Μια φοβερή ανάλυση για το μέλλον της Αμερικής

Αναδημοσιεύουμε, μεταφρασμένη στα ελληνικά, μια φοβερή ανάλυση που αξίζει να διαβάσετε, από το Culture of Life News για το μέλλον της Αμερικής. Πραγματικά ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗ!

Γράφει ο Cormac O'Brien

Ο «χορός του θανάτου» για το χρέος των ΗΠΑ συνεχίζεται με το σύνολο του πληθυσμού να κάθεται, βλέποντας με τρόμο και με ένα όπλο στο μέτωπο, κάτι που είναι ενδιαφέρον, δεδομένου ότι βρισκόμαστε σε πόλεμο. Οξύναμε τον πόλεμο μας κατά της Λιβύης, με το Λονδίνο να πετάει έξω την Λιβυκή κυβέρνηση και εγκαθιστώντας τους αντάρτες σε ένα πραξικόπημα. Η γκρίνια για τον προϋπολογισμό είναι εντελώς εκπληκτική, δεδομένου ότι βρισκόμαστε σε πόλεμο. Ο Μπους ξεκίνησε τους πολέμους του χαμηλώνοντας τη φορολογία, και τώρα αυτό το τρελό καθεστώς μείωσης των φόρων συνεχίζεται, καθώς οι πλούσιοι αποφεύγουν να πληρώνουν για τους πολέμους τους, τους οποίους θέλουν σαν τρελοί. Έχουν βασικά κηρύξει τον πόλεμο σε όλους σχεδόν τους Μουσουλμάνους, και σχεδιάζουν έναν τεράστιο παγκόσμιο πόλεμο κατά της Κίνας, την ίδια ώρα που κάνουν μπίζνες στην Κίνα. 

Αυτά τα εντελώς παρανοϊκά πράγματα γίνονται παράλληλα με τις ΗΠΑ να διασώζουνολόκληρο το τραπεζικό συστήματος των χωρών του ΝΑΤΟ, με το να αφήνουν την FED, χωρίς καμία εποπτεία από κανέναν, να δανείζει πάνω από 16 τρισεκατομμύρια δολάρια σε ιδιωτικές επενδυτικές τράπεζες και διεθνείς κεντρικές τράπεζες! Με μηδενικά επιτόκια, δηλαδή δωρεάν. Αυτό εξαπέλυσε έναν παγκόσμιο κύμα πληθωρισμού στα εμπορεύματα (σ.σ. για παράδειγμα πετρέλαιο, χρυσός, κτλ που «ανεβαίνουν», διότι βασικά τα νομίσματα πληθωρίζονται) και στα χρηματιστήρια (σ.σ. διότι το φρέσκο χρήμα που τυπώνεται καταλήγει στις τσέπες τους, και άρα ότι και να γίνονται, δε «διασωθούν»), και αυτό με τη σειρά του προκαλεί τώρα επαναστάσεις, εξεγέρσεις και χρεωκοπίες σε ολόκληρο τον πλανήτη. Επιστρέφοντας στο «αυτουργό» όλων αυτών, τις ΗΠΑ, βλέπουμε ότι έχουν εμπορικά ελλείμματα ασταμάτητα κατά τη διάρκεια σχεδόν ολόκληρου του Ψυχρού Πολέμου και τώρα του πολέμου κατά της τρομοκρατίας, και οι πολύ πλούσιοι έχουν «εξαιρεθεί» από το να πληρώνουν, ειδικά από το 1980 με την άνοδο του Ρέιγκαν στην προεδρία. 

Η Ρωσία ζητά τον«άμεσο τερματισμό» της σύγκρουσης στη Λιβύη, και έτσι η Ρωσία δεν θα αναγνωρίσει τους Λιβύους αντάρτες - Λαβρόφ . Ο πρώην αξιωματικοί της KGB γνωρίζουν την ήττα, όταν τη βλέπουν, μιας και έχουν την δει να συμβαίνει και στο παρελθόν, στη Ρωσία, έτσι όταν λένε,"Δεν υπάρχει στρατιωτική λύση στην κατάσταση της Λιβύης", πρέπει να τους λάβουμε σοβαρά υπόψη.(σ.σ. παρεμπιπτόντως, αν ανοίξετε το λινκ, θα δείτε ότι τις δηλώσεις αυτές τις έκανε ο Μεντβέντεφ μαζί με τη Μέρκελ...)

