Δευτέρα 30 Σεπτεμβρίου 2013

Καταστροφές αρχαίων ναών

Πολλά ευχαριστώ στον Δημήτρη 
 
Είναι ευρύτερα γνωστό πως δίπλα ή κάτω από μία εκκλησία υπάρχουν τα ερείπια κάποιου αρχαίου ελληνικού ναού. Σε αρκετές, μάλιστα περιπτώσεις, οι ίδιοι οι αρχαίοι ναοί έχουν μετατραπεί σε χριστιανικές εκκλησίες. 
 
Όποιον ιερέα κι αν ρωτήσουμε γιατί χτίστηκαν χριστιανικοί ναοί πάνω σε αρχαίους ναούς και ιερά θα μας πει πως ήθελαν να «εξαγνίσουν» το χώρο από την «ειδωλολατρία» των «εθνικών». Αυτό, ίσως, είναι η μισή αλήθεια. 
 
Πιθανότερο είναι πως ήθελαν να «ελέγξουν» ή να «εκμεταλλευτούν» την δύναμη των αρχαίων ιερών. Εξάλλου είναι γνωστό και κατά ένα μεγάλο ποσοστό επιβεβαιωμένο ότι οι αρχαίοι ναοί ήταν ιδρυμένοι πάνω σε τόπους δύναμης, πάνω σε ειδικούς ενεργειακούς τόπους οι οποίοι πρόφεραν ηρεμία, γαλήνη, ίαση, οριακά φαινόμενα κλπ. 

Ωστόσο, η δύναμη ενός τόπου φαίνεται να «λειτουργεί» σύμφωνα με την
«ηθική» αυτών που διαμένουν εκεί. Ή για να το πω διαφορετικά: η δύναμη ενός τόπου γίνεται γόνιμη και δημιουργική, για τον άνθρωπο, όταν αυτός που θα κατοικήσει εκεί το κάνει με σεβασμό. Τότε ο άνθρωπος «συντονίζεται» με την δύναμη, ή έρχεται σε συνάφεια με το «θείο». Διαφορετικά η δύναμη μένει στείρα και δεν αποδίδει. Ο τόπος μπορεί να γίνει περίτρανος και λαμπρός αλλά η δύναμη δεν αποδίδει. Ή μάλλον αποδίδεται, διαχέεται αλλά δεν εκλαμβάνεται. 
 
Σε όσες εκκλησίες δεν έχουν «προσαρμοστεί» δεν έχουν εναρμονιστεί στο περιβάλλον όπως οι αρχαίοι ναοί, πάνω στους οποίους κτίστηκαν, έχουν παρατηρηθεί πολλά διαζύγια και όχι μόνο δεν στεριώνει ο γάμος αλλά και τα παιδιά που βαφτίζονται σε τέτοια μέρη-εκκλησίες δεν έχουν την «απαραίτητη» ή «απαιτούμενη» πνευματική και ψυχική ισορροπία. 

ΚΩΔΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΑΡΧΑΙΩΝ ΤΟΠΩΝ & ΙΕΡΩΝ 

 
Αν με προσοχή ερευνήσουμε τα ονόματα των εκκλησιών και των αρχαίων ιερών, θα διαπιστώσουμε εύκολα, πως σε πληθώρα των περιπτώσεων αυτοί που ονόμασαν τις εκκλησίες πολύ απλά αντιστοίχισαν το όνομα που ήταν αφιερωμένος ο αρχαίος ναός με τον χριστιανικό άγιο που έχτισαν από πάνω του. 
 
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η αντικατάσταση του ονόματος αρχαίου ναού απόΔήμητρα Χθονία σε Άγιο Δημήτριο. Όπου δηλαδή υπάρχει εκκλησία του Αγίου Δημητρίου, στο ενενήντα τις εκατό των περιπτώσεων έχει χτιστεί πάνω σε αρχαίο ναό της Δήμητρας Χθονίας. Το ίδιο συμβαίνει με τα πιο πολλά εκκλησάκια του προφήτη Ηλία που έχουν «αντικαταστήσει» τους αρχαίους ναούς του Απόλλωνα Ηλίου. Ή ακόμα και τα εκκλησάκια του Αγίου Γεωργίου έχουν πάρει τη θέση ναών και ιερών του Δία. 
 
Για παράδειγμα οι περισσότερες εκκλησίες του Αγίου Πέτρου είναι κωδικοί που σχετίζονται με κάποιο «ειδικό» πέτρωμα ή ορυκτό στο υπέδαφος της εκκλησίας -πρώην αρχαίου ναού- με κάποιο πολύτιμο, ημιπολύτιμο λίθο ή ακόμα και «μαγικό» ή «μυθικό» λίθο (συνήθως Ερμές, Απόλλωνος Αυγιέου, ομφαλούς κλπ) τους οποίους, αν και «ειδωλολατρικής» προέλευσης η εκκλησία τους κρατά καλά φυλαγμένους στους κόλπους της. 
 
Οι εκκλησίες με την ονομασία Κοίμηση της Θεοτόκου κωδικοποιούν την παρέμβαση του ιερατείου σε κάποια πύλη, είσοδο, σπηλιά κλπ που -φυσικά βρίσκεται από πάνω τους η συγκεκριμένη εκκλησία- «κοίμισαν» δηλαδή σφράγισαν και απομόνωσαν την όποια είσοδο από το ευρύ κοινό και τους πιστούς, συνήθως για προσωπική εκμετάλλευση ή για άλλους λόγους. 

Μια διαφορετική σημασία έχουν οι εκκλησίες Παναγία η Τρυπητή στο Αίγιο, Παναγία η Εκατονταπυλιανή στην Πάρο, Παναγία η Παραπορταριανή στην Μύκονο, η μονή Μέγα Σπήλαιο στα Καλάβρυτα κλπ. Όλες υποδηλώνουν πως βρίσκονται επάνω ή δίπλα σε ανοίγματα από σπηλιές, οι οποίες ναι μεν δεν έχουν σφραγιστεί, αλλά και πάλι οι περισσότερες δεν είναι προσβάσιμες για το κοινό. 

 
Με σπηλιές, άλλου είδους, συνδέονται και οι εκκλησίες που έχουν το όνομα της Αγίας Παρασκευής και που σημαίνει ότι το κτίριο βρίσκεται «παρά Εκάβης» ή σχετίζεται με το όνομα των Καβείρων, οπότε η σύνθεση των λέξεων οδήγησε στην παραφθορά του Παρασκευή, ή πολύ απλά συνδύασαν το όνομα αυτό με τις σπηλιές της Εκάβης ή των Καβείρων, λόγω της ομοιότητας των ονομάτων. 
 
Και στις δύο περιπτώσεις, η Εκάβη και οι Κάβειροι υπονοούν υποχθόνιους θεούς που βγαίνουν από την γη, μέσα από σπηλιές, γι αυτό και στην συγκεκριμένη είσοδο ήρθε και χτίστηκε η εκκλησία της αγίας Παρασκευής, για να εμποδίσει την έξοδό τους.. 

ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΠΟΥ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΟΥΝ ΥΠΟΓΕΙΩΣ 

 
Πολλές εκκλησίες, κυρίως βυζαντινές και των πρώτων χριστιανικών χρόνων έχουν χτιστεί πάνω σε αρχαία ιερά και ναούς που αυτά είχαν πρόσβαση σε υπόγειες στοές που επικοινωνούσαν με άλλα συστήματα στοών και έφταναν τελικά να επικοινωνούν με άλλους ναούς ή τοποθεσίες. 
 
Τέτοια παραδείγματα έχουμε στην εκκλησία του Αγίου Δημητρίου Θεσσαλονίκης, με το λιγότερο τέσσερις υπόγειες διαδρομές που η μία από αυτές καταλήγει στις κατακόμβες του Αϊ-Γιάννη του Πρόδρομου απέναντι από την Αγία Σοφία, και η άλλη στα κάστρα. Τον Άι Γιάννη τον Πρόδομο πολλοί τον ξέρουν και ως Αι Γιάννη τον Υπόγειο. 
 
Στην Σύρο, η ορθόδοξη εκκλησία Κοίμησης της Θεοτόκου και η οποία είναι χτισμένη πάνω από τον αρχαίο ναό της Φρατρίας Αθηνάς, έχει ένα πολύπλοκο σύστημα στοών στα υπόγειά του και επικοινωνεί με άλλους ορθόδοξους αλλά και καθολικούς του νησιού. 

ΚΟΙΜΗΤΗΡΙΑ ΠΑΝΩ Ή ΔΙΠΛΑ ΣΕ ΑΡΧΑΙΑ ΙΕΡΑ 

 
Είδαμε πως οι χριστιανικοί ναοί χτίστηκαν πάνω στους αρχαίους για πολλούς λόγους. Όταν δεν τους «σκέπαζαν» με χριστιανικούς ή όταν δεν τους γκρέμιζαν εκ θεμελίων, κι όταν δεν μπορούσαν να τους καταστρέψουν, τότε πολύ απλά τους μόλυναν. Έπρεπε να μολυνθεί το αρχαίο ιερό, αφού δεν μπορούσαν αλλιώς οι χριστιανοί να «κλέψουν» την δύναμη του τόπου. Ο πιο απλώς και πιο εύκολος τρόπος για να μολύνουν ήταν με την ίδρυση και τοποθέτηση στην κατάλληλη θέση ενός νεκροταφείου, όπως εκείνο που αποκάλυψε η αρχαιολογική σκαπάνη κολλημένο στην πλευρά ιερού ναού του Απόλλωνος στους Δελφούς ή εκείνο που επίσης ανακαλύφθηκε στον χώρο των Ιερών στην Νεμέα. 
 
ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ 
 
Στις αρχαίες πόλεις του Άθωνα λατρευόταν ο Ζευς Ομάλιος ή Φύξιος, ο Απόλλων, ο Διόνυσος, ο Ηρακλής, ο Τιτάνας Κρείος, ο Νηρέας, η Αφροδίτη η Ουρανία, η Μορφώ, η Άρτεμις η Αγραία και Ποτάμια, η Δήμητρα και άλλες πελασγικές και θρακικές Θεότητες. Στην κορυφή του Άθωνα υπήρχαν πολλοί βωμοί διαφόρων θεοτήτων. Μία από τις προσωνυμίες του Δια ήταν «Αθώος Ζεύς» επειδή υπήρχε κάποτε στην κορυφή του Άθω άγαλμα του Δία, σήμερα βέβαια δεν υπάρχει. 
 
Αξίζει να προσέξουμε, πως το ιερό της Αρτέμιδος αποτελούσε άβατο για τους άντρες, αλλά όχι για όλη την χερσόνησο, όπως συμβαίνει σήμερα, παρά μόνο γύρω από το ιερό. Στο ιερό κατοικούσαν μόνο γυναίκες, ιέρειες της θεάς, όπου και τελούσαν τα Μυστήρια της Αρτέμιδος από ανύπανδρες γυναίκες, όχι μόνο προς τιμή της αλλά και προς τιμή του Απόλλωνα και της Δάφνης. 
 
Η αδελφή του Απόλλωνα, είχε ως βασίλειό της την άγρια παρθένο φύση, που δεν είχε βεβηλωθεί από ανθρώπινο χέρι. Αυτή την έννοια έχει και η προσωνυμία της ως Αγνή και Παρθένος. Προσωνυμίες που απέκτησε και η Παναγία για διαφορετικούς λόγους. Η Άρτεμις είναι επίσης Θεά των τοκετών γι αυτό και την αποκαλούν Παιδοτρόφο, Εύλοχον, Ειλειθυίαν. Για παρόμοια φροντίδα και προστασία παρακαλείται και η Παναγία από γυναίκες που βρίσκονται σε ενδιαφέρουσα. 
 
Κατά το πρώτο ήμισυ του 11ου αιώνα, αρχίζει να επικρατεί η ονομασία που όλοι γνωρίζουμε σήμερα «Άγιον Όρος». 
 
ΑΚΡΟΠΟΛΗ 
 
Ήδη από τον 6ο μ.Χ. αιώνα ο Παρθενώνας βεβηλώνεται, ή αν θέλετε, μετατρέπεται σε χριστιανική εκκλησία της Παρθένου Μαρίας. Το 1204, η εκκλησία αυτή μετατρέπεται σε φράγκικη, ενώ μερικούς αιώνες μετά, ο τουρκικός ζυγός επεμβαίνει και αλλάζει το σκηνικό σύμφωνα με τα δικά του θρησκευτικά δεδομένα. Στα 1456 ο Παρθενώνας γίνεται τούρκικο τζαμί. 
 
Διάφοροι χώροι της Ακρόπολης αλλάζουν και γίνονται χριστιανικοί. Για παράδειγμα μία σπηλιά που βρίσκεται πάνω από το θέατρο μετατρέπεται και αφιερώνεται στην Παναγία την Χρυσοσπηλιώτισα. Το Ασκληπιείο αλλάζει σε ναό των Αγίων Αναργύρων. Η Αρχαία Κρήνη, όπως και κάθε πηγή που για τους αρχαίους -όπως και σήμερα είναι παραδεκτό – είχε θαυματουργές ιδιότητες, αν και καθόλα «ειδωλολατρικής» έμπνευσης γίνεται Αγίασμα, για τις ίδιες, φυσικά, ιαματικές ιδιότητες. 
 
Απέναντι από την Ακρόπολη υπάρχει ο λόφος που βρίσκεται το αστεροσκοπείο. Παλιά λεγόταν λόφος των Νυμφών επειδή εκεί υπήρχε ιερό τους. Στο ίδιο πιθανόν μέρος, ή πολύ κοντά υπάρχει σήμερα ο ναός της Αγ. Φωτεινής. 
 
ΘΗΣΕΙΟ 
 
Μεταξύ 6ου και 8ου αιώνα σφραγίστηκε η είσοδος του πρόναου για να γίνει εκεί το Ιερό Βήμα. Στον τοίχο του προδόμου ανοίχτηκε η κύρια είσοδος της εκκλησίας. Στην βόρεια πλευρά ανοίχτηκε μικρή πόρτα (σήμερα είναι κλειστή με παράταιρο τρόπο). Πιθανότατα, ανοίχτηκαν τρεις ακόμα πλάγιες πόρτες μετά το έτος 979, οπότε και έγινε η εικονογράφηση των εξωτερικών τοίχων. Στα τέλη του 10ου ή κατά τις αρχές του 11ου αιώνα, έγινε ριζική ανακαίνιση της εκκλησίας με δαπάνες πιθανότατα του Βυζαντινού αυτοκράτορα Βασιλείου Β΄ του Βουλγαροκτόνου. 
   
Κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας, το Θησείο μετατράπηκε σε λατινική εκκλησία. Στην περίοδο της Τουρκοκρατίας, περιήλθε πάλι στους Έλληνες ως εκκλησία, αλλά επιτρεπόταν μόνο μία φορά τον χρόνο, στις 23 Απριλίου του Αγίου Γεωργίου, να λειτουργούν. Το 1836 το Θησείο γίνεται αποθήκη και μετά την απελευθέρωση από τον τουρκικό ζυγό, ξανά εκκλησία του Αγίου Γεωργίου μέχρι το 1835, οπότε και μετατράπηκε σε προσωρινό αρχαιολογικό μουσείο και αργότερα σε αποθήκη αρχαιοτήτων. Το 1936 και με απόφαση του αρχαιολογικού συμβουλίου γκρεμίστηκαν οι μεταγενέστεροι τοίχοι με τους οποίου φρασσόταν ο πρόναος αναστυλώθηκαν και συμπληρώθηκαν οι δύο κίονες, οι χριστιανικές τοιχογραφίες και αγιογραφίες αφαιρέθηκαν. 

ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΠΑΝΩ ΣΕ ΑΡΧΑΙΑ ΙΕΡΑ 

 
Στην Αθήνα και στην οδό Μητροπόλεως έξω από το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων υπάρχει το εκκλησάκι της Αγίας Δύναμης. Αν και μικρό κάτω από την εκκλησία υπάρχουν μεγάλα υπόγεια με στοές που οδηγούν σε διάφορες κατευθύνσεις. Η Αγία Δύναμη είναι χτισμένη πάνω σε αρχαίο ιερό των Ιλισιάδων Μουσών. 
 
Στον ίδιο δρόμο, λίγο πιο πέρα και κάτω από την Μητρόπολη των Αθηνών, ή πολύ κοντά της, βρισκόταν ο ναός της Υπερβόρειας Ειλείθυιας προστάτιδας του τοκετού. Η Ειλείθυια είχε ταξιδέψει στην Δήλο για βοηθήσει την Λητώ, μητέρα του Απόλλωνα και της Αρτέμιδος, για να γεννήσει. Είναι γνωστή και ως Άρτεμις Ειλείθυια. 
 
Στην οδό Ευριπίδους υπάρχει το εκκλησάκι του Αϊ-Γιάννη του Πρόδρομου, γνωστό και ως Αϊ Γιάννη της Κολώνας, διότι μέσα στην εκκλησία, στον χώρο του ιερού και στο αριστερό του μέρος υπάρχει αρχαίος κορινθιακός κίονας, ο οποίος βγαίνει πάνω από τα κεραμίδια της εκκλησίας. Στην βάση της κολόνας, οι παλιοί Αθηναίοι έδεναν πολύχρωμα νήματα και κορδέλες, για να γιατρέψει ο Άι-Γιάννης τις αρρώστιες τους. Πρόκειται για ένα εντελώς αρχαίο «ειδωλολατρικό» συνήθειο που έκαναν σε αντίστοιχα μέρη για να ζητήσουν προστασία από τον Απόλλωνα Αυγιέα. 
 
Λίγο πιο πέρα από τις Στήλες του Ολυμπίου Διός, υπάρχει ένα κοίλωμα που στην παλιότερη Αθήνα ήταν γνωστό ως Βατραχονήσι. Εκεί που βρίσκεται σήμερα το εκκλησάκι της Αγίας Φωτεινής, υπήρχε βωμός των Ιλισιάδων. Από εκεί περνούσε ο ποταμός Ιλισσός, όπου και η Κρήνη Καλλιρόη, πηγή που έπαιρναν νερό οι αρχαίες Αθηναίες κόρες για να χρησιμοποιήσουν στις τελετές του γάμου. 
 
Στο αρχαίο νεκροταφείο του Κεραμεικού, επί της οδού Πειραιώς και Ιεράς Οδού, υπάρχει η εκκλησία της Αγίας Τριάδος που βρίσκεται μέσα στον αρχαιολογικό χώρο. 
 
Αν ακολουθήσουμε την Ιερά Οδό από τον Κεραμεικό στα τέσσερα περίπου χιλιόμετρα θα συναντήσουμε ένα εκκλησάκι. του Αγ. Σάββα. Εκεί, σύμφωνα διάφορες ιστορικές πηγές, επιγραφές και άλλες, υπήρχε μία ιερή συκιά. Αυτό, βέβαια, μας το επιβεβαιώνει και ο Παυσανίας: «Υπάρχει επίσης βωμός του Ζεφύρου και ιερό της Δήμητρας και της Κόρης, όπου τιμώνται μαζί και η Αθηνά και ο Ποσειδών. Στο μέρος αυτό λένε πως ο Φύταλος είχε δεχτεί στο σπίτι του τη Δήμητρα και πως η θεά τους έδωσε σ αντάλλαγμα (σ.τσ. για πρώτη φορά) το οπωροφόρο δέντρο της συκιάς.» 
 
Ακολουθώντας τον ίδιο δρόμο της Ιεράς Οδού, φτάνουμε στο Δαφνί, ο ναός της Παναγίας είναι χτισμένος πάνω στα ερείπια του ελληνικού ναού του Απόλλωνος Δαφναίου. 
 
