ΔΙΟΝΥΣΟΣ - Ο 13 ΟΣ ΘΕΟΣ

ΔΙΑΣ και ΣΕΜΕΛΗ εγέννησαν ΔΙΟΝΥΣΟ 
Ο 13ος ΘΕΟΣ ίσως ο μεγαλύτερος ...


Σε κάποια στιγμή της βασιλείας του ο Δίας αποφασίζει να παραχωρήσει τον θρόνο του για χάρη του βρέφους Διονύσου, που όπως και ο Δίας ως βρέφος φυλασσόταν από τους Κουρήτες. Οι Τιτάνες αποφασίζουν να σφάξουν το παιδί και να διεκδικήσουν τον θρόνο δικό τους. Βάφουν τα πρόσωπά τους με λευκό γύψο, αποσπούν με παιχνίδια (Σείστρο. –Συνδ. Σείριος) την προσοχή του Διονύσου, μετά τον διαμελίζουν και βράζουν και ψήνουν τα μέλη του. Οργισμένος ο Δίας, συντρίβει με το αστροπελέκι του τους Τιτάνες. Η ΑΘΗΝΑ διατηρεί την καρδιά σε μια γύψινη
κούκλα, από την οποία δημιουργήθηκε ένας νέος Διόνυσος.
Ο Δίας σκότωσε τους Τιτάνες με κεραυνό . Απο την στάκτη ή την κάπνια των
Τιτάνων γεννήθηκαν οι άνθρωποι. Η ΑΘΗΝΑ ή ΡΕΑ έσωσαν το κεφάλι του ΔΙΟΝΥΣΟΥ 
Τα σκορπισμένα μέλη του συνενώθηκαν .
Ο ΔΙΟΝΥΣΟΣ αναστήθηκε 
Ο Διόνυσος σχετίζεται με την δημιουργία του σύμπαντος .
Οι πρώτοι άνθρωποι ξεφύτρωσαν σαν φυτά απο την γή. 
Οι Τιτάνες ηταν η ενσάρκωση των χθόνιων δυνάμεων δηλαδή η διπλή φύση του ανθρώπου . (ΧΘΟΝΙΟΙ & ΗΛΙΑΚΟΙ)
Οι Τιτάνες ειναι μέσα μας. 
Οι Τιτάνες ειναι η ανθρώπινη φύση. Ομως πριν γίνουν στάχτη οι Τιτάνες είχαν φάει τον Διόνυσο. Η αιχμάλωτη μέσα στο σώμα ψυχή , ήταν η Διονυσιακή ουσία που επέζησε στην σκόνη των Τιτάνων .
Ο αναστημένος Διόνυσος κατέβηκε στον κάτω κόσμο για να απελευθερώση την νεκρή μητέρα του Σεμέλη . Υστερα ανέβηκε στον Ολυμπο και έγινε δεκτός στον κύκλο των αθανάτων . Η Σεμέλη μεταφορφώθηκε στην Περσεφόνη που μόλις αρχίζει ο χειμώνας πηγαίνει στον κάτω κόσμο και ξανά φεύγει απο εκεί με το τέλος του χειμώνα για να σμίξει με τον ανοιξιάτικο Διόνυσο.
Οταν ο Ωρίων και ο Σείριος μεσουρανούν και ο Αρκτούρος βγαίνει την αυγή είναι η ώρα του τρύγου όπου μαζεύουν τα σταφύλια , δώρα του Διονύσου του πλούσιου σε χαρές .
Απο τα μέσα του Ιουλίου μέχρι τα μέσα του Σεπτεμβρίου η εποχή δίνει το όνομα οπώρα . Δίνει θησαυρούς που αποθηκεύονται καθώς και την Διονυσιακή χαρά που δεν μπορεί να αποθησαυριστεί.
Ο Διόνυσος ειναι χορηγός χαράς , ειναι το καθαρό φως της εποχής των καρπών–οπώρας . 
Θέλγητρο των θνητών στη εποποιϊα , ο θεός βοηθεί τους ανθρώπους να υποφέρουν την δύσκολη ζωή τους .
Δίνει εξ ίσου στον πλούσιο και στον πένητα την παρηγοριτική απόλαυση του κρασιού και μισεί όποιον αρνείται την χαρά της ζωής.
Ο ΔΙΟΝΥΣΟΣ ειναι τελικά η μόνη μας ελπίδα και διέξοδο στην ματαιότητα της ύπαρξής μας.
