Το αυτόχθον της ελληνικής γλώσσας και η ιστορική απάτη

Γράφει ο
Ιωάννης Ασλανίδης αντιστράτηγος ε.α

 «Είχε πλείστους τρόπους να θωπεύει την ακοήν
και να γοητεύει τα πνεύματα». (ΟΜΗΡΟΣ)

Από τους αρχαιοτάτους εκείνους χρόνους, οι Έλληνες διηρημένοι σε διάφορες πολιτείες, διαμορφώνουν πρώτα την γλώσσα των.

Από τις διαλέκτους των διαφόρων Ελληνικών φύλων, εγεννήθη η Εθνική γλώσσα των Ελλήνων και η κοινότης θρησκείας και γλώσσας εδημιούργησαν το Έθνος των Ελλήνων με τον λαμπρόν πολιτισμό.

Η Ελληνική γλώσσα ομιλείτο κατά τα μέσα της 2ας π.Χ. χιλιετίας, ευρίσκετο δε σε υψηλό επίπεδο τελειότητος.

Αλλά για να φθάσει εκεί είχε υποστεί, επιμελή πολιτιστική διεργασία πολλών χιλιετιών, όπως ανέφερε στο παρελθόν σε Συνέδριο της Εταιρείας των Ελλήνων δημοσιολόγων, ο Ακαδημαϊκός και αντιπρόεδρος αυτής, Στρατηγός Αχιλλέας Τάγαρης.

Στην συνέχεια θα προσπαθήσουμε να τεκμηριώσουμε την Ιστορική συνέχεια και το αυτόχθον της Ελληνικής Γλώσσας.

ΠΡΩΤΟΝ:
-   Η Ελληνική είναι η μόνη γλώσσα στον Κόσμο που ομιλείται και γράφεται συνεχώς επί 4.000 τουλάχιστον συναπτά έτη.

Μπορεί κάποιος να διαφωνήσει και να πει ότι τ’ αρχαία και τα νέα Ελληνικά είναι διαφορετικές γλώσσες, κάτι τέτοιο βέβαια είναι σήμερα τελείως αναληθές.

-      Ο Οδυσσέας Ελύτης είπε· «Εγώ δεν ξέρω να υπάρχει παρά μία μόνο γλώσσα, η ενιαία Ελληνική γλώσσα. Συνεχίζει ο Έλληνας Ποιητής «Σήμερα λέμε ο Ουρανός, η Θάλασσα, ο Ήλιος, η Σελήνη, ο άνεμος όπως έλεγαν η Σαπφώ (600 π.Χ.) και ο Αρχίλοχος (740 π.Χ.)».

-      Ο Μεγάλος Δάσκαλος του γένους Αδαμάντιος Κοραής είχε πει· «Όποιος χωρίς την γνώση της Αρχαίας ελληνικής γλώσσας, επιχειρεί να μελετήσει και να ερμηνεύσει την Νέα, ή απατάται ή απατά».

-      Ο δε Γεώργιος Σεφέρης γράφει· «Από την εποχή που μίλησε ο Όμηρος ως σήμερα, μιλούμε, ανασαίνουμε και τραγουδούμε την ίδια γλώσσα».

-      Παρόλο που πέρασαν χιλιάδες χρόνια, όλες οι ομηρικές λέξεις έχουν διασωθεί μέχρι σήμερα.

Οι περισσότερες διατηρήθηκαν ατόφιες όπως: Άνδρα, πολύπλοκο, άνθρωπος, πολλών, πόλεμος, άρμα, φάλανξ, ξίφος, θώραξ κ.λπ., χιλιάδες λέξεις μπορούμε ν’ αριθμήσουμε εδώ. Και! άλλες Ομηρικές λέξεις έχουν μείνει στην γλώσσα μας μέσω των παραγώγων των.

Μπορεί σήμερα να λέμε «Νερό» αντί «ύδωρ», αλλά η ομηρική λέξη έχει παραμείνει διά των παραγώγων της, όπως υδροφόρα, υδραγωγείο, αφυδάτωση κ.λπ. Μπορεί σήμερα να μην χρησιμοποιούμε το ρήμα «δέρκω» (βλέπω), αλλά χρησιμοποιούμε την λέξη, οξυδερκής.

Μπορεί επίσης να μη χρησιμοποιούμε την λέξη «αυδή» (φωνή), χρησιμοποιούμε όμως την λέξη «άναυδος». Τα παραδείγματα που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε εδώ είναι ασφαλώς αμέτρητα.

-      Η λεγόμενη πανάρχαια γραφή, «Γραμμική Β», είναι καθαρά Ελληνική και είναι ο γνήσιος πρόγονος της Αρχαίας Ελληνικής.

