Κι όμως υπήρχε και υπάρχει δεύτερο σχέδιο (plan B). – Τι κρύβει ο εφαρμοστικός νόμος για την επαναγορά δημοσίου χρέους.

Κι όμως υπήρχε και υπάρχει δεύτερο σχέδιο (plan B). Το ξέρουν όλοι, το παραδέχθηκε και ο υπουργός οικονομικών Ευάγγελος Βενιζέλος στην ομιλία του στη Βουλή, αμέσως πριν την ψηφοφορία για το Μεσοπρόθεσμο. Αλλά η διαφορά, είπε ο υπουργός, είναι ότι το σχέδιο θα αφορά άλλους και όχι την Ελλάδα. Επί της ουσίας; Καμιά απολύτως διαφορά. Τα δάνεια δίνονται για να εξοφληθούν οι δανειστές. Με τον εφαρμοστικό νόμο αυτό γίνεται εντελώς ξεκάθαρο, αφού δημιουργείται Ανώνυμη Εταιρία στα πρότυπα της ανατολικογερμανικής «Τρόϊχαντ», στην οποία θα περιέλθει η ιδιωτική περιουσία του δημοσίου και περιουσιακά στοιχεία από δημόσιες εταιρίες που ανήκουν 100% στο δημόσιο ή σε νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου (ΝΠΔΔ).

Μη εισηγμένες επιχειρήσεις και ακίνητη περιουσία λοιπόν, θα περιέλθει στην εταιρία αυτή. Είναι ένα ταμείο, ένα fund που ονομάζεται ταμείο αξιοποίησης ιδιωτικής περιουσίας του δημοσίου (υπάρχει διαφορά μεταξύ δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας του δημοσίου, όπου η δεύτερη μπορεί να είναι π.χ. κτίρια ή ακίνητα, αλλά όχι για παράδειγμα το κτίριο της Βουλής κλπ). Αυτά σε θεωρητικό επίπεδο, μία και προβλέπεται να πουληθούν περιουσιακά στοιχεία νπδδ ενώ και η δανειακή σύμβαση που υπεγράφη πέρυσι μαζί με το μνημόνιο, έτσι κι αλλιώς τα έχει υποθηκεύσει όλα προς εξόφληση των δανειστών.

Αλλά για να ολοκληρωθεί αυτό, έρχεται ο νέος εφαρμοστικός νόμος που καθορίζει ότι θα πουληθούν. Αυτό αναφέρεται ήδη από τη δεύτερη παράγραφο του πρώτο άρθρου του εφαρμοστικού νόμου, σύμφωνα με την οποία «το προϊόν αξιοποίησης χρησιμοποιείται αποκλειστικά για την αποπληρωμή του δημοσίου χρέους της χώρας, σύμφωνα με όσα ορίζονται στην παράγραφο 17 του επόμενου άρθρου». Τα έσοδα του fund λοιπόν κατευθύνονται στην εξόφληση των δανειστών…

Μάλιστα στο fund περιέρχονται και τα ρευστά διαθέσιμα και ταμεία των εταιριών που θα υπαχθούν σε αυτό, ενώ η παράγραφος 17 του δεύτερου άρθρου που εξειδικεύει, αναφέρει ότι στα έσοδά του θα περιλαμβάνονται και τα μερίσματα και οι εισπράξεις των ετειριών αυτών ή ακινήτων.

Ειδικότερα η παράγραφος 17 του δεύτερου άρθρου του εφαρμοστικού αναφέρει ότι «έσοδα του ταμείου είναι»:

*Το τίμημα από την αξιοποίηση των περιουσιακών στοιχείων που μεταβιβάζονται και περιέρχονται σ’ αυτό.
*Οι τόκοι, τα μερίσματα και οι κάθε είδους αποδόσεις των παραπάνω περιουσιακών στοιχείων και των χρηματικών διαθεσίμων του. *Επιχορηγήσεις από το Δημόσιο, ανάλογα με το πρόγραμμα αξιοποίησης και τις ανάγκες του.
* Έσοδα από κάθε άλλη νόμιμη αιτία»…

Το ταμείο, θα μπορεί να εκδίδει ομόλογα και να δανείζεται. Αν και θα έχει την δική του περιουσία, τα ομολογαικά δάνειά του θα μπορούν να παίρνουν την εγγύηση του δημοσίου και θα εξομοιώνονται με ομόλογα του δημοσίου, με απόφαση του υπουργού Οικονομικών. Με τα χρήματα που θα συγκεντρώνει υπάρχει πρόβλεψη να μπορεί να επαναγοράζει ομόλογα του ελληνικού δημοσίου, σε μία προσπάθεια προφανώς να τα αγοράσει φθηνότερα από την ονομαστική αξίας τους, αφού ήδη είναι «σκοτωμένα» στην αγορά, όπου με τιμές κάτω του 50% της ονομαστικής τους αξίας, τιμολογούνται τα ελληνικά ομόλογα.

Μόνο που εδώ, ισχύουν δύο τινά:

Πρώτον, το νέο χρέος, αυτό που θα δημιουργεί δανειζόμενο το ταμείο, έχει την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου και άμεση πρόσβαση στην περιουσία του fund. Ενώ τα ελληνικά ομόλογα που έχουν οι δανειστές, δεν παρέχουν εγγύηση, υπάγονται κατά κανόνα στο ελληνικό δίκαιο και θεωρητικά η Ελλάδα θα μπορούσε να διαπραγματευθεί την μερική και όχι πλήρη εξόφλησή τους, πράγμα που γνωρίζουμε όμως ότι δεν έκανε σε καμιά χρονική φάση μέχρι τώρα.

Δεύτερον, η επαναγορά των ομολόγων θα μπορεί να γίνει συντεταγμένα μέσω του fund που δημιουργείται με απαίτηση των δανειστών και ουσιαστικά θα το ελέγχουν ελέγχοντας και την επαναγορά ομολόγων, τόσο μέσω των συμβάσεων και νόμων που έχουν δεσμεύσει τη χώρα, όσο και διοικητικά αφού προβλέπεται επταμελής επιτροπή (Συμβούλιο Εμπειρογνωμόνων) που θα το ελέγχει και τα τρία από τα επτά πρόσωπα θα τα τοποθετήσει η τρόϊκα, με βάση τον εφαρμοστικό νόμο.

Η διοίκηση του fund δεν θα παίρνει καμιά απόφαση, χωρίς την γνωμοδότηση του Συμβουλίου Εμπειρογνωμόνων. Αλλά έτσι το ελληνικό δημόσιο, χάνει και τη δυνατότητα να ελέγξει την διαδικασία της επαναγοράς του χρέους, αφού αυτή θα γίνεται μέσω του fund..

Τα καταστατικά των εταιριών που θα περιέρχονται στο fund θα μπορούν να αλλάζουν. Πιθανόν αυτό να διευκολύνει πώληση ή ρευστοποίηση περιουσιακών στοιχείων τους, ενώ υπάρχει πρόβλεψη για εταιρίες που δεν πωλούνται ή ρευστοποιούνται, να κλείνουν. Πράγμα που σημαίνει ότι το fund μπορεί να δεχθεί και πολύ χαμηλά τιμήματα για πώλησή τους , όπως έχει γίνει παλαιότερα και στο εξωτερικό.

http://www.sofokleousin.gr/