Αίμα και ψυχή - Η αδιάσπαστη ενότητα της φυλής

Είναι η φυλή μόνο το αίμα της; Μήπως αυτή η μονοδιάστατη θεώρηση της φυλής είναι ένα ολέθριο σφάλμα; Ένας κατακερματισμός της σκέψης με τεράστιο  κοινωνικοπολιτικό κόστος αλλά πρωτίστως ένα θρησκευτικό ολίσθημα αφού συνιστά πλάνη της φυσικής λειτουργίας της ίδιας της ανθρώπινης υπόστασης;

Η φυλετική θρησκεία, η θρησκεία της φυλής στον τόπο της, συνιστά μια  οργανική συλλογικότητα. Οταν αυτή αναπτύσει τον έλεγχο των κοινών, εκφράζει λογικότητα  παρουσιαζει πολιτική ιδιότητα και χαρακτήρα. Το πολίτευμα της η Ισοκρατία είναι το παραγόμενο πολιτικό ήθος της φυλετικής θρησκείας είναι έθος-πολιτική συνήθεια που σε αυτήν ευδοκιμεί η φυλή. Αν η φυλή είναι το περιέχον και το ήθος της το περιεχόμενο τότε αν ειδωθεί η φυλή ως μόνο το αίμα της τότε το περιεχόμενο μπορεί να είναι οποιαδήποτε θρησκεία ή πολιτική της επιβληθεί ή επιλεγεί.

Αν θεαθεί όμως η φυλή και ώς ψυχή, ένα αδιαίρετο σύνολο ή  καλλίτερα ενσαρκωμένη ψυχή, τότε η θρησκεία απαρεγκλίτως και απαραιτήτως είναι

φυλετική, δηλαδή εργάζεται για τον κύκλο της ψυχής, της φυλής που αντιλαμβάνεται ώς δικιά της  στα όρια του τόπου της, την  Πατρίδα της. Αν δεν κατανοήσουμε πως είμαστε οι εμψυχώσεις των προγόνων μας, πως είμαστε οι φορείς των απογόνων μας, πως το συλλογικό ασυνείδητο της φυλής εδράζει στο νοητικό μερος της ψυχής τις αταβιστικές μνήμες που με λυσσώδη τρόπο το χειραγωγημένο συνειδητό μας διαρκώς απωθεί, δεν θα γίνουμε ποτέ ξανά Έθνος. Η ψυχή όμως είναι φυλή, γιαυτό και η φυλετική θρησκεία  είναι απαραίτητη για να γίνει αυτή εθνική.

Έτσι δεν θα αντιλαμβανόμαστε τις θρησκευτικές ιδεολογίες ώς ταυτότητες αλλά ως εγκλωβισμό και ποδηγέτηση της εθνικής ψυχής μας και θα ανγνωρίζουμε την Εθνική θρησκεία όχι ώς μια επιλογή αλλά ως την φυσική της καταβολή! Δεν θα αντιλαμβανόμαστε τις οικονομικές ιδεολογίες ως πολιτικές με συνέπεια την επαγγελματική διαχείριση του δημόσιου πλούτου  αλλά ως πολιτική λειτουργία του οργανικού συνόλου  αφού η παραγωγή  και διάθεσή του αφορά το ίδιο το σύνολο. Αυτή η θρησκευτική και κοινωνικοπολιτική στάση μόνο, απεικονίζει το κοινό Έθος  και καθορίζει ένα Έθνος.

Για να μετατραπούν οι πολίτες σε ιδιώτες, οι ελέυθεροι σε σκλάβους έπρεπε να αλλάξει το φαντασιακό τους και αυτό μπορούσε να επιτευχθεί μόνο στην σφαίρα του νοητικού μέρους της ψυχής για να απωλεσθεί το συλλογικό ασυνείδητο τους. Χρειαζόταν  ένα θρησκευτικο προϊόν που θα προέβαλε την κοινωνική μοναξιά ένα μόνο θεό για όλους, ώστε να διαγκωνίζονται για την εύνοιά και να φοβούνται την οργή του και μια ατομική σωτηρία  περιορισμένων θέσεων σε μια υποσχεμένη μεταθάνατο ζωή ώστε όλοι να μάχονται γιαυτήν διαπράτοντας όλων των ειδών τα ανοσιουργήματα. Όμως πρίν απο αυτό το θρησκευτικό δηλητήριο προέκυψε η ασθένεια της  έπαρσης  των πνευματικών ταγών της κοινωνίας, των φιλοσόφων που διαχώρισαν το πνεύμα απο την ύλη  για να το μελετήσουν και σε αυτήν την  αφροσύνη τους διαχώρισαν  την ψυχή απο το σώμα οδηγώντας τα Έθνη απο τον φυσικό προορισμό τους στην αθεία, απο τον υλοζωϊσμό στη αλλοδοξία.

Είναι φανερό πως το σφάλμα της διάκρισης ψυχής και αίματος  προέκυψε απο τον κατακερματισμό  της ουσιαστικής εθνικής αντίληψης που  δεν αποσκοπούσε μόνο στην επιβολή  μιας ξένης θρησκείας στα  Έθνη αλλά στην διάλυσή τους αφού απαγορεύοντας την Εθνική θρησκεία σβήνεται η ιδέα του συλλογικού ασυνείδητου της φυλής χάνεται η οργανική συλλογικότητα  της και διαιρείται η κοινωνία στα άτομα που την απαρτίζουν και κατεπέκταση οι κύριοι και νομείς  του πλούτου μετατρέπονται σε υπηκόους των όποιων διαχειριστών του. Αυτός είναι ο πραγματικός λόγος που δεν νοείται πιστός σε οικουμενική θρησκεία, να παραμείνει εθνικός αφού η λειτουργία του εθνισμού την ακυρώνει αυτομάτως. Η εθνική λατρεία ως λατρεία του τόπου είναι και λατρεία του τρόπου των προγόνων, είναι κατεύθυνση της συλλογικής προσοχής στους Θεούς προστάτες του τόπου και τους προγόνους, απαιτεί την συγκέντρωση της συλλογικής ψυχής και του νού σε κοινές αρχές και αξίες, οράματα και προορισμούς. Η οικουμενική πρακτική αντίθετα είναι προσωπικός αγώνας για σωτηρία με ανταγωνιστές τους ανθρώπους, ένας ατομικός ανέστιος αγώνας με εχθρό την ίδια την κοινωνία των ανθρώπων και τους νόμους τους που περιφρονούνται. Αυτή είναι και η αιτία που οι φυσικές θρησκείες δεν επιβάλλονται και είναι ανεκτικές αφού δεν χρειάζεται. Αντίθετα οι τεχνητές θρησκείες για να υπάρξουν πρέπει να διαλύσουν τις συλλογικότητες να διχάσουν για να αποσπάσουν τα μέλη τους και μετά να επιτεθούν με αυτά για να τις διαλύσουν.

Μια καρκινική σκέψη και πρακτική που με το μανδύα της θρησκείας αποσκοπούσε πάντα στην διάσπαση της κοινωνικής ενότητος με τελικό σκοπό την διαχείρηση του πλούτου των εθνών και τους λαούς στην υπηρεσία τους. Αυτή η νοητική κερκόπορτα  άνοιγει σήμερα διάπλατα ώστε το αίμα να επιμιχθεί και κάθε φυλή να απωλεσθεί. Δια τούτο δεν πρέπει να χαθεί απο την μνήμη πως η φυλή είναι η ψυχή της, το αίμα η κατοικία της, αυτή είναι η ανάσσα του, όταν αρρωστήσει αυτό αρωσταίνει και αυτή, όταν χυθεί αυτό φεύγει και αυτή, πως οι ψυχές κοινού αίματος είναι αδερφές που φεύγουν και έρχονται στα σώματα του και αυτή η ενότητα της καταβολής, η κοινή αφετηρία και ο προορισμός διαμορφώνει το κοινό έθος στον τόπο του.

Η ψυχή, ύλη αδιόρατη, είναι ένα ηλεκρομαγνητικό πλέγμα που δίνει την ζωή στο σώμα και αφού το σώμα είναι φυλή τότε θα είναι και η ενέργειά του, αν η ψυχή δεν έχει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τότε δέν μπορούν να έχουν και τά σώματα που τις φέρουν αλλά αφού τα σώματα έχουν όπως είναι φανερό τότε θα έπρεπε να μπορούν να ζούν χωρίς αυτήν. Ομως όλα τα ανθρώπινα συναισθήματα είναι ψυχικά και είναι κοινά σε όλους τους ανθρώπους. Καί όπως δεν γεννιούνται λιοντάρια με ψυχή ελαφιού και και λαγοί με ψυχή πουλιού έτσι και καθε φυλή φέρει την ψυχή του χαρακτήρα της αφού οι ψυχές δεν είναι κοινές σε όλους. Αρα ο άνθρωπος φέρει ψυχή και αφού σε όλη την ιστορία του παρουσιάζεται σε φυλές με διακριτά χαρακτηριστικά τότε και οι ψυχές των φυλών έχουν ιδιαίτερο χαρακτήρα.

Αποτελεί αγώνα της μνήμης ενάντια στην λήθη λοιπόν να ξαναθυμηθούμε το μυστικό της ανθρώπινης ενότητος που δεν είναι άλλο απο τον σεβασμό της φυλής και του τόπου της, που απορέει απο την αναγνώριση της ευθύνης του τόπου πού έχει η φυλή που τον κατοικεί και την ουσιαστική ανάγκη της αποκλειστικότητος και κυριότητος του τόπου για την ύπαρξη της φυλής που δεν είναι άλλος απο τον ψυχικό δεσμό που αναπτύσσει και δημιουργεί με αυτόν για την εξέλιξή της. Να θυμηθούμε πως το κοινό αίμα και ο τόπος συνιστούν τα όρια της φυλής, το κοινό έθος και ο τρόπος την συνέχουν σε Έθνος, η φυλετική θρησκεία ο ψυχικός δεσμός με τον τόπο και το πνεύμα του τα προάγει και τα προστατεύει._

Γή+ανθρωποι της γής (γένος). ·         Γένη+γένη=φυλή-συγγενικές φυλές = Ομοφυλία

·         Γή + φυλή= εντοπιότητα- Πατρίδα (τόπος προγόνων και απογόνων)

·         Γη=Τροφή- ασφάλεια- αναπαραγωγή=ερωτική έλξη στην γή =Πατριωτισμός.

·         Καλλιέργεια της γής /σεβασμός στην φύση =Φυσιολατρία ·         Φροντίδα των τάφων=Προγονολατρία

·         Φυσιολατρία +Προγονολατρία= Λατρεία (αλληλεπίδραση με το περιβάλλον)=>

·         (φυλή ζώσα- οργανική συλλογικότητα-θρησκευτικότητα) =Θρησκεία της Φυλής (διαμόρφωση ιδιαιτερης στάσης και συμπεριφοράς- τρόπος ζωής -διακριτή ταυτότητα)=>ήθη και έθιμα (Εθος-Κοσμοαντίληψη-Πιστεύω  )=αγάπη / διατήριση του  Έθους=Παράδοση=> ιστορία του Εθνισμού.

·         Γή=>φυλή=>πατρίδα =>λατρεία=>Θρησκεία-Εθος=>Εθνος

Μεγιστίας Δωδωναίος Κήρυξ

http://kratosdimon.blogspot.gr/