ΤΑ ΔΑΝΕΙΑ ΤΩΝ ΠΡΑΚΤΟΡΩΝ "ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ" ΠΟΥ ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΑΔΙΑΜΑΡΤΥΡΗΤΑ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ 200 ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΠΕΝΤΕ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΠΤΩΧΕΥΣΕΙΣ.

Διαβάστε το Α' ΜΕΡΟΣ ΕΔΩ , το Β' ΜΕΡΟΣ ΕΔΩ και το Γ' ΜΕΡΟΣ ΕΔΩ

ΑΝΤΙ ΤΩΝ  ΨΕΥΤΙΚΩΝ ΕΟΡΤΩΝ  ΚΑΙ  ΠΑΝΗΓΥΡΕΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ 25Η ΜΑΡΤΙΟΥ  ΝΑ  ΔΙΑΒΑΣΟΥΜΕ  ΤΑ  ΠΡΑΚΤΙΚΑ  ΤΩΝ  ΔΑΝΕΙΩΝ  ΑΠΟ  ΤΟ  1821  ΠΟΥ  ΠΗΡΑΝ  ΟΙ  ΠΡΑΚΤΟΡΕΣ  ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ  ΚΑΙ  ΜΑΣ  ΚΡΑΤΟΥΝ  ΣΚΛΑΒΩΜΕΝΟΥΣ  ΣΤΟΝ  ΡΟΤΣΙΛΝΤ   ΕΔΩ  ΚΑΙ 200  ΧΡΟΝΙΑ.  Δ΄ ΜΕΡΟΣ

 Η  ΘΕΩΡΙΑ  ΤΩΝ  ΤΟΚΟΓΛΥΦΩΝ:

 

 «ΤΟ  ΧΡΕΟΣ  ΓΕΝΝΑ  ΧΡΗΜΑ».

            ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ,  "ΗΘΙΚΑ", 
"ΠΕΡΙ  ΤΟΥ  ΜΗ  ΔΕΙΝ  ΔΑΝΕΙΖΕΣΘΑΙ".

Πλούταρχος: "Ο ​​​​δ’ άπαξ ενειληθείς μένει χρεώστης διά παντός, άλλον εξ άλλου μεταλαμβάνων αναβάτην, ώσπερ ίππος εγχαλινωθείς". " Όποιος  μια  φορά  καταντήσει  χρεώστης, γίνεται τιθασευμένο άλογο  που  του φορούν χαλινάρι, χάνει οριστικά την ελευθερία του και απλώς αλλάζει κάθε τόσο καβαλάρη".

Πλούταρχος:  "ο τόκος φέρνει τόκο και το δάνειο δάνειο".  «γυπών δίκην έσθουσι και υποκείρουσιν αυτούς», "οι γύπες κατατρώνε και γδέρνουν τους οφειλέτες".
Πλούταρχος:  «Ο δανεισμός είναι πράξη υπέρτατης αφροσύνης και μαλθακότητας.  Έχεις;  Μη δανείζεσαι, γιατί δεν σου λείπουν. Δεν έχεις;  Μη δανείζεσαι γιατί δεν θα ξεπληρώσεις το χρέος σου. Οι οφειλέτες είναι δούλοι όλων των δανειστών τους. Είναι δούλοι δούλων αναιδών και βάρβαρων και βάναυσων. Και οι δανειστές μετατρέπουν την αγορά σε κολαστήριο για τους δύσμοιρους οφειλέτες, σαν όρνεα  τους κατακρεουργούν και τους κατασπαράζουν βυθίζοντας το ράμφος στα σωθικά τους. Φύγε να γλυτώσεις από τον εχθρό και τύραννό σου, τον δανειστή που θίγει την ελευθερία σου, βάζει πωλητήριο στην αξιοπρέπειά σου κι αν δεν του δίνεις, σε ενοχλεί· αν πουλήσεις, ρίχνει την τιμή· αν δεν πουλήσεις σε αναγκάζει· αν τον πας στο δικαστήριο προσπαθεί να επηρεάσει την έκβαση της δίκης· αν του ορκίζεσαι σε προστάζει· αν κρατάς την πόρτα κλειστή στήνεται στο κατώφλι και σου βροντά αδιάκοπα. Άνθρωπος που μπλέκει μια φορά, μένει χρεώστης για πάντα και σαν το άλογο που του έχουν φορέσει χαλινάρι, δέχεται στη ράχη του τον έναν αναβάτη μετά τον άλλον».

 Δελφικά Παραγγέλματα Προλεγόμενα
Αριστοφάνης, Νεφέλαι-Απόσπασμα
Πρόλογος
Εισαγωγή. Α'
Το αφύσικο του Δανεισμού, οι αφόρητες καταστάσεις που δημιουργεί, και πώς να τις αποφύγουμε
Αριστοτέλης, Ηθικά Νικομάχεια-Απόσπασμα
Εισαγωγή. Β'
Ο Πλούταρχος και το Έργο του
Εργογραφία του Πλουτάρχου
Ο Κατάλογος του Λαμπρία
Κατάλογος των σωζόμενων'Εργων του Πλουτάρχου
-Περί του μη δειν δανείζεσθαι
Αρχαίο κείμενο - Σύγχρονη Απόδοση
Σόλων - Απόσπασμα
-Περί του μη δειν δανείζεσθαι - Σχόλια
Αρχαία Παροιμία
Πολυδεύκης, Ονομαστικόν-Απόσπασμα
Αργυρό Τετράδραχμο Εφέσου - Σχόλιο
Περιεχόμενα

1827  -  Α΄  ΠΤΩΧΕΥΣΗ  ΤΟΥ  ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ  ΚΡΑΤΟΥΣ  ΑΠΟ  ΤΟΥΣ  ΕΛΛΗΝΕΣ  ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ

Το 1824 και το 1825  η  Ελλάδα  πήρε  από  αγγλοεβραίους  τοκογλύφους,  δύο  δάνεια,  συνολικού  ύψους συνολικά 2,8 εκ. λίρες στερλίνες. 
Η πρώτη πτώχευση ήταν θέμα χρόνου και ήρθε το 1827.  Το 1826 ανέλαβε την διακυβέρνηση ο Α. Ζαΐμης και στο ταμείο του κράτους βρήκε μόνο 16 γρόσια. 

Το δημόσιο ταμείο δεν μπορούσε να καλύψει ούτε τις απαραίτητες κρατικές δαπάνες.
Το 1927, ο Κυβερνήτης της Ελλάδας, ο Καποδίστριας, μπροστά στο αδιέξοδο, ζητά νέο δάνειο για την πληρωμή των τοκοχρεωλυσίων των δανείων. Οι δανειστές αρνούνται το δάνειο και η χώρα δηλώνει αδυναμία πληρωμής των υποχρεώσεών της, που προέκυπταν από τα «ληστρικά δάνεια» ή (αλλιώς) «δάνεια της ανεξαρτησίας».  Αυτό είχε ως αποτέλεσμα  πριν ακόμη την ανακήρυξη της ελληνικής ανεξαρτησίας, να  έχουμε αδυναμία εξυπηρέτησης των δανείων και την πρώτη πτώχευση της Ελλάδας.  Ήταν μια ιδιόμορφη πτώχευση, αφού εκείνη την περίοδο η Ελλάδα ήταν κράτος “εν τη γενέσει”. Γι’ αυτό και κάποιοι ιστορικοί υποστηρίζουν ότι η Ναυμαχία  του  Ναυαρίνου, που κατοχύρωσε την ανεξαρτησία της χώρας, έγινε και με σκοπό οι δανειστές μας να εισπράξουν τα λεφτά τους από ένα οργανωμένο κράτος.
Μεταξύ του 1828 και του 1830, οι στοιχειώδεις ανάγκες λειτουργίας του κρατικού μηχανισμού καλύπτονταν με μικρά ποσά που εξασφάλιζε ο Καποδίστριας από τη Γαλλία και τη Ρωσία.

1843  -  Β΄  ΠΤΩΧΕΥΣΗ  ΤΟΥ  ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ  ΚΡΑΤΟΥΣ  ΑΠΟ  ΤΟΥΣ  ΕΛΛΗΝΕΣ  ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ

Οι  έλληνες  πολιτικοί  πήραν  το 1832,  ένα  νέο  δάνειο  60.000.000  Γαλλικών  φράγκων,  με την εγγύηση των τριών μεγάλων Δυνάμεων.   Η κάθε μια εγγυήτρια δύναμη  εγγυήθηκε για το 1/3 του δανείου.  Την τρίτη δόση  όμως  του  δανείου,  η οποία ήταν 20 εκ. γαλλικά φράγκα,  η  Ελλάδα  δεν  έλαβε  ποτέ.  Επίσης  το 57%  του  δανείου  κατακρατήθηκε από την δανειοδότρια τράπεζα  στο εξωτερικό.  Η καθαρή εισροή  από το δάνειο  για την Ελλάδα ήταν μόλις 14,2%. Στο τέλος του 1859 η Ελλάδα έναντι του δανείου χρωστούσε υπερτριπλάσια των όσων λογιστικά είχε επωφεληθεί από το δάνειο.

Η χώρα μας  τότε  διέθετε περίπου  20.000  άνδρες  τακτικό στρατό.  Οι περισσότεροι καπετάνιοι  εμφάνιζαν περισσότερους άνδρες για να επωφελούνται τους επιπλέον μισθούς. Έτσι ενώ ένας Στρατηγός έπαιρνε μισθούς για 12.000 άνδρες στην ουσία πλήρωνε μόνο 3.000 μιας και είχε μόνο τόσους. Έτσι  φτάσαμε να έχουμε 12.000 Αξιωματικούς.

      Ο Ανδρέας Μεταξάς, Εθνικό Ιστορικό Μουσείο

                    Πρωθυπουργός της Ελλάδας

      3 Σεπτεμβρίου 1843 – 16 Φεβρουαρίου 1844

Την εξυπηρέτηση του δανείων της Επανάστασης ανέλαβε τελικά η βασιλεία του Όθωνα το 1832. Πήρε νέο δάνειο 60 εκατομμυρίων δραχμών από τους αδελφούς Ρότσιλντ (Μάιος 1833), το οποίο οι Άγγλοι το είχαν αρνηθεί στον “ρωσόφιλο” Καποδίστρια, πριν από πέντε χρόνια. Οι προστριβές με τους δανειστές ήταν καθημερινό φαινόμενο, η οικονομία δεν προόδευε, πόροι για την αποπληρωμή του δεν υπήρχαν κι έτσι ο Όθωνας πήρε σκληρά αντιλαϊκά μέτρα, τα οποία επιτάχυναν τις πολιτικές εξελίξεις και στις 3 Σεπτεμβρίου 1843 εκδηλώθηκε το στρατιωτικό κίνημα Καλλέργη, που οδήγησε στην παραχώρηση "Συντάγματος" από τον βασιλιά. Ουσιαστικά, όπως  γράφει  ο Παπαρρηγόπουλος, το κίνημα  οργανώθηκε  μέσα  στην  Αγγλική  πρεσβεία. Οι  άγγλοι  ζητούσαν  "σύνταγμα"  για  την  Ελλάδα, ενώ οι  ίδιοι  δεν  έχουν  "σύνταγμα"  ούτε  σήμερα. Μετά την δήθεν  "επανάσταση" της 3ης Σεπτεμβρίου, η χώρα μας κήρυξε στάση πληρωμών.

ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ   ΤΟΥ  ΔΑΝΕΙΟΥ

Το δάνειο αυτό συμφωνήθηκε με τους Ρότσιλντ στο Παρίσι και αποφασίστηκε να εκδοθεί σε τρεις σειρές των είκοσι εκατομμυρίων. Ο τόκος ορίστηκε στο 5% και το χρεωλύσιο στο 1%. Με τους όρους αυτούς θα είχαμε απόσβεση του δανείου σε 36 χρόνια.
Τελικά, από κάθε μία από τις Δυνάμεις εκδόθηκαν τα εξής ποσά: Από την Αγγλία 22.155.968 δραχμές, από τη Ρωσία 22.335.533 δραχμές και από τη Γαλλία 19.433.058 δρχ, δηλαδή συνολικά 63.924.559 δρχ.
Αν, όμως, λάβουμε υπόψη ότι το δάνειο εκδόθηκε προς 94%, ότι η μεσιτεία ανήλθε στο 2% και ότι σε όποιους δανειστές πλήρωναν τοις μετρητοίς γινόταν μια προεξόφληση  του κεφαλαίου 3,37%, έχουμε αμέσως μια απώλεια 6.986.013 δραχμών.
Από το καθαρό κεφάλαιο που απέμεινε των 56.948.546 μόνοι οι τόκοι και τα χρεωλύσια απορρόφησαν μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 1843 το ποσό των 33.080.795 δραχμών. Απέμειναν έτσι μόνο 23.867.751 δραχμές, οι οποίες δόθηκαν πράγματι από τους δανειστές, αλλά από αυτό το ποσό δόθηκαν 12.531.174 δρχ στην Τουρκία για εξαγορά της Φθιώτιδας και 2.238.559 δρχ σε πιστωτές προγενέστερους της βασιλείας του Όθωνα. 

Το 1842 έκλεισε με έλλειμμα 3.000.000 δρχ και η αναστολή πληρωμών ήταν μοιραία. Για να την προλάβουν, οι τρεις Μεγάλες Δυνάμεις συγκάλεσαν συνέδριο στο Λονδίνο την 1η Μαΐου 1843. Στο συνέδριο αυτό αποφασίστηκε ότι είναι δυνατές ετήσιες οικονομίες ύψους 3.700.000 από τον προϋπολογισμό και πως - για εγγύηση της εξυπηρέτησης του δανείου - έπρεπε να παραχωρηθούν στις Δυνάμεις οι εισπράξεις του τελωνείου της Σύρου.
Ο Όθωνας αναγκάστηκε να δεχτεί τους όρους αυτούς, όμως τα γεγονότα που ακολούθησαν στην Αθήνα (Επανάσταση της 3ης Σεπτέμβρη) εμπόδισαν την εφαρμογή τους και προκάλεσαν την αναστολή της πληρωμής οποιουδήποτε τόκου και χρεωλυσίου.

“ΑΓΙΑ  ΓΡΑΦΗ",  ΠΑΛΑΙΑ  ΔΙΑΘΗΚΗ, 

«ΠΡΟΦΗΤΗΣ»   ΙΕΡΕΜΙΑΣ

Ιερ. 9,6  τόκος ἐπὶ τόκῳ καὶ δόλος ἐπὶ δόλῳ·

Ιερ.  9,6   Οι  εβραίοι  βάζουν  τόκο  στον  τόκο  και  δόλο  στον  δόλο.

ΕΝΑΣ  ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΣ  ΠΡΕΣΒΥΣ  ΓΙΑ  ΤΑ  ΔΑΝΕΙΑ  ΤΩΝ  ΕΛΛΗΝΩΝ  ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ 

Στην  αθηναϊκή εφημερίδα  ΩΡΑ,  στο φύλλο της 16-9-1878,  υπάρχει  ένα άρθρο  (αντιγραφή)  του πρώτου πρέσβη της Αμερικής στην Ελλάδα Κάρολου Τάκερμαν (1868-1871), για το διαχρονικό – για την Ελλάδα – Δημόσιο χρέος της χώρας.

Ο Κάρολος Τάκερμαν (1827-1896), ένθερμος φιλέλληνας, προσεγγίζει το θέμα και από την πλευρά της Ελλάδος αλλά και των πιστωτών.

Το χρέος της Ελλάδος

Υπό την ανωτέρω επιγραφήν ο πρώην πρέσβυς της Αμερικής εν Αθήναις κ. Κάρολος Τάκερμαν εδημοσίευσε τα εξής εν τη «Σημαία» του Λονδίνου της 5/171878 ισταμένου.

«Ο κανονισμός ή ο προτεινόμενος κανονισμός μεταξύ της ελληνικής κυβερνήσεως και των πιστωτών αυτής των από μακρού χρόνου μη αποτινομένων χρεών της ελλ. κυβερνήσεως προκαλεί τα σχόλια του τύπου, τα οποία ενίοτε είναι άδικα ως προς την προτέραν καλήν της Ελλάδος πίστιν. Εάν αι περιστάσεις υφ’ ας συνήφθη το πρώτον και δεύτερον δάνειον εννοούντο κάλλιον ή ανεκαλούντο εις την μνήμην, δεν θα υπήρχεν ευλογοφανής αφορμή προς μομφήν του ελλ. έθνους, δ’ ό,τι ην αυτώ σχεδόν αναπόφευκτον.

Το πρώτον δάνειον επραγματοποιήθη εν ταις οδύναις επαναστάσεως κατά το φαινόμενον ελαχίστας παρεχούσης ελπίδας. Η διαπραγμάτευσις αυτού προς 59 και 55 τοις εκατόν υπήρξε το αποτέλεσμα των προσπαθειών ολίγων, των μη διαφερομένων και ενδιαφερομένων φιλελλήνων εν Λονδίνω. Εκ των 2,300,000 λιρών, διά την απότισιν των οποίων το όλον ελληνικόν έθνος προσεδοκά να καταστή υπεύθυνον, υπό ιδίαν στερεάν κυβέρησιν, μόνον 924,800 έφθασαν μέχρις Ελλάδος, η δε ποσότης αύτη αμέσως κατεδαπανήθη προς αγοράν υλικού προς εξακολούθησιν του πολέμου. Ότε ο πόλεμος επερατωθη κατά το 1828, έλλατον του πέμπου των Ελλήνων των αναμενόντων την ανεξαρτησίαν των, έλαβε ταύτην και το τρίτον μόλις της χώρας, υπέρ ης ο αγών, παρεχωρήθη υπό της διπλωματίας εις το νεαρόν βασίλειον. Ούτω περί τους 800.000 εγένοντο υπεύθυνοι διά την απότισιν χρέους συναφθέντος επ’ ονόματι σχεδόν πέντε εκατομμυρίων Ελλήνων. Μέγα μέρος του πρώτου δανείου ηγοράσθη παρ’ ολλανδών κερδοσκόπων προς 5 ή 6 τοις εκατόν, και ηδύνατο να εξοφληθή εις χαμηλάς τιμάς, εάν τα επόμενα δάνεια τα από του πρώτου πηγάσαντα δεν εκώλυον τούτο.

«Μετά επταετή καταστρεπτικόν πόλεμον οι Έλληνες υπό την έποψιν του πληθυσμού κατήντησαν ως αποικία τις, το δε βασίλειον της Ελλάδος απεκλείσθη από των γονίμων πεδιάδων της Θεσσαλίας και Ηπείρου και περιωρίσθη εντός χώρου 25.000 τετραγωνικών μέτρων, το ήμισυ του οποίου σύγκειται εκ δασών, πετρών και ελών ακαταλλήλων προς καλλιέργειαν. Όσον δ’ αφορά τους ‘‘Ελευθέρους Έλληνας’’ δύναταί τις ειπείν, ότι εξήλθον από της επαναστάσεως φέροντες ανά χείρας τα καπνίζοντα τουφέκιά των μόνον, ουδέν δ’ άλλο υλικόν προς συντήρησιν.

«Εναντίον όλων των δυσχερειών, η φυσική δραστηριότης του λαού επετέλεσε θαύματα εν τη εμπορική πρόοδω κατά την ακόλουθον πεντηκονταετηρίδα την πλήρη πολιτικών και κοινωνικών περιπετειών. Αλλά τα έσοδα του έθνους ουδέποτε εξισώθησαν προς τας δαπάνας, τούτο μεν αναμφιβόλως ένεκα απειρίας περί την πολιτικήν οικονομίαν, αλλά κατά μέγα μέρος εκ φυσικών αιτιών, των οποίων η πίεσις ην αναπόφευκτος.

«Σφάλλονται οι υποθέτοντες, ότι η ελληνική κυβέρνησις εσκόπει ή ήλπισε ποτέ να αποφύγη την τακτοποίησιν του δημοσίου χρέους. Κατά την εν τη πρωτευούση της Ελλάδος επί πολλά έτη διαμονήν μου ως, πρέσβυς, επανειλημμένως συνδιαλέχθην μετά του ηγεμόνος και των αλληλοδιαδόχων κυβερνήσεων επί του αντικειμένου τούτου, θεωρώ δ’ απλώς έργον δικαιοσύνης το να διακηρύξω, ότι εν ουδεμία περιπτώσει ανεκάλυψα  πρόθεσιν τινα εκ μέρους των εν τοις πράγμασι να φανώσιν ένοχοι κακής πίστεως προς τον δανειστήν του δημοσίου. Τουναντίον εύρον αυτούς πάντοτε προθύμους να συζητήσωσι το αντικείμενον υφ’ όλας αυτού τας επόψεις μεγάλως δ’ επιθυμούντας να φθάσωσιν εις πρακτικήν τινα λύσιν του δυσχερούς προβλήματος. Ενομίσθη ποτέ δυνατή η αγορά των χρεωγράφων δι’ ιδιωτών και η απότισις του όλου χρέους· αλλ’ η πρώτη απόπειρα νομίζω, ότι τοσούτον ηύξησε την ονομαστικήν αξίαν, ώστε το σχέδιον εγκατελείφθη ως άκαρπον. Οιοσδήποτε και αν η ο κανονισμός ο ήδη προτεινόμενος, είναι αναμφίβολον ότι διευθέτησις του ελληνικού χρέους, ή η προσέγγισις προς διευθέτησιν, ήθελεν ευλόγως προκαλέσει συγχαρητήρια υπέρ της ελληνικής κυβερνήσεως και του λαού ως επίσης και υπέρ των επί μακρόν χρόνον εγκαρτερησάντων δανειστών. Υπέρ αμφοτέρων των μερών λαλών, τολμώ να ειπώ ότι όροι συμβιβασμού υπερμέτρως βαρείς εις την ελληνικήν κυβέρνησιν δεν ήθελον ευεργετήσει λαόν, του οποίου η παλαίουσα πολιτική ύπαρξις δύναται να διατηρηθή μόνον διά της προς αυτόν μεγίστης ελευθεριότητος και ανοχής».

1893  - Γ΄  ΠΤΩΧΕΥΣΗ  ΤΟΥ  ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ  ΚΡΑΤΟΥΣ  ΑΠΟ  ΤΟΥΣ  ΕΛΛΗΝΕΣ  ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ

Μέχρι το 1900, ο συνολικός δανεισμός του  Ελληνικού  κράτους  έφθασε  στα 770 εκ. γαλλικά  φράγκα , από τα οποία στο χέρι πήραμε 389 εκ. γαλλικά  φράγκα , δηλαδή μόλις το 50,5%.

Με την συνηθισμένη τακτική τους  οι  «Έλληνες  πολιτικοί», υπογράψανε στους τοκογλύφους «γραμμάτια» και στο χέρι πήραμε μόλις τα μισά. Και φυσικά τα τοκοχρεολύσια έτρεχαν.  Τα  κυριότερα  δάνεια  των  ελλήνων  πολιτικών  ήταν:  Δύο επί Κουμουνδούρου, το 1879 και το 1890, συνολικά 180 εκ. γαλλικά  φράγκα.  Πέντε επί Χ. Τρικούπη το 1882-1885 και το 1886-1881, συνολικά 450 εκ. γαλλικά  φράγκα  και  ένα  επί Σωτηρόπουλου-Ράλλη το 1893, 9.7 εκ. γαλλικά  φράγκα.

Το  τελευταίο  δάνειο  του  Τρικούπη  το 

εξοφλήσαμε  το  1980,  στο   ακέραιο και δέκα

φορές πάνω.

Το 1898 η Ελλάδα θα τεθεί υπό τον Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο. 

 Ο  υπερδανεισμός με τοκογλυφικούς όρους, έφερε και πάλι  την τρίτη χρεοκοπία στην χώρα μας.

Ταυτόχρονα  οι  ξένοι  τοκογλύφοι  θα μας  χορηγήσουν  νέο  δάνειο 150  εκ. φράγκων.  Απ’ αυτό το 62%  θα  καταβληθεί ως αποζημίωση στην  Οθωμανική  Αυτοκρατορία κυρίως για την παραχώρηση της Θεσσαλίας και τον πόλεμο του 1897. Το 15% χρησιμοποιήθηκε για κάλυψη των ελλειμμάτων, το 20% στο κυμαινόμενο χρέος και το 3% στα έξοδα έκδοσης.

Η φράση Δυστυχώς επτωχεύσαμεν αποτελεί μια ιστορική αναφορά που αποδίδεται στον πρωθυπουργό της Ελλάδας, Χαρίλαο Τρικούπη. Ο Τρικούπης λέγεται πως χρησιμοποίησε τη φράση σε ομιλία του στη Βουλή στις 10 Δεκεμβρίου του 1893, αναφερόμενος στην οικονομική κατάσταση του κράτους και την αδυναμία του να αποπληρώσει το δημόσιο χρέος του. Η Κυβέρνησή του κήρυξε πτώχευση, η οποία και επέφερε την επιβολή του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου  σε βάρος της Ελλάδας. Έκτοτε, η φράση αυτή χρησιμοποιείται για να δηλώσει αποτυχία, τόσο για οικονομικά θέματα όσο και για γενικότερους λόγους.
Μόλις το 1879 η Ελλάδα ανέπνευσε οικονομικά από τους πιστωτές της και άρχισε να ξαναδανείζεται από τις ξένες χρηματαγορές. Τα επόμενα χρόνια ήταν περίοδος έντονης ανάπτυξης, με πρωτεργάτη τον Χαρίλαο Τρικούπη. Η χώρα δανείστηκε μεγάλα ποσά για έργα υποδομής, όπως ο σιδηρόδρομος και η διάνοιξη της διώρυγας της Κορίνθου, αλλά και για την υλοποίηση της Μεγάλης Ιδέας, δηλαδή της απελευθέρωσης των ελληνικών εδαφών, που ανήκαν στη θνήσκουσα Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Η κρίση στη διάθεση της σταφίδας, του βασικού εξαγωγικού προϊόντος της χώρας, επέτεινε το πρόβλημα του χρέους και ο πρωθυπουργός Χαρίλαος Τρικούπης αναγκάστηκε να αναφωνήσει στη Βουλή στις 10 Δεκεμβρίου του 1893 το περίφημο «Κύριοι, δυστυχώς επτωχεύσαμεν!». Η κατάσταση επιδεινώθηκε ακόμη περισσότερο μετά την ήττα των ελληνικών όπλων στον Ελληνοτουρκικό Πόλεμο του 1897, οπότε η χώρα μπήκε υπό Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο (6 Σεπτεμβρίου 1897), με την επιβολή των γνωστών μονοπωλίων σε σπίρτα, τσιγάρα, οινόπνευμα και άλλα προϊόντα

1932  - Δ΄  ΠΤΩΧΕΥΣΗ  ΤΟΥ  ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ  ΚΡΑΤΟΥΣ  ΑΠΟ  ΤΟΥΣ  ΕΛΛΗΝΕΣ  ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ

Την περίοδο αυτή συνομολογήθηκαν τέσσερα εξωτερικά δάνεια, συνολικά 521 εκ. γαλλικά  φράγκα.
Τα δύο πρώτα (76 εκ. γαλλικά  φράγκα ) μέχρι το 1910 και το τέταρτο 335 εκ. γαλλικά  φράγκα  το 1914.


ΠΟΥ  ΠΗΓΑΝ  ΤΑ  ΝΕΑ  ΔΑΝΕΙΑ:
 
Υπέρ της εξυπηρέτησης των ήδη υπαρχόντων εξωτερικών δανείων.  Από τότε ήταν της μόδας να πληρώνει η Ελλάδα χρεολύσια προηγούμενων δανείων με νέα δάνεια.  Καταλαβαίνουμε λοιπόν ότι την περίοδο αυτή υπογράψαμε νέα δάνεια για να πληρώνουμε τα παλιά.

ΤΟΤΕ  ΠΗΡΑΜΕ  ΚΑΙ  ΕΝΑ  ΔΑΝΕΙΟ

ΠΟΥ  ΜΟΝΟ  ΟΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΗΛΙΘΙΟΙ  

ΚΑΙ ΟΙ  ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΘΑ  

ΕΠΑΙΡΝΑΝ

 Την περίοδο αυτή υπογράψαμε και λάβαμε το πιο αισχρό δάνειο που έχει πάρει ποτέ χώρα.  
Το 1913 ο Ελληνικός Στρατός, αποτελούμενος από δυνάμεις της  Β. Ελλάδος, έχυσε το αίμα του για να καταλάβει μια στρατηγικής σημασίας σιδηροδρομική γραμμή.  

Την γραμμή Θεσσαλονίκης  – Κωνσταντινούπολης.

Η γραμμή κατελήφθη από τον Ελληνικό Στρατό. Φαίνεται όμως ότι οι “Σύμμαχοι” είχαν άλλα σχέδια για μας.  Ενώ την καταλάβαμε εμείς, ξαφνικά οι Γάλλοι αποφάσισαν ότι  η γραμμή τους ανήκει, στα πλαίσια της “συμμαχικής μοιρασιάς”.  Όμως ήταν κάτι που υπήρχε σε Ελληνικά εδάφη και δεν θα μπορούσαμε να δεχτούμε κάτι τέτοιο.  
Ετσι μας εξανάγκασαν να την αγοράσουμε. 
Κι επειδή ως συνήθως δεν είχαμε λεφτά, μας έδωσαν το δάνειο και μάλιστα σε δολάρια.
Μας έδωσαν ένα Καναδικό (δηλαδή Γαλλικό) δάνειο 8.000.000 δολαρίων για να πληρώσουμε στους Γάλλους μια σιδηροδρομική γραμμή την οποία εμείς την είχαμε καταλάβει με τον στρατό μας .

 

ΜΕΤΑ ΤΗΝ  ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ 

ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΝΕΑ ΔΑΝΕΙΑ ΠΟΥ  

ΕΦΕΡΑΝ ΤΗΝ ΠΤΩΧΕΥΣΗ ΤΟΥ 1932.

Μετά  την  Μικρασιατική καταστροφή ο ελληνισμός θα βρεθεί σε αμηχανία και σύγχυση. Από το 1924 μέχρι το 1928 ο κοινοβουλευτικοί  πολιτικοί θα βρεθούν σε οξύτατη κρίση, με 12 κυβερνήσεις, δηλαδή κάθε 4,5 μήνες και άλλη κυβέρνηση.

Από το 1924 μέχρι το 1930 εισέρευσαν στην Ελλάδα 1,16 δισ. χρυσά φράγκα, εκ των οποίων το 78% ήταν δάνεια.
Την περίοδο 1924-1931 συνομολογήθηκαν εννιά (9) εξωτερικά δάνεια, συνολικά 992 εκ. φράγκα.

Τα δάνεια αυτά προήλθαν από την Αγγλία κατά 48%, τις ΗΠΑ κατά 31% και τα υπόλοιπα σε μονοψήφια ποσοστά από Βέλγιο, Σουηδία, Γαλλία, Ολλανδία, Ελβετία, Αίγυπτο και Ιταλία Την ίδια περίοδο η εξυπηρέτηση του εξωτερικού δανεισμού απορροφούσε το 29% των τακτικών εσόδων.

Η  Μικρασιατική Καταστροφή το 1922 με την εισροή 1,5 εκατομμυρίων προσφύγων στην Ελλάδα, ανάγκασε τις κυβερνήσεις να καταφύγουν σε δανεισμό για να αντιμετωπίσουν το οξύ πρόβλημα. Η κρίση του 1929 με το κραχ της Γουόλ Στριτ είχε και τις παρενέργειές της και στην Ελλάδα. Η δραχμή δέχθηκε μεγάλες πιέσεις, τα συναλλαγματικά αποθέματα εξανεμίστηκαν και στις 18 Απριλίου 1932 από την Ελβετία, όπου ευρίσκετο, ο πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος αναγκάστηκε να κηρύξει στάση πληρωμών, δηλαδή πτώχευση, την τελευταία εμφανή, προς το παρόν, στη σύγχρονη ελληνική ιστορία.
 

Η  ΝΕΑ  ΠΤΩΧΕΥΣΗ  ΤΟΥ  ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ  ΛΑΟΥ 

ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΗΚΕ  ΕΠΙΣΗΜΑ  ΤΟΝ  ΜΑΪΟ 

ΤΟΥ  1932.

Η πτώχευση της Ελλάδας το 1932 έγινε επίσημα τον Μάιο του 1932 με την κήρυξη της παύσης πληρωμών από την Κυβέρνηση Ελευθερίου Βενιζέλου, ως αποτέλεσμα της διόγκωσης του εξωτερικού χρέους της χώρας λόγω της διεθνούς οικονομικής κρίσης και της μείωσης των εξαγωγών. Οι διεθνείς αιτήσεις του Ελευθερίου Βενιζέλου για την στήριξη της Ελλάδας στις δανειακές της υποχρεώσεις δεν είχαν θετικό αποτέλεσμα, με συνέπεια να εγκαταλειφθεί ο κανόνας του χρυσού, ραγδαία υποτίμηση και επακόλουθη χρεωκοπία.  Την Τετάρτη 27 Απριλίου 1932, η Ελλάδα εγκατέλειψε επισήμως τον «κανόνα του χρυσού». Η δραχμή υποτιμήθηκε ραγδαία και στις 5 Μαΐου η ισοτιμία της με την στερλίνα έπεσε από τις 456 δραχμές στις 539. Τον ίδιο μήνα το κράτος επισημοποίησε την χρεοκοπία του κηρύσσοντας παύση πληρωμών. Το κύρος του Βενιζέλου είχε τρωθεί ανεπανόρθωτα στην λαϊκή συνείδηση, ενώ ένα πανελλαδικό απεργιακό κύμα παρέλυε την χώρα. Στις 21 Μαΐου 1932, ο Ελευθέριος Βενιζέλος παραιτήθηκε από πρωθυπουργός.

ΣΗΜΕΡΙΝΗ  ΕΠΟΧΗ

ΜΕΤΑ  ΤΟΝ  ΠΟΛΕΜΟ  ΟΙ  ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ  ΑΡΧΙΣΑΝ  ΠΑΛΙ  ΝΑ  ΠΑΙΡΝΟΥΝ  ΔΑΝΕΙΑ. 

ΠΑΛΙΑ  ΤΟΥΣ  ΤΕΧΝΗ  ΚΟΣΚΙΝΟ…

Μέχρι το 1945 δεν θα υπάρξει νέος εξωτερικός δανεισμός  και  θα παγώσει η εξυπηρέτηση των παλαιών. 
Τα  μεταπολεμικά  προβλήματα  της οικονομίας  θα προσπαθήσουν  να  τα αντιμετωπίσουν συνολικά 18 κυβερνήσεις που θα προχωρήσουν σε οκτώ υποτιμήσεις. Κατά μέσο όρο κάθε 5,5 μήνες και άλλη κυβέρνηση και κάθε χρονιά και υποτίμηση.

Το δημόσιο χρέος συντίθεται από το προπολεμικό και το μεταπολεμικό. Το προπολεμικό, μέχρι το 1962 ήταν υπερτριπλάσιο του μεταπολεμικού. Στο προπολεμικό δημόσιο χρέος  το 90% καταλάμβανε ο προπολεμικός εξωτερικός δανεισμός.


Μέχρι το 1955 η Ελλάδα είχε συνάψει  τρία εξωτερικά δάνεια, συνολικά 145 εκ. δολάρια.  Στη συνέχεια θα συνάψει άλλα ΕΙΚΟΣΙΟΚΤΩ (28) εξωτερικά, συνολικά 406,4 εκ. δολάρια.

Ο μεταπολεμικός δανεισμός προήλθε κατά 58,4% από τις ΗΠΑ, κατά 19% από τη Δυτ. Γερμανία και κατά 14,36% από την Αγγλία. Τα υπόλοιπα από διεθνείς οργανισμούς.  Για την εξυπηρέτηση του  τελευταίου  εξωτερικού δανεισμού η Ελλάδα κατέβαλε το 128% της δανειακής προσόδου που λογιστικά είχε πάρει! Καταλάβατε το μέγεθος της τοκογλυφίας.

ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ  ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ  1967 -  1974

Ο εξωτερικός δανεισμός σημειώνει πολύ μικρή αύξηση,  σε  μία  οικονομία  που  προοδεύει  ταχύτατα,  με  ρυθμούς  8-9 %,  δεύτερη  στον  κόσμο  στην ανάπτυξη,  μετά  την  Ιαπωνία ! 
Συνολικά  πάρθηκαν  19 εξωτερικά δάνεια, μόλις στο 6,4% του νέου Δανειακού Χρέους,  που  εξοφλούνταν  γρήγορα,  ενώ  εξοφλήθηκαν  σχεδόν  όλα  τα  παλιά.  

Η  ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ  ΠΕΡΙΟΔΟΣ

Η  ΝΕΑ  ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ  ΤΩΝ  ΕΛΛΗΝΩΝ  ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ 

2010  -  Ε΄  ΠΤΩΧΕΥΣΗ  ΤΟΥ  ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ  ΚΡΑΤΟΥΣ 
ΑΠΟ  ΤΟΥΣ  ΕΛΛΗΝΕΣ  ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ  ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ    1975  - 1981
Η  ΡΟΤΣΙΛΔΙΚΗ  "ΝΕΑ  ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ"

Συνολικά  ο  Καραμανλής  πήρε   24 εξωτερικά δάνεια.
Τρία από την γαλλική κυβέρνηση και τα υπόλοιπα από διεθνείς οργανισμούς και τράπεζες.  Κυριαρχία του δολαρίου και απουσία της αγγλικής λίρας.


ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ  ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ  1981  - 1989

ΤΟ  ΡΟΚΦΕΛΕΡΙΚΟ  ΚΛΕΦΤΟΠΑΣΟΚ

ΤΟ  1985  Η  ΕΛΛΑΔΑ  ΓΙΝΕΤΑΙ  Η  ΠΡΩΤΗ  ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ   ΧΩΡΑ  ΣΤΟ  ΚΑΤΑ  ΚΕΦΑΛΗ  ΔΗΜΟΣΙΟ  ΧΡΕΟΣ

Οι απασχολούμενοι στο  «Ελληνικό»  κράτος   από 300.000   θα φθάσουν τις 640.000.

Τα ελλείμματα  του  κράτους  που  προκαλούσαν  οι  ίδιοι  οι  πολιτικοί  θα καλυφθούν κατά 106% από τον δανεισμό  από  εβραίους  τοκογλύφους.

Το 1985 η Ελλάδα του  Πανελλήνιου  Σοσιαλιστικού  Κινήματος  του  Ανδρέα  Παπανδρέου - Ροκφέλερ ήταν παγκόσμια  η  πρώτη  χώρα   στο κατά κεφαλήν Δημόσιο Χρέος.

  
ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ  ΚΑΙ  ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ  ΜΑΖΙ

Μεταξύ το 1975-87   Ο  Καραμανλής  και  ο  Παπανδρέου  συνομολόγησαν  18,4 δισ. δολάρια εξωτερικών δανείων, εκ των οποίων το 81% διετέθη για την εξυπηρέτηση των τόκων  και  του  κεφαλαίου  των  δανείων.

ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ 200 ΧΡΟΝΙΑ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ,  

ΕΞ ΑΙΤΙΑΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΤΟΥ:  

1.  πληρώνει δάνεια, τα οποία δεν τα έλαβε ποτέ.

2.  Πληρώνει  δάνεια,   μέχρι και 200 φορές πάνω την αξία τους

3.  πληρώνει  δάνεια, για πράγματα που έχυσε  το αίμα του  για να τα αποκτήσει.

ΣΚΕΦΘΕΙΤΕ:  το 1994 χρωστούσαμε 90 δις ευρώ, πληρώσαμε 517 δις ως το 2010 και παρ όλα αυτά χρωστάμε άλλα 340 δις.

ΟΛΟΙ  ΟΙ  ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΙ  ΕΤΡΕΧΑΝ  ΝΑ  ΔΑΝΕΙΣΟΥΝ  ΤΗΝ  ΕΛΛΑΔΑ

Οι  εβραϊκές  τράπεζες δεν είχαν καμία όρεξη να σταματήσουν να δανείζουν  την  Ελλάδα,  γιατί επί 200 χρόνια  ο  Ελληνικός  λαός  πληρώνει αδιαμαρτύρητα.
Αποπληρώναμε δάνεια της πρώτης περιόδου της Επαναστάσεως του 1821 μέχρι και την προηγούμενη δεκαετία, ενώ  οι  εβραϊκές  τράπεζες  κέρδιζαν τεράστια ποσά από χρεολύσια κάθε χρόνο, χωρίς να κάνουν απολύτως τίποτα.  Από το αστρονομικό ποσό που έχουμε πληρώσει τα 200 αυτά χρόνια, ζήτημα να έχουμε λάβει στην πραγματικότητα ένα 25%.  Αν σκεφτείτε ότι από το 1994 ως το 2010 πληρώσαμε ως χώρα 571.000.000.000 (πεντακόσια εβδομήντα ένα δισεκατομμύρια ευρώ) φανταστείτε τι έχουμε πληρώσει τα τελευταία 200 χρόνια.  Ο  ηλίθιος  Έλληνας  είναι  ο πλέον καλοπληρωτής δανείων  στον  κόσμο  τα τελευταία 200 χρόνια. 

Και αυτά που μας ζητάνε σήμερα, δεν είτε τίποτε άλλο παρά υπερτοκοχρεολύσια, ανακεφαλαιοποιήσεις τόκων και σε καμία περίπτωση δεν είναι χρήμα το οποίο το λάβαμε στα χέρια μας  και το σπαταλήσαμε.-

 ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

1.   Αγγελος Αγγελόπουλος,  Δημόσιον χρέος της Ελλάδος (εκδόσεις Ζαχαρόπουλου, Αθήναι, 1937).

2.   Νίκος Σ. Παντελάκης,    Δημόσια Δάνεια (εκδόσεις ΜΙΕΤ, Αθήνα, 1995

3.   Α. Ανδρεάδη, "Ιστορία των Εθνικών Δανείων"  1904.


                          ΤΕΛΟΣ

ΖΗΝΩΝ  ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