Που βρίσκεται η ομηρική Φθία του Αχιλλέα;

 Η  κοιλάδα  του  Σπερχειού  και  η  ομηρική Φθία
 Γράφει  ο  Αδάμης Ευθύμιος
Το  ερώτημα  που  έχουν  ν’ αντιμετωπίσουν  όλοι  οι  αρχαιολόγοι  που  έρχονται  σ’  επαφή  με  τα  ευρήματα  της  κοιλάδας του Σπερχειού  είναι  ένα :
«Με  ποιο  μυκηναϊκό  βασίλειο  θα  μπορούσε  να  ταυτιστεί η  κοιλάδα  του  ποταμού  Σπερχειού;»
«Είναι  βάσιμο  να  υποθέσουμε  ότι  η  ομηρική Φθία  θα  μπορούσε  να  βρίσκεται  εκεί;»
Σήμερα  αποτελεί  αναντίρρητο  γεγονός  ότι  η  κοιλάδα  του  Σπερχειού ποταμού  έχει  άμεση  σχέση  με  την  ελληνική  προϊστορία .
Η  έρευνα  της  περιοχής,  η  αυτοψία  των  χώρων   αλλά  και  αρκετές  φιλολογικές  παρατηρήσεις  υποστηρίζουν  την  εκδοχή  πως  πράγματι  η  πατρίδα  του  ομηρικού  Αχιλλέα  μπορεί  να  τοποθετηθεί  στην  κοιλάδα  του  Σπερχειού :

Κυριακός Πιττάκης, ο πρώτος αυτοδίδακτος Έλληνας αρχαιολόγος

 

(Εικ.: Χριστίνα Κωνσταντάκη)

Ήταν ένας τοίχος. Για την ακρίβεια, ήταν Ο τοίχος. Άγγιζε τον νότιο τοίχο της Ακρόπολης, στο Θησείο, και δεν ήταν από πέτρες, καλά-καλά ούτε κι από λείο μάρμαρο. Τον συνέθεταν γλυπτά και χαράγματα χριστιανικών μνημείων! Τον «έχτισε» ο πρώτος Έλληνας αρχαιολόγος περί τα μέσα του 19ου αι. για να σώσει ό,τι είχε απομείνει από τις ορδές των κατακτητών Οθωμανών και των ξένων επισκεπτών της Αθήνας, που έφευγαν με αρκετά αρχαία «ενθύμια» στις αποσκευές τους.

Η Αθήνα «γεννά» τον Κυριακό Πιττάκη και η Ελλάδα αποκτά τον πρώτο αρχαιολόγο της – Έτσι ξεκινούν όλα…

Ο Κυριακός Πιττάκης γεννιέται στου Ψυρρή το 1798, λίγο πριν ανατείλει ο αιώνας της απελευθέρωσης από τους Οθωμανούς. Η οικογένειά του είναι μία από τις μετρημένες αυτής της εποχής στην Αθήνα (ο Καμπούρογλου τις καταγράφει ονομαστικά σε 20 όλες κι όλες σελίδες). Μαθαίνει τα πρώτα γράμματα πλάι στον αξιότερο των Παλαμάδων, Ιωάννη, δάσκαλο με εξαιρετική πείρα, καθώς έχει διδάξει στη Μεγάλη Σχολή του Γένους και στο ελληνικό γυμνάσιο της Οδησσού.

O άγνωστος ναός της Αθηνάς στο Πρασιδάκι Τριφυλίας (φώτο + βίντεο)

 

20 λεπτά περίπου απο την πόλη της Ζαχάρως  και ΒΔ του χωριού Πρασιδάκι στη θέση γνωστή και ως Ελληνικό ή Λενικό εντοπίστηκε μετά τα μέσα του 20ου αι. ένας περίπτερος ναός, κτισμένος στην επίπεδη κορυφή ενός χαμηλού λόφου ύψους 270 μ.

Το 1971 ο Γιαλούρης επισημαίνει τα ορατά λείψανα κοντά στο Πρασιδάκι ενός μνημειακού δωρικού ναού, «πιθανώτατα ύστερων κλασσικών χρόνων», που είχε εντοπιστεί από τον Cooper, αλλά ουσιαστικά ήταν άγνωστος ως τότε στην έρευνα. Ο ναός ήταν καλυμμένος με επίχωση, στην οποία υπήρχε πυκνή βλάστηση. Τα διάσπαρτα αρχιτεκτονικά μέλη στην περιοχή του ναού φαίνεται ότι προέρχονται από λαθρανασκαφές σύμφωνα με πληροφορίες κατοίκων του χωριού.

Το 1997 σε ανασκαφική έρευνα βρέθηκε  σε απόσταση περίπου 30 μ. από το ναό ένα τμήμα χάλκινης φιάλης με εγχάρακτη αναθηματική επιγραφή στην άνω επιφάνεια του χείλους. Η επιγραφή «Ἀθάναι Ἀγορίοι Ἀριουντίας ἀνέθεκε» χρονολογείται στα τέλη του -6ου αι. και είναι γραμμένη πιθανότατα στο ηλειακό αλφάβητο με κάποιες αποκλίσεις. Σύμφωνα με την ερευνα πιστοποιείται η απόδοση του ναού στην Αθηνά και η θέση του σε σχέση με την αγορά της πόλης εξαιτίας της επίκλησης που φέρει η θεά.

Το αρχαίο Λέπρεο και ο Ναός της Δήμητρας.(ΦΩΤΟ + ΒΙΝΤΕΟ)

 

Το αρχαίο Λέπρεον είναι ένας από τους σπουδαιότερους και πιό εντυπωσιακούς αρχαιολογικούς χώρους της Τριφυλίας. Ήταν χτισμένο σε στρατηγικό σημείο αφού είχε τον έλεγχο των χερσαίων οδών που οδηγούσαν από την Μεσσηνία προς την Ηλεία και από το Ιόνιο προς την Αρκαδία.
Το Λέπρεο κατοικήθηκε από την Νεολιθική εποχή, ενώ έχει βρεθεί και μερικώς ανασκαφεί ακρόπολη της Πρωτοελλαδικής εποχής. Σε κοντινή απόσταση υπάρχει η εντυπωσιακή ακρόπολη των ιστορικών χρόνων όπου υπάρχουν τα ερείπια του Ναού της Δήμητρας.

 

Το Λέπρεο βρίσκεται στα νότια της Κάτω Φιγαλείας, 15 χλμ απο την Ζαχαρω και 5 χιλ. από το Θολό. Η ακρόπολη του αρχαίου Λεπρέου βρίσκεται πάνω απο ομώνυμο χωριό στις τελευταίες απολήξεις του όρους Μίνθη, βορείως του ποταμού Νέδα.