Στο Κογκρέσο, […] δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να δουν τη διαφαινόμενη ήττα διότι οι πόλεμοι έχουν πληρωθεί μέσω φθηνής πίστωσης. Έτσι, ποτέ μα ποτέ δεν έχει ακουστεί η παραμικρή πρόταση για την παραμικρή θυσία από τους πλούσιους. Οι πλούσιοι, παρεμπιπτόντως, ελέγχουν το στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα μας, βγάζουν τεράστια κέρδη από αυτό και δε φαίνονται ιδιαίτερα πρόθυμοι να δώσουν πίσω όλον αυτό τον πλούτο προς το κράτος, ώστε να πληρώσει για τους πολέμους που τροφοδοτούν την αύξηση των εισοδημάτων τους. Κυριολεκτικά θέλουν και την πίτα ολόκληρη και να τη βομβαρδίσουν επίσης. Αυτή η μονόδρομη ροή, όπου συσσωρεύονται χρέη ενώ την ίδια ώρα μαίνονται συνεχώς οι πόλεμοι, είναι ένας πολύ καλός τρόπος για να πτωχεύσει μια χώρα. Πολλές αυτοκρατορίες στο παρελθόν το έχουν δοκιμάσει αυτό και όλες είχαν το ίδιο τραγικό τέλος: χρεωκοπία. 

Οι πλούσιοι έχουν προπαγανδίσει όσο περισσότερο γίνεται την ιδέα ότι το φτωχότερο μισό της χώρας που κατέχει περίπου το 2% του πλούτου, σε σύγκριση με το ανώτερο 10% του πληθυσμού που κατέχει πάνω από το 50% του πλούτου, θα πρέπει να φορολογείται βαριά για αυτούς τους παράφρονες πολέμους. Το να προσπαθούν απεγνωσμένα να προκαλέσουν αισθήματα ενοχής στις κατώτερες τάξεις των εργατών που έχουν δει τις θέσεις εργασίας να εξαφανίζονται και τους μισθούς να εξατμίζονται, για να πληρώσουν για τους πολέμους που πλουτίζουν τους πλούσιους ακόμα περισσότερο, και πέρα από κάθε φαντασία, είναι καθαρή τρέλα. Ωστόσο, αυτή η προπαγάνδα προωθείται αδίστακτα από πλούσιους εκδότες, και άλλους αλήτες που δεν ενδιαφέρονται αν η χώρα χρεοκοπήσει, απλά δεν θέλουν να χάσουν καθόλου από τον δικό τους πλούτο, άσχετα με το πόσο επικίνδυνο είναι αυτό στο μέλλον.

Και η ιστορία είναι πολύ σαφής σχετικά με αυτό: Οι αυτοκρατορίες που πηγαίνουν στον πόλεμο και στη συνέχεια δε φέρνουν πίσω κανένα λάφυρο και ξοδεύουν μέσω δανείων για περιπέτειες που φέρνουν πίσω λίγα ή τίποτα, και το κάνουν αυτό αφήνοντας τις ελίτ χωρίς καμία συνέπεια, οι χώρες που φορολογούν τους φτωχούς για να πληρώσουν για άσκοπους πολέμους, καταλήγουν να πεθαίνουν. Δηλαδή, οι δική τους λαοί εξεγείρονται και οι εκστρατείες στο εξωτερικό καταρρέουν, ενώ η κυβέρνηση στο εσωτερικό επίσης καταρρέει. 

Έχουμε έναν όλο κι όλο σοσιαλδημοκράτη στη Γερουσία. Εδώ είναι η τελευταία δημόσιαδήλωσή του για το χάος στην Ουάσινγκτον:

Στις 2 Αυγούστου λήγει η προθεσμία για την αύξηση του ορίου χρέους των 14.3 δις δολαρίων 14.300.000, και μια ακόμα μεγάλη εθνική δημοσκόπηση έδειξε ότι η Ουάσιγκτον δεν έχει καμία επαφή με τη μεγάλη πλειοψηφία των Αμερικανών που θέλουν να δουν ένα συνδυασμό περικοπών των δημοσίων δαπανών και αυξήσεων στους φόρους, ως μέρος μιας συμφωνίας για τη μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος των ΗΠΑ. […] Η ιδέα είναι δημοφιλής παντού στην Αμερική, φαίνεται, εκτός από το Καπιτώλιο, όπου οι Ρεπουμπλικανοί έχουν αποκλείσει το να καταργηθούν οι φορολογικές ελαφρύνσεις και το κλείσιμο στα παραθυράκια για τους πλουσιότερους Αμερικανούς και τις πιο επικερδείς εταιρείες. 

