Πέργαμος : Μία ερμηνεία της Γιγαντομαχίας

ΜΙΑ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΓΙΓΑΝΤΟΜΑΧΙΑΣ ΙΣΩΣ ΜΕ  «ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ»  ΠΡΟΒΛΕΨΗ ΚΑΙ ΣΙΓΟΥΡΑ  ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΟ ΟΡΑΜΑΤΙΣΜΟ ,ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΣΥΝΔΕΣΑΜΕ ΜΕ ΤΙΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΓΙΓΑΝΤΟΜΑΧΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΑΟ ΤΟΥ ΔΙΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΔΑΣ ΠΟΛΕΩΣ  ΠΕΡΓΑΜΟΥ 

Η Γιγαντομαχία  σε όλο τον Ελληνικό κόσμο και για πολλούς αιώνες αποτελεί το αφιερωματικό θέμα σε μεγάλης σημασίας ναούς και βωμούς των Ελλήνων , γιατί έδιναν λοιπόν τόσο μεγάλη σημασία ;

Η γέννηση των Φλεγραίων Γιγάντων από την Γαία και το χυθέν εις αυτή αίμα του Ουρανού σημαίνει ότι είχαν μικτή γήινη και ουράνια καταγωγή.

Για να κατανοήσουμε δε εις τι συνίστατο αυτή η μικτή καταγωγή των Γιγάντων, πρέπει να ανατρέξουμε εις ένα εκ των απόκρυφων βιβλίων 
της Παλαιάς Διαθήκης, το Απόκρυφο Βιβλίο του Ενώχ. Εις αυτό λοιπόν αναφέρεται ότι 201 ουράνιοι άγγελοι-οι γνωστοί ως Εκπεσόντες Άγγελοι-κατήλθαν στην Γη  συνουσιάσθηκαν με γυναίκες και γέννησαν με αυτές τρομερούς γίγαντες: (Βιβλίο του Ενώχ)...«Και συνέβη όταν πλήθυναν οι υιοί των ανθρώπων να γεννηθούν εκείνες τις μέρες απ’αυτούς ωραίες και καλές θυγατέρες. Και οι άγγελοι, οι υιοί του ουρανού, είδαν αυτές και τις επεθύμησαν, και είπαν ο ένας στον άλλον: “Εμπρός, ας διαλέξουμε για τους εαυτούς μας γυναίκες από τους ανθρώπους και ας γεννήσουμε δικά μας τέκνα”. Και ο Σεμιαζάς, ο οποίος ήταν ο αρχηγός τους, τους είπε: “Φοβάμαι μήπως δεν θελήσετε να κάνετε τούτο το πράγμα και επωμισθώ μόνο εγώ αυτή την μεγάλη αμαρτία”. 

 Η Λητώ και ο Τιτυός ,η οποία κρατά μεγάλο σωληνοειδές όπλο που από την απόληξη του βγαίνει φλόγα .Δεξιά ο Απόλλων με την φαρέτρα του γεμάτη κάτω ο Εφιάλτης και ο Ερυσιχθίων και η Δήμητρα που δεν φαίνεται ολοκληρωτικά παρα΄μόνον θραύσματα. Στην πραγματικότητα η Δήμητρα υποτίθεται ότι δεν είχε συμμετάσχει στη Γιγαντομαχία γιατί είχε ιδιαίτερη συγγένεια με τη Γαία ως προστάτης των καρπών που αναπτύσσονται σε ιερό έδαφος της γης. Στην ελληνική μυθολογία ο Τιτυός ήταν ένας από τους Γίγαντες ή, σύμφωνα με άλλους μυθογράφους, ένας από τους Τιτάνες. Ο Τιτυός γενεαλογείται είτε ως γιος του Δία και της Ελάρης (κόρης του Ορχομενού ή του Μινύα), είτε, κατά την Οδύσσεια, ως γιος της Γαίας. Κατοικία του Τιτυού κατά τον Όμηρο ήταν η Εύβοια. Ο Τιτυός έλαβε μέρος στη Γιγαντομαχία. Επίσης επιτέθηκε στη Λητώ όταν εκείνη περνούσε από την πόλη που είχε καταλάβει ο Τιτυός, την Πανοπέα της Φωκίδας, για να μεταβεί στους Δελφούς. Στην επίκληση της μητέρας τους προσέτρεξαν τότε ο Απόλλων και η Άρτεμις, που σκότωσαν τον Τιτυό.. Μετά τον θάνατό του, ο πελώριος αυτός Γίγαντας καταδικάστηκε να βρίσκεται τεντωμένος σε μήκος εννέα πλέθρων στον Κάτω Κόσμο και δύο γύπες να τρώνε ακατάπαυστα το ήπαρ του. Ο τάφος του Τιτυού υποτίθεται ότι υπήρχε στην Εύβοια ή στη Βοιωτία.

Του αποκρίθηκαν λοιπόν όλοι: “Θα δώσουμε όλοι όρκο και θα αναθεματίσουμε ο ένας τον άλλον να μην αλλάξουμε αυτή την απόφασή μας, μέχρις ότου την πραγματοποιήσουμε και κάνουμε τούτο το πράγμα”.Τότε λοιπόν, ορκίσθηκαν όλοι μαζί και αναθεμάτισαν ο ένας τον άλλον γι’αυτό. 

Και ήσαν συνολικά διακόσιοι αυτοί οι άγγελοι (πέραν του Σεμιαζά) που κατήλθαν στην Αρδίς, η οποία είναι η κορυφή του όρους Αρμών (ή Ερμών).Και αυτό το όρος ονομάσθηκε Αρμών επειδή επ’αυτού ορκίσθηκαν αυτοί και αναθεμάτισαν ο ένας τον άλλον. Και αυτά είναι τα ονόματα των αρχηγών αυτών: Σεμιαζάς-αυτός ήταν ο αρχηγός όλων αυτών-Αραθάκ, Κιμβρά, Σαμμανή, Δανειήλ, Αρεαρώς, Σεμιήλ, Ιωμειήλ, Χωχαριήλ, Εζεκιήλ, Βατριήλ, Σαθιήλ, Ατριήλ, Ταμιήλ, Βαρακιήλ, Ανανθά, Θωνιήλ, Ραμιήλ, Ασεάλ, Ρακειήλ και Τουριήλ. Αυτοί λοιπόν (πέραν του Σεμιαζά) είναι οι αρχηγοί αυτών κατά δεκάδες.

