Η "ΚΙΒΩΤΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ" ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΩΝ ΤΟ 1945. ΟΙ «ΕΒΡΑΙΟΙ ΕΚΔΙΚΗΤΕΣ», ΜΙΑ ΟΜΑΔΑ ΕΒΡΑΙΩΝ ΣΧΕΔΙΑΣΕ ΤΗΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΕΞΙ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΩΝ ΓΕΡΜΑΝΩΝ ΜΕ ΑΡΣΕΝΙΚΟ.

Η ΚΙΒΩΤΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ: ΕΝΑ ΚΙΒΩΤΙΟ ΒΙΟΛΟΓΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΜΕ ΠΤΩΜΑΤΙΚΑ ΔΗΛΗΤΗΡΙΑ. ΟΙ ΝΙΚΗΤΗΡΙΕΣ ΜΑΧΕΣ ΤΩΝ ΙΟΥΔΑΙΩΝ ΕΧΟΥΝ ΠΑΝΤΟΤΕ ΤΟ ΙΔΙΟ ΜΟΤΙΒΟ. ΟΙ ΙΟΥΔΑΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΨΗΛΑ ΣΕ ΜΙΑ ΠΗΓΗ ΧΕΙΜΑΡΡΟΥ, ΟΙ ΑΝΤΙΠΑΛΟΙ ΚΑΤΩ ΣΤΗΝ ΚΟΙΛΑΔΑ, ΝΑ ΠΙΝΟΥΝ ΑΝΥΠΟΠΤΟΙ ΤΟ ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΣΜΕΝΟ ΝΕΡΟ ΤΟΥ ΧΕΙΜΑΡΡΟΥ.

Μέλη της ομάδας των Εβραίων Εκδικητών - στο κέντρο ο ηγέτης τους Abba Kovner (Φωτογραφία: Wikipedia)

 "Ο τελικός σκοπός παρέμενε το σχέδιο Α.
Το σχέδιο περιλάμβανε την δηλητηρίαση των μονάδων παροχής νερού σε πέντε μεγάλες γερμανικές πόλεις, Μόναχο, Βερολίνο, Νυρεμβέργη, Βαϊμάρη και Αμβούργο.
 Πέντε  μεγάλες  γερμανικές  πόλεις,  με  συνολικό  πληθυσμό  πάνω  από  8.000.000  κατοίκους  (με  βρέφη,  παιδιά,   γυναίκες,  άνδρες,  γέροι  και  γριές),  θα  πέθαιναν  δηλητηριασμένοι  με  φρικτούς πόνους.  Συνολικά  θα  δηλητηριάζονταν  6  με  8  εκατομμύρια  Γερμανών.
Η γενική ιδέα ήταν τα  μέλη των Εκδικητών να πιάσουν δουλειά ως εργάτες στις εγκαταστάσεις φιλτραρίσματος του νερού και με την χορήγηση  μιας θανατηφόρας ουσίας, να δηλητηριάσουν όλους  τους κατοίκους των πόλεων αυτών. Το σχέδιο ήταν ιδέα του Άμπα Κόβνερ.  Έλειπε μόνο η δηλητηριώδης ουσία".

Η Εβραϊκή Ταξιαρχία του Βρετανικού Στρατού ιδρύθηκε επίσημα τον Σεπτέμβριο του 1944.

Η  ΕΒΡΑΪΚΗ  ΤΑΞΙΑΡΧΙΑ

Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, υπήρξε μια ομάδα εβραίων στρατιωτών η οποία πολέμησε κάτω από τις εντολές του Βρετανικού Στρατού στην Ελλάδα, αλλά και στο Βορειοαφρικανικό Μέτωπο.

Η στρατηγική αναγκαιότητα της Μέσης Ανατολής οδήγησε τη Μεγάλη Βρετανία να δημιουργήσει ένα στρατιωτικό σώμα από  Εβραίους που κατοικούσαν στην Παλαιστίνη.

Η Εβραϊκή Ταξιαρχία του Βρετανικού Στρατού, η οποία πολέμησε υπό τη σιωνιστική σημαία, ιδρύθηκε επίσημα τον Σεπτέμβριο του 1944. Περιλάμβανε περισσότερους από 5.000 εβραίους εθελοντές από την Παλαιστίνη που οργανώθηκαν σε τρία τάγματα πεζικού και αρκετές μονάδες υποστήριξης.