Από την αυγή των θρησκειών που δημιουργήθηκε από το φόβο των ανθρώπων, όταν κάτι πάει δεν πάει καλά ή οι θεοί έπρεπε να τραφούν με ανθρώπινο αίμα, η ελίτ συνήθως δε θυσιαζόταν για να σώσει τους οπαδούς της, θυσίασαν κάποιον που ήταν πολύ πιο ανίσχυρος. Φυλακισμένους, παιδιά, παρθένες, οποιονδήποτε άλλον: Είχαν την τάση να πετούν αυτούς στα σαγόνια των νευριασμένων θεών. Έτσι είναι και στη σύγχρονη εποχή: Όταν υπάρχει ανάγκη για θυσίες, οι πλούσιοι και οι ελίτ όλοι δείχνουν προς εμάς και να λένε να πάμε να πηδηχτούμε εμείς σε μια πύρινη λίμνη, όχι οι ίδιοι.

Στην τελευταία δεκαετία, οι πολύ πλούσιοι, οι οποίοι παρεμπιπτόντως ελέγχουν το στρατιωτικό σύμπλεγμα μας, έχουν ξοδέψει πολλά εκατομμύρια δολάρια για τα δέκατα όγδοα γενέθλια των παιδιών τους, ενώ την ίδια στιγμή στέλνουν τα παιδιά της εργατικής τάξης και των φτωχών στους πολέμους που φέρνουν αυτά τα τεράστια κέρδη. Το να γιορτάζουν την ενηλικίωση των κακομαθημένων τους παιδιών τους την ίδια ώρα που τα παιδιά [των φτωχών] έρχονται σπίτι ακρωτηριασμένα, ψυχωτικά ή νεκρά, αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του χάσματος μεταξύ των πλούσιων και των φτωχών που είναι τελικά η αιτία για τη μελλοντική εξέγερση που θα συμβεί τελικά εδώ. 

Εδώ είναι μια καλή ομιλία του σοσιαλδημοκράτη γερουσιαστή μας Bernie Sanders:

Αν οι επιχειρήσεις και οι οικογένειες που έχουν ετήσιο εισόδημα 1 εκατομμύριο δολάρια ή παραπάνω πλήρωναν φόρους στο ίδιο επίπεδο με το 1961, οι ερευνητές της εφορίας βρήκαν ότι το Υπουργείο Οικονομικών θα εισέπραττε επιπλέον 716 δισεκατομμύρια δολάρια το χρόνο.

Με άλλα λόγια, αν η ομοσπονδιακή κυβέρνηση άρχιζε να φορολογεί τους πλούσιους και τις επιχειρήσεις τους με τους ίδιους συντελεστές που ίσχυαν μισό αιώνα πριν, το δημόσιο χρέος θα είχε σχεδόν εξαφανιστεί μέσα στην επόμενη δεκαετία. (σ.σ. στην πραγματικότητα βέβαια, αυτό δεν ισχύει, διότι αν η φορολογία ανέβαινε, οι καπιταλιστές θα έβγαζαν τα λεφτά τους εκτός των ΗΠΑ. Γι’ αυτό και δεν πολυλειτουργεί πλέον η «επιστροφή στο παρελθόν» που προτείνει, και πλέον με τη συμπεριφορά τους δεν αφήνουν άλλη επιλογή από το να τους ανατρέψουμε πλήρως)
[…]
Γιατί λοιπόν δεν φορολογούμε τους πλούσιους; Γιατί οι πολιτικάντηδες μας είναι τόσο αποφασισμένοι να προωθήσουν την «δημοσιονομική πειθαρχία» απολύσεων και περικοπών και λιτότητας στο «μέσο Αμερικανό»;
Δεν υπάρχει κανένα μυστήριο. Το πολιτικό μας σύστημα αδυνατεί να φορολογήσει τους πλούσιους, επειδή οι πλούσιοι έχουν αρκετά μεγάλη περιουσία για να εξαγοράσουν το πολιτικό σύστημα.

