Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΩΝ ΠΡΟΔΟΤΩΝ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ. ΟΙ ΑΘΗΝΑΙΟΙ ΣΚΟΤΩΣΑΝ ΜΕ ΛΙΘΟΒΟΛΙΣΜΟ ΤΟΝ ΠΡΟΔΟΤΗ ΛΥΚΙΔΗ, ΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ.

Πρωθυπουργός  Σκοπίων  Ζάεφ:

«Eίμαστε Μακεδόνες, με το δικό μας έδαφος και την μακεδονική γλώσσα. Με την ιστορία, τον πολιτισμό και την κληρονομιά της Μακεδονίας.  Η βόρεια Ελλάδα είναι Ελλάδα, η δυτική Βουλγαρία είναι Βουλγαρία. Δεν υπάρχει άλλη Μακεδονία πέρα από τη δική μας. Αυτή είναι η μόνη Μακεδονία και δεν υπάρχει άλλη στον κόσμο».

Αλβανίδα  «ιστορικός»: 

«Δεν υπάρχουν Έλληνες. Η Ελλάδα δεν έχει ελληνικό πληθυσμό. Ο πληθυσμός της Ελλάδας, όλοι αυτοί που πολέμησαν, ήταν Αρβανίτες με φουστανέλες. Όλοι είναι Αλβανοί, που ντρέπονται να το πουν.  Αλβανοί όπως ο μοντέρνος Έλληνας πρωθυπουργός  Τσίπρας».

O  πρωθυπουργός «της Ελπίδας» στους  έλληνες  συνταξιούχους:  «Μην ανησυχείτε, ξέρουμε ότι θα πεθάνετε.  Δεν θα σας κόψουμε εμείς τις συντάξεις, αλλά ο Χάρος».

Ο  Λιθοβολισμός του βουλευτή Λυκίδη.  

Ο Λυκίδης, ένας  βουλευτής των Αθηναίων,  τόλμησε το 479 π.Χ.  να πει να δεχθούν τις προτάσεις του Μαρδόνιου .  Τότε, γράφει ο Ηρόδοτος, «περιστάντες Λυκίδην κατέλευσαν βάλλοντες». Οι γυναίκες επίσης των Αθηναίων πήγαν στο σπίτι του Λυκίδη και σκότωσαν με λιθοβολισμό τη γυναίκα του και καταλιθοβόλησαν και τα παιδιά του. ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΤΟΝ ΠΡΟΔΟΤΗ.

Έτσι τιμωρούσε διαχρονικά ο Ελληνισμός τους προδότες και ιερόσυλους,  τους  «εναγείς» και  «αλητήριους»  (=ασεβείς, κακοποιούς, ένόχους  εγκλήματος). Ακόμη και τα οστά των προγόνων των  προδοτών  ξέθαβαν και τα εξέβαλαν της πόλεως. (Θουκ. 1.126 Κυλώνειον άγος)

Τσίπρα,  εσύ  και  η  εγκληματική  συμμορία του  Σύριζα,  σκυλεύσατε  επί της ιερής γης της Μακεδονίας  και θα φέρετε  το αιώνιο ανάθεμα, οι πρόγονοί σας, εσείς  και οι απόγονοί σας.

 Ζάεφ σε ανάρτησή του στο Twitter  χθες: «Τόσο ο Πενς όσο και ο Μακρόν επιβεβαιώνουν ότι έχουμε ένα κράτος, έναν μακεδονικό λαό, μία μακεδονική γλώσσα που αναγνωρίζεται από όλο τον κόσμο. Στις 30 Σεπτεμβρίου μη μείνετε στο σπίτι, στις 30 Σεπτεμβρίου ψηφίζουμε, γράφουμε ιστορία, ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ!».

«Πετύχαμε μια συμφωνία, αλλά γνωρίζαμε ότι θα πρέπει να διαφυλάξουμε, τη γλώσσα και την ταυτότητα. 

Και η Ελλάδα τα αναγνώρισε αυτά. 

Υπάρχει “μακεδονική γλώσσα” στη συμφωνία. Γνωρίζω τη δυσαρέσκεια που προκαλεί ο γεωγραφικός προσδιορισμός, αλλά ξέρω και τα οφέλη. Αυτό το δημοψήφισμα είναι εξίσου σημαντικό με εκείνο του 1991, πρέπει να διασφαλίσουμε τη “Μακεδονία” μας για τους επόμενους αιώνες. Έχουμε ένα κράτος που αναγνωρίζει ολόκληρος ο κόσμος, στο οποίο η αναγνωρισμένη πλειοψηφία του “μακεδονικού” λαού μιλά “μακεδονική” γλώσσα που αναγνωρίζεται από όλο τον κόσμο, έχουμε πετύχει όλους τους στόχους των πατέρων και των παππούδων μας».