Στην Ελευσίνα υπάρχει η εκκλησία του Αγίου Ζαχαρία, η οποία είναι χτισμένη ακριβώς πάνω στα ερείπια βυζαντινής που και αυτή είχε χτιστεί ακριβώς πάνω στα ερείπια του αρχαίου ναού του Τριπτόλεμου. Εκεί κοντά άλλωστε βρέθηκε και το γνωστό ανάγλυφο με την Δήμητρα και την Κόρη που δίνουν στον Τριπτόλεμο τον καρπό του σίτου. Αλλά και στο αρχαίο τελεστήριο της Ελευσίνας έχει χτιστεί το βυζαντινό ναίδριο της Παναγίας. 
 
Η μονή Καισαριανής και η μονή Αστερίου είναι χτισμένες πάνω σε αρχαίους ναούς και ιερά της Αρτέμιδος και των Καβείρων αντίστοιχα. Η μονή της Καισαριανής είναι του 10ου αιώνα και χτίστηκε πάνω σε παλαιότερη του 4ου μ.Χ. Η της Καισαριανής και Αστερίου επικοινωνούν μεταξύ τους με υπόγειες στοές καθώς και με άλλα υπόγεια μονοπάτια που οδηγούν σε άλλες αρχαίες ιερές τοποθεσίες. 
 
Στο Μαρούσι, υπάρχει ένα εκκλησάκι ο Αι-Γιάννης, του 15ου αιώνα και ο οποίος έχει χτιστεί πάνω στα θεμέλια του προϋπάρχοντος αρχαίου ελληνικού ναού της Αρτέμιδος Αμαρυσίας. 
 
Στην Άνω Γλυφάδα, έξω από την Αθήνα, υπάρχει η εκκλησία του Αγίου Ιωάννη του Κόρακα, ο οποίος είναι χτισμένος πάνω σε αρχαίο ναό του Απόλλωνα. Αξίζει να τον επισκεφτείτε και να δείτε το εσωτερικό της εκκλησίας καθώς «κρύβει» πολλά από τον αρχαίο ναό. 
 
Στην ευρύτερη περιοχή της Αττικής, υπάρχει η γνωστή σπηλιά της Πεντέλης που κατά τους αρχαίους θεωρούνταν «Αιπόλειο του Πανός» ή αλλιώς «Παναιπόλειο», δηλαδή ο Πόλος του Πάνα ή του Παντός. Τα διάφορα «υπερφυσικά» φαινόμενα στο σπήλαιο αλλά και στην γύρω περιοχή «δίνουν και παίρνουν» όπως και οι διάφορες θεωρίες γι αυτά. Ο τόπος εκεί φαίνεται να έχει κάποια ιδιαίτερη ενέργεια. Για τους λόγους αυτούς, προφανώς, αναγέρθηκε μικρή εκκλησία προκειμένου να «εξαγνίσει» τον τόπο ή να οικειοποιηθεί την ενέργεια της περιοχής. Πεντέλη, άλλωστε, σύμφωνα με μία σύγχρονη εκτίμηση σημαίνει «Πύλη εν τω τέλη». 
 
Κοντά στον Μαραθώνα υπάρχει η Μονή Βρανά. Είναι χτισμένη στο αρχαίο ιερόΔήμητρος Χθονίας. Μάλιστα, εκεί υπάρχει και κάτι το ιδιαίτερα χαρακτηριστικό. Η μονή είναι «εντοιχισμένη» σε μία σπηλιά, -σφραγίζοντας έτσι την πρόσβαση- από ορισμένο ύψος της οποίας στάζει μύρο. Το μύρο αυτό, βέβαια, είναι πλέον «άγιο» και «ιερό», αφού σε κανέναν από τους επισκέπτες και τους πιστούς, δεν πάει το μυαλό ότι το «αγιασμένο» αυτό μύρο προϋπήρχε της εκκλησίας, από τα «ειδωλολατρικά» χρόνια. Ανάλογο φαινόμενο υπάρχει σε αρκετές εκκλησίες όπως στην Αγία Παρασκευή Τεμπών. 
 
Ας περάσουμε τώρα στην Πελοπόννησο και την αρχαία πόλη της Σικυώνας. Εκεί θα συναντήσουμε μία Φράγκικη εκκλησία του Ζαρακά, η οποία είναι χτισμένη ακριβώς δίπλα σε ναό της Αρτέμιδος. 
 
Στην αρχαία πόλη Βούρα της ΒΔ Πελοποννήσου, στη σημερινή θέση Τρουπιά όπου βρίσκεται το μετόχι της μονής του Άγιου Σπηλαίου υπήρχε ιερό και μαντείο του Ηρακλή. Βρισκόταν μέσα στο σπήλαιο, όπου φυσικά και το άγαλμα του Ήρωα. 
 
Η Παναγία η Χελιδονού στην Τράπεζα της παραλιακής Αχαίας είναι χτισμένη στα ερείπια αρχαίου ναού αφιερωμένου στην Γαία. 
 
Το απόμερο γραφικό ερημοκλήσι της Οσιοπαρθενομάρτυρος Θεοδώρας της Πελοποννησίας, με την θαυμαστή, σαν από εξωτικό παραμύθι, δασοσκέπαστη οροφή της, στους πρόποδες του Τετραγίου όρους, τέσσερα περίπου χλμ από το χωριό Βάστα Μεγαλοπόλεως και σε υψόμετρο περί τα 860μ. Ενδέχεται να ανεγέρθη στα ερείπια ναού του τραγοπόδαρου αρχαίου θεού Πάνα -του σατανά κατά τους χριστιανούς. Χάλκινα αγαλματίδια που βρέθηκαν εκεί προ δεκαετιών ενισχύουν, χωρίς να επιβεβαιώνουν την εικασία αυτή. 
 
Η εκκλησία όπου παντρεύτηκε ο ήρωας της επανάστασης Θεόδωρος Κολοκοτρώνης στο χωριό Ζαρούχλα Αχαίας είναι χτισμένος επάνω στον ναό Καταθεσίου Αρτέμιδος. 
 
Το γνωστό Ποντικόκαστρο είναι και αυτό χτισμένο πάνω σε αρχαίο ναό της Αρούρας Αρτέμιδος, όπου από κάτω υπάρχουν υπόγειες αρχαίες στοές και περάσματα. 
 
Από το να γίνει εκκλησία δεν γλίτωσε ούτε το εργαστήριο του Φειδία, στο οποίο φιλοτέχνησε το περίφημο χρυσελεφάντινο άγαλμα του Δία, ενός από τα 7 θαύματα του αρχαίου κόσμου. Πολύ παράξενο, κατά την άποψη του γράφοντα, που ένα απλό εργαστήρι, το οποίο δεν υπήρξε ούτε ιερό, ούτε λατρευτικός τόπος, ούτε κάτι άλλο, να γίνει εκκλησία. Στα ερείπια του εργαστηρίου χτίστηκε μια μεγάλη βυζαντινή εκκλησία από τον Θεοδόσιο τον Β΄. 
 
Φτάνοντας στο Άργος, θα συναντήσουμε στους πρόποδες της κορυφής Ασπίδας το εκκλησάκι του Αγίου Ηλία. Είναι χτισμένο στα ερείπια του ιερού του Απόλλωνα και της Αθηνάς, που ήταν και μαντείο. 
 
Στο Ελληνικό θα συναντήσουμε τα απομεινάρια μίας πυραμίδας, από τις ελάχιστες που έχουν διατηρηθεί σχεδόν (ο θεός να το κάνει αυτό το «σχεδόν») σε ακέραια κατάσταση. Μερικά μέτρα δίπλα της υπάρχει και εκεί μία εκκλησία. Κι όμως ο τόπος δεν ήταν ιερός. Ηπυραμίδα αυτή αποτελούσε κατά πάσα πιθανότητα φρυκτωρία. Τι λόγους είχε να χτιστεί εκεί εκκλησία; 
 
Το ίδιο μπορούμε να αναρωτηθούμε για την εκκλησία της Επισκοπής η οποία βρίσκεται στο κοίλο του αρχαίου θεάτρου της Τεγέας. 
 
Η αρχαία Τεγέα συνορεύει με την αρχαία Μαντίνεια στον αρχαιολογικό χώρο της οποίας υπάρχει η εκκλησία της Αγίας Φωτεινής. Η εκκλησία αυτή είναι η παράξενη εκδοχή αρχιτεκτονικής χριστιανικού οικοδομήματος. Σε τίποτα δεν θυμίζει εκκλησία. Αυτό που είναι βέβαιο είναι πως βρίσκεται χτισμένη στα θεμέλια του ναού της Αρτέμιδος και χτίστηκε αποκλειστικά από τα αρχαία αυτά οικοδομικά υλικά, καθώς από τα αιγυπτιακά Σεραπεία της περιοχής και επίσης από ένα ναίσκο της θεάς Ήρας. 
 
Το εκκλησάκι της Παναγίας της Ραχιώτισας στην Φλιούντα, είναι και αυτό χτισμένο επάνω στο αρχαίο Ασκληπιείο. 
 
Στην αρχαία Τροιζήνα υπήρχε ναός της Αφροδίτης Κατασκοπίας εκεί που σήμερα βρίσκεται η εκκλησία της Επισκοπής. 
 
Στον Ταύγετο και στην αρχαία πόλη Βρυσέαι υπήρχε ναός και άγαλμα του Διονύσουστο ύπαιθρο και πηγή. Σήμερα υπάρχει εκκλησία. Στην ίδια περιοχή υπάρχει και εκκλησάκι του προφήτη Ηλία για το οποίο υπάρχει η παράδοση ότι: «μετά από τάμα πιστού, οι εργάτες προσπάθησαν να κτίσουν το εκκλησάκι στην απέναντι κορφή, αλλά τα υλικά το βράδυ εξαφανίζονταν και τα έβρισκαν την επομένη, στη ψηλότερη κορφή όπου τελικά κατασκευάστηκε». Παράξενο που το τάμα του πιστού δεν «έπιασε» και το εκκλησάκι ήθελε να χτιστεί σε εκείνη την κορυφή του Ταύγετου, όπου βρισκόταν η ιερή τοποθεσία του Ήλιου ή του Απόλλωνα. 
 
Σε Μεσσηνιακό βουνό πάνω από το χωριό Παλαιό Λουτρό, συναντούμε στη σπηλιά του Κουφιέρου το εκκλησάκι των Αγίων Αναργύρων. Εκεί υπήρχε αρχαιότατος ναός από τον οποίο δεν σώζεται τίποτα, για να μας τον θυμίζει, έστω και ονομαστικά. 
 
Σε δρακόσπιτο της Όχης, στην Εύβοια, υπήρχε παλιά ιερό της Ουράνιας Αφροδίτης. Δίπλα υπήρχε και η Ελαιατική Σχολή που μετατράπηκε σε χριστιανικό φροντιστήριο με το όνομα Μονή των Ομολογητών. 
 
Στην κεντρική Ελλάδα, στην Αγ. Μαρίνα Βοιωτίας αν αναζητήσουμε θα βρούμε την εκκλησία του Αγίου Βλάσιου, ο οποίος είναι χτισμένος πάνω σε αρχαίο ιερό του Πανοπέα, ο οποίος, σημειώστε έφτιαχνε ανθρώπους από πυλό. Σήμερα η ίδια περιοχή είναι γνωστή από αναφορές για εμφανίσεις ΑΤΙΑ. Πως να μην χτιστεί εκεί μία εκκλησία να εξαγνίσει τον χώρο! 
 
Μεταξύ Κάστρου και Ορχομενού, στο χωριό Παύλο και στην αρχαία Υηττό το εκκλησάκι του Αγίου Αθανασίου στην κορυφή του λόφου αντικαθιστά ναό του Ηρακλή, από το ίδιο αρχαίο υλικό. Μάλιστα η Αγία τράπεζα έχει το εξής παράδοξο: ήταν αφιερωμένη στον ρωμαίο αυτοκράτορα Σεπτίμο Σεβήρο. Ο Άγιος Νικόλαος ήταν Ασκληπιείο κάτι που επιβεβαιώνεται και από την ενεπίγραφη πλάκα. 
 
Έξω από τον Ορχομενό, ήταν ο τάφος του Ησιόδου, ο ναός του Βάκχου, μα κυρίως και πάνω από όλα βρισκόταν ο ναός των Χαρίτων, αφιερωμένος στις Τρεις Χάριτες, τις οποίες τιμούσες οι Ορχομένιοι με τα Χαριτήσια, γιορτές που περιλάμβαναν μουσικούς αγώνες, στους οποίους έπαιρναν μέρος αοιδοί και ποιητές από όλη την Ελλάδα. Στην θέση του ναού και κατασκευασμένη από το ίδιο αρχαίο οικοδομικό υλικό χτίστηκε η βασιλική της μονής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, του 874. 
 
Στην Λαμία, αν επισκεφτούμε το κάστρο Αφανός θα διαπιστώσουμε ή θα μάθουμε πως έχει χτιστεί πάνω από το ναό Δήμητρας Χθονίας. Αυτό που έχει ιδιαίτερη σημασία είναι πως επικοινωνεί υπογείως με το απέναντι βουνό στο οποίο υπάρχει η εκκλησία του Αγίου Λουκά, η οποία και αυτή είναι χτισμένη σε αρχαίο ιερό ναό. 
 
Ο ναός των Παμμεγίστων Ταξιαρχών και Αγίων Πάντων, προστάτες των πανέμορφων και ολοπράσινων Μηλιών Πηλίου. Στην ίδια θέση που βρίσκεται σήμερα ο ναός, υπήρχε βωμός και ιερό του αρχαίου Ερμή, επίσης ψυχοπομπού ο οποίος λατρευόταν και ως κήρυκας. Το ίδιο ψυχοπομποί είναι και οι Μιχαήλ και ο αγγελιοφόρος Γαβριήλ στους οποίους αφιερώθηκε ο ναός, σαν συνέχεια της παλιάς θρησκείας, αλλά που στην ουσία η αντικατάσταση αυτή δήλωνε τη νίκη του «Ενός και Αληθινού Θεού», ο οποίος απέτασσε τα φαντάσματα των ειδώλων και του παγανισμού. 
 
Στον Όλυμπο είναι εμφανές και προφανές ότι εκκλησάκια όπως π.χ. του πρ. Ηλία ή το εκκλησάκι της Αγίας Κόρης είναι χτισμένο σε αρχαίο ναό. Το πρώτο αντικαθιστά τονΒωμό του Διός και το δεύτερο ναό της Κόρης της Δήμητρας, Περσεφόνης, ή ενδεχομένως και της Αρτέμιδος καθώς και αυτή ήταν Παρθένος και προστάτης της αμόλυντης Φύσης. 
 
Στους πρόποδες του Παγγαίου, θα βρούμε ένα εκκλησάκι της Αγίας Μαρίνας. Απ έξω υπάρχει μία ορθογώνια παραλληλόγραμμη πέτρα που ονομάζεται «η πέτρα του Απόλλωνα». Η πέτρα αυτή ανήκει στον Απόλλωνα Αυγιέα, όπου οι αρχαίοι και κάποιοι σημερινοί, αλλά παλιοί Έλληνες έκαναν σπονδές με λάδι, τη στόλιζαν με πολύχρωμες ταινίες, για να τους προστατεύει. 
 
Στο κέντρο της Έδεσσας θα δούμε τον ναό ναού της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Χωρίς μεγάλη προσπάθεια θα διακρίνουμε κιονόκρανα που παλιά ανήκαν σε ιερό του Υψίστου Δία, πάνω στον οποίο άλλωστε χτίστηκε η κατοπινή εκκλησία. 
 
Βορειότερα θα συναντήσουμε την πασίγνωστη εκκλησία της Αγίας Σοφίας. Αυτό που δεν είναι γνωστό είναι πως ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος τον ναό του Ήλιουμετασκεύασε σε ξενώνα της Αγίας Σοφίας. Παρενθετικά αξίζει να πούμε πως ο ίδιος έκανε το ναό της Άρτεμης εκτροφείο μεταξοσκώληκων ενώ τον ναό της Αφροδίτης μετέτρεψε σε πορνείο. 
 
Ο ίδιος δεν στάθηκε σε αυτές μόνο τις αλλαγές. Η γνωστή Ροτόντα, που ονομάστηκε στις μέρες μας έτσι λόγω του κυκλικού της σχήματος, ήταν ναός των Καβείρων. Με διαταγή του, γίνεται και αυτός χριστιανική εκκλησία με την ονομασία Ναός των Ασωμάτων (ή) και Ναός των Αγίων Αγγέλων. Βέβαια, έχει και ένα τρίτο όνομα -σαν τους λωποδύτες- το οποίο είναι Άγιος Γεώργιος. Ο ναός των Καβείρων κατά τον τουρκικό ζυγό έγινε το Ορτάτς-Σουλτάν-Οσμάν-Τζαμί. 
 
Η εκκλησία Αχειροποίητος, στην Θεσσαλονίκη, έχει και αυτή χτιστεί στα θεμέλια αρχαίου ναού και συγκεκριμένα της Αφροδίτης. Στα χρόνια κατοχής από τους Τούρκους, η Αχειροποίητος μετατρέπεται με την σειρά της σε τζαμί. 
 
Παρενθετικά αξίζει να σημειώσουμε ή να επισκεφτούμε τους Κήπους του Πασά, στην Θεσσαλονίκη. Είναι και αυτοί χτισμένοι στα αρχαία ερείπια ενός αρχαίου ιερού τηςΑφροδίτης. 
 
Στο Βελούχι της Ευρυτανίας, αν αναζητήσουμε θα βρούμε τον εγκαταλειμμένο ναό της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος. Έχει χτιστεί πάνω σε παλαιότερο χριστιανικό ναό, κι αυτός πάνω σε αρχαίο ναό του Διονύσου. 
 
Τα θεραπευτικά αρχαία λουτρά, της αρχαίας Τραϊανούπολης, στην Θράκη, συνοδεύονται από την εκκλησία της μαρτυρικής Αγίας Γλυκερίας. 
Αλλά ούτε και οι αρχαίοι ναοί και τα ιερά στα νησιά μας έχουν μείνει χωρίς την συντροφιά μίας εκκλησίας, από πάνω ή δίπλα τους. 
 
Ο ναός του Αγίου Γεωργίου μέσα στο Παλαιό Φρούριο της Κέρκυρας, χωρητικότητας 4000 ατόμων περίπου. Ανεγέρθηκε το 1840 από Αγγλικανούς και το 1865 μετατρέπεται σε ορθόδοξη εκκλησία, ενώ από το 1956 περνάει στην λήθη. Στη θέση του υπήρχε ναός ή βωμός, πιθανότατα του Δία. 
 
Στα βόρεια της Κέρκυρας, στην Κασσιόπη, ο σημερινό ναός της Παναγίας που υπάρχει εκεί έχει χτιστεί πάνω ακριβώς από τον αρχαίο ναό του Δία. Επίσης στην Παλαιοκαστρίτσα όπου υπάρχει το βυζαντινό μοναστήρι της Παναγιάς, θεωρείται από αρχαιολόγους ότι κάπου από κάτω του ή στην ίδια περιοχή βρίσκεται το ανάκτορο τουβασιλιά Αλκίνοου. Ποιος, όμως, τολμάει να «σηκώσει» το μοναστήρι και να κάνει ανασκαφές; 
 
Στο ίδιο νησί η βασιλική της Παλαιόπολης, η Αγία Κερκύρα, είναι το παλαιότερο χριστιανικό μνημείο του νησιού (5ος αι.). Σήμερα παραμένει ερειπωμένο από τους Βομβαρδισμούς του Β΄ ΠΠ. Στο κτίσμα έχουν χρησιμοποιηθεί μέρη και υλικά από το δωρικό ναό της Αρτέμιδος (580 π.Χ.) που έχει ανακαλυφθεί εκεί, δίπλα στη Μονή των Αγίων Θεοδώρων. 
 
Στο Νυδρί της Λευκάδας, θα βρούμε μία πυραμίδα και δίπλα της ένα εκκλησάκι. 
 
