πνεύματος το οποίο διαπερνά τα σύνορα με την ταχύτητα της αστραπής, των τεσσαρακονταετών ταξιδιών της μιας στιγμής με πλοία ωσάν των Φαιάκων, της αρετής της Αρήτης, της σύνεσης και καρτερικότητας της Ηνιόχου Πηνελόπης!

    Χαίρομαι ακόμη περισσότερο που σε συναντώ...!

    Επειδή εκ των πραγμάτων η διαίσθηση αυτή δεν με απατά, θεωρώ ότι ο κύριος Καλόπουλος με αυτούς τους χαρακτηρισμούς τους οποίους εκφράζει, άφησε κατά κάποιον τρόπο, έναν ασκό να ανοίξει, από αγανάκτηση για την υποκλοπή της χρόνια έρευνας του η οποία καπηλεύτηκε και καπελώθηκε από διάφορους καλοθελητές και βρήκε αντίκτυπο στο πρόσωπο σου, στόχευε όμως κατά την γνώμη μου σε πολλούς αποδέκτες.

    Η παρεξήγηση πιστεύω ότι λύνεται και ξεδιαλύνεται και εύχομαι ολόψυχα να μην αφήσει κανένα σκοτεινό σημείο ή σημάδι τόσο στην δική σου ψυχή όσο και στου κ. Καλόπουλου. Οι σχέσεις μεταξύ Ανδρείων- Ελλήνων πρέπει να είναι σχέσεις αγάπης και όχι έριδας και συστράτευσης σε αυτόν το κοινό αγώνα από το δικό του μετερίζι ο καθένας.

    Τονίζω ότι σε θέλουμε κοντά μας για να δημοσιεύσουμε τις μελέτες σου! θα έχεις καταλάβει ότι δεν μας ενδιαφέρει να προβληθούμε εμείς, αλλά η γνώση, η ιστορική αλήθεια, το Ελληνικό Πνεύμα και η σημασία του να είσαι Αυτόχθων Έλλην!

    Την εκτίμηση και την αγάπη μου μαζί με την Καλημέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ΥΓ: Όταν ένας άνθρωπος καλλιεργεί την γη και το πνεύμα του ταυτόχρονα, σημαίνει... πάρα πολλά... και ο νοών νοείτω...

      Διαγραφή

Σχόλια που δεν συνάδουν με το περιεχόμενο της ανάρτησης, όπως και σχόλια υβριστικά προς τους αρθρογράφους, προσβλητικά σχόλια προς άλλους αναγνώστες σχολιαστές και λεκτικές επιθέσεις προς το ιστολόγιο θα διαγράφονται.

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...