ΤΣΙΠΡΑΣ: «ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΚΑΜΙΑ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ. ΟΙ ΠΟΝΤΙΟΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΕΣ».

 Όταν   ο  Τσίπρας φοβάται  να  πει  κάτι,  βάζει  τους  υποτακτικούς  του  να  το  γράψουν.  ΑΡΘΡΟ του Νάσου Θεοδωρίδη,  δικηγόρου, π. Μέλος Π.Κ. ΣΥΡΙΖΑ,  π. εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ στην επιτροπή για τα δικαιώματα του ανθρώπου, αρθρογράφου της ΑΥΓΗΣ, διευθυντή της ΜΚΟ ΑΝΤΙΓΟΝΗ  (makpress.blogspot.gr).

  «ΟΙ ΠΟΝΤΙΟΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΕΣ».
«Οι αυτοαποκαλούμενοι Πόντιοι είναι το εκχριστιανισμένο σκέλος της παρακαυκάσιας ιθαγενούς φυλής των Μουσουλμάνων Λαζών που αποπέμφθηκε στην Ελλάδα το 1923 βάσει της συνθήκης Λωζάνης. Οι μισοί περίπου πρόσφυγες εκ Πόντου ήσαν Τουρκόφωνοι, γνωστοί ως Μπαφραλήδες, οι υπόλοιποι μιλούσαν την Ποντιακή διάλεκτο αλλά και την Λαζική γλώσσα. Οι εξοστρακισθέντες στην Ελλάδα και ιδίως στην Μακεδονία Πόντιοι δεν έχουν την παραμικρή γενεολογική σχέση με τους "Ιωνες άποικους της Μαύρης Θάλασσας". Την περίοδο 1915-1919 οι Λαζοί χριστιανοί του Πόντου ανέπτυξαν τρομοκρατική δράση κατά του Τουρκικού πληθυσμού με σύμπραξη Αρμενικών συμμοριών σε μία ιδιαίτερα κρίσιμη συγκυρία για την ακεραιότητα της Οθωμανικής αυτοκρατορίας που είχε υποστεί την Ρωσσική εισβολή.

Οι Λαζοπόντιοι φύλαρχοι μαζί με Λαζούς λιποτάκτες, χριστιανικού θρησκεύματος, συμπαρατάχθηκαν στην διάρκεια του Ρωσσοτουρκικού πολέμου με τα Ρωσσικά στρατεύματα κατοχής, καταπολέμησαν τον στρατό του κράτους του οποίου ήταν υπήκοοι, τρομοκρατώντας και δολοφονώντας τους Μουσουλμάνους Λαζούς και Τούρκους συμπολίτες τους.

Δικαιολογημένο ήταν να χαρακτηρισθούν εθνοπροδότες και να εκτοπισθούν στην ΝΑ Τουρκία, μακριά από τα ευαίσθητα Ρωσσοτουρκικά σύνορα».

(http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=617492) 

ΤΟ  ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΤΣΙΠΡΑ: ΚΑΛΑ ΤΟΥΣ ΕΚΑΝΑΝ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΚΟΤΩΣΑΝ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ.  ΗΤΑΝ  ΕΘΝΟΠΡΟΔΟΤΕΣ...



 ΑΡΘΡΟ ΤΩΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ ΤΣΙΠΡΑ, ΜΟΥΖΑΛΑ, ΛΙΑΚΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΔΩΡΙΔΗ: «ΟΙ ΠΟΝΤΙΟΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΕΙΝΑΙ ΙΘΑΓΕΝΗΣ ΦΥΛΗ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΩΝ, ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΞΑΠΟΣΤΗΛΑΝ ΤΟ 1923 ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ».


Η ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΒΡΑΙΟΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ ΣΤΗΝ ΡΩΣΙΑ

ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΕΘΑΒΑΝ ΖΩΝΤΑΝΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ

 ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ Η ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ, ΔΗΛΑΔΗ Η ΑΣΙΑΤΙΚΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΧΕΡΣΟΝΗΣΟΣ, ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΑΝΑΛΥΤΕΣ ΣΑΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΔΑΦΟΣ


 ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ ΚΡΥΦΑ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΑΡΠΑΖΟΥΝ ΤΙΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΕΣ ΤΟΥΣ. Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΟΣ ΕΛΛΗΝΑ ΣΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ


 ΣΤΗΝ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ ΑΡΧΙΣΑΝ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΑΠΟΤΟΥΡΚΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΔΙΑΓΡΑΦΟΥΝ ΤΑ ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΤΟΠΩΝΥΜΙΑ. ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΑΣΧΟΛΟΥΜΑΣΤΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΙΝΑΡΕΔΕΣ


 Ο ΔΙΑΣΗΜΟΣ ΓΕΝΕΤΙΣΤΗΣ ΣΠΕΝΣΕΡ ΟΥΕΛΣ: «ΠΩΣ ΕΠΗΡΕΑΣΑΝ ΓΕΝΕΤΙΚΑ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΟΝ ΥΠΟΛΟΙΠΟ ΚΟΣΜΟ; ΤΟ 85% ΤΩΝ ΣΗΜΕΡΙΝΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ».

Η ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ  ΠΟΝΤΙΩΝ  ΑΔΕΛΦΩΝ  ΜΑΣ

ΜΕΡΙΚΕΣ  ΙΣΤΟΡΙΕΣ



Οι Πόντιοι κατάφεραν να διασώσουν χιλιάδες ιστορίες για τη Γενοκτονία τόσο μέσω γραπτών πηγών όσο και μέσω προφορικών διηγήσεων. Οι μαρτυρίες αυτές περιέχουν τις περισσότερες φορές αποκρουστικές λεπτομέρειες, οι οποίες προκαλούν πολύ αρνητικά συναισθήματα. Ο ανθρώπινος πόνος είναι το κυρίαρχο στοιχείο που τις συνοδεύει.

 Ο Δυτικός Πόντος δέχτηκε ομολογουμένως περισσότερο την καταστροφική, γενοκτονική, μανία σε σχέση με τον Ανατολικό. Στις περιοχές της Αμισού και της Πάφρας ο φόρος αίματος ήταν βαρύς.

Υπάρχουν πάμπολλες ιστορίες φρίκης από την εξόντωση που συντελέστηκε.

«Στις 5 Απριλίου του 1921 ο τουρκικός στρατός βοηθούμενος υπό τσετέδων και χωρικών άρχισε αιφνίδια επίθεση εναντίον ολόκληρης της περιφέρειας της Πάφρας. Αυτά που συνέβησαν είναι αδύνατο να περιγραφούν με την πένα. Ακολούθησαν εμπρησμοί, τουφεκισμοί, φόνοι με λόγχες, απαγχονισμοί, ατιμώσεις. Η καταστροφή κράτησε ένα μήνα. 
Στις 5 Ιουνίου η πόλη της Πάφρας περικυκλώθηκε από κάθε κατηγορία σφαγέων και έδωσαν τέλος σε ό,τι θύμιζε το ελληνοχριστιανικό παρελθόν της», αναφέρει ο Δημήτρης Ψαθάς στη «Γη του Πόντου», στην οποία κάνει λόγο για 75.000 εκτοπίσεις Ελλήνων στα παραλία Σαμψούντας-Πάφρας.