Στην Σαλαμίνα, αυτοί που έχτισαν την Μονή Φανερωμένης, έκαναν το παν για να θάψουν από κάτω της αρχαίο ναό. Τα κατάφεραν τόσο καλά που δεν είμαστε σε θέση να πούμε σε ποιόν ήταν αφιερωμένος. 

Στο νησάκι Κρανάη, σημερινό Μαραθωνήσι που βρίσκεται στον Λακωνικό κόλπο υπάρχουν ερείπια του ναού της Αφροδίτης Μιγωνίτιδως, και αναγερμένο στη θέση του την σημερινή εκκλησία του Αγίου Γεωργίου. 


Στα Κύθηρα, πάλι, αρκετές εκκλησίες είναι χτισμένες πάνω σε αρχαίους ναούς και ιερά, αλλά αρκετές από αυτές για λόγους που δεν γνωρίζουμε παραμένουν κλειστές για τους επισκέπτες. 


Πάτμος, ο λαξεμένος βράχος Καλλικατσού, στους πρόποδες του οποίου και μέσα στην θάλασσα υπάρχουν τα θεμέλια μικρής εκκλησίας της Παναγίας της Φυλαττομένης. Εκεί υπήρχε ναός της Αναδυομένης Αφροδίτης ή της Σελήνης. 

  
Στην Ρόδο στον ναό των Ιπποτών, που ήταν αφιερωμένος στον Άγιο Ιωάννη του Κολοσσού, έχουν βρεθεί επιγραφές που υποδεικνύουν ή μαρτυρούν έμμεσα για ένα ιερό ή ναό του θεού Ήλιου. Στο ίδιο σημείο ήταν, κατά πάσα, πιθανότητα τοποθετημένο ένα από τα επτά θαύματα του κόσμου, ο Κολοσσός της Ρόδου, ο οποίος ήταν αφιερωμένος στον θεό Ήλιο. 

 
ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΠΑΝΩ ΣΕ ΑΡΧΑΙΑ ΜΑΝΤΕΙΑ 
 
Παρόμοια χριστιανική αντιμετώπιση είχε και το Τροφώνιο μαντείο, καθώς χρειάστηκαν δύο εκκλησίες για να «καλύψουν» την «ειδωλολατρική» εμβέλεια του χώρου. Σήμερα θα δούμε μία διώροφη εκκλησία εκεί. Ο πρώτος όροφος που βρίσκεται και στην επιφάνεια είναι ο ναός της Αγίας Σοφίας. Η δεύτερη εκκλησία βρίσκεται στο υπόγειο της πρώτης, δηλαδή μέσα στο σπήλαιο που από το έδαφος μπορούσε να κατέβει ο χρηστηριαζόμενος. Η υπόγεια αυτή εκκλησία είναι της Αγ. Βαρβάρας. 
 
Στο μαντείο του Αχέροντα έχει ιδρυθεί βυζαντινός ναός και χριστιανικό νεκροταφείο, για να μολυνθεί η περιοχή, το οποίο όμως μεταφέρθηκε κατα τις ανασκαφές, ενώ η μονή και η εκκλησία διατηρήθηκαν. 
 
Στο Νεκρομαντείο Ταινάρου, θα δούμε σήμερα τον ναό του Ασωμάτου. Αν παρατηρήσουμε καλύτερα θα δούμε πως είναι χτισμένος με τα οικοδομικά υλικά κάποιου αρχαίου κτίσματος, τα οποία σαφώς προδίδουν την ύπαρξη ιερού αρχαίου, που δεν ήταν άλλος από τον ναό του Ποσειδώνα, όπως μας λένε και οι πηγές. 
 
Η κρήνη της Κασταλίας, στους Δελφούς, είχε μετατραπεί και αυτή σε ένα μικρό εκκλησάκι, που όμως προς έκπληξη των ευσεβών χριστιανών, χρειάστηκε να γκρεμιστεί από την αρχαιολογική σκαπάνη. 
 
Ο παλαιός ναός του Αγ. Ανδρέα προστάτη της Πάτρας, είναι χτισμένος επάνω σε ολόκληρο το μαντείο της Δήμητρας και της θεάς Γης. Το νερό της πηγής στα τότε χρόνια θεωρούνταν αλάθητο στην διάγνωση των νόσων, σήμερα θεωρείται «αγίασμα» 

Στο μαντείο Δειραδιώτου Απόλλωνος, είχε και εκεί ο βωμός καλυφθεί με χριστιανική εκκλησία, της οποίας υπάρχουν ερείπια σήμερα. 

 
Στο μαντείο Διδύμων ή αλλιώς Μαντείο των Βραγχιδών, κοντά στη Μίλητο, υπάρχει η χριστιανική εκκλησία στο όνομα του Ιωάννη του Θεολόγου. 
 
Δίπλα στο μαντείο Πτώου Απόλλωνος, έχει χτιστεί η χριστιανική Μονή της Οσίας Πελαγίας. 
 
Και η καταγραφή των εκκλησιών που έχουν χτιστεί επάνω σε μαντεία, αρχαίους ναούς και ιερά δεν τελειώνει. 
 
Στην γενέτειρα πατρίδα του Πυθαγόρα, στην Σάμο και κοντά στο Πυθαγόρειο υπάρχει ένα σπήλαιο που πριν ακόμα από την εποχή του φιλόσοφου λειτουργούσε ως Μαντείοαπό την βαθύτατη αρχαιότητα. Η ιέρεια που χρησμοδοτούσε ταυτίζεται με την Ιεροφίλη των Δελφών. Σήμερα στον χώρο αυτό υπάρχει η εκκλησία Παναγία η Σπηλιανή, η Καληαρμένισσα, ενώ έξω από το σπήλαιο και κολλητά στην είσοδό του υπάρχει μία ακόμα εκκλησία του Αγ. Γεωργίου, λες και υπήρχε ιδιαίτερος λόγος να εξασφαλιστεί με δύο χριστιανικούς ναούς ο «εξαγνισμός» του χώρου. 
 
Τον χώρο του μαντείο Ισμηνίου Απόλλωνος, μολύνει σήμερα το κοιμητήριο του Αγ. Λουκά. Το ίδιο συμβαίνει και στο Μαντείο Αμφικλείας από το παρακείμενο κοιμητήριο 
 
Πηγή: 
http://eineken.pblogs.gr/ 
http://www.arxaiaithomi.gr/2013/09/24/ 


AFAIA 

41 σχόλια :

  1. Εκτενέστατη η παρουσίαση, σωστή κατά την αντίληψή μου, χρειάζονται όμως περισσότερα στοιχεία για να κατανοήσει κάποιος και να φύγει από την πλύση εγκεφάλου που εμφανίζει ελληνισμό και χριστιανισμό ως αντιπάλους.
    Μόνο μερικά τεχνικά ερωτήματα: πώς εξηγείται το χτίσιμο των αρχαίων ναών σε σημεία απόλυτα τριγωνισμένα και ισαπέχοντα από ομφαλούς; Μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο χωρίς κατόπτευση από πάνω και χωρίς σχετική τεχνογνωσία;
    Αντίστοιχα, πώς εξηγείται το "περίεργο" χτίσιμο και η διάταξη μεταξύ Ουάσινκτον, Φιλαδέλφειας, Βοστώνης;
    Αυτή η "ειδωλολατρία" γιατί εμφανίζεται ξαφνικά ως όρος στην μετά Χριστό εποχή; Γιατί οι ίδιοι άνθρωποι δεν ονομάζονται "ειδωλολάτρες" στην προ Χριστού εποχή; Και η εικονομαχία πώς εξηγείται ως κίνημα και τι δηλώνει η αναστήλωση των εικόνων;

    Μήπως θα πρέπει να ερευνήσουμε αν ο χριστιανισμός αποτελεί μια ανανέωση / επικαιροποίηση ενός οικουμενικού μηνύματος που αφορά τον πολιτισμό με κέντρο τους "Έλληνες"; Μήπως η ρήξη είναι είτε ψευδής, είτε τεχνητή, είτε εξηγούμενη με άλλο τρόπο από αυτόν που θέλουν κάποιοι να εμπεδώσουμε;

    Και γιατί σήμερα προκειμένου να ενοχοποιηθεί ο Έλληνας δυσφημείται από την λαϊκίζουσα "Ευρώπη" ως Αρχαίος και όχι ως Χριστιανός; Αυτή δεν είναι η συνέχεια της "προοδευτικής" Ευρώπης στην οποία λύσσαξαν να μας εντάξουν ο Μαυροκορδάτος και η μέσα-έξω παρέα του;
    Και το 1821 ποιοι εξεγείρονται υπό τον Φοίνικα; Οι εμπεδώσαντες τον "Βολταίρο" ή οι συμβαδίζοντες αρχικά με τον Βολταίρο, τον οποίον κατήγγειλαν στην συνέχεια, δηλώνοντας την πλήρη αποστασιοποίηση από την παραπλανητική του πορεία; (όχι που δεν θα καταλήγαμε στην Επανάσταση)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλησπέρα αγαπητέ μου Λάμπη!
    Δια της επαναλήψεως και αναδημοσιεύσεως αυτών των τόσο σημαντικών θεμάτων ίσως καταφέρουμε να κινήσουμε την περιέργεια των αναγνωστών οι οποίοι μπορεί να μην έχουν γνώση ότι όλοι αυτοί οι τόποι λατρείας είναι ιδιαίτερα ενεργειακοί.
    Όσον αφορά τα τεχνικά ερωτήματα που αναφέρεις, μπορεί να αποτελούν ένα ξεχωριστό θέμα, το οποίο βέβαια σχετίζεται με την παρούσα ανάρτηση, με πολύ ενδιαφέρουσες πληροφορίες από την μελέτη του Θεοφάνη Μανιά. Και σε ευχαριστούμε που με το σχόλιο σου μας υπενθυμίζεις ένα τόσο ενδιαφέρον θέμα για να δημοσιεύσουμε προσεχώς.
    Τα υπόλοιπα ενδιαφέροντα ερωτήματα που θέτεις αγαπητέ μου, αφορούν την Ελληνική κοσμοθεωρία την οποία προσωπικά δεν αναγάγω στα στενά πλαίσια της θρησκείας ως εκ τούτου δεν μπορεί να γίνει απλή αναφορά υπό την μορφή σχολίου αυτού του τόσο σοβαρού ζητήματος, διότι οι θρησκείες γενικότερα έχουν την τάση της ειδωλολατρείας και η Ελληνική κοσμοαντίληψη δεν είναι θρησκεία.
    και τέλος στο ερώτημα ποιοι εξεγέρθηκαν; μήπως πρέπει να εξετάσουμε την περίπτωση και να αναρωτηθούμε ποιοι υποκίνησαν τις υποτιθέμενες εξεγέρσεις ή επαναστάσεις οι οποίες εντελώς "συμπτωματικά" ξέσπασαν σχεδόν ταυτόχρονα σε όλο τον κόσμο;
    Το κάθε ερώτημα είναι και ένα ξεχωριστό άρθρο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σε πολλά ιστολόγια όπως και το παρόν προάγεται προβληματισμός και ανοίγεται δρόμος για έρευνα και γνώση, πέρα από τα τετριμμένα και τα αποχαυνωτικά του σχολείου, του πανεπιστημίου και της τηλεόρασης (με τις όποιες αναπόφευκτες αδυναμίες). Με την ευκαιρία λοιπόν να συγχαρώ αυθόρμητα το ιστολόγιο, κάτι που εννοείται, αλλά καλό είναι να λέγεται έστω μια φορά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Και το 1821 ποιοι εξεγείρονται υπό τον Φοίνικα; (....)
    Χωρίς να θέλω να καταχραστώ τον χρόνο σου, δεν μπορώ να αντισταθώ στον πειρασμό να σου ζητήσω να μας μιλήσεις για αυτό το καυτό θέμα που έχει περάσει στα... ψιλά γράμματα...

