Ιαχή Ελευθερίας

Νίκος Πετρόπουλος. Αθήναι 2004

Αλέξανδρος, υπέρμαχος στρατηγός
των Ελλήνων πολεμιστών
αστέρι στον ουρανό των γαλαξιών
φως λαμπερό στον διαφωτιστικό ήχο
των μουσικών σφαιρών
λάμψη και αστραπή μοναδική
στο διάβα των πολιτισμών
κοσμοπολίτης
των μεγάλων ωκεανών, ποταμών, νησιών
και ιστορικών διαδρομών

"Ω, παίδες Ελλήνων, ίτε, ελευθερούτε πατρίδ', ελευθερούτε δε παίδας, γυναίκας,
θεών τε πατρώων έδη, θήκας τε προγόνων` νυν υπέρ πάντων αγών" -
Εμπρός, παιδιά των Ελλήνων! Εμπρός!
Πέρσες, 402:«Ω παίδες Ελλήνων, ίτε»
Ενδυθείτε την γερή αρματωσιά της αγάπης και ενός έρωτα για την Ελευθερία 

Με τα όπλα των πολεμιστών για την δικαιοσύνη, την αξιοπρέπεια,

την αρετή και των αληθινών ανθρώπων την ποιητική Δημιουργία.

Κρατήστε στα χέρια σας γερά την ασπίδα του Άρη και του Αχιλλέα

Για να προστατευτείτε από κτύπηματα ύπουλα και μαχαίρα σκληρά

Αγκαλιάστε μια δέσμη από τα στάχια της Δήμητρας

Για να αυτοτραφείτε με τις ζωτικές δυνάμεις της μάνας γης

Κλέψτε με την έγκριση του το Κηρύκειο από τον Ερμή που χαμογελά

Για να τοποθείτε τον Λόγο σωστά

Ξεδιπλώστε τα φτερά μιας Ηρωικής ψυχής της Ήρας

Για να πετάξετε στις κορυφές του Ολύμπου ψηλά

Αδράξτε το τόξο από τον Απόλλωνα με μια ακριβοθώρητη ματιά

Για να δείτε τον στόχο καθαρά

Σμιλέψτε την φλόγα της Εστίας στα δάκτυλα σας

Για να πλέξετε με της μοίρας της αναγκαιότητας

στο αδράχτι της το υφαντό

Δέσατε τριγύρω ενωτικά την ζώνη της Αφροδίτης

για να στερεώσετε τον συνδετικό

ανθρώπινο κρίκο και ιστό

Φορέσατε την Αίδιο κεφαλή του Πλούτωνα

για να κυκλοφορείτε αόρατοι, απρόσιτοι

άπιαστοι των κακοθελητών και των προδοτών

Πιάστε στοιβαρά το δόρυ της Αθηνάς με την αιχμηρή βολή

ίνα να μην ξεφύγει κανείς επίορκος της ιστορίας

από την κυκλωτική της γραμμή ροή

Χορέψτε με τους κεραυνούς του τερπινοκέραυνου Διός

Για να γεννήσετε ζωής αστέρια φωτός

Τοξεύστε με τα βέλη της Άρτέμιδος της κόρης του φεγγαριού της νυκτός

Για να καλέσετε την αυγή με την χρυσομαλλούσα Ηώς

Και....

αναταράξτε με την τρίαινα του Ποσειδώνος

τα νερά του κοσμικού πόντου

σηκώστε τα κύματα των μυστηριακών θαλασσών

ανυψώστε φρόνημα κραταιό

κοσμοσείστες εσείς

στης Γαίας τον χορό

για ένα μοναδικό διαχρονικό της Μυθιστορίας ταγκό

χ Οδύσσειας

Ἀμφίνομος δ' Ὀδυσῆος ἐείσατο κυδαλίμοιο
ἀντίος ἀΐξας, εἴρυτο δὲ φάσγανον ὀξύ, 90
εἴ πώς οἱ εἴξειε θυράων. ἀλλ' ἄρα μιν φθῆ
Τηλέμαχος κατόπισθε βαλὼν χαλκήρεϊ δουρὶ
ὤμων μεσσηγύς, διὰ δὲ στήθεσφιν ἔλασσε·
δούπησεν δὲ πεσών, χθόνα δ' ἤλασε παντὶ μετώπῳ.
Τηλέμαχος δ' ἀπόρουσε, λιπὼν δολιχόσκιον ἔγχος
αὐτοῦ ἐν Ἀμφινόμῳ· περὶ γὰρ δίε, μή τις Ἀχαιῶν
ἔγχος ἀνελκόμενον δολιχόσκιον ἢ ἐλάσειε
φασγάνῳ ἀΐξας ἠὲ προπρηνέα τύψας.
βῆ δὲ θέειν, μάλα δ' ὦκα φίλον πατέρ' εἰσαφίκανεν,
ἀγχοῦ δ' ἱστάμενος ἔπεα πτερόεντα προσηύδα· 100