Βιβλίο του Πρωτοπρεσβύτερου Νικόλαου Κυνηγόπουλου «Πάφρα του Πόντου – Η χώρα των γενναίων».

Η  σφαγή  στην περιοχή  Ότκαγια του δυτικού Νεπιέν της Πάφρας μέσα στη σπηλιά που ήταν γνωστή και ως «Παχατσάχ Παναγιασί» που σημαίνει: «η Παναγία που κάνει τον τυφλό να βλέπει».

Εκεί μεταξύ 16 και 21 Απριλίου «... είχαν κρυφτεί 600 γυναικόπαιδα και 60 αντάρτες. Η διαταγή του αφανισμού δόθηκε από τον Ραφέτ Πασά της Σαμψούντας στον Ταλίπ τσαούς με αμοιβή 500 λίρες και όσα θα είχαν τα κουφάρια των Ελλήνων. Τέσσερις ημέρες συνεχών επιθέσεων δεν απέδωσαν, και η είδηση δραστηριοποίησε τον ίδιο τον Μεχμέτ που κατέφθασε με ένα σύνταγμα και τρία ορεινά πυροβόλα. Η τρίωρη πρώτη επίθεση δεν είχε αποτελέσματα. Οι άστοχες σφοδρές επιθέσεις της δεύτερης μέρας οδηγούν στην απόφαση να περιμένει να εξαντληθούν τα πολεμοφόδια των αποκλεισμένων. Την τρίτη μέρα φάνηκε στην πλευρά των Ποντίων η έλλειψη πυρομαχικών. Η προσπάθεια να ζητήσει ειρήνευση και παράδοση αποτυχαίνει, και έξαλλος διατάζει ο Μεχμέτ να φράξουν την είσοδο της σπηλιάς με οβίδες και ακολούθως αρχίζει γενική επίθεση. Κοντά στη σπηλιά έγινε μεγάλη μάχη.
Ξαφνικά σταμάτησαν οι πυροβολισμοί και άρχισε ένα παράξενο θέαμα. Οι αντάρτες φιλιόντουσαν μεταξύ τους και αποχαιρετούσαν τα γυναικόπαιδα. Ακούστηκαν ξανά πυροβολισμοί. Αυτοκτονούσαν για να μην πέσουν στα χέρια τους. Ένας από τους τελευταίους έβγαλε άσπρη σημαία και φωνάζει πως τα γυναικόπαιδα παραδίνονται.

Μπαίνουν στη σπηλιά πατώντας στα αγκαλιασμένα πτώματα των ανταρτών και ακολούθησαν λεπτά κόλασης. Σκηνές βίας, ατίμωσης, οργίων και θανάτου πήραν σειρά για ώρες. Οι κραυγές πόνου, ντροπής, φρίκης αντιλαλούσαν στη σπηλιά της Παναγιάς χωρίς τελειωμό. Τα μπουλούκια των αποκτηνωμένων, αφού κόρεσαν όλα τα βρομερά και βάρβαρα ένστικτά τους, έσυραν τα γυναικόπαιδα έξω από τη σπηλιά και στη συνέχεια στην πλατεία του χωριού Τζαχιούρ. Εκεί ατίμασαν ομαδικά τις γυναίκες και τα κορίτσια και τουφέκισαν τα παιδιά. Την επομένη με διαταγή του Μεχμέτ έκοψαν τα κεφάλια τριάντα ανδρών και τα έστειλαν ως τρόπαιο νίκης στον Ραφέτ. Τα τριακόσια γυναικόπαιδα που έμειναν στο τέλος της μέρας, στάλθηκαν εξορία με προορισμό την Κασταμονή, όπου έφτασαν τελικά 83 μισοπεθαμένα κορμιά».

Λίγοι ήταν οι επιζήσαντες αυτών των εκκαθαρίσεων από τη συγκεκριμένη περιοχή, στην οποία μέχρι σήμερα ο φανατισμός είναι άκρατος. Δεν ήταν τυχαίες οι αντιδράσεις που ακολούθησαν της παρουσίας του Οικουμενικού Πατριάρχη, Βαρθολομαίου στη Σαμψούντα και την Πάφρα τον Οκτώβριο του 2018.
 

  


  Ο  ΠΑΠΑ-ΕΛΛΑΔΙΟΣ  ΑΠΟ  ΤΗΝ  ΑΜΙΣΟ.
 
O Ελλάδιος ήταν εφημέριος στο χωριό Ψηλόκαστρο του νομoύ Δράμας. Όλοι τον γνώρισαν για την ήρεμη φυσιογνωμία του. Ήταν σιωπηλός και δεν μιλούσε ποτέ. Γεννήθηκε στη Σαμψούντα, την αρχαία Αμισό, η οποία ήταν από τις πόλεις που δέχτηκαν σφoδρά τη γενοκτονική μανία. Μια μέρα οι τσέτες του Τοπάλ Οσμάν περικύκλωσαν το σπίτι του, έβγαλαν έξω όλη την οικογένεια και την ξεγύμνωσαν. Τον παπά Ελλάδιο, την παπαδιά, τις 4 κόρες του και τον γιο του. Τα παιδιά του ήταν από 14 έως 20 χρονών.

Έπιασαν τον παπά από τα γένια και του είπαν να κάνει σεξ με τις κόρες του. Αυτός αρνήθηκε και οι Τσέτες τον ξυλοκόπησαν. Στη συνέχεια έσφαξαν τον γιο του, βίασαν τη σύζυγο και τις κόρες μπροστά στα μάτια του και τις εξολόθρεψαν. Μόνο τον ιερέα άφησαν ζωντανό.

«Επίτηδες δεν τον σκότωσαν για να βασανίζεται μια ζωή», σχολίασε ο Αριστείδης Συμεωνίδης, ο οποίος αφηγήθηκε την ιστορία του Παπά Ελλάδιου στον δημοσιογράφο, Νίκο Ασλανίδη, που τη μετέφερε στο βιβλίο «Μάρτυρες» και το ντοκιμαντέρ «Η Μπάντα», το οποίο προβάλλεται αυτήν την εποχή σε όλη την Ελλάδα, προκειμένου ο κόσμος να πληροφορηθεί για τη Γενοντονία των Ποντίων.

  Η  ΣΦΑΓΗ  ΤΩΝ  ΠΟΝΤΙΩΝ  ΑΔΕΛΦΩΝ  ΜΑΣ  ΣΤΟ  ΜΠΕΪΑΛΑΝ

«Τα χαράματα, στις 16 Φεβρουαρίου 1922, ημέρα Τετάρτη, μια εφιαλτική είδηση ότι τσέτες του Τοπάλ Οσμάν έρχονται στο χωριό, έκανε τους κατοίκους να τρομάξουν και ν’ αναστατωθούν.

Μόλις μπήκαν οι συμμορίτες στο χωριό, η ατμόσφαιρα ηλεκτρίστηκε και ο ορίζοντας πήρε τη μορφή θύελλας που ξέσπασε άγρια. Με κραυγές και βρισιές, βροντώντας με τους υποκοπάνους τις πόρτες και τα παράθυρα, καλούσαν όλους να βγουν έξω από τα σπίτια και να μαζευτούν στην πλατεία. Αλλιώς απειλούσαν ότι θα δώσουν φωτιά στα σπίτια και θα τους κάψουν. Σε λίγο, όλα τα γυναικόπαιδα και οι γέροι, βρίσκονταν τρέμοντας και κλαίγοντας στους δρόμους.