Η εφημερίδα της πΓΔΜ «Nezavisen Vesnik» φιλοξενεί συνέντευξη του αντιπροέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και επικεφαλής της αντιπροσωπείας του ΣΥΡΙΖΑ, Δημήτρη Παπαδημούλη, αναφορικά με τη συμφωνία των Πρεσπών, στο περιθώριο της επίσκεψής του στα Σκόπια, στο πλαίσιο της μεικτής διακοινοβουλευτικής επιτροπής ΕΕ – πΓΔΜ.

Ο  Σκοπιανός δημοσιογράφος κάνει το εξής ερώτημα στον  σύντροφο  Παπαδημούλη.

«Solun ή Θεσσαλονίκη; Βάσει της συμφωνίας, πως θα πρέπει να αποκαλούμε την πόλη»;

Για εμάς είναι η Θεσσαλονίκη. Για εσάς, είναι δικό σας θέμα πως θα την αποκαλείτε. Δεν αποφασίζω πως θα την ονομάζει κάποιος, αλλά για όλους τους Έλληνες, η Θεσσαλονίκη, είναι η Θεσσαλονίκη.

ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΗ ΤΕΤΟΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΣΑΝ  ΤΗΝ  ΔΙΚΗ  ΜΑΣ; 

ΗΡΟΔΟΤΟΣ

[9.4.1] ἐπεὶ δὲ ἐν Ἀθήνῃσι ἐγένετο ὁ Μαρδόνιος, πέμπει ἐς Σαλαμῖνα Μουρυχίδην ἄνδρα Ἑλλησπόντιον φέροντα τοὺς αὐτοὺς λόγους τοὺς καὶ Ἀλέξανδρος ὁ Μακεδὼν τοῖσι Ἀθηναίοισι διεπόρθμευσε. [9.4.2] ταῦτα δὲ τὸ δεύτερον ἀπέστελλε προέχων μὲν τῶν Ἀθηναίων οὐ φιλίας γνώμας, ἐλπίσας δέ σφεας ὑπήσειν τῆς ἀγνωμοσύνης, ὡς δοριαλώτου ἐούσης πάσης τῆς Ἀττικῆς χώρης καὶ ἐούσης ὑπ᾽ ἑωυτῷ. τούτων μὲν εἵνεκα ἀπέπεμψε Μουρυχίδην ἐς Σαλαμῖνα· [9.5.1] ὁ δὲ ἀπικόμενος ἐπὶ τὴν βουλὴν ἔλεγε τὰ παρὰ Μαρδονίου. τῶν δὲ βουλευτέων Λυκίδης εἶπε γνώμην ὥς οἱ ἐδόκεε ἄμεινον εἶναι δεξαμένους τὸν λόγον τόν σφι Μουρυχίδης προσφέρει ἐξενεῖκαι ἐς τὸν δῆμον. [9.5.2] ὁ μὲν δὴ ταύτην τὴν γνώμην ἀπεφαίνετο, εἴτε δὴ δεδεγμένος χρήματα παρὰ Μαρδονίου, εἴτε καὶ ταῦτά οἱ ἑάνδανε· Ἀθηναῖοι δὲ αὐτίκα δεινὸν ποιησάμενοι, οἵ τε ἐκ τῆς βουλῆς καὶ οἱ ἔξωθεν, ὡς ἐπύθοντο, περιστάντες Λυκίδην κατέλευσαν βάλλοντες, τὸν δὲ Ἑλλησπόντιον [Μουρυχίδην] ἀπέπεμψαν ἀσινέα. [9.5.3] γενομένου δὲ θορύβου ἐν τῇ Σαλαμῖνι περὶ τὸν Λυκίδην, πυνθάνονται τὸ γινόμενον αἱ γυναῖκες τῶν Ἀθηναίων, διακελευσαμένη δὲ γυνὴ γυναικὶ καὶ παραλαβοῦσα ἐπὶ τὴν Λυκίδεω οἰκίην ἤισαν αὐτοκελέες, καὶ κατὰ μὲν ἔλευσαν αὐτοῦ τὴν γυναῖκα, κατὰ δὲ τὰ τέκνα.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

