Η Γιορτή της μητέρας στην Αρχαία Ελλάδα

Η πρωταρχική αναφορά για γιορτή της μητέρας και της μητρότητας έρχεται από την αρχαία Ελλάδα. Η μητέρα Γη (Γαία) σύζυγος του Ουρανού είναι η προσωποποίηση της φύσης που γεννά όλο τον κόσμο και λατρεύεται σαν η υπέρτατη θεότητα....
Η λατρεία περνά κατόπι στην κόρη της Ρέα σύζυγο και αδερφή του Κρόνου.
 Η Ρέα λατρεύεται σαν η "Μητέρα των Θεών" και σαν η πρώτη μητέρα καθώς φαίνεται να είναι η πρώτη που γέννησε με τοκετό και ανάθρεψε τα παιδιά της με μητρικό γάλα.Επίσης ήταν γυναίκα και αδελφή του τιτάνα Κρόνου. Δίπλα στον Κρόνο καθόριζε τη ροή των πραγμάτων (Ρέα = αυτή που ρέει), καθόριζε μέσα στο βασίλειο του Κρόνου-Χρόνου την
κίνηση και τη διαδοχή. Αργότερα, έγινε η θεά της γονιμότητας και από τα σπλάχνα της βγήκαν οι πρώτοι Ολύμπιοι θεοί, Εστία, Δήμητρα, Ήρα, Άδης, Ποσειδώνας, Δίας.  
Οι αρχαίοι Έλληνες απέδιδαν τιμές στη Ρέα κάθε άνοιξη καθώς ήταν και θεά της γης και της γονιμότητας.

                                                             ΤΗΣ ΡΕΑΣ

                                                              Την παντογόνα βασίλισσα των Θεών θα τραγουδήσω,

                                                              την πανυπέρτατη αρχόντισσα του σύμπαντος κόσμου.

                                                              Έλα μακαρία Θεά, ομόκλινη του πανδαμάτορος Κρόνου,

                                                              λαμπροφορεμένη Ρέα, χρυσοστόλιστη, πολυδόξαστη,

                                                              ζωσμένη με πύρινες γλώσσες, ολόλαμπρη, πανίσχυρη,

                                                              πολύμορφη, πολυμήχανη, στοχαστική, σώτειρα του

                                                              Ολυμπίου άνακτα, που τα φρένα του παντεπόπτη Θεού

                                                              θόλωσες σκεπάζοντάς τα με τον πέπλο της απάτης,

                                                              ω πολυδύναμη βασίλισσα, μέγιστη Θεά, πολυώνυμη Κόρη,

                                                              που από το πανίερο σώμα σου όλα τα Θεία εφάνηκαν,

                                                              κραταιά Τιτανίδα, καρπέ της γόνιμης Γαίας, ωφέλιμη,

                                                              πολυεύσπλαχνη, πολύσπορη, που αθάνατους θησαυρούς

                                                              στους πολύμοχθους θνητούς χαρίζεις, πάναγνη δέσποινα

                                                              των ψηλών βουνών, που με αθάνατες πνοές την μανία της

                                                              άγριας φύσης φουντώνεις και τα πάντα μέσα σ’ αυτήν με τις

                                                              άπειρες δυνάμεις σου μεταβάλεις, πολυθόρυβη, οργιαστική,

                                                              μανιακή, που όλες τις θηριώδεις μορφές, όσες η μαύρη Γη

                                                              μες τους κόλπους της τρέφει, με πολυποίκιλους μυστικούς

                                                              τρόπους υποτάσεις, γι’ αυτό και η πλάση ολόκληρη,

                                                              ω παντάνασσα, με βροντερές φωνές το άγιο όνομά σου δοξάζει.

                                                              Χαίρε ολόφωτη Θεά, παντοτρόφα Κόρη. Σ’ εσένα δέομαι,

                                                              ω ιερή μήτρα των πάντων, να έλθεις χαρούμενη, φέρνοντας

                                                              πλούσια αγαθά και άμεμπτη ευτυχία, πολύτιμους συνοδοιπόρους

                                                              στους δύσκολους δρόμους της ζωής.   

http://mythiki-anazitisi.blogspot.gr