ΠΩΣ Ο ΠΑΝΑΣ ΕΓΙΝΕ ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΚΑΙ Η ΑΦΡΟΔΙΤΗ, ΚΙ ΑΥΤΗ ΘΕΩΡΗΘΗΚΕ ΩΣ ΔΙΑΒΟΛΟΣ!

O καθένας μπορεί να βρεί στο διαδίκτυο και στις εγκυκλοπαίδειες πως οι Αρχαίοι Αρκάδες είχαν κόψει νόμισμα που είχε στην μια πλευρά του τον Δία και στην άλλη τον Πάνα, αυτόν τον κατσικοπόδαρο με τα κέρατα, αυτόν που οι χριστιανοί αργότερα ονόμασαν ως διάβολο! Κανείς δεν θα μπορoύσε να φανταστεί να υπήρχε σήμερα νόμισμα που να έχει στη μιά του πλευρά τον Χριστό ή την Παναγία, και στην άλλη το διάβολο…

Ο ΔΙΑΣ ΚΑΙ Ο ΠΑΝ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΑΡΚΑΔΩΝ!,Τι να σημαίνει το αρχαίο αυτό νόμισμα? (που έκοψαν αργότερα και άλλες περιοχές της Ελλάδας) Πως οι αρχαίοι Ελληνες πίστευαν στον Διάβολο? Όχι, βέβαια…

ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΥ.

Ας εξηγήσουμε με απλά λόγια το σημαντικό αυτό θέμα.
Ο Δίας γεννήθηκε στις πηγές της Νέδας, στο Λύκαιον όρος, στην ορεινή
Τριφυλία, στο μέρος της Αρκαδίας που κοιτά προς την Τριφυλία, προς τον Κυπαρισσιακό κόλπο. Η Αρκαδία τότε έπιανε πολύ περισσότερη έκταση.

Τον μεγάλωσαν 3 νύμφες , μιά απ” αυτές ήταν η Νέδα. Το μόνο θηλυκό ποτάμι!. Υπάρχει και σήμερα χωριό Νέδα στην ορεινή Τριφυλία. Οι τελευταίες αρχαιολογικές έρευνες συμφωνούν πως η λατρεία του Δία κατόπιν πήγε στην Κρήτη, ενώ πρωτύτερα γεννήθηκε στην Αρκαδία…

Ο Πάνας επίσης γεννήθηκε στην Αρκαδία, υπάρχει και σήμερα χωριό-οικισμός “Παν” στο Δήμο Γορτυνίας, με λιγοστούς κατοίκους. Το αρχαίο όνομα της Αρκαδίας ήταν “Πανία”. Όταν γεννήθηκε ο Παν χάρηκαν οι θεοί πάντες, γι αυτό -ίσως- και ονομάστηκε “Παν’!Οι Αρκάδες

Όταν λέμε πως ο Δίας και ο Πάνας γεννήθηκαν στην Αρκαδία (προς Τριφυλία), εννοούμε πως οι αρχαίοι Έλληνες κάτοικοι των περιοχών αυτών , αυτοί επιννόησαν τους θεούς αυτούς. Αυτοί πρώτοι επιννόησαν το 12-άθεο και τους αλλους θεούς. Είχαν βγάλει ακόμα και την φήμη πως ήταν προσέληνοι, πως κατοικούσαν εκεί αυτόχθονες ακόμα και πριν προσαρτηθεί η σελήνη γύρω από τη γη! Έλεγαν πως ήταν οι μόνοι αυτόχθονες Ελληνες!

Ο Λυκάονας, ο αρχαιότερος Βασιλιάς των Αρκάδων, ίδρυσε στο Λύκαιον όρος την Λυκόσουρα που ήταν η αρχαιότερη πόλη στη Γη. Έκαναν εκεί γυμνικούς αθλητικούς αγώνες πολύ νωρίτερα από την Ολυμπία.