Κάτω από την εποπτεία του Έρνεστ Μπέντζαμιν, η Ταξιαρχία πολέμησε τους Γερμανούς στην Ιταλία από τον Μάρτιο του 1945 έως το τέλος του πολέμου που ήταν τον Μάιο του ίδιου έτους. Μετά τη γερμανική παράδοση, η Εβραϊκή Ταξιαρχία στάλθηκε στα ιταλικά σύνορα με την Αυστρία και τη Γιουγκοσλαβία και αργότερα στο Βέλγιο και τις Κάτω Χώρες.

Το καλοκαίρι του 1946, η Μεγάλη Βρετανία διέλυσε την Εβραϊκή Ταξιαρχία. Υπολογίζεται ότι κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, περίπου 30.000 Εβραίοι εθελοντές από την Παλαιστίνη υπηρέτησαν στις βρετανικές δυνάμεις και περισσότεροι από 700 σκοτώθηκαν στη μάχη. 

«Μονάδες εκδίκησης» 

Το τελευταίο έτος του πολέμου η Εβραϊκή Ταξιαρχία κυνηγούσε Γερμανούς στα ιταλικά σύνορα. Μετά  τον  πόλεμο  μέλη  της  Ταξιαρχίας αποφάσισαν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους και ξεκίνησαν ένα νέο «υπόγειο πόλεμο».

Αποφάσισαν να δολοφονήσουν όσους περισσότερους  Γερμανούς  μπορούσαν .

Δημιούργησαν τις λεγόμενες «μονάδες εκδίκησης» και ταξίδεψαν στη Γερμανία και στην Αυστρία. Χρησιμοποιώντας τις επαφές που είχαν από τον Βρετανικό Στρατό, έφτιαξαν μια λίστα με ονόματα των Γερμανών που  έπρεπε  να  δολοφονήσουν.  Ο τρόπος που «χτυπούσαν» ήταν πάντα ο ίδιος. Τα πρώην μέλη της Εβραϊκής Ταξιαρχίας άλλαζαν τις πινακίδες στα αμάξια τους, έκρυβαν το περιβραχιόνιο με το αστέρι του Δαυίδ,  φορούσαν στολές της βρετανικής αστυνομίας  και  περιπολούσαν  στις  κατεστραμμένες  γερμανικές  πόλεις και  χωριά.

Όταν εντόπιζαν τον στόχο τους, εμφανίζονταν μπροστά στο σπίτι του ως Βρετανοί Αστυφύλακες και με τη δικαιολογία της ανάκρισης τον οδηγούσαν σε ένα απομονωμένο μέρος.

Εκεί αποκάλυπταν την πραγματική τους ταυτότητα και έστηναν μια «δίκη». Στη συνέχεια, σκότωναν  τον  Γερμανό και έριχναν το πτώμα του στη θάλασσα  ή  σε  ποτάμι.

Η μέθοδος που χρησιμοποιούσαν ήταν ο στραγγαλισμός, καθώς δεν επιθυμούσαν να αφήσουν ίχνη αίματος πίσω τους. Αρκετές φορές, τους πατούσαν με τα αμάξια τους, προτού τους στραγγαλίσουν.

Υπολογίζεται ότι λίγους μήνες μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, εκτελέστηκαν περίπου 15.000  (;)  Γερμανοί  από τις εβραϊκές «ομάδες εκδίκησης». 

  Ο  Αμερικανός  στρατηγός  Πάττον  αντιτάχτηκε  στις  μαζικές  δολοφονίες  Γερμανών  στην  ερειπωμένη  Γερμανία  μετά  τον  πόλεμο  και  έτσι  τον  δολοφόνησαν  κι  αυτόν.

Διαβάστε  και  το  άρθρο:  ΟΙ ΙΟΥΔΑΙΟΙ ΤΟΥ ΡΟΥΣΒΕΛΤ ΚΑΙ ΤΟΥ ΤΡΟΥΜΑΝ ΔΟΛΟΦΟΝΗΣΑΝ ΤΟΝ ΗΡΩΑ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟ ΣΤΡΑΤΗΓΟ ΠΑΤΤΟΝ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΟΤΙ: «Ο ΡΟΥΣΒΕΛΤ ΜΑΣ ΕΒΑΛΕ ΝΑ ΠΟΛΕΜΗΣΟΥΜΕ ΜΕ ΛΑΘΟΣ ΛΑΟ».