Υποπτεύθηκαν, από την πρώτη στιγμή, το μεγάλο κακό που περίμενε όλους και δοκίμασαν να φύγουν έξω από το χωριό. Οι τσέτες πρόβλεψαν ένα τέτοιο ενδεχόμενο και είχαν πιάσει από πριν τα μπογάζια, απ΄ όπου μπορούσε να φύγει κανείς. Έτσι, μόλις έφτασαν, τρέχοντας, οι κοπέλες στα μπογάζια, δέχτηκαν από τσέτες που παραμόνευαν πυροβολισμούς στο ψαχνό. Μερικές έμειναν στον τόπο σκοτωμένες, ενώ οι άλλες τραυματίστηκαν και γύρισαν πίσω.

Οι μητέρες αναμαλλιασμένες, κατάχλομες από το τσουχτερό κρύο και το φόβο, έτρεμαν με τα βρέφη στην αγκαλιά και τα νήπια μπερδεμένα στα πόδια τους. Οι κοπέλες, άλλες με τους γέρους γονείς κι άλλες με γριές ή άρρωστους αγκαλιασμένες, στοιβάχτηκαν με τον κτηνώδη αυτόν τρόπο σαν πρόβατα για τη σφαγή σε δυο σπίτια, μέσα σε ένα πανδαιμόνιο από σπαραχτικές κραυγές, θρήνους και κοπετούς. Η πρώτη φάση της απερίγραπτης τραγωδίας του Μπεϊαλάν έκλεισε, έτσι, θριαμβευτικά για τους θλιβερούς «ήρωες» του νεοτουρκικού εγκλήματος της γενοκτονίας... Και όταν ήταν σίγουροι πως δεν έμεινε έξω κανένας, σφάλισαν τις πόρτες, ενώ ο άγριος αλαλαγμός από τα παράθυρα, οι σπαραξικάρδιες κραυγές, το απελπισμένο κλάμα και οι βοερές ικεσίες για έλεος και βοήθεια, σχημάτιζαν μιαν άγριας τραγικότητας μουσική συναυλία, που ξέσκιζε τον ουρανό κι αντιβούιζε στα γύρω βουνά και δάση... Και τώρα δεν έμενε παρά η τρίτη και τελική φάση της επιχείρησης των θλιβερών συμμοριτών του Τοπάλ Οσμάν.

Δε χρειάστηκαν παρά μιαν αγκαλιά ξερά χόρτα και μερικά σπασμένα πέτουρα (χαρτώματα) ν’ ανάψει η φωτιά. Και σε λίγο τα δύο σπίτια έγιναν πυροτέχνημα και ζώστηκαν, από μέσα και απ΄ έξω, από πύρινες γλώσσες και μαυροκόκκινο καπνό. Το τι ακολούθησε την ώρα εκείνη δεν περιγράφεται... Οι μητέρες, ξετρελαμένες, έσφιγγαν -αλαλάζοντας και τσιρίζοντας με όλη τη δύναμη της ψυχής τους- στην αγκαλιά τα μωρά τους, που έκλαιγαν και κραύγαζαν «μάνα, μανίτσα!».

Οι κοπέλες και οι άλλες γυναίκες με τους γέρους γονείς, τα παιδιά και τους αρρώστους κραύγαζαν και αρπάζονταν μεταξύ τους σαν να ήθελαν να πάρουν και να δώσουν κουράγιο και βοήθεια, καθώς έπαιρναν φωτιά τα μαλλιά και τα ρούχα τους και άρχισαν να γλείφουν το κορμί οι φλόγες. Μερικές γυναίκες και κοπέλες, πάνω στον πόνο, τη φρίκη και την απελπισία τους, δοκίμασαν να ριχτούν από τα παράθυρα, προτιμώντας να σκοτωθούν πέφτοντας κάτω ή με σφαίρες από όπλο, παρά να υποστούν τον φριχτό θάνατο στη φωτιά.

Οι τσέτες, που απολάμβαναν με κέφι και χαχανητά το μακάβριο θέαμα, έκαναν το χατίρι τους: Τις πυροβόλησαν και τις σκότωσαν.Δεν κράτησε πολλά λεπτά, αυτή η σπαραξικάρδια οχλοβοή, από τους αλαλαγμούς, τις άγριες κραυγές, τα τσουχτερά ξεφωνητά και το ξέφρενο κλάμα. Στην αρχή ο τόνος της οχλοβοής ανέβηκε ψηλά, ώσπου μπορούν να φτάνουν κραυγές, ξεφωνητά και ξελαρυγγίσματα από τρεις περίπου εκατοντάδες ανθρώπινα στόματα. Γρήγορα όμως ο τόνος άρχισε να πέφτει, ώσπου μονομιάς κόπηκαν κι’ έσβησαν οι φωνές και το κλάμα.

Κι’ ακούγονταν μόνο τα ξύλα, που έτριζαν από τη φωτιά και οι καμένοι τοίχοι και τα δοκάρια, που έπεφταν με πάταγο πάνω στα κορμιά, που κείτονταν τώρα σωροί κάρβουνα και στάχτη κάτω στο δάπεδο, στα δύο στοιχειωμένα σπίτια το Μπεϊαλάν».
  

Οι Τσέτες (τουρκικά: Çete, «συμμορίτες») ήταν Μουσουλμάνοι υπότροποι κατάδικοι οπλισμένοι άτακτοι ληστές οι οποίοι δραστηριοποιούνταν στην Μικρά Ασία από την περίοδο του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, στρατολογημένοι και εξοπλισμένοι από τα τοπικά τμήματα της νεοτουρκικής επιτροπής «Ένωση και Πρόοδος».

Ήταν ιδιαίτερα κακόφημοι άνθρωποι, υπέθυνοι για αμέτρητες βιαιοπραγίες, βιασμούς και δολοφονίες αμάχων, καθώς και λεηλασίες και πλιάτσικο τα οποία πραγματοποιούσαν σε συνεργασία με την Τουρκική Χωροφυλακή ή υπό την ανοχή της. Επίσης ήταν υπεύθυνοι για τις θηριωδίες σε βάρος των Χριστιανών Αρμενίων, Ασσυρίων και Ελλήνων, οι οποίες έλαβαν χώρα κατά την διάρκεια της δεκαετίας του 1910 και του 1920.

Είναι τόσο δύσκολο, όλος ο Ελληνικός λαός, να αντιληφθεί πως η σκοτεινή 'Ιστορία', των σφαγών, βιασμών, βασανιστηρίων και λεηλασίων, σε βάρος του, μπορεί να επαναλειφθεί;
(Βέβαια, το ότι βρισκόμαστε σε μεγάλη παρακμή, με εκφυλισμένους και εθνομηδενιστές γενικά ηγέτες, με ανύπαρκτη "ελίτ" και λίγους αξιόλογους "ανθρώπους του πνεύματος", δεν βοηθάει).