Ο Άγγλος αρχιτέκτονας Μάικλ Βέντρις αποκρυπτογράφησε βάση κάποιων ευρημάτων την γραφή αυτή και απέδειξε την Ελληνικότητά της. Το γεγονός αυτό έχει τεράστια σημασία, διότι πάει τα ελληνικά αρκετούς αιώνες ακόμη πιο πίσω στα βάθη της Ιστορίας.

Η Γραφή αυτή χρησιμοποιεί μερικά σύμβολα διαφορετικά από το Ελληνικό Αλφάβητο, παρ’ όλα αυτά η προφορά είναι παραπλήσια, ακόμη και με τα Νέα Ελληνικά. Π.χ. η λέξη «TOKOSOTA» σημαίνει «τοξότα» (κλητική).

Είναι γνωστό ότι «Κ» και «Σ» στα Ελληνικά μας κάνουν το «Ξ», έτσι βλέπουμε ότι και η λέξη αυτή εδώ και τόσες χιλιετίες δεν άλλαξε καθόλου.

Ακόμη πιο κοντά στην Νεοελληνική, είναι η λέξεις της Γραμμικής Β’, ANEMO, RAPTE, EREMO, TEMENO, που είναι οι αντίστοιχες «Άνεμος», «Ράπτης», «Έρημος» και «Τέμενος», πάρα πολλά παραδείγματα μπορούμε να πούμε και εδώ.

-      Υπολογίζοντας έστω και με τις συμβατικές χρονολογίες οι οποίες τοποθετούν τον Όμηρο γύρω στο 1.000 π.Χ. νομίζω έχουμε το δικαίωμα να ρωτήσουμε:

Πόσες χιλιετίες χρειάστηκε η γλώσσα μας από την εποχή που οι άνθρωποι των σπηλαίων του Ελληνικού χώρου την πρωτοάρθρωσαν με μονοσύλλαβους φθόγγους μέχρι να φθάσει στην εκπληκτική τελειότητα της Ομηρικής επικής διαλέκτου, με λέξεις όπως «Ροδοδάκτυλος» (ρόδινα δάκτυλα), «λευκώλενος» (άσπρα μπράτσα – επίθετο της θεάς Ήρας), «ωκύμορος» (προώρως αποθνήσκων), κ.λπ.;

-      Ο Πλούταρχος (βιογράφος-φιλόσοφος εκ Βοιωτίας, 46-120 μ.Χ) στο «Περί Σωκράτους δαιμονίου» μας πληροφορεί ότι ο Αγησίλαος (Βασιλεύς και Στρατηγός της Σπάρτης 444-369 π.Χ.) ανακάλυψε στην Αλίαρτο της Βοιωτίας τον τάφο της Αλκμήνης, της Μητέρας του Ηρακλή, ο οποίος τάφος είχε ως αφιέρωμα «Πίνακα Χαλκούν έχοντα γράμματα πολλά θαυμαστά, παμπάλαια…».
Φανταστείτε περί πόσο παλαιάς γραφής πρόκειται, αφού οι ίδιοι οι αρχαίοι Έλληνες την χαρακτηρίζουν «αρχαία».

-      Επίσης: Ασφαλώς δεν στέκεται με την λογική, «από το πουθενά» να εμφανισθεί ένας Όμηρος και να γράφει δύο λογοτεχνικά αριστουργήματα. Είναι προφανές ότι από πολύ πιο πριν πρέπει να υπήρξε γλώσσα με γραφή υψηλού επιπέδου.

-      Πράγματι, από την αρχαία Ελληνική Γραμματεία γνωρίζουμε ότι ο Όμηρος δεν υπήρξε ο πρώτος, αλλά ο τελευταίο και διασημότερος μιας μεγάλης σειράς επικών ποιητών τα ονόματα των οποίων έχουν διασωθεί (Κρεώφυλος, Πρόδικτος, Αρκτίνος, Αντίμαχος, Κιναίθων, Καλλίμαχος) καθώς και τα ονόματα πολλών έργων των (Φορωνίς, Φωκαΐς, Δαναΐς, Αιθιοπίς, Επίγονοι, Οιδιπόδεια, Θήβαις κ.ά.), δυστυχώς όμως, δεν έχουν διασωθεί τα ίδια τα κείμενά των.

Επομένως, μετά από τα παραπάνω καταδεικνύεται η ιστορική συνέχεια της Ελληνικής Γλώσσας εδώ και 7.000 χρόνια.