"ὦ πάτερ, ἤδη τοι σάκος οἴσω καὶ δύο δοῦρε
καὶ κυνέην πάγχαλκον, ἐπὶ κροτάφοισ' ἀραρυῖαν,
αὐτός τ' ἀμφιβαλεῦμαι ἰών, δώσω δὲ συβώτῃ
καὶ τῷ βουκόλῳ ἄλλα· τετευχῆσθαι γὰρ ἄμεινον."

τὸν δ' ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς·
"οἶσε θέων, εἷός μοι ἀμύνεσθαι πάρ' ὀϊστοί,
μή μ' ἀποκινήσωσι θυράων μοῦνον ἐόντα."

ὣς φάτο, Τηλέμαχος δὲ φίλῳ ἐπεπείθετο πατρί,
βῆ δ' ἴμεναι θάλαμόνδ', ὅθι οἱ κλυτὰ τεύχεα κεῖτο.
ἔνθεν τέσσαρα μὲν σάκε' εἵλετο, δούρατα δ' ὀκτὼ 110
καὶ πίσυρας κυνέας χαλκήρεας ἱπποδασείας·
βῆ δὲ φέρων, μάλα δ' ὦκα φίλον πατέρ' εἰσαφίκανεν.
αὐτὸς δὲ πρώτιστα περὶ χροῒ δύσετο χαλκόν·
ὣς δ' αὔτως τὼ δμῶε δυέσθην τεύχεα καλά,
ἔσταν δ' ἀμφ' Ὀδυσῆα δαΐφρονα ποικιλομήτην.

αὐτὰρ ὅ γ', ὄφρα μὲν αὐτῷ ἀμύνεσθαι ἔσαν ἰοί,
τόφρα μνηστήρων ἕνα γ' αἰεὶ ᾧ ἐνὶ οἴκῳ
βάλλε τιτυσκόμενος· τοὶ δ' ἀγχιστῖνοι ἔπιπτον.
αὐτὰρ ἐπεὶ λίπον ἰοὶ ὀϊστεύοντα ἄνακτα,
τόξον μὲν πρὸς σταθμὸν ἐϋσταθέος μεγάροιο 120
ἔκλιν' ἑστάμεναι, πρὸς ἐνώπια παμφανόωντα,
αὐτὸς δ' ἀμφ' ὤμοισι σάκος θέτο τετραθέλυμνον,
κρατὶ δ' ἐπ' ἰφθίμῳ κυνέην εὔτυκτον ἔθηκεν,
ἵππουριν, δεινὸν δὲ λόφος καθύπερθεν ἔνευεν·
εἵλετο δ' ἄλκιμα δοῦρε δύω κεκορυθμένα χαλκῷ.

ὀρσοθύρη δέ τις ἔσκεν ἐϋδμήτῳ ἐνὶ τοίχῳ,
ἀκρότατον δὲ παρ' οὐδὸν ἐϋσταθέος μεγάροιο
ἦν ὁδὸς ἐς λαύρην, σανίδες δ' ἔχον εὖ ἀραρυῖαι·
τὴν Ὀδυσεὺς φράζεσθαι ἀνώγει δῖον ὑφορβὸν
ἑσταότ' ἄγχ' αὐτῆς· μία δ' οἴη γίνετ' ἐφορμή. 130

ΕΛΖΙΝ

Πολεμικά κορυθαίολοι...

όπως ο Άρης , ο Περικλής, ο Κολοκοτρώνης ,

ο Αλέξανδρος, ο Οδυσσέας και η Αθηνά

και όποιος άλλος ενθυμείται, μπορεί , δύναται και τολμά

να ατενίζει την ιστορία και το άπειρο να αναμετρά

σε αλώνια ραψωδικά

http://e-lions.blogspot.gr/2011/06/blog-post_28.html