"Μόνο ένας ανόητος μαθαίνει από τα λάθη του. Ο έξυπνος άνθρωπος μαθαίνει από τα λάθη των άλλων".
Otto von Bismarck

  

    Ο  Έλληνες  Πόντιοι  αθλητές.   Εκτελέστηκαν  γιατί  φορούσαν  κυανόλευκα.
 Η φωτογραφία του ποδοσφαιρικού τμήματος του Συλλόγου, εξόργισε ακόμη περισσότερο τους Τούρκους. Οι αθλητές της ποδοσφαιρικής ομάδας «Πόντος» είχαν άσπρες και μπλε οριζόντιες ρίγες και το γράμμα «Π» στο στήθος.

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ  ΠΟΝΤΙΑΚΗ  ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΗ  ΟΜΑΔΑ  ΠΟΥ  ΕΚΤΕΛΕΣΤΗΚΕ  ΤΟ  1921.   

Ο Ελληνικός Αθλητικός Σύλλογος Μερζιφούντας «Πόντος», ιδρύθηκε από μαθητές και αποφοίτους του Κολλεγίου «Ανατόλια» το 1903. Στη διοίκησή του συμμετείχαν τόσο οι μαθητές όσο και οι δάσκαλοι του κολεγίου και η δραστηριότητά του αφορούσε τους τομείς του αθλητισμού, του πνεύματος, της τέχνης. Επίσης, ο σύλλογος διοργάνωνε ερασιτεχνικές θεατρικές παραστάσεις, δημιούργησε εξαιρετική βιβλιοθήκη, ενώ το 1910 ο σύλλογος ανέλαβε την έκδοση του περιοδικού «Πόντος», «Μηνιαίον δημοσίευμα φιλολογικόν, επιστημονικόν και παιδαγωγικόν».
Ο Ελληνικός Αθλητικός Σύλλογος «Πόντος» κατέχει ιδιαίτερη θέση μεταξύ των συλλόγων εξαιτίας της ιδιαιτερότητας του χαρακτήρα του, αφού συγκροτήθηκε στο πλαίσιο ενός σχολείου και ταυτόχρονα εργάστηκε για την ταυτότητα των μελών του.
Στις τελευταίες εκλογές που έγιναν το Μάιο του 1920 στο αξίωμα προέδρου αναδείχθηκε ο καθηγητής Δ. Θεοχαρίδης, στη θέση του αντιπροέδρου ο Χαράλαμπος Ευσταθιάδης, γραμματέας ο Αναστάσιος Παυλίδης, ταμίας ο Συμεών Ανανιάδης, και υπεύθυνος για το αθλητικό τμήμα ο Γρηγόριος Τσακάλωφ. Όλοι τους 8 μήνες αργότερα θα συλλαμβανόταν από τους Τούρκους, και με εξαίρεση τον Τσακάλωφ ο οποίος ήταν Ρώσος πολίτης, θα δολοφονούνταν στην Αμάσεια το καλοκαίρι και το φθινόπωρο του 1921.
Σημαντικό μέλος και αθλητής του Συλλόγου ήταν ο Συμεών Ανανιάδης.
Ο Ανανιάδης γεννήθηκε στη Σαμψούντα, εισήχθη στο «Ανατόλια» το 1919, και ήταν πολύ καλός αθλητής του στίβου. Όπως γράφει ο συμμαθητής και φίλος του Ε. Κουζινός το 1920 έβλεπε το μέλλον του ρόδινο:
«Είχαμε επιβιώσει από σφαγές τα προηγούμενα τέσσερα χρόνια και είχε βάλει τρεις στόχους, να πιάσει και εάν είναι δυνατόν να «σπάσει» το παγκόσμιο ρεκόρ στα 100 μέτρα, να φοιτήσει στην αμερικανική ιατρική σχολή στη Βηρυτό και να συνεχίσει σπουδές στη Βιέννη και να παντρευτεί μία όμορφη συμπατριώτισσα του από την περιοχή του Αλαχάμ το οποίο φοιτούσε στο αμερικανικό Λύκειο. Μάλιστα κάθε Σάββατο δεν έχανε την ευκαιρία να συμμετέχει στα συνεδριάσεις του «Πόντος», όπου εκεί την έβλεπε ο Συμεών». ( Couzinos E Twenty three years in Asia Minor (1899-1922). New York: Vantage Press 1969, σ. 67)
Στις 12 Φεβρουαρίου 1921 οι Τούρκοι περικύκλωσαν το «Ανατόλια». Αρχικά έψαχναν για όπλα και εκρηκτικά και στη συνέχεια αφού δε βρήκαν τίποτα κατευθύνθηκαν στο γραφείο του προέδρου του Κολλεγίου Γ. Γουάιτ. Εκεί οι Τούρκοι είδαν δύο χάρτες που απεικόνιζαν την περιοχή του Πόντου, σύμφωνα με τους αρχαίους Έλληνες και τους Ρωμαίους. Η εύρεση των χαρτών οδήγησε τους Τούρκους να ζητήσουν να δουν τη βιβλιοθήκη του συλλόγου «Πόντος». Στη βιβλιοθήκη υπήρχαν εκατοντάδες βιβλία στην ελληνική και ειδικότερα στην αρχαιοελληνική γλώσσα, έργα κλασσικών συγγραφέων τυπωμένα τα περισσότερα στην Αθήνα. Ανάμεσά τους βρήκαν και ένα σημειωματάριο με τις δραστηριότητες του Συλλόγου, το οποίο θεωρήθηκε «επαναστατικό».
Η φωτογραφία του ποδοσφαιρικού τμήματος του Συλλόγου, εξόργισε ακόμη περισσότερο τους Τούρκους. Οι αθλητές της ποδοσφαιρικής ομάδας «Πόντος» είχαν άσπρες και μπλε οριζόντιες ρίγες και το γράμμα «Π» στο στήθος.

  
         
                              Συμεών Ανανιάδης
Το βράδυ της ίδιας μέρας ο Συμεών Ανανιάδης ο οποίος ήταν παρών κατά τη διάρκεια της εφόδου των κεμαλικών στη βιβλιοθήκη του Συλλόγου, μίλησε με τον Κουζινό, λέγοντάς του πόσο δύσκολα είναι τα πράγματα. Όπως είπε ο Ανανιάδης «αυτό είναι το τέλος». Λίγο πριν τις 12 το βράδυ τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου του συλλόγου κατευθύνθηκαν στο γραφείο του προέδρου του Κολεγίου, όπου έγινε η σύλληψή τους από τους Τούρκους. Στην συνέχεια θα οδηγηθούν στην Αμάσεια όπου με ψευδείς κατηγορίες καταδικάστηκαν σε θάνατο μαζί με τις πιο σημαντικές προσωπικότητες του Ελληνισμού.   
* Η ιστορία που παρουσιάστηκε προέρχεται από το βιβλίο του Θεοφάνη Μαλκίδη «Ο Ελληνικός Αθλητικός Σύλλογος «Πόντος» Μερζιφούντας – Από το γήπεδο στην αγχόνη».

Η  ΣΦΑΓΗ  ΤΟΥ  ΕΡΠΑΑ

Μαρτυρία του Παναγιώτη Παναγιωτίδη,από το Ισικλή (σήμερα Ντεμίρ Τας) στο βιβλίο του Σάββα Κανταρτζή, «Νίκη χωρίς Ρομφαία – η Δαμασκός του 20ου αιώνα», όπου εξιστορείται το αιματοκύλισμα της περιοχής του Δυτικού Πόντου στην πεδιάδα της οποίας βρίσκεται η συμβολή των ποταμών Λύκου και Ίρη. Το Έρπαα εκείνη την εποχή είχε 6000 κατοίκους, οι μισοί εκ των οποίων ήταν Χριστιανοί.