Οι πόλεμοι χωρίς να πληρώνουν τελειώνουν σύντομα για τους πλούσιους. Παλιότερα, οι Ρεπουμπλικάνοι πρόεδροι, ξεκινώντας με το Ρέιγκαν, αντιλήφθηκαν ότι το κοινό θα συναινούσε σε τρελούς πολέμους αν δεν χρειαζόταν να πληρώσει γι αυτούς. Έτσι, η ιδέα της χρησιμοποίησης δανεικών για να πληρώσουν για τους πολέμους έγινε το Άγιο Δισκοπότηρο του στρατιωτικού/βιομηχανού συμπλέγματος που υπολόγισε ότι οι στρατιωτικές δαπάνες για το Πεντάγωνο θα μπορούσε να διπλασιάζονται κάθε 4-6 χρόνια και κανένας δεν θα παρατηρούσε το σχετικό γράφημα όπου η γραμμή ανεβαίνει μέχρι το άπειρο.

Τώρα που οι πλούσιοι προωθούν την περικοπή της κοινωνικής ασφάλισης και του Medicare, και ενδεχομένως όλων των άλλων υπηρεσιών που χρησιμοποιούνται από τους Αμερικανούς πολίτες, αυξάνοντας παράλληλα τις στρατιωτικές δαπάνες, η λαική υποστήριξη επιτέλους αρχίζει να γίνεται ολοένα και μικρότερη για τις αμυντικές δαπάνες. Η πλειοψηφία των Αμερικανών θέλουν το τρένο του πολέμου να σταματήσει. Αν είναι να λιμοκτονήσουμε στο σπίτι μας ή να πεθάνουμε από ασθένειες χάρη στους πολέμους μας, τότε είναι πολύ πιο εύκολο απλά να σταματήσουμε τους πολέμους, έτσι δεν είναι; 
[…]
Οι τράπεζες πήραν ένα σωρό κεφάλαια («πακέτα σωτηρίας») από την Fed, μόλις 2 χρόνια πριν και τώρα ετοιμάζονται να σωθούν από το ναυάγιο που οι ίδιοι και οι φίλοι τους δημιούργησαν. Όταν η ιδεολογία των Ρεπουμπλικάνων για μηδενική ρύθμιση των πιστωτικών αγορών, κανέναν νόμο για τις τοκογλυφικές πρακτικές τους, μηδέν φόρους επί των πλουσίων είχαν πρωτοπροταθεί από την συμμορία του Ρίγκαν, οι τραπεζίτες επευφημούσαν. Τώρα που το χάος που ενέκριναν και προώθησαν ρίχνει την αυτοκρατορία μας «στα βράχια», φοβούνται. Λοιπόν, όλα τα αποθέματα ρευστότητας που έχουν επισκιάζονται από τα μετρητά που κατέχουν οι ξένες δυνάμεις, που είχαν τεράστια κέρδη εμπορικού πλεονάσματος έναντι των ΗΠΑ από την εποχή του Ρέιγκαν. (σ.σ. πχ η Κίνα, που εξάγει στις ΗΠΑ πολύ περισσότερα από αυτά που εισάγει, και έτσι έχει συσσωρεύσει τεράστια ποσά σε δολάρια)
Αρχίζουν να φοβούνται και οι κινεζικές προειδοποιήσεις έχουν αγνοηθεί. Οι ΗΠΑ δεν μπορούν να γλιτώσουν από αυτό το χάος με την εκτύπωση χρήματος, χωρίς να καταλήξουν στο να καταστρέψουν την αξία του δολαρίου έως ότου δεν μπορεί να αγοράσει κανείς ακόμη και ένα καρβέλι ψωμί χωρίς ένα κάρο μετρητά, σαν την Γερμανία του Μεσοπολέμου (υπερπληθωρισμός). Ξένες δυνάμεις κατέχουν ένα τεράστιο μέρος του χρέους των ΗΠΑ, και αν ξαφνικά φτάσει στην τιμή άνω του 3% ετησίως, αυτό σημαίνει ότι η κυβέρνησή μας θα αναγκαστεί να δαπανήσει το 100% των εσόδων για τους τόκους, και αυτά θα είναι χρήματα που φεύγουν από τις ΗΠΑ για να πληρώσουν για το χρέος μας , όχι χρήματα που καταλήγουν στη χώρα.
[…]
Οι πειρατές και οι αλιτήριοι που κυβερνούν τη Goldman Sachs, την οντότητα που θα έπρεπε να είχε αναγκαστεί να κηρύξει πτώχευση, ένα τέρας που διασώθηκε με μεγάλο κόστος από τη δική μας κεντρική τράπεζα, τρελαίνεται με όλα αυτά [τα περί περικοπών στις στρατιωτικές δαπάνες]:

Οι Δημοκρατικοί στη Γερουσία έχουν ετοιμάσει ένα νέο σχέδιο «περικοπών» που θα υποθέτει ότι το προβλεπόμενο έλλειμμα θα μειώνεται πάνω από 1 τρισεκατομμύρια δολάρια απλώς και μόνο με την παραδοχή ότι το κόστος των πολέμων στο Ιράκ και το Αφγανιστάν θα εξαφανιστεί διότι αυτοί οι πόλεμοι θα λήξουν. Αυτό έχει ξεσηκώσει πολλές επικρίσεις, συμπεριλαμβανομένου ένα προειδοποιητικό σημείωμα της Goldman Sachs που διέρρευσε και προειδοποιεί ότι η χώρα βρίσκεται αντιμέτωπη με μια πιστοληπτική υποβάθμιση, εάν προσπαθήσει να χρησιμοποιήσει αυτού του είδους το «τέχνασμα» στα λογιστικά βιβλία αντί για πραγματική μείωση των δαπανών.

Αυτό θα μπορούσε να λειτουργήσει αν πραγματικά σταματούσαμε, αντί να επεκτείνουμε, τους πολέμους μας κατά των Μουσουλμάνων. Αλλά η αλήθεια είναι ότι αυτές οι «μειώσεις», είναι τόσο μικρές, που είναι χωρίς νόημα. Σκοπεύουμε να είμαστε στο ακριβό Αφγανιστάν για πάντα. Το ίδιο για το Ιράκ. Το Αφγανιστάν έχει γίνει πολύ πιο ακριβό από τη στιγμή που διαλύσαμε τη συμμαχία μας με το Πακιστάν με την παράνομη δολοφονία μας του Μπιν Λάντεν. Ως συνήθως, ακόμα και στο θάνατο, αυτός γελάει τελευταίος.

Η Goldman Sachs θέλει ουσιαστικές περικοπές; ΧΑΧΑΧΑ. Κόψτε ΑΥΤΟΥΣ! Φυσικά, αυτοί ελέγχουν την κυβέρνησή μας μέσω μίζες σε πολιτικούς, κλπ. Και αυτά τα καθάρματα πληρώνουν λίγους ή καθόλου φόρους. Οργανώνονται για να πλουτίσουν αυτοί να να φτωχύνουμε εμείς.
[…]
Μεγάλωσα σε ένα σπίτι όπου οι ενήλικες εργάζονταν ακούραστα για τη δημιουργία πυρηνικών πυραύλων. Μου έλεγαν, "Αυτό θα μας προστατεύσει" ακόμα και όταν συζητούσαμε για το πώς θα μα οδηγούσαν στο θάνατο. «Δεν υπάρχει πρόβλημα, ο Ιησούς θα μας σώσει», ήταν η απάντηση τους, για την οποία πάντοτε είχα αμφιβολίες. Φοβόμουν. Η τρέλα αυτού του είδους μολύνει τους «πιστούς», και αυτό είναι η αιτία των πολλών θρησκευτικών πολέμων που μαίνονται στον πλανήτη.