Οι Αρκάδες πήραν το όνομά τους από τον Αρκά, που ήταν γιός του Δία και της Καλλιστώς. Είχαν πολλή περηφάνεια και πολύ χιούμορ. Βοηθούσε το κλίμα από τότε για να αναπτυχθεί πολιτισμός, ή ήταν πολύ θρήσκειοι, ή δεν είχαν άλλη δουλειά και έφτιαναν θεούς…. Και οΕρμής, ο πατέρας του Πανός, ήταν αρκαδικός θεός, γεννήθηκε στο κυλώνειο όρος . ΟΑσκληπιός, η Άρτεμις, και η Αθηνά επίσης έλεγαν πως γεννήθηκαν εκεί, κλπ. Ο ΛύκειοςΑπόλλων, ο θεός του φωτός. Με λίγα λόγια όλη η αρχαία θρησκεία…

Αλλά τι ήταν ο Πάνας, και πώς μετ-ονομάστηκε και απεικονίστηκε στις αγιογραφίες ως διάβολος μετά την επικράτηση του παραλλαγμένου χριστιανισμού? [Διότι ο χριστιανισμός των πρώτων χρόνων ήταν χαρούμενος, έπιναν κρασί και γλεντούσαν και μοίραζαν τα υπάρχοντά τους. Δεν είχε τυπολατρεία, δεν είχαν ιερείς. Ο ίδιος ο Χριστός ήταν πολύ λαϊκός τύπος, έκανε παρέα συχνά με τον υπόκοσμο, με παράνομους και με π@ρνες, έβριζε (“οχιές”, “μοιχαλίς γενεά”), κατηγορήθηκε για “φάγος και οινοπότης”, δηλαδή για πολυφαγάς και μπεκρής. Θα λέγαμε πως πίστευε κι αυτός ολίγον στον Πάνα…]

Ο Πάνας είναι τραγοπόδαρος, με κέρατα, είναι ο θεός της φύσης, των αγρίων ζώων, προστατεύει την πανίδα. Η λέξη πανίδα έχει το όνομά του, και υπάρχει και στα αγγλικά, είναι πλέον διεθνής λέξη.

Είναι ο θεός που προστατεύει την ηρεμία και τη μαγεία της φύσης, τραγουδά με τον αυλό του το απομεσήμερο. Είναι ο προστάτης του μεσημεριανού ύπνου, και είναι κρίμα που αυτή η αρχαία ελληνικη παράδοση χάθηκε στις μέρες μας από το ωράριο εργασίας. Είναι ο θεός του γέλιου, της χαράς, του έρωτα, του σεξ. Όλα τα ζώα , από τις μύγες έως τους ελέφαντες κάνουν έρωτα δημόσια, δεν ντρέπονται γι αυτό…

Αλλά συγχρόνως είναι και ο θεός του πανικού, απ” αυτόν βγήκε η λέξη αυτή, που είναι επίσης παγκόσμια. Πανικό έχουμε όταν αποχωριζόμαστε από τη φύση, και όταν δεν φερόμαστε σωστά στα ερωτικά θέματα.
Ο επίσημος Χριστιανισμός, λοιπόν, επηρεασμένος από τον Παύλο, την Παλαιά Διαθήκη και το ιερατείο, ως συντηρητική θρησκεία που θεωρεί το σ@ξ ως αμαρτία, θεώρησε φυσικό να τον θεωρήσει ως διάβολο. Αυτός που φέρνει την αυγή, (ηώς) ονομάστηκε “εωσφόρος” (“λουσιφερ” στα αγγλικα) και έχει αρνητική σημασία , είναι ο “διάβολος”.

Και η θεά του έρωτα, η Αφροδίτη, κι αυτή θεωρήθηκε ως διάβολος, αφού το αστέρι της, ο πλανήτης Αφροδίτη φαίνεται με γυμνό οφθαλμό όταν χαράζει και φέρνει την αυγή, και λίγο μετά τη δύση, στο λυκαυγές και στο λυκόφως… Είναι ο αυγερινός και ο αποσπερίτης.