    Μας τιμούν πολύ λόγια σου αγαπητέ μου αν και ακόμη δεν έχουμε προσφέρει κάτι σημαντικό. Φιλοδοξούμε όμως να έχουμε τον χρόνο και την ενέργεια ώστε να βελτιωθούμε σημαντικά!
    και είμαστε ευτυχείς που καταφέραμε να προσελκύσουμε αξιόλογους αναγνώστες και ειδικά που μας τιμούν με την παρουσία τους δια μέσου των σχολίων τους!
    Σε ευχαριστούμε πολύ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Υπό τον όρο "Φοίνικας" εννοώ κατ' αρχήν δυο πράγματα (που είναι αδύνατον να εννοηθούν, τα εξηγώ τώρα που το θέτεις).
    Α) Ότι στην Επανάσταση υπήρξαν σύμβολα των οργανωτών-κεντρικών πρωταγωνιστών όπως το πουλί που αναγεννάται από τις στάχτες του, η τρίχρωμη σημαία (μαύρο-άσπρο-κόκκινο), η νεκροκεφαλή με τα κόκκαλα, η επιγραφή "Εν Τούτω Νίκα"
    Β) Ότι τα σύμβολα αυτά που ακυρώθηκαν και διώχθηκαν από την Α Εθνοσυνέλευση, τα σύμβολα που σκόπιμα υποβαθμίστηκαν, η απεκρύβησαν από την ιστορία, σε συνδυασμό με τις αφηγήσεις του Ξάνθου, χρησίμευσαν στο να στηθεί και ένας μύθος γύρω από το "ποιος και γατί επαναστάτησε".
    Πρώτο γενικό συμπέρασμα: πρέπει να δούμε την σύγκρουση γύρω από τα πρόσωπα και τα πιστεύω τους, ώστε να κατανοήσουμε τι έγινε και τι δεν μπόρεσε να γίνει το 21. Δεν έχω πλήρη αποκρυπτογράφηση των συμβόλων, όμως οι ομάδες και οι στόχοι τους είναι σαφείς.
    Από την μια έχουμε Μεθ. Ανθρακίτη, Κοσμά Αιτωλό, Νικηφόρο Θεοτόκη, Ευγένιο Βούλγαρη, Ν. Παπαδόπουλο, Κ. Υψηλάντη και υιούς, Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο (φιραρή), Κ. Μουρούζη, Ζωσιμάδες, Καπλάνηδες, Βαρδαλάχο, Βαρβάκη, Γαζή, Καποδίστρια, από την άλλη έχουμε Αδ. Κοραή, Ν. Πίκκολο, Χ. Παμπλέκη, Ι. Μοισιόδακα, Σκ. Καλλιμάχη, Αλέξ. Σούτσο, Θ. Νέγρη, Μαυροκορδάτο (τον γνωστό), Ι. Καρατζά, Τρικούπη, Φαρμακίδη, Πολυχρονιάδη, Πολυζωίδη. Κάποιοι δεν ανήκουν με απόλυτη σαφήνεια σε μια ομάδα, φυσικά υπάρχουν πολλοί περισσότεροι εκατέρωθεν.
    Το 21 δημιουργείται από την πρώτη ομάδα, η δεύτερη προσπαθεί να εκτρέψει τον στόχο προς την δική της πλευρά. Υπάρχει όμως προϊστορία (1750-1814), τόσο πρακτική, όσο και θεωρητική, ενώ τα ζητήματα αυτά σχετίζονται με τις εξελίξεις στην Γαλλία και στην Βρετανία. Εδώ κολλάει και η άποψη περί "έθνους" που λέγαμε αλλού, αφού πάνω στο "έθνος" που επαναστατεί, θα στηθεί το ανάλογο κράτος.
    Με δυο λόγια: το 21 επιχειρείται να δημιουργηθεί ένα διεθνικό κράτος με κέντρο την Κωνσταντινούπολη, στην θέση του δημιουργείται ένα εθνικό με κέντρο την Αθήνα που αμέσως αποκόβει τους δεσμούς του με την Κωνσταντινούπολη και δημιουργεί ατελείς δεσμούς με τον αρχαίο πολιτισμό. Η διαφορά είναι πέρα από προφανής, αν και πολλοί ίσως να δυσκολεύονται στην κατανόηση, αφού μεγάλωσαν σε ένα κοσμικό (λίγο ή πολύ) εθνικό κράτος που μιλά για επικρατούσα θρησκεία, της οποίας κεφαλή ήταν ο μονάρχης.
    Τώρα, αν ρωτήσει κάποιος περισσότερο για τα σύμβολα, να πω ότι ο Τζώρτζ Μπους και ο Αλ. Υψηλάντης ανήκαν στην ίδια μυστική οργάνωση (scull & bones), ενώ οι διοργανωτές των Ολυμπιακών του Λονδίνου ταυτίζονται με τον Υψηλάντη και τον Καποδίστρια (phoenix). Και επειδή αυτό δεν μπορεί να συμβαίνει, να εξηγήσω ότι το χρησιμοποίησα ως παράδειγμα για να φανεί ότι στην μάχη που διεξάγεται, υπάρχει συνειδητή ή ασυνείδητη φαινομενική ταύτιση, αφού οι δυο δυνάμεις δείχνουν ότι μάχονται για το ίδιο θέμα και οι εκατέρωθεν στρατολογημένοι, είτε επειδή γνωρίζουν είτε επειδή αγνοούν, χρησιμοποιούν τα ίδια σύμβολα. π.χ. ο φοίνικας επέζησε και εμφανίστηκε επί Όθωνα, στο Εθνικό Συμβούλιο των Κορυσχάδων το 1944, στον Στυλιανό Παττακό του 1967, στον Χρήστο Παππά του 2012, προφανώς και αλλού. Στην πορεία προς το 1821 το βρίσκουμε ήδη το 1750 τυπωμένο σε βιβλία. Νέο μπέρδεμα.
    Όποιος βρει κάτι, ας το πει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Βόμβα μεγατόνων οι αποκαλύψεις σου αγαπητέ Λάμπη!
    τουλάχιστον για μένα που δεν γνωρίζω τέτοιες λεπτομέρειες.
    Έψαξα να βρω πληροφορίες στο διαδίκτυο και αν και βρίσκομαι στην αρχή αυτής της έρευνας βρήκα αυτόν τον πίνακα: http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%81%CF%87%CE%B5%CE%AF%CE%BF:Alexander2.jpg
    που επιβεβαιώνει κατά κάποιον τρόπο την θέση σου. Ειλικρινά δεν είχα παρατηρήσει αυτό το σύμβολο στην στολή του Α. Υψηλάντη.
    Επειδή πιστεύω ότι η Ελληνική Επανάσταση δεν προέκυψε ακριβώς επειδή οι Έλληνες ξαφνικά αποφάσισαν να επαναστατήσουν μετά από 400 χρόνια σκλαβιάς αλλά κάποιοι τρίτοι την υποκίνησαν πηγαίνοντας με το επαναστατικό ρεύμα της εποχής που κάποια κέντρα αποφάσισαν να εγείρουν χωρίς να γνωρίζω ακριβώς τα κίνητρα τους, από τα λεγόμενα σου τείνω να καταλήξω ότι και αυτές οι δύο ομάδες οι οποίες για τους δικούς τους λόγους υιοθέτησαν αυτά τα σύμβολα κάθε άλλο παρά στην απελευθέρωση της Ελλάδος αποσκοπούσαν. Αυτό θα μπορέσουμε να το κατανοήσουμε μόνο εάν γνωρίσουμε ποιοι στήριζαν αυτές τις ομάδες και για να τις βρούμε πρέπει να σκάψουμε πολύ βαθιά. Δεν σου κρύβω ότι έχω μπερδευτεί περισσότερο.
    Θα ήθελα να σου θέσω μερικά ερωτήματα αλλά προς το παρόν τα αφήνω σε εκκρεμότητα μέχρι να βρω κάποιες πληροφορίες που θέλω.Καλό είναι να μην σε κουράζω με αόριστα ερωτήματα.
    Αξίζει να σημειώσουμε ότι τον Φοίνικα τον συναντάμε και στο νέο παγκόσμιο νόμισμα που ετοιμάζουν μαζί με την παγκόσμια κυβέρνηση και έχω την αίσθηση ότι εκτός του ότι δεν είναι τυχαίο, πρέπει να έχει σχέση με τον Φοίνικα ή έστω την καπηλεία του Φοίνικα αν πράγματι ή αρχική ιδέα του αναγεννημένου Φοίνικα είχε αγαθούς σκοπούς.
    Τα μηνύματα που δόθηκαν κατά την διεξαγωγή των τελετών έναρξης και λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου ήταν σαφή και άκρως σκοτεινά. Ο αναγεννημένος Φοίνικας που παρουσίασαν υπό την μορφή τρομακτικού τέρατος μας μιλάει ξεκάθαρα για τις προθέσεις τους. Μήπως τις ίδιες προθέσεις είχαν και κατά την προεπαναστατική περίοδο;
    Μήπως κάποια κέντρα θέλησαν να διαλύσουν την Οθωμανική αυτοκρατορία για να πραγματοποιήσουν τα δικά τους σχέδια χρησιμοποιώντας τους ίδιους τους Έλληνες και σε κάποιες περιπτώσεις εν αγνοία τους;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ναι, τα κεντρικά σημεία έχουν καταντήσει λεπτομέρειες! Ή μήπως τα ξερα κι εγώ πριν λίγο; Αλλά το ένα φέρνει τ’ άλλο, αν αρχίσεις να ψάχνεις και τα ερωτήματα είναι ατέλειωτα, αφού η αλλοίωση είναι απύθμενη και το πράγμα μπερδεύεται καθώς το ξεμπερδεύεις επειδή μας λείπουν στοιχεία, επειδή είμαστε βουτηγμένοι στο ψέμα.
    Προφανώς, ούτε ο Εκόνομιστ αυτοσχεδίασε το 1998, όταν έβγαλε εξώφυλλο τον φοίνικα ως παγκόσμιο νόμισμα, προβλέποντάς το για το 2018. Το Λονδίνο πέρσι μας ξέκανε από τις δεκάδες συμβολισμούς, τόσο στους Ολυμπιακούς, όσο και στους Παραολυμπιακούς (εκεί μάλιστα τα δωσαν όλα, σωστό πανηγύρι έγινε). Βλέπω κι εγώ έναν φωτεινό Φοίνικα να κατεβαίνει απ’ τον ουρανό, νομίζω ήταν στην τελετή λήξης των Ολυμπιακών και μάταια περίμενα από πίσω τον Καποδίστρια (κλειστός ακόμα ο φάκελό του στο Λονδίνο). Από την μια έχει πλάκα να διαβάσεις τι λέει ο Τρικούπης στην ιστορία του για τον φοίνικα που βάζει ως επίσημο σύμβολο του κράτους (http://anemi.lib.uoc.gr/php/pdf_pager.php?rec=/metadata/2/c/f/metadata-01-0000761.tkl&do=109732_04.pdf&pageno=289), από την άλλη αξίζει να δεις και το νόμισμα και την σφραγίδα στα κρατικά έγγραφα, στην Γενική Εφημερίδα, όπου φαίνεται το φως, οι ακτίνες δηλαδή πάνω από τον φοίνικα. Η ομοιότητα με την ακτινοβολία γύρω από το τρίγωνο με τον οφθαλμό της Γαλλικής Επανάστασης είναι καταφανής.
    Ας μην ξεχνάμε βέβαια ότι τα σύμβολα είναι το αναμφισβήτητο κερασάκι στην τούρτα. Μόνον με σύμβολα δηλαδή δεν βγαίνει καμιά άκρη ακόμα κι αν έχεις φύγει πάνω από τον 33ο βαθμό.
    Την απάντηση όμως σε ένα βασικό σημείο την θεμελιώνεις με το κλασικό ερώτημα που περιέχει τον αριθμό των 400 ετών. Ενώ άπαντες παραδέχονται και αναφέρουν αυτόν τον αριθμό αυτό, μια ομάδα προσπαθεί να πείσει ότι όσοι επαναστατούν, το κάνουν με βάση τα 2300 χρόνια, εμπνεόμενοι δηλ. και θέλοντας να αναστήσουν την "Ελλάδα" που σταμάτησε να υπάρχει το 146π.Χ. (κατ’ άλλους το 338 π.Χ., άρα και ο Μ. Αλέξανδρος βγαίνει εκτός του ελληνικού πολιτισμού για το κράτος που αυτοί ζητούν). Η μανία με την οποία προσπαθούν να τεκμηριώσουν κάτι τέτοιο, επιβεβαιώνει ξανά το ποια ήταν η αντίθεση περί της Επανάστασης και τις δυο πλευρές που λέγαμε πριν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Θα ήθελα να προσθέσω, πριν προβώ στον σχολιασμό μου τον οποίο δεν θα ήθελα να καταγράψω πρόχειρα αυτήν την στιγμή, ότι το νόμισμα του νεοσύστατου Κράτους με την απεικόνιση του Φοίνικα υποτίθεται ότι κόπηκε για να αντικαταστήσει το τουρκικό γρόσι, τις σφραγίδες οι οποίες απεικόνιζαν την Αθηνά Παλλάδα, αν αληθεύει αυτή η πληροφορία, μου φαίνεται σαν ψέμα να διασώθηκε στο πέρασμα τόσων κατοχικών αιώνων, για ποιόν λόγο τις αντικατέστησαν...;
    Θα επανέλθουμε σε αυτό το τόσο ενδιαφέρον θέμα αγαπητέ Λάμπη....
    Την καλησπέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Όλες οι επισημάνσεις σου αγαπητέ Λάμπη απαντούν στο ερώτημα του λόγου που παρόλο που έγινε η Επανάσταση δεν επετεύχθη ακόμη η Απελευθέρωση.
    Όλοι περιμέναμε να δούμε τα μηνύματα που θα περνούσαν δια μέσου των τελετών των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου και προσωπικά εμένα δεν με απογοήτευσαν καθώς σύμβολα όπως του αναγεννημένου Φοίνικα και την σημασία που του απέδωσαν την επιβεβαίωσαν με το πολυπλόκαμο τέρας της Μυθολογίας της Κθούλου, άλλο ένα κερασάκι προς γνώση και συμμόρφωση, ανάμεσα στο γενικό σύνθημα της Παγκοσμιοποίησης, του Τρόμου και της Ελαφρότητας.
    Θα ήθελα να μας πεις την άποψη σου για την δράση της Φιλικής Εταιρείας και την θέση της απέναντι στις προαναφερθείσες ομάδες.
    Επίσης δεν μπορώ να κατανοήσω με βάση πια κριτήρια οι Επαναστάσεις πρέπει να γίνονται κάθε 2300 (αν και αυτός αριθμός παραπέμπει στην διαδοχική αλλαγή των ιστορικών εποχών) και πως τεκμηριώνουν ότι η Ελλάδα σταμάτησε να υπάρχει το 146 π.Χ. ; και ποιες είναι οι θέσεις των δύο πλευρών ως προς την ανάσταση της Ελλάδος;
    Ερωτώ πολλά;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Όχι, θα προσπαθήσω σε μερικά να καταθέσω άποψη, γιατί είναι κάπως παρακινδυνευμένο στο περιορισμένο όριο να λέγονται μερικά απ' αυτά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Απευθυνόμενος όχι μόνον σε σένα Ιφιγένεια, λέω το εξής:
    1. Αν βλέπουμε λίγο ή πολύ, την έγερση 1821 “εκ των υστέρων”, δηλαδή ως “ελληνικό” σάλπισμα των Ελλήνων που συγκροτούν το κράτος του 1919, τότε δεν μπορούμε να προχωρήσουμε, αντίθετα θα δυσκολευόμαστε ή πέφτουμε από το ένα αδιέξοδο στο άλλο, όταν θα προσπαθήσουμε να ερμηνεύσουμε τα γεγονότα.
    2. Αν αγνοούμε λίγο ή πολύ το διάστημα 1750-1820 στον ελλαδικό και στον δυτικό χώρο, θα έχουμε μια από τα ίδια.
    3. Αν αυτά κάπως ξεκαθαρίσουν (υποκειμενικά φυσικά, εξαρτάται τι ξέρει και τι καταλαβαίνει ο καθένας) τότε θα παρουσιαστεί εντονότερη μια νέα ανάγκη: Πώς προέκυψε το 1453; Ποια ήταν η πορεία του ψευδώνυμου “Βυζαντίου”, δηλαδή της χριστιανικής Ρώμης από το Μεδιόλανο και το “Εν τούτω Νίκα”.
    4. Αν διαμορφωθεί κι αυτό, πάμε στην προ Χριστού μάχη των πολιτισμών όπου τα μετέπειτα αποτελούν συνέχεια της προγενέστερης εποχής.
    Γενικά δηλαδή, το δικό μου πόρισμα δείχνει μια συνεπή μάχη δυο στρατοπέδων μέσα στην ιστορία της ανθρωπότητας, κάτι που φαίνεται όταν φύγουν οι παραμορφώσεις και τα ιστορικά κενά.

    Γνωρίζω ότι ο πρόλογος είναι άχρηστος, τον εκθέτω για την οικονομία, για να μην χαθούμε τελείως. Ας ξεκινήσουμε από τα πιο κοντινά μας που είναι περισσότερο προσιτά.

    Ίσως το “ευκολότερο” σημείο για να ξετυλίξουμε το κουβάρι είναι να δούμε αν έγινε το 1814 κάποια Εταιρεία στην Οδησσό. Η απάντηση είναι “όχι” ξεκάθαρα, πρόκειται για την μαρτυρία ενός (εις μάρτυς ουδείς μάρτυς) που όχι μόνον δεν επιβεβαιώνεται στοιχειωδώς, αλλά και αυτοδιαψεύδεται από τον ίδιο τον Ξάνθο που δεν προσκομίζει ΟΥΤΕ ΕΝΑ τεκμήριο για την παρουσία του στην Εταιρεία πριν το 1817, κυρίως όμως επειδή προσπαθώντας να πει τον λόγο ίδρυσης, μπερδεύει μέσα την Βιέννη, όπου και διαδραματίστηκαν τα γεγονότα. Η ίδια η Βιέννη μας παραπέμπει αρχικά στην φύση του 1821. Ότι δηλαδή το 1821 θα προκύψει από κάτι που έχει ήδη ξεκινήσει το 1800 (και νωρίτερα, αλλά θα τα πούμε αλλού), έχει διακοπεί το 1807 εξαιτίας του Ναπολέοντα, και θα συνεχίσει το 1821 επειδή προέκυψε το 1812, δηλαδή η ήττα του Ναπολέοντα στην Ρωσία. Οι 100 μέρες του 1815 και το Βατερλώ είναι όντως μια κατάσταση όπου “παραλίγο…”, αλλά ακόμα κι αν νικούσε ο Ναπολέων, η Ναπολεόντεια Γαλλία δεν είχε προοπτική (κι αυτό έχει μακρά εξήγηση).

    Τι έγινε λοιπόν το 1814 στην Βιέννη; Έγινε η επισημοποίηση της πορείας προς την Επανάσταση που διεκόπη το 1807 όταν ο ηττημένος Τσάρος Αλέξανδρος έδωσε τα Επτάνησα στον Ναπολέοντα. Άρα πρέπει να δούμε ΠΩΣ τα Επτάνησα έγιναν το ΠΡΩΤΟ “ΕΛΛΗΝΙΚΟ” ΚΡΑΤΟΣ υπό ρωσοτουρκική κηδεμονία, άρα πώς διαμορφώνονταν οι συμμαχίες επί Ναπολεόντειων πολέμων. Πώς κατέληξαν Ρώσοι και Τούρκοι σύμμαχοι (!) εναντίον των Γάλλων; τι ρόλο έπαιζε από τότε ο Αλή Πασάς, πώς η Βρετανική πολιτική είχε διεισδύσει στον φιλόδοξο Αλή Πασά και πώς αντέδρασε η Γαλλία (μάχη Leake & Pouqueville). Τι έγινε το 1804-05 στην Πελοπόννησο, στην Σερβία, στην Κων/πολη, στο Αούστερλιτς, τι εννοεί ο Κολοκοτρώνης όταν λέει “Δοντζελότ και Αλή Φαρμάκης”, τι έκαναν οι Νικοτσάρας, Βλαχάβας, πώς τελικά η μάχες Ρώσων-Γάλλων στο Ευλό και στην Φρινλάνδη απαγορεύουν στα Επτάνησα να επεκταθούν σε Στερέα και Ήπειρο (Καποδίστριας, Κατσαντώνης) κλπ. κλπ. Όλα αυτά η μαρξιστική ιστορία τα πετάει στα σκουπίδια ή τα αποκόπτει τελείως από το 21, μιλώντας μόνον κατά βούληση για “ορλωφικά”, δεν τα λέει ούτε η “εθνική” ιστορία. Εννοείται λοιπόν ότι και η Γαλλική Επανάσταση ως μια “αυθόρμητη επανάσταση της καταπιεσμένης τρίτης τάξης ενάντια στην απολυταρχία και στην φεουδαρχία των Λουδοβίκων” είναι το άλλο σκέλος της απόλυτης διαστρέβλωσης, αντίστοιχης με το τρίο Ξάνθος-Σκουφάς-Τσακάλωφ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Τι έγινε λοιπόν στην Βιέννη; Τον Σεπτέμβριο του 1814 θριαμβευτής επί του Ναπολέοντα και φυσικός ηγέτης στην καθολική μάζωξη ήταν ο τσάρος Αλέξανδρος (καίσαρ & ηγέτης της Ρωσικής εκκλησίας, αφού ο Πατριάρχης είχε καταργηθεί επί Μέγα Πέτρου). Βρετανία-Αυστρία και η ηττημένη Γαλλία (!) συμμαχούν μυστικά ενάντια στις επιδιώξεις του τσάρου. Αρχίζει λοιπόν η διαπραγμάτευση με την Πολωνία και “Πολωνία” σημαίνει “να δώσουμε κάτι στο ένα μέτωπο ενδιαφέροντος του τσάρου, για να μειώσουμε ή να εξαλείψουμε το άλλο που βρίσκεται νότια του Δούναβη”. Τίθεται λοιπόν θέμα “Ελλήνων” στο συνέδριο, δηλαδή θέμα της κυρίαρχης χριστιανικής εθνότητας των υπηκόων του Σουλτάνου, τίθεται δηλαδή θέμα θρησκευτικών-εθνικών δικαιωμάτων. Ως τι το θέτει ο Τσάρος; Βλέπε την ιδιότητά του. Αν και ο Καποδίστριας μετέχει και κυριαρχεί στην συζήτηση, η παρέμβαση που μπορεί να κάνει είναι περιορισμένη, αφού δεν έχει καμιά υψηλόβαθμη διπλωματική θέση ακόμα, το δε παζλ συνόρων και επιρροών είναι πολύπλοκο. Αφού λοιπόν δεν υπάρχει πολιτική απόφαση για Έλληνες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, δημιουργείται φανερά η ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ (ΤΩΝ ΜΟΥΣΩΝ) από τον Καποδίστρια με φαινομενικό σκοπό την μόρφωση και την προστασία των αρχαιοτήτων (έχουν μεσολαβήσει Έλγιν, Γκουφιέ και άλλοι). Τι άλλο γίνεται; Το θέμα των Επτανήσων αγκυλώνει και ο Καποδίστριας κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να περάσουν τα Επτάνησα επίσημα και ολοκληρωτικά στα χέρια της Βρετανίας (αφού δεν μπορεί να τα πάρει η Ρωσία, ας μην τα πάρει η Αυστρία). Ξαναγυρνάμε στην “Φιλόμουσο”. Ομότιτλη Εταιρεία ίδρυσαν ένα χρόνο πριν οι Άγγλοι στην Αθήνα με τον λόρδο του Γκίλφορντ (Φριδερίκος Νόρθ, 5ος κόμης του Γκίλφορντ και γιος πρωθυπουργού της Βρετανίας, άρα κάθε άλλο παρά τυχαίος). Συνεπώς η Εταιρεία Τσάρου-Καποδίστρια σημαίνει είτε συνεργασία, είτε ανταγωνισμό. Τι διαλέγετε; Αν διαλέξατε το πρώτο πετύχατε το πρόσχημα, αν διαλέξατε το δεύτερο πετύχατε την ουσία. Ποια πρόσωπα κινούν την Εταιρεία των Φίλων των Μουσών του Καποδίστρια; Ως ένα βαθμό ο μητροπολίτης Ουγγροβλαχίας Ιγνάτιος (πρώην Άρτας) και ο αρχιμανδρίτης Άνθιμος Γαζής από τις Μηλιές Πηλίου, βασικά όμως πρόσωπα είναι τα αδέλφια Αλέξανδρος και Ρωξάνη Στούρζα, παιδιά των φαναριωτών Σκαρλάτου Στούρζα και Σουλτάνας Μουρούζη, ξαδέλφια των γνωστών Υψηλαντών, των παιδιών δηλαδή του Κωνσταντίνου Υψηλάντη. Η Εταιρεία φανερά αναλαμβάνει μορφωτικό έργο (υποτροφίες για σπουδές, σχολεία), μυστικά προωθεί την Επανάσταση, διαμορφώνοντας τους “ΕΤΑΙΡΟΥΣ” δηλαδή τους “ΦΙΛΟΥΣ”, δηλαδή την ΑΦΥΠΝΙΣΗ της ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ αυτών που θα επαναστατήσουν. Ταυτόχρονα αρχίζουν οι διεργασίες για την Αγία (Ιερή) Συμμαχία. Με εντολή του τσάρου ο Αλέξανδρος Στούρζα συντάσσει το προσχέδιο της πολιτικής συμμαχίας που θα λειτουργεί υπό την σκέπη της Αγίας Τριάδας. Αντιδρούν φανερά οι Άγγλοι, κρυφά οι Αυστριακοί. Διακόπτονται όλα αυτά όταν ο Ναπολέων το σκάει (;) από την Ελβα (Φεβρουάριος 1815), ο Λουδοβίκος 18ος το σκάει από το Παρίσι και μέχρι το Βατερλώ (Ιούνιος 1815). Το συνέδριο της Βιέννης ολοκληρώνεται στο Παρίσι. Εκεί θριαμβευτής δεν είναι πια ο τσάρος Αλέξανδρος, αλλά ο νικητής του Βατερλώ Ουέλινκτον. Υπογράφεται τον Σεπτέμβριο η Αγία Συμμαχία από Ρωσία-Αυστρία-Πρωσία, δύο μήνες αργότερα υπογράφεται η τετραπλή συμμαχία από τους προηγούμενους συν την Βρετανία. Στη συνέχεια, η ιστορία των δυο είτε συγχέεται σκόπιμα, είτε αθέλητα. Πρέπει να αληθεύει (παρότι δεν το έχω διασταυρώσει) ότι ο Καποδίστριας που στο μεταξύ πήρε επίσημη θέση στο υπουργείο εξωτερικών, έσωσε την Γαλλία από τον διαμελισμό και την καταβολή υπερβολικών αποζημιώσεων. Προκύπτει και εδώ ένα “γιατί;”

