Το μανιφέστο

...Έχω μέσα μου αίμα ηρώων. Μην ακούτε όσα λένε οι μικροί. Είναι ανίδεοι από βίαιους πολέμους και ψηλά πετάγματα, κοιτούνε πολύ προς τα κείμενα τα καθιερωμένα. Την ψυχή τους δε σφυρηλάτησε τ’ Όνειρο, δεν καθαγίασε η Σκέψη. Ξέρουνε ένα “πρέπει” και τίποτ' άλλο. Είναι η πιο μουγκή εκδήλωση της Ζωής...

Εμείς όμως, οι Τεχνίτες, οι Εμπνευσμένοι, τι ψηλά που στεκόμαστε, τι ευγενικά νοσταλγούμε, τι ηρωικά ποθούμε. Δύο φτερούγες απλωτές είναι μέσα μας και χτυπούν ρυθμικά. Βγαλμένοι όξω απ’ τα ταπεινά, μετεωρισμένοι στο διάστημα,

πανελεύθεροι και πάνσοφοι, καταλύτες των παλιών και των σάπιων, πάνοπλοι με τα φώτα της Επιστήμης και της Ομορφιάς, σφριγηλοί, ακόρεστοι, πλούσιοι από νιάτα, σκληροί, πατώντας και συντρίβοντας, όλοι αίμα, όλοι ρίγος, φρουροί κι εγγυητές των θησαυρών του Μέλλοντος, βασιλιάδες του τώρα και του Πάντα, σαλπίζουμε το εγερτήριο Σάλπισμα που συνταράζει τους νεκρούς...

Τρικυμίζει μέσα μου το Θείο Πνεύμα της Καταστροφής.

Αηδιασμένος από το γύρω μου καθεστώς, φτύνοντας απάνου στη Ρωμαϊκή Τέχνη, καθώς την κατάντησαν οι ανθρωπάκοι των γραμμάτων, αποφασισμένος για τρανούς αγώνες, λυτρωμένος απ’ τις ταπεινές ελπίδες των προλήψεων και των μικροσυμφερόντων, σήμερα πρώτη φόρα κρούω το πολεμόχαρο τραγούδι μου πλατύστομα και ειλικρινά.

Είναι τώρα κάμποσος καιρός, που -ντροπή μας- ένα σωρό μικράνθρωποι μπήκαν στο άλσος της Τέχνης και κουρέψανε τις δάφνες. Την ώρα που όλα τα έθνη φέγγουν κι αστραποβολούν από χιλίων ειδών μουσικές συμφωνίες, παιγμένες από ευγενικότατα χέρια στ’ ακρότατα όρια μιανής Υπεράνθρωπης Λύρας, που η Τέχνη, πιο πολύ από πάντα, στεριώνει το μέγα της βασίλειο απάνου από τα βαλτόνερα κι απ’ τους βατράχους, εμείς εδώ ανεχόμαστε ν’ ανεβαίνουν στο πορφυρό θρονί χίλια παράσιτα και χίλια μαλάκια, στενοκέφαλοι κι αντιπαθητικοί, και μακάριοι φχαριστιούμαστε διαβάζοντας πως ο κ,Α ή Β είναι μια μετριότητα αξιοπεριφρόνητη και κωμική, και στη ζωή και στην Τέχνη, ένας αυθάδης παρείσακτος, που αλλού μήτε γι’ ακροατής διαλέξεως δε θα έκανε...

Γι’ αυτά και γι’ άλλα, καλώ το Νέο Ελληνικό Πνεύμα να συνεργαστεί μαζί μου στο γκρέμισμα των Ψεύτικων Ειδώλων που κυριαρχούν, χάρη στη εγκληματική τους νωχέλεια κι αδιαφορία, κι αντιπροσωπεύουν στην Ευρώπη τη Διανοητική μας Παραγωγή, εμποδίζοντας έτσι το ξαναφανέρωμα των Γνήσιων Ελληνικών Ζωτικών Δυνάμεων.

Καλώ τους νέους, που βράζει μέσα τους το αίμα κι είναι καλεσμένοι γί αυριανούς θριάμβους, να συντρίψουμε τα είδωλα και να μπούμε εμείς μπροστά.

Να ρίξουμε ό,τι ξέρουμε για ψεύτικο και για πλαστό, να σεβαστούμε μοναχά ό,τι Ιερό και ό,τι καθοσίωσεν η Αγνή Έμπνευση.

Σας περιμένω.

ΝΑΠΟΛΕΩΝ ΛΑΠΑΘΙΩΤΗΣ

*Το άρθρο με τον τίτλο «Μανιφέστο» δημοσιεύτηκε στο «Νουμά» στις 19 Απριλίου 1914, και απασχόλησε για καιρό τον ημερήσιο τύπο της εποχής.

~~~~~~~~

Από το βιβλίο του Διογένη Διδασκάλου "Το χαμόγελο της Ρωτώντας...",

by Αντικλείδι , http://antikleidi.com