Μήπως κινδυνεύει η Ελληνική ΑΟΖ και όχι η Κυπριακή;

• Πού σκοπεύει η Άγκυρα στην ρήξη της με το Ισραήλ;
• Το επόμενο καίριο βήμα του Ταγίπ Ερντογάν
• Ένα βολικό θερμό επεισόδιο για τον Γιώργο Παπανδρέου

«Αν τα μέτρα που λάβαμε έως τώρα αποτελούσαν το «Σχέδιο Β», υπάρχει και «σχέδιο Γ» το οποίο θα εφαρμοσθεί κατά στάδια, αναλόγως των εξελίξεων» δήλωσε την Τρίτη, στο περιθώριο της τελετής έναρξης του νέου δικαστικού έτους, ο Τούρκος Πρωθυπουργός Ταγίπ Ερντογάν, δίνοντας έτσι, μετά από λίγα 24ωρα δικής του σιωπής, το σήμα ότι οι κινήσεις εναντίον του Ισραήλ που εξήγγειλε την Παρασκευή ο επικεφαλής της τουρκικής διπλωματίας Αχμέτ Νταβούτογλου δεν είναι παρά η αρχή.

Όποιος όμως πιστεύει πως σκοπός του πανέξυπνου Ταγίπ Ερντογάν είναι να έρθει σε στρατιωτική ρήξη – σύγκρουση με το Τελ Αβίβ, τότε προφανώς είτε δεν γνωρίζει τον τούρκο πρωθυπουργό, είτε δεν έχει «δει» το ευρύτερο πλαίσιο της περιοχής στην οποία φαίνεται να ανεβαίνει η θερμοκρασία μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ.

“Τσαμπουκάς”…αλλά με μέτρο! Αυτός είναι ο Ερντογάν, αυτό είναι το γενικότερο πλαίσιο δράσης της τουρκικής πολιτικής. Αν διαβάσουμε προσεκτικά τις δηλώσεις του Τούρκου πρωθυπουργού Ταγίπ Ερντογάν, θα διαπιστώσουμε ότι προσπαθεί να αφήσει ανοιχτή μία έξοδο διαφυγής σ΄ όσα κατά τ΄ άλλα…απειλητικά ανακοινώνει. Ο Τ. Ερντογάν, είναι χαρισματικός και έξυπνος. Δεν μπορεί να μην μετρά ότι αυτή τη στιγμή μία σπασμωδική κίνηση μπορεί να απομονώσει την Τουρκία. Και ίσως γι΄ αυτό όλες οι “απειλές” συμπληρωνόταν με ένα “θα το δούμε”, «θα πράξουμε ανάλογα με τις εξελίξεις» και άλλα σχετικά.

Πού αποσκοπεί λοιπόν η πολιτική του τούρκου πρωθυπουργού; Το μόνο βέβαιο είναι πως δεν στοχεύει στην στρατιωτική αναμέτρηση, αν και επιλέχθηκε ως τρόπος «πίεσης» προς την πλευρά του Τελ Αβίβ, η επί της θαλάσσης αντιπαράθεση, στην οποία σύμφωνα με τα δημοσιευμένα στοιχεία η Τουρκία υπερτερεί (το Ισραήλ όμως δεν μας έχει συνηθίσει να δημοσιοποιεί πλήρως τις στρατιωτικές του δυνάμεις…).

Η κίνηση της Τουρκίας στην γεωπολιτική σκακιέρα της Ανατολικής Μεσογείου (και ιδιαίτερα στο θέμα της ενέργειας), αποσκοπεί στην επίδειξη ισχύος και στην «απειλή» μίας ισχυρής Τουρκίας απέναντι σε ένα πανίσχυρο Ισραήλ. Το κερδισμένο γόητρο του τούρκου πρωθυπουργού είναι δεδομένο (έχει ήδη κερδίσει την συμπάθεια του αραβικού κόσμου), όμως είναι γεγονός πως δεν μπορεί η Άγκυρα να βρεθεί αντιμέτωπη ούτε με την στρατιωτική μηχανή του Ισραήλ, ούτε με τις οικονομικές δυνάμεις που βρίσκονται πίσω από αυτό, ούτε όμως και απέναντι στην αμερικανική Noble Energy η οποία έχει την απόλυτη στήριξη της αμερικανικής κυβέρνησης και φυσικά του αμερικανικού πολεμικού ναυτικού.