Ένα άλλο μέλος της Εβραϊκής Ταξιαρχίας, ο Μόσε Τάβορ, ομολόγησε πολλά χρόνια αργότερα ότι στραγγάλισε τουλάχιστον τέσσερις δράστες...

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/oi-alithinoi-adoxoi-mpastardi-meli-tis-proin-evraikis-taxiarchias-poy-meta-ton-polemo-straggalisan-1500-koryfaioys-nazi-os-antipoina-gia-ta-egklimata-toys/

 

Ένα  άλλο μέλος της Εβραϊκής Ταξιαρχίας, ο Μόσε Τάβορ, ομολόγησε πολλά χρόνια αργότερα ότι στραγγάλισε τουλάχιστον τέσσερις  Γερμανούς...

ΟΙ  ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΣΤΕΣ  ΕΒΡΑΙΟΙ

Οι Nakam, στα εβραϊκά Nokmim  (= εκδικητές),  το μόνο που ήθελαν με το που τελείωσε ο πόλεμος, ήταν αυτό που υποδηλώνει και το όνομα, εκδίκηση.
Το όνομα προέρχεται από την εβραϊκή φράση Dam Yehudi Nakam, που σημαίνει σε ελεύθερη μετάφραση «το εβραϊκό αίμα θα εκδικηθεί». Η συντομογραφία DIN έφτασε να σημαίνει εκδίκηση του  ιεχωβά.
Ο Άμπα Κόβνερ, μετέπειτα σπουδαίος ποιητής του Ισραήλ, πρώτος μίλησε για την θεϊκή τιμωρία που πρέπει να βρει τους Γερμανούς, ενώ πρότεινε στους Εβραίους να εκπληρώσουν το θέλημα του  ιεχωβά.

"Αθώος Γερμανός δεν υπάρχει», έλεγε. «Ο Γερμανικός λαός πρέπει, τουλάχιστον για μια γενιά, να πληρώσει για να παραδειγματιστεί ο κόσμος για το μέλλον".

Οι ομάδες  δολοφόνων  εβραίων  έδρασαν κυρίως στην Αυστρία και την Γερμανία και φορώντας στρατιωτικές παραλλαγές του γαλλικού ή του βρετανικού στρατού εκτέλεσαν χιλιάδες  Γερμανούς.
Οι πρώτοι Εκδικητές, Άμπα Κόβνερ, Βίτκα Κέμπνερ και Ρόζα Κόρτζακ ήταν αντίστοιχα οι δημιουργοί της μυστικής, στρατιωτικής οργάνωσης των Εκδικητών, από τις στάχτες της «Ενωμένης Παρτιζανικής Οργάνωσης» (Fareynikte Partizaner Organizatsye).
Με το τέλος του πολέμου οι τρεις τους, συνεργαστήκανε με υποστηρικτές άλλων ενόπλων αντιστασιακών ομάδων και συγκροτήσανε τη Νακάμ. Πολύ σύντομα στις γραμμές προστεθήκανε περισσότερα άτομα.   Η οργάνωση έφτασε να αριθμεί 60 άτομα. Ο πρωτεύον σκοπός της, το «σχέδιο Α», η σχεδιασμένη εξόντωση 6 εκατομμυρίων Γερμανών πολιτών.  
Η  εφημερίδα  του  ιουδαίου  Σουλτσμπέργκερ  "Τάιμς  της  Νέας  Υόρκης"  πριν  από  τον  πόλεμο  είχε  γράψει  ότι  6.000.000  εβραίοι  της  Ευρώπης  κινδυνεύουν  από  τους  Γερμανούς.  Αυτός  ο  χαρακτηριστικός  αριθμός  ήταν  ο  στόχος  της  Νακάμ.  Έπρεπε  να  δολοφονηθούν,  μετά  το  τέλος  του  πολέμου,  6.000.000  Γερμανοί.