Και αυτοί έλαβαν γυναίκες για τους εαυτούς τους, όποια διάλεξε έκαστος αυτών, και άρχισαν να τις πλησιάζουν και να μιαίνονται με αυτές.Και δίδαξαν εις αυτές φαρμακείες (=δηλητηριάσεις) και ριζοτομίες (=συλλογή ριζών για μαγεία), και τους έμαθαν τα βότανα.Και αυτές συνέλαβαν, και γέννησαν μεγάλους γίγαντες, ύψους 3.000 πήχεων (1380 μέτρων), οι οποίοι κατέφαγαν τους κόπους (τα αγροτικά προϊόντα) των ανθρώπων. Και όταν οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να τους τρέφουν άλλο, οι γίγαντες στράφηκαν εναντίον τους και τους κατεβρόχθιζαν. Και άρχισαν να αμαρτάνουν κατά των πτηνών, των θηρίων, των ερπετών και των ιχθύων, να καταβροχθίζουν ο ένας τις σάρκες του άλλου και να πίνουν το αίμα τους. Τότε λοιπόν, η γή στράφηκε κατά των ανόμων».

 (Βιβλίο του Ενώχ, 6-7).

Οι Εκπεσόντες Άγγελοι διέφθειραν το ανθρώπινο γένος και το κατέστησαν ανήθικο και ασεβές.Αλλά καθώς χάνονταν οι άνθρωποι, ο Ύψιστος Θεός διέταξε τους αρχαγγέλους του να φυλακίσουν τους Εκπεσόντες Αγγέλους στα έγκατα της Γης και να εξοντώσουν τους Γίγαντες.Οι αρχάγγελοι λοιπόν φυλάκισαν τους Εκπεσόντες Αγγέλους και άρχισαν την εξόντωση των Γιγάντων κάνοντάς τους να πολεμούν μεταξύ τους, ενώ αργότερα ο Θεός προκάλεσε τον μέγα κατακλυσμό, ολοκληρώνοντας την εξόντωση των Γιγάντων και αφανίζοντας το ασεβές ανθρώπινο γένος.

(Βιβλίο του Ενώχ, 8-10).

Το υπόδημα της θεάς Αφροδίτης που πατά  το Γίγαντα Χθόνιο -Βωμός του Δίος από την Πέργαμο 178 π.Χ

Οι γίγαντες του Βιβλίου του Ενώχ έχουν σημαντικές ομοιότητες με τους Φλεγραίους Γίγαντες: Γεννήθηκαν από την ένωση των αγγέλων που, αποστατώντας από την Θεία εξουσία, εξέπεσαν από τον ουρανό με γυναίκες της Γης, όπως και οι Φλεγραίοι Γίγαντες γεννήθηκαν από την Γαία και το αίμα του Ουρανού που χύθηκε εις αυτή όταν οι αποστάτες Τιτάνες ανέτρεψαν τον Ουρανό. 
Μάλιστα, οι Ενωχιανοί γίγαντες αποκαλούνται και Ναφηλείμ  (Βιβλίο του Ενώχ, 15.11-16.1), το οποίο σημαίνει εκπεσόντες, δηλώνοντας την καταγωγή τους εκ των εκπεσόντων ουρανίων αγγέλων.Επίσης, οι Ενωχιανοί γίγαντες είχαν τρομερό μέγεθος (αν και το ύψος των 3.000 πήχεων είναι σίγουρα συμβολικό), όπως και οι Φλεγραίοι Γίγαντες ήσαν ανυπέρβλητοι στο μέγεθος των σωμάτων.Και αμφότεροι ήσαν αγριότατοι και μοχθηρότατοι, ενώ όπως οι πρώτοι ήσαν εχθροί του Θεού και η εξόντωσίς τους άρχισε από τους αρχαγγέλους αυτού, ούτως και οι Φλεγραίοι Γίγαντες ήσαν εχθροί των Ολυμπίων θεών-οι οποίοι ταυτίζονται με τους αρχαγγέλους των Εβραιοχριστιανικών παραδόσεων-και εξοντώθηκαν απ’αυτούς. 

Ουσιαστικά λοιπόν, οι Ελληνικοί μύθοι και το Βιβλίο του Ενώχ διηγούνται την ίδια ιστορία περί των Γιγάντων, αν και βεβαίως υπάρχουν και σημαντικές διαφορές μεταξύ τους, οφειλόμενες στην διαφορετική εξέλιξη αυτών των αρχαίων παραδόσεων στους Έλληνες και τους Εβραίους.

Οι Ενωχιανοί γίγαντες λοιπόν ταυτίζονται με τους Φλεγραίους Γίγαντες, ενώ οι Εκπεσόντες Άγγελοι ταυτίζονται με τους μοχθηρούς δαίμονες αρχηγούς του ερπετοειδούς συνασπισμού.Η γέννησις δε των Γιγάντων από την Γαία και η πρωταρχική σημασία της ονομασίας τους, γηγενείς, δείχνουν ότι αυτοί γεννήθηκαν στο εσωτερικό της Γης, ενώ η ανθρωπο-ερπετική μορφή τους δείχνει ότι ήσαν ανθρωπο-ερπετικά υβρίδια.

Συνδυάζοντας λοιπόν τους Ελληνικούς μύθους με το Βιβλίο του Ενώχ συμπεραίνουμε ότι μετά την Τιτανομαχία οι μοχθηροί αρχιδαίμονες καθοδήγησαν τους δρακοντοειδείς υποτελείς τους στην δημιουργία των Γιγάντων, προς ανατροπή των Ολυμπίων θεών.

Οι δρακοντοειδείς δημιούργησαν αυτό το γένος εις γενετικά εργαστήριά τους (;) στο εσωτερικό της Γης, κατά το μέγιστο μέρος του δια της διασταυρώσεως ερπετοειδούς με ανθρώπινο γενετικό υλικό και κατά το υπόλοιπο-όπως προκύπτει από τον ανθρωπο-λεοντόμορφο Γίγαντα Λέοντα-δια της διασταυρώσεως λεοντείου με ανθρώπινο γενετικό υλικό.