“Λύξ” είναι αρχαία ελληνική λέξη που σημαίνει “φως”, αλλά έγινε κι αυτή διεθνής, είναι οι λάμπες “λουξ” που έχουμε. Αλλά γιατί διάλεξαν τον τράγο, το κατσίκι, για να παραστήσουν το χωριάτικο, το άγριο, το σκανδαλιάρικο, και δεν άβαλαν άλλο ζώο? Είναι απλό : τα κατσίκια είναι πιο ευέλικτα και σκανταλιάρικα από τα πρόβατα, η γίδα και ο τράγος σε σωματικές διαστάσεις μοιάζουν πολύ με τον άνθρωπο, απλώς περπατούν με τα 4, και ο τράγος όταν ετοιμάζεται να κάνει έρωτα είναι πολύ παραστατικός, λες και παίζει θέατρο. Από αυτόν βγήκε και η ωδή του τράγου, το τραγούδι, και η τραγωδία.

Ο τράγος έχει και μούσι σαν έναν γενειοφόρο χωριάτη, κι όταν κάνει σεξ μοιάζει πολύ με τον άνθρωπο… Όσο για τα κέρατά του, η λέξη “κερατάς” που λέμε για κάποιον ή κάποια, κι αυτή προέρχεται από τον Πάνα, αλλά με παραλλαγμένη σημασία. Στην αρχαιότητα έλεγαν έτσι τον εραστή, μετά το χριστιανισμό λένε έτσι τον απατημένο σύζυγο…
Οι αρχαίοι εβραίοι για να εξαγνιστούν απο τις αμαρτίες τους, τις φόρτωναν σε έναν τράγο, τον οποίο θυσίαζαν, τον έκαιγαν ζωντανό- του έκαναν “ολοκαύτωμα”, δεν υπάρχει χειρότερο βασανιστήριο!!. Ηταν ο αποδιοπομπαίος τράγος, φράση που λέμε και σήμερα χωρίς να ξέρουμε το γιατί.

Στο Ευαγγέλιο υπάρχει η παραβολή “περί κρίσεως κόσμου” όπου τα αρνιά θα πάνε στον παράδεισο, και τα κατσίκια στην κόλαση. Νά ένας ακόμα λόγος που θεώρησαν τον Πάνα ως διάβολο, παρανόησαν την παραβολή αυτή, διότι ο Χριστός μιλούσε παραβολικά. Όμως όλα αυτά έγιναν από παρανόηση. Δεν υπάρχουν καλά και κακά ζώα. Τα κατσίκια, στο φινάλε, έχουν πιό νόστιμο και υγιεινό κρέας απ τα αρνιά…
“Αρκαδία”- et in arkadia ego

Υπάρχει ένα παγκόσμιο καλλιτεχνικό κίνημα που λέγεται ET IN ΑRKADIA EGO.= ήμουν και εγω στην Αρκαδία. Εξυμνεί την φύση, τη χαρά, το αυθεντικό, το ωμό, το γνήσιο. Έχει κάτι από τον Δία και από τον Πάνα,από την αρχαία Ελλάδα, από την ζωή την ίδια δηλαδή. υπάρχουν οι αρχαίοι Θεοί?

Άραγε σήμερα έχει νόημα να μιλάμε για αρχαίους Θεούς? Υπάρχουν? Eχουν οπαδούς? Η απάντηση είναι μόνον : ναί! «δεν αποθνήσκουν οι θεοί. η πίστις αποθνήσκει του αχαρίστου όχλου των θνητών», λέει και ο Καβάφης στο ποίημά του “Μνήμη”.
Οι αρχαίοι θεοί ζουν στον ίδιο τόπο, ζούν μέσα μας, μα εμείς δεν το γνωρίζουμε, δεν τους γνωρίζουμε. Μόνο έτσι εξηγείται το νεοελληνικό χάος, η ηθική και οικονομική κρίση. Η άγνοιά μας για τους αρχαίους θεούς και η απομάκρυνση από τη φύση, αυτά εξηγούν την ψυχολογία του νεοέλληνα γενικότερα .