Το «σχέδιο Α»

Αν και η Νακάμ είχε πολλά σχέδια  για  μεμονωμένα περιστατικά δολοφονιών Γερμανών, ο τελικός σκοπός παρέμενε το σχέδιο Α.
Το σχέδιο περιλάμβανε την δηλητηρίαση των μονάδων παροχής νερού σε πέντε μεγάλες γερμανικές πόλεις, Μόναχο, Βερολίνο, Νυρεμβέργη, Βαϊμάρη και Αμβούργο.
 Πέντε  μεγάλες  γερμανικές  πόλεις  με  συνολικό  πληθυσμό  πάνω  από  8.000.000  κατοίκους  (με  βρέφη,  παιδιά,   γυναίκες,  άνδρες,  γέροι  και  γριές),  θα  πέθαιναν  δηλητηριασμένοι  με  φρικτούς πόνους.  Συνολικά  θα  δηλητηριάζονταν  6  με  8  εκατομμύρια  Γερμανών.
Η γενική ιδέα ήταν τα  μέλη των Εκδικητών να πιάσουν δουλειά ως εργάτες στις εγκαταστάσεις φιλτραρίσματος του νερού και με την χορήγηση  μιας θανατηφόρας ουσίας, να δηλητηριάσουν όλους  τους κατοίκους των πόλεων αυτών. Το σχέδιο ήταν ιδέα του Άμπα Κόβνερ.  Έλειπε μόνο η δηλητηριώδης ουσία.
Προς επίτευξη του σχεδίου Α, ο Κόβνερ ταξίδεψε στην Παλαιστίνη για να συμβουλευτεί τους αρχηγούς του, που  ετοίμαζαν  την  δημιουργία  του  κράτους τους Ισραήλ. Εκεί συναντήθηκε με τον Chaim Weizmann, τον άνθρωπο που θα γινόταν μετέπειτα ο πρώτος Πρόεδρος του Ισραήλ.
Δε γνωρίζουμε ακριβώς με πόσους ακόμα συναντήθηκε ο Κόβνερ ή πόσοι απο την Ισραηλινή κοινότητα εμπλέχτηκαν. Αυτό που γνωρίζουμε είναι ότι αρχικά ο Weizmann δεν πρόβαλε αντίσταση στο σχέδιο, μιας και η ανάγκη για εκδίκηση ήταν λίγο πολύ στην καρδιά όλων σχεδόν των Εβραίων. Λίγο μετά ωστόσο, ο φόβος της επιτυχίας του σχεδίου και της σύνδεσης του Κόβνερ και της Νακάμ με το Σιωνιστικό κίνημα και τους αρχηγούς του Ισραήλ  έκανε τον Weizmann να αντιταχθεί πλήρως.  Ο λόγος του ήταν ότι κάτι τέτοιο, θα υπόσκαπτε εντελώς την προσπάθεια δημιουργίας του κράτους του Ισραήλ και της αναγνώρισης του από τα Ηνωμένα Έθνη το 1948.
Αν και ο Κόβνερ απέκτησε το πολυπόθητο δηλητήριο, το ταξίδι της επιστροφής έμελλε να έχει άλλα σχέδια. Δίνοντας στον Κόβνερ πλαστά έγγραφα για να ταξιδέψει, όταν το πλοίο που είχε επιβιβαστεί, έφτασε στη Τουλόν της Γαλλίας, ο Κόβνερ συνελήφθη απο τις βρετανικές αρχές. Το δηλητήριο δεν έφτασε ποτέ στη Νακάμ, μιας και ο Κόβνερ στην προσπάθεια του να γλυτώσει από τη σύλληψη το πέταξε στην θάλασσα.
Το συμπέρασμα της Νακάμ:  είχαν προδοθεί. Σ’ αυτό το σημείο υπάρχει έντονη η συνωμοσία της εποχής. Προδόθηκε ο Κόβνερ και οι σύντροφοι του από τον ίδιο τον Weizmann, στην προσπάθεια του δευτέρου να προστατεύσει την προσπάθεια δημιουργίας τους κράτους του Ισραήλ;  Ποτέ δε μαθεύτηκε και η προδοσία έμεινε μετέωρη, με τη Νακάμ να πιστεύει το παραπάνω.

 ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΣΗ  ΤΩΝ  ΓΕΡΜΑΝΩΝ  ΜΕ  ΑΡΣΕΝΙΚΟ  ΣΤΟ  ΨΩΜΙ 
  (Πόσο  μοιάζει  αυτό  το  σχέδιο  με  το  δηλητηριασμένο  ψωμί  που  έφαγαν  οι  Αιγύπτιοι  το  1200  π.Χ.;)  
Όταν ο Κόβνερ συνελήφθη  και το σχέδιο Α ναυάγησε μαζί του, η Νακάμ υπό την καθοδήγηση του Yitzhak Avidav προχώρησε σε εναλλακτικό σχέδιο ιδίας φύσης. Την δηλητηρίαση με αρσενικό καρβελιών  ψωμιού  που προορίζονταν για φυλακισμένους  Γερμανούς  στρατιώτες.
Έτσι κι έγινε. Μέλη της Νακάμ  θα  έπιαναν δουλειά σε φούρνο που προμήθευε με ψωμί το στρατόπεδο κρατουμένων δίπλα στη Νυρεμβέργη. Ο στόχος ήταν να δολοφονήσουν άμεσα  τουλάχιστον  12 χιλιάδες  αιχμαλώτους  Γερμανούς  στρατιώτες. Η ποσότητα του αρσενικού: 10 κιλά.
Περιέργως, η δράση της Νακάμ  απέτυχε. Η ποσότητα αρσενικού που βρέθηκε στον φούρνο ήταν μεγάλη, αρκετή για να κάνει τη δουλειά για την οποία είχε προοριστεί.  Σε ένα υπόμνημα αναφοράς του 1974 σχολιάστηκε πως στον φούρνο βρεθήκανε «τρία κενά μπουκάλια ζεστού νερού και μια τσάντα λινάτσας με τέσσερις φιάλες ζεστού νερού». Όταν έγινε ανάλυση του περιεχομένου βρέθηκε πως η ποσότητα αρσενικού ανακατεμένο με κόλα και νερό ήταν αρκετό για να σκοτώσει  60.000 άτομα.

Ένας από τους "εκδικητές", που  εξασφάλισε δουλειά στο φούρνο του στρατοπέδου τον Απρίλιο του 1946 δηλητηρίασε με αρσενικό 3.000 φραντζόλες. Υπολογίζεται πως περίπου 1000 αιχμάλωτοι Γερμανοί  στρατιώτες  πέθαναν με  φρικτούς  πόνους τις επόμενες ημέρες.
Οι  εβραίοι  «εκδικητές»  ήταν  απαρηγόρητοι.   Ήθελαν  να  σκοτώσουν  τουλάχιστον  60.000  Γερμανούς  αιχμαλώτους.  Αν και πολλοί Γερμανοί κρατούμενοι αρρώστησαν  άσχημα,  επίσημα στοιχεία δείχνουν πως δεν υπήρξαν συνολικά  θάνατοι  παραπάνω  από  3  με  4.000.   Έπειτα από επιπλέον μετρήσεις και έρευνες που διεξήχθησαν βρέθηκε πως η ποσόστωση του αρσενικού στα καρβέλια ήταν περίπου στα 0,2 γραμμάρια, και βρίσκεται εντός του ορίου των 0,1-0,3 γραμμαρίων που θεωρείται συνήθως θανατηφόρο.
Το μυστήριο της αποτυχίας του σχεδίου παραμένει ακόμα. Κάποιοι λένε πως στην βιασύνη τους τα μέλη της Νακάμ άπλωσαν το αρσενικό πολύ αραιά, ενώ άλλοι ότι οι Γερμανοί  καταλάβανε ότι κάτι στο ψωμί δεν ήταν εντάξει και δεν το καταναλώσανε ολόκληρο.
Με την αποτυχία του σχεδίου Β τα εμπλεκόμενα στην υπόθεση μέλη, οι Harmatz και  Distal φύγανε γρήγορα για την Τσεχοσλοβακία από όπου τους φυγάδευσε στην Παλαιστίνη ο Yehuda Maimon.
Η υπόθεση κατά των Harmatz και Distal έκλεισε επίσημα το 2000.
Η επίσημη αναφορά ήταν λόγω παραγραφής της έρευνας και των ετών που πέρασαν.
Μέχρι και σήμερα οι σκληροπυρηνικοί της Νακάμ που πήραν μέρος στα σχέδια δε δείχνουν να κατακλύζονται από  τύψεις. 