Και οι μοχθηροί αρχιδαίμονες προίκισαν τους Γίγαντες με υπερφυσικές ιδιότητες και δυνάμεις: Σχεδόν αθανασία εις όλους, πλήρη αθανασία στον Αλκυονέα εφ’όσον ευρισκόταν στην Παλλήνη, ικανότητα πυροκινήσεως (ελέγχου του πυρός) στον Πορφυρίωνα-όπως υποδηλώνει η «πύρινη αναπνοή του»-ικανότητα μεταμορφώσεως στον Μίμαντα και τον Μόρφιο κ.λ.π.

Ο Τιτάνας Αστραίος θεός του σούρουπου ,παλεύει με τον Γίγαντα Λέοντα - Βωμός του Δίος από την Πέργαμο 178 π.Χ

Ούτως, οι Γίγαντες έγιναν ένα πανίσχυρο και τρομερό υπερφυσικό γένος, σχεδόν ισάξιο των Ολυμπίων θεών.Ακριβώς δε τούτο υποδηλώνει το ότι οι Γίγαντες δεν μπορούσαν να φονευθούν από τους Ολυμπίους θεούς, αλλά θα πέθαιναν μόνο αν συμμαχούσε με τους δεύτερους κάποιος θνητός.

Η απεικόνισις των Γιγάντων στις ανευρεθείσες αγγειογραφίες τους- όπως και στην ζωφόρο του Παρθενώνος-ως ανθρωπομόρφων οπλιτών είναι συμβολική της πολεμικής ισχύος τους, αφού η πραγματική μορφή τους ήταν αδιαμφισβητήτως ανθρωπο-ερπετική: Συνδυάζοντας την μορφή που τους αποδίδουν ο Απολλόδωρος και οι συμφωνούσες με αυτόν απεικονίσεις τους (ανδρόμορφοι μέχρι και τους γλουτούς ή τα γόνατα και με σπείρες οφιοειδών δρακόντων ή όφεων κάτωθεν αυτών) με την ακόμη πιο ερπετοειδή μορφή που τους αποδίδει ο Νόννος (οφιώδεις, δρακοντόκομοι ή εχιδνόκομοι και με ύδρες εκατέρωθεν των ώμων τους) συμπεραίνουμε ότι είχαν ερπετοειδή πόδια, ενώ στο άνω μέρος του σώματός τους ήσαν γενικά ανδρόμορφοι, αλλά και με κάποια ερπετοειδή χαρακτηριστικά-πιθανότατα φλογερούς οφθαλμούς με κάθετες κόρες, διχαλωτές γλώσσες, φολίδες εις μέρη του κορμού και των χεριών τους κ.λ.π. Όσον αφορά δε τον Λέοντα, η παρουσίασίς του ως λεοντοκεφάλου και κατά τα λοιπά ανδρομόρφου δείχνει ότι κυρίως λεοντόμορφος στο άνω μέρος του σώματός του και κυρίως ανδρόμορφος στο κάτω.

Βωμός του Δίος από την Πέργαμο 178 π.Χ

Λέγοντας ο Απολλόδωρος ότι οι Φλεγραίοι Γίγαντες ήσαν ανυπέρβλητοι στο μέγεθος των σωμάτων εννοεί ότι είχαν μεγαλύτερο μέγεθος απ’όλους τους άλλους γίγαντες που αναφέρει στο έργο του, πλην του υπεργίγαντος Τυφώνος, ο οποίος είναι ο μέγιστος εις μέγεθος εξ όλων των τέκνων της Γαίας

(Βιβλιοθήκη, Α.6.3).

Για έναν δε εκ των υπολοίπων γιγάντων, τον Ανταίο, ο Έλλην ιστορικός και φιλόσοφος του 1-2 ου αιώνα μ.Χ. Πλούταρχος αναφέρει ότι ο σκελετός του, ο οποίος ανακαλύφθηκε όταν περί το 80 π.Χ. ο Ρωμαίος στρατηγός Σερτώριος ανέσκαψε τον τάφο του στην Λιβυκή πόλη Τίγγη1, είχε μήκος 60 πήχεις, ήτοι 27,6 μέτρα.

(Βίος Σερτωρίου, 9).

Συνεπώς, βάσει του Απολλόδωρου οι Φλεγραίοι Γίγαντες είχαν ύψος άνω των 27,6 μέτρων.Αφού όμως ο Φιλόστρατος αναφέρει ότι ο σκελετός του Φλεγραίου Γίγαντα που ανακαλύφθηκε στην Κω είχε μήκος 5,5 μέτρα, συμπεραίνουμε ότι οι Φλεγραίοι Γίγαντες διακρίνονταν εις δύο τάξεις: Οι ανήκοντες στην πρώτη-στους οποίους περιλαμβάνονταν προφανώς όλοι οι Γίγαντες που αναφέρονται ονομαστικά στις στις αρχαίες πηγές-είχαν ύψος άνω των 27,6 μέτρων, ήσαν εκατό, ή περίπου τόσοι-όπως προκύπτει από τα Διονυσιακά (ΚΕ.93-94)-και ήσαν οι αρχηγοί των ανηκόντων στην δεύτερη τάξη.Εκείνοι δε είχαν πολύ μικρότερο ανάστημα από τους πρώτους, και προφανώς κατώτερες υπερφυσικές ιδιότητες και δυνάμεις, αλλά ήσαν πολύ περισσότεροι.

 ΙΠΠΟΛΥΤΟΣ: Είναι σύνθετο, εκ των ίππος και λύω (=λύνω, αποδεσμεύω, χαλαρώνω, αποζευγνύω, απελευθερώνω, απαλλάσσω, λυτρώνω, διαλύω, παραλύω, τελειώνω, καταργώ, δίνω λύση, αναλύω, εκπληρώνω, εκτελώ, εξιλεώνω, επανορθώνω), και σημαίνει «ο λύων, αφήνων ελευθέρους τους ίππους». Δεδομένου δε ότι στους Ελληνικούς μύθους ο ίππος υποδηλώνει συχνά τον συνδυασμό μεγάλης ταχύτητος, δυνάμεως και ορμής (π.χ. ο Πήγασος, οι ίπποι του Αχιλλέως, Ξάνθος και Βαλίος, οι ίπποι του άρματος του Ηλίου κ.λ.π.), το όνομα του Ιππολύτου υποδηλώνει ότι αυτός ήλεγχε και εξαπέλυε κάποιου είδους ισχυρές και ορμητικές ενεργειακές δυνάμεις.

ΠΑΛΛΑΣ: Προέρχεται από την λέξη πάλλω (=πάλλω, σείω, κραδαίνω, τινάζω, περιστρέφω, σείομαι, τρέμω, σκιρτώ, πηδώ, σπαρταρώ, ανακατεύω κλήρους, λαμβάνω δια κλήρου, αγωνιώ) και σημαίνει «ο πάλλων, κραδαίνων, σείων», υποδηλώνοντας ότι ο Πάλλας είχε παλμικά όπλα, βασιζόμενα εις κάποιου είδους παλμική ενέργεια.

Ως δημιουργήματα και μέλη του ερπετοειδούς συνασπισμού οι Γίγαντες διέθεταν βεβαίως την υπερπροηγμένη τεχνολογία αυτού: Το ότι «έλαμπαν στα όπλα τους» και τα ανωτέρω ερμηνευθέντα ονόματα του Ιππολύτου και του Πάλλαντος υποδηλώνουν ότι οι Γίγαντες είχαν προηγμένα ενεργειακά όπλα.Το «δέρμα» του Πάλλαντος, το οποίο έγδαρε και έκανε θώρακά της η Αθηνά, υποδηλώνει ότι αυτός προστατευόταν από ένα είδος πανισχύρου ενεργειακού-δυναμικού πεδίου(;).

Ο «αστράγαλος» του ταχυτάτου των Γιγάντων Δαμύσου ήταν προφανώς (;)ένα είδος προηγμένης βιονικής συσκευής,(;) η οποία τον προστάτευε εκπέμποντας ένα ενεργειακό-δυναμικό πεδίο παρόμοιο με αυτό του Πάλλαντος (όχι όμως τόσο ισχυρό) και του προσέδιδε μεγάλη ταχύτητα-όπως και στον Αχιλλέα. Και η σύνδεσις του Εγκελάδου με τις ηφαιστειακές εκρήξεις της Αίτνας και του Βεζουβίου υποδηλώνει ότι αυτός είχε μηχανές-όπλα ελέγχου τεκτονικών φαινομένων(;), δια των οποίων προκαλούσε ηφαιστειακές εκρήξεις και σεισμούς.

Ο Δείμος κρατάει μεγάλο τεμάχιο γης.  Αριστερά του ο Φόβος και στο πλάϊ τους η Διώνη μητέρα της Αφροδίτης Μία άλλη θέση είναι ότι πρόκειται για τον Κάστορα και βέβαια αριστερά του ο  Πολυδεύκης -.Βωμός του Δίος από την Πέργαμο 178 π.Χ. -Στην ελληνική μυθολογία, ο Δείμος είναι η προσωποποίηση του τρόμου. Οι Αρχαίοι Έλληνες τον θεωρούσαν γιο του Άρη και της Αφροδίτης ή της Κυθέρειας. (Σύμφωνα με μία άλλη εκδοχή ήταν γιος του Πολέμου και αδελφός του Κυδοίμου). Μαζί με τον αδελφό του Φόβο, που ήταν η προσωποποίηση του φόβου, συνόδευε τον πατέρα του στα πεδία των μαχών. Οι μορφές του στόλιζαν τις περίφημες ασπίδες των Αγαμέμνονα και Αχιλλέα

Η γέννησις των Γιγάντων στην Παλλήνη ή Φλέγρα 2(Ηρωϊκός, 671) της Χαλκιδικής (δηλαδή, στην σημερινή χερσόνησο της Κασσάνδρας, το αριστερό «πόδι» της Χαλκιδικής), σημαίνει ότι αναδύθηκαν στην επιφάνεια της Γης και εξόρμησαν κατά των Ολυμπίων θεών από μία εκεί ευρισκομένη υποχθόνια πύλη.

Και η σύνδεσις της Γιγαντομαχίας με τον αστερισμό του Δράκοντος υποδηλώνει ότι οι Γίγαντες ενισχύθηκαν από δρακοντοειδείς και άλλες ερπετοειδείς δυνάμεις, τόσο γήινες, όσο και από τον αστερισμό του Δράκοντος και άλλους πλανήτες.(;)

 Όλες αυτές οι δυνάμεις δε-των οποίων το μέγα πλήθος υποδηλώνεται από την αναφορά του Νόννου ότι οι Γίγαντες «πίεζαν δια των πολυλαίμων κεφαλών τους τον αστερόεντα κύκλο»-τέθηκαν υπό την διοίκηση του Αλκυονέως και του Πορφυρίωνος, καθοδηγούμενες βεβαίως από τους μοχθηρούς αρχιδαίμονες.

Οι Γίγαντες/ερπετοειδείς άρχισαν τον πόλεμο κατά των Ολυμπίων θεών με την επιδρομή μίας δυνάμεως υπό τον Αλκυονέα στην νήσο Ερύθεια, μία εκ των κυρίων Ολυμπίων βάσεων στον Βορειοδυτικό Ατλαντικό ωκεανό, η οποία άρπαξε τις «αγελάδες του Ηλίου»-ήτοι κάποια πολύτιμα υλο-ενεργειακά όντα (;) που μπορούσαν να συλλέγουν ηλιακή ενέργεια.

Και στην συνέχεια, οι γήινες και διαστημικές (;) δυνάμεις των Γιγάντων/ερπετοειδών επιτέθηκαν συνδυασμένα κατά των γηίνων και περιγείων Ολυμπίών δυνάμεων, οι οποίες είχαν ως κέντρο τους την περιοχή του Ολύμπου. Παράλληλα δε, οι μοχθηροί αρχιδαίμονες προσπαθούσαν-όπως υποδηλώνει το ότι η Γαία «αναζητούσε ένα βότανο, για να μη μπορούν, δι’αυτού, οι Γίγαντες να φονευθούν ούτε από θνητό»-να κάνουν τους Γίγαντες εντελώς αθανάτους.

Αλλά ο Ζεύς τους εμπόδισε, και αφού ενίσχυσε τις δυνάμεις του με γήινες δυνάμεις υπό την διοίκηση του πρεσβυτέρου Ηρακλέους, αντεπιτέθηκε στους Γίγαντες/ερπετοειδείς και τους απώθησε στην Παλλήνη.

 Και εκεί διεξήχθη η μεγάλη μάχη, επιγείως, υπογείως και υπεργείως:

Αρχικά, ο Ηρακλής έπληττε δια του «τόξου» του-ήτοι δια ενός ενεργειακού υπερόπλου μακράς εμβελείας (;) -τον Αλκυονέα, ο οποίος όμως, όντας αθάνατος στην Παλλήνη χάριν στην ζωτική ενέργεια που απεκόμιζε απ’αυτή, ανέκαμπτε συνεχώς.

Η Ήρα στο άρμα της σε σκηνή Γιγαντομαχίας- Βωμός του Δίος από την Πέργαμο

Αλλά με την καθοδήγηση της Αθηνάς ο Ηρακλής τον απώθησε έξωθεν της Παλλήνης και τον φόνευσε.Έπειτα, ο Πορφυρίων όρμησε κατά του Ηρακλέους και της Ήρας, αλλά ο Ζεύς, αφού τάραξε τον νου του προκαλώντας του τηλεπαθητικά πόθο για την Ήρα, τον συνέτριψε δια του πανίσχυρου κεραυνού του, και τον αποτελείωσε ο Ηρακλής.

Από αριστερά ο Δίας αναγνωρίσιμη μορφή από τον κεραυνό στο τεντωμένο δεξί του χέρι και την αιγίδα επάνω στο αριστερό του χέρι, μάχονται ενάντια τριών ανταγωνιστών. Δύο από τους τρεις έχουν ήδη εξουδετερωθεί η νεανική μορφή στα αριστερά, γίγαντας της ανθρώπινης μορφής, έχει βυθιστεί στη γη, αφού διαπέρασε τον αριστερό του μηρό ένας τεράστιος, φλεγόμενος κεραυνός. Η δεύτερη, επίσης, νεανική μορφή γίγαντα και με ανθρώπινη μορφή , έχει πέσει στα γόνατά του μπροστά του Δία και πιέζει το αριστερό του χέρι σε μια πληγή (;) στο δεξί του ώμο. Η τρίτη ο Πορφυρίων παλεύει ακόμα απεγνωσμένα . το αριστερό του φίδι στη θέση των ποδιών του μάταια παλεύει με τον αετό του Δία επάνω και δεξιά Αλκυωνεύς Πληροφορίες FB Tarbell -Βωμός του Δίος από την Πέργαμο

 Και αφού φονεύθηκαν οι δύο ανώτατοι αρχηγοί των Γιγάντων/ερπετοειδών, οι Ολύμπιες δυνάμεις τους συνέτριψαν ολοσχερώς και εξόντωσαν τους περισσοτέρους εξ αυτών και των αρχηγών τους: Ο Ηρακλής φόνευσε τον Λέοντα και μαζί με τον Απόλλωνα, ο οποίος μαχόταν επίσης δια ενός «τόξου»-ενεργειακού υπερόπλου μακράς εμβελείας, (;) τον Εφιάλτη.

Η Εκάτη που συχνά απεικονίζεται με τρία κεφάλια .Ο σκύλος στα πόδια της είναι το ζώο που συνήθως συνδέεται με την Εκάτη ένας Μολοσσός ,εδώ δαγκώνει τον Κλυτία και η Εκάτη κρατά ασπίδα και ένα όπλο που έχει εκφυγή φωτιάς και από εμπρός και από πίσω σκοτώνει τον Γίγαντα Κλυτία που προσπαθεί να ρίξει μια μεγάλη πέτρα εναντίον της .Ο Ώτος στο κέντρο (Οι γίγαντες Ώτος και Εφιάλτης) δεξιά η Άρτεμη πιθανά κρατούσε τόξο και στα πόδια της ο Εκατόγχειρας γίγαντας Βριάρεως ή Αιγαίων που τον δαγκώνει αγρίμι της θεάς ,σφαδάζει.

Ο Διόνυσος φόνευσε δια του θύρσου του-ήτοι δια ενός ενεργειακού υπερόπλου μέσης εμβέλειας (;) -τον Εύρυτο και η Εκάτη δια «δαδών»-ήτοι δια ενός θερμικού-ενεργειακού υπερόπλου(;) -τον Κλυτία. Ο Ήφαιστος, ρίχνοντας «μύδρους»-ήτοι θερμικά-ενεργειακά βλήματα (;) -και ο Άρης φόνευσαν τον Μίμαντα.

Η Φοίβη μάχεται φτερωτό Γίγαντα με έναν άλλο που έχει χάσει την μάχη στα πόδια του ,με όπλο που εκπορεύει από εμπρός φωτιά μόνον .Δεξιά η Αστερία κόρη του Κοίου (αδελφός του Κρόνου) με τον σκύλο της παλεύει έναν άλλον Γίγαντα

Η Αθηνά σκοτώνει τον Αλκυονέα κάτω η Γαία και δεξιά η Νίκη- Βωμός του Δίος από την Πέργαμο

Η Αθηνά κατεδίωξε τον Εγκέλαδο μέχρι την Αίτνα και, ενώ αυτός ετοιμαζόταν να διαφύγη διαμέσου αυτής στον υποχθόνιο κόσμο3, τον έπληξε δια ενός τεκτονικού υπερόπλου (;)  και τον συνέθλιψε κάτωθεν αυτής4, ενώ στην συνέχεια επέστρεψε στην Παλλήνη, όπου φόνευσε τον Πάλλαντα και απέσπασε το προστατευτικό ενεργειακό-δυναμικό πεδίο του-το οποίο κατέχει έκτοτε, με την επωνυμία «Παλλάς».

Ο Ποσειδών (υπάρχει ο ιππόκαμπος του)  καταδίωκε  τον Πολυβώτη -Βωμός του Δίος από την Πέργαμο 175 π.Χ.

Ο Ποσειδών κατεδίωξε τον Πολυβώτη μέχρι την Κώ και προκαλώντας δια της τρίαινάς του-η οποία λειτουργεί ως «πυκνωτής-συγκεντρωτής»(;)  της ικανότητος του να ελέγχει τα ύδατα και τα τεκτονικά φαινόμενα-έναν ισχυρότατο σεισμό απέσπασε την Νίσυρο από την Κω και συνέθλιψε τον Πολυβώτη κάτωθεν αυτής.

Φλεγόμενος κεραυνός του Διός στη Γιγαντομαχία- Βωμός του Δίος από την Πέργαμο

 Ο Ερμής, φέροντας την «κυνή» του Άδη-η οποία τον καθιστούσε αόρατο εις θνητούς και αθανάτους-φόνευσε τον Ιππόλυτο, η Άρτεμις, μαχόμενη δια ενός «τόξου» ενεργειακού υπερόπλου(;) παρομοίου με αυτά του Ηρακλέους και του Απόλλωνος, τον Γρατίωνα και οι Μοίρες, μαχόμενες δια «χαλκίνων ροπάλων»-ήτοι δια ενεργειακών υπερόπλων μέσης εμβελείας (;)  -τον Άγριο και τον Θόωνα. Και τους υπολοίπους Γίγαντες που έπεσαν στην Παλλήνη τους κατακεραύνωνε ο Ζεύς και τους αποτελείωνε ο Ηρακλής.

  

Μοίρα ή Ερινύα  σκοτώνει τον Άγριο -Βωμός του Δίος από την Πέργαμο

Οι  ερπετοειδείς δυνάμεις που διεσώθησαν από την πανωλεθρία της Παλλήνης υπεχώρησαν στον αστερισμό του Δράκοντος, ενώ οι υπόλοιποι διασωθέντες Γίγαντες/ερπετοειδείς τράπηκαν εις φυγή προς τρεις κατευθύνσεις: Οι περισσότεροι εξ αυτών κατέφυγαν στην Καμπανική Φλέγρα, προσπαθώντας να διαφύγουν διαμέσου του Βεζουβίου και άλλων υποχθονίων πυλών εκείνης της περιοχής5 στον υποχθόνιο κόσμο, αλλά τους κατεδίωξε η κύρια Ολύμπια δύναμη και τους εξόντωσε σχεδόν ολοσχερώς.

Διεσώθησαν δε μόνο κάποιοι δευτέρας τάξεως Γίγαντες, οι ονομαζόμενοι Λευτέρνιοι, και κάποιοι ερπετοειδείς, οι οποίοι, καταδιωκόμενοι από μία δύναμη υπό τον Ηρακλή, κατέφυγαν στα Λευκά και διέφυγαν διαμέσου μίας εκεί ευρισκομένης υποχθόνιας πύλης στον υποχθόνιο κόσμο.Ένα άλλο μέρος των φυγάδων, υπό τον Αρισταίο, κατέφυγαν στην Αίτνα και διέφυγαν διαμέσου αυτής στον υποχθόνιο κόσμο.Και οι υπόλοιποι φυγάδες κατέφυγαν στην Μύκονο, αλλά επήλθε εναντίον τους η δύναμις υπό τον Ηρακλή και τους εξόντωσε ολοσχερώς.

Ούτως, η Γιγαντομαχία έληξε με ολοκληρωτικό θρίαμβο των Ολυμπίων θεών επί των ερπετοειδούς συνασπισμού.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

1.Η πόλις Ταγγέρη του σημερινού βορείου Μαρόκου,

2.Πέραν του Φιλοστράτου (Ηρωϊκός, 671), η ταύτισις της Παλλήνης με την Φλέγρα (ή Φλέγρες) αναφέρεται και από τον Στράβωνα, ο οποίος γράφει ότι Φλέγρα ήταν η παλαιότερη ονομασία της Παλλήνης.(Γεωγραφικά, Αποσπάσματα εκ του Ζ, 25-27).Αυτή η ονομασία δε προέρχεται από την λέξη φλέγω (=καίω, κατακαίω, αναφλέγω, φλέγομαι, λάμπω, απαστράπτω, ακτινοβολώ, εκρήγνυμαι, εξάπτω, ερεθίζω, ανεβάζω ψηλά, κάνω ένδοξο) και σημαίνει «η φλεγομένη», δηλώνοντας τόσο την ηφαιστειώδη φύση αυτής της περιοχής, όσο και το πυρ που έπεσε εκεί κατά την Γιγαντομαχία.

3.Η Αίτνα και όλα γενικά τα ηφαίστεια είναι υποχθόνιες πύλες, αφού συνδέονται με τον μανδύα της Γης (το παχύρρευστο πύρινο στρώμα της κάτωθεν της λιθόσφαιρας).

4.Λόγω όμως των τεκτονικών όπλων που είχε ο Εγκέλαδος, θεωρήθηκε κατά τους ιστορικούς χρόνους ότι αυτός κείται απέθαντος στα έγκατα της Αίτντας και προκαλεί δια των κινήσεών του τις εκρήξεις της, ή, κατ'άλλη εκδοχή, τούτο συμβαίνει στον Βεζούβιο.

5.Μία εξ αυτών των υποχθόνιων πυλών-σίγουρα η σημαντικότερη-της Καμπανικής Φλέγρας-ευρίσκεται στον εκτεινόμενο νοτίως της Κύμης Άορνο κόλπο.

Τούτο προκύπτει από τοπικές παραδόσεις που αναφέρει ο Στράβων, κατά τις οποίες ο Άορνος κόλπος είναι Πλουτώνιο, ήτοι τόπος με είσοδο του εσωχθονίου Άδη: «Πλησίον δε της Κύμης είναι το ακρωτήριο Μισηνό και μεταξύ τους η Αχερουσία λίμνη, μία τεναγώδης εισροή της θαλάσσης.Περνώντας δε το Μισηνό, ευθύς υπό το άκρο του είναι ένας λιμην, και μετά τούτον η ακτή σχηματίζει βαθύ κόλπο, στον οποίον ευρίσκονται οι Βαίες και τα θερμά ύδατά τους, τα οποία είναι κατάλληλα τόσο πρός τρυφή, όσο και πρός θεραπεία.

Συνεχόμενα δε των Βαιών ευρίσκεται ο Λοκρίνος κόλπος και εντός τούτου ο Άορνος (κόλπος), ο οποίος καθιστά χερσόνησο την γη που εκτείνεται από την νοητή γραμμή μεταξύ αυτού και της Κύμης μέχρι το Μισηνό.Διότι το υπόλοιπο είναι ιοθμός (πλάτους) λίγων σταδίων, διαμέσου της σήραγγας μέχρι την ίδια την Κύμη και την έμπροσθέν της θάλασσα.

Τοποθετούσαν δε οι προ ημών στον Άορνο τα γεγονότα της Ομηρικής Νέκυιας (της ραψωδίας Λ της Οδύσσειας, όπου περιγράφεται την καθόδου του Οδυσσέως στον Άδη).Και μάλιστα, εξιστορούν ότι υπήρχε εκεί και νεκρομαντείο και ότι ο Οδυσσεύς έφθασε εις τούτο.Είναι δε ο Άορνος κόλπος βαθύς μέχρι την ακτή και αρτίστομος, ο οποίος έχει μέγεθος και φύση λιμένος, αλλά δεν χρησιμοποιείται ως λιμήν, διότι ευρίσκεται έμπροσθέν ο Λοκρίνος κόλπος, ο οποίος είναι μέγας και σχετικά ρηχός.

Περικλείεται δε ο Άορνος από υπερκείμενες πανταχόθεν πλην της εισόδου του απότομες πλαγιές, οι οποίες σήμερα μεν είναι εξημερωμένες δια της καλλιέργειας, αλλά παλαιότερα καλύπτονταν πυκνά από άγριο, μεγαλόδενδρο και άβατο δάσος, και υπήρχε η δεισιδαιμονία ότι καθιστούσαν κατάσκιο τον κόλπο.Μυθολογούσαν επίσης οι ιθαγενείς ότι τα όρνεα που πετούσαν υπεράνω (του Αόρνου κόλπου) κατέπιπταν στο ύδωρ φονευόμενα από τις αναδιδόμενες αναθυμιάσεις, όπως στα Πλουτώνια. Θεωρούσαν δε και τούτον τον τόπο ένα είδος Πλουτωνίου και τοποθετούσαν τους Κιμμερίους εκεί. Και όσοι εισέπλεαν εκεί προηγουμένως θυσίαζαν και εξευμένιζαν τους καταχθονίους δαίμονες, καθοδηγούμενοι εις ταύτα από ιερείς που είχαν την εργολαβία του τόπου.Υπάρχει δε εκεί, πλησίον της θαλάσσης, μία πηγή ποσίμου ύδατος, αλλά απείχαν πάντες τούτου, επειδή το θεωρούσαν ως το ύδωρ της Στυγός. Και το μαντείο ευρισκόταν κάπου εκεί.Και από τα θερμά ύδατα πλησίον της Αχερουσίας τεκμαίρονταν την παρουσία του Πυριφλεγέθοντος.

Ο Έφορος δε, τοποθετώντας εις αυτόν τον τόπο τους Κιμμερίους, αναφέρει περί αυτών τα εξής: Ότι κατοικούσαν εις υπόγειες οικίες-τις οποίες ονόμαζαν αργίλλες-ότι επικοινωνούσαν μεταξύ τους δια κάποιων ορυγμάτων και ότι δέχονταν τους ξένους στο μαντείο, το οποίο ευρισκόταν βαθιά εντός της γης. Ότι ζούσαν από μεταλλεύσεις και τις αμοιβές για τις μαντείες τους, καθώς και από επιδόματα που τους χορηγούσε ο βασιλεύς τους.Ότι οι κατοικούντες πέριξ του μαντείου είχαν πάτριο έθιμο να μην βλέπει ουδείς τους τον ήλιο, αλλά να εξέρχονται εκ των χασμάτων τους μόνο την νύκτα.Ότι δια τούτο ο ποιητής (ο Όμηρος) είπε περί αυτών: “Ουδέποτε βλέπει αυτούς ο λάμπων ήλιος”

(Οδύσσεια, Λ.15).

Και ότι αργότερα αυτοί οι άνθρωποι εξοντώθηκαν από κάποιον βασιλέα, επειδή δεν επαληθεύθηκε ο χρησμός που του έδωσαν, ενώ το μαντείο διατηρήθηκε, έχοντας μεταφερθεί εις έτερο τόπο.

Τέτοια λοιπόν μυθολογούσαν οι προ ημών, αλλά σήμερα, αφού κόπηκε από τον Αγρίππα το δάσος πέριξ του Αόρνου, οικοδομήθηκε η περιοχή και διανοίχτηκε σήραγγα από τον Άορνο μέχρι την Κύμη, άπαντα εκείνα αποδείχθηκαν μύθος. Και ο Κοκκηίος-ο οποίος κατασκεύασε τόσο εκείνη την σήραγγα, όσο και την σήραγγα από την Δικαιάρχεια, πλησίον των Βαιών, έως την Νεάπολη, ακολούθησε κατά κάποιον τρόπο τα μόλις αναφερθέντα περί των Κιμμερίων, ίσως τυχόν επειδή θεώρησε πάτριο τούτου του τόπου το να ευρίσκονται οι δρόμοι εντός ορυγμάτων». (Γεωγραφικά, Ε.4.5).

ΚΕΙΜΕΝΟ :ΛΕΝΤΖΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΣΤΟ www.fourakis-kea.com/ 

ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΙΑ ΛΕΖΑΝΤΕΣ :ΑΡΧΑΙΟΓΝΩΜΩΝ 

Η ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΓΙΓΑΝΤΟΜΑΧΙΑΣ ΕΓΙΝΕ ΜΕ «ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ» ΠΡΟΒΛΕΨΗ ΚΑΙ ΣΙΓΟΥΡΑ ΜΕ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΟ ΟΡΑΜΑΤΙΣΜΟ...ΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΙΚΑ [ (;) ] ΤΟΠΟΘΕΤΗΘΗΚΑΝ ΣΕ ΣΗΜΕΙΑ ΟΠΟΥ Ο ΣΥΓΓΡΑΦΈΑΣ ΔΙΝΕΙ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΤΟΥ ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ΑΠΟΔΩΣΕΙ ΟΡΟΥΣ ΠΟΥ ΧΡΗΣΗΜΟΠΟΙΕΙ Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΗ ΘΕΩΡΕΙΑ .ΦΥΣΙΚΑ ΔΕΝ ΕΝΕΧΕΙ ΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΔΟΣΗΣ ΤΟΥ ΓΕΓΟΝΟΤΟΣ ΑΥΤΟΥ ΚΑΘ' ΑΥΤΟΥ ΑΛΛΑ ΜΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ , ΣΗΜΕΡΑ. 

ΔΕΙΤΕ  ΕΠΙΣΗΣ 

• ΓΙΓΑΝΤΟΜΑΧΙΑ Γίγαντες – Κύκλωπες – Εκατόγχειρες Θεοί και Άνθρωποι
• Η ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΚΑΣΣΑΝΔΡΑΣ -ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ -ΦΛΕΓΡΗ, ΦΛΕΓΡΑ, ΦΛΕΓΡΕΣ, ΠΑΛΛΗΝΗ
• Οι Δράκοντες
• ΑΡΧΑΙΕΣ ΠΗΓΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΙΓΑΝΤΟΜΑΧΙΑ 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ 

ΟΜΗΡΟΣ, Οδύσσεια.
ΗΣΙΟΔΟΣ, Θεογονία.
ΟΡΦΙΚΟΙ, Αργοναυτικά.
ΚΑΛΛΙΜΑΧΟΣ, Ύμνος εις Άρτεμιν.
ΑΠΟΛΛΟΔΩΡΟΣ, Βιβλιοθήκη.
ΠΙΝΔΑΡΟΣ, Ολυμπιόνικοι.
ΗΡΟΔΟΤΟΣ, Ιστορίαι.
ΔΙΟΔΩΡΟΣ ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, Ιστορική Βιβλιοθήκη.
ΣΤΡΑΒΩΝ, Γεωγραφικά.
ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΣΕΥΣ, Ρωμαϊκή Αρχαιολογία.
ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ, Βίος Μαρίου.
ΠΑΥΣΑΝΙΑΣ, Ελλάδος Περιήγησις.
ΠΟΛΥΑΙΝΟΣ, Στρατηγήματα.
ΚΛΑΥΔΙΟΣ ΠΤΟΛΕΜΑΙΟΣ, Γεωγραφία.
ΖΩΣΙΜΟΣ, Νέα Ιστορία.
ΨΕΥΔΟΚΑΛΛΙΣΘΕΝΗΣ, Βίος Αλεξάνδρου του Μακεδόνος.
ΒΙΟΣ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ ΤΟΥ ΣΑΛΟΥ.
ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΒΡΥΕΝΝΙΟΣ, Ύλη Ιστορίας.
ΑΝΝΑ ΚΟΜΝΗΝΗ, Αλεξιάς.
ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ, Άλωσις Θεσσαλονίκης,
ΝΙΚΗΤΑΣ ΧΩΝΙΑΤΗΣ, Ιστορία.
ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ, Γένεσις.
ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ, Αποκάλυψις Ιωάννου.
ΙΟΥΛΙΟΣ ΚΑΙΣΑΡ, Περί του Γαλατικού Πολέμου.
ΤΙΤΟΣ ΛΙΒΙΟΣ, Ρωμαϊκή Ιστορία.
ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ ΚΑΙΣΑΡ, Απομνημονεύματα.
ΤΑΚΙΤΟΣ, Χρονικά-Γερμανία-Αγρικόλας.
ΦΛΩΡΟΣ, Επιτομή Ρωμαϊκής Ιστορίας.
ΓΡΑΝΝΙΟΣ ΛΙΚΙΝΙΑΝΟΣ, Ρωμαϊκή Ιστορία.
ΜΑΧΑΜΠΑΤΑ ΠΟΥΡΑΝΑ.
ΓΙΛΔΑΣ, Περί της καταστροφής και κατακτήσεως της Βρετανίας.
ΑΝΤΑΜΜΑΝ, Βίος Aγίου Κολούμπα.
ΝΕΝΝΙΟΣ, Ιστορία των Βρετανών.
ΓΟΔΕΦΡΕΙΔΟΣ ΤΟΥ ΜΟΝΜΑΟΥΘ, Ιστορία των Βασιλέων της Βρετανίας.
ΧΡΟΝΙΚΑ ΤΗΣ ΚΑΜΒΡΙΑΣ.
ΑΓΓΛΟΣΑΞΟΝΙΚΟ ΧΡΟΝΙΚΟ.
ΒΙΒΛΙΟ ΤΩΝ ΕΙΣΒΟΛΩΝ.
ΤΖΕΦΡΕΫ ΚΗΤΙΝΓΚ, Ιστορία της Ιρλανδίας.
ΧΡΟΝΙΚΑ ΤΩΝ ΤΕΣΣΑΡΩΝ ΚΥΡΙΩΝ.
ΕΪΝΧΑΡΝΤ, Βίος Καρλομάγνου.
ΑΝΩΝΥΜΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΙΑΣ.
ΓΟΔΕΦΡΕΙΔΟΣ ΒΙΛΛΕΑΡΔΟΥΙΝΟΣ, Η κατάκτησις της Κωνσταντινουπόλεως.
ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΕΝΤΑ, Χαβαμάλ.
ΝΤΟΥΝΤΟ ΤΟΥ ΣΑΙΝ ΚΟΥΕΝΤΙΝ, Ιστορία των Νορμανδών.
ΣΑΞΩΝ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΟΣ, Ιστορία των Δανών.
ΟΛΑΟΥΣ ΜΑΓΚΝΟΥΣ, Ιστορία των Βορείων λαών.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΦΟΥΡΑΚΗΣ, Μείξις Ανακύκλησις-Ιχνηλάτησις.
Π. Χ. ΔΟΡΜΠΑΡΑΚΗΣ, Επίτομο αρχαιοελλνικό λεξικό.
X,ΛΙΝΚΟΛΝ-Ρ. ΛΗ- Μ. ΜΠΕΪΤΖΕΝΤ, Το άγιο αίμα και το άγιο Γκράαλ.
Μ. ΜΠΕΪΤΖΕΝΤ-Ρ. ΛΗ, Ο Ναός και η Στοά.
ΝΤΕΪΒΙΝΤ ΑΪΚ, Το μυστικό όλων των εποχών.
http://www.wikipedia.com
index.php
http://www.sciencenews.gr
http://www.reptilianagenda.com/myth/m110599a.shtml
 

http://ellinondiktyo.blogspot.gr/2015/10/blog-post_13.html