Δεν ήθελα χρήματα ούτε βιος, ήθελα μόνο Σύνταγμα για την Πατρίδα μου, να κυβερνάται από νόμους και όχι με το έτσι θέλω.
Στρατηγός Ιωάννης Μακρυγιάννης
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης
(
Atom
)
LinkWithin
"θα τολμήσω μια παρατήρηση σχετική με το πολύ αξιόλογο και καλαίσθητο ιστολόγιο "Αυτόχθονες Έλληνες".
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ιστορία δεν επιβεβαιώνει ως αληθή τη ρήση του Μακρυγιάννη για τα χρήματα, το Σύνταγμα και τους νόμους. Και ενώ θα μπορούσε να πει κανείς ότι το αντίστροφο νόημα θα ήταν πιο κοντά στα γεγονότα, θα έλεγα ότι ο Μακρυγιάννης είναι μια καλή περίπτωση για να κατανοήσουμε το πώς "έπιασε" ο συγκεκριμένος ξενόφερτος διχασμός που χρησιμοποιήθηκε για να επιβληθεί η δική του ηγεμονία. Τα περίφημα δάνεια επένδυσαν σ' αυτό το σημείο και η αγγλική πολιτική είχε ένα τεράστιο knowhow στην αποικιακή κυριαρχία μέσω των τοπικών διχασμών. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι πρέπει να αποδώσουμε τα κακά μόνο στους ξένους και σε περιπτώσεις όπως ο Μακρυγιάννης. Ο ίδιος άλλωστε, με τον τρόπο του απολογείται, αντιφάσκει, έμμεσα κατονομάζει την αδυναμία του και στην φάση του 1824 και στη φάση του 1830-31 και στην "περίεργη" κατάσταση του 1843. Η αγιοποίηση του Μακρυγιάννη δεν βοηθάει, όπως τόσα και τόσα σημεία της Ιστορίας που έχουν καταγραφεί ή ερμηνευτεί λανθασμένα. Αντίθετα, ειδικά στη σημερινή συγκυρία βοηθάει να ερευνήσουμε τις ακριβείς συνθήκες κάτω από τις οποίες ενεπλάκη το χθόνιο στοιχείο με τον πόλεμο που έγινε μέσα στην Επανάσταση από την αρχή ως το τέλος της, έναν πόλεμο που συνεχίζεται με άλλες μορφές, αδιάκοπα, ως τις μέρες μας.
Ίσως τότε να δούμε ότι η μια πλευρά του τότε πολέμου είναι η ίδια που και σήμερα θέλει να επικρατήσει παγκόσμια, μετατρέποντας τις κοινωνίες σε άμορφες μάζες ατόμων-σκλάβων στο 100%."
Στέργιος Ζυγούρας
Με μεγάλη τιμή και συναίσθημα ευγνωμοσύνης δημοσιεύω την παρατήρηση του εκλεκτού φίλου αναγνώστη κ. Στέργιου Ζυγούρα καθώς θεωρώ χρέος και καθήκον ένα τόσο σημαντικό γεγονός της ιστορίας μας να διευκρινιστεί μέσω ενός εύστοχου και περιεκτικού σχολίου.
Καμιά φορά η απομόνωση μίας φράσης επειδή μας εκφράζει, χωρίς να εξετάσουμε το ιστορικό υπόβαθρο της, μπορεί να δώσει την εικόνα λανθασμένων εκτιμήσεων των ιστορικών γεγονότων.
Σε ευχαριστώ θερμά αγαπητέ μου, που με την παρατήρηση σου μου δόθηκε η ευκαιρία να αποκαταστήσω μία σοβαρή παράβλεψη μου!
Ευχαριστώ πολύ και πάλι Ιφιγένεια.
ΑπάντησηΔιαγραφήαν και νομίζω ότι είσαι υπερβολικά αυστηρή με τον εαυτό σου και υπερβολικά θριαμβολογική με την παρατήρησή μου.
Αυτό που ήθελα να πω, δεν ήταν ζήτημα δημόσιου σχολιασμού, αλλά προσωπικής κουβέντας - πρότασης για διερεύνηση. Δεν κατέχω το αλάθητο (ακόμα και ο ΣΚΑΪ δεν το επικαλέστηκε).
Έγραψα αυτό που πίστευα. Είναι μια προσωπική άποψη που δεν βασίζεται σε μεγάλη, ειδική έρευνα για το Μακρυγιάννη, αλλά σε ένα πρώτο διάβασμα των απομνημονευμάτων του, σε συνδυασμό με αρκετή έρευνα για το 1821 και σε ένα στερεότυπο που προσωπικά βλέπω ότι συνοδεύει το Μακρυγιάννη.
Επιγραμματικά, αναγκάζομαι να πω και για το "Σύνταγμα" που είναι θέμα κλειδί στην ιστορία του Ελληνικού κράτους, ότι στο Μακρυγιάννη, δεν έχει άσπρο-μαύρο. Ακολουθεί τους "συνταγματικούς" το 24 και το 43 χωρίς να ταυτίζεται με το σύνθημα που φωνάζει, αλλά ουδόλως εννοεί ο πυρήνας τους. Όσο για τον Καποδίστρια (που τον αντιπολιτεύτηκαν οι "συνταγματικοί"), ο ίδιος, ενώ καταφέρεται εναντίον των διωκτών του (Μαυροκορδάτου, Κωλέττη) λέει το εξής χαρακτηριστικό: Πήρε την επιρροή των ανθρώπων ο Κυβερνήτης. Ήταν μπεζερισμένοι όλοι από την ακαταστασίαν. Δυο χρόνια κοντά μας κυβέρνησε αγγελικά. Και μας γύμναζε και την οικονομίαν. Ότι κι᾿ ο Κυβερνήτης μας μίαν κόττα έτρωγε τέσσερες ημέρες ακολουθούμενο από άλλα πολλά, τόσο ωραία γραμμένα, που αυθόρμητα απορεί κάποιος αν γράφει επίτηδες μυθιστόρημα ή αφηγείται επιλεκτικά το παρελθόν. (Μα καλά, τίποτα δεν κατάλαβε από τα δάνεια που τον έκαναν κι αυτόν να πάει με το στρατόπεδο του χρυσίου;)
Η Ιστορία δεν είναι αντικειμενική ως προς το αντικείμενο, δεν μπορεί να έχει απολυτότητα, έχει -αναγκαστικά- τον υποκειμενισμό του ιστορικού.
Άρα δεν πρόκειται για τέτοιο "λάθος" όπως το περιγράφεις. Πρόκειται για θέμα συζήτησης, στο οποίο μπορούμε να συμφωνήσουμε εξ ολοκλήρου, αρκετά, ολίγον ή καθόλου.
Επί πλέον, πιστεύω ότι το 1821 είναι καίριας σημασίας για την κατανόηση του σημερινού μας "προβλήματος". Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι ο ΣΚΑΪ έσπευσε να ασχοληθεί με αυτό ακριβώς το θέμα.