«Κάναμε ό,τι έπρεπε να γίνει και δεν υπήρχε καμία αμφιβολία γι΄αυτό»

 «Τότε ήμασταν νεαροί Εβραίοι στρατιώτες. Ξέραμε ότι ο λαός μας δεν θα μας συγχωρούσε ποτέ αν δεν εκμεταλλευόμασταν την ευκαιρία να σκοτώσουμε Γερμανούς», δήλωσε αργότερα ο Ίσραελ Κάμι, πρώην μέλος της Εβραϊκής Ταξιαρχίας. «Κάναμε ό,τι έπρεπε να γίνει και δεν υπήρχε καμία αμφιβολία γι΄αυτό», πρόσθεσε.

Ένα άλλο μέλος της Εβραϊκής Ταξιαρχίας, ο Μόσε Τάβορ, ομολόγησε πολλά χρόνια αργότερα ότι στραγγάλισε τουλάχιστον τέσσερις  Γερμανούς  ο  ίδιος.

«Δεν χρειάστηκε να καταναλώσω αλκοόλ προτού το κάνω. Ήμουν αρκετά ενθουσιώδης. Δε λέω ότι ήμουν αναίσθητος. Ήμουν ήρεμος και ήσυχος και έκανα τη δουλειά μου. Μπορείτε ίσως να με συγκρίνετε με τους Γερμανούς, γιατί κι εκείνοι έκαναν τη δουλειά τους» και τόνισε πως «όταν το έκανα, ένιωθα πολύ καλά. Όχι τη στιγμή του στραγγαλισμού, αλλά κατά τη διάρκεια της ζωής μου. Δεν μπορώ να πω ότι το μετάνιωσα. Μπορείτε να με θεωρήσετε δολοφόνο, αλλά ξέρω ποιους σκότωσα. Έτσι, δεν είμαι υπερήφανος, αλλά ούτε και ένοχος για αυτό που έκανα. Δεν έχω εφιάλτες τα βράδια. Κοιμάμαι καλά. Τρώω καλά. Ζω!»

O Abba Kovner καταθέτει στη δίκη του Άντολφ Άιχμαν στη Νυρεμβέργη το 1946 (Φωτογραφία: Wikipedia)

ΕΝΑ  ΣΥΓΧΡΟΝΟ  ΒΡΕΤΑΝΙΚΟ  ΝΤΟΚΥΜΑΝΤΕΡ  ΑΠΟΘΕΩΝΕΙ  ΤΟΥΣ  «ΕΚΔΙΚΗΤΕΣ»  ΙΟΥΔΑΙΟΥΣ.

Ο  ΡΟΤΣΙΛΝΤ  ΤΟ  ΕΠΙΧΟΡΗΓΗΣΕ; 

Όπως  στην Αίγυπτο  πριν  3200  χρόνια.   Οι  ιουδαίοι  δηλητηρίασαν  τότε  το  ψωμί  και  το  κρέας  των  Αιγυπτίων,  δολοφόνησαν  χιλιάδες  παιδιά  και  το  απέδωσαν  σε  θαύμα  του  Ιεχωβά.  Εμείς  σαν  υπνωτισμένοι  μέσα  στους  ναούς,  όχι  μόνο  δεν  λέμε  μία  φράση  συμπάθειας  για τα  αθώα  εκείνα  θύματα,  αλλά  τα  καταριόμαστε  και  από  πάνω,   σταυροκοπιόμαστε  και  υμνούμε  τους δολοφόνους  που  σκότωσαν  τους  κακούς  Αιγύπτιους. Το  Χόλυγουντ  φτιάχνει  εκατοντάδες  ταινίες  εξυμνώντας  τις  δολοφονίες  εκείνου  του  καιρού.  Άλλωστε δεν  τις  έκαναν  οι  ιουδαίοι,  αλλά  ο  θεός.
 Έτσι  και  σήμερα  άρχισαν  να  γίνονται  αδιάντροπα  ταινίες,  που  εξυμνούν  κάποιους  που  δηλητηρίασαν  και  δολοφόνησαν  αιχμαλώτους  και  οργάνωσαν  μαζικές δηλητηριάσεις  λαών.  Η  διαστροφή  στην  ανθρώπινη  και  θρησκευτική  σκέψη.   

 
Το ντοκιμαντέρ του βρετανικού δικτύου Channel 4 - ανήμερα της «Ημέρας Μνήμης του Ολοκαυτώματος» - αποκαλύπτει ότι η ομάδα είχε καταφέρει το 1946 να διεισδύσει στις μονάδες επεξεργασίας νερού της Νυρεμβέργης, του Μονάχου, του Αμβούργου και της Φρανκφούρτης.
 