τα παραδοσιακά τραγούδια
Ο Πάνας επιβιώνει κυρίως στην Ελλάδα , αλλά και παντού. Ιδίως στα ωραία χωριά της Ελλάδας. Είναι ολοζώντανος στην αθυροστομία και στα χωρατά που λένε οι χωριάτες. Στις απόκριες αλλά και όλο το χρόνο.
Αλλά επιβιώνει και στα ομορφότερα τραγούδια του κόσμου. Ναί! Τα παραδοσιακά, δημοτικά τραγούδια, όχι μόνον τα σατυρικά,κλπ, είναι τα ωραιότερα του κόσμου, πολλών αιώνων, τα μισά κρατούν απ την αρχαιότητα, ολόιδια μουσική και παρόμοιοι στίχοι! Αν αφαιρέσουμε τα ηρωϊκά και τα κλέφτικα, όλα τα άλλα εξυμνούν τον έρωτα, τη φύση, τα ζώα, τα φυτά. Υπάρχει τουλάχιστον ένα τραγούδι για κάθε ζώο, φυτό, δέντρο, για όλα τα στοιχεία της φύσης. Λεμονάκι, νερατζούλα, πέδρικα, αετός, πλάτανος, ιτιά, μήλο, παραρούνα, ματζουράνα, φεγγαράκι,θάλασσα, κλπ. κλπ. κλπ. Σε αυτά έχουν τις ρίζες τους τα λαικά , τα ρεμπέτικα, τα έντεχνα, ακόμα και μέρος από την εκκλησιαστική μουσική, όπως και η κλασσική μουσική.

Τι κρίμα να χάνονται σιγά-σιγά , επειδή θεωρούνται παρωχημένα . Ευτυχώς που είναι καταγεγραμμένα και μαγνητοφωνημένα. Κρίμα που για να φλερτάρουν οι νέοι χρειάζονται τα άνοστα -άγρια και μη μελωδικά ευρωπαϊκά τραγούδια. Είναι ντροπή που αισθάνονται κόμπλεξ οι Ελληνες για την παράδοσή τους, που είναι η ομορφότερη του κόσμου. Ο Χριστιανισμός έκανε -δυστυχώς- πολύ κακό στην Ελλάδα.

Ελληνική Μυθολογία
Η Ελληνική Μυθολογία πρέπει να είναι προαιρετικό μάθημα σε κάθε τάξη των σχολείων, όπως προαιρετικά είναι και τα θρησκευτικά, κι όμως παρανομούν οι δάσκαλοι και οι καθηγητές, και δεν το λένε στους μαθητές τους. Για να δούμε? ποιό θα είναι πιο ελκυστικό, η Παλαιά Διαθήκη ή μήπως η Ελληνική Μυθολογια? Ας διαλέξουν οι μαθητές… Είναι απίστευτο να ξέρουν οι ευρωπαίοι την ελληνικη μυθολογία καλύτερα από μας. (παρένθεσις: η σ@ξουαλική διαπαιδαγώγηση είναι κι αυτή προαιρετικό μάθημα, αλλά το αποκρύπτουν και δεν τη διδάσκουν σε κανένα σχολείο)

Κυπαρισσία- Αρκαδιά Αλλά ας πάμε παρακάτω.
Υπάρχει μια πόλις 5-6 χιλιάδων κατοίκων, που έχει ως δεύτερο όνομα της το “Αρκαδιά”. , από τους πολλούς Αρκάδες που από πάντα μετοικούσαν σ αυτήν. Δεν υπάρχει ωραιότερο όνομα για πόλη, ούτε ομορφότερο παρωνύμιο-παρατσούκλι. Πρέπει να ξαναγίνει το επίσημο όνομα της μαζί με το “Κυπαρισσια”.

