ΕΝΑΣ ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΟΣ ΑΠΡΙΛΙΟΣ. ΑΠΕΚΡΥΨΑΝ ΤΟ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟ ΤΟΥ ΠΙΝΑΚΑ ΤΟΥ ΝΤΕΛΑΚΡΟΥΑ.

 

           Copy of 'The Massacre of Chios' (Delacroix),         
               at the   Byzantine museum of Chios

ΘΕΛΗΣΑΝ  ΝΑ  ΚΡΥΨΟΥΝ  ΤΟΝ  ΠΙΝΑΚΑ  ΤΗΣ  ΣΦΑΓΗΣ  ΤΗΝ  ΣΤΙΓΜΗ  ΠΟΥ  ΣΤΗΝ  ΤΟΥΡΚΙΑ  ΘΡΙΑΜΒΕΥΕΙ  Η  ΤΑΙΝΙΑ  ΓΙΑ  ΤΗΝ  ΑΛΩΣΗ  ΤΗΣ  ΠΟΛΗΣ.

Ο  πίνακας  «Η  σφαγή  της  Χίου»,  πιστό  αντίγραφο  του  πίνακα  του  Ντελακρουά,  από  τον  Έλληνα  ζωγράφο  Ευάγγελο  Ιωαννίδη,   αφαιρέθηκε  πριν  λίγο  καιρό  από το Βυζαντινό μουσείο της Χίου κατ’ απαίτηση των Τούρκων.

Σύμφωνα με τον χιώτικο Τύπο, υπάρχει μια μυστική συμφωνία για την απόσυρση του πίνακα, ως ένδειξη απάλειψης του ιστορικού χάσματος που χωρίζει τους δύο λαούς. Στη συνέχεια, η Τουρκία επεδίωξε και πέτυχε την αφαίρεση των ταμπελών από τις οστεοθήκες των θυμάτων της σφαγής στη Νέα Μονή και στον Άγιο Μηνά με την επιγραφή «Έργα Οθωμανών».

Το  εξαιρετικό αυτό  καλλιτεχνικό δημιούργημα ήταν  πρόχειρα  «αποθηκευμένο» στα αζήτητα της Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων,  μάλλον  για  «τυχαία»  καταστροφή.  Μετά  μεταφέρθηκε  στο Βυζαντινό Μουσείο, με το οποίο Μουσείο δεν έχει καμιά απολύτως θεματική και ιστορική συνάφεια. 

Σάλο έχει προκαλέσει η απόφαση να μην αναρτηθεί στο επισκευασμένο Μουσείο της Χίου το πιστό αντίγραφο του παγκοσμίως διάσημου πίνακα του Ντελακρουά που αναπαριστά τη σφαγή της Χίου και είχε συγκλονίσει ολόκληρη την Ευρώπη περιγράφοντας τις κτηνωδίες των Τούρκων.

Όσο κι αν φαίνεται απίστευτο, η ιστορία αυτή γύρω από την ....έκθεση ή μη του πίνακα,  κρατάει ήδη από το φθινόπωρο του 2009, με δημοσιεύματα τοπικών εφημερίδων στο νησί της Χίου να κάνουν λόγο ακόμα και για μυστική προφορική συμφωνία, προκειμένου να καθαιρεθεί ο πίνακας ως ένδειξη απάλειψης του ιστορικού χάσματος που χωρίζει τους δύο λαούς και για να μην «προκαλείται» η Τουρκία.
Το πρωτότυπο του πίνακα,  εκτίθεται στο Λούβρο και αποτελεί προϊόν έμπνευσης του Γάλλου ζωγράφου Ντελακρουά, ο οποίος, συγκλονισμένος από τη σφαγή περισσότερων από 120.000 Χιωτών στις 30 Μαρτίου 1822 από τους Οθωμανούς, αποτύπωσε το 1824 τη διάσημη ανά την υφήλιο πλέον εικόνα στον καμβά.