OXI . Η Μάχη της Ελλάδας (28 Οκτωβρίου 1940-1 Ιουνίου 1941)

O άγνωστος Ναός της Αθηνάς Μακίστου (φώτο + βίντεο)

Κοντά στο χωριό Σκιλλουντία (πρώην Μάζι)  στην περιοχή των Κρεστένων της Ηλείας σε ένα πευκόφυτο λόφο με υψόμετρο 354 μέτρων υπάρχουν τα λιγοστά ερείπια ενός δωρικού ναού . Από την έρευνα προέκυψε ότι ο ναός ήταν αφιερωμένος στη Θεά Αθηνά και ότι η αρχαία πόλη στην οποία ανήκε ήταν η Μάκιστος, μία από τις πόλεις που ίδρυσαν στην Τριφυλία οι Μινύες , καθώς σε ανασκαφή του 1978 με 1981 βρέθηκε ψήφισμα του κοινού των Τριφυλίων, της εποχής της ανεξαρτησίας των Τριφυλιακών πόλεων, 400 έως 367 π.Χ, γραμμένο σε χάλκινη επιγραφή, στο οποίο αναφέρεται το όνομα της Θεάς Αθηνάς και ορισμένα πρόσωπα, τα οποία γίνονται πολίτες της Μακίστου.

ΤΑ ΘΑΥΜΑΣΤΑ ΤΕΧΝΙΚΑ ΕΡΓΑ ΤΩΝ ΜΥΚΗΝΑΙΩΝ

 

Κατά την Ύστερη Εποχή του Χαλκού, ήτοι από τα μέσα του 15ου έως τα τέλη του 13ου αι. π.Χ., το Αιγαίο πέλαγος, αλλά και εν γένει οι ακτές της ανατολικής Μεσογείου χαρακτηρίζονται από την παρουσία και την κυριαρχία των μυκηναϊκών οικισμών. Ο συγκεκριμένος πολιτισμός, η «ελληνικότητα» του οποίου είναι αδιαμφισβήτητη και επιβεβαιώνεται μέσω των γραπτών πηγών (με την αποκρυπτογράφηση της γραμμικής Β), ονομάζεται «Μυκηναϊκός», εξαιτίας της περιοχής που παρείχε τα πρώτα αρχαιολογικά υλικά κατάλοιπα και ενός εκ των σπουδαιότερων διοικητικών κέντρων του, δηλαδή την περιοχή των Μυκηνών, στον νομό Αργολίδας.

Ο συγκεκριμένος πολιτισμός ξεκίνησε αρχικά από την Πελοπόννησο, την κεντρική Ελλάδα (Φωκίδα, Βοιωτία και Αττική), την Αιτωλοακαρνανία, τη Θεσσαλία και το νησί της Εύβοιας. Σε αυτές τις περιοχές παρατηρούνται με συνέπεια κάποια κοινά «μυκηναϊκά» χαρακτηριστικά, όπως οι ανακτορικές κατοικίες, η ύπαρξη επιγραφών σε γραμμική Β, οι θαλαμωτοί τάφοι, οι σφραγίδες κ.ά.

Η ΚΟΡΗ ΤΗΣ ΘΗΡΑΣ

 

Η κεφαλή της Κόρης της Θήρας.

ΥΠΠΟΑ

Βγαίνει από τις αποθήκες κι εκτίθεται για πρώτη φορά στο φως η αριστουργηματική Κόρη της Θήρας Καθώς οι εργασίες της ανακαίνισης του Μουσείου προχωρούν, το, σχεδόν άθικτο από το χρόνο, μοναδικό άγαλμα θα αποτελέσει το κεντρικό έκθεμα περιοδικής έκθεσης.
Είναι από λευκό ναξιώτικο μάρμαρο. Εχει ύψος 2,48 μ. κι είναι σχεδόν ακέραιη. Λείπει μόνο η άκρη της μύτης και ο βραχίονας του λυγισμένου δεξιού χεριού. Ηρθε ανέλπιστα στο φως τον Νοέμβριο 2000 κατά τη διάρκεια σωστικής ανασκαφικής έρευνας στο νεκροταφείο της αρχαίας πόλης της Θήρας στη νοτιοανατολική Σελλάδα, από τον Θηραίο αρχαιολόγο Χαράλαμπο Σιγάλα.

ΟΙ ΥΞΩΣ ,ΟΙ ΛΑΟΙ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ ΚΑΙ Η ΣΧΕΣΗ ΤΟΥΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ

 Έρευνα του Μάκη Λυκούδη.

Το ανατολικό μέρος της Μεσογειακής λεκάνης φαίνεται, συμφώνως με όσα μας λένε επιστήμονες και ερευνητές της ιστορίας και των πολιτισμών της περιοχής, να συγκλονίζεται εδώ και χιλιάδες χρόνια από πολέμους, μετακινήσεις λαών, ακμή και πτώση μεγάλων δυνάμεων και πολιτισμών. Επειδή κυρίαρχο στοιχείο σε όλα αυτά στη συγκεκριμένη περιοχή είναι η θάλασσα, οι λαοί που ζούσαν από αυ. τήν και που χάραξαν δρόμους επάνω της ήσαν πολλοί και με πολ λές διαφορές μεταξύ τους Για χιλιετίες, ισχυρή δύναμη της περιοχής ήταν η Αίγυπτος και οι αναφορές που βρίσκουμε στα μνημεία της αποτελούν για μας κύρια πηγή πληροφόρησης για επιδρομές λαών στην περιοχή. Το δεύτερο μισό του 17ου αιώνα π.Χ. οι «Ερυθρομέλανοι» Υκσώς, ένας λαός ή συμμαχικό μείγμα λαών, που ακόμη καλύπτονται από πέπλο μυστηρίου, επιτίθενται, καταλαμβάνουν την Κάτω Αίγυπτο μεταξύ 1650 (1) και 1630 π.Χ. και κυριαρχώντας στην περιοχή, καταλύουν την παρηκμασμένη 13η δυναστεία και τη βασιλεία του τελευταίου της Φαραώ Νεφερχοτέπ Γ΄ και εγκαθιστούν τη δική τους 15η (2) , με δικούς τους Φαραώ, για έναν αιώνα με πρωτεύουσα την Άβαρι στο Δέλτα του Νείλου.

Η Ιστορική Αναβίωση της Μάχης των Πλαταιών- 2500 Χρόνια μετά (Φωτογραφικό υλικό)

 

ΜΕ ΟΠΛΙΤΙΚΟΥΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥΣ ΑΠΟ ΕΛΛΑΔΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΟΛΛΕΣ ΞΕΝΕΣ ΧΩΡΕΣ ΤΙΜΗΘΗΚΑΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΕΣΟΝΤΕΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΜΑΧΗΣ ΤΩΝ ΠΛΑΤΑΙΩΝ ΤΟ 479 Π.Χ . 2500 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ "ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΟΠΛΙΤΕΣ" ΑΠΟ ΟΛΑ ΤΑ ΜΗΚΗ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ ΒΡΕΘΗΚΑΝ 26 ΜΕ 31 ΙΟΥΛΙΟΥ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΗΣΟΥΝ ΤΗΝ ΠΕΡΙΦΗΜΗ ΜΑΧΗ .