Την ιστορία μιας ομάδας 60 Εβραίων που λίγο έλειψε να φέρουν σε πέρας ένα τρομακτικό σχέδιο για να πάρουν εκδίκηση από τους ηττημένους Γερμανούς φέρνει στο φως ένα ντοκιμαντέρ.
Οι «Εκδικητές», όπως αποκαλούνταν, είχαν αποφασίσει να σκοτώσουν έξι εκατομμύρια Γερμανούς ρίχνοντας δηλητήριο σε ταμιευτήρες νερού.


Το σχέδιο είχε εκπονήσει ο Abba Kovner, από  το  Βίλνιους της Λιθουανίας.  Όταν έληξε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος ο Kovner ηγήθηκε της ομάδας των Nokmim, όπως λέγονται στα εβραϊκά οι «Εκδικητές».

Ο Kovner   μαζί με τον Simcha Rotem, τον Joseph Harmatz και την Hasia Warshawski,  προσπάθησαν  να  δηλητηριάσουν  το  νερό,  από  το  οποίο  υδρεύονταν  μεγάλες  Γερμανικές  πόλεις. 

Το ντοκιμαντέρ που υπογράφει ο Avi Merkado-Ettedgui παρουσιάζει ντοκουμέντα που δείχνουν πόσο κοντά έφθασε η ομάδα του Harmatz στην ολοκλήρωση του σχεδίου της στη Νυρεμβέργη.

Όπως λέει ο Ισραηλινός κινηματογραφιστής: «Σε μια από τις ταινίες ο Harmatz λέει: “Ήμασταν έτοιμοι. Ήμασταν μέσα στη μονάδα επεξεργασίας νερού.” Κι αυτό είναι κάτι που δεν ήμασταν σίγουροι παλαιότερα ότι είχε συμβεί».

 

O Joseph Harmatz (Φωτογραφία: Wikipedia)


Οι Εκδικητές, αν και μπήκαν στις μονάδες επεξεργασίας νερού, εγκατέλειψαν τελικά το σχέδιό τους όταν ο Kovner συνελήφθη μ’ ένα δοχείο γεμάτο δηλητήριο σε πλοίο από την Παλαιστίνη προς την Ευρώπη και υποχρεώθηκε να το πετάξει στη θάλασσα.

Ο Kovner, διακεκριμένος ποιητής στο Ισραήλ, πέθανε σε ηλικία 60 ετών το 1987.   Αλλά μέχρι το θάνατό του το μίσος έβραζε μέσα του: «Αθώος Γερμανός δεν υπάρχει», έλεγε.  

«Ο Γερμανικός λαός πρέπει, τουλάχιστον για μια γενιά, να πληρώσει για να παραδειγματιστεί ο κόσμος για το μέλλον. Όταν άκουσα για την ατομική βόμβα, ονειρευόμουν ότι θα την έριχναν στη Γερμανία».



ΚΑΙ  ΕΝΑΣ  ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΣ  "ΛΟΓΟΤΕΧΝΗΣ"

   Ένα  τέρας  που  σκότωνε  για  ευχαρίστηση  ανυπεράσπιστους  αιχμαλώτους.  Μόνος  του  ομολόγησε  ότι  πυροβόλησε  και  σκότωσε  122  αιχμαλώτους  Γερμανούς.

Ο  πασίγνωστος "προοδευτικός" "λογοτέχνης" Ερνεστ Χεμινγουαίη έχει γράψει:

"Μια φορά σκότωσα έναν Γερμανό αιχμάλωτο.   Του έριξα τρεις φορές στην κοιλιά. Καθώς έπεφτε, τον πυροβόλησα και στο κεφάλι. Έκανα τον λογαριασμό  πολύ προσεκτικά και μπορώ να πω με ακρίβεια πως σκότωσα 122  Γερμανούς από αυτούς  (τους  αιχμαλώτους)".

 Το τέρας αυτό πολέμησε πολύ ηρωικά.  Ήταν  Αμερικανός  ανακριτής αιχμαλώτων  Γερμανών  και με την ιδιότητα αυτή διέπραξε  όλα  τα  "ανδραγαθήματα". 

ΖΗΝΩΝ  ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