Πριν από χιλιάδες χρόνια ο άνθρωπος επινόησε τη θρησκεία λόγω του φόβου του θανάτου. Για να σώσουν τον εαυτό τους, δημιούργησαν τότε την έννοια της ανθρώπινης θυσία για να σωθούν από τους θυμωμένος θεούς. Αυτό σήμαινε ότι θα έπρεπε να δολοφονήσουν κάποιον, φυσικά. Έτσι, για να σώσουν τον εαυτό τους, οι πρόγονοί μας σκότωσαν άλλους! Που δεν τους άξιζε να σωθούν, φυσικά. Αυτό είναι ένα θεμελιώδες πρόβλημα με όλες τις θρησκείες, ακόμα και αν σταματήσουν να θυσιάζουν ανθρώπους και ζώα σε αιματηρούς θεούς. Η ιδέα αυτή είναι ακόμα εκεί. Είναι μέρος της σκέψης μας. 
Ένας ηλίθιος γερουσιαστής από τη Γιούτα θεωρεί ότι είναι αστείο, αν καταστρέφει το έθνος προκειμένου να σταματήσουν οι υπερβολικές δαπάνες. Είπε ναι στην ψηφοφορία για το στρατιωτικό προϋπολογισμό; Ναι, και με ενθουσιασμό! Είπε ναι στην ψηφοφορία να αυξήσουν τους φόρους κάθε φορά που διπλασιάζεται η δαπάνη του Πενταγώνου; Όχι, ποτέ. Ίσως το να γίνει αδύνατον να μαζευτούν οι φόροι να λύσει τα στρατιωτικά προβλήματά μας με την παύση όλων των πολέμων. Βέβαια αυτό δε θα συμβεί. Θα το χρησιμοποιήσουν αυτό ως τρόπο μείωσης των κοινωνικών υπηρεσιών στο μηδέν. Γιατί οι πλούσιοι τα θέλουν όλα και δε θέλουν να μοιραστούν τίποτα. 
[...]
Λόγω κάποιων παραφρόνων θρησκευτικών ηγετών, όπως ο γερουσιαστής Λι, οι ελίτ έχουν αποφασίσει να κάνουν ένα νόμιμο αλλά αντισυνταγματικό πραξικόπημα «Σούπερ Κογκρέσου»: Οι διαπραγματεύσεις για το ανώτατο όριο χρέους έχουν ως στόχο τη δημιουργία νέου νομοθετικού σώματος. Χα, τι άλλο θα δούμε; Τη γκιλοτίνα;

French Directory - Wikipedia:
Σύμφωνα με το γαλλικό Σύνταγμα του 1795, οι ειδικοί κάτοχοι ακινήτων εκλέγουν 750 νομοθέτες, οι οποίοι χωρίζονται στο Συμβούλιο των Πεντακοσίων και το Συμβούλιο των γερόντων. Αυτό το νομοθετικό σώμα δύο νομοθετικών σωμάτων είχε μια θητεία τριών ετών, με το ένα τρίτο των μελών του να ανανεώνεται κάθε χρόνο. Οι γέροντες κατείχαν ανασταλτικό βέτο, αλλά δε διέθεταν καμία πρωτοβουλία στη νομοθεσία.
[…]
Το σύστημα προέβλεπε τον αυστηρό έλεγχο όλων των τοπικών αρχών από την κεντρική κυβέρνηση. Δεδομένου ότι το νέο σύνταγμα προσπάθησε να δημιουργήσει ένα διαχωρισμό των εξουσιών, οι διευθυντές δεν είχαν αρμοδιότητα στη νομοθεσία ή τη φορολογία, ούτε θα μπορούσαν διευθυντές ή οι υπουργοί να είναι και στα δύο σώματα. Ο νόμος εγγυάται την ελευθερία της θρησκείας, την ελευθερία του Τύπου, και την ελευθερία της εργασίας, αλλά απαγόρευσε τις ένοπλες συνελεύσεις, ακόμα και τις δημόσιες συνεδριάσεις των πολιτικών κοινωνιών. Μόνο τα άτομα ή οι δημόσιες αρχές θα μπορούσαν να δεχτούν τέτοιες αιτήσεις ... Η οικονομία ήταν τόσο διαλυμένη που η κυβέρνηση δεν μπορούσε να ικανοποιήσει τις δαπάνες της, χωρίς τη λεηλασία των ξένων χωρών. Αν γινόταν ειρήνη, οι στρατοί θα επέστρεφαν στην πατρίδα τους και οι διευθυντές θα έπρεπε να αντιμετωπίσουν την οργή των στρατιωτών που είχαν χάσει τα προς το ζην, καθώς και τη φιλοδοξία των στρατηγών, οι οποίοι θα μπορούσαν, σε μια στιγμή, να τους παραγκωνίσουν.