ΠΗΓΗ Aggelou Giorgos (Αγγέλου Γιώργος )

Ιστορική Αναβίωση #Μάχης #Πλαταιών προς τιμήν των πεσόντων της μάχης των Πλαταιών 479 π.χ.

Η μεγαλύτερη φάλαγγα που παραβρέθηκε μετά από 2500 χρόνια στο χώρο της μάχης…

Συγχαρητήρια

σε όλους που παραβρέθηκαν από τα πέρατα της γης να τιμήσουν τους πεσόντες…

Διοργάνωση:

Εφορεία Αρχαιοτήτων Βοιωτίας

Δήμος Θηβαίων

Δημοτικός οργανισμός Δήμου Θηβαίων

Διεθνής Σύλλογος Ιστορικής Αναβίωσης “#HOPLOLOGIA“

Πολιτιστικός Σύλλογος Πλαταιών “#ΩΕΡΟΗ“

Το 479 π.Χ, οι Έλληνες με αρχηγό τον Παυσανία τον Σπαρτιάτη και τον Δηλιο συγκέντρωσαν μεγάλο στρατό και συγκρούστηκαν με τους Πέρσες στις Πλαταιές. Αν και ήταν αριθμητικά λιγότεροι, οι Έλληνες επιτέθηκαν και κατέστρεψαν τον περσικό στρατό. Ο Μαρδόνιος έπεσε στη μάχη.

Η νίκη στις Πλαταιές συνοδεύτηκε από τη μεγάλη νίκη του ελληνικού στόλου κατά του περσικού στη Μυκάλη. Οι μάχες στις Πλαταιές και στη Μυκάλη είναι σημαντικότατες, γιατί εξάλειψαν την περσική απειλή και γιατί μετά απ’ αυτές, οι Έλληνες πέρασαν στην αντεπίθεση, μέχρι να λήξουν οι συγκρούσεις το 450 π.Χ.

Οι Αχαιοί του Ομήρου μέσα απο τα αρχεία των Χετταίων.

Οι  πληροφορίες  των  Χεττιτικών   αρχείων  (πινακίδων).

                                                                                         

 Γράφει ο Αδάμης  Ευθύμιος

Το 1924 ο Emil  Forrer ανακοίνωνε  τον  εντοπισμό  ελληνικών  ονομάτων(όπως  π.χ. Ανδρέας, Ετεοκλής, Ατρέας ) στα  χεττιτικά αρχεία  δημιουργώντας   την  εντύπωση  πως  θα  μπορούσε  να  φωτιστεί  οριστικά η σκοτεινή  εποχή του  τρωικού  πολέμου, μάλιστα  κάποιοι,  όπως  ο Sayce, κάπως  βεβιασμένα  αποδέχθηκαν  τις  εκτιμήσεις  του, όμως  άλλοι  αντέδρασαν, όπως  ο Friedrich, επέκριναν  τους  ισχυρισμούς  και  τις  ταυτίσεις   που εκείνος επεχείρησε, οι  οποίες  κρίθηκαν  κυριολεκτικά  ως  ανυπόστατες  από  τον  Sommer,  όταν  κατέδειξε  την  αντικειμενική  δυσκολία  να  ταυτιστούν  οι  μυκηναίοι  Έλληνες  βασιλείς  που  αναφέρονται  στον  Όμηρο  και  στους  μύθους,  με τα  ονόματα  που  αναγράφουν  οι  Χετταίοι  στις  πινακίδες, μάλιστα  όχι  μόνο θεώρησε  υπερβολικές  τις  προτάσεις  Forrer  αλλά  και  απέρριψε  το  σύνολο  των  ισχυρισμών  του .

Το  ζήτημα  στην  συνέχεια  διερεύνησε  και ο Schachermeyer 2 ο  οποίος  κατέληξε σε  πιο  ρεαλιστικά  συμπεράσματα  διατυπώνοντας  την  άποψη  ότι  πράγματι  μπορούμε  ν’  ανιχνεύσουμε  ένα  ελληνικό  βασίλειο  στις  χεττιτικές  πινακίδες  που  αναφέρεται  ως  «Αχιjαβά» το  οποίο  είναι  η «Αχαϊα», ένα  μυκηναϊκό «ηπειρωτικό» βασίλειο, που  βασίμως  τοποθετείται  πέρα  από  την  θάλασσα (Αιγαίο) .

Οι Αιτωλοί από τον Όμηρο μέχρι την ύστερη αρχαιότητα

 

                 Γράφει  ο Αδάμης  Ευθύμιος

Οι  Αιτωλοί, ως   οντότητα   διοικητική  και  πολιτική, μνημονεύονται  για πρώτη  φορά  στον  Όμηρο, ο  οποίος  γνωρίζει  πολύ καλά  την  παρουσία  τους  και  τη  δράση  τους   που  προηγείται  των  τρωικών  γεγονότων.

Στην  Ιλιάδα  λοιπόν  και  ειδικότερα  στον «Κατάλογο  Νεών» (ή Βοιώτεια, όπου  απογράφονται οι συμμετοχές  των  ελληνικών  βασιλείων  στην  τρωική  εκστρατεία),    εμφανίζονται  για  πρώτη  φορά  οι  «Αιτωλοί»,  ως  φυλετική  ομάδα(με  το  δικό  της  όνομα) και ως  βασίλειο, περιφερειακή  στρατιωτική  δύναμη(των μυκηναίων).

« Στους  Αιτωλούς ήταν  αρχηγός  ο  Θόας, γιος  του  Ανδραίμονα,

οι  οποίοι  έμεναν  στην Πλευρώνα, στην  Ώλενο, στην  Πυλήνη,

στην  παραθαλάσσια  Χαλκίδα  και  στην  πετρώδη  Καλυδώνα,

γιατί  δεν  ζούσαν  πια  οι  γιοι  του  αντρειωμένου  Οινέα,

κι  ο  ξανθός  Μελέαγρος  είχε  και  αυτός  πεθάνει.

Γι’  αυτό  σ’  όλους  του  Αιτωλούς ορίστηκε  βασιλιάς  ο Θόας

και  τον  ακολουθούσαν  σαράντα  μαύρα  καράβια.»

Β 638 -644

Συνεπώς  αν  ο  κατάλογος  μεταγράφει  κάποια  μυκηναϊκή  πηγή(αυθεντικό  κείμενο  της  μυκηναϊκής  εποχής), όπως  πολλοί  πιστεύουν,  τότε  οι «Αιτωλοί»  αποτελούν μία  από  τις  πολλές  φυλετικές  ομάδες, που έχουν  το δικό  τους  όνομα, το βασίλειο  και το  πιο  σημαντικό, την δική  τους  μυθολογική  παράδοση, ήδη  διαμορφωμένη  από την  μυκηναϊκή  εποχή, εάν  όμως  ο  κατάλογος  είναι μεταγενέστερο  κείμενο,  τότε  οι  Αιτωλοί, που  αναφέρονται  εκεί, ανήκουν  στον  8ο αι π.Χ.,  την  εποχή  που(όπως  πιθανολογείται)  έζησε  ο  Όμηρος.