ΔΕΥΤΕΡΟΝ:
Επειδή μπορεί κάποιος, σήμερα, διαβάζοντας αφ’ ενός την ελληνική εγκυκλοπαίδεια «Πάπυρος Λαρούς», την οποία και εγώ δυστυχώς συμβουλεύομαι για πολλά πράγματα και αφ’ ετέρου διάφορα προπαγανδιστικά δημοσιεύματα, να μας πει ότι το Ελληνικό Αλφάβητο είναι Φοινικικής προελεύσεως.

Γι’ αυτήν την άποψη μπορούμε σήμερα κατηγορηματικά να πούμε ότι πρόκειται για μια χονδροειδή ιστορική απάτη.

Μπορούμε σήμερα μετά βεβαιότητος να πούμε τέτοιες αντι-επιστημονικές θεωρίες, είναι προ πολλού ξεπερασμένες, διότι η αξιοπιστία των έχει πλέον σοβαρά κλονισθεί, από τα διάφορα σήμερα αρχαιολογικά ευρήματα. Για τα όσα μαρτυρούν τα ιστορικά στοιχεία θα αναφερθούμε στοιχειωδώς στην συνέχεια.

Μέσα στην Φοινικική Γραμμική Γραφή που αποτελείται από 22 χαρακτήρες που αντιπροσωπεύουν συλλαβές μόνο τέσσερα γράμματα ομοιάζουν με ελληνικά γράμματα, ήτοι: Ζ = Zaxin = όπλο, Δ = Daleth = Πόρτα, Φ = Qoph = Πίθηκος και Ο = Αyin = οφθαλμός, Τα υπόλοιπα είναι τελείως διαφορετικά.

Οι Αρχαιολογικές ανασκαφές που έλαβαν χώρα κατά καιρούς στον Ελλαδικό χώρο, δίδουν τεκμηριωμένα την χαριστική βολή στην Ιστορική απάτη ότι η Ελληνική γραφή προέρχεται από την Φοινικική διότι αποδεικνύεται ότι, οι Έλληνες από αρχαιοτάτων χρόνων έγραφαν όχι μόνο τις συλλαβικές Γραμμική Α και Γραμμική Β γραφές τους, αλλά και ένα είδος γραφής πανομοιότυπης με εκείνη του σημερινού Αλφαβήτου, εδώ και 6.000 π.Χ. Παρακάτω αναφέρομαι στοιχειωδώς σε μερικά από τα ευρήματα των Ερευνών και την σημασία αυτών:

•        Στην νησίδα «Γιούρα» των Βορείων Σποράδων, βρέθηκε στο σπήλαιο του Κύκλωπα, από τον αρχαιολόγο Ν. Σαμσών κεραμικό θραύσμα που χρονολογήθηκε το 5.500 – 6.000 π.Χ., το οποίο φέρει καθαρά πάνω του εγχάρακτα τα γράμματα «Α», «Δ», και «Υ»,

•        Στα ανευρεθέντα σε ανασκαφές «Πρωτοκυκλαδικά αγγεία» στη Μήλο, τα οποία είναι της 3ης π.Χ. χιλιετίας, διακρίνουμε τα πανομοιότυπα γράμματα του Ελληνικού Αλφαβήτου, ήτοι: «Μ», «Ν», «Κ», «Χ», «Ξ», «Π», «Ο», και «Ε».

•        Στο Δισπηλιό Καστοριάς, ο Καθηγητής κ. Γεώργιος Χουρμουζιάδης ανέσυρε από την λίμνη, μεταξύ πολλών άλλων «Επιγραφή Πινακίδα», με γράμματα πανομοιότυπα με τα σημερινά, η οποία χαρακτηρίσθηκε, η πρώτη γραφή του κόσμου, αφού χρονολογείται από τον Δημόκριτο, βάσει της μεθόδου του «Άνθρακα 14» με απόλυτη ακρίβεια στο 5.250 π.Χ.

•        Στις ανασκαφές της Φαιστού της Κρήτης, ευρέθησαν σύμβολα τα οποία είναι τυπωμένα με κινητά στοιχεία (δηλ. Σφραγίδες) και γι’ αυτό το εύρημα αυτό θεωρείται το αρχαιότερο δείγμα τυπογραφείου του Κόσμου.

•        Οι αμφιβολίες για την μη προτεραιότητα των φοινίκων έναντι των Ελλήνων στην ανακάλυψη της γραφής, έγιναν βεβαιότητα όταν, το 1989 στο υπ’ αριθ. 16 τεύχος του αρχαιολογικού περιοδικού «NESTOR», το οποίο εκδίδεται από το Πανεπιστήμιο της Ινδιάνας ο Καθηγητής Πωλ Φωρ (διεθνής αυθεντία της προϊστορικής αρχαιολογίας), και μετά από τις ανασκαφές που έγιναν στα κυκλώπεια τείχη των Πιλικάτων της Ιθάκης, δημοσίευσε ανακοίνωση στην οποία παραθέτει αποκρυπτογραφίσεις, πινακίδων από Όστρακα που ευρέθησαν, Ελληνικής Γραμμικής Γραφής, χρονολογημένες με σύγχρονες μεθόδους στο 2.700 π.Χ..

