Η απόσταση και το Καστελλόριζο

του Νίκου Λυγερού


Είναι πλέον κοινότυπο ότι το Καστελλόριζο είναι μακριά για την ελληνική πραγματικότητα. Από την άλλη πλευρά, το Καστελλόριζο θεωρείται από πολλούς ότι βρίσκεται στη σφαίρα επιρροής της Τουρκίας. Για να απορρίψουμε αυτές τις προκαταλήψεις αρκεί να εξετάσουμε μια φωτογραφία του λιμανιού του νησιού το 1920. Από μονή της αποδεικνύει μέσω της ύπαρξης τριών υδροπλάνων, ότι η απόσταση εξαρτάται όχι από το χώρο αλλά από το χρόνο και την διαχείρισή του. Με αυτόν τον τρόπο γίνεται κατανοητό ότι το πρόβλημα δεν είναι τεχνικό, διότι υπήρχε τεχνολογική λύση εδώ και έναν αιώνα, αλλά θέμα πολιτικής βούλησης και υποστήριξης. Κανείς δεν μπορεί να μας πείσει ότι το Καστελλόριζο είναι μακριά, εκτός αν θέλουμε να το πιστέψουμε εμείς οι ίδιοι. Η τοποθεσία του συμπλέγματος των νησιών προσφέρει πολλές δυνατότητες για πτήσεις, ακόμα και σ' ένα πλαίσιο καθαρής έρευνας και διάσωσης. Το υδροπλάνο αποτελεί ένα μεγάλο πλεονέκτημα σε σχέση με το κλασικό αεροπλάνο, όχι μόνο λόγω της ασύγκριτης διαφοράς μεταξύ λιμανιού και αεροδρομίου. Το τελευταίο έχει ένα μέγεθος που περιορίζει τη μεγάλη δραστηριότητα, ενώ το λιμάνι έχει ως όριο μόνο και μόνο τη νοημοσύνη μας. Όσον αφορά στην πολλαπλή δυνατότητα πτήσεων ULM και εδώ το λιμάνι αποτελεί ένα χώρο ασύγκριτο σε σχέση με το αεροδρόμιο, ειδικά αν εξετάσουμε την περίπτωση των ηλιακών συστημάτων. Η όλη περιοχή λούζεται διαρκώς από τον ήλιο κι όμως δεν έχουμε αξιοποιήσει αυτή τη δυνατότητα, η οποία δεν προσφέρει μόνο μια πηγή ενέργειας και ένα σύστημα ανεφοδιασμού ηλιακών υδροπλάνων αλλά και μια οικονομική δραστηριότητα στην περιοχή. Με αυτόν τον απλό τρόπο συνδυάζεται και το FIR και η ΑΟΖ, δίχως να παράγει παρενέργειες τις οποίες φοβούνται ειδικοί που δεν ασχολούνται με το θέμα παρά μόνο δικαιολογητικά για να μην έχουν να απολογηθούν για μια αδράνεια που διαρκεί σχεδόν έναν αιώνα. Όταν εξετάζουμε το παρελθόν του Καστελλόριζου μπορούμε να βρούμε λύσεις για το μέλλον του, ενώ το παρόν φαίνεται καταδικασμένο.