Η Μυθική Αιτωλία, το Δουλίχιο και οι Γενεαλογίες των Ηρώων.

 

Σήμερα εξανιστάμεθα! Αναπλάθουμε το μύθο. Τον κάνουμε ιστορία…

               Ο βασανισµένος πρίγκηπας, Αλκµέωνας, περιφερόταν σαν τρελός στις σκονισµένες ατραπούς της ηπειρωτικής Αιτωλίας. Είχε ορκιστεί να επιστρέψει σ’ αυτή τη µαγευτική περιοχή, που βασίλευαν καταπράσινοι αγροί -κατάµεστοι µε δηµητριακά -, κι έβοσκαν οι ιερές αγελάδες στ’ απέραντα λιβάδια της.

     Θυµόταν µε νοσταλγία αυτή την επιβλητική χώρα όταν – χρόνια πριν – συνόδευσε τον αδελφικό του φίλο και θείο Διοµήδη στην εκστρατεία εναντίων των σφετεριστών του Θρόνου του βασιλιά Οινέα, του αγαπηµένου παππού του Τυδεΐδη. Λίγο µόλις καιρό πριν σαλπάρουν για την Τροία, είχαν µάθει το τραγικό γεγονός. Ο αρχοντικός γέρο Οινέας είχε πέσει θύµα δολοφονίας στο δρόµο για το Άργος όταν προσπαθούσε να ξεφύγει από το στυγνό κυνήγι των γιων του αδελφού του Αγρίου, Κελεύτωρα, Λυκωπέα και Μελάνιπου που είχαν σφετεριστεί το θρόνο της υστεροελλαδικής Αιτωλίας. Χαµογέλασε σαν θυµήθηκε την ανδρεία αλλά και την επιδεξιότητα µε την οποία αγωνιζόταν ο Αιτωλός φίλος του. Σα να µην συνέβαινε τίποτα. Η νοηµοσύνη και η διορατικότητα του ξεχώριζε πάνω κι απ’ αυτή ακόµα την παλικαριά του. Οι τρεις επιβήτορες έπεσαν ένας – ένας νεκροί κάτω από το υπέρογκο σπαθί του γιου του Τυδέα. Στον ίδιο είχε παραχωρήσει την τιµή να τιµωρήσει µε τον στυγερότερο τρόπο τον νεότερο από τους πραξικοπηµατίες, Πρόθοο.

Οι 10 κορυφαίες συνθέσεις του Βαγγέλη Παπαθανασίου

Τις μουσικές του τις αναγνωρίζει κανείς από τις πρώτες κιόλας νότες του συνθεσάιζερ. Δεκάδες συνθέσεις του έντυσαν εμβληματικές ταινίες. Ποιος δεν έχει σιγοσφυρίξει τη γνωστή χαρακτηριστική μελωδία των “Δρόμων της Φωτιάς” -το τραγούδι που του χάρισε βραβείο Όσκαρ καλύτερης πρωτότυπης μουσικής τo 1981- ή κάτι από το soundtrack του Blade Runner.

Ο Βαγγέλης Παπαθανασίου δεν έχει τυχαία λάβει τον χαρακτηρισμό του παγκόσμιου συνθέτη. Αναγνωρίστηκε από το παγκόσμιο μουσικό στερέωμα και έλαβε δεκάδες βραβεία και διακρίσεις.

Το μυστήριο της Ομηρικής Ιθάκης : Ομηρικές αναφορές και τα ευρήματα της αρχαιολογίας

                                   

                                                                  

Γράφει ο Αδάμης  Ευθύμιος

Εάν  δεχθούμε  λοιπόν  ότι  ο Οδυσσέας  ήταν  ένας  από  τους  μυκηναίους  βασιλείς  της  νοτίου  Βαλκανικής  που  πράγματι  έζησαν  κατά την Υστεροελλαδική  Περίοδο, τότε  θα  πρέπει  ν’  απαντήσουμε  σε  δύο βασικά  ερωτήματα : 

Α) Ποια  ήταν  τα  όρια  του  βασιλείου  του  Οδυσσέα  κατά  τον  Όμηρο ; (δηλαδή ποιες  περιοχές  περιελάμβανε ).

Β) Ποια  είναι  τα  αρχαιολογικά  ευρήματα(τεκμήρια), με  βάση  τις  επίσημες  έρευνες,  που  αποδεικνύουν  την  ύπαρξη  ενός  μυκηναϊκού  βασιλείου  σ’ αυτή  την  περιοχή ;

Α) Τα  γεωγραφικά  όρια  του  βασιλείου .

Οι  Ομηρικές  Αναφορές

Πως  οριοθετεί  λοιπόν  ο  Όμηρος  το  βασίλειο  του  Οδυσσέα;

Η  πιο  σημαντική αναφορά  στο  βασίλειο  του Οδυσσέα  βρίσκεται  στην Β΄ ραψωδία της Ιλιάδας,  (στον  «κατάλογο  νεών»), εκεί  όπου  απογράφονται  οι  επιμέρους  συμμετοχές  στην  τρωική  εκστρατεία  και  συνεπώς  οι  βασιλείς,  ο  αριθμός των  πλοίων  τους, οι  δυνάμεις  τους  και οι  περιοχές  που  απέστειλαν  στρατιώτες:

ΕΡΕΥΝΑ : Η Ομηρική «Μυκηναϊκή» Λακεδαίμων

 

Η πρώτη και συστηματική αναφορά για την γεωπολιτική διαίρεση της Λακωνικής κατά την Μυκηναϊκή περίοδο ανευρίσκεται στον Κατάλογο των Νηών στην Ομηρική Ιλιάδα. Αποτελεί το βασικό σημείο αναφοράς κάθε μελέτης για την προϊστορία της Λακεδαίμονος. Ο λόγος εκεί για την προέλευση των διαφόρων ομάδων που συμμετείχαν στην Τρωική εκστρατεία: οἵ δ’ εἶχον κοίλην Λακεδαίμονα καιετάεσσαν, Φᾶρίν τε Σπάρτην τε πολυτρήρωνά τε Μέσσην, Βρυσειάς τ’ ἐνέμοντο καὶ Αὐγειὰς ἐρατεινάς, οἵ τ’ ἄρ’ Ἀμύκλας εἶχον Ἔλος τ’, ἔφαλον πτολίεθρον, οἵ τε Λάαν εἶχον ἠδ’ Οἴτυλον ἀμφενέμοντο, τῶν Fοι ἀδελφεὸς ἦρχε, βοὴν ἀγαθὸς Μενέλαος, ἑξήκοντα νεῶν. Ιλιάς, Β 581—7 .

ΖΩΗ ΣΑΝ ΜΥΘΩΔΙΑ ...Ο ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΕΦΥΓΕ...

 

Θλίψη στον καλλιτεχνικό κόσμο προκαλεί η είδηση του θανάτου του σπουδαίου Έλληνα μουσικού και συνθέτη, Βαγγέλη Παπαθανασίου.