Το τελικό αποτέλεσμα ήταν ο Ναπολέων. Όταν η κυβέρνηση τηε Βαϊμάρης κατέρρευσε (Μεσοπόλεμος), το τελικό αποτέλεσμα ήταν ο Χίτλερ, όταν η Γερμανία τελικά χρεοκόπησε. Δεδομένου ότι ο στρατός απορροφά ένα τεράστια μεγάλο κομμάτι του προϋπολογισμού μας, αν αυτό είναι σε κίνδυνο και οι μισθοί των στρατιωτικών δεν πληρώνονται στην ώρα τους, θα αναλάβουν την κυβέρνηση όπως ακριβώς είδαμε στην Αίγυπτο. Αυτό δε θα επιλύσει τίποτα, καθώς η στρατιωτική ηγεσία θέλει περισσότερους πολέμους - και αυτό είναι που συνέβη όταν ο Χίτλερ και ο Ναπολέων ανέλαβαν την εξουσία σε χρεωκοπημένες αυτοκρατορίες που είχαν ακόμα τα στρατιωτικά συστήματα τους σχεδόν άθικτα. 


Τόσο ο Χίτλερ, όσο και ο Ναπολέων υποσχέθηκαν «όπλα και βούτυρο» και τα έφεραν με πολλά λάφυρα για ένα διάστημα, οι μέχρι στρατιωτικές ήττες να το αντιστρέψουν αυτό […]. Στις ΗΠΑ, έχουμε μια πολύ επικίνδυνη στρατιωτική μηχανή που βρίσκεται κατά κύριο λόγο στο εξωτερικό. Αν το Κογκρέσο δεν τους πληρώσει, ή εάν το χρέος των ΗΠΑ υποβαθμιστεί και ως εκ τούτου, γίνει λιγότερο επιθυμητό, θα έχουμε περισσότερες πιθανότητες για ένα πραξικόπημα παρά για εκλογές. Ο στρατός επίσης δεν θα ανεχθεί να ανεβαίνουν οι κοινωνικές δαπάνες αν μειωθούν οι στρατιωτικές. Ο τερματισμός των πολλών πολέμων πηγαίνει ενάντια στα συμφέροντα τους, γιατί οι στρατιωτικοί θέλουν περισσότερους από αυτούς τους πολέμους για να αυξάνουν τη δύναμή τους.

Ακόμα κι αν οι στρατιώτες δεν θέλουν περισσότερο πολέμους, τους θέλουν οι στρατηγοί στην κορυφή. Και μέχρι να εξεγερθούν οι στρατιώτες (και σίγουρα εξεγέρθηκαν στον πόλεμο του Βιετνάμ!), οι στρατηγοί θα επεκτείνουν με χαρά τους πολέμους στο άπειρο. Αυτό είναι ένα μεγάλο μπέρδεμα που οι ΗΠΑ πρέπει να συζητήσουν. Θέλουμε αιώνιους, και όλο και πιο ακριβούς πολέμους φθοράς που διευθύνονται από δολοφόνους; Ή μήπως θέλουμε «ειρήνη και αφθονία»; Οι πλούσιοι θέλουν το πρώτο, το μεγαλύτερο μέρος των Αμερικανών το δεύτερο.

Αλλά αρκετοί Αμερικανοί θέλουν να γείρουν τη ζυγαριά υπέρ της ελίτ που θέλουν τους πολέμους για να πλουτίσουν (σ.σ. εννοεί πχ το «Tea Party», κτλ, με μεγάλο μέρος του αμερικανικού λαού να υποστηρίζει λόγω ψευδαισθήσεων την άρχουσα τάξη, έχοντας καταπιεί αμάσητη την προπαγάνδα της). Αυτή είναι μια τραγωδία που συναντούμε συχνά στην ιστορία, και γίνεται κουραστικό να αναφέρουμε τα πολλά παραδείγματα αυτής της κατάστασης και πόσο ανόητη είναι, δεδομένου ότι όλοι γνωρίζουμε την τελικά αποτελέσματα. Η ιστορία είναι εντελώς σαφής σχετικά με το θέμα. Θανάσιμα σαφής.

πηγή