Έτσι αποδεικνύει ότι, εκεί μιλούσαν ελληνικά και έγραφαν ελληνικά. Σ’ αυτές δε διαβάζει κανείς τις φράσεις: «Νύμφη με έσωσε» και «ιδού εγώ ο Αρεάδης δίδω εις την άνασσα θεά Ρέα 100 αίγες, 10 πρόβατα…».

Η θεωρία ότι το Αλφάβητο είναι εφεύρεση των Φοινίκων συντηρήθηκε εκτός των άλλων, με το επιχείρημα ότι ορισμένα σύμβολα της φοινικικής γραφής μοιάζουν με τα αλφαβητικά γράμματα.

Το επιχείρημα αυτό φαινόταν ισχυρό μέχρι προ 100 ετών περίπου, όταν οι γλωσσολόγοι και οι ιστορικοί ισχυρίζονταν ακόμη ότι οι Έλληνες δεν εγνώριζαν γραφή προ του 800 π.Χ.

Ο ισχυρισμός αυτός διατηρήθηκε μέχρις ότου το 1900 μ..Χ. ο Αρθούρος Έβανς ανέσκαψε την Ελληνική Μινωική Κρήτη και ανακάλυψε τις Ελληνικές Γραμμικές Γραφές, των οποίων σύμβολα ήταν ως σχήματα, πανομοιότυπα προς τα 17 τουλάχιστον εκ των 24 γραμμάτων του σημερινού Ελληνικού Αλφαβήτου.

Υπ’ όψιν ότι! τα αρχαιότερα αυτά δείγματα των Ελληνικών γραφών (Γραμμική Α και Β), επίσης ευρέθησαν σε ανασκαφές στην Πύλο, στις Μυκήνες, στο Μενίδι, στη Θήβα, αλλά και σε βορειότερες περιοχές της Ελλάδος και χρονολογήθηκαν πριν από 1.500 π.Χ.

Πρώτος είναι ο ΕΒΑΝΣ ο οποίος στο έργο του Scripta Minoa απεκάλυψε την ιστορική αυτή απάτη δηλ. ότι οι Έλληνες έλαβαν την γραφή από τους Φοίνικες και διατύπωσε την επιστημονική του άποψη ότι μάλλον το αντίθετο συνέβη.

Καθ’ όσον οι Φοίνικες, και η γραφή των εμφανίζονται στην Ιστορία, όχι πριν το 1300 π.Χ. και ότι είναι ιστορικά εξακριβωμένο Έλληνες εκ Κρήτης μετοίκησαν στην Ανατολική Μεσόγειο.

-      Το πρώτο παράδοξο που θέλω ν’ αναφέρω για εμάς τους Έλληνες είναι: Ότι! ακόμη και σήμερα διδάσκεται στα Ελληνικά Σχολεία η άποψη ότι τα χρόνια του Ομήρου 100-200 χρόνια μετά τον Τρωικό πόλεμο (1.100 π.Χ. κατά τον Ηρόδοτο) δεν υπήρχε γραφή και συνεπώς τα δύο έπη (Ιλιάδα και Οδύσσεια) μεταφέροντο από γενεά σε γενεά προφορικώς.

Η άποψη αυτή μόνο και μόνο βάσει της κοινής λογικής είναι απορριπτέα.

-      Το δεύτερο που μετά λύπης μου θέλω να επισημάνω είναι: Δυστυχώς γράφει η Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια ΠΑΠΥΡΟΣ ΛΑΡΟΥΣ Τομ. 5 σελ. 603 στο Κεφ. Αλφάβητον «… Κατά την αρχαιότητα εις το στάδιον τούτο της γραφής έφθασαν μόνον οι Σιμήται δια του φοινικικού. Αλφάβητον το οποίο απετέλεσε, την βάσιν του Ελληνικού αλφαβήτου των Ιστορικών χρόνων… τούτο τροποποιηθέν καταλλήλως και προσαρμοσθέν εις τας ανάγκας της Ελληνικής, χρησιμοποιείται μέχρι σήμερον· διαδοθέν δε εις τας ευρωπαϊκάς χώρας απετέλεσε την βάσιν των πλείστων εκ των εν χρήσει αλφαβήτων…».

Και! αυτό το γράφει Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, δηλ. οι Σιμήτες δια του φοινικικού Αλφαβήτου εδημιούργησαν την Ελληνική γραφή. Έλεος. Ουδέν σχόλιον.

elzoni