Ο ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ ΚΑΙ Η ΣΥΝΕΠΕΙΑ

Πολεμιστής γίνεται κανείς όταν αναλαμβάνει απόλυτα την Ευθύνη για κάθε τί που συμβαίνει στον κόσμο του -μέσα του και γύρω του!

Ο Πολεμιστής δεν κρίνει, δεν κατηγορεί άλλους, δεν προβάλλει τα περιεχόμενα του ψυχισμού του πάνω στους άλλους!

Ο Πολεμιστής δια-τάσσει τα πράγματα με τα λόγια και τα έργα του -ακόμα και με τις σκέψεις του!

Στον Πολεμιστή δεν υπάρχει η συνήθης διάσπαση λόγων και έργων... που ταλανίζει τους περισσότερους ανθρώπους.

Ο αληθινός Πολεμιστής γεφυρώνει αυτή την διάσπαση -διάσταση λόγων και έργων- με μια μαγική λέξη και πράξη: Συνέπεια!

Για τον Πολεμιστή έρχεται μια κρίσιμη ώρα που πρέπει να πει το μεγάλο Ναί ή το μεγάλο Όχι!

Κι αυτή η ώρα δεν μας περιμένει σε ένα μακρινό μέλλον, αλλά είναι μια Τομή στον χρόνο και γίνεται Τ-ώρα!

Μόνον η Συν-Έπεια (Σύν + Έπος=Λόγος), και η επακόλουθη Πειθ-
Αρχία (Αρχή της Πειθούς) και Υπ-Ακοή (Αντίληψη του Ανώτερου) μπορεί να γεννήσει την στάση ζωής: «Τοις Κείνων ρήμασι πειθόμενοι»!!!

Αν δεν συμβεί αυτό, τότε ο μαθητευόμενος Πολεμιστής, σαν τους πολλούς κι αυτός, θα χύνει «κροκοδείλια δάκρυα» και θα βιώνει κυκλοθυμικές συγκινήσεις, ακούγοντας «Ιστορίες Δύναμης»… τις οποίες η φαντασία του θα απωθεί συνεχώς προς ένα απροσδιόριστο «μυθικό περιβάλλον»…

ΠΥΡίΣΠΟΡΟΣ