Βρίσκεται πράγματι ο Ερντογάν μπροστά σε ένα αδυσώπητο αδιέξοδο; Φυσικά όχι…, αφού ποτέ δεν θα ξεκινούσε κάτι χωρίς να έχει εξασφαλισμένο κέρδος από αυτό. Και το κέρδος θα έρθει στην Τουρκία, τη στιγμή που θα ανακοινώσει την αποχώρησή της από την περιοχή, λόγω σεβασμού απέναντι στο ΝΑΤΟ, λόγω σεβασμού απέναντι στην απαίτηση διατήρησης ειρήνης στην περιοχή… Έτσι, θα εγκαταλειφθεί η «χορογραφία» που βλέπουμε αυτή τη στιγμή και θα υπάρξει το επόμενο βήμα… Και θα πραγματωθεί η αποχώρηση των τουρκικών πολεμικών πλοίων, η οποία θα γίνει στην Ελληνική ΑΟΖ, νότια του Καστελόριζου. Εκεί θα υπάρξει και ανακοίνωση, πως τα τουρκικά πλοία σεβόμενα την φιλία μεταξύ των χωρών, αποχώρησαν και εγκαταστάθηκαν στην τουρκική ΑΟΖ (η Τουρκία έχει ήδη εκδόσει χάρτες βάσει των οποίων αμφισβητεί ευθέως την Ελληνική ΑΟΖ και ταυτόχρονα την οικειοποιείται…!). Με απλά λόγια, η Τουρκία θα ανακοινώσει την «δική» της ΑΟΖ, παραβιάζοντας το Διεθνές Δίκαιο των θαλασσών, αυτή τη φορά εις βάρος της Ελλάδας…!!! Και στο σημείο αυτό, αρχίζουν τα δύσκολα για την ασθμαίνουσα πολιτικά και οικονομικά Ελλάδα…

Τι θα κάνει η κυβέρνηση Παπανδρέου σε μία τέτοια ευθεία πρόκληση; Σύμφωνα με τις υπάρχουσες πληροφορίες, έχει ήδη ανακοινωθεί πως το Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό έχει διαταχθεί να προστατεύσει τα Ελληνικά χωρικά ύδατα μέχρι και την υφαλοκρηπίδα… αλλά όχι πέρα από αυτήν! Και φυσικά, άλλο είναι η υφαλοκρηπίδα και άλλο είναι η ΑΟΖ (την οποία δεν έχει ακόμη αναγνωρίσει η Ελληνική κυβέρνηση!!!). Τι θα πρέπει, λοιπόν, ο Γιώργος Παπανδρέου; Θα ανακοινώσει την αναγνώριση της Ελληνικής ΑΟΖ μετά την Άγκυρα και θα διατάξει τον Ελληνικό Στόλο να κινηθεί προκειμένου να την υπερασπίσει και να διώξει τα τουρκικά πολεμικά πλοία από την Ελληνική ΑΟΖ; Ή μήπως θα προτιμήσει τη γνωστή πολιτική της αδράνειας και ουσιαστικά της απώλειας των εθνικών κεκτημένων και δικαιωμάτων, μέσω εκκίνησης διαλόγου με την Άγκυρα, προκειμένου να εκτονωθεί η «κρίση»;

Τα ερωτήματα που πηγάζουν από μία τέτοια εξέλιξη είναι αδυσώπητα και απαιτούν άνδρες ικανούς να παίρνουν κρίσιμες αποφάσεις. Πράγματι, πόσοι μπορούν να χαρακτηρίσουν ικανό για τέτοιου είδους αποφάσεις τον Γ. Παπανδρέου; Και αν αποφασίσει να ανταπεξέλθει σε ένα θερμό επεισόδιο, αυτό θα το κάνει για να υπερασπίσει τα εθνικά δικαιώματα της Ελλάδας ή για να δημιουργήσει έναν αντιπερισπασμό – αποπροσανατολισμό στο εσωτερικό της χώρας, ικανό μάλιστα να «διαγράψει» όλα όσα σήμερα βαρύνουν την κυβέρνηση και την απειλούν με διάλυση;

Κωνσταντίνος

ΥΓ: Το κείμενο αυτό αποτελεί «σενάριο» που πολύ πιθανό είναι να το δούμε να γίνεται πράξη.

http://kostasxan.blogspot.com