Η αβεβαιότητα για το μέλλον του ενιαίου νομίσματος είναι βεβαίως πολύ πιο καταστροφική για την ίδια την Ευρώπη. Όλες οι εκθέσεις που δημοσιεύτηκαν την περασμένη βδομάδα έδειξαν ότι οι εταιρείες του μεταποιητικού τομέα της Ευρωζώνης θεωρούν πως οι επιχειρηματικές συνθήκες είναι στο ναδίρ των τελευταίων τριών χρόνων. Οι απαισιόδοξες προοπτικές δεν περιορίζονται μόνο στην περιφέρεια. Οι Γερμανοί παραγωγοί είναι πλέον τόσο ανήσυχοι όσο και οι ομόλογοι τους των άλλων μεγάλων οικονομιών του ευρώ.
Αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο έχουμε ισχυρά και σκληρά σημάδια επιβράδυνσης. Όπως εκείνος που βλέπει το σπίτι του γείτονά του να έχει πιάσει φωτιά, έτσι και οι Βρετανοί νιώθουν τη ζέστη από μια Ευρωζώνη που καίγεται. Μέχρι πρόσφατα τα νούμερα του δείκτη υπευθύνων προμηθειών (ΡΜΙ) της Βρετανίας ήταν ενθαρρυντικά και έδειχναν φως στο βάθος του τούνελ της βρετανικής ύφεσης διπλού πάτου. Όμως την περασμένη βδομάδα ο μεταποιητικός PMI της Βρετανίας βρέθηκε σε χαμηλά 3 ετών, ενώ οι νέες παραγγελίες συρρικνώθηκαν με τον ταχύτερο ρυθμό μετά το ναδίρ του κύκλου της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης του Μάρτιο 2009.
Η αβεβαιότητα που κυριαρχεί στις παγκόσμιες χρηματαγορές εκδηλώνεται πλέον και στα σκληρά οικονομικά νούμερα. Στην Αμερική δημιουργήθηκαν το Μάιο μόλις 69.000 νέες θέσεις εργασίας – δηλαδή οι μισές των αναμενόμενων, τη στιγμή που ακόμη και οι αναμενόμενες ήταν πολύ λίγες για μια υγιή ανάκαμψη. Στο πρώτο τρίμηνο ο ρυθμός ανάπτυξης των ΗΠΑ αναθεωρήθηκε καθοδικά στο 1.9%. Το νούμερο αυτό μπορεί να είναι πολύ καλύτερο από την οικονομική στασιμότητα – στην καλύτερη περίπτωση – της Ευρώπης. Αλλά ακόμα κι αν η Αμερική αναπτύσσεται ταχύτερα, το πρόβλημα των ανέργων επιμένει πεισματικά. Από το 8.2% των σημερινών καταγεγραμμένων ανέργων των ΗΠΑ – ενώ ακόμη περισσότεροι είναι εκείνοι που έχουν απογοητευτεί κι έχουν πάψει να ψάχνουν δουλειά – οι μισοί είναι μακροχρόνια άνεργοι και θα δυσκολευτούν πολύ να επιστρέψουν στην αγορά εργασίας ακόμα κι όταν αυξηθούν – κάποτε... – οι δουλειές.
Ακόμα και οι αναδυόμενες οικονομίες που κατά την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση είχαν θεωρηθεί ως οι δυνάμεις σωτηρίας της παγκόσμιας οικονομίας καθώς είχαν διατηρήσει τις ισχυρές επιδόσεις τους, δεν δείχνουν προστατευμένες από την επιβράδυνση της Ευρώπης. Αν και θα μπορούσαμε να εμπιστευθούμε τους ισχυρούς ρυθμούς ανάπτυξης που μας δίνουν τα επίσημα οικονομικά στοιχεία της Κίνας, κάποιοι άλλοι κινέζικοι δείκτες είναι απογοητευτικοί. Ο κυριότερος εξ αυτών είναι ο δείκτης υπευθύνων προμηθειών (ΡΜΙ) της μεταποίησης που έπεσε στο 50.4, νούμερο που δύσκολα συμβιβάζεται με ανάπτυξη. Η οικονομία της Βραζιλίας εμφάνισε μηδαμινή ανάπτυξη στο πρώτο τρίμηνο και της Ινδίας από το περσινό 9.2% βρέθηκε φέτος στο 5.3% - οι χειρότεροι ρυθμοί της από το 2003.
Δεν θα λέγαμε ότι για όλα τα αρνητικά νέα του κόσμου ευθύνονται οι Ευρωπαίοι ηγέτες που διαφωνούν για το πώς θα σώσουν το ευρώ και αδυνατούν να συναινέσουν σε μια λύση. Ωστόσο οι Ευρωπαίοι ηγέτες φέρουν όντως τη μεγαλύτερη ευθύνη για την κατηφόρα που παίρνει ξανά η παγκόσμια οικονομία. Αν δεν καταφέρουν να κάνουν κάτι πιο ουσιαστικό, το καλύτερο που μπορούμε να ελπίζουμε είναι πως οι κεντρικοί τραπεζίτες, και ιδίως η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, θα εντείνουν τις ενέσεις ρευστότητας προκειμένου να αναζωογονήσουν την οικονομική δραστηριότητα. Σε κάθε περίπτωση όμως, η πραγματική εμπιστοσύνη απαιτεί μια μακροπρόθεσμη λύση για την Ευρωζώνη – για το καλό το δικό της και του υπόλοιπου κόσμου.
http://kostasxan.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια που δεν συνάδουν με το περιεχόμενο της ανάρτησης, όπως και σχόλια υβριστικά προς τους αρθρογράφους, προσβλητικά σχόλια προς άλλους αναγνώστες σχολιαστές και λεκτικές επιθέσεις προς το ιστολόγιο θα διαγράφονται.