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Από τις αρχές του άλλου χρόνου (1816) αρχίζει η παρέλαση προσώπων σχετιζόμενων με την Εταιρεία και την Επανάσταση στην Αγία Πετρούπολη. Περραιβός, Αναγνωσταράς, Χρυσοσπάθης, Δημητρακόπουλος, Γαλάτης με διάφορες απίστευτες δικαιολογίες πάνε να δούνε τον Καποδίστρια, αυτόν που κινεί την Επανάσταση στο όνομα του τσάρου. Συνενώνονται τα απομεινάρια της Εταιρείας του Ρήγα, κινητοποιούνται οι οπλαρχηγοί που απέμειναν από την μάζωξη της Λευκάδας (1807), κινητοποιούνται οι μυστικές οργανώσεις της Κέρκυρας, της Μόσχας και του Ιασίου. Όμως δεν τηρείται η πρέπουσα μυστικότητα, άσε που οι αντίπαλοι δεν είναι χαζοί, η Ρωσία δεν πρέπει να φανεί με τίποτα ότι προκαλεί την Επανάσταση, οπότε ο Καποδίστριας τους δίνει ένα μάθημα και τότε ένας Σκουφάς ξεκινάει από την Μόσχα για την Οδησσό. Είναι πιθανό ότι είτε ο Σκουφάς, είτε ο Τσακάλωφ βρισκόταν στην Βιέννη το 14. Είτε άμεσα, είτε έμμεσα (το πιθανότερο) άκουσαν την συνομιλία με τον “Θρασύβουλο” που παρουσιάζεται για να σώσει την κατακαημένη Ελλάδα. Την ιστορία αυτή θα την περιγράψει ο Ξάνθος αορίστως προκειμένου να πείσει ότι ήταν από την αρχή στην Εταιρεία, και ότι η Εταιρεία ήταν δική του ιδέα, επειδή… έβλεπε ότι οι χριστιανοί ηγεμόνες αδιαφόρησαν στην Βιέννη για την τύχη των Ελλήνων ! Ο Ξάνθος στρατολογήθηκε πιθανότατα από τον Σκουφά το 17 στην Κων/πολη, γνώριζε όμως τον Σκουφά και τον Τσακάλωφ αρκετά νωρίτερα. Πριν τον Ξάνθο είχε ενταχθεί ο Αναγνωστόπουλος την Εταιρεία, ο οποίος αγνοώντας μάλλον τα προγενέστερα, περιέγραψε αργότερα στον Φιλήμονα τα πράγματα με τέτοιο τρόπο που ο Ξάνθος έβγαινε καταχραστής εκτός από απλό μέλος. Ίσως να μην είχε άδικο, όμως το κύριο θέμα δεν ήταν η κατάχρηση αλλά οι πρωτεργάτες και το νόημα της Επανάστασης. Ο Φιλήμων εξέδωσε την πρώτη ιστορία μιας “Φιλικής Εταιρείας” το 1832 και από τότε άρχισαν οι διαξιφισμοί, χαμηλού επιπέδου μερικές φορές, κυρίως όμως άνευ ουσίας ως προς το ζητούμενο. Το σημαντικό είναι ότι η “δίωξη” του Γαλάτη στην Πετρούπολη που εστάλη από τα Επτάνησα και οι βαριές κουβέντες του Καποδίστρια για κάποιους ασήμαντους έμπορους στην νότια Ρωσία αποτελούσαν το ελάχιστο άλλοθι προς τους δυτικούς για τον τσάρο, που το 1804 είχε οργανώσει μέσω Κ. Υψηλάντη, Ροδοφοινίκη, Καραγιώργη την Επανάσταση των Σέρβων. Στην επίσημη ιστορία κυριάρχησε το αστειότερο μέρος της εξιστόρησης του Ξάνθου, ότι δηλαδή πήγε στον Καποδίστρια να παραδώσει την ηγεσία, αυτός τον έδιωξε και μετά ο Ξάνθος πήγε στον Αλέξανδρο Υψηλάντη. Εκεί τα πράγματα όντως σκοτεινιάζουν, φαίνεται όμως ότι ήδη το 1819 ο Καποδίστριας ενημερώνει τον Κολοκοτρώνη και άλλους οπλαρχηγούς στην Κέρκυρα ότι η Ρωσία ΔΕΝ πρόκειται να εμφανιστεί μόλις ξεκινήσετε, όμως θα πρέπει για την ανόρθωση του ηθικού να διαδίδεται το ψέμα “οι Ρώσοι βαδίζουν προς την Κωνσταντινούπολη”. Επίσης κάποια στοιχεία βρίσκονται από την 6χρονη φυλάκιση του Αλέξανδρου Υψηλάντη και την ολιγοήμερη ζωή του μετά την αποφυλάκιση. Πέρα από το προφανές (ο Υψηλάντης φανερά απολογείται για την κραταιά δύναμη που θα υποστηρίξει τον αγώνα του) προκύπτει ο Υψηλάντης δεν γνώριζε πλήρως αυτό που γνώριζε ο Κολοκοτρώνης. Ότι δηλαδή η Ρωσία δεν θα υποστήριζε στρατιωτικά ή πολιτικά την Επανάσταση. Όταν το διάστημα καλοκαίρι 1821 – καλοκαίρι 1822 περνά χωρίς ρωσοτουρκικό πόλεμο (προέκυψε μόνον η απόσυρση του Ρώσου πρεσβευτή στην αρχή αυτής της περιόδου) τότε ο Καποδίστριας αποσύρεται στην Γενεύη και αρχίζουν οι απανωτές κλήσεις από την νότια Επανάσταση για να αναλάβει την ηγεσία της (πρώτα από τον Ανδρούτσο;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Πολλά και διάφορα συμβαίνουν πριν το 21 στους κόλπους της Εταιρείας, δυο όμως είναι περισσότερο σημαντικά. Όταν ανακοινώνεται ότι αρχηγός της δράσης ορίζεται ο Αλέξανδρος Υψηλάντης, τότε ουσιαστικά επισημοποιείται το ποιος είναι ο ηγέτης του κράτους που θα δημιουργηθεί. Συνέπεια είναι η αντίθεση των Μαυροκορδάτου-Νέγρη-Καρατζά που ανήκουν στο άλλο στρατόπεδο όπως είπαμε. Το άλλο στοιχείο προκύπτει από το δράμα του Υψηλάντη, την επιστολή του προς τον Τσάρο Νικόλαο το 1828 που πετσόκοψε ο Ιωάννης Φιλήμων και την μαρτυρία της ξαδέλφης του και αγαπημένης του Καποδίστρια, της Ρωξάνδρας. Τι λέει η Ρωξάνδρα; Ότι ο Καποδίστριας θυσίασε τον Αλέξανδρο Υψηλάντη. Τι λέει ο Υψηλάντης; Ότι το σχέδιό του είχε εγκρίνει ο Καποδίστριας, ο οποίος και τον απέτρεψε από το να δει τον τσάρο.

    ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Υποκλίνομαι στο σθένος, στην μεγαλοψυχία σου και στην διαύγεια του πνεύματος σου αγαπητέ Λάμπη!
    Δεν σου κρύβω ότι προσπαθώ να βρω τρόπους να συγκεντρώσω όλες αυτούς τους θησαυρούς των γνώσεων σου ώστε να ενημερωθούν όσοι περισσότεροι Έλληνες γίνεται, με τα λίγα μέσα που διαθέτουμε.
    Περιμένουμε με πολύ ενδιαφέρον και ανυπομονησία την συνέχεια!
    Να ευδαιμονείς Έλληνα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Οι ιστορίες του 1821 χωρίζονται σε δυο βασικές κατηγορίες: στην εθνική και στην μαρξιστική. Η πρώτη διαμορφώθηκε από ένα συμβιβαστικό πλαίσιο, μια συνύπαρξη (όσο μπορεί να το πει κανείς) της άποψης των νικητών και της συνύπαρξης των ηττημένων μαζί τους. Οι ηττημένοι μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο περιμένουν και ελπίζουν να δουν να ολοκληρώνεται αυτό που διεκόπη με την δολοφονία του Καποδίστρια το 1831, με τον εμφύλιο το 1832 και με την αντιβασιλεία το 1833, κάτι που θα “ολοκληρωθεί” το 1922 ή 1919 αν θέλετε, το ίδιο κάνει. Η μαρξιστική ελληνική άποψη ξεκινά στον 20ο αιώνα, όμως περιέργως (;) δεν είναι πρωτότυπη. Αναπαράγει και επανασυσκευάζει την εξώφθαλμα κατασκευασμένη ιστορία του Φίνλεϋ, του Μέντελσον, του Γερβίνου (1860-70), του Γκόρντον και του Τίρς νωρίτερα. Αυτό δεν σημαίνει ότι τα προηγούμενα είναι για πέταμα, κάθε άλλο. Το πόσο καθοδηγούμενη ήταν η έξωθεν ιστορία φαίνεται από το γεγονός ότι επιβάλλουν λογοκρισία στον Κόδρινκτον, δεν επιτρέπουν ούτε στον Αυστριακό Πρόκες Όστεν να εκδώσει την δική του, ενώ όταν τελικά θα επιτραπεί η έκδοση (1867), θα μεταφραστούν στα Ελληνικά μόνον οι δύο τόμοι του κειμένου και όχι οι τέσσερις (4) των εγγράφων-ντοκουμέντων. Η μαρξιστική σχολή προσθέτει το στοιχείο της ταξικής πάλης και των οικονομικών συνθηκών, όλα πάνω στην προκρούστεια κλίνη. Όμως ούτε η εθνική ιστορία αληθεύει, αφού είναι προϊόν συμβιβασμού, απλώς στερείται των πολλαπλών συκοφαντιών και απαλείψεων της μαρξιστικής, λιγότερο στην έκδοση για το ευρύ κοινό, περισσότερο στην σχολική ιστορία. Τέτοιο προϊόν είναι και η μετάβαση από τον Τρικούπη στον Παπαρρηγόπουλο, όπου ο ηττημένος του 1821 θα πρέπει να αισθάνεται ευγνωμοσύνη επειδή μετριάζεται το ψέμα και το 80-20 γίνεται 50-50 (ας πούμε). Ποια είναι τα κοινά στερεότυπα των δύο “εκδοχών”; Ότι η Γαλλική Επανάσταση έγινε αυθόρμητα από την βάση, ότι προσέφερε κάτι εξαιρετικά θετικό στην ανθρωπότητα και ότι η Ελληνική βασίστηκε λίγο ή πολύ στην προηγούμενη. Χρησιμοποιούνται σ’ αυτήν την εκδοχή οι “Βούλγαροι κι Αρβανίτες…” του Ρήγα, ο Ξάνθος με την τεκτονική στοά της Λευκάδας, η θετική ρήση του Κολοκοτρώνη για τον Ναπολέοντα, ο διαφωτισμός κομμένος και ραμμένος στα επιθυμητά μέτρα με ιδιαίτερη προβολή στον Κοραή και στην “Ελληνική Νομαρχία”, συνδέονται όλα με τον Βολταίρο και τον Μοντεσκιέ. Η σούπα περιλαμβάνει ακόμα την “προδοσία” του Οικουμενικού Πατριαρχείου, την “τοπικιστική / ταξική” εξήγηση των εμφυλίων, την “διπλωματική επιτυχία του δανεισμού της Επανάστασης από την Βρετανία”, τους ισωπεδωτικούς (ολότελα προβληματικούς) όρους “Φαναριώτης” και “Φιλέλληνας”, το “ευτυχές” Ναυαρίνο, την ιστορία του Καποδίστρια, τόσο πριν, όσο και μετά το 1827. Μέγα κεφάλαιο σ’ αυτό το μαγείρεμα αποτελεί και η “Αγία Συμμαχία” !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Ας συνεχίσουμε από κει που μείναμε μέσω της Αγίας Συμμαχίας. Ποιος την προκάλεσε; Ο Αλέξανδρος. Πόσες φορές έχετε ακούσει να αποδίδεται στον κακό Μέττερνιχ; Προφανώς άπειρες (βλ και τελευταίο ντοκιμαντέρ της μηχανής του χρόνου για τον Καποδίστρια http://autochthonesellhnes.blogspot.gr/2013/09/2_27.html). Γιατί την προκάλεσε ο Αλέξανδρος; Για να αποτρέψει στο μέλλον οποιαδήποτε δυνατότητα του οποιουδήποτε Μιραμπώ-Ροβεσπιέρου-Σεγιές-Σαιν Ζυστ να διαμορφώσουν “κοσμικό” δηλαδή αντιχριστιανικό κράτος, του μοναδικού στόχου της “Επανάστασης” που ορθά, εν μέρει, κάποιοι της εποχής ονόμασαν “Γαλλικό Εμφύλιο πόλεμο”. Αν ψάξουμε ποιος συμμετέχει στην σκέψη του τσάρου Αλέξανδρου θα βρούμε γρήγορα την βαρώνη von Kruedener. Πέραν τούτου ουδέν, πρέπει κάποιος να ψάξει πολύ. Τι λέγεται λοιπόν γι αυτή την περίεργη Γερμανο-Λιβονέζα βαρώνη; Τίποτε ξεκάθαρο. Όλοι επαναλαμβάνουν ότι ήταν μυστικίστρια, θρησκευόμενη και ότι πιπίλισε το μυαλό του τσάρου, μέχρι που τον επηρέασε καθοριστικά. Τι μας λέει η Ρωξάνη στα απομνημονέυματά της; (έδωσε εντολή να μην εκδοθούν πριν περάσουν 50 χρόνια). Ότι η ίδια, ως κυρία των τιμών της τσαρίνας έκλεισε τα ραντεβού της Βαρβάρας Κρύντενερ με τον τσάρο στο περιθώριο του Συνεδρίου της Βιέννης. Και όχι μόνον αυτό. Περιγράφει ένα διάλογο με τον τσάρο όπου η ίδια φαίνεται να μεσολαβεί για να εισέλθει ο Αλέξανδρος στην ομάδα Γιούνκ-Στίλλινγκ και Στούρζα. Ο Γιούνκ, Γερμανικής καταγωγής, είναι μια πολύπλευρη προσωπικότητα, που έχει κοινό στοιχείο την πνευματικότητα και την χριστιανική πίστη. Ποια είναι λοιπόν η σχέση του Μέττερνιχ με την Συμμαχία που προτείνει ο τσάρος; Η δηλωμένη απέχθειά του. Συζητείται η πρόταση του τσάρου με τον Βρετανό υπουργό εξωτερικών Κάσλρεϊ και ενώ ο δεύτερος λέει ότι δεν πρόκειται η Βρετανία να υπογράψει τέτοια συνθήκη, ο πρώτος δηλώνει ότι παρά την ενόχλησή του θα την υπογράψει. Το τι έγινε στην συνέχεια είναι περισσότερο γνωστό. Ο Μέττερνιχ θα πέσει από δίπλα στον τσάρο επί χρόνια και θα καταφέρει τελικά να τον επηρεάσει υπέρ της αδράνειας ως προς την μονομερή κήρυξη πολέμου στους Οθωμανούς, κερδίζοντας στα σημεία την μάχη με τον Καποδίστρια. Τι είναι επίσης αξιοσημείωτο ως προς την περίφημη Ιερά Συμμαχία; Γιατί να τελειώσουν οι Ναπολεόντιοι πόλεμοι με ΔΥΟ συμμαχικές συνθήκες; Δεν έφτανε η μια; Γιατί η Βρετανία που δεν υπέγραψε ποτέ την Ιερά Συμμαχία, μετείχε στα συνέδριά της (ή μήπως τα συνέδρια δεν αφορούσαν καθαρά σε Ιερά αλλά σε τετραπλή Συμμαχία;) Επηρέασε η Συμμαχία καταλυτικά την σχέση του Σουλτάνου με Αυστριακούς, Πρώσους και Γάλλους; (οι τελευταίοι μπήκαν στην Συμμαχία το 1818). Φυσικά! Το 1821 ο Σουλτάνος εμπιστεύεται απόλυτα μόνον τη Βρετανία, ενώ φοβάται ότι το χριστιανικά δηλωμένο πλαίσιο της Επανάστασης θα παρασύρει αργά ή γρήγορα όλους τους Χριστιανούς ηγεμόνες υπέρ των Επαναστατημένων και εναντίον του Οθωμανικού κράτους. Υπό αυτή την έννοια ο Μέττερνιχ μπαίνει σε σχετική απομόνωση τα πρώτα δυο χρόνια και η Βρετανία θα κάνει παιχνίδι μόνη της από το φθινόπωρο του 1822, όταν δηλαδή η τουρκική νίκη στο Πέτα θα ζορίσει μεν την Επανάσταση στην Στερεά, αλλά η καταστροφή του Δράμαλη θα εδραιώσει την Επανάσταση στην Πελοπόννησο. Συνεπώς, η περίφημη ΣΤΡΟΦΗ της βρετανικής πολιτικής μόνον στροφή δεν είναι και μόνον στον Κάνινγκ (ή στον Μαυροκορδάτο !) δεν οφείλεται, αντίθετα ο Κάσλρεϊ λίγο πριν αυτοκτονήσει (!) έχει αφήσει υπόμνημα για το ελληνικό ζήτημα όπου περιγράφεται η πολιτική “αναγνώρισης” που θα ακολουθήσει αργότερα ο Κάνινγκ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Τι άλλο συμπληρώνει την εικόνα αυτή; Τον Ιανουάριο του 21 οι περισσότεροι πρόκριτοι της Πελοποννήσου δείχνουν απροθυμία έως εχθρικότητα προς τον Παπαφλέσσα που μεταφέρει το μήνυμα του Υψηλάντη “ξεκινάμε στις 25 Μαρτίου”. Η απροθυμία αυτή κυρίως οφείλεται στο ότι οι προύχοντες δεν εμπιστεύονται μια Ρωσοκινούμενη Επανάσταση, αφού ουδέν πειστικό τεκμήριο έχει δοθεί από το επίπεδο Καποδίστρια-Τσάρου. Η περίπτωση Πετρόμπεη είναι επίσης ενδεικτική και ειδικά για τον τελευταίο δόθηκε “μάχη” επί ένα ενάμιση χρόνο να παρατήσει τις μανιάτικες διαμάχες, να σταματήσει να ζητάει λεφτά και διαβεβαιώσεις καποδιστριακού επιπέδου και να προσηλωθεί στον στόχο (χαρακτηριστική είναι και η επιστολή του Γρηγόριου Ε’, του “προδότη” της Επανάστασης). Όταν λοιπόν Κολοκοτρώνης, Παπαφλέσσας, Αναγνωσταράς και άλλοι θα κάνουν μόνοι τους την αρχή και θα οδηγηθεί η κατάσταση στην πρώτη μεγάλη νίκη το Μάιο στο Βαλτέτσι, τότε η “Επανάσταση” θα αποκτήσει “μη ανασταλτικό χαρακτήρα” για τους διστακτικούς, αφού κάθε προσπάθεια ειρήνευσης με την Οθωμανική διοίκηση περιορίζεται. Τον επόμενο μήνα εμφανίζεται απροσδόκητα ο αδελφός του Γενικού Επίτροπου της Αρχής της Επανάστασης, ο Δημήτριος Υψηλάντης, (κατόρθωσε να αποφύγει την σύλληψη στην Αυστρία) με πληρεξουσιότητα από τον “κωλυόμενο” αδελφό του να αναλάβει την ηγεσία. Αμέσως η διστακτικότητα που προείπαμε μετατρέπεται σε εχθρότητα. Καταλύτης των εξελίξεων θα είναι ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος που φθάνει λίγες μέρες μετά τον Υψηλάντη. Μέχρι την άλωση της Τρίπολης (Σεπτέμβριος 1821), θα έχει κατορθώσει με την συνεργασία του Νέγρη να εκμεταλλευτεί τον αδύναμο πολιτικά Υψηλάντη, να μειώσει το κύρος του (στο μεταξύ έγινε γνωστή και η αποτυχία του αδελφού του στην Μολδοβλαχία), και να πάρει με το μέρος του όλες τις δυνάμεις της προυχοντικής “διστακτικότητας” Πελοποννήσου, Ύδρας και Δ. Ελλάδας τις οποίες θα εξαργυρώσει στην Επίδαυρο τον Δεκέμβριο του 1821. Σε μια Συνέλευση που μόνον αντιπροσωπευτική δεν είναι, ο Μαυροκορδάτος θα καταφέρει χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία να βάλει τον ακρογωνιαίο λίθο της εκτροπής της Επανάστασης:

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. 1. ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΠΡΟΣΩΡΙΝΟΥ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑΤΟΣ με ΔΗΛΩΣΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ που θέτει τις βάσεις ΥΠΟΤΑΓΗΣ της ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗΣ ΣΤΗΝ ΚΟΣΜΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ
    2. ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ “ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑΣ” ΤΩΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΜΕΝΩΝ ΣΤΑ ΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΠΟΥ ΘΑ ΠΡΟΚΥΨΕΙ και
    3. ΠΟΛΥΠΡΟΣΩΠΗ ΕΞΟΥΣΙΑ (6-7 υπουργεία το Εκτελεστικό, 40-50 βουλευτές το Βουλευτικό). Και να σημειώσουμε ότι ειδικά μετά την Επίδαυρο, τόσο η Βουλή όσο και Κυβέρνηση έχουν νομοθετική εξουσία και μάλιστα ισοδύναμη (αν το ένα σώμα δεν επικυρώσει τον νόμο του άλλου, τότε ο νόμος δεν ισχύει) ενώ συνεχίζουν να υπάρχουν και οι τρεις κύριες τοπικές εξουσίες Πελοποννήσου, Ανατολικής και Δυτικής Ελλάδας. Έχουμε δηλαδή την επικράτηση της ΑΚΥΒΕΡΝΗΣΙΑΣ και του πολιτικού μπάχαλου πριν συμπληρωθεί ο πρώτος χρόνος της Επανάστασης και ενώ η Επανάσταση έχει αρχίσει να κρύβει τον εαυτό της (Εταιρία). Το πιο εύκολο σημείο για να ξεδιπλώσει κάποιος την υποκρισία είναι η έμφαση που δίνει ο Μαυροκορδάτος στο δόγμα “δεν είμαστε Καρμπονάροι, δεν είμαστε κοινωνικοί Επαναστάτες”. Το ίδιο ακριβώς λέει και η πλευρά Κολοκοτρώνη (ο Κολοκοτρώνης πήρε αναγκαστικά τον πολιτικό ρόλο του Δ. Υψηλάντη) μόνο που η πλευρά αυτή δεν φέρνει τον Καρμπονάρο Γκαλίνα να μαστορέψει Σύνταγμα των δήθεν δικαιωμάτων και της δήθεν ισονομίας όπως θα φανεί λίγο μετά. Το ίδιο λέει και η πλευρά Κολοκοτρώνη, όμως αυτή δεν αμείβει το 1843 τον Ξάνθο για να βεβαιώσει πάλι ότι το 1821 προκλήθηκε από την έμπνευση που ο ίδιος είχε, όταν ο Καραγιάννης τον μύησε στην τεκτονική στοά της Λευκάδας. Το ίδιο λέει και η πλευρά Κολοκοτρώνη, όμως αυτή δεν κρύβει τα σύμβολα της τρίχρωμης σημαίας και του Φοίνικα. Τι είναι οι Καρμπονάροι; Είναι οι Γιακωβίνοι της Ιταλίας, δηλαδή οι έχοντες τεκτονική ιδιότητα, αυτοί που δημιουργούν και καθοδηγούν τις κοινωνικές Επαναστάσεις τύπου Γαλλίας, Ισπανίας, Ιταλίας. Η τεκτονική ιδιότητα θέλει ανάλυση, γιατί ειδικά εκείνη την περίοδο δεν είναι ευθεία απόδειξη αντιχριστιανικότητας. Μπορεί να συμβαίνει και το αντίθετο. Άλλο ενδιαφέρον σημείο είναι ότι η Αθήνα ως πρωτεύουσα και ο ξένος μονάρχης στην κεφαλή του κράτους φαίνονται ως προθέσεις ήδη από το 1821 στην πολιτική παράταξη Μαυροκορδάτου-Νέγρη που στην συνέχεια θα γίνει Μαυροκορδάτος-Κουντουριώτης.

    ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Δεν θα ήθελα να διακόψω τον ειρμό των σκέψεων σου και γι' αυτό δεν θα σου απευθύνω ερωτήματα αγαπητέ μου Λάμπη, εκτός και αν μου το επιτρέψεις αργότερα, μόνο θα ήθελα σε παρακαλώ να μας αποσαφηνίσεις το περί "τεκτονική ιδιότητας" αν δεν σε βάζω σε κόπο....
    νομίζω ότι είναι σημαντικό.

    Την καλησπέρα μου Έλληνα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Μασόνοι, που λέμε, της νεότερης μασονίας σκωτικού τύπου. Η Γαλλική και οι άλλες Επαναστάσεις πλην της Ελληνικής οργανώθηκαν από τις μασονικές στοές. Απώτερος στόχος ήταν η αποχριστιανοποίηση και η ενοποίηση των κρατών, μέσος στόχος ήταν η υφαρπαγή της κρατικής εξουσίας και η κατοχή της με τρόπο αφανή. Τεχνικός τρόπος ήταν το χρήμα, δηλαδή ο δανεισμός και η δωροδοκία. Οι μεγάλοι τραπεζίτες βρίσκονταν όπως και οι φιλόσοφοι - νομικοί σε ευθεία διασύνδεση με τις στοές.
    Φαινομενικά η μασονία μιλούσε για ανώτατη, υπέρτατη θεϊκή εξουσία γενικώς, (το υπέρτατο ον) φυσικά μιλούσε για κοινωνική δικαιοσύνη και κατά περίπτωση είχε φιλανθρωπικό έργο. Η πυραμιδική μορφή της εξασφάλισε τα στεγανά, ενώ οι πραγματικοί σκοποί της αποκαλύπτονταν μόνον σε όποιος ξερπερνούσαν τους ανώτερους βαθμούς. Μέσα στην δίνη του 18ου αιώνα που μιλούσε για ισότητα, ελευθερία, αδελφότητα, μέσα στο κλίμα του διαφωτισμού που είχε βάσεις μέσα στην Εκκλησία, πολλοί χριστιανοί έγιναν μέλη στοών είτε παρασυρμένοι, είτε για να αποσπάσουν μυστικά.
    "Μασονική ιδιότητα" θα πει ότι οι πράξεις του ατόμου αυτού καθορίζονται από τους νόμους της θέσης του (πολιτικός, στρατιωτικός..) μόνον όταν δεν αντιβαίνουν προς τον τεκτονικό του όρκο που είναι υπέρτερος παντός άλλου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Ας δούμε τι λέει ο μαρξιστικός / νεωτερικός μύθος για τον Μαυροκορδάτο και την ομάδα του ως προς την πολιτική τους. Ότι εναντιώθηκαν στις παλιές, “αναχρονιστικές” τοπικές εξουσίες και ότι αγωνίστηκαν για να καθιερωθεί ένα κεντρικά ελεγχόμενο πολίτευμα “σύγχρονο”, αντιπροσωπευτικό, δίκαιο και με κυρίαρχη την πλειοψηφία. Ποια είναι η πραγματικότητα; Α) Ότι ο Μαυροκορδάτος μέσα από τον κυρίαρχο ρόλο που είχε διαμορφώσει (εκπροσωπώντας την αντίθεση κάποιων τοπικών παραγόντων προς την Επανάσταση της “ρωσοκρατούμενης” Φιλικής Εταιρείας) φρόντισε δυο φορές να οριστεί Διευθυντής, δηλαδή δικτάτορας της Δ. (Στερεάς) Ελλάδας. Την πρώτη φορά το 1822 για να λάβει στρατιωτικά εύσημα, καθοδηγώντας τον στρατό των φιλελλήνων και όσων Ελλήνων είχαν δείξει υπακοή σ’ αυτόν και επίσης για να ανατρέψει την κυριαρχία του ηγέτη / αρματολού Γεωργίου Βαρνακιώτη που αμφισβητούσε την εξουσία του και παρέμενε πιστός στις αρχές των σχεδιαστών Επανάστασης. Ιδιαίτερη σημασία έχει ότι τον διόρισε δικτάτορα στην θέση του προκειμένου να μπορέσει να τον ρίξει από ψηλά. Την δεύτερη φορά το 1824 για να στηρίξει τον Μπάυρον και την Επιτροπή του Λονδίνου εξασφαλίζοντας την τύχη του δανείου και την πορεία προς την δυτική εξάρτηση. Β) Ότι σε συνεργασία με τον Νέγρη αρχικά, καθοδηγώντας τον Κουντουριώτη στην συνέχεια, δεν καταφέρθηκε ενάντια στις τοπικές εξουσίες, αλλά στις εξουσίες εκείνες που εξέφραζαν την Επανάσταση των Καποδίστρια / Υψηλάντη. Εκεί μέσα πήρε η μπόρα εκτός του Βαρνακιώτη, τον Ανδρούτσο, τον Κολοκοτρώνη, τον Καραϊσκάκη. Όλοι βαφτίστηκαν “προδότες-τουρκολάτρες-ιδιοτελείς- καταπατητές του νόμου” και οι μεθοδεύσεις εναντίον τους ξεπερνούν τα όρια της πιο ζωηρής φαντασίας. Γ) Τι άλλο φρόντισε ο Μαυροκορδάτος; Την νομιμοποίηση της αίτησης δανείου, την νομιμοποίηση της παραλαβής και την εκλογή μονάρχη. Όλως παραδόξως το όνομα του Λεοπόλδου του Σαξ Κόμπουργκ Γκότα που θα επιλεγεί το 1830 από τις 3 εγγυήτριες δυνάμεις (και θα ατυχήσει τελικά) εμφανίζεται από το 1823 στον κύκλο του Μαυροκορδάτου. Όσο για το δάνειο, συνοπτικά να πούμε ότι το βασικό χαλί στρώθηκε στην Β’ Εθνοσυνέλευση, στο Άστρος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Μετά τα όσα είχαν μεσολαβήσει από την Επίδαυρο (δίωξη του Ανδρούτσου, Πέτα, Δερβενάκια, δολοφονία του Κρεββατά…) η πολιτική στόχευση του Μαυροκορδάτου έγινε κατανοητή σε περισσότερους, και το κύρος του είχε τρωθεί, όχι βέβαια ανεπανόρθωτα. Έτσι στο Άστρος την άνοιξη του 1823 δεν έκανε περίπατο η πολιτική αυτή και ο Κολοκοτρώνης κατόρθωσε να ισορροπήσει κάπως το αποτέλεσμα: έχτισε όσες συμμαχίες μπόρεσε με “αντιπάλους” του ταξικούς / προσωπικούς (Δεληγιάννης, Σισίνης, Πετρόμπεης) αλλά στην συμμαχία αυτή δεν περιλαμβάνονταν ο εξοβελισμένος Βαρνακιώτης και ο Ανδρούτσος, πράγμα μάλλον καθοριστικό. Πρόεδρος της Βουλής εξελέγη ο Ορλάνδος (γαμπρός των Κουντουριωταίων) και Πρόεδρος της Κυβέρνησης ο Πετρόμπεης. Η βασική πολιτική εξέλιξη σε σχέση με την Επίδαυρο ήταν η κυριαρχία της Βουλής έναντι της Κυβέρνησης. Άρα η φαινομενική ισορροπία αφενός ήταν ανισορροπία (ο Ορλάνδος υπερείχε του Πετρόμπεη) αφετέρου οι εξελίξεις θα έρθουν πάλι απ’ έξω. Το τι σήμαινε αυτή η κυριαρχία της Βουλής θα φαινόταν πολύ σύντομα. Η ακυβερνησία και η ένταση και οι σκοπιμότητες θα οδηγήσουν τον Ορλάνδο σε παραίτηση, τον Κολοκοτρώνη σε θέση αντιπροέδρου της Κυβέρνησης ενώ ο Μαυροκορδάτος από Γραμματέας της Κυβέρνησης θα επιχειρήσει να αναδειχθεί σε Πρόεδρο της Βουλής, θα συναντήσει όμως την αντίσταση του Κολοκοτρώνη και θα παραιτηθεί. Όλα αυτά συμβαίνουν μέσα στο β’ μισό του 1823, ενώ ο Μπάυρον βρίσκεται ήδη στην Κεφαλονιά και το δάνειο που έχει συζητηθεί στο Άστρος μπαίνει σε εφαρμογή. Τον Νοέμβριο αναχωρούν οι Ορλάνδος και Λουριώτης για το Λονδίνο μέσω Κεφαλονιάς. Ο Κολοκτρώνης προσπαθεί να ματαιώσει την αποστολή, χωρίς αποτέλεσμα. Ο Μπάυρον εκπροσωπεί την Επιτροπή του Λονδίνου που έχει στηθεί για την ελληνική υπόθεση παρά το υπουργείο του Κάνινγκ. Η Επιτροπή (Κομιτάτο) απαρτίζεται κυρίως από βουλευτές των “προοδευτικών” Ουίγων και έχει στηθεί πάνω στην βάση της χριστιανικής αλληλεγγύης (σχετίζεται και με τους Κουακέρους). Επί κεφαλής βρίσκεται ο νομο-φιλόσοφος Μπένθαμ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Οι οδηγίες είναι συγκεκριμένες όπως και οι ρόλοι, όμως τα αποτελέσματα δεν είναι αυτοματοποιημένα, ιδιαίτερα όταν η βιασύνη είναι μεγάλη. Ο ρόλος του Μπάυρον είναι να συντονίσει και να διαφημίσει μέσω του κύρους του την Βρετανική παρέμβαση υπέρ των Ελλήνων. Η επιτροπή δεν ονομαζόταν “φιλελληνική”, βαφτίστηκε έτσι κυρίως από τους εδώ παράγοντες. Ο ρόλος της Επιτροπής είναι να δανειοδοτήσει την Επανάσταση με διακριτικό τρόπο (δηλαδή να μην φαίνεται φάτσα κάρτα η βρετανική κυβέρνηση), να την καθοδηγήσει οριστικά έξω από εκεί που ξεκίνησε. Τα μέσα που θα χρησιμοποιηθούν εκτός από την δανειοδότηση είναι δυο: το ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ και ο ΤΥΠΟΣ. Αμφότερα αποτελούν μεγάλα κεφάλαια και είναι αδύνατο να τα αναλύσουμε σε λίγες γραμμές. Επιγραμματικά μόνον να πούμε ότι στην βιτρίνα του πολιτεύματος θα πρέπει να φαίνεται η αβασίλευτη δημοκρατία, ενώ στο παρασκήνιο γίνονται συζητήσεις για την επιλογή ξένου μονάρχη. Ως προς τον τύπο, θα στηθούν οι εφημερίδες “Ελληνικά Χρονικά” στο Μεσολόγγι, “Ο φίλος του Νόμου” στην Ύδρα και η Εφημερίδα των Αθηνών. Στόχος τους η παραπληροφόρηση, η πλύση εγκεφάλου υπέρ της “φωτισμένης” Δύσης, η εξόντωση των πολιτικών αντιπάλων. Ο τελευταίος στόχος θα προωθηθεί και μέσω του δανείου. Το πρώτο δάνειο θα το παραλάβει η κυβέρνηση Κουντουριώτη για να το διαθέσει σε όσους πρόθυμους δεχθούν τις επιχορηγήσεις, προκειμένου να κυνηγήσουν τους υποστηρικτές του αρχικού σχεδίου της Επανάστασης. Η κυβέρνηση Κουντουριώτη είναι 100% έκνομη. Θα προκύψει τον Δεκέμβριο του 1823 από τους βουλευτές “του Κρανιδίου” που θα ψηφίσουν την αντικατάσταση του Πετρόμπεη. Είναι φανερά έκνομη γιατί προκύπτει από την μειοψηφία των βουλευτών, είναι όμως και έκνομη γιατί πέρα από τις ψευδείς κατηγορίες εναντίον του Πετρόμπεη, καταφανώς το πραξικόπημα επιχορηγείται από το Λονδίνο (είτε απ’ ευθείας, είτε από την προκαταβολή που καταβάλει ο Μπαύρον στην Κεφαλονιά, δήθεν για την χρηματοδότηση του στόλου που θα υποστηρίξει το Μεσολόγγι). Συνεπώς ο πρώτος ρόλος της κυβέρνησης Κουντουριώτη είναι η νομιμοποίηση της παραλαβής του δανείου. Ο ρόλος των Ορλάνδου και Λουριώτη είναι να φανεί ότι ζητάει η ελληνική διοίκηση εκείνο που θέλει να δώσει η βρετανική κυβέρνηση (ή μήπως το τραπεζικό σύστημα στο οποίο ήδη υπάγεται η βρετανική κυβέρνηση;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Έτσι το Επαναστατικό 1824 ξεκινά με ΔΥΟ κυβερνήσεις, με τον Μπάυρον να αποβιβάζεται στο Μεσολόγγι και τον Μαυροκορδάτο να σπεύδει δίπλα του ως Διευθυντής της Δ. Ελλάδας. Δυο σημεία είναι εξαιρετικής σημασίας στη συνέχεια: Α) ο εμφύλιος δεν είναι τίποτα άλλο, από την προσπάθεια της πλήρους εξόντωσης των πολιτικών αντιπάλων. Β) ο Μπάυρον αποδεικνύεται ότι δεν είναι ψυχή τε και σώματι υπάλληλος του τραπεζικού συστήματος που καθοδηγεί την εξέλιξη των πραγμάτων μέσω της Επιτροπής του Λονδίνου και του Κάνινγκ. Το πρώτο μπορεί να φανεί καθαρά (ολοκάθαρα) από τα γεγονότα, σε αντιπαραβολή με την αλληλογραφία από το Λονδίνο και ειδικά των απεσταλμένων Ορλάνδου και Λουριώτη. Τα επεισόδια της ρήξης είναι πάρα πολλά. Στην πρώτη φάση, τα στρατόπεδα διαμορφώνονται βάσει της φήμης του δανείου και όχι του ίδιου του δανείου που δεν έχει ακόμα παραληφθεί. Δηλαδή ο Ζαΐμης, ο Λόντος, ο Παπαφλέσσας, ο Μακρυγιάννης, ο Γκούρας, προσχωρούν στον Κουντουριώτη επειδή βλέπουν προς τα πού ΘΑ γείρει η πλάστιγγα. Εξασφαλίζουν τον πολιτικό τους ρόλο, μια θέση στην εξουσία, τα προς το ζην. Ανεξάρτητα από τις προθέσεις τους και χωρίς να μπαίνουν στο ίδιο τσουβάλι, πρέπει να δούμε ότι ο πειρασμός του ίδιου οφέλους είναι αυτό στο οποίο υπακούσει η συνείδησή τους. Η πρώτη μορφή πελατειακού κράτους έχει στηθεί. Όταν το Ναύπλιο περνάει από τα χέρια των Κολοκοτρωναίων στα χέρια του Κουντουριώτη, τότε στο στόχαστρο θα βρεθούν και ο Ζαΐμης και ο Λόντος επειδή τόλμησαν να διαπραγματευτούν με τους “αντάρτες” και δεν τους έσυραν στην “δικαιοσύνη” (φυλακή & θάνατο). Λίγο πριν ο Μπάυρον έχει πεθάνει. Οι αναφορές ξένων διπλωματικών παρατηρητών που μιλούν για δηλητηρίαση δένουν με την ανάκληση του σημαντικότερου συνεργάτη του, του συνταγματάρχη Στάνχοπ και με τις μεταγενέστερες διώξεις / δολοφονίες του Τρελώνυ και του Ανδρούτσου. Τι έχει συμβεί; Το “δημοκρατικό” κύκλωμα που βρισκόταν πίσω από την δανειοδότηση και την βρετανική πολιτική δεν ανεχόταν κανένα παραστράτημα. Και ο Μπάυρον μαζί με τον Στάνχοπ πήγαν να παραστρατήσουν. Βλέποντας αμφότεροι ότι το δάνειο που θα δινόταν οδηγούσε σε εμφύλιο, προσπάθησαν να δώσουν συμβιβαστική λύση στο εσωτερικό, κάνοντας πρόταση για κυβέρνηση συνεργασίας στην οποία θα μετείχαν ο Ανδρούτσος, ο Υψηλάντης, ο Πλαπούτας, ο Νέγρης (όχι ο Κολοκοτρώνης που βρισκόταν στο στόχαστρο, ως ο κύριος αντίπαλος του δανείου και της βρετανικής πολιτικής). Καταλύτης υπήρξε ο Ανδρούτσος, που είχε καταφέρει το ακατόρθωτο: να πείσει για την ουδετερότητά του έναντι των Κουντουριώτη και Κολοκοτρώνη). Ο Μαυροκορδάτος σπεύδει να καθυστερήσει την προσχώρηση του Μπάυρον στο “κόμμα Ανδρούτσου” και έτσι προκύπτει ο αντιπερισπασμός της δίκης του Καραϊσκάκη που μάλιστα προσπαθεί να ξαναβάλει στην Επανάσταση τον Βαρνακιώτη (μ’ ένα σμπάρο δυο τρυγόνια). Όμως η δηλητηρίαση του Μπάυρον θα βάλει οριστικό τέρμα στην προσπάθεια “εκτροπής” της Επανάστασης από το Σίτυ του Λονδίνου, ενώ ο Ανδρούτσος και ο Άγγλος Τρελώνυ (φίλος του Μπάυρον) θα υπογράψουν με την στάση τους συμβόλαιο θανάτου. Ο Τρελώνυ θα γλυτώσει από θαύμα και για να του επιτραπεί να αποχωρήσει τραυματισμένος από την πολιορκημένη, απρόσιτη σπηλιά του Ανδρούτσου θα χρειαστούν συνεννοήσεις Λονδίνου-Μαυροκορδάτου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Στα μέσα του 1824 συμβαίνουν τα εξής τραγικά: φτάνει το δάνειο (η πρώτη δόση) αλλά δεν δίνεται αμέσως (πρόσχημα ο νεκρός Μπάυρον και ο άτακτος Στάνχοπ) αν πρώτα δεν εξασφαλιστούν πρόσθετοι όροι, που δεν περιλαμβάνονται στην ήδη βαρύτατη αρχική σύμβαση. Ένας από τους όρους αυτούς είναι να μην χτυπηθούν τα ναυλωμένα, ξένα πλοία που μεταφέρουν τα στρατεύματα του Ιμπραήμ από την Αίγυπτο στην Κρήτη. Ταυτόχρονα έρχονται μηνύματα από το Λονδίνο (Ορλάνδος) ότι ο Μαυροκορδάτος τα βρίσκει με τους Γάλλους! και ενώ το δεύτερο δάνειο έχει δρομολογηθεί, ο Λουριώτης (συνεργάτης του Μαυροκορδάτου) φεύγει από το Λονδίνο και πηγαίνει στο Παρίσι. Αυτό που φαίνεται ότι συμβαίνει είναι ότι η Γαλλία μπαίνει στο παιχνίδι, αντιγράφοντας το αγγλικό μοντέλο: Δημιουργείται Επιτροπή του Παρισιού, τυπικά ανεξάρτητη, ουσιαστικά με κυβερνητική εντολή, προσχηματικά φιλελληνική στην βάση της καθυστερημένα συνειδητοποιημένης χριστιανικής αλληλεγγύης. Ακολουθούν διαβουλεύσεις με Γάλλους βουλευτές και αξιωματούχους για την υποψηφιότητα του δούκα του Νεμούρ για τον ελληνικό θρόνο. Ο Κουντουριώτης που στηρίζει την θέση του στην προσωπική του σχέση με τους Άγγλους, προφανώς πελαγώνει και αναρωτιέται ποιος είναι φίλος του και ποιος εχθρός του. Θέτει τον Μαυροκορδάτο σε ήπια καραντίνα. Το προκύπτον αποτέλεσμα είναι ότι σχίζεται σε δυο ομοειδή τμήματα η δυτική παρέμβαση: σε αγγλική και γαλλική. Αυτό προφανώς γίνεται επειδή ο τσάρος επιμένει στην διάσκεψη της Αγ. Πετρούπολης να δημιουργηθούν τρεις ηγεμονίες τύπου Βλαχίας, Μολδαβίας, υποτελείς στην Πύλη, που θα περιλαμβάνουν τα εδάφη: Πελοπόννησος, Στερεά, Ήπειρος, Θεσσαλία, Κρήτη. Έτσι η δημιουργία και “γαλλικού” κόμματος εκτός του “αγγλικού” επιχειρεί θα θέσει το “ρωσικό” σε θέση μειοψηφίας. Το κόλπο θα πιάσει και έτσι ο “ροσώφρων & αντιάγγλος” Υψηλάντης θα εμφανιστεί για ένα διάστημα “γαλλόφρων” (ελλείψει Ρωσίας). Η μαρξιστική ιστορία όχι μόνον αγνοεί τα παραπάνω (εμφανίζει τα κόμματα αργότερα) αλλά ερμηνεύει τον εμφύλιο ως αναγκαστική και σωτήρια λύση για την Επανάσταση που θέλει να την διασπάσει η παράταξη του Κολοκοτρώνη (!), αποσχίζοντας την Πελοπόννησο (!!). Φυσικά, ούτε κουβέντα για την σοβαρή ένδειξη ότι ο Ιμπραήμ δεν έρχεται μέσω Σουλτάνου, αλλά μέσω Αγγλο-Γαλλίας. Αυτό θα φανεί ακόμα καλύτερα με την καταστροφή των Ψαρών, την ακώλυτη αποβίβαση του Ιμπραήμ, την γαλλική υποστήριξη του στρατού του, το απίστευτο φιάσκο με τα ατμόπλοια και τις αμερικανικές φρεγάτες του δεύτερου δανείου, την συνθήκη Κόδρινκτον-Μεχμέτ Αλή της Αιγύπτου μετά το Ναυαρίνο, την εικονική εκδίωξη του Ιμπραήμ από τον Μαιζόν. Γενικά, το 1824 η Επανάσταση αδρανοποιείται πλήρως (ουσιαστικά τερματίζεται από τα τέλη του 1822) και αρχίζει φανερά η μάχη για την εξωτερική επικράτηση επάνω της. Ο Λόντος, ο Ζαΐμης, ο Νικηταράς διαφεύγουν από την Πελοπόννησο, ο Πάνος Κολοκοτρώνης δολοφονείται, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης παραδίνεται και κλείνεται στην φυλακή της Ύδρας (μαζί με τους ταξικούς τους αντιπάλους), δίνεται εντολή δολοφονίας του από το Λονδίνο που δεν θα εκτελεστεί, ο Γκούρας θα αναλάβει να κυνηγήσει τον Ανδρούτσο και ο Ιμπραήμ θα δράσει ανενόχλητος μέχρι να αναγκαστούν οι Έλληνες να εκλιπαρήσουν για την δυτική βοήθεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Στα μέσα του 1825 ο τσάρος αντιλαμβάνεται τον αγγλο-γαλλο-αυστριακό εμπαιγμό, την λανθασμένη του πολιτική και αλλάζει ρότα. Διαλύει άτυπα την Αγία Συμμαχία (για την διάλυση ουδείς σύμμαχος διαμαρτύρεται) και η δέσμευσή του για μη επέμβαση πάει περίπατο, αφού ο Ιμπραήμ αποτελεί ουσιαστικά εξω-οθωμανική παρέμβαση, ακόμα κι αν κριθεί σε επίπεδο πασά της Αιγύπτου. Ενώ ετοιμάζει την δράση του συμβαίνει ένας ακόμα περίεργος θάνατος, ο δικός του. Οι εκδοχές είναι δυο: δολοφονία και αυτοεξαφάνιση. Με τον θάνατό του εξεγείρονται οι Ρώσοι Δεκεμβριστές (Δεκέμβριος του 1825) και ζητούν Σύνταγμα και τον Κωνσταντίνο στην θέση του Αλέξανδρου. Η καταστολή είναι αιματηρότατη ενώ αποκαλύπτεται ότι ο Κωνσταντίνος είχε προβεί σε προγενέστερη γραπτή παραίτηση από τον θρόνο. Έτσι τσάρος γίνεται ο Νικόλαος τον Ιανουάριο του 1826 και τον Φεβρουάριο ο απεσταλμένος της Βρετανίας Ουέλινκτον βρίσκεται στην Πετρούπολη για να συγχαρεί τον τσάρο, στην ουσία για να τον αποτρέψει από αυτό που σκέπτεται να κάνει. Ακολουθούν διαπραγματεύσεις, ο Νικόλαος εκφράζεται συνεχώς εναντίον των Ελλήνων και τελικά υπογράφεται το Πρωτόκολλο της Πετρούπολης τον Απρίλιο. Ο Ουέλινκτον επιστρέφει στο Λονδίνο και ο Κάνινγκ βρίσκεται σε απόγνωση από το Πρωτόκολλο. Ο Νικόλαος έχει ξεγελάσει τους Άγγλους και μπορεί πλέον να κηρύξει πόλεμο εναντίον των Οθωμανών, χωρίς να υποστεί τις “συμμαχικές” συνέπειες. Η γαλλοβρετανική πολιτική έχει ρίξει το Μεσολόγγι στα χέρια των Τούρκων (ο μη εφοδιασμός του ήταν μια καθαρά πολιτική απόφαση που υλοποίησε η Ύδρα). Στο μεταξύ ο αποφυλακισμένος από το 1825 Κολοκοτρώνης που προσποιείται τον ουδέτερο / αγγλοανεκτικό, έχει χτίσει συμμαχία με τον Καραϊσκάκη. Ο τελευταίος θα βγάλει τα κάστανα από την φωτιά στην Στερεά Ελλάδα ενώ ο Μαυροκορδάτος κάνει ό,τι μπορεί για να ακυρώσει την αρχιστρατηγία του. Κολοκοτρώνης και Καραϊσκάκης θα εξασφαλίσουν στην Τροιζήνα την απόφαση για τον Καποδίστρια. Όμως ο Καραϊσκάκης θα έχει το τέλος εκείνο που εξασφαλίζει το πέρασμα όλης της Στερεάς στα χέρια του Κιουταχή, αφού εκτός του Γάλλου Φαβιέρου και ο Άγγλος υπερπράκτορας Κόχραν θα υποσκάψουν χωρίς σοβαρό αποτέλεσμα τον μεγαλύτερο, τον πρώτο και τελευταίο εθνικό στρατό που υπήρξε στην Επανάσταση, αυτόν του Καραϊσκάκη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Η εκλογή του Καποδίστρια θα επιχειρηθεί να ανατραπεί με την μετατροπή του Συντάγματος από προσωρινό σε οριστικό. Το Σύνταγμα αυτό προβλέπει ανεξάρτητο κράτος, άρα ανάγει σε προδότη όποιον ορκιστεί σ’ αυτό και ταυτόχρονα σεβαστεί την συνθήκη του Λονδίνου που προβλέπει αυτόνομο κράτος, υποτελές στον Σουλτάνο. Την ίδια στιγμή επιχειρείται να ακυρωθεί η επιτευχθείσα σύμπτυξη της κυβέρνησης σε ένα πρόσωπο, αφού διατηρείται η διάταξη του Άστρους που φέρνει την Βουλή σε νομοθετικά υπέρτερη θέση από αυτήν της Κυβέρνησης. Επιχειρείται επίσης η άκριτη δυτικοποίηση, αφού οι βουλευτές “οφείλουν κατά το δυνατόν να προσαρμόσουν την Γαλλικήν νομοθεσίαν”. Και πάλι όμως, ο Καποδίστριας δεν θα χρισθεί “τύραννος” από το 1828, μόλις ζητήσει την ακύρωση του Συντάγματος, αλλά μόνον όταν δοθεί το σύνθημα από το Λονδίνο και το Παρίσι δυόμιση χρόνια μετά. Στο μεταξύ θα υποσκαφθεί η εθνική κυριαρχία που επιχειρεί ο Καποδίστριας με την έκδοση εθνικού νομίσματος, την δημιουργία εθνικής Τράπεζας και την διανομή της εθνικής γης. Τα διάτρητα από τις σφαίρες χαρτιά που κατά την Συνέλευση του Άστρους είχαν τοποθετηθεί πάνω στα δένδρα και έγραφαν “το εκποιείν τα εθνικά κτήματα” θα παραμείνουν διάτρητα. Επιδιώκεται δηλαδή πάση θυσία από την αγγλογαλλική πολιτική να μην υπάρξη νέα εθνική γη παρά μόνον με εξαγορά από τους Τούρκους (Εύβοια) και να μην δοθεί η παλιά σε ακτήμονες. Επιδιώκεται δηλαδή η συγκρότηση μιας κοινωνίας με “ατομικά δικαιώματα”, αλλά χωρίς ατομική ιδιοκτησία. Μια κοινωνία όπου ο “πολίτης” θα είναι έρμαιο της πολιτικής εξουσίας και θα την “εξουσιοδοτεί” να άρχει επ’ ονόματί του, έναντι του ευτελούς και ατιμωτικού αντιτίμου που λέγεται “δικαίωμα επιβίωσης”. Κι όλα αυτά γίνονται ενώ ο Καποδίστριας που οργάνωσε την Επανάσταση και γνώριζε τα πάντα, φέρθηκε όπως φέρθηκε στους Μαυροκορδάτους, Κωλέττηδες και Τρικούπηδες όσο κυβέρνησε, κυρίως όμως, ενώ ουδέποτε αρνήθηκε να αναγνωρίσει ΟΠΩΣ ΕΙΧΕ ΚΑΘΕ ΝΟΜΙΜΟ πέρα από ηθικό ΔΙΚΑΙΩΜΑ τα δάνεια του 1824-25, αφού αυτά ΔΕΝ ζητήθηκαν και ΔΕΝ παρελήφθησαν από εκλεγμένους αντιπροσώπους του έθνους. Δυο δάνεια που αναφέρθηκαν στο προοίμιο του Συντάγματος, ότι δηλαδή οι τόκοι τους (που λόγω πτώχευσης δεν πληρώνονταν) μπορούσαν να πληρωθούν με την σύναψη ενός νέου δανείου το οποίο εξουσιοδοτείτο ο Καποδίστριας να συνάψει και το οποίο θα αρνηθούν οι εγγυήτριες δυνάμεις. Υπό το πρίσμα αυτό, οι ύστατες εκκλήσεις, οι κραυγές της επιθανάτιας αγωνίας του Γιώργη Μαυρομιχάλη και του Γιώργη Καραϊσκάκη για ΕΝΟΤΗΤΑ εθνική επιβεβαιώνουν με τον δραματικότερο τρόπο ποιο ήταν το μέσο που χρησιμοποίησε ο εχθρός του 1821, ο εχθρός του ΕΘΝΟΥΣ. Αυτού που δεν δημιουργήθηκε -σύμφωνα με την μαρξιστική άποψη- λίγο πριν την Επανάσταση στα υπόγεια των Πανεπιστημίων της Χαϊδελβέργης και του Κέιμπριτζ, αλλά αυτού που μέσα από το αρχαίο ελληνικό πνεύμα και το “αγαπάτε αλλήλους” δημιούργησε το πολυεθνικό κράτος της Κωνσταντινούπολης. Οι περισσότεροι σήμερα συμφωνούν για το “ανολοκλήρωτο” και “προδομένο” 21. Όμως για να συμφωνήσουμε στο τι προδόθηκε και τι δεν ολοκληρώθηκε, θα πρέπει να συμφωνήσουμε στο τι ήταν το 1821.