Τα ξημερώματα στις 11 Ιουνίου 1921, ημέρα Σάββατο φτάνει στο Έρπαα ο Τοπάλ Οσμάν όπου  γίνεται μεγάλη υποδοχή από τις αρχές και τον ντόπιο μουσουλμανικό όχλο. «Από πίσω του σέρνει μια μακρυά φάλαγγα από 2000 περίπου συμμορίτες. Το πρωί της Κυριακής 12 Ιουνίου 1921, ο Τοπάλ Οσμάν με το επιτελείο του έδινε διαταγές για τη σκληρή εφαρμογή του σχεδίου χωρίς οίκτο και έλεος. Από τα χαράματα οι τσέτες άρχισαν να κουβαλούν από τις φυλακές και τους μεντρεσέδες κοπαδιαστά και με αυστηρή φρούρηση τους τραγικούς μελλοθάνατους και να τους μεταφέρουν στο υπόγειο της αρχοντικής κατοικίας του Αναστάς Αγά όπου είχε καταλύσει.

Οι τσέτες άρχισαν το ανελέητο μακελειό. Τα θύματα κραύγαζαν, πάλευαν σκληρά με τους δήμιους, ξέσπαγαν, μάταια και απελπισμένα μέχρι να ξεψυχήσουν. Κανείς έξω από τον αυλόγυρο δεν άκουγε τίποτα εκτός από τη μουσική που έπαιζε ασταμάτητα».

Ο Γεώργιος Λαμψίδης στο κεφάλαιο «Η τελευταία πράξη» του δεύτερου τόμου του βιβλίου «Τοπάλ Οσμάν» μεταφέρει τα βασανιστήρια μέσα από τις περιγραφές του Σάββα Ασλανίδη. «Έστησαν οριζοντίως μεγάλην δοκόν, υπεράνω δε αυτής ανήρτησαν διά σχοινίων άλλην επίσης βαρείαν δοκόν, κρατουμένην διά σχοινίων εκ της οροφής. Οι Χριστιανοί, δεμένοι, εξηπλώνοντο επί της δοκού, ότε οι δήμιοι, διά καταλλήλου μηχανισμού άφηνον την άνωθεν αιωρουμένην δοκόν να καταπέση επί του σώματος των δυστυχών, οι οποίοι ούτω συνετρίβοντο οικτρώς, ενώ οι κακούργοι ηλάλαζον εκ χαράς και εχόρευον...».

Τα πτώματα αυτής της σφαγής τα έριξαν στον Λύκο ποταμό. Όπως εξιστορεί ο Παναγιωτίδης στον Σάββα Κανταρτζή αυτή η ανατριχιαστική σφαγή μετά μουσικής εφεύρεση του Τοπάλ Οσμάν κράτησε τέσσερις συνεχόμενες ημέρες από Κυριακή μέχρι Τετάρτη. Από τους 800 ζωντανοί απέμειναν 68, οι οποίοι τη γλίτωσαν μετά από τηλεγραφική διαταγή από την Άγκυρα να σταματήσει η σφαγή. «Είχε διαδοθεί ότι οι τοπικές αρχές που δεν φαντάζονταν ότι θα έπαιρνε τέτοιες διαστάσεις το μακελειό, ζήτησαν την παρέμβαση της κυβέρνησης, για να περιορίσουν τις ευθύνες τους για το ομαδικό έγκλημα που διαπράχτηκε στην πόλη».

Η ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ  ΠΟΥ  ΑΡΝΕΙΤΑΙ  Ή  ΥΠΟΒΑΘΜΙΖΕΙ  Ο  ΤΣΙΠΡΑΣ


Tο Δεκέμβριο 2007 η Διεθνής Ένωση Μελετητών Γενοκτονιών (International Association of Genocide Scholars ή IAGS) αναγνώρισε επίσημα τη γενοκτονία των Ελλήνων, μαζί με την γενοκτονία των Ασσυρίων, και εξέδωσε το εξής ψήφισμα:
«ΕΚΤΙΜΩΝΤΑΣ ότι η άρνηση μιας γενοκτονίας αναγνωρίζεται παγκοίνως ως το έσχατο στάδιο γενοκτονίας, που εξασφαλίζει την ατιμωρησία για τους δράστες της γενοκτονίας, και ευαπόδεικτα προετοιμάζει το έδαφος για τις μελλοντικές γενοκτονίες,
ΕΚΤΙΜΩΝΤΑΣ ότι η Οθωμανική γενοκτονία εναντίον των μειονοτικών πληθυσμών κατά τη διάρκεια και μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, παρουσιάζεται συνήθως ως γενοκτονία εναντίον μόνο των Αρμενίων, με λίγη αναγνώριση των ποιοτικά παρόμοιων γενοκτονιών, εναντίον άλλων χριστιανικών μειονοτήτων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας,
ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΤΑΙ ότι είναι πεποίθηση της Διεθνούς Ένωσης των Μελετητών Γενοκτονιών, ότι η Οθωμανική εκστρατεία εναντίον των χριστιανικών μειονοτήτων της αυτοκρατορίας, μεταξύ των ετών 1914 και 1923, συνιστούν γενοκτονία εναντίον των Αρμενίων, Ασσυρίων, Ποντίων και των Eλλήνων της Ανατολίας.
ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΤΑΙ η Ένωση να ζητήσει από την κυβέρνηση της Τουρκίας να αναγνωρίσει τις γενοκτονίες εναντίον αυτών των πληθυσμών, να ζητήσει επίσημα συγγνώμη, και να λάβει τα κατάλληλα και σημαντικά μέτρα προς την αποκατάσταση (μη επανάληψη)».
Στις 24 Φεβρουαρίου 1994 η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα την ανακήρυξη της 19ης Μαϊου ως «Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων στο Μικρασιατικό Πόντο», ημέρα που ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάστηκε στη Σαμψούντα και ολοκλήρωσε την προαποφασισμένη από τους Νεότουρκους εθνική εκκαθάριση με την τελευταία κατάληξη της σφαγής και πυρπόλησης της Σμύρνης το 1922, για την οποία γνωστή Ελληνίδα έγραψε ότι δεν ήταν σφαγή, αλλά «συνωστισμός» στο λιμάνι της. Επίσης το 1998 η Βουλή ψήφισε ομόφωνα την ανακήρυξη «της 14ης Σεπτεμβρίου ως ημέρας εθνικής μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας.