Σύμφωνα με όσα έχουν γίνει γνωστά, ο έλληνας μουσικός και συνθέτης της ηλεκτρονικής, progressive, ambient, τζαζ και ορχηστρικής μουσικής, γνωστός και ως Vangelis νοσηλευόταν σε νοσοκομείο στη Γαλλία με κορωνοϊό.

Την είδηση επιβεβαίωσε το δικηγορικό γραφείο που εκπροσωπεί τον Βαγγέλη Παπαθανασίου.

«Με μεγάλη μας θλίψη ανακοινώνουμε ότι ο μεγάλος Έλληνας Βαγγέλης Παπαθανασίου έφυγε από τη ζωή αργά το βράδυ της Τρίτης 17 Μαΐου» αναφέρει η ανακοίνωση.

Ο ΟΜΗΡΟΣ ΓΝΩΡΙΖΕ Η ΟΧΙ ΤΗΝ ΔΥΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ;

 

Νώντας Γαζής  

Ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα έχει προκύψει από την αρχαιότητα, όσον αφορά τις γνώσεις του Όμηρου για την Δυτική Ελλάδα γενικότερα (από την Πύλο μέχρι και την Θεσπρωτία), το οποίο έχει την προέλευσή του κυρίως στον μεγάλο Γεωγράφο Στράβωνα! Ένα σημαντικό παράδειγμα αποτελεί η Πύλος. Ήδη τρεις πόλεις άρχισαν από την αρχαιότητα να διεκδικούν το κλέος και τη δόξα της Ομηρικής Πύλου του σοφού και μελίρρυτου Νέστωρα. Η Πύλος στην Μεσσηνία, γνωστή από τον Πελοποννησιακό Πόλεμο, η Τριφυλιακή, που βρίσκεται κοντά στο Λέπρεο και συγκλίνει, σύμφωνα με ορισμένους Μελετητές, περισσότερο στα Ομηρικά δεδομένα, και η τελευταία, που βρίσκεται στην Ηλεία, κοντά στην συμβολή των ποταμών Πηνειού και Λάδωνα. Ας σημειωθεί ότι το τοπωνύμιο Πύλος στον Όμηρο εμφανίζεται με το σταθερό επίθετο της περιοχής «ημαθόεις» = αμμώδης (Ιλ. Ι, 153 και Οδ. β, 326 και 359, Οδ. δ, 633 και Οδ. ω, 155).

Η Πύλος του Νέστορα μήπως ήταν στην περιοχή του Κακόβατου Ηλείας;

 

Ερειπια Μυκηναικου θολωτου ταφου στον Κακοβατο 

Στην αρχαιότητα υπήρχαν τρεις πόλεις στην Πελοπόννησο με το όνομα Πύλος, η ηλειακή, η τριφυλιακή και η μεσσηνιακή. Οι Μεσσήνιοι και οι Τριφύλιοι αλλά και οι Ηλείοι έλεγαν ο καθένας για τη δική του Πύλο ότι ήταν η ομηρική πατρίδα του Νέστορα. Το  θέμα της ταύτισης της ομηρικής Πύλου υπήρχε από τον 5ο αιώνα π.χ. Επειδή ο Νέστωρ αναφέρεται ως Γερήνιος, οι Ηλείοι έδειχναν Γέρηνο τόπο και Γερήνιο ποταμό πλησίον της δικής τους Πύλου, οι Τριφύλιοι τον ποταμό Άμαθο διότι η πόλη ονομαζόταν ″ημαθόεις Πύλος″ δηλαδή αμμώδης και οι Μεσσσήνιοι μία πόλη Γέρηνα κοντά στη δική τους Πύλο. Η ηλειακή Πύλος δεν έχει τίποτα κοινό με την Πύλο του Νέστορα. Ο Στράβων αλλά και πολλοί αρχαιολόγοι υποστηρίζουν ότι η τριφυλιακή Πύλος ήταν η πατρίδα του Νέστορα. Ο Όμηρος στην ιλιάδα  αναφέρει : ″Εκείνοι που ζούσαν στην Πύλο και στην όμορφη Αρήνη και στο Θρύο , το πέρασμα του Αλφειού και στο καλοχτισμένο Αίπυ και αυτοί που κατοικούσαν στον Κυπαρισσούντα και στην Αμφιγένεια και στην Πτελεό και στο Έλος και στο Δώριο …………….. Σ’ αυτούς αρχηγός ήταν ο αρματομάχος ο Νέστορας από τη Γερήνια και μαζί μ’ αυτόν ακολουθούσαν ενενήντα βαθειά καράβια″.  

Η Προελευση ο Εορτασμός και τα έθιμα Πρωτομαγιάς.

 

Η Πρωτομαγιά έχει τις ρίζες της στην αρχαιότητα. Είναι η πρώτη ημέρα του Μαΐου και η γιορτή της Άνοιξης. Ο Μάιος, σύμφωνα με την παράδοση, πήρε το όνομά του από τη ρωμαϊκή θεότητα Maia (Μάγια), η οποία ονομάστηκε έτσι από την ελληνική λέξη Μαία που σημαίνει τροφός και μητέρα. Η Μάγια ταυτίστηκε με την Ατλαντίδα νύμφη Μαία, τη μητέρα του Ερμή στον οποίο αφιερώθηκε ο μήνας Μάιος.

Ο Μάιος είναι ο 5ος μήνας του χρόνου, ο οποίος αντιστοιχεί στον αρχαίο μήνα Θαργηλίωνα που γιορταζόταν με τα περίφημα Ανθεοφόρια. Ήταν αφιερωμένος στη θεά της γεωργίας Δήμητρα και την κόρη της Περσεφόνη, που τον μήνα αυτόν βγαίνει από τον Άδη κι έρχεται στη γη. Γιορτές γίνονταν και στην αρχαία Ρώμη που τις έλεγαν “ροσύλλια” τις οποίες διατήρησαν και οι Βυζαντινοί αυτοκράτορες. Για τη λαϊκή αντίληψη, στο μήνα Μάιο συνυπάρχουν οι ιδιότητες του καλού και του κακού, της αναγέννησης και του θανάτου και συγκεντρώνονται την πρώτη του ημέρα, την Πρωτομαγιά.

Ο εορτασμός της Πρωτομαγιάς σηματοδοτεί την τελική νίκη του καλοκαιριού απέναντι στον χειμώνα, την κατίσχυση της ζωής επί του θανάτου και έχει ρίζες που ανάγονται σε προχριστιανικές αγροτικές λατρευτικές τελετές για τη γονιμότητα των αγρών και, κατ’ επέκταση, και των ζώων και των ανθρώπων. Η αρχαιότατη γιορτή της Πρωτομαγιάς συνεχίστηκε στο διάβα των αιώνων με επισημότητα και με διάφορες μορφές και εκδηλώσεις. Μία από τις παλαιότερες γιορτές ήταν τα Ανθεστήρια, η γιορτή των λουλουδιών, η πρώτη επίσημη γιορτή ανθέων των Ελλήνων.