Παρά τα συνεχή αιτήματα της τοπικής κοινωνίας για ανάρτηση του αντίγραφου της «Σφαγής της Χίου», ακόμα και σήμερα τίποτα δεν έχει γίνει, με αποτέλεσμα το θέμα να φτάσει στη Βουλή έπειτα από ερώτηση του βουλευτή της Ν.Δ. Θ. Καράογλου.

ΤΩΡΑ  Ο  ΠΙΝΑΚΑΣ  ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ  ΣΤΗΝ  ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ. 

ΜΕΤΑ  ΠΟΥ  ΘΑ  ΤΟΝ  ΠΑΝΕ  ΝΑ  ΤΟΝ  ΚΡΥΨΟΥΝ;

«Στην κορυφαία διοργάνωση με τίτλο «ο Ντελακρουά σκηνοθετεί το ‘21» και που τελεί υπό την αιγίδα της Ελληνικής και Γαλλικής Προεδρίας της Δημοκρατίας, συμμετέχει η Βιβλιοθήκη Χίου «Κοραής».

Η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι τον Ιανουάριο του 2018, θα φιλοξενηθεί στο Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών του Α.Π.Θ. και  εγκαινιάστηκε  την  Τρίτη 19 Οκτωβρίου  2016  από τον Προκόπη Παυλόπουλο.

Για την έκθεση μεταφέρονται από το Παρίσι και την Αθήνα πρωτότυπα έργα του Ντελακρουά, καθώς και το αντίγραφο των «Σφαγών της Χίου» από το Βυζαντινό Μουσείο Χίου.

Από τη Βιβλιοθήκη Χίου παραχωρήθηκαν αρκετά αντίγραφα έργων τέχνης που σχετίζονται με τις Σφαγές της Χίου καθώς και αρχειακό υλικό».  

Ευάγγελος Ιωαννίδης

Ο ζωγράφος του αντιγράφου του πίνακα της Σφαγής

Ο Ευάγγελος Ιωαννίδης γεννήθηκε το 1868 στο Αϊδίνι της Μ. Ασίας, τις αρχαίες Τράλλεις. Ο πατέρας του Γεώργιος ήταν ιατρός και πρόξενος της Ελλάδος στο Αϊδίνιο. Λόγω της θέσης του, περί το 1875, εγκαθίσταται οικογενειακώς στη μεγαλούπολη της εποχής, τη Σμύρνη. O μικρός Ευάγγελος ολοκληρώνοντας τις εγκύκλιες σπουδές του αναχωρεί για την Αθήνα, προκειμένου να καλλιεργήσει το ταλέντο του στη ζωγραφική. Μετά από λίγο αναχωρεί για το Μόναχο, όπου σχετίζεται με το μυτιληνιό ζωγράφο Γεώργιο Ιακωβίδη. Εγγράφεται στην Ακαδημία του Μονάχου και εξελίσσεται σε έναν από τους καλύτερους μαθητές του Γύζη. Μετά από δύο χρόνια επιστρέφει στην Αθήνα και εγγράφεται στη Σχολή Καλών Τεχνών όπου και μαθητεύει κοντά στο Λύτρα.

(Σημείωση:  την  εγγονή  του  Λύτρα  την  έσφαξαν  οι  κομμουνιστές  τον  Δεκέμβριο  του  1944,  γιατί   πολέμησε  τους  κατακτητές).