Η  ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ  ΤΩΝ  ΕΛΛΗΝΩΝ  ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ  ΚΑΙ  ΣΗΜΕΡΑ  ΣΤΗΝ  ΤΟΥΡΚΙΑ

Νεκρός Έλληνας στην Ίμβρο: Τον έδεσαν χειροπόδαρα και τον βασάνισαν μέχρι θανάτου!
Νεκρός βρέθηκε κατόπιν άγριου βασανισμού ένας εκ των τελευταίων Ελλήνων της Ίμβρου. Σύμφωνα με πληροφορίες, πρόκειται για έναν 86χρονο, ο οποίος ζούσε στο νησί.
Ο άτυχος 86χρονος εντοπίστηκε μέσα στο σπίτι του νεκρός με αίματα στο πρόσωπο και δεμένος χειροπόδαρα.
Ο άτυχος ηλικιωμένος έπεσε θύμα βασανισμού.
Η τουρκική αστυνομία «ερευνά» την υπόθεση για να διαπιστώσει τα κίνητρα των δραστών, αν δηλαδή είχαν ως κίνητρο την ληστεία.

 

ΤΟΥΡΚΙΑ: ΔΗΜΑΡΧΟΣ  ΤΟΥ  ΕΡΝΤΟΓΑΝ  ΟΜΟΛΟΓΗΣΕ  ΟΤΙ  ΟΙ  ΚΑΤΟΙΚΟΙ  ΣΤΟΝ  ΠΟΝΤΟ  ΕΙΝΑΙ  ΕΞΙΣΛΑΜΙΣΜΕΝΟΙ  ΕΛΛΗΝΕΣ. 

 Ο ερντογανικός δήμαρχος του Εσενλέρ στην Κωνσταντινούπολη, Τεβφίκ Γκιοκσού, ο οποίος εκλέχτηκε με την στήριξη του κυβερνώντος κόμματος, σύμφωνα με την ανταποκρίτρια του Open Tv Μαρία Ζαχαράκη, αναφέρθηκε στην ελληνική καταγωγή του Εκρέμ Ιμάμογλου (επειδή κατάγεται από τον Πόντο), του νικητή του μητροπολιτικού δήμου στις 31 Μαρτίου του οποίου την εκλογή ακύρωσε με το έτσι θέλω το καθεστώς Ερντογάν, ομολογώντας μάλιστα ότι και οι σημερινοί κάτοικοι του Πόντου είναι Έλληνες κρυπτοχριστιανοί!
Δήλωσε ότι «πιο πολύ χάρηκαν οι Έλληνες που κέρδισε ο Ιμάμογλου», αλλά αυτό που προκάλεσε την οργή των κομμάτων της Τουρκίας ήταν όταν -απευθυνόμενος στον κόσμο- ρώτησε: «Από πού κατάγεται (ο Ιμάμογλου);» για να λάβει την απάντηση: «Από την Τραπεζούντα».
Τότε ο δήμαρχος Εσενλέρ χλευάζοντας σχολίασε: «Α, τότε είναι άλλη υπόθεση», με την έννοια ότι εφόσον εκεί είναι Έλληνες, άρα γι’ αυτό οι Έλληνες τον θεωρούν δικό τους.
Αμέσως στέλεχος του «Καλού Κόμματος» της Αξενέρ τον περιέλαβε με κοσμητικά επίθετα: “Άτιμος, ευτελής, ποταπός, τέρας… Αυτοί έχασαν τον έλεγχο για τα καλά. Ντροπή σε εκείνους που θα τους ψηφίσουν στην Τραπεζούντα, ο (υπουργός Εσωτερικών) Σουλεϊμάν Σοϊλού πρέπει απόψε κιόλας να απομακρύνει το δήμαρχο του Εσενλέρ από τα καθήκοντά του. Αυτή η πόλη δεν δέχεται τέτοιες προσβολές. Πρέπει να απομακρυνθεί αυτός ο ποταπός που είπε Έλληνες τους κατοίκους της Τραπεζούντας. Ως υπουργός από την Τραπεζούντα κι ο ίδιος πρέπει να το κάνει».
Ο βουλευτής του κεμαλικού Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος Μεχμέτ Μπεκάρογλου έγραψε στο τουίτερ «Τεβφίκ Γκιοκσού λίγη ντροπή, φοβήσου τον Αλλάχ. Τι είναι αυτά; Τι σημαίνει ‘κέρδισαν οι Έλληνες’! Έλεος πια, δεν έμεινε τσίπα πάνω σας. Ντροπή!», ανέφερε.
Αλλά και στο twitter η αντίδραση είναι μεγάλη. Μέσω του hashtag #Trabzonlular (κάτοικοι της Τραπεζούντας), πολίτες καλούν τον δήμαρχο του Εσενλέρ να ζητήσει συγνώμη.
Είναι η πρώτη φορά που ανώτατος Τούρκος αξιωματούχος παραδέχτηκε και την τωρινή ύπαρξη ελληνικών πληθυσμών στον Πόντο οι οποίοι υπό τον φόβο των διωγμών της Άγκυρας εξισλαμίστηκαν αλλά ακόμα διατηρούν την γλώσσα και την θρησκεία τους στα κρυφά.

Η ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ  ΤΩΝ  ΠΟΝΤΙΩΝ  ΑΔΕΛΦΩΝ  ΜΑΣ  ΕΙΣΑΓΕΤΑΙ  ΓΙΑ  ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ  ΣΤΗΝ  ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ  ΚΑΙ  ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ  ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ  ΤΗΣ  ΜΑΣΑΧΟΥΣΕΤΗΣ  ΣΤΙΣ  ΗΠΑ  (epontos).

Ο Ποντιακός Σύλλογος "Παναγιά Σουμελά" Βοστώνης διοργανώνει ένα ακαδημαϊκό συμπόσιο στο Κυβερνείο της Μασαχουσέτης για τη συμβολική 100η επέτειο της Γενοκτονίας των Ποντίων, την Δευτέρα 20 Μαΐου 2019. Το συμπόσιο διοργανώνεται στο πλαίσιο δύο νομοσχεδίων σχετικά με την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση για γενοκτονίες στην Μασαχουσέτη, συγκεκριμένα Bill S.327 και Bill H.566.
Το γεγονός αυτό αποτελεί μια από τις πιο σημαντικές πρωτοβουλίες της ομογένειας της Αμερικής όλων των εποχών σχετικά με την ενημέρωση των Αμερικανών για την Γενοκτονία των Ποντίων.
Το συμπόσιο θα λάβει χώρα στο κυβερνείο της πολιτείας της Μασαχουσέτης και θα το παρακολουθήσουν οι πολιτικοί της πολιτείας όπως και στελέχη του υπουργείου παιδείας της πολιτείας.

ΤΑ  ΠΟΝΤΙΑΚΑ  ΣΗΜΕΡΑ  ΣΤΗΝ  ΤΟΥΡΚΙΑ

Την ώρα που σε µια  αφιερωµατική έκδοση-λεύκωµα έλληνες ερευνητές αποκαλύπτουν θησαυρούς της Παναγίας Σουµελά από τις αποθήκες του Μουσείου της Τραπεζούντας και της Αγιάς Σοφιάς στην Κωνσταντινούπολη, ένα ολοσέλιδο ρεπορτάζ στη βρετανική εφηµερίδα «The Independent» – µε παραποµπή και στο κύριο άρθρο της! – για τους 5.000 εναποµείναντες µουσουλµάνους πέριξ της Τραπεζούντας που µιλάνε µια ποντιακή διάλεκτο, κοντινή στα αρχαία ελληνικά, επαναφέρει στο προσκήνιο τον ελληνισµό του Πόντου και τη µακραίωνη επιβίωση της γλώσσας του. Τα ποντιακά που µιλούν οι περίπου 5.000 κάτοικοι χωριών κοντά στην Τραπεζούντα, στο σπουδαίο κέντρο του Πόντου που ανήκει σήµερα στην Τουρκία, είναι µια διάλεκτος αξιοσηµείωτα κοντά στα αρχαία ελληνικά και θα µπορούσε να δώσει πολλά στοιχεία για την ίδια τη γλώσσα του Σωκράτη και του Πλάτωνα, γράφει ο Στιβ Κόνορ στην εφηµερίδα «The Independent».

Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας Τα Νέα, τα λεγόµενα «ρωµαίικα», όπως λέει η ελληνίδα λέκτορας στο Πανεπιστήµιο του Κέµπριτζ Ιωάννα Σιταρίδου, «διατηρούν έναν εντυπωσιακό αριθµό χαρακτηριστικών της γραµµατικής που δίνουν µια αύρα αρχαίων ελληνικών, χαρακτηριστικών που έχουν εντελώς χαθεί από τις άλλες παραλλαγές των σύγχρονων ελληνικών. Η χρήση του απαρέµφατου χάθηκε από όλες τις άλλες ελληνικές διαλέκτους. Στα ρωµαίικα, όχι µόνο διατηρήθηκε το απαρέµφατο, αλλά βρίσκουµε επίσης και απαρεµφατικές δοµές που δεν είχαν παρατηρηθεί προηγουµένως και που µόνο σε λατινογενείς γλώσσες έχουν το αντίστοιχό τους».

Τα χωριά που µιλούν ρωµαίικα, τα οποία δεν έχουν γραπτή εκδοχή, γράφει η εφηµερίδα «The Independent», διατηρούν και άλλα χαρακτηριστικά γεωγραφικής και πολιτισµικής αποµόνωσης. Οι άνθρωποι εκεί σπάνια παντρεύονται εκτός κοινότητας και παίζουντη δική τους µουσική µε το δικό τους όργανο, τη λύρα.

«Γνωρίζω µόνο έναν άντρα που παντρεύτηκε έξω από το χωριό του», παρατηρεί η Ιωάννα Σιταρίδου. «Και η µουσική είναι τόσο χαρακτηριστική, που δεν µπορείς να την µπερδέψεις µε κάποια  άλλη». Η λέκτορας του Κέµπριτζ ξεκίνησε την ακαδηµαϊκή της πορεία από τη συγκριτική ιστορική µελέτη των λατινογενών γλωσσών(ιδιαίτερα των ισπανικών και των παλαιών γαλλικών), έκανε όµως έρευνες και για την ιστορική σύνταξη των ελληνικών διαλέκτων – ιδίως των ποντιακών ελληνικών και των κυπριακών.

Οι οµιλούντες τα ρωµαίικα, λέει, είναι σήµερα ευλαβείς µουσουλµάνοι, γι’ αυτό και τους επετράπη η παραµονή τους στον Πόντο µετά τη Συνθήκη της Λωζάννης και την ανταλλαγή των πληθυσµών. Αλλά αλλεπάλληλα κύµατα µετανάστευσης, όπως και η κυρίαρχη επιρροή της τουρκόφωνης πλειονότητας, από κοινού µε την απόλυτη απουσία των ρωµαίικων από τη δηµόσια σφαίρα, τα τοποθετούν αυτόµατα στη λίστα των γλωσσών που διατρέχουν τον µεγαλύτερο, παγκοσµίως, κίνδυνο εξαφάνισης.

 «Με 5.000 µόνο οµιλούντες τη γλώσσα να έχουν αποµείνει στην περιοχή, τα ρωµαίικα  θα είναι σύντοµα µια γλώσσα του παρελθόντος παρά ένα ζωντανό ιδίωµα. Με την εξαφάνισή τους θα χαθεί µια µοναδική ευκαιρία να ξεκλειδώσει ο τρόπος µε τον οποίο η ελληνική γλώσσα εξελίχθηκε», υποστηρίζει η γλωσσολόγος Ιωάννα Σιταρίδου.

Μελέτες της γραµµατικής των ρωµαίικων δείχνουν ότι µοιράζονται πάµπολλες οµοιότητες µε την ελληνική κοινή, τη γλώσσα των ελληνιστικών και ρωµαϊκών χρόνων (4ο αι. π.Χ. – 4ος αι. µ.Χ.). Τα νέα ελληνικά, πάλι, υπέστησαν σηµαντική διαφοροποίηση και θεωρείται ότι προέρχονται από τα βυζαντινά ελληνικά που µιλιόνταν µεταξύ 7ου και 13ου αιώνα.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ:  

Η   Μικρά  Ασία  υπολογίζεται  ότι   το  1000  μ.Χ.  κατοικείτο  από   περίπου  10 εκατομμύρια  Έλληνες.

Το 1520  η   Μικρά  Ασία  (σε επίσημη οθωμανική απογραφή) είχε περίπου 5.000.000 κατοίκους, ( 4.000.000  μουσουλμάνους,  450.000 Έλληνες    - οι 250.000 Πόντιοι -  και  50.000 Αρμένιους,   καθώς και μικρούς   αριθμούς  από  Κούρδους  και  Άραβες  στα ανατολικά).

Η  ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ  ΤΩΝ  ΕΛΛΗΝΩΝ  στο  διάστημα  1045 – 1337  μ.Χ.  ήταν  γιγαντιαία,  πολύ  μεγαλύτερη  από  την  Γενοκτονία  που  πάθαμε  στο  διάστημα  1912 – 1922. 

Υπολογίζεται  από  τους  ιστορικούς  ότι  στο  διάστημα  1045 – 1337  μ.Χ.  η  Ελλάδα  είχε  περίπου  3.000.000  νεκρούς  και  4.000.000  εξισλαμισμένους.  

Λίγες πολεμικές αναμετρήσεις της παγκόσμιας Ιστορίας υπήρξαν τόσο δραματικές όσο αυτή ανάμεσα στη Βυζαντινή αυτοκρατορία και το Ισλάμ. Οι πολεμιστές του Ισλάμ χρειάσθηκαν 827 έτη σχεδόν αδιάκοπων πολεμικών συγκρούσεων, αμφίρροπων για αρκετούς αιώνες, προκειμένου να κάμψουν την αντίσταση της ισχυρότερης χριστιανικής μεσαιωνικής αυτοκρατορίας, να καταλάβουν την Κωνσταντινούπολη στις 29 Μαΐου του 1453 και τους τελευταίους Βυζαντινούς θύλακες έως το 1461. Ωστόσο, η κάμψη της αντίστασης του Βυζαντίου δεν προήλθε τόσο από την πίεση που του άσκησαν οι μουσουλμανικές ορδές, όσο από ενδογενείς παράγοντες οι οποίοι το αποδυνάμωσαν "εκ των έσω" και οι οποίοι θα αποτελέσουν επίσης αντικείμενο αυτής της μελέτης. Οι Αράδες, οι Τούρκοι και οι Ιρανοί υπήρξαν οι βασικοί φορείς της ισλαμικής κατακτητικής επέκτασης. Η Βυζαντινή αυτοκρατορία αντιμετώπισε κυρίως τους Αράδες και τους Τούρκους μουσουλμάνους, ενώ είχε αγωνισθεί κατά τους προηγούμενους αιώνες (4ος αι. μ.Χ. - αρχές 7ου αι.) εναντίον των προϊσλαμικών Σασσανιδών Ιρανών.