Το μυστήριο της Ομηρικής Ιθάκης: Η Θεωρία του Μεγανησίου .

 

Τα τελευταία χρόνια επανέρχεται στο προσκήνιο το «πρόβλημα» της Ομηρικής Ιθάκης. Μετά από την δική τους ανάγνωση της Ομηρικής γεωγραφίας αλλοδαποί και ημεδαποί μελετητές προτείνουν την δική τους εκδοχή για το ποια ήταν η Ομηρική Ιθάκη. Οι κυριότερες θεωρίες προκρίνουν ως την Ομηρική Ιθάκη, μία εκ των Λευκάδος, σημερινής Ιθάκης και Κεφαλονιάς. Κοινή αφετηρία των μελετητών αλλά αρκετές φορές με διαφορετικό προορισμό, είναι οι ακόλουθοι στίχοι:

Το μυστήριο της Ομηρικής Ιθάκης :“Ο αγρός του Εύμαιου”.

 

Ο Γεράσιμος Λυκούδης του Γαβριήλ, με συγγραφικό έργο για το θέμα και μετά από επίπονη και επίμονη έρευνα, με στοιχεία, καταρρίπτει τους μέχρι τώρα ισχυρισμούς αρχαιολόγων, ιστορικών και ερευνητών, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι η Ομηρική Ιθάκη βρίσκεται στην χερσόνησο της Παλικής στην Κεφαλονιά. Συγκεκριμένα, τη Δευτέρα 6 Αυγούστου 2018 στον περίβολο χώρο του βιβλιοπωλείου του Χαράλαμπου Μουρελάτου στο Ληξούρι, παρουσίασε την πολυετή έρευνά του σε ένα ειδικό κοινό, όπως ειδικό ήταν και το θέμα του.

Η μέχρι τώρα αναζήτηση της Ομηρικής Ιθάκης καταλήγει σε ένα πλήρη αποπροσανατολισμό, γιατί η σημερινή Ιθάκη δεν ανταποκρίνεται στις περιγραφές του Ομήρου με αποτέλεσμα οι ερευνητές να φτάνουν σε αδιέξοδο, και να καταλήγουν να αμφισβητούν τον Ομήρο, ισχυρίζεται στο βιβλίο του “Αλεξιάδα, Ροβέρτος Γυισκάρδος και Ομηρική Ιθάκη” ο κ. Λυκούδης.

Ξεκινώντας την παρουσίασή του, αναφέρθηκε στην Άννα Κομνηνή και την εξιστόρισή της για τον Ροβέρτο Γυισκάρδο, ο οποίος με το πλοίο του ενώ πλέει στις ακτές της Παλικής, ζητάει δροσερό νερό λόγω του πυρετού που τον διακατείχε. Οι ναύτες του προσεγγίζουν τις ακτές και ρωτούν που βρίσκονται. Παίρνουν από τους ντόπιους την απάντηση: “αυτό το νησί που βλέπετε είναι η Ιθάκη”. Σύμφωνα με την Άννα Κομνηνή, η γαλέρα βρίσκεται έξω από τον Αθέρα, και οι Νορμανδοί του Γιυσκάρδου στην Ιθάκη, την Ομηρική Ιθάκη. Σε ένα χιλιόμετρο βρίσκουν πηγή με φρέσκο νερό.

O ΘΑΝΑΤΟΣ ΚΑΙ Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ

 

Το εορτολόγιο στην αρχαία Ελλάδα ήταν πάμπλουτο. Αρκετές εορτές εκείνης της εποχής συνοδεύονται από Μυστήρια. Σήμερα, οι περισσότερες εορτές συνοδεύονται από θρησκευτικές δοξολογίες, οι οποίες αντικατέστησαν τα Μυστήρια.

Την Άνοιξη, αρκετές περιοχές στην αρχαία Ελλάδα, εόρταζαν τον Θάνατο και την Ανάσταση, ένα κεντρικό  θέμα σε όλα τα Ελληνικά Μυστήρια.
Οι άνθρωποι που έπαιρναν μέρος στα Ελληνικά Μυστήρια της αρχαίας Ελλάδας, διδάσκονται τι ακριβώς είναι ο Θάνατος και μάθαιναν να αποβάλλουν τον φόβο τους για αυτόν.
Εκείνος που είχε μυηθεί στα Μυστήρια της Ζωής και της Φύσης, διδασκόταν ότι ο Θάνατος ήταν κάτι διαφορετικό και ότι δεν υφίσταται με τον τρόπο που αποδέχεται σήμερα η λαϊκή κοινή γνώμη.
Οι σημαντικότερες εορτές των αρχαίων Ελλήνων, γινόντουσαν στις Ισημερίες και στα Ηλιοστάσιο.

Το μυστήριο της Ομηρικής Ιθάκης: Η Λευκάδα είναι η Ομηρική Ιθάκη ;

 

Του Δημήτρη Σπ. Τσερέ

Α. ΓΕΝΙΚΑ

– Στην ιστοσελίδα αυτή επιχειρείται μια εντελώς συνοπτική εκλαΐκευση της γνωστής θεωρίας του Dörpfeld -σύμφωνα με την οποία η Λευκάδα είναι η ομηρική Ιθάκη- και δεν έχει καμιά επιτημονική φιλοδοξία.
– Σκοπός αυτής της προσπάθειας είναι να γνωρίσει ο φιλίστορας επισκέπτης, ξένος ή εγχώριος, ποιες είναι οι τοποθεσίες της Λευκάδας στις οποίες ο Dörpfeld αναγνωρίζει τις αντίστοιχες ομηρικές αναφορές.
– Επιλέξαμε δεκαέξι βασικές τοποθεσίες, που συγκροτούν έναν ευδιάκριτο σκελετό της τοπογραφίας της Λευκάδας-ομηρικής Ιθάκης.

ΕΚΛΑΪΚΕΥΤΙΚΗ ΣΥΝΟΨΗ ΤΗΣ ΘΕΩΡΙΑΣ ΤΟΥ DÖRPFELD

Ο Dörpfeld, πριν να ασχοληθεί με τη Λευκάδα, έκανε ανασκαφές στην Ιθάκη. Τα αποτελέσματα όμως δεν τον έπεισαν ότι αυτή είναι η πατρίδα του Οδυσσέα. Έτσι το 1900 αποφασίζει να ψάξει την ομηρική Ιθάκη στη Λευκάδα.