    Θα επανέλθουμε για παρατηρήσεις

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Τα παραπάνω είναι συνοπτικά, επιλεκτικά και συμπυκνωμένα, προσπαθούν όμως να περιγράψουν αντιπροσωπευτικά το πολιτικό σκηνικό. Είναι τελείως επιγραμματικά ως προς την προεπαναστατική περίοδο. Λείπει τελείως η περιγραφή του πνευματικού κινήματος. Αν ισχύουν, τότε προκύπτουν τα εξής συμπεράσματα.

    1. Το 1821 είναι ΕΛΛΗΝΙΚΟ γεγονός, αλλά όχι με το πρωθύστερο σχήμα της μεταγενέστερης έννοιας “ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ”, αυτής δηλαδή που σχηματοποιείται μέσα στο κράτος του 19ου και 20ου αιώνα και μπορούμε να την ονομάσουμε “Ελλαδικό πολιτισμό”. Πολύ περισσότερο, το 1821 δεν μπορεί να κρίνεται απλοϊκά, εκ του αποτελέσματος (επιδίωκε αυτό στο οποίο κατέληξε).
    2. Το 1821 είναι ΕΓΓΕΝΩΣ ΔΙΕΘΝΕΣ γεγονός και όχι επειδή για λόγους πολιτικής προοπτικής ανακατεύονται στην υπόθεσή του διάφορα κράτη. Ξεκινά ως διεθνικό θέμα, αφού επιδιώκει την ανακατάληψη της οθωμανικής αυτοκρατορίας, την αντίστροφη δηλαδή πορεία από το 1453.
    3. Το προηγούμενο, εκτός των άλλων επιβεβαιώνεται και έμμεσα, όταν φανεί ότι ο μείζων ΔΙΧΑΣΜΟΣ προ της Επανάστασης, κατά την διάρκεια, αλλά και μέχρι σήμερα αφορά στην ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΩΝ, δηλαδή στον ΣΤΟΧΟ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ. Μάλιστα ο διχασμός αυτός δεν αφορά μόνον στην ελληνική ταυτότητα, αλλά συνολικά στην ταυτότητα του δυτικού κόσμου, που μέσω του δυτικού διαφωτισμού, θέτει τις βάσεις της ενοποίησης των πολιτισμών, ανεξάρτητα αν άμεσα στοχεύει στις αποσχιστικές τάσεις των εθνικών κινημάτων και την δημιουργία των εθνικών κρατών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Το τελευταίο θέλει να πει ότι ο διαφωτισμός δεν είναι ενιαίος. Είναι πολύ περισσότερο γνωστός ο διαφωτισμός που θέλει να μετασχηματίσει την κοινωνία προβάλλοντας τις θετικές επιστήμες και την γνώση ως αντίδοτα / αντίθετα της χριστιανικής κοινωνίας. Στην πραγματικότητα επιδιώκει να υποκαταστήσει τον θείο νόμο από τον ανθρώπινο, χωρίς να φανεί ότι οι δυο μεταξύ τους είναι πλήρως αντίθετοι. Για να το πετύχει χρησιμοποιεί τον (πολιτικό) ΝΟΜΟ και μέσα απ’ αυτόν επαναπροσδιορίσει και το ήθος. Αρκεί να εξετάσουμε λίγο τον ελληνόφωνο διαφωτισμό του 18ου αιώνα για να δούμε ότι ένα τμήμα του διαφοροποιείται και ξεκόβει, όταν γίνεται φανερό αυτό που κρύβεται κατά το δυνατόν, ότι δηλαδή μοναδικός στόχος του διαφωτισμού είναι το αποχριστιανοποιημένο κράτος. Αυτό όμως, όπως είπαμε, απαιτεί ιδιαίτερη ασχολία με το πνευματικό κίνημα. Σημαντικό είναι να κατανοήσει κάποιος ότι Γαλλική και Ελληνική Επανάσταση αποτελούν πορείες τελείως αντίθετες. Η πρώτη εξάγεται από την Γαλλία μέσω του Ναπολέοντα και δυσχεραίνει ή αποπροσανατολίζει την δεύτερη που έχει προηγηθεί χρονικά, όχι μόνον με τα Ορλωφικά, αλλά με τον Λάμπρο Κατσώνη, τον Ανδρέα Βερούση (πατέρα του Οδυσσέα Ανδρούτσου), τον Ζαχαριά Μπαρμπιτσιώτη, τον Κωνσταντή Κολοκοτρώνη, τον Αντώνη Κατσαντώνη, τον παπα Θύμιο Μπλαχάβα και τόσους άλλους.

