Οι σκληρές επιπτώσεις του νέου “Σχεδίου Μάρσαλ” στην Ελλάδα

Η συμφωνία χαρακτηρίζεται ιστορική και ίσως είναι πιο ιστορική και από εκείνη για τον μηχανισμό στήριξης αφού είναι στα σίγουρα η τελευταία μας ευκαιρία πριν βυθιστούμε στην άβυσσο.

Οι οίκοι αξιολόγησης περιμένουν στην γωνία και αυτό βεβαίως μπορεί να χαρακτηρίζεται ως τυπική εξέλιξη αφού η ρευστότητα για την Ελλάδα δεν θα διακοπεί.

‘Ομως παρόλα αυτά το μαξιλάρι των 109 δισ δεν θα βρίσκεται πάντα στην θέση του για να ακουμπήσει η Ελλάδα.

Οι εγυήσεις που ζητούν κάποιοι από τους εταίρους μας δεν είναι μόνο ευχολόγια για διαρθρωτικές αλλαγές και για ανάπτυξη.

Για να βάλουν το χέρι στην τσέπη θέλουν πλεον και εγγυήσεις, κάτι που δεν είχε συμβεί με το πρώτο πακέτο. Και οι εγγυήσεις δεν είναι και πάλι λόγια ή υποσχέσεις είναι δημόσια περιουσία.

Δηλαδή με άλλα λόγια αν δεν έχουμε να πληρώσουμε, αν δεν κάνουμε αυτά που πρέπει κάποιοι ζητούν να κόβουν και ένα κομμάτι Ελλάδας!

Τα στοιχεία που δόθηκαν από τους ηγέτες της Ε.Ε. και την ελληνική κυβέρνηση το βράδυ της Πέμπτης προκαλούν έντονες ανησυχίες και ερωτήματα, καθώς

:

* Η εθελοντική συμμετοχή των ιδιωτών, κατά περίπου καθαρά 37 δισ. ευρώ (συνολικά 50 δισ.), που σύμφωνα με τη χθεσινοβραδινή ανακοίνωση του IIF (Institute of International Finance) δεν είναι τίποτε άλλο από ένα «roll-over program», δηλαδή από μια εθελοντική μετακύλιση, δεν αφήνει αλώβητη τη χώρα.

Η μετακύλιση αυτή, που βασίζεται στο γαλλικό σχέδιο, εκτός από το ότι ήταν τελικά μια λύση αποδεκτή από τους Ευρωπαίους που δίνει χρόνο στην Ελλάδα (κατ’ ουσία για να βελτιώσει τα δημοσιονομικά της), εντέλει περιορίζει σημαντικά τις δυνητικές ζημιές που θα είχε ο τραπεζικός τομέας.

Τα μειονεκτήματα, όμως, της λύσης αυτής είναι ότι το πρόβλημα του χρέους μετακυλίεται και ουδείς μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο οι οίκοι αξιολόγησης να οδηγήσουν την ελληνική οικονομία στο προτελευταίο σκαλοπάτι του «selective default» ή κατά τα ελληνικά της «επιλεκτικής χρεοκοπίας» ή της «επιλεκτικής απόρριψης» σύμφωνα με το νέο όρο που εισήγαγε ο υπουργός Οικονομικών.

* Η παροχή ρευστότητας στις ελληνικές τράπεζες θεωρείται από πολλούς μια τρύπα στο νερο.

Το ζήτημα δεν είναι να πάρουν τα 35 δισ ευρώ αν χρειαστεί, αλλά να γίνουν στυλοβάτες της ανάπτυξης ρίχνοντας χρήμα στην αγορά!

*

Σίγουρο θεωρείται – γιατί τίποτα ακόμα δεν έχει εξειδικευθεί οτι ένα νέο Μνημόνιο μας περιμένει στην γωνία και αυτό το Μνημόνιο θα είναι ακόμα πιο σκληρό.

Το κείμενο συμπερασμάτων, πάντως, είναι σαφές. Πρόκειται για νέο πρόγραμμα.

* Ενα ζήτημα που τίθεται επίσης είναι εκείνο των ασφαλιστικών ταμείων. Και εδώ υπάρχουν ασάφειες.

Ποιοι θα συμμετέχουν στο κομμάτι των ιδιωτών; Στις τράπεζες θα ενταχθούν και τα ασφαλιστικά ταμεία;

Τα ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία διαθέτουν ομόλογα 25 δισ. ευρώ κι ένα «κούρεμα» της τάξης του 20% θα οδηγούσε σε απώλειες 5 δισ. ευρώ.

onalert