[9.4.1] Κι ο Μαρδόνιος, όταν έφτασε στην Αθήνα, στέλνει στη Σαλαμίνα τον Ελλησπόντιο Μουρυχίδη να μεταφέρει τις ίδιες προτάσεις που έστειλε στους Αθηναίους με διαμεσολαβητή τον Αλέξανδρο τον Μακεδόνα. [9.4.2] Κι έστειλε για δεύτερη φορά αυτές τις προτάσεις, μολονότι κάτεχε από τα πριν πως τα αισθήματα των Αθηναίων ήταν εχθρικά· έλπιζε όμως πως αυτοί θα βάλουν νερό στο κρασί τους, τώρα που ολόκληρη η χώρα της Αττικής ήταν αιχμάλωτή του και βρισκόταν στην εξουσία του. Γι᾽ αυτούς τους λόγους λοιπόν έστειλε τον Μουρυχίδη στη Σαλαμίνα.
[9.5.1] Κι αυτός παρουσιάστηκε στη βουλή κι έλεγε τις προτάσεις του Μαρδονίου. Λοιπόν, ένας απ᾽ τους βουλευτές, ο Λυκίδης, πήρε το λόγο και είπε πως το καλύτερο που έχουν να κάνουν είναι να δεχτούν τις προτάσεις που τους έφερε ο Μουρυχίδης και να τις φέρουν για έγκριση στην εκκλησία του δήμου. [9.5.2] Αυτός λοιπόν διατύπωσε αυτή τη γνώμη, είτε, μάλλον, επειδή είχε δεχτεί χρήματα απ᾽ τον Μαρδόνιο, είτε κι επειδή του άρεσαν οι προτάσεις· οι Αθηναίοι όμως αγανάχτησαν κι αμέσως, κι όσοι έβγαιναν απ᾽ τη βουλή κι όσοι ήρθαν απέξω, μόλις το έμαθαν, έβαλαν στη μέση τον Λυκίδη και τον σκότωσαν με λιθοβολισμό, ενώ τον Ελλησπόντιο τον έστειλαν πίσω χωρίς να τον πειράξουν. [9.5.3] Κι απ᾽ τον αναβρασμό που έγινε στη Σαλαμίνα με τον Λυκίδη έμαθαν οι γυναίκες των Αθηναίων το τί τρέχει και ξεσηκώνοντας η μια την άλλη βάδιζαν χέρι με χέρι, με δική τους πρωτοβουλία, στο σπίτι του Λυκίδη και σκότωσαν με λιθοβολισμό τη γυναίκα του, καταλιθοβόλησαν και τα παιδιά του.

 
 O  πρωθυπουργός «της Ελπίδας» στους  έλληνες  συνταξιούχους:  «Μην ανησυχείτε, ξέρουμε ότι θα πεθάνετε.  Δεν θα σας κόψουμε εμείς τις συντάξεις, αλλά ο Χάρος». 


 «Γελά δ' ο μωρός καν  τι μη γελοίον εί».
   

             Πιττακός  ο Μυτιληναίος

 

Γερμανική  εφημερίδα  Bild:   
«Η χώρα του είναι χρεοκοπημένη κι αυτός γελάει  συνέχεια».  

 

«Γελάει ο ανόητος, κι ας μην υπάρχει τίποτα το γελοίο».

 

ΔΕΝ  ΓΕΛΑΕΙ  ΠΑΝΤΟΤΕ.  ΕΚΕΙ  ΠΟΥ  ΤΡΕΜΕΙ  ΑΠΟ  ΦΟΒΟ,  ΣΤΕΚΕΤΑΙ  ΣΟΒΑΡΟΣ.

 ΕΝΑΣ  "ΕΛΛΗΝΑΣ  ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ"  ΠΟΥ  ΔΕΝ  ΤΙΜΗΣΕ  ΠΟΤΕ  ΤΑ  ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ  ΕΛΛΗΝΩΝ  ΜΑΚΕΔΟΝΩΝ  ΜΑΡΤΥΡΩΝ  ΚΑΙ  ΗΡΩΩΝ.


