Γράφει ο Μακεδών
Όταν δημοσιεύσαμε στη Voria.gr σημείωμα, που αναδείκνυε την προχειρότητα αλλά και το επικίνδυνο του νομοσχεδίου δήθεν «αντιρατσιστικού», τότε κάποιοι ίσως εξεπλάγησαν, επειδή μόνον εδώ αναδείχθηκε το θέμα, πλην του ΚΚΕ. Έπρεπε να περάσουν τρεις μέρες για να καταλάβουν και να αρχίσουν να συζητούν στα τηλεπαράθυρα, ότι η ασάφεια του νομοσχεδίου οδηγεί σε επικίνδυνες ατραπούς.
Αν η «ασάφεια» έγινε σκόπιμα ή όχι, αυτό το ξέρει μόνον ο κ. Ρουπακιώτης. Αν δεν κατάλαβε δηλαδή τι νομοσχέδιο ετοίμασε ή το έκανε σκόπιμα, για να συμπεριλάβει κάθε έναν αντίπαλο του Συστήματος, οποιουδήποτε χρώματος και οποιασδήποτε τοποθέτησης. Δεν γνωρίζω τον κ. υπουργό, ώστε να αντιληφθώ το σκεπτικό του. Ότι διετέλεσε πρόεδρος του δικηγορικού συλλόγου Αθηνών, δεν μου λέει τίποτε, επειδή δεν ψηφίζεται ο καλύτερος δικηγόρος ή πολιτικός, αλλά ο καλύτερος συνδικαλιστής (κι ο Βαγγέλης Γιαννόπουλος διετέλεσε πρόεδρος του ίδιου συλλόγου).
Επομένως, δεν αναζητώ το κίνητρο της συγγραφής ενός τόσο ασαφούς νομοσχεδίου, όπου υπόλογος είναι ο καθένας που «με λόγια ή πράξεις μπορεί να διεγείρει σε βιαιοπραγίες ή μίσος». Μένω στα αποτελέσματα που θα επιφέρει.
Και όσον αφορά μεν τις πράξεις, αυτές μπορούν προσδιοριστούν, όχι όμως με ευκολία. Διότι αν κάποιος αλλοδαπός με κτυπήσει και ανταποδώσω το κτύπημα, ποιος θα κρίνει αν πρόκειται για πράξη αυτοάμυνας ή πράξη ρατσισμού, όπως θα επικαλεστεί ο αντίδικος; Αλλ’ ας πούμε, πως με τις πράξεις θα βρεθεί κάποια άκρη.
Η διέγερση μίσους, όμως, πώς μετριέται; Βάσει ποίων αντιλήψεων; Προχθές, ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης κ. Ι. Μπουτάρης, χαρακτήρισε τον στρατηγό κ. Φράγκο «επικίνδυνο, που διεγείρει τα μίση». Οι δικαστές των ιδίων αντιλήψεων με τον κ. Ι. Μπουτάρη, πρέπει να καταδικάσουν αυστηρά τον στρατηγό, ως ρατσιστή. Αυτό σημαίνει, ότι ανάλογα με το ποιος βρίσκεται στην έδρα του δικαστηρίου, ποιος είναι ο πολιτικός του προϊστάμενος ή ποιο κόμμα κυβερνά, η ερμηνεία «της διέγερσης μίσους» θα υπόκειται σε υποκειμενισμό. Υπάρχει όργανο που να μετρά «το μίσος»;
Αν αποκαλέσω τον Στάλιν «απάνθρωπο σφαγέα», έχω μεν υπέρ εμού την σύμφωνη γνώμη των αρμοδίων οργάνων της Ε.Ε., που ομού με τα ναζιστικά, καταδικάζει και τα σταλινικά εγκλήματα. Αν αύριο όμως έχω υπουργό δικαιοσύνης τον κ. Λαφαζάνη και τους ομοϊδεάτες του, υμνητών του Στάλιν ατιμωρητί, ποια είναι η δική μου τύχη;
Αλλά ας πάμε και στα πιο απλά. Χωρίς καμιά επίπτωση, μπορώ να κάνω λόγο για ναζιστικές θηριωδίες. Όμως, σύμμαχοι των Ναζί ήσαν και οι Βούλγαροι, τα δε εγκλήματα των Γερμανών ωχριούν μπροστά στις βουλγαρικές θηριωδίες. Αν βρεθώ μεθαύριο στο Δοξάτο, για επιμνημόσυνο λόγο στην κατ’ έτος τελούμενη εκδήλωση μνήμης, ο κ. Ρουπακιώτης τι με συμβουλεύει να πω;
Και επί τη ευκαιρία: Ο κ. Μ. Γλέζος γιατί δεν μιλά ποτέ και για τις βουλγαρικές θηριωδίες και αποζημιώσεις; Το βουλγαρικό μαχαίρι έσφαζε με ευγενικό τρόπο; Ή επειδή επικράτησε μετά κομμουνιστικό καθεστώς, ο κ. Μ. Γλέζος κατάπιε την γλώσσα του, υπηρετώντας τον κομμουνισμό και όχι τον ελληνικό λαό; Ας μας εξηγήσει.
Μόνον το ΚΚΕ αντέδρασε. Διότι ναι μεν τώρα οι σταλινικοί, σε όποιο κόμμα κι αν βρίσκονται, χαίρουν ασυλίας και μπορούν να μετέχουν στις εκλογές, χωρίς να τηρούν τις νόμιμες προϋποθέσεις, αλλά αύριο μπορεί να βρεθεί κάποια κυβέρνηση που θα αποφασίσει να εφαρμόσει τους νόμους. Θα μπορούν τότε οι πολιτικοί να αποκαλούν «οικιακά σκεύη» τις μολότοφ και άλλα υλικά που βρέθηκαν στην βίλα «Αμαλία»;
Να το πούμε ακόμη πιο απλά: Τα συνθήματα των φιλάθλων στα γήπεδα, πώς πρέπει να κολάζονται; Ως ύβρεις ή ότι «διεγείρουν τα μίση»;
Πάντως, με τα όσα κατά καιρούς δηλώνει και πράττει ο κ. Ρουπακιώτης, μόνον όσοι τον γνωρίζουν καλά, μπορούν να μας εξηγήσουν τους λόγους που τον ωθούν.
Πηγή: Βόρεια
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια που δεν συνάδουν με το περιεχόμενο της ανάρτησης, όπως και σχόλια υβριστικά προς τους αρθρογράφους, προσβλητικά σχόλια προς άλλους αναγνώστες σχολιαστές και λεκτικές επιθέσεις προς το ιστολόγιο θα διαγράφονται.