Είναι το τελικό δώρο των ΘΕΩΝ στούς ανθρώπους , πρίν οριστικά αποσυρθούν απο την επικαιρότητα. ΟΙ ΘΕΟΙ διχάστηκαν στον πόλεμο της ΤΡΟΙΑΣ και απο τότε αποσύρθηκαν απο τις δαμάχες των ανθρώπων.
Εμφανίστηκαν τελευταία φορά στους γάμους ΠΗΛΕΑ και ΘΕΤΙΔΟΣ 
στην ΣΗΠΙΑΔΑ ΠΗΛΙΟΥ και ειδικά στον ΚΑΛΑΜΟ.
ΠΗΛΕΑ και ΘΕΤΙΔΟΣ εγεννήθει ΑΧΙΛΛΕΑΣ 
Ακολούθησε, ο ΤΡΩΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ όπου υπάρχουν οι μόνιμες έριδες και διαμάχες των ΘΕΩΝ, που αν δεν υπήρχε ο ΟΔΥΣΣΕΑΣ να σπάσει τον αέναο αυτό κύκλο της διαμάχης, με το τέχνασμα -ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ, ο ΤΡΩΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ θα συνεχίζοταν μέχρι σήμερα .
Συνεχίστηκε με την ΟΔΥΣΣΕΙΑ – μία επι πλέον γνώση που παραδίδουν στον άνθρωπο για τα βάσανα των ΘΕΩΝ και έκτοτε χάνουμε τα ίχνη τους... 
Αλλά πριν είχαν φροντίσει να αφήσουν παρακαταθήκη για τον άνθρωπο τον ΔΙΟΝΥΣΟ .
Στις Βάκχες ο Διόνυσος απελευθερώνει φυλακισμένους, σαλεύει το μυαλό των λογικών , κάνει θηλυπρεπείς τους άντρες και με το σεισμό του επιτρέπει στην ανυπότακτη άγρια φύση να εισβάλει στο εσωτερικό της ‘’πολιτισμένης’’ πόλης ανατρέποντας την τάξη που έχει χτίσει ο άνθρωπος . Ο Ευριπίδης γράφει μία τραγωδία που παίχτηκε μετά τον θάνατό του και αποδεικνύει οτι ο Διόνυσος και η σχέση μας μαζί του ειναι αξεδιάλυτο μυστήριο.
Σύμφωνα με την παράδοση ο Απόλλων στους Δελφούς είπε στους Ελληνες 
΄΄ Γνώθι σαυτόν ΄΄ στις Βάκχες ο Διόνυσος μας προειδοποιεί οτι δεν γνωρίζουμε ούτε μπορούμε να γνωρίσουμε τον εαυτό μας και το σύμπαν.
Ο Διόνυσος πρεσβεύει το απρόοπτο και το αναπάντεχο στον άνθρωπο . Αυτό που τον κρατάει σε μία εγρήγορση επειδή δεν ξέρει τι πρόκειται να του συμβεί . Το σώμα του ευρίσκεται σε υπερένταση ανα πάσα στιγμή . Η καθημερινότητά του ειναι μία έκπληξη και μή προβλέψιμη . Ανα πάσα στιγμή μπορεί να αφανιστεί αλλά και να ερωτευτεί , να κερδίσει και να χάσει. Απο την απόγνωση και δυστυχία στην ευτυχία.
Ειναι αυτό που κάνει την διαφορά μεταξύ θνητών ανθρώπων και αθανάτων θεών. 
Οι θεοί λατρεύουν το εφήμερο των ανθρώπων και διακαώς επιθυμούν αυτή την δόνηση . 
Αντιθέτως οι θνητοί άνθρωποι λατρεύουν τους αθανάτους θεούς για την αιώνια ηρεμία και την εσωτερική γαλήνη τους που δεν μεταβάλεται . 
Οι Θεοί εμφανίστηκαν στους γάμους του ΚΑΔΜΟΥ και ΑΡΜΟΝΙΑΣ
ΚΑΔΜΟΣ και ΑΡΜΟΝΙΑ εγέννησαν ΣΕΜΕΛΗ 
ΔΙΑΣ και ΣΕΜΕΛΗ εγέννησαν ΔΙΟΝΥΣΟ
inioxosiolkos.blogspot.com/

http://enaasteri.blogspot.gr/2015/04/13.html