Τις ανασκαφές στη Λευκάδα τις άρχισε το 1901 και την πρώτη εκτενή έκθεση της θεωρίας του τη δημοσίευσε με τον τίτλο «Das Homerische Ithaka» στα Σύμμικτα Perrot στο πανηγυρικό τεύχος για για την 70η επέτειο των γενεθλίων του ιστορικού της τέχνης Georges Perrot (Paris 1902). Όλα τα αποτελέσματα της πολύχρονης έρευνάς του τα δημοσίευσε στο μνημειώδες έργο του Alt Ithaka (München, 1927). Το Alt Ithaka αποδόθηκε στα ελληνικά από τον Βασίλη Φραγκούλη: «Λευκάς, η ομηρική Ιθάκη», Επετηρίς Εταιρείας Λευκαδικών Μελετών, Β΄ (1972), Αθήνα 1973, ο οποίος πρόσθεσε αρκετά σχόλια στο κείμενο του Dörpfeld.
Ο πυρήνας της θεωρίας του βρίσκεται στο περίφημο χωρίο του ι της Οδύσσειας:

Το μυστήριο της Ομηρικής Ιθάκης: Η θεωρία του W. Dörpfeld για την Λευκάδα

 

Ο Βίλελμ Ντέρπφελντ ή Γουλιέλμος Νταίρπφελντ ή Δαίρπφελντ (Wilhelm Dörpfeld), ήταν Γερμανός αρχιτέκτονας, περισσότερο γνωστός για τη συνεισφορά του στην κλασσική αρχαιολογία.

Πήρε μέρος στις ανασκαφές στην αρχαία Ολυμπία. Το 1882 ακολούθησε τον Ερρίκο Σλήμαν που έκανε ανασκαφές στην Τροία. Δούλεψε μαζί με τον Σλήμαν στην Τίρυνθα. Πήρε μέρος στις ανασκαφές της Ακρόπολης της Περγάμου και στις ανασκαφές του 1931 στην Αρχαία Αγορά της Αθήνας.

Δέθηκε όμως ιδιαίτερα με την Λευκάδα. Από το 1900 που ξεκινά τις ανασκαφές μέχρι και τον θάνατό του, για 40 δηλαδή χρόνια,‚ επιστρέφει πάντα σαν άλλος Οδυσσεύς στην Ιθάκη του. Παρά την πολεμική που δέχτηκε για την θεωρία του περί της Λευκάδας – Ιθάκης, δεν υπέκυψε. Πέθανε στις 25 Απριλίου του 1940. Η ταφή του έγινε  σύμφωνα με το ορθόδοξο εκκλησιαστικό τελετουργικό στη χερσόνησο της Αγίας Κυριακής.

Ο Dörpfeld, πριν να ασχοληθεί με τη Λευκάδα, έκανε ανασκαφές στην Ιθάκη. Τα αποτελέσματα όμως δεν τον έπεισαν ότι αυτή είναι η πατρίδα του Οδυσσέα. Τις ανασκαφές στη Λευκάδα τις άρχισε το 1901. Όλα τα αποτελέσματα της πολύχρονης έρευνάς του τα δημοσίευσε στο μνημειώδες έργο του Alt Ithaka (München, 1927).

Το μυστήριο της Ομηρικής Ιθάκης: Η θεωρία της Παλικής Χερσονήσου .

 Για αιώνες οι μελετητές απορούσαν με τον τρόπο που περιέγραψε ο Όμηρος την Ιθάκη στην Οδύσσεια. Απλώς δεν ταιριάζει με τη γεωγραφία του σημερινού Ιονίου νησιού της Ιθάκης.

Τα νησιά του Ιονίου σήμερα

Τα σημερινά νησιά της Ιθάκης και της Κεφαλονιάς βρίσκονται δυτικά από την ηπειρωτική Ελλάδα, με τη Λευκάδα στον Βορρά και τη Ζάκυνθο στον Νότο.

Αν και η Ιθάκη περιγράφεται ως νησί στην Οδύσσεια, στην Ιλιάδα ο Όμηρος λέει ότι οι άνθρωποι που ζουν εκεί είναι οι Κεφαλλήνες:

Ο Οδυσσέας οδηγούσε τους ανδρείους Κεφαλλήνες
Από την Ιθάκη και το Νήριτον, που τρέμανε οι φυλλωσιές του
Ιλιάδα Β (2), στίχ. 631-2

Όταν ο Οδυσσέας αποκαλύπτει την ταυτότητά του στον βασιλιά Αλκίνοο στο νησί Σχερία (πιθανά η σημερινή Κέρκυρα) παρουσιάζει την πατρίδα του με μια περιγραφή που απασχολεί τους μελετητές εδώ και πολλούς αιώνες:

Μύθοι και Αλήθειες της Επανάστασης του 1821

 Συνέντευξη του Ιστορικού Ερευνητή- Συγγραφέα και τέως Εφέτη Θεόδωρου Παναγόπουλου

Γιατί οι ουκρανικές πόλεις έχουν Ελληνικά ονόματα - Το Ελληνικό Σχέδιο της Μεγάλης Αικατερίνης της Ρωσίας.

Στον απόηχο αυτής της τρομακτικής κατάστασης του πολεμου, ανατρέχουμε σε μια ιστορική ιδιαιτερότητα ορισμένων εκ των πιο γνωστών πόλεων της Ουκρανίας και της Κριμαίας.

Σεβαστούπολη, Συμφερούπολη, Μαριούπολη, Μελιτόπολη,  Θεοδοσία , Χερσώνα  ,Ευπατορία ,Οδησσός .

Όλα αυτά τα μέρη ιδρύθηκαν ή πήραν τις ονομασίες τους από τη τσάρικη Ρωσία, λίγο μετά το 1774, τη χρονιά που η Τουρκία υπέγραψε τη Συνθήκη του Κιουτσούκ – Καϊναρτζή, παραχωρώντας  στους Ρώσους τον έλεγχο τεράστιων περιοχών βόρεια της Μαύρης Θάλασσας.

Αυτές οι περιοχές αντιστοιχούν κατά προσέγγιση στις περιοχές που σήμερα ορίζουν τη Νότια και την Ανατολική Ουκρανία που σήμερα περιέχουν μεγάλες ρωσικές αλλά και ελληνικες μειονότητες. Η Κριμαία άντεξε λίγο περισσότερο, αλλά το βασίλειο των Τατάρων υπέκυψε στη Ρωσία το 1783. Η έκταση αυτή, πήρε την ονομασία Novorossiya, δηλαδή Νέα Ρωσία.

Το μυστήριο της Ομηρικής Ιθάκης : Η σύγκριση της Ομηρικής (προϊστορικής) τοπογραφίας με την τοπογραφία των ιστορικών χρόνων στην λεκάνη της Μεσογείου, ταυτίσεις και διαφορές

 

 Η μεγάλη έρευνα των Hettie Putman Cramer και Μάκη Μεταξά για την ομηρική Ιθάκη.

Text & Copyright: Hettie Putman Cramer & Makis Metaxas.
Αφιερωμένο στην μνήμη του αείμνηστου και αγαπημένου μας φίλου και συνεργάτη Γεράσιμου Αρσένη                      

Πρόλογος

Σε μια προηγούμενη ανάρτησή μας που έφερε τον τίτλο: ναιετάω δ' Ἰθάκην εὐδείελον (κατοικώ στην ξέφαντη Ιθάκη) όπως και με το αντίστοιχο κείμενο στην Αγγλική γλώσσα με τίτλο: Searching for the exact location of "clearly-seen" Ithaca, the capital of Odysseus’ Mycenaean island kingdom in Western Greece. επιχειρήσαμε να προσδιορίσουμε την ακριβή γεωγραφική θέση της Ομηρικής (Μυκηναϊκής) Ιθάκης της εποχής του Οδυσσέα.

Στα εύλογα και λογικά ερωτήματα «που, πως, πότε και γιατί» που κατά κόρον ακούγονται όταν διατυπώνεται η συγκεκριμένη θέση, ότι δηλαδή η Ομηρική (Μυκηναϊκή) Ιθάκη είναι η Κεφαλληνία και όχι το σημερινό νησί της Ιθάκης, κρίναμε σκόπιμο ότι πριν επιχειρηθεί η απάντησή τους καλό θα ήταν να δώσουμε στον αναγνώστη την πλήρη εικόνα της Ομηρικής (Μυκηναϊκής) τοπογραφίας ούτως ώστε να μπορέσει ο ίδιος να επαληθεύσει ή όχι τις σχετικές πληροφορίες και να εξάγει με την δική του λογική τα όποια συμπεράσματα.

Το μυστήριο της Ομηρικής Ιθάκης : Το κέντρο της Ομηρικής (Μυκηναϊκής) Ιθάκης βρίσκεται στην Ν.Α Κεφαλληνία και οι "ομιλούσες πέτρες" έχουν πλέον βρεθεί.

 

 Η μεγάλη έρευνα των Hettie Putman Cramer και Μάκη Μεταξά για την ομηρική Ιθάκη.

Αεροφωτογραφία τμήματος πομπικής οδού της μυκηναϊκής εποχής που συνέδεε το οικιστικό κέντρο με την νεκρόπολη του άστεως στην περιοχή Ρίζα Τζαννάτων.( Ν.Α Κεφαλληνία -Ηράκλειο πεδίο). 
Ανασκαφή: αρχαιολόγος Δρ. Αντώνης Βασιλάκης Επίτιμος Έφορος Αρχαιοτήτων,  τ. Έφορος  Προϊστορικών και Κλασικών αρχαιοτήτων Κεφαλληνίας, Ιθάκης, Ζακύνθου.   Φωτογραφία: Κώστας Κόκλανος 

Τα αποδεικτικά στοιχεία της Ομηρικής τοπογραφίας έτσι όπως καταγράφονται στο έπος της Οδύσσειας που επιβεβαιώνουν ότι: το κέντρο της Ομηρικής Ιθάκης είναι στην Ν.Α Κεφαλληνία και δεν είναι, ούτε στο σημερινό νησί της Ιθάκης, ούτε στην Λευκάδα, ούτε στην χερσόνησο της Παλικής, ούτε σε κάποιο άλλο τμήμα της νήσου Κεφαλληνίας ή οπουδήποτε αλλού. 

Οι κύριοι λόγοι που οδήγησαν  την άρχουσα τάξη των Κεφαλλήνων κατά την μυκηναϊκή περίοδο να επιλέξουν την Ν.Α Κεφαλληνία ως έδρα διοίκησης του νησιωτικού τους βασιλείου.    

Αφιερωμένο σε όλους του συντρόφους μας κωπηλάτες και ιδιαιτέρως στην μνήμη όλων εκείνων που "έφυγαν" στην πορεία.
Text & Copyright: Hettie Putman Cramer & Makis Metaxas

Εισαγωγή:

Το μυστήριο της Ομηρικής Ιθάκης : Η γεωγραφική θέση της Ομηρικής Ιθάκης στην εποχή του Οδυσσέα

 

 Η μεγάλη έρευνα των Hettie Putman Cramer και Μάκη Μεταξά για την ομηρική Ιθάκη.

ναιετάω δ' Ἰθάκην εὐδείελον (κατοικώ στην ξέφαντη Ιθάκη)

                                                                                                                                                                   ( Photo by Kadoulas) 

Αφιερωμένο στους μετανάστες; μας και στους ναυτικούς μας, τους απανταχού της γης "Οδυσσείς" που ακολουθώντας τα ίχνη που άφησε ο μεγάλος τους πρόγονος έφτασαν, όπως και αυτός έφτασε, σε κάθε γωνιά του πλανήτη έχοντας πάντα στο μυαλό και την σκέψη τους το ταξίδι της επιστροφής στην πατρώα γη των Κεφαλλήνων.

Text & Copyright: Hettie Putman Cramer & Makis Metaxas

Ένα από τα πλέον πολυθρύλητα βασίλεια των Ομηρικών επών που καταγράφονται στον περίφημο «νηών κατάλογο» της Ιλιάδος ήταν το βασίλειο της Ιθάκης, όπου άνακτας, σύμφωνα με τα έπη, ήταν ο πορθητής της Τροίας, Οδυσσέας Λαερτιάδης ηγούμενος των «μεγάθυμων Κεφαλλήνων» (Όμηρος Ιλιάδα Β- νηών κατάλογος- στιχ. 631-637)

Οι αρχαίες Ελληνικές αποικίες στη περιοχή της Ταυρικής (Σημερινή Κριμαία )

Στα βόρεια παράλια του Ευξείνου Πόντου ,στα εδάφη που σήμερα έχει μετατραπεί σε πεδίο μαχών μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας ήδη από το 7ο Αιώνα π.Χ οι αρχαίοι Ελληνες είχαν καταλάβει την στρατηγική της σημασία της περιοχής και την είχαν αποικίσει.

Οι αρχαίοι Έλληνες την είπαν Ταυρική χερσόνησο, γιατί, σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, την όργωσε ο Ηρακλής με ένα γιγάντιο ταύρο. Κατά άλλους ιστορικούς έδωσαν στην περιοχή το όνομά της βάσει του ονόματος των κατοίκων, των Ταύρων. Καθώς μάλιστα οι Ταύροι κατοικούσαν μόνον ορεινές περιοχές της νότιας Κριμαίας, το όνομα χρησιμοποιήθηκε αρχικά μόνο για το νότιο τμήμα. Σταδιακά μεταγενέστερα η χρήση του ονόματος εφαρμόστηκε για το σύνολο της χερσονήσου. 

Αυτή η σημαντική γεωπολιτική της θέση της περιοχής , την οποία είχαν από πολύ νωρίς εκτιμήσει οι αρχαίοι Έλληνες, κατέστησε την γύρω περιοχη και την χερσόνησο κέντρο αποικιακής δραστηριότητος όλων των Ελλήνων. Σ’ αυτήν ιδρύθηκαν πολλές Ελληνικές πόλεις: Η Συμφερόπολις (Ζολοτόι), το Νυμφαίον (Κεκουβάτσκ) και η Ερμώνασσα (Τμουταρακάν και της Μετρίγκα / Ματρίγα, στα Ν. του κόλπου του Ταμάν). Στην Αζοφική Θάλασσα (Μαιώτιδα Λίμνη) ιδρύθηκε η Ταναΐς (