 |
Ύμνος στον Ήλιο
«Μακράν σταθήτε βέβηλοι, να ο Θεός εφάνη!
να οι ναοί εσείσθηκαν εις ταις κρυφαίς σπηληαίς μας,
και το βουνό του Παρνασσού συθέμελον βρυχάται.να οι ναοί εσείσθηκαν εις ταις κρυφαίς σπηληαίς μας,
Πάλιν εκαταδέχθηκε ο Απόλλων να γυρίση
εις τα παληά λιμέρια του, να ζωντανεύση πάλιν
το σπήλαιον που τώβοσκεν αιώνια σαπίλλα,
πάλιν εμπνέει τας ψυχάς των σοβαρών ανθρώπων
και φωλιαστός “ς τα σωθικά στρέφει, γεννά τον οίστρον,
οπού ποτίζει την καρδιάν με βακχικήν μανίαν
και την ψυχήν μας συγκινεί, πιέζει και συντρίβει…
Ελάτε ν” αγκαλιάσωμεν τους πατρικούς Θεούς μας,
και πρώτον τον μονογενή που μ” άσβεστον λαμπάδα
τον κόσμον όλον κυβερνά, τον Ήλιον πατέρα…
και πρώτον τον μονογενή που μ” άσβεστον λαμπάδα
τον κόσμον όλον κυβερνά, τον Ήλιον πατέρα…
που το πάθος του εδήλωσε κρυμμένος “ς την μαυρίλλαν
του σκοταδιού, λοξά θορών τα έργα των κακούργων.
Ούτε η δυστυχία μας, τα θαυμαστά μνημεία,
αι τέχναι μας, αι αρεταί κ” αι θείαι συγγραφαί μας
αυτούς τους συνεκίνησαν! κ” έπεσαν τόσα κάστρα
από φωτιάν και σίδηρον σύρριζα φαγωμένα,
και τόσοι χρυσομάρμαροι ναοί των ουρανίων,
κι άνθρωποι που “χαν εξ αρχής το κράτος γης, θαλάσσης
εδιώχθησαν, κι από ταις σπηληαίς εδιώξαν τα θηρία,
κι ακόμη, δυστυχής εγώ, Ιερόν ζητώ “ς τον κόσμον!
του σκοταδιού, λοξά θορών τα έργα των κακούργων.
Ούτε η δυστυχία μας, τα θαυμαστά μνημεία,
αι τέχναι μας, αι αρεταί κ” αι θείαι συγγραφαί μας
αυτούς τους συνεκίνησαν! κ” έπεσαν τόσα κάστρα
από φωτιάν και σίδηρον σύρριζα φαγωμένα,
και τόσοι χρυσομάρμαροι ναοί των ουρανίων,
κι άνθρωποι που “χαν εξ αρχής το κράτος γης, θαλάσσης
εδιώχθησαν, κι από ταις σπηληαίς εδιώξαν τα θηρία,
κι ακόμη, δυστυχής εγώ, Ιερόν ζητώ “ς τον κόσμον!
Ημείς, οπού το ύστερον ξεθύμασμα της Μοίρας
από πατρίδα εχώρησε και τάφους των γονέων
μένομεν εις παράδειγμα της ανθρωπίνης τύχης.
Αλλ” αν του Βασιλέως μου και του υιού συνάμα
δεν δράμη η βοήθεια, ώ τότε επί τέλους
αι χάριτες ας σβέσωσι της θείας μας της γλώσσης
κι αυταί αι τέχναι ας χαθούν, τα ονόματα τα τόσα,
οπού τα καθιέρωσαν οι κόποι κ” οι αιώνες,
“ς τον βούρκο της λησμονησιάς δια πάντα ας ποντισθώσι,
κι αυτοί εδώ των Πελασγών τα λείψανα ας λάβουν,
και τ” άγια μυστήρια, κι ας φιλοτιμηθώσι
να διασώσουν την τιμήν τοσούτων ονομάτων,
και τα βιβλία που δηλούν τόσους και τόσους κόπους
ψυχών οπού ενίκησαν τον χρόνον και τον Άδην.
από πατρίδα εχώρησε και τάφους των γονέων
μένομεν εις παράδειγμα της ανθρωπίνης τύχης.
Αλλ” αν του Βασιλέως μου και του υιού συνάμα
δεν δράμη η βοήθεια, ώ τότε επί τέλους
αι χάριτες ας σβέσωσι της θείας μας της γλώσσης
κι αυταί αι τέχναι ας χαθούν, τα ονόματα τα τόσα,
οπού τα καθιέρωσαν οι κόποι κ” οι αιώνες,
“ς τον βούρκο της λησμονησιάς δια πάντα ας ποντισθώσι,
κι αυτοί εδώ των Πελασγών τα λείψανα ας λάβουν,
και τ” άγια μυστήρια, κι ας φιλοτιμηθώσι
να διασώσουν την τιμήν τοσούτων ονομάτων,
και τα βιβλία που δηλούν τόσους και τόσους κόπους
ψυχών οπού ενίκησαν τον χρόνον και τον Άδην.
Αυτή, ώ πάτερ Ήλιε, θα γίνη η οπλοθήκη
οπού μια “μέρα την πτωχήν φυλήν θ” αναγεννήση»
οπού μια “μέρα την πτωχήν φυλήν θ” αναγεννήση»
(αποσπάσματα από τον «Ύμνο στον Ήλιο» του Μιχαήλ Μάρουλλου, πληθωνιστή «στρατιότο» του 15ου αιώνα, μετάφραση του εθνικού μας ιστορικού Κωνσταντίνου Σάθα – «Μεσαιωνική Βιβλιοθήκη», τόμος Ζ)
http://pansyrinx.org
Από την Καλλιστώ
Ένας πολύ ωραίος ύμνος στον ζωοδότη Ήλιο, γραμμένος τον 15ο αιώνα, μία δύσκολη και άγνωστη εν πολλοίς σ’ εμάς εποχή, κατά την οποίαν η Ελλάδα βρίσκεται στα πρόθυρα αλλαγής δυνάστη και κατακερματισμένη από Φράγκους και Βυζαντινούς προσπαθεί μέσω ανθρώπων του πνεύματος, όπως ο Πλήθων να ξαναβρεί την πραγματική της ταυτότητα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα ακόμη δείγμα, ότι η Ελληνική Ψυχή, παρ’ όλες τις μακραίωνες διώξεις, τις οποίες είχε υποστεί, έμενε ακόμη ζωντανή, βαθειά κρυμμένη στις καρδιές των ολίγων Ελλήνων, οι οποίοι την διαφύλαξαν και την μετέδωσαν με ευλάβεια στους μεταγενέστερους!
Άξιοι επαίνου, είναι όλοι οι συντελεστές αυτής της ανάρτησης: Η ιστοσελίδα «Πανσύριγξ», η αγαπητή μας φίλη Καλλιστώ και η οικοδέσποινα των «Αυτοχθόνων Ελλήνων», αγαπητή μας Ιφιγένεια!
Η περίοδος της Αναγέννησης, ήταν η περίοδος κατά την οποία αναβίωσε το Ελληνικό Πνεύμα και άνθισε σε όλες τις μορφές τέχνης, στις επιστήμες και στην θρησκεία, σαν να λύθηκαν για λίγο τα δεσμά του Προμηθέα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ περίοδος που ακολούθησε κατά την γνώμη μου, επέφερε περισσότερο σκοταδισμό και από την εποχή του Μεσαίωνα, εξαιρώντας βέβαια το τεχνολογικό άλμα του 20ου αιώνα. Η σπίθα του Απολλώνιου Φωτός όμως εξακολουθεί να υπάρχει αναμμένη στις ψυχές των Ελλήνων, και όπως τον 15 αιώνα έλαμψε γεννώντας τέτοιους Ύμνους, έτσι και στην εποχή μας υπάρχουν και θα υπάρχουν Υμνωδοί, που θα μεταλαμπαδεύσουν αυτήν την φλόγα που δυναμώνει και γίνεται Φως εκτυφλωτικό.