Τι κρίμα οι Κυπαρισσιώτες να μην γνωρίζουν τόσα αξιόλογα για την καταγωγή τους, και για την ιστορία του τόσο ζηλευτού τόπου τους, που έχει και το ωραιότερο κλίμα στον κόσμο!. Τι κρίμα να μην έχουν κατανοήσει πως το παραδοσιακό τραγούδι της πόλης τους , το τσάμικο: “στης αρκαδιάς τον πλάτανο”, είναι ένας ύμνος για τον ηρωϊσμό που κρύβει ο έρωτας, ένα άκρως φεμινιστικό τραγούδι, που κρύβει μέσα του και αυτό τον Πάνα. Η ωραία Ελένη τη Αρκαδιάς αρνήθηκε να κοιμηθεί δια της βίας με τον Τούρκο Αγά, και προτίμησε το θάνατο μαζί με τον Ελληνα που είχε ερωτευτεί!

η προσευχή του Σωκράτη και του Χριστού
Αλλά ας πάμε στις 3 τελευταίες σειρές του διαλόγου του Πλάτωνα, “Φαίδρος”, που έχει ως θέμα τον έρωτα. Εκεί ο Σωκράτης απευθύνεται προς τον Πάνα, και κάνει μια προσευχή με την γνωστή ειρωνία του. Λέει: θεέ πάνα, δώσε μου την εσωτερική ομορφιά της ψυχής, την αρμονία με όλα τα έξω, και να μη λογαριάζω το χρήμα ούτε να το έχω.

Ας το παραλληλίσουμε το γνωστό πάτερ ημων, που το νόημά του είναι: ουράνιε πατέρα μας , φέρε την γαλήνη στη γη,(…) δώσε μας το ψωμί της ημέρας, συγχώρεσε τα λάθη μας( τα χρέη μας), όπως και μεις συγχωρούμε των άλλων, και καθάρισέ μας από τις πονηρές σκέψεις. Το κοινό σ” αυτες τις δύο προσευχές είναι το να μην έχουμε πανικό, να έχουμε την ηρεμία μας. Λογικό ακούγεται. Πάντως και οι αρχαίοι Έλληνες γενικά προσεύχονταν στον “αγαθό δαιμονα”, δηλαδή να περάσουν καλα, να μην έχουν φασαρίες.

Τι περίεργο! Ο Χριστός να προσεύχεται στον κοινό πατέρα μας τον Θεό-Δία, και ο είρωνας Σωκράτης να προσεύχεται στον “Διάβολο” , και να ζητάνε και οι δύο την ίδια χάρη! Νά γιατί οι αρκάδες είχαν βγάλει αυτό το διπλό νόμισμα. Γιατί πρέπει να τα έχουμε καλά και με την άνθρώπινη υπόστασή μας, αλλά και με την ζωώδη. Να έχουμε ισορροπία σε Νου και Σώμα.

ο Πάνας σήμερα
Ο Πάνας είναι ο πιό αδικημένος θεός από τον πάν-θεον. Ήρθε η στιγμή να βρεί τη θέση που του αρμόζει.
Μέρα τη μέρα αναγεννάται ο αληθινός χριστιανισμός των πρώτων χρόνων, και μειώνεται η τυπολατρεία της Παλαιάς Διαθήκης. Μέρα τη μέρα όλοι μας όταν λέμε: “θεός”, λέμε πως εννοούμε τη φύση. Θεός = Φύση. Ξαναγεννάται λοιπόν η αρχαία ελληνική θρησκεία. Είναι αυτό που λέει ο κ. Παλαμάς στον 12λογο του Γύφτου, στον 5ο Λόγο: το μεγάλο Πάνα ολόχαροι ξαναπροσκυνάν οι αιώνες.

Ο πάνας είναι ο θεός της φύσης, και τιμωρεί όσους την μολύνουν, όσους έχουν απομακρυνθεί από τα χωριά και πήγαν στα τσιμέντα, όσους ασχολούνται συνεχώς με την τεχνολογία. Είναι ο θεός της οικολογίας. Είναι ολοφάνερο πως αυτός δημιούργησε την οικονομική κρίση για να σωθεί ο πλανήτης, τα ζώα και τα φυτά, για να σκληραγωγηθούν οι άνθρωποι και να γυρίσουν στα χωριά τους. Ο Παν δεν συγχωρεί τη μαλθακότητα, δεν καταδέχεται να τραγουδά κλαψιάρικα τραγούδια. Τέλος ο Παν θα τιμωρήσει όσους τον πέρασαν για διάβολο.