Πρώτη επέλαση των Τούρκων στη Μικρά Ασία

Το 1045 οι Σελτζούκοι Τούρκοι κυρίευσαν μέρος της Περσίας και ο ηγεμόνας τους Τογρουλβέγ (ή Τογρούλ Μπεγ) αναγορεύτηκε Σουλτάνος με έδρα το Χαμαντάν. Το 1048 ο Σουλτάνος Τογλουβέγ έστειλε τον ανεψιό του Ασλάν με 20.000 άνδρες να κυριεύσει την Μηδία. Αντιμετωπίστηκε όμως από τους Στρατηγούς Ααρών και Κεκαυμένο και σκοτώθηκε στην Μάχη. Ο Σουλτάνος εξαγριώθηκε και έστειλε τον ετεροθαλή αδελφό του Ιμπραήμ Ινάλ με 100.000 στρατιώτες για την κατάκτηση της Μηδίας. Οι Βυζαντινοί λόγω διχογνωμίας στην τακτική, καθυστέρησαν να τους αντιμετωπίσουν. Έτσι οι Τούρκοι με την άνεσή τους κυρίεψαν μία από τις πλουσιότερες πόλεις της περιοχής. Σε μάχη που έγινε στις 18 Σεπτεμβρίου 1048 κοντά στο φρούριο Καπετρού οι Βυζαντινοί νικήθηκαν.

 Ήταν η πρώτη επέλαση των Τούρκων στην Μικρά Ασία.


 

Η Τουρκάλα δημοσιογράφος, Uzay Bulut γράφει επί λέξει:  

«Τον 11ο αιώνα, οι Τούρκοι τζιχαντιστές από την Κεντρική Ασία εισέβαλαν και κατέκτησαν την ελληνόφωνη χριστιανική βυζαντινή αυτοκρατορία ανοίγοντας το δρόμο για την τουρκοποίηση και τον εξισλαμισμό της περιοχής με την μέθοδο των δολοφονιών, των απαγωγών, των βιασμών και τον βίαιο προσηλυτισμό».

«Γνωρίζω για τα εγκλήματα που διέπραξε η Τουρκία στην Κύπρο και έχω εξοργιστεί για την παραχάραξη της ιστορίας. Οι δολοφονίες, οι βασανισμοί, οι βιασμοί, η κλοπή περιουσιών, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, οι παράνομες κρατήσεις και άλλα εγκλήματα εναντίον της ανθρωπότητας σε ένα έδαφος στο οποίο η Τουρκία δεν είχε κανένα ιστορικό ή ηθικό δικαίωμα να πράξει. Πάντα μας έλεγαν ότι οι Τουρκοκύπριοι σφάζονταν από τους Ελληνοκυπρίους και έτσι θα έπρεπε να επέμβει η Τουρκία για να τους προστατέψει. Αυτό πιστεύουν λοιπόν οι Τούρκοι.
Δεν υπάρχει πουθενά αναφορά για την ελληνική ιστορία και τον πολιτισμό του νησιού, που πάει 3000 χρόνια πίσω.  Πράγματι, η ιστορία είναι γεμάτη με παραδείγματα Τούρκων που πραγματοποίησαν δολοφονικές επιθέσεις εναντίον των Ελλήνων της Ανατολίας».

«Ο Ερντογάν έχει θέσει ορισμένους στόχους για το έτος 2023, την 100η επέτειο από την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας, και για το έτος 2071, την 1000η επέτειο της Μάχης του Μαντζικέρτ που έγινε το 1071, κατά την οποία οι μουσουλμάνοι Τούρκοι τζιχαντιστές από την Κεντρική Ασία νίκησαν τα χριστιανικά βυζαντινά στρατεύματα στα αρμενικά υψίπεδα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας».

«Eίμαι Τουρκάλα. Επειδή καλύπτω συχνά θέματα που αφορούν το Κουρδικό, πολλοί πιστεύουν ότι είμαι κουρδικής καταγωγής. Όμως είμαι τουρκικής καταγωγής».

«Η ίδια στάση και νοοτροπία ισχύει για τα νησιά του Αιγαίου. Μολονότι η Τουρκία γνωρίζει ότι τα νησιά ανήκουν νομικά και ιστορικά στην Ελλάδα, οι τουρκικές αρχές θέλουν να τα καταλάβουν και να τα εκτουρκίσουν, συνεχίζοντας πιθανώς την εκστρατεία εξολόθρευσης των Ελλήνων, όπως έκαναν στην Ανατολία από το 1914 έως το 1923 και μετά. Η καταστροφή κάθε ίχνους ελληνικού πολιτισμού που υπήρχε στη Μικρά Ασία, η οποία ήταν ελληνική γη πριν από την τουρκική εισβολή τον 11ο  αιώνα, έχει σχεδόν ολοκληρωθεί. Έχουν απομείνει λιγότεροι από 2.000 Έλληνες σήμερα στην Τουρκία».

 ΟΙ  ΕΛΛΗΝΕΣ  ΣΤΟ  ΒΥΖΑΝΤΙΟ  ΕΙΧΑΝ  ΑΡΧΙΣΕΙ  ΝΑ  ΞΥΠΝΟΥΝ  ΤΟ  1000  Μ.Χ.  ΑΠΟ  ΤΟΝ  ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΟ  ΥΠΝΟ,  ΠΟΥ  ΤΟΥΣ  ΕΙΧΑΝ  ΥΠΟΒΑΛΕΙ.  ΕΑΝ  ΔΕΝ  ΥΠΗΡΧΕ  Η  ΤΟΥΡΚΙΚΗ  ΕΙΣΒΟΛΗ,  Η  ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ  ΘΑ  ΕΙΧΕ  ΓΙΝΕΙ  500  ΧΡΟΝΙΑ  ΝΩΡΙΤΕΡΑ. 

 ΚΑΙ  ΘΑ  ΑΡΧΙΖΕ  ΠΑΛΙ - ΟΠΩΣ  ΣΤΗΝ  ΙΩΝΙΑ  ΤΟΥ  600  Π.Χ. -  ΑΠΟ  ΤΗΝ  ΕΛΛΗΝΙΚΗ  ΜΙΚΡΑ  ΑΣΙΑ,  ΤΗΝ  ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ  ΕΛΛΗΝΙΚΗ  ΓΗ. 

Το 1045  έγινε  η  ίδρυση της νομικής Σχολής στην Κωνσταντινούπολη.  Το  πρώτο  Πανεπιστήμιο.

Η σχολή, που με τα σημερινά δεδομένα θα χαρακτηρίζονταν σαν το πρώτο Πανεπιστήμιο, ιδρύθηκε το 1045 στην Κωνσταντινούπολη και είχε σαν αποστολή την εκπαίδευση ανωτάτων υπαλλήλων που θα θέτονταν στην υπηρεσία της αυτοκρατορίας και νομικών. Ήταν χωρισμένη σε δύο τομείς, τον φιλοσοφικό με προϊστάμενο τον ύπατο των φιλοσόφων, θέση την οποία υπηρέτησε ο λόγιος Μιχαήλ Ψελλός, και τον νομικό με προϊστάμενο τον νομοφύλακα.

  ΖΗΝΩΝ  ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