Ο  ταλαντούχος ζωγράφος επιστρέφει στη Σμύρνη και ταξιδεύει στα νησιά (Πάτμο, Σάμο) ζωγραφίζοντας. Στη συνέχεια ταξιδεύει στην  Παλαιτίνη, στο Σινά, στην Ευρώπη και καταλήγει στην Αθήνα. Το 1910 παίρνει μέρος στη Δ’ Καλλιτεχνική Έκθεση του Ζαππείου, όπου τα έργα του προκαλούν μεγάλη εντύπωση. Ζωγραφίζει πορτρέτα επισήμων, ανθρώπων του πνεύματος, πολιτικών κ.α. ενώ από το 1917 εγκαθίσταται οριστικά στην Αθήνα. Εκεί ζωγραφίζει τοπία και γίνεται ευρύτατα γνωστός, αποσπώντας εγκωμιαστικά σχόλια για το έργο του. Το 1919 μετά από σύντομη διαμονή του στη Χίο επισκέπτεται την Ευρώπη.
Να πώς περιγράφει ο Φίλιππος Φάλμπος στα «Μικρασιατικά Χρονικά» (Τ. 12ος, σσ. 185-186) την παραμονή του εκεί:
 …«Αντιγράφει, κατ’ εντολήν της Χιακής Επιτροπής, τους σπουδαιότερους πίνακες που βρίσκονται στις Πινακοθήκες του Παρισιού, ιδίως με θέμα την Ελληνική Επανάσταση. Οι πίνακες εκείνοι, μαζί με τα πορτρέτα χίων πεσόντων για την απελευθέρωση της νήσου (Χαλκιά, Ράλλη, Λυγνού, Κοντολέοντος, Ρίτσου, Παστρικάκη κ.λπ.) καθώς και του Κανάρη, Κοραή και Φαβιέρου, όλα έργα του Ιωαννίδη, τοποθετήθηκαν στην Πινακοθήκη της τότε Νομαρχίας της Χίου, που κάηκε στα 1949».
Το 1920 ο Ε. Ιωαννίδης εργάζεται στο Λονδίνο και στη συνέχεια στην Αμερική, όπου αγιογραφεί ναούς της ομογένειας του Back Bay στη Βοστώνη και στο Σικάγο. Το 1928 επιστρέφει στην Αθήνα, όπου προσβάλλεται από δάγκειο πυρετό. Μετά από περιπέτειες αρχίζει να εργάζεται και πάλι εντατικά, οργανώνοντας εκθέσεις το 1934 και 1935, 1936, 1937, ενώ το 1939 αγιογραφεί τις εικόνες του τέμπλου της εκκλησίας της Αγίας Φωτεινής στην προσφυγική Νέα Σμύρνη (σήμερα βρίσκονται στον Ι. Ναό του Αγίου Ιωάννου Θεολόγου).

Ο Ε. Ιωαννίδης πέθανε το 1942, χωρίς να αποκτήσει δική του οικογένεια.
Υπήρξε ένας πραγματικός ευπατρίδης, ο οποίος υπηρέτησε την Τέχνη με όλη τη λεπτή ύπαρξή του. Το έργο του, αν και χαρακτηρίζεται ακαδημαϊκό, έχει τον χαρακτήρα των ιμπρεσιονιστών, σφραγισμένο από τις αρχές της Σχολής του Μονάχου. Η δουλειά του, που εκφράζει την πολυμέρειά του σαν καλλιτέχνη, χαρακτηρίζεται από την συνεχή αναζήτηση του πλήρους, του ολοκληρωμένου, του άρτιου.

Ο Ευάγγελος Ιωαννίδης θεωρείται σήμερα ένας από τους μεγάλους έλληνες ζωγράφους, εφάμιλλος του Ιακωβίδη, του Σαββίδη και του Μπουζιάννη. 

(Τον Ιούνιο του 1942, στο περιοδικό «Νέα Εστία» (αριθμ. τεύχ. 361, σ. 351) η Αγγελική Χατζημιχάλη δημοσίευσε ένα άρθρο με τίτλο: «Ευάγγελος Ιωαννίδης, ο τελευταίος μιας γενιάς».

Το άρθρο αναφέρεται στο ζωγράφο Ευάγγελο Ιωαννίδη, δάσκαλο της συγγραφέως και περιγράφει τη ζωή, το χαρακτήρα και τη συνεισφορά του στη διαμόρφωση της ζωγραφικής στη νεότερη Ελλάδα).-

ΖΗΝΩΝ  ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