    Στο δεύτερο σημείο δεν πρέπει να έχουμε μόνον στο μυαλό μας την μείζονα σύγκρουση γύρω από το “Τι εστί Ελλάς;” αλλά και γεγονότα όπως αυτά του 1805 όταν ο Ναπολέων που έχει ήδη στεφθεί “Αυτοκράτωρ” νικά στην μάχη των τριών αυτοκρατόρων (την μάχη του Αούστερλιτς) τους Αυστριακούς και τους Ρώσους. Με την συνθήκη που υπογράφεται αμέσως μετά, ο Φραγκίσκος ο Β’ παύει να είναι πλέον Αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας του Γερμανικού Έθνους, αφού ο Ναπολέων απαιτεί την κατάργησή της.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Εδώ μπορούμε να συνδέσουμε κάπως τις χρονολογίες 146 π.Χ. και 338 π.Χ. που δημιούργησαν απορίες αγαπητή Ιφιγένεια. Δυο απόψεις υπάρχουν για το 1821 όχι μόνον μεταξύ Κολοκοτρώνη και Μαυροκορδάτου, και όχι μόνον τότε και όχι μόνον μεταξύ Ελλήνων. Τι λέει η μια άποψη; Ότι επαναστατούν αυτοί που έπαψαν να υπάρχουν πολιτικά το 1453. Τι λέει η άλλη άποψη; Ότι επαναστατούν αυτοί που έπαψαν να υπάρχουν το 146 π.Χ. δηλαδή οι “Έλληνες” που υποδουλώνονται στους Ρωμαίους της Ρώμης. Έχουμε δηλαδή μπροστά μας το πασίγνωστο ζήτημα “Τι ήταν το Βυζάντιο;” που όχι μόνον αποτέλεσε σημείο σύγκρουσης κατά την διάρκεια της ζωής του (που ουδέποτε ονομαζόταν έτσι) αλλά και στη συνέχεια, όταν κάποιοι εκ δυσμών θεώρησαν καλό να το ονοματίσουν “Βυζάντιο”. Το ερώτημα αν ήταν ελληνικό δεν είναι δα και τόσο δύσκολο, αφού δεν ήταν εθνικό κράτος, όμως η κυρίαρχη εθνότητα ήταν η ελληνική, δηλαδή η πολιτισμική βάση ήταν ελληνική. Όταν μάλιστα διογκώνεται η σύγκρουση με την Δύση και επέρχεται το περίφημο σχίσμα (το 800, όχι το 1054), οι δυτικοί επιλέγουν να ονομάσουν την Αυτοκρατορία “Γραικική”, δηλαδή Ελληνική. Βέβαια, “ΓΡΑΙΚΙΚΗ” σημαίνει “ΟΧΙ ΡΩΜΑΪΚΗ” αφού ο διεκδικούμενος τίτλος από τον Καρλομάγνο είναι “Αυτοκράτωρ των Ρωμαίων”. Άρα η εξήγηση του πυρήνα της διαμάχης είναι τι σημαίνει “Ρωμαίος”; Ρωμαίος σημαίνει πολίτης του Ρωμαϊκού κράτους, όμως μετά το 330 “Ρωμαίος” δεν δηλώνει εθνική ιδιότητα (καλά καλά δεν το δήλωνε ούτε στους προηγούμενους αυτοκρατορικούς αιώνες) αλλά υπερεθνική. “ΡΩΜΑΙΟΣ” σημαίνει “ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ”, αφού το κύριο πολιτισμικό και ενωτικό στοιχείο της αυτοκρατορίας είναι ο χριστιανισμός, αφού Αυτοκράτωρ μπορεί να γίνει μόνον ένας Χριστιανός, αφού το “Γραικός” το επιλέγουν για να δηλώσουν όχι απλώς “Έλληνας”, αλλά “μη αυθεντικός (αιρετικός) Χριστιανός”. Ας μην ξεχνούμε ότι ο Καρλομάγνος ενοποιεί τα γερμανικά φύλα εκχριστιανίζοντας όσα δεν ήταν χριστιανικά και διεκδικεί τον τίτλο του Αυτοκράτορα ΟΛΩΝ των Χριστιανών. Μετά τον Καρλομάγνο ο τίτλος του Ρωμαίου Αυτοκράτορα είναι μεταφερόμενος στην Δύση και βεβαίως τον ίδιο τίτλο διεκδικεί και ο Ρώσος Τσάρος (Καίσαρ) ο οποίος και θεωρεί ότι ηγείται του διάδοχου πολιτικού σχήματος της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (δηλαδή του λεγόμενου Βυζαντίου) που παύει να υφίσταται το 1453. Ελπίζω να γίνεται κατανοητό, έστω μ’ αυτή την σύντομη εξήγηση, ότι ΡΩΜΑΙΟΣ σημαίνει και ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ. Η σύγκρουση λοιπόν που μαίνεται από εμφανίσεως του χριστιανισμού, κυρίως όμως από της υιοθέτησής του ως επίσημης κρατικής θρησκείας είναι αν ο χριστιανισμός θα κυριαρχήσει παγκόσμια, ή αν η παγκοσμιοποίηση θα είναι αυτή που θα τον εξαφανίσει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Τώρα είναι ευκολότερο να εξηγήσουμε πού κολλάει το 338 π.Χ. Σύμφωνα με την δυτική εκδοχή, το 1821 εξεγείρονται οι Έλληνες που δεν είχαν πολιτική υπόσταση στην διάρκεια των μέσων χρόνων, επειδή κατελήφθησαν το 146 π.Χ. από τους Ρωμαίους. Πιο απλά, εξεγείρονται οι Έλληνες που ουδέποτε ήταν χριστιανοί. Οι εισηγητές όμως του διακοπτόμενου ελληνικού πολιτισμού εφευρίσκουν μια ακόμα διχαστική γραμμή. Ότι οι “Έλληνες” παύουν να έχουν πολιτική υπόσταση όταν υποδουλώνονται στους Μακεδόνες του Φιλίππου (μάχη της Χαιρώνειας, 338 π.Χ.) Είναι μια θέση που ζωντανεύει στις προ του 1821 αφηγήσεις των ιστορικών της Δύσης, αλλά και στις αμέσως μετά, αφού ο “κίνδυνος” να ζωντανέψει πάλι ο Φοίνικας μετά τον θάνατο του Καποδίστρια παραμένει υπαρκτός.

    Και το ερώτημα που ίσως τεθεί είναι: “Κι αν τα δεχθούμε όλα αυτά, θα πρέπει να δεχθούμε ότι τα ήξεραν όλα αυτά όχι μόνον οι λόγιοι και ο Καποδίστριας, αλλά ο Ζαχαριάς, ο Κολοκοτρώνης και ο Νικηταράς;” Η απάντηση είναι “ναι, τα ήξεραν, ίσως όχι όλοι και σε όλες τις λεπτομέρειες, αλλά οι περισσότεροι ήξεραν τα βασικά και γινόταν αγώνας να τα μάθουν και οι υπόλοιποι”. Πώς αλλιώς να εξηγήσει κάποιος την τρίχρωμη σημαία του Ζαχαριά, τον Γεροπυριόβολο του Ολύμπου του Ανδρούτσου, το ρολόι με τον Φοίνικα που κάνει δώρο στον Κολοκοτρώνη ο Καποδίστριας; Ξαναείπαμε ότι μόνον με τα σύμβολα δεν βγάζει κανείς άκρη. Και η “Αθηνά” ήταν και εφημερίδα και Εταιρεία στο Παρίσι και άγαλμα σήμερα πάνω στην κορυφή του Λευκού Οίκου (ως Μινέρβα) και η κουκουβάγια απεικονίζεται πάνω στο δαχτυλίδι της Φιλομούσου Εταιρείας, αλλά και στην σημαία που φέρνει μαζί του ο Κόχραν, τάζοντας ένα καζάνι λίρες σε όποιον στρατιώτη του Καραϊσκάκη την στήσει πάνω στην Ακρόπολη. Σαφές είναι ότι ο Αλέξανδρος Υψηλάντης, ίσως η τραγικότερη φυσιογνωμία μέσα στην Επανάσταση, μόλις δόθηκε το σήμα από τον Καποδίστρια, σηκώνει το 1821 την σημαία με το “Εν τούτω νίκα” ως ένας νέος Μέγας Κωνσταντίνος, προκειμένου να δημιουργηθεί ένα κράτος το οποίο ελάχιστα κοινά στοιχεία θα είχε με αυτό στο οποίο ζούμε σήμερα.

    Ευχαριστώ πολύ για το βήμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Εξαιρετικό το πόνημα σου αγαπητέ Λάμπη και μεγάλη μας τιμή που καταγράφεις το αποτέλεσμα μίας εμπεριστατωμένης έρευνας, με σπάνιες αναφορές που δύσκολα μπορεί να βρει κανείς συγκεντρωμένες και εκφρασμένες με αυτόν τον υπέροχο τρόπο!
    Προκύπτουν και τα εξής ερωτήματα για να συνθέσουμε αυτό το παζλ:
    ο ρόλος της εκκλησίας στην προ και επαναστατική περίοδο,
    ο ρόλος του Διαφωτισμού στην επαναστατημένη Ευρώπη ως εκ τούτου και στην προεπαναστατική περίοδο και εντεύθεν,
    ο ρόλος των Πεφωτισμένων. Που και πως δραστηριοποιήθηκαν; ποια η σχέση τους με την Επαναστατημένη Ελλάδα αν... είχαν.
    και άλλα πολλά φυσικά!

    Επειδή πιστεύω ότι πρέπει να αξιοποιήσουμε όλες αυτές τις ανεκτίμητης αξίας πληροφορίες, διότι χάνονται στην παρούσα ανάρτηση, πρέπει να τις συγκεντρώσουμε και να τις αναρτήσουμε ξεχωριστά σε μία ξεχωριστή ενότητα που θα δημιουργήσουμε. Από εκεί αν το επιθυμείς κι εσύ αγαπητέ μου μπορούμε να συνεχίσουμε να ξεδιπλώνουμε αυτόν τον μίτο που με τόση μαεστρία ξετυλίγεις!
    Επειδή δεν είναι σωστό να παρέμβω στα γραπτά σου, θα σου πρότεινα λοιπόν, να δώσεις έναν τίτλο και να χωρίσεις σε ενότητες τα κείμενα σου, ώστε να τα αναρτήσουμε ξεχωριστά και να φροντίσουμε να κοινοποιηθεί ευρύτερα.
    Ελπίζω να μην σε φέρνω σε δύσκολη θέση με αυτό το αίτημα μου και εύχομαι να υπάρχει στο εξής μία ακολουθία τέτοιων δημοσιευμάτων που θα φέρουν την υπογραφή σου! και εννοώ κυρίως την υπογραφή του λόγου σου! Αν δεν υπάρχει αυτή η δυνατότητα της ακολουθίας και η παρούσα εργασία σου είναι πολύ χρήσιμη για να διαφωτίσει τους ενδιαφερόμενους και να κεντρίσει και την περιέργεια σε εκείνους που ενδεχομένως ψάχνουν το έναυσμα...
    Αν θέλεις μπορείς να επικοινωνήσεις μαζί μου στο "athina.promahos@windowslive.com" για να συνεργαστούμε και να προχωρήσουμε στην δημοσίευση των άρθρων.

    Εμείς σε ευχαριστούμε για την τιμή και μεγάλη μας χαρά να σε έχουμε κοντά μας Έλληνα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Να σε ευχαριστήσω θερμά αγαπητέ Λάμπη πάνω απ' όλα για την παράθεση του φωτογραφικού υλικού, με διευκολύνεις αφάνταστα και με βοηθάς να εξοικονομήσω πολύ χρόνο τον οποίο θα δαπανούσα στην αναζήτηση του.
    Δεν σου ζήτησα να κάνεις κάποια διόρθωση απλώς έναν διαχωρισμό σε ενότητες κυρίως για να μην αναγκαστώ να αλλοιώσω τα κείμενα σου στα σημεία που απευθύνεσαι σε εμένα ονομαστικά και φυσικά για λόγους χρόνου που όλους μας κυνηγά.
    Σε ευχαριστώ για άλλη μία φορά που εμπιστεύτηκες την καταγραφή των γνώσεων σου στο παρόν ιστολόγιο το οποίο δεν έχει και τόση εμβέλεια, πράγμα που δεν εντάσσεται στις φιλοδοξίες μας, ειδάλλως θα αναρτούσαμε πιο δημοφιλή θέματα. Αυτό το γεγονός είναι ένδειξη ανιδιοτελούς προσφοράς σου και το εκτιμούμε ιδιαίτερα!
    Εντός των ημερών θα προχωρήσουμε στην δημοσίευση των σχολίων σου!

    Την καλημέρα μου Έλληνα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. Πιστεύω ότι η ασυνήθιστη αυτή επικοινωνία και η ανορθόδοξη παράθεση ενός τέτοιου κειμένου, κάτι έχει να προσφέρει. Το αν υπήρξε πηγαία ή είχε οποιονδήποτε άλλο στόχο, ας το κρίνει ο καθένας. Κάποιος άλλος ίσως θα μπορούσε να το εκλάβει και ως επιθετική διείσδυση, παρέκκλιση από το θέμα της ανάρτησης, γι αυτό και ευχαρίστησα για το βήμα.
    Έτυχε να αρπαχτώ από μια σου φράση περί του φοίνικα και να αρχίσω έναν εκτενή σχολιασμό που ήταν μέσες-άκρες τοποθετημένος στο μυαλό μου, αλλά δεν είχα προσδιορίσει που ακριβώς θα ολοκληρωθεί όταν τον ξεκίνησα. Έτυχε να συμβεί όλο αυτό σε ένα μπλογκ που εκτιμώ και παρακολουθώ, θα μπορούσε να είχε συμβεί κάπου αλλού, αν κάποιος με ερέθιζε.
    Δεν είχα πρόθεση να σε φορτώσω με εργασία, υπέθεσα ότι ένας διαχωρισμός, που λίγο ή πολύ υπήρχε μπορούσε να βγάλει εύκολα και επί μέρους τίτλους, αν και όπως γράφτηκε όλο αυτό, ακολούθησε μια χρονολογική σειρά, με κάποιες παρεμβολές για θέματα που έκρινα ως αναγκαία να διευκρινιστούν (π.χ. κατάταξη των ιστοριών). Και τίτλοι κεφαλαίων να μην μπούν, ίσως να μην πειράζει, γι αυτό θεώρησα ότι ένα κόπι-πέιστ, η λογική ενός τίτλου και οι φωτογραφίες, που τις είχα στο μυαλό μου όταν έγραφα είναι στοιχεία αρκετά. Ευνόητο είναι ότι μπορείς να σβήσεις τα στοιχεία διαλόγου που είχαμε, δεν αλλοιώνεται το νόημα, ούτε αυτά είναι απαραίτητα. Η διευκρίνιση για την μασονική ιδιότητα μπορεί να μπει ως υποσημείωση (αν γίνεται τεχνικά), ή σε μια παρένθεση, αρκεί και μόνον η τελευταία παράγραφος. Αυτό είναι το πνεύμα των παρεμβάσεων, νομίζω ότι είναι μικρό, δεν τεμπέλιασα, “φοβήθηκα” και λίγο μήπως είχα παραλείψει κάτι πολύ σημαντικό όπως το συνέδριο του Λάυμπαχ και έμπαινα στον πειρασμό της προσθετικής. Για τις λεπτομέρειες του διαλόγου και την αφορμή του κειμένου μπορείς, αν θέλεις, να παραπέμψεις στην παρούσα σελίδα. Με την ευκαιρία να πω ότι πιέστηκα και κάπως να το γράψω σε σύντομο χρόνο, γιατί πάντα είχα στο μυαλό μου ότι αυτό αποτελεί "σχόλιο" σε ενιαίο ύφος και ομαλή ροή που δεν πρέπει να σπάσει. Δεν αποτελεί ένα καλά οργανωμένο, εμπεριστατωμένο κείμενο. Αν έχει δηλαδή κάποιο νόημα η δημοσίευσή του, για μένα είναι αυτός ο χαρακτήρας του: κατεύθυνση προβληματισμού, παράθεση στοιχείων, προτροπή για περαιτέρω έρευνα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εκτός απροόπτου, αύριο θα προχωρήσω στην δημοσίευση των σχολίων σου αγαπητέ Λάμπη ελπίζοντας να κινήσει το ενδιαφέρον αυτό το εξαιρετικά ενδιαφέρον πόνημα σου.
      Την καλησπέρα μου!

      Διαγραφή
  36. Καλησπέρα. Θα ήθελα να κάνω ένα σχόλιο πανω στην ενδιαφέρουσα συζήτηση ,σχόλιο σχετικά με τα σύμβολα που έχει αναφερθεί ο Λάμπης. Ας μην βλέπουμε σε όλα συνωμοσίες σίγουρα υπάρχουν κάποιες συμπτώσεις στα σύμβολα αλλά πιθανόν να μην είναι συμπτώσεις σε εισαγωγικά.
    Νομίζω ότι ο Υψηλάντης χρησιμοποίησε τον Φοίνικα για να υποδηλώσει την προσπάθεια του Έθνους να αναγεννηθεί ξανά μέσα από τις στάχτες του και φυσικά για να σταθεί ένα έθνος χρειάζεται να έχει δεσμούς από το ένδοξο παρελθόν .Ο φοίνικας και το ΕΝ ΤΟΥΤΟ ΝΙΚΑ ταίριαζε απολυτά στον σκοπό αυτό ως ξεκίνημα για την προσπάθεια αναγέννησης του Ελληνικού Έθνους το οποίο θα βασιζόταν πάνω στις δάφνες
    της αρχαίας Ελλάδος και της Βυζαντινής αυτοκρατορίας
    Την Νεκροκεφαλή την είχαν ως έμβλημα οι Στρατιώτες του Ιερού Λόχου (του σώματος που ίδρυσε ο Υψηλάντης) στο πηλήκιο τους ,αν και η ομοιότητα με την νεκροκεφαλή των
    Skull and Bones είναι πολύ μεγάλη δεν νομίζω ότι υπάρχει ταύτιση γιατί η αδελφότητα του θανάτου γνωστή και ως Skull and Bones ιδρύθηκε το 1832 ,11 χρόνια μετά την ίδρυση του Ιερού Λόχου του Υψηλάντη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. Γενικά για τις συνωμοσίες: αυτές είναι που γέννησαν τις Επαναστάσεις, και οι πρώτοι όρκοι υπαλλήλων επί ελληνικού κράτους περιλάμβαναν και τον όρο να μην ανήκει ο δημόσιος υπάλληλος σε μυστική εταιρεία. Τώρα, ως προς τους παραλληλισμούς, κατά περίπτωση συμφωνούμε. Για παράδειγμα, η νεκροκεφαλή του 1821 βρίσκεται κάτω από τον Σταυρό, δηλώνοντας μέσω του "θανάτω θάνατον πατήσας" την πίστη στον Χριστό, στόχο και κινητήρια δύναμη της Επανάστασης. Προφανώς ο κ Μπους μέσα από το Γέιλ κάτι άλλο θα έμαθε και όχι μόνον επειδή λείπει ο σταυρός από πάνω και υπάρχει το 322 από κάτω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. Το wikipedia για το 322 γράφει ο μύθος λέει ότι οι 2 πρώτοι αριθμοί αντιπροσωπεύουν το έτος που ιδρύθηκε (το '32),και το 2 το δεύτερο σώμα που το ίδρυσε στις Η.Π.Α.(θεωρούν ότι προϋπήρξε ένα 1ο σώμα σε Γερμανικό πανεπιστήμιο).
    Άλλοι υποστηρίζουν ότι το 322 αναφέρεται στο έτος θανάτου του Δημοσθένη εξαιτίας κάποιων φράσεων του ρητορα που υπάρχουν στο κτήριο των Skull and Bones

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σχόλια που δεν συνάδουν με το περιεχόμενο της ανάρτησης, όπως και σχόλια υβριστικά προς τους αρθρογράφους, προσβλητικά σχόλια προς άλλους αναγνώστες σχολιαστές και λεκτικές επιθέσεις προς το ιστολόγιο θα διαγράφονται.

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...