Ο  Λιθοβολισμός του βουλευτή Λυκίδη.

http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.com

 

Μετά  την  Ναυμαχία της Σαλαμίνας, της 28.9.480 π.Χ. κατ’ εντολήν του Ξέρξη, ο αρχιστράτηγος των περσικών δυνάμεων  εισβολής στην κατεχόμενη Ελλάδα, ο Μαρδόνιος, έστειλε διαδοχικά δύο ειδικούς απεσταλμένους, τον γιο του Αμύντα τον Αλέξανδρο και τον Ελλησπόντιο Μουρυχίδη, με δελεαστικές προτάσεις για συνθηκολόγηση, στους Αθηναίους.

Εκείνοι, ηγούμενοι της αντίστασης κατά των Μήδων, με επικεφαλής τον Θεμιστοκλή, κι επιλέγοντας τα «ξύλινα τείχη», βρισκόντουσαν πρόσφυγες στη Σαλαμίνα καθώς τη γη τους κατέλαβαν και πυρπόλησαν οι κατακτητές. Την 1η πρόταση Μαρδονίου την απέρριψαν με το γνωστό έκτοτε «όσο ο ήλιος θ’ ακολουθεί τον ίδιο δρόμο που και σήμερα πορεύεται, αποκλείεται να κάνουμε συνθήκες με τον Ξέρξη». Διότι, όπως είπαν, «ελευθερίης γλιχόμενοι αμυνεύμεθα ούτως όκως αν και δυνώμεθα» (η λαχτάρα της λευτεριάς μας...
 παρακινεί να τον αντιμετωπίσουμε [τον κατακτητή] μ’ όση δύναμη έχουμε- Ηροδότου VIII-143).

Ο Μαρδόνιος, στο «Εδαφικό & Περιουσιακό», πρότεινε να τους δώσει πίσω όλη τη γη τους κι επιπρόσθετα όποια άλλα εδάφη ήθελαν για να ορίζουν. ...

Στις «Αποκαταστάσεις» πρότεινε να τους ξανακτίσει τους ναούς που είχαν καταστρέψει τα στρατεύματά του και στην πτυχή της «Διακυβέρνησης» τούς πρότεινε αναγνώριση της αυτονομίας τους, με μόνο αντάλλαγμα να συνθηκολογήσουν με τον Ξέρξη και να συνομολογήσουν συμμαχία μαζί του («ημίν ομαιχμίην συνθέμενοι άνευ τε δόλου και απάτης», (VIII-140).

Όπως μήνυσαν και στους Λακεδαιμονίους οι Αθηναίοι, «μολονότι ξέρουμε καλά πως θα 'χουμε μεγαλύτερο κέρδος αν κάνουμε συνθήκες με τον Πέρση παρά αν τον πολεμάμε («κερδαλεώτερόν εστι ομολογέειν τω Πέρση μάλλον ή περ πολεμέειν»), ΤΟ ΦΡΟΝΗΜΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΡΥΣΤΑΛΛΙΝΟ ΝΑ ΜΗΝ ΠΡΟΔΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ» («το ημέτερον φρόνημα σαφέως, ότι ουδαμά προδώσομεν την Ελλάδα» ΙΧ-7).

Μ Ε Τ Α ΤΗΝ 1η απόρριψη των προτάσεών του, ο Μαρδόνιος τις ξανάστειλε με τον Μουρυχίδη στη Σαλαμίνα, στην εξ εξορία Βουλή των 500. 
Τότε ένας βουλευτής, ονόματι Λυκίδης, -γράφει ο Ηρόδοτος (ΙΧ-5)- πρότεινε να δεχτούν τις προτάσεις και να τις πάνε για έγκριση στην εν εξορία Εκκλησία του Δήμου.

Κι ο Ηρόδοτος συνεχίζει: «Οι Αθηναίοι όμως αγανάκτησαν κι αμέσως, όσοι έβγαιναν από τη Βουλή κι όσοι ήρθαν απ’ έξω μόλις το 'μαθαν, έβαλαν στη μέση τον Λυκίδη και τον σκότωσαν με λιθοβολισμό («περιστάντες Λυκίδην κατέλευσαν βάλλοντες»). Έμαθαν κι οι γυναίκες των Αθηναίων το τι τρέχει και ξεσηκώνοντας η μια την άλλη βάδιζαν στο σπίτι του Λυκίδη και σκότωσαν με λιθοβολισμό τη γυναίκα του και καταλιθοβόλησαν και τα παιδιά του» (IX-5)…

ΖΗΝΩΝ  ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