Οι Νεοέλληνες αλλάζουν μέρα τη μέρα. Βάζουν πλέον αρχαία ελληνικά ονόματα στα μικρά παιδιά, γίνονται οικολόγοι και φυσιολάτρες, πάνε σιγά-σιγά στα χωριά τους, απομακρύνονται από την τυπολατρική πλευρά του χριστιανισμού. Οι Ελληνίδες μέρα τη μέρα ομορφαίνουν. Δεν έχουν να ζηλέψουν πλέον τίποτα από τις ευρωπαίες. Κι όλα αυτά γίνονται όλο και περισσότερο.

Είναι η καλή πλευρά της οικονομικής κρίσης.
Ίσως να κάνει το πράγμα τον κύκλο του και να ξανακοπεί παρόμοιο νόμισμα με τον Δία και τον Πάνα, αυτή τη φορά παγκόσμιο. Καιρός είναι να υποχωρήσουν οι φανατικές θρησκείες που διαχωρίζουν τον κόσμο, και να αναπτυχθεί η αρχαία ελληνική φιλοσοφία που είναι άκρως ανθρώπινη και αγαπά τη φύση.

Ο Νίτσε είχε πει: βρείτε μου έναν θεό να γελάει, για να τον πιστέψω. Βρέθηκε, λοιπόν, θεός και για τον Μέγα Φιλόσοφο που κατηγορήθηκε ως άθεος. Ο Παν, ο θεός του γέλιου!
Υ.Γ. πολύ χρήσιμο βιβλίο είναι το : ο Πάνας και ο Εφιάλτης, του ευρωπαίου φιλέλληνα James Hillman,το οποίο υπήρξε και η αφορμή γι αυτό το άρθρο. Ας ψάξει όποιος θέλει να το βρεί.
Φιλικά, Αντώνης Αντωνόπουλος, Κυπαρισσία

http://mhnpetaslefta.blogspot.gr/2014/12/o-panas-egine-diafolos-kai-h-afrodith.html

Ο θεος Πάνας δέχεται μεγάλες τιμές από τον Σκωτσέζο Μike Scott και το προσωπικό μουσικό του όχημα, τους Waterboys. Στο τραγούδι The PanWithin από τον δίσκο This Is The Sea του 1985 οι εραστές αναζητούν και αφουγκράζονται τον εσώτερο Πάνα υπό την καταιγιστική ρυθμική συνοδεία ηλεκτρικής κιθάρας, πιάνου και βιολιού.

Αλλά η μεγάλη ανατριχίλα έρχεται με το τραγούδι Τhe Return Of Pan από τον δίσκο Dream Harder του 1993, όπου με αφορμή μία ιστορία του Πλουτάρχου από το «Περί των εκλελοιπότων χρηστηρίων» ο Scott ειρωνεύεται και πετάει το γάντι σε όσους πιστεύουν την φήμη για τον υποτιθέμενο θάνατο του εν λόγω θεού: «από τις πανάρχαιες ημέρες και σε όλα τα χρόνια / από την Αρκαδία μέχρι τα πέτρινα πεδία του Ινισχήρ / κάποιοι λένε, πως οι θεοί είναι απλώς ένας μύθος /, αλλά μάντεψε με ποιόν έχω χορέψει /, ο Μέγας Παν ζει!»...

Στο τραγούδι εκτός από τα κατά παράδοση χρησιμοποιούμενα στη ροκ μουσικά όργανα γίνεται και εκτεταμένη χρήση κλαρίνου (!), ενώ ο εκρηκτικός συνδυασμός του με την ηλεκτρική κιθάρα αμέσως μετά την ιαχή 

«ο Μέγας Παν ζει!»

ίσως κάνει την συγκεκριμένη φράση να ακούγεται ανησυχητικά πειστική για κάποιους... 
Για την ιστορία να αναφέρουμε, ότι ο Μike Scott επισκέπτεται συχνότατα την Αρκαδία.

http://enneaetifotos.blogspot.gr/2015/01/blog-post_2.html