Ελλάδα, ένα νέο Κοσσυφοπέδιο;

Γράφει ο Βασίλης Βιλιάρδος 

Η ελληνική κρίση χρέους εξελίσσεται δυστυχώς σε μία πολιτική, πολιτισμική και ανθρωπιστική καταστροφή άνευ προηγουμένου – με την Ελλάδα να οδηγείται σε «καθεστώς ακυβερνησίας», σαν αποτέλεσμα της συνεχιζόμενης κατάρρευσης της οικονομίας, καθώς επίσης της «από μηχανής βίας» (με την οποία μάλλον προσπαθούν κάποια κόμματα, κατ’ εντολή των εισβολέων, να επιβάλλουν μία νέα τάξη πραγμάτων-«πρότυπο» για άλλες χώρες).

Οι νέες αυξήσεις της φορολογίας (οι οποίες ψηφίσθηκαν κάτω από την αφόρητη πίεση των ευρωπαίων «εταίρων» μας, σαν προϋπόθεση της «δόσης»), όπως
επίσης το νομοσχέδιο της πλήρους υποδούλωσης και του εξευτελισμού της Ελλάδας (με το οποίο το κοινοβούλιο επικύρωσε χθες την ολοκληρωτική απώλεια
της εθνικής μας κυριαρχίας), λειτουργούν ουσιαστικά ως καταλύτες (όπως ονομάζεται εκείνη η χημική ουσία, η οποία αλλάζει την ταχύτητα μίας χημικής αντίδρασης, χωρίς όμως να μεταβάλλεται η ίδια).

Αναμφίβολα, όποιος έχει τέτοιους φίλους, τέτοιους σωτήρες καλύτερα, οι οποίοι απαιτούν την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, καθώς επίσης τη δήμευση της ιδιωτικής για να βοηθήσουν, παράλληλα με την εξαθλίωση της πλειοψηφίας του πληθυσμού, δεν χρειάζεται εχθρούς.

Περαιτέρω, σαν αποτέλεσμα των παραπάνω, η φορολογική συνείδηση θα μειωθεί ακόμη περισσότερο, η μεσαία τάξη θα οδηγηθεί στη «μαύρη» απασχόληση, το κοινωνικό κράτος θα καταρρεύσει και η ύφεση θα κλιμακωθεί - ενώ τα ανώτατα εισοδηματικά στρώματα, μαζί με τους ικανούς νέους και αρκετές επιχειρήσεις, θα επιλέξουν τη μετανάστευση στο εξωτερικό.

Κάτω από αυτές τις προϋποθέσεις είναι προφανώς αδύνατον να υπάρξουν νέες επενδύσεις, από τις οποίες εξαρτάται η ανάπτυξη - οπότε το έλλειμμα του προϋπολογισμού θα συνεχίσει να αυξάνεται, επιδεινώνοντας την ήδη τρομακτική κρίση σε μία χώρα, στην οποία μέσα σε τρία μόλις χρόνια το ποσοστό της φτώχειας αυξήθηκε από το 20% στο 36%, ενώ η ανεργία από το 10% στο 27%.

Η πρόσφατη αισιοδοξία του πρωθυπουργού στο Βερολίνο, δεν έχει απολύτως καμία βάση – ενώ η επίσκεψη του αρχηγού της αντιπολίτευσης (η οποία προσπαθεί απεγνωσμένα να «αλλάξει το βηματισμό της»), επίσης στην (δήθεν) Ουάσιγκτον της Ευρώπης, ήταν εντελώς εκτός τόπου και χρόνου.

Οι συζητήσεις τώρα για τη λίστα Lagarde, με τους πιθανούς φοροφυγάδες, καθώς επίσης για τον τρόπο που τη διαχειρίστηκαν οι πρώην υπουργοί οικονομικών, είναι ακόμη στην αρχή – ενώ οι καταθέσεις ύψους 550 εκ. € της μητέρας του πρώην πρωθυπουργού (σύμφωνα με τη βρετανική Telegraph), καθώς επίσης ενός πρώην υπουργού οικονομικών, τεκμηριώνουν την κοινή πεποίθηση, σχετικά με την τεράστια διαφθορά των πολιτικών «ανδρών» και κομμάτων.

Γνωρίζοντας όμως ότι, ο πλέον κατάλληλος τρόπος για να δρομολογηθεί η αποβολή της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, καθώς επίσης ο «διαμελισμός» της κατά το «παράδειγμα» της Γιουγκοσλαβίας, είναι η κατάλυση της Δημοκρατίας από ένα απολυταρχικό καθεστώς, αφού προηγηθεί μία βίαιη απορρύθμιση της κοινωνίας, οφείλουμε να είμαστε πάρα πολλοί προσεκτικοί – ειδικά τα πολιτικά κόμματα, στο βαθμό που προσπαθούν (εάν) να αποπροσανατολίσουν ή/και να χειραγωγήσουν την κοινή γνώμη, με τη βοήθεια ορισμένων ΜΜΕ και της «τεχνητής» ίσως πρόκλησης συνθηκών βίας.

Ολοκληρώνοντας, κατά την άποψη μας η Ελλάδα σήμερα δεν χρειάζεται ένα νέο πολιτικό κόμμα, όπως συζητείται ευρύτατα – αλλά την υιοθέτηση της άμεσης δημοκρατίας από τα υφιστάμενα, έτσι ώστε να συμμετέχουν ενεργά όλοι οι Πολίτες τόσο στις κρίσιμες αποφάσεις για το μέλλον της χώρας τους, όσο και στην «επανεκκίνηση» της Δημοκρατίας, στη δημιουργία ενός ορθολογικού Κράτους Δικαίου, καθώς επίσης στην οικονομική ανάπτυξη (χωρίς την οποία είναι αδύνατη η έξοδος από την κρίση).