Η ΚΙΒΩΤΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ ΚΑΙ Η ΣΚΗΝΗ ΤΟΥ ΜΑΡΤΥΡΙΟΥ. Η ΕΞΟΛΟΘΡΕΥΣΗ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ ΜΕ ΒΙΟΛΟΓΙΚΑ ΟΠΛΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΙΟΥΔΑΙΟΥΣ, ΑΠΟ ΤΟ 1200 Π.Χ. ΜΕΧΡΙ ΤΟ 600 Π.Χ.

Η ΚΙΒΩΤΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ: ΕΝΑ ΚΙΒΩΤΙΟ ΒΙΟΛΟΓΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΜΕ ΠΤΩΜΑΤΙΚΑ ΔΗΛΗΤΗΡΙΑ. ΟΙ ΝΙΚΗΤΗΡΙΕΣ ΜΑΧΕΣ ΤΩΝ ΙΟΥΔΑΙΩΝ ΕΧΟΥΝ ΠΑΝΤΟΤΕ ΤΟ ΙΔΙΟ ΜΟΤΙΒΟ. ΟΙ ΙΟΥΔΑΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΨΗΛΑ ΣΕ ΜΙΑ ΠΗΓΗ ΧΕΙΜΑΡΡΟΥ, ΟΙ ΑΝΤΙΠΑΛΟΙ ΚΑΤΩ ΣΤΗΝ ΚΟΙΛΑΔΑ, ΝΑ ΠΙΝΟΥΝ ΑΝΥΠΟΠΤΟΙ ΤΟ ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΣΜΕΝΟ ΝΕΡΟ ΤΟΥ ΧΕΙΜΑΡΡΟΥ.

  ΠΩΣ  ΕΠΝΙΞΑΝ  ΟΙ  ΕΒΡΑΙΟΙ  ΤΟΥΣ  ΑΙΓΥΠΤΙΟΥΣ  ΣΤΗΝ  ΕΡΥΘΡΑ  ΘΑΛΑΣΣΑ  ΤΟ  1200  Π.Χ.  ΥΠΟΘΕΣΗ  ΤΩΝ  ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ:  "Ο  ΚΑΛΟΣ  ΙΕΧΩΒΑ  ΕΣΤΕΙΛΕ  ΠΑΛΙΡΡΟΙΑΚΟ  ΚΥΜΑ  ΑΠΟ  ΤΗΝ  ΕΛΛΑΔΑ".   

(Απόσπασμα  από  το  διαφωτιστικό  βιβλίο  του   Μ.  Καλόπουλου  «Ο  ΕΝΟΠΛΟΣ  ΔΟΛΟΣ»,  σελίδες  118 – 126),  www.greatlie.com 
Ο  τέως πρόεδρος των ελλήνων ιατροδικαστών  Ματθαίος Τσούγκας, ονόμασε το παραπάνω  βιβλίο  ως «το πληρέστερο εγχειρίδιο αρχαίας δηλητηριογνωσίας» και δεν έχει  καθόλου άδικο.

Τα  βιβλικά  στοιχεία  που  έχουμε  για  το  μυστηριώδες  αυτό  αντικείμενο,  που  το  σκοτεινό  του  περιεχόμενο  εμπνέει  ακατάπαυστα  μία  ισχυρή  ιστορική  ανατριχίλα.

Η   Κιβωτός  της  Διαθήκης  ή  Κιβωτός  των  Μαρτυρίων  ήταν  ένα  ξύλινο  κιβώτιο  από  πολύτιμο  ξύλο  «σιττίμ»  (Ακακία)  επιχρυσωμένο  (καταχρυσωμένο)  εσωτερικά  και  εξωτερικά,  με  διαστάσεις  1,25  μέτρα  μήκος  (δυόμισι  πήχες)  και  περίπου  0,75  μέτρα  στο  ύψος  και  στο  πλάτος  (ενάμισι  πήχη).  Γεν. ΚΕ΄10.

Προορίζεται  δε  να  δεχθεί  «κάτι»  που  η  Βίβλος  το  ονομάζει  «μαρτύρια».

Τα  «μαρτύρια»  αυτά,  ο  θεός υποσχέθηκε  να  τα  δώσει  στον  Μωυσή  ψηλά  πάνω  στο  ιοθορικό  όρος  Σινά:  «Και  θέλεις  θέσει  εν  τη  κιβωτώ  τα  μαρτύρια  τα  οποία  θέλω  δώσει  εις  σε».

Λίγο  αργότερα  η  αφήγηση  μας  βεβαιώνει  πως  αυτό  πράγματι  συνέβη:  «λαβών  τα  μαρτύρια  έθεσεν  εν  τη  κιβωτώ»  Εξ. Μ΄20.

  ΤΙ  ΕΙΝΑΙ  ΤΑ  ΜΑΡΤΥΡΙΑ  ΠΟΥ  ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ  ΕΚΤΟΤΕ  ΜΕΣΑ  ΣΤΗΝ  ΚΙΒΩΤΟ;

Τι  μπορεί  όμως   να  είναι   τα  «μαρτύρια»  αυτά  που  ο  Ιοθόρ  ο  ιερέας   έδωσε  στον  Μωυσή  ψηλά  στην απομόνωση  του  Σινά;  Μήπως  είναι  οι  «νόμοι»,  οι  «εντολές»  ή  και τα  «διατάγματα»  που  όλοι  γνωρίζουμε  ότι  πήρε  από  το  χέρι  του  «θεού»  ψηλά  στο  όρος;

Όχι,  είναι  σαφώς  κάτι  διαφορετικό  απ’  όλα  αυτά.

Ο  ιερέας – βασιλέας  Δαυίδ,  άριστος  γνώστης  των  «μαρτυρίων»  αυτών  τα  διαχωρίζει  σαφώς  από  όλες  τις  γραπτές  ή  προφορικές  εντολές  του θεού  του,  λέγοντας  λίγο πριν  πεθάνει  στον  γιο  του  Σολομώντα:  «έσο  ανήρ  και  φύλαττε  τας  εντολάς  του  Κυρίου,  τα  διατάγματα  αυτού,  τα  προστάγματα  αυτού  και  τας  κρίσεις  αυτού  και  τα  μαρτύρια  αυτού.  Α΄ ΒΑΣ. Β΄2.
Έτσι  με  πολύ  σαφήνεια  διαχωρίζονται  κατ΄ επανάληψη  στα  κείμενα  της  Βίβλου,  τα  "μαρτύρια"  από  τις  υπόλοιπες  "εντολές",  "διατάγματα",  "προστάγματα"  και  "κρίσεις".

  Η  λέξη  μαρτυρία  δεν  πρέπει  να  συγχέεται  με  την  λέξη  μαρτύρια.  Διότι  η  πρώτη  είναι  η  απλή  επιβεβαίωση  κάποιων  πραγμάτων.  Ενώ  η  δεύτερη  εννοεί  ιδιαίτερα  την  βασανιστική  (μαρτυρική)  κατάσταση  που  πρέπει  να  επιβάλλει  ή  να  υποστεί  κανείς,  για  να  υποκύψει  στις  διαθέσεις  των  άλλων.  Το  λεξικό  του  Σταματάκου  λέει  σχετικά  ότι:  η  λέξη  "μαρτύριον"  προέρχεται  από  την  λέξη  "μέρμερος"  που  σημαίνει  πλήρης  μεριμνών,  ο  προξενών  πολύ  φροντίδα,  βλαβερός,  ολέθριος.  Η  λέξη  "μαρτύρια"  λοιπόν,  δεν  είναι  καθόλου  μακριά  από  την  ουσία  των  πραγμάτων,  όπως   θα  αναλυθούν.            

ΣΤΗΝ  ΚΙΒΩΤΟ  ΤΗΣ  ΔΙΑΘΗΚΗΣ  ΔΕΝ  ΕΦΥΛΑΣΣΟΝΤΟ  ΟΙ  ΠΛΑΚΕΣ  ΤΩΝ  «ΔΕΚΑ  ΕΝΤΟΛΩΝ»,  ΟΥΤΕ  ΤΟ  «ΜΑΝΝΑ»,  ΟΥΤΕ  Η  ΡΑΒΔΟΣ  ΤΟΥ  ΑΑΡΩΝ,  ΠΑΡΑ  ΜΟΝΟ  ΤΑ  «ΜΑΡΤΥΡΙΑ».

Πολλοί  λοιπόν  είναι  αυτοί  που  αναρωτήθηκαν,  τι   ακριβώς  ήταν  αυτά  τα  «μαρτύρια»  που  θεωρήθηκαν  το  πολυτιμότερο  απόκτημα  του  Μωυσέως,  ώστε  τιμής  ένεκεν  να  ονομάσει  ολόκληρη  την  λατρευτική  σκηνή  το  θεού  του,  από  το  όνομα  των  υλικών  αυτών,  ως  «σκηνή  του  μαρτυρίου».

Δεν  είναι  λίγοι  αυτοί,  που  θέλοντας  να  αποτρέψουν  οποιοδήποτε  υποψιασμό,  (πράγμα  που  δυστυχώς  πέτυχαν)  προβάλλουν  τον  ισχυρισμό  ότι,  δεν  επρόκειτο  για  τίποτε  το  ιδιαίτερο  και  με  πολύ  έμφαση  τονίζουν  ότι  εντός  της  κιβωτού  εφυλάσσοντο  οι  πλάκες  των  εντολών  και  παραθέτουν  το  εδάφιο  Έξοδος  ΚΕ΄16,  όπου  όμως  δεν  ομιλεί  για  «πλάκες  νόμου»  αλλά  για  μαρτύρια  των  οποίων  την  φύση  έχουμε  εδώ  υπό  έρευνα.  (Η  εβραϊκή   παράδοση  πολύ  αργότερα  υιοθέτησε  αυτόν  τον  βολικό  ισχυρισμό).

Στην  ίδια  καθησυχαστική  κατεύθυνση,  αναφέρουν  επίσης,  ότι  μέσα  στην  κιβωτό  εφυλάσσετο  η  στάμνα  με  το  θεόσταλτο  «μάννα».  Το  σχετικό  όμως  εδάφιο  που  παραθέτουν  λέει:  «και  θέσε  αυτήν  (την  στάμνα  δηλαδή  με  το  μάννα)  έμπροσθεν  του  Κυρίου»,  Έξ.  ΙΣ 33,  έμπροσθεν  της  κιβωτού  λοιπόν  και  όχι  εντός  της.  Αναφέρουν  επίσης  ότι  η  ράβδος  του  Ααρών  κατέληγε  μέσα  στην  κιβωτό  των  μαρτυρίων  και  παραθέτουν  το  εδάφιο  που  λέγει  σχετικά:  «και  είπε  Κύριος  προς  τον  Μωυσή  απόθες  (τοποθέτησε)  την  ράβδον  του  Ααρών  έμπροσθεν  των  μαρτυρίων  δια  να  φυλάττηται  εις  σημείον»  Αριθ.  ΙΖ΄25.  Αριθ.  ΙΖ΄ 10.

Και  πάλι  «εμπροσθεν»  λοιπόν  των  «μαρτυρίων»  και  όχι  εντός  της  κιβωτού  των  μαρτυρίων.  Άλλωστε  πως  θα  χωρούσε  η  τεράστια  ράβδος  του  Ααρών  μέσα  στην  κάσα  των  μαρτυρίων  που  το  συνολικό  μήκος  της  δεν  ξεπερνούσε  όπως  είπαμε  το  1,25  μέτρα. 

Τι  υπήρχε  λοιπόν  τελικά  μέσα  στην  κιβωτό,  αφού  όλα  τα  παραπάνω  κατέληξαν  μπροστά  απ΄ την  κιβωτό;

Τα  μόνα  "πράγματα"  που  «έθεσεν  εν  τη  κιβωτώ»  (Έξ.  Μ 20)  ή  όπως  σαφέστατα  και  ακριβολογώντας  το  αποδίδουν  οι  Ο΄:  «ενέβαλεν  εις  την  κιβωτόν»,  και  όχι  έμπροσθεν  αυτής,  ήταν  τα  μαρτύρια  (Ο  Εξ.  Μ 18).     

  ΤΙ  ΗΤΑΝ  ΟΜΩΣ  ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ  ΑΥΤΑ  ΤΑ  «ΜΑΡΤΥΡΙΑ»;

 

Από  την  ιστορία  που  η  κιβωτός  αυτή  δημιούργησε  στις  μάχες,  προκαλώντας  ξέφρενο  ενθουσιασμό  στους  Ισραηλίτες  και  τρομοκρατώντας  τους  αντιπάλους  (Α΄ Σαμ. Δ΄7),  συμπεραίνουμε  ότι  επρόκειτο  πράγματι  για  «κάτι»  εξαιρετικά  πολύτιμο.  Έτσι  μια  πληθώρα  ερευνητών,  κατέληξαν  να  μιλούν  αόριστα  περί  «ιερών  αντικειμένων»  και  άλλοι  δήθεν  πιο  συγκεκριμένοι  περί  «ιερών  λίθων»!   Περίεργες  δηλαδή  «πέτρες»,  που  εφυλάσσοντο  στην  κιβωτό  για  τις  σπάνιες  και  ανεκτίμητες  ιδιότητές  τους !  Οι  ίδιοι  όμως  αυτοί  οι  ερευνητές  περιέργως  ποτέ  δεν  θέλησαν  να  προεκτείνουν  την  ίδια  τους  την  σκέψη  και  να  υποψιαστούν  την  τόσο  ενδιαφέρουσα  έννοια  του  «πολύτιμου»  και  «ανεκτίμητου»  για  ένα  μικρό  νεοσύστατο  έθνος,  που  βρίσκεται  σε  διαρκή  εμπόλεμη  διείσδυση  και  επιθετικότητα.

Ο  ΚΟΡΔΑΤΟΣ

 

Ο  Κορδάτος,  γράφοντας  για  το  περιεχόμενο  της  κιβωτού  σημειώνει  αρκετά  εύστοχα:  «Ήταν  φυλαχτό  και  ενθύμιο  μαζί.  Αυτό  το  φυλαχτό  που  δεν  ξέρουμε  τι  λογής  ήταν,  κανένα  κομμάτι  λάβας  ή  πέτρας  από  το  ηφαίστειο,  ήταν  τοποθετημένο  μέσα  σε  μια  κιβωτό.  Αργότερα  η  γύρω  από  την  κιβωτό  παράδοση  παραμορφώθηκε  και  καλλιεργήθηκε  η  ιδέα  πως  η  κιβωτός  είχε  μέσα  τις  δέκα  εντολές.  Αυτό  δεν  είναι  σωστό.  Η  παράδοση  είναι  υστερόχρονη.  Η  κιβωτός  έπρεπε  να  περιέχει κάτι  ιερό,  το  πιο μεγάλο  ιερό,  που  θα  προστάτευε  τους  Ισραηλίτες στους  ξένους  και  άγνωστους  τόπους  απ΄ όπου  θα  περνούσαν.  «Και  θέλεις  θέσει  εν  τη  κιβωτώ  τα  μαρτύρια  τα  οποία  θέλω  δώσει  εις  σε».  (Έξ. ΚΕ΄15).  Τούτη  είναι  η  αρχαιότερη  πηγή,  όλα  τα  άλλα  είναι  προσθήκες  νεότερες.  Η  κιβωτός  με  το  περιεχόμενό  της  θεωρούνταν  σαν  το  πιο  μεγάλο  ιερό  των  πολεμιστών  του  Ισραήλ»  Από  το  βιβλίο  του  «Η  Π.  Διαθήκη  στο  φως  της  κριτικής»  σελ.  100.

Ο  LOBS  

Ο  Lobs,  γράφει  κι  αυτός  για  πολύτιμες  πέτρες  με  περίεργες  ιδιότητες.  Άποψη  που  συμμερίζονται  αρκετοί  ακόμα  ερευνητές.   Φυσικά  πρέπει  να  αποκλειστούν  απ΄ τους  υποψιασμούς  μας  οι  γνωστές  σε όλους  μας  «πολύτιμες  πέτρες»,  που  κατ΄ επανάληψη  αναφέρονται  στην  βιβλική  αφήγηση,  χωρίς  ποτέ  να  προκαλούν  ένα  ξέσπασμα  εμπιστοσύνης  και  αυτοπεποίθησης,  που  φαίνεται  να  εμπνέουν  τα  αυθεντικά  «μαρτύρια»  της  κιβωτού.  

ΤΑ  «ΜΑΡΤΥΡΙΑ»  ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ  ΦΟΒΟ  ΚΑΙ  ΦΡΙΞΗ  ΣΤΟΝ  ΙΔΙΟ  ΤΟΝ  ΔΑΥΙΔ

 

Ο  ψαλμός  ΠΙΘ΄ του  Δαυίδ,  που  είναι  σχεδόν  αποκλειστικά  αφιερωμένος  στα  «μαρτύρια»  μας  δίνει  μια  γεύση  απ΄ τα  ποικίλα  συναισθήματα  που  δημιουργούσε  στον  στρατηλάτη  ιεροβασιλέα  Δαυίδ,  η  γνώση  και  η  επαφή  με  τα  «μαρτύρια»  που  εφυλάσσοντο  στην  πολύτιμη  κιβωτό.

  Ο  πετυχημένος  πολέμαρχος  βασιλέας  και  ιερέας  (Προφητάναξ ! )  Δαυίδ,  σε  ένα  και  μόνο  ψαλμό  μας  ξεναγεί  κυριολεκτικά  στις  ιδιότητες  των  "μαρτυρίων",  αλλά  και  στα  συναισθήματά  του  γι΄αυτά  λέγοντας:  

"Μακάριοι  οι  εξερευνώντες  τα  μαρτύρια  αυτού  (τιυ  Κυρίου0.  Εν  τη  οδώ  των  μαρτυρίων  σου  εφράνθην.  Ως  δια  πάντα  τα  πλούτη,  (άρα  δεν  είναι  συνήθεις  πολύτιμες  πέτρες  και  συνεπώς  συνηθισμένα  πλούτη)  εφύλαξα  τα  μαρτύριά  σου,  τα  μαρτύριά  σου  μελέτη  μου  εστί  και  οι  σύμβουλοί  μου  τα  δικαιώματά  σου  (εδώ  τα  μαρτύρια  εξομοιώνονται  με  συμβούλους  και  θεϊκά  δικαιώματα ! ),  θέλω  μελετά  εις  τα  θαυμάσιά  σου.  Προσεκολλήθην  εις  τα  μαρτύριά  σου  Κύριε  μη  με  καταισχύνης.  Και  ελάλουν  εν  τοις  μαρτυρίοις  σου  εναντίον  βασιλέων  (εδώ  γίνεται  σαφής  η  προσκόλλησή  του  αλλά  και  η  καύχησή  του  κατά  των  γύρω  βασιλέων  με  την  πεποίθηση  που  του  χαρίζουν  τα  μαρτύρια).  Ας  επιστρέψωσιν  εις  εμέ  οι  γνωρίζοντες  τα  μαρτύριά  σου  (άρα  υπήρχαν  ειδικοί  γνώστες  των  μαρτυρίων  των  οποίων  την  επιστροφή  αποζητούσε).  Τα  μαρτύριά  σου  εκληρονόμησα,  ταύτα  είναι  η  αγαλλίαση  της  καρδίας  μου,  αγάπησα  τα  μαρτύριά  σου,  αλλά  έφριξεν  η  σαρξ  μου  εκ  του  φόβου  ( ! ),  θέλω  γνωρίσει  τα  μαρτύριά  σου.  Καιρός  είναι  να  ενεργήσει  ο  Κύριος.  Θαυμαστά  τα  μαρτύριά  σου.  Τα  μαρτύριά  σου  τα  οποία  διέταξας  είναι  δικαιοσύνη  και  υπερτάτη  αλήθεια.  Εφύλαξεν  η  ψυχή  μου  τα  μαρτύριά  σου,  και  ηγάπησα  αυτά  σφόδρα.  Εφύλαξα  τας  εντολάς  και  τα  μαρτύριά  σου.  Πολλοί  είναι  οι  καταδιώκοντές  με  και  οι  θλίβοντές  με.  Αλλά  από  των  μαρτυρίων  σου  δεν  εξέκλινα,  ας  είναι  η  χείρ σου  εις  βοήθειάν  μου".     

Είναι  η  αλήθεια,  ότι  ενώ  μας  λέει  αρκετά,  ούτε  ο  ψαλμωδός  Δαυίδ,  που  γνώριζε  πολύ  καλά  το  περιεχόμενο  της  κιβωτού,  μας  αφήνει  να  δούμε  καθαρά  τι  ακριβώς  είναι  τα  «μαρτύρια».  Αυτό  όμως  είναι  αρκετά  αναμενόμενο  και  φυσιολογικό  αφού  πρόκειται  για  το  πολυτιμότερο  μυστικό  της  δύναμής  του.

Σε  μια  συνηθισμένη  γρήγορη  ανάγνωση  του  ΠΙΘ΄ ψαλμού,  με  τα  176  εδάφιά  του,  κανείς  δεν  προσέχει  ότι  τα  «μαρτύρια»  περιγράφονται  συγκαλυμμένα  23  και  πλέον  φορές.  Λέξεις  μάλιστα  που  θα  έδιναν  νόημα  στην  περιγραφή  τους,  βρίσκονται  εναλλάξ  μια  στην  μετάφραση  των   Ο΄ και  άλλοτε  στην  εβραϊκή  μετάφραση  της  Μασσόρας.

Ανακεφαλαιώνοντας  λοιπόν,  όσα  τα  παραπάνω  εδάφια  μας  αφήνουν  να  δούμε,  βλέπουμε  ότι  ο  ψαλμωδός  θεωρεί  τα  μαρτύρια  πολυτιμότερα  από  κάθε  πλουτισμό,  τα  συμβουλεύεται,  τα  μελετά  και  είναι  γι  αυτόν  τα  «δικαιώματα  του  Κυρίου».  Αυτά  τα  «μαρτύρια – δικαιώματα»  είναι  γι  αυτόν  ο  τρόπος  ή  το  μέσον  απόδοσης  (εξασφάλισης)  της  υπέρτατης  δικαιοσύνης  (ή  δικαίωσης)  και  αλήθειας,  αλλά  ταυτόχρονα  τα  φοβάται  και  φρίττει  η  σάρκα  του,  ενώ  γνωρίζει  ότι  επιθυμεί  να  επιστρέψουν  κοντά  του  οι  γνωρίζοντες  τα  «μαρτύρια»  διότι  μ΄αυτά  «ενεργεί  ο  Κύριος»  και  τον  βοηθάει  και  τον   απελευθερώνει  από  τους  εχθρούς  του.

ΤΙ  ΕΣΤΙ  ΤΑ  ΜΑΡΤΥΡΙΑ;

Βέβαια  τίποτε  το  διάφανα  κατανοητό  δεν  βγαίνει  από  την  πρώτη  αυτή  συλλογή  στοιχείων.  Δεν  θα  περιμέναμε  όμως  να  είναι  τα  πράγματα  ευκολότερα,  μια  και  ερευνούμε  όχι  για  κάτι  απλό  και  συνηθισμένο,  αλλά  για  τα  υλικά  αυτά,  που  με  τόση  μυστικότητα  εφυλάσσοντο  στο  διασημότερο  κιβώτιο  φύλαξης  μυστικών,  την  πολυθρύλητη  «κιβωτό  της  διαθήκης»,  δηλαδή  «ένα  απ΄ τα  μεγαλύτερα  αρχαία  μυστικά  της  ανθρωπότητας».

 Υπάρχει  όμως,  μία  συγκεκριμένη  ερώτηση  (και  απάντηση)  μέσα  στην  ίδια  την  Βίβλο,  που  η  απάντησή  της  προσδιορίζει  με  πολύ  μεγαλύτερη  σαφήνεια,  τι  είναι  πραγματικά  αυτά  τα  "μαρτύρια".

   

Διαβάζουμε  αργά  και  προσεκτικά:   
«Θέλετε  φυλάττει  επιμελώς  τας  εντολάς  του  Κυρίου  και  τα  μαρτύρια  αυτού.  Και  όταν  ερωτήσει  σε  ο  υιός  σου  αύριον  λέγων,  τι  εστί  τα  μαρτύρια  και  τα  δικαιώματα  τα  οποία  Κύριος  ο  Θεός  ημών  σας  προσέταξε;  Τότε  θέλεις  ειπεί  προς  τον  υιόν  σου».

(Αμέσως  στην  συνέχεια,  ακολουθεί  η  σαφέστερη  στην  Βίβλο  απάντηση,  για  το  τι  είναι  ή  τι  αντιπροσωπεύουν  τα  «μαρτύρια»,  αλλά  και  τα  «δικαιώματα»,  που  περιέργως  εδώ  εξισώνονται).

   Διαβάζουμε  λοιπόν  την  απάντηση  για  το  τι  είναι  τα  μαρτύρια:

«Τότε  θέλεις  ειπεί  προς  τον  υιόν  σου,  δούλοι  ήμεθα  εν  Αιγύπτω   και  ο  Κύριος  εξήγαγεν  ημάς  εξ  Αιγύπτου   εν  χειρί  κραταιά,  και  έδειξεν  ο  Κύριος  σημεία  και  τέρατα,  μεγάλα  και  πονηρά  επί  την  Αίγυπτον,  επί  τον  Φαραώ  και  επό  τον  οίκον  και  επί  τον  οίκον  αυτού,  ενώπιον  των  οφθαλμών  ημών,  και  εξήγαγεν  ημάς  εκείθεν,  δια  να  εισαγάγη  ημάς  και  να  δώσει  εις  ημάς  την  γην  Χαναάν,  την  οποίαν  ώμοσε  προς  τους  πατέρας  ημών,  και  προσέταξεν  εις  ημάς  ο  Κύριος  να  κάμνωμεν  πάντα  τα  δικαιώματα  ταύτα  δια  να  ευημερώμεν  πάντοτε,  δια  να  φυλάττει  ημάς  ζώντας,  καθώς  σήμερον  και  θέλει  είσθε  δικαιοσύνη  εις  ημάς  εάν  προσέχουμε  να  πράττωμεν  πάσας  τας  εντολάς  ταύτας».   Δευτερ. Σ΄ 20 – 25.

Αυτά  είναι  τα  μαρτύρια.  Καλύτερα  δεν  θα  μπορούσαν  να  περιγραφούν.

ΤΕΛΙΚΑ  ΤΑ  «ΜΑΡΤΥΡΙΑ»  ΣΥΝΔΕΟΝΤΑΙ  ΑΠΟΛΥΤΑ  ΜΕ  ΤΑ  «ΤΕΡΑΤΑ»  ΠΟΥ  ΣΚΟΡΠΙΣΑΝ  ΤΟΝ ΦΟΒΟ  ΚΑΙ   ΤΟΝ  ΘΑΝΑΤΟ  ΣΤΗΝ  ΑΙΓΥΠΤΟ.

Δεν  φαίνεται  ίσως  με  την  πρώτη  ματιά,  αλλά  η   απάντηση  είναι  αρκετά  ξεκάθαρη  Για  όποιον  ξέρει  τι  ακριβώς  συνέβη  στην  Αίγυπτο,  δεν  μένει  η  παραμικρή  αμφιβολία  για  το  τι  σημαίνουν  όλα  τα  παραπάνω.
Οι  πολυθρύλητες  πληγές  της  Αιγύπτου,  πρόκειται  να  χτυπήσουν  αλύπητα  και  την  γη  Χαναάν.

Τα  "μαρτύρια"  και  τα  "δικαιώματα"  συνδέονται  εδώ  απόλυτα,  με  τα  "σημεία  και  τα  τέρατα  της  Αιγύπτου  τα  μεγάλα  και  πονηρά",  με  τα  οποία  κατάφεραν  σκορπώντας  πληγές,  φόβο  και  θάνατο,  να  πετύχουν,  αυτό  που  ονομάζεται  "έξοδος  της  ντροπής  των  ιουδαίων  από  την  Αίγυπτο".  
Η  βιβλική  φρασεολογία  στην  προσπάθειά  της  για  στοιχειώδη  συγκάλυψη  ανακαλύπτει  νέους  όρους  βελτιωμένης  απόκρυψης  και  μετονομάζει  τα  σημεία  και  τέρατα  της  Αιγύπτου  σε  δικαιώματα  και  μαρτύρια,  που  φέρνουν  όμως  ελεημοσύνη  σ΄αυτούς  που  θα  τα  "φυλάγουν"  και  θα  τα  "πράττουν",  αλλά  δεινά  και  ξεσπιτωμό  σε  όποιους  τα  υποστούν  από  το  θεϊκό  χέρι.  'Οποιος  θέλει  λοιπόν  νίκη  στην  Χαναάν,  πρέπει  όπως  στην  Αίγυπτο  να  είναι  σε  θέση  να  ποιεί  πάντα  τα  δικαιώματά  του.

Τι  θα  πει  όμως  αυτό;  Πώς  μπορεί  κανείς  να  επιβληθεί  στην  Χαναάν  "ποιώντας  τα  δικαιώματά  του";  Μόνο  δίνοντας  σάρκα  και  οστά,  (πραγματώνοντας  όπως  θα  λέγαμε  σήμερα),  τα  δικαιώματά  του,  με  τον  συγκεκριμένο  νικηφόρο  τρόπο  της  Αιγύπτου.  Τα  "μαρτύρια"  λοιπόν,  δεν  μπορεί  παρά  να  είναι  τα  υλικά  εκείνα  "τέρατα"  που  πραγματοποίησαν  τον  άθλο  της  Αιγύπτου  και  τα  οποία  αφού  χρησιμοποιηθούν   (ποιηθούν)  και  στην  Χαναάν  μπορούν  να  εξασφαλίσουν  τα  "δικαιώματά"  τους  στην  γη  των  πατέρων  τους.  Ναι,  έτσι  βγαίνει  νόημα.

ΤΑ  «ΤΕΡΑΤΑ»  ΤΟΥ  ΜΩΥΣΗ  ΣΤΗΝ  ΑΙΓΥΠΤΟ

Για  να  συνδεθούμε  καλύτερα  με  την  προϊστορία  αυτών  των  ιοθορικών  τεράτων,  ας  θυμηθούμε  τα  σημαντικά  τελευταία  λόγια  του  Ιοθόρ  προς  τον  γαμβρό  του  Μωυσή,  καθώς  τον  ξεπροβόδιζε  τότε  για  την  Αίγυπτο:  "Και  ανεχώρησεν  ο  Μωυσής  και  είπεν  ο  Ιοθόρ  προς  τον  Μωυσήν,  Ύπαγε  εν  ειρήνη,  αλλά  όταν  υπάγεις  εις  την  Αίγυπτον,  ίδε  να  κάμης  εναντίον  του  Φαραώ  πάντα  τα  τέρατα  τα  οποία  έδωσα  εις  την  χείρα  σου".

Οι  πληγές  της  Αιγύπτου  ήταν  εντελώς  ανθρωποκίνητες.  Τα  "χέρια"  του  Μωυσή  ήταν  γεμάτα  με  υλικά  "τέρατα"  που  προκάλεσαν  τις  πληγές  αυτές.  Τα  υλικά  εκείνα  που  τότε  έδωσαν  σάρκα  και  οστά  στα  "δικαιώματα"  της  εξόδου  από  την  Αίγυπτο,  είχαν  τότε  πολύ  σωστά  ονομαστεί  "τέρατα".  Τώρα,  τα  ίδια  αυτά  υλικά  μετονομάζονται  σε  "μαρτύρια"  και  δεν  τοποθετούνται  στα  "χέρια"  του  Μωυσή,  αλλά  στο  ειδικό  προς  τούτο  "κιβώτιο  των  μαρτυρίων".  Η  σκέψη  αυτή  μας  κάνει  να  υποθέσουμε,  μάλλον  εκ  του  ασφαλούς,  ότι  η  κιβωτός  της  διαθήκης  δεν  είναι  παρά  η  μετεξέλιξη  προγενεστέρου  κιβωτίου  φύλαξης,  των  τότε  αποκαλούμενων  "τεράτων",  με  τα  οποία  ο  Μωυσής  επέβαλε  στον  Φαραώ  και  στους  δύσμοιρους  Αιγύπτιους,  το  δικαίωμα  της  εξόδου.

Λίγους  μόνο  μήνες  λοιπόν  μετά  τους  "άθλους"  της  Αιγύπτου,  ο  Μωυσής  βρίσκεται  και  πάλι  πίσω  στο  Σινά,  στον  τόπο  της  αφετηρίας  ολόκληρης  αυτής  της  θαυμαστής  επιχείρησης.  Τα  υλικά  "τέρατα",  που  με  επιτυχία  εξασφάλισαν  απ΄ το  χέρι  του  Μωυσή  την  ανεπανάληπτη  νίκη  της  Αιγύπτου,  βρίσκονται  εντελώς  δικαιολογημένα  και  πάλι  στο  κέντρο  του  ενδιαφέροντος.  Διότι,  καλοί  οι  νόμοι  και  οι  εντολές  για  την  εύρυθμη  κοινωνική  λειτουργία,  καλές  και  οι  λατρευτικές  διαδικασίες  που  νομοθετούν  τις  ιερατικές  απολαβές,  αν  όμως  δεν  υπάρχει  εξασφαλισμένη  η  ευλογία  ενός  αποδεδειγμένου  όπλου  υπεροχής,  πώς  είναι  δυνατόν  να  διεκδικήσεις  έναν  παράδεισο,  που  κατοικείται  από  τους  υπεράριθμους  και  άριστα  εξοπλισμένους  ιδιοκτήτες  του;  

Η  ΒΙΒΛΟΣ  ΟΜΟΛΟΓΕΙ:  ΘΑ  ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΘΟΥΝ  «ΤΕΡΑΤΑ»  ΚΑΤΑ  ΤΗΣ  ΓΗΣ  ΧΑΝΑΑΝ,  ΟΠΩΣ  ΕΓΙΝΕ  ΚΑΙ  ΣΤΗΝ  ΑΙΓΥΠΤΟ.

Η  αφήγηση  ομολογεί:  Θα  χρησιμοποιηθούν  τέρατα  και  κατά  της  Χαναάν  όπως  έγινε  και  στην  Αίγυπτο.  Αν  είναι  όμως  έτσι,  τότε  πού  είναι  αυτά  φυλαγμένα;

Γνωρίζουμε  ότι  για  τη  επιτυχία  του  στον  αγώνα  κατά  του  Φαραώ,  η  προετοιμασία  του  Μωυσή  ήταν  όχι  μόνο  μακρόχρονη  αλλά  και  προμελετημένη  με  κάθε  λεπτομέρεια.  Τώρα  όμως  που  στέκει  μπροστά  στην  γιγάντια  πρόκληση,  την  κατάκτηση  της  Χαναάν,  χωρίς  κανένα  οργανωμένο  στρατό,  με  ένα  συρφετό  μονάχα  από  πρώην  δούλους,  γιατί  πουθενά  σε  ολόκληρο  το  κείμενο  δεν  φαίνονται  οι  απαραίτητες  πυρετώδεις  πολεμικές  προετοιμασίες  του;  Ποιές  είναι  οι  προϋποθέσεις  επιτυχίας  στην  γιγάντια  αυτή  επιχείρηση  εκτοπισμού  και  κατάκτησης  μιας  ολόκληρης  εύφορης  περιοχής,  που  κατοικείται  αλλά  και  περιφρουρείται  από  μια  ολόκληρη  άριστα  εκπαιδευμένη  πολυφυλετική  στρατιά;  Επαναλαμβάνουμε  λοιπόν  και  επιμένουμε  στο  κεφαλαιώδες  αυτό  ερώτημα:  Πού  είναι  οι  προετοιμασίες  για  τον  επικείμενο  μεγαλο  πόλεμο  της  Χαναάν;

Βέβαια  όλοι  οι  καλοπροαίρετοι  πιστοί  ακόλουθοι  των  βιβλικών  ισχυρισμών,  που  πιστεύουν  ότι  "ο  ίδιος  ο  θεός  του  σύμπαντος  κόσμου  είναι  μαζί  τους"  θα  γελάσουν  με  την  ερώτησή  μας,  μια  και  θεωρούν  ασέβεια  οποιαδήποτε  ερώτηση  αμφισβητεί  την  θεϊκότητα  της  εβραϊκής  υπεροπλίας.  Εμείς  όμως  πιστοί  στην  ερωτηματική  αντιμετώπιση  της  Βίβλου,  επιμένουμε  στην  απλή  ερευνητική  μας  θέση,  διαβεβαιώνοντας  ότι  για  το  περιεχόμενο  της  κιβωτού  αλλά  και  τις  μεθόδους  κατάκτησης  της  Χαναάν,  έχουμε  αρκετό  επιχειρηματολογικό  δρόμο  ακόμα.Άλλωστε  αρκετούς  αιώνες  τώρα  η  "θεϊκότητα"  ακόμα  και  στις  πιο  αυθαίρετες  και  αλλόκοτες  εκδοχές  της,  δεν  συσκολεύεται  να  αξασφαλίζει  και  να  μονοπολεί  με  αδιάσπαστη  επιτυχία  τις  ερμηνευτικές  μας  απόπειρες.
Περιέργως,  η  πεισματική  αυτή  πίστη  κατάφερε  με  τον  έναν  ή  τον  άλλον  τρόπο  να  τυφλώνει  εντελώς  και  με  επιτυχία  να  παραμερίζει  ακόμα  και  τις  ενοχλητικές  ερωτήσεις,  τόσων  κατά  τα  άλλα  ικανότατων  ερευνητών.  Αρκετοί  νομίζουμε  είναι οι  ποταμοί  των  δακρύβρεχτων  ύμνων  της  απόλυτα  ανεξέλεγκτης  πίστης.  Γίναμε  πληκτικά  μονότονοιμε  τα  ακατάπαυστα  κατανυκτικά  σχόλιά  μας  να  σχηματίζουν  βουνά  σύμπνοιας  και  αναντίρρητης  αποδοχής.  Είναι  φρικτό  να  βλέπει  κανείς  με  πο΄σο  μεγάλη  ευκολία  και  ο  πιο  αδιάφορος  περί  τα  θρησκευτικά  άνθρωπος  του  κόσμου  δεν  διστάζει  να  ανάψει  ένα  "κεράκι"  στις  αρχαίες  δοξασίες  χωρίς  ποτέ  του  να  σκεφτεί  ότι  αυτό  και  μόνο,  στο  σύνομό  του,  είναι  ίσως  ο  αποτελεματικότερος  μηχανισμός  διαιώνισης  μιας  ενδεχόμενης  απάτης.  Ας  το  καταλάβουμε,  λοιπόν  η  αδιαφορία  είναι  αποδοχή.  Είναι  καιρός  για  απλές,  πλύ  απλές  ερωτήσεις  ουσίας.  Ποιά  είναι  λοιπόν  τα  όπλα  του  Μωυσή  απένεντι  στους  πάνοπλους  Χαναναίους;  Πως  θα  πάρει  ο  Μωυσής  την  Χαναάν;

Ναι,  βρίσκεται  μπροστά  στους  σφοδρούς  κατακτητικούς  πολέμους  μιας  ολόκληρης  περιοχής,  χωρίς  πουθενά  ορατό  κανένα  συνηθισμένο  σχέδιο  στρατηγικής  προετοιμασίας.  Γιατί,  αρκείται  ο  Μωυσής  στο  να  οργανώνει  την εσωτερική  μόνο  ειρήνη  με  έμφοβη  υπακοή  σε  εντολές,  να  εξασφαλίζει  πόρους  ζωής  για  τους  λευίτες - ιερείς  και  να  νομοθετεί  τις  αργίες  του  Σαββάτου.  Γιατί  δεν  φαίνεται  πουθενά  η  όποια   πολεμική  προετοιμασία,  για  να  πετύχει  την  δύσκολη  εκδίωξη  των  Χαναναίων  απ΄ τις  πατρογονικές  τους  εστίες;  Πώς  είναι  δυνατόν  μία  δράκα  ανεκπαίδευτων  φυγάδων  να  απειλεί  στα  σοβαρά  μια  πολυάριθμη  πολυεθνική  δύναμη;
Ο  Μωυσής  δεν  ήρθε  στο  Σινά  για  εκδρομή,  αλλά  για  πόλεμο.  Πώς  λοιπόν  θα  καταβάλει  την  αντίσταση  οργανωμένων  κοινωνιών  για  να  κατασχέσει  την  πολυπόθητη  γη  της  επαγγελίας;  Με  "ου  φονεύσεις"  και   "αγάπα  τον  πλησίον  σου"  σκοπεύει  να  καταλάβει  την  γη  που  ρέει  γάλα  και  μέλι;  Αν  είναι  δυνατόν.

ΠΩΣ  ΘΑ  ΝΙΚΗΣΕΙ  Ο  ΛΑΟΣ  ΤΟΥ  ΙΣΡΑΗΛ  ΤΟΥΣ  ΧΑΝΑΝΑΙΟΥΣ;

Πως  θα  νικήσει  επιτέλους  ο  λαός  Ισραήλ  τους  Χαναναίους;  Η  απάντηση  είναι  μία  και  στερεότυπη,  και   αλλοιώτικη  απ΄ αυτήν  που  όλοι  νομίζουμε:  "Εάν  ειπής  εν  τη  καρδία  σου,  Τα  έθνη  ταύτα  της  Χαναάν  είναι  πλέον  πολυάριθμα  παρ΄ εμέ  πως  δύναμαι  να  εκδιώξω  αυτά;  Μη  φοβηθής  αυτούς,  ενθυμού  καλώς  τι  έκαμε  Κύριος  ο  θεός  σου  εις  τον  Φαραώ  και  εις  πάσαν  την  Αίγυπτον  τους  πειρασμούς  τους  μεγάλους  τα  σημεία  και  τέρατα  και  την  κραταιάν  χείρα,  ούτω  θέλει  κάμει  Κύριος  ο  θεός  σου  εις  πάντα  τα  έθνη  τα  οποία  συ  φοβείσαι  και  θέλει  εξαλείψει  ο  Κύριος  τα  έθνη  εκείνα  ολίγον  κατ΄ ολίγον".  Δευτερ.  Ζ΄ 17 -22.

ΟΙ  ΙΟΥΔΑΙΟΙ  ΘΑ  ΕΠΙΤΕΘΟΥΝ  ΣΤΟΥΣ  ΛΑΟΥΣ  ΤΗΣ  ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ  ΜΕ  «ΤΕΡΑΤΑ»  ΠΟΥ  ΜΕΤΟΝΟΜΑΖΟΝΤΑΙ  ΠΛΕΟΝ  ΣΕ  «ΜΑΡΤΥΡΙΑ».

 Ο  Μωυσής  λοιπόν  γνωρίζει  πολύ  καλά  ότι  δεν  στηρίζεται  στις  συνηθισμένες  πολεμικές  μεθόδους,  αλλά  στον  "θεό"  του.  Τον  "θεό"  που  με  πολύ  συγκεκριμένα  σημεία  και  τέρατα,  σάρωσε  την  δύναμη  της  Αιγύπτου.
Τα  ίδια  λοιπόν  όπλα,  τα  ίδια  υλικά  όπλα  που  πραγματοποίησαν  τον  άθλο  της  "εξόδου",  αναλαμβάνουν  να  σηκώνουν  το  βάρος  της  πολεμικής  τακτικής  των  εβραίων  κατά  της  Χαναάν.  Τα  υλικά  που  με  μαρτυρικό  τρόπο  απέδειξαν  την  δύναμή  τους  στην  πολύπαθη  Αίγυπτο,  μελετώνται,  μετονομάζονται  και  παραδίδονται  στον  Μωυσή  ψηλά  στο  ιοθορικό  όρος.  Είναι  τα  "θαυμάσια"  και  τα  "τέρατα",  που  για  τις  ανάγκες  της  εκτεταμένης  χρήσης  τους  μετονομάσθηκαν  σε  "μαρτύρια".  Μία  λέξη  που  απόλυτα  ταιριάζει  στα  υλικά  που,  περίτρανα  απέδειξαν  την  αξία  τους  στην  πραγματικά  μαρτυρική  Αίγυπτο.
Τα  "τέρατα"  λοιπόν  ή  "μαρτύρια",  καθόλου  δεν  τελείωσαν  τον  σημαντικότατο  ρόλο  τους  στην  ιστορία  του  Ισραήλ.  Μπορούν  και  επιβάλλεται να  επαναλάβουν  την  οδυνηρή  δράση  τους  και  εδώ  στην  γη  της  επαγγελίας, την  γη  Χαναάν,  για  να  εξασφαλίσουν  την  αναγκαία  υπεροχή.  
Μόνο,  που  από  τώρα  και  μπρος,  δεν  αποκαλούνται  πια  με  τον  πολύ  αποκαλυπτικό  όρο,  "τέρατα",  γιατί  ασφαλώς  θα  ήταν  αφελές  να  γραφτεί:  "και  λαβών  τα  τέρατα  έθεσαν  αυτά  εν  τη  κιβωτώ  των  τεράτων",  αλλά  με  την   σοφά  συγκαλυμμένη  ονομασία  "μαρτύρια".  
Μία  λέξη,  που  παρ΄ όλα  αυτά,  εξακολουθεί  να  είναι  αρκετά  προσδιοριστική,  της  αληθινής  ουσίας  των  πραγμάτων  που  ονοματίζει.  Ας  σημειωθεί  άλλωστε,  ότι  οι  λέξεις  τέρατα  και  δράκοι  υποχωρούν  σταδιακά,  με  την  εμφάνιση  του  καινούργιου  αυτού  όρου,  που  συγκαλυμμένα  εννοεί  όπως  είδαμε  τα  ίδια  ακριβώς  πράγματα.

ΤΑ  «ΜΑΡΤΥΡΙΑ»,  ΤΑ  ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΑ  ΟΠΛΑ  ΤΗΣ  ΝΙΚΗΣ  ΤΩΝ  ΙΟΥΔΑΙΩΝ,  ΕΦΥΛΑΣΣΟΝΤΟ ΣΤΗΝ  ΚΙΒΩΤΟ ΤΗΣ  ΔΙΑΘΗΚΗΣ ,  ΣΤΟ  ΑΒΑΤΟ  ΤΗΣ  ΣΚΗΝΗΣ  ΤΟΥ  ΜΑΡΤΥΡΙΟΥ. 
  

Τα  «μαρτύρια» που  δεν  είναι  για  την  κοινή θέα,  φυλάσσονται  λοιπόν  δικαιολογημένα  στο  άβατο  της  σκηνής  του  μαρτυρίου.  Τα  υλικά  της  νίκης  εφυλάσσοντο  όχι  απλά  κάπου  μέσα  στην  σκηνή,  αλλά  μέσα  στο  άδυτο  και  άβατο  της  σκηνής,  όπου  η είσοδος  ήτο  επί  ποινής  θανάτου  απαγορευμένη.  Η  μέγιστη  αξία  των  φυλασσόμενων  "μαρτυρίων",  ονοματοδότησε  όπως  είπαμε  ολόκληρη  την σκηνή  σε  "σκηνή  του  μαρτυρίου".  Τόση  ήταν  η  αξία  των  φυλασσομένων  "μαρτυρίων",  ώστε  τόσο  το  συγκεκριμένο  κιβώτιοφύλαξής  τους,  όσο  και  η  περίτεχνη  και  υπερπολυτελής  σκηνή  φέροντας  το  όνομά  τους,  υπονοούν  την  τεράστια  σημασία  τους.
Τα  σημαντικότερα  λοιπόν  όπλα  της  νίκης,  με  δικαιολογημένο  σεβασμό  και  μυστικότητα  εφυλάχθηκαν  μέσα  στο  σημαντικότερο  σκεύος  της  φυλής,  όχι   μόνο  για  να μαρτυρούν  και  να υπενθυμίζουν  τις  λαμπρές  μέρες  της  νίκης,  αλλά  κυρίως  για  να  εμπνέουν,  να  διδάσκουν  και  να  εξοπλίζουν  τους  κατοπινούς χειριστές  της  τύχης  του  λαού  Ισραήλ  εξασφαλίζοντας  την  ποθητή  είσοδο  στη  Χαναάν.
Το  ότι  μέσα  στην  κιβωτό  "εφυλάσσοντο  γραπτά  κειμήλια  της  προϊστορίας  των  πατριαρχών"  δεν  μπορεί  να  αληθεύει.  Στο  Δευτερονόμιο  διαβάζουμε:  "Λάβετε  τούτο  το  βιβλίο  του  νόμου  και  θέσατε  αυτό εις  τα  πλάγια  της  κιβωτού  της  διαθήκης  του  Κυρίου"  Δευτερ.  ΛΑ΄26.  Οι  όποιες  αφηγήσεις   της  προϊστορίας  τους,  οι  νομοθεσίες  αλλά  και  οι  σημαντικότερες  γραπτές  οδηγίες  για την  σπουδή  και  την  μελέτη  των  τεράτων  της  θεϊκής  γνώσης,  βρίσκονται  συνεχώς  διαθέσιμες  στο  πλάι  της  περιλάλητης  κιβωτού,  που  φιλοξενεί  τα  μετονομασθέντα  σε  μαρτύρια  τέρατα  της  Αιγύπτου,  έτοιμες  να  καλύψουν  όλες  τις  ανάγκες  για  σπουδή και  έρευνα  στα  υλικά  της  νίκης.
Τα  "μαρτύρια"  λοιπόν,  επ'  ουδενί  δεν  είναι  απλά  ασυνήθιστες  πολύτιμες  πέτρες,  αλλά  τα  πολυτιμότατα  πολεμικά  όπλα  του  μαγγανιστή  Μωυσή,  με   τα  οποία  μπορεί  να  επιβάλλει  την  θέλησή  του  όχι   μόνο  στους  εχθρούς  του  αλλά  και  στον  ίδιο  του  τον  λαό.  
Είναι  η  δύναμη  επιβολής  των  δικαιωμάτων  του.  

Είναι  τα  μυστικά  του  όπλα,  η  ίδια  η  εξασφαλισμένη  υπεροπλία  του.   
Η  ουσία  της  προφητικής  του  υπεροψίας.

ΖΗΝΩΝ  ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ



Η "ΚΙΒΩΤΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ" ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΩΝ ΤΟ 1945. ΟΙ «ΕΒΡΑΙΟΙ ΕΚΔΙΚΗΤΕΣ», ΜΙΑ ΟΜΑΔΑ ΕΒΡΑΙΩΝ ΣΧΕΔΙΑΣΕ ΤΗΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΕΞΙ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΩΝ ΓΕΡΜΑΝΩΝ ΜΕ ΑΡΣΕΝΙΚΟ. 

Η «ΚΙΒΩΤΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ» ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΡΩΣΩΝ (1917 -1989). 

ΤΟΚΟΓΛΥΦΙΑ 

Ο ΓΙΟΣ ΤΟΥ ΙΔΡΥΤΗ ΤΟΥ ΚΚΕ ΑΒΡΑΑΜ ΜΠΕΝΑΡΟΓΙΑ, Ο ΕΛΙΕΖΕΡ ΜΠΕΝΑΡΟΓΙΑ, ΜΕΓΑΛΟΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΑΣ ΣΤΙΣ ΗΠΑ ΚΑΙ ΠΡΑΚΤΟΡΑΣ ΤΗΣ CIA, ΕΓΡΑΨΕ ΤΗΝ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΩΝ ΠΡΕΣΠΩΝ; ΕΙΝΑΙ ΦΙΛΟΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗΣ ΤΟΥ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΗ ΙΟΥΔΑΙΟΥ ΝΙΜΙΤΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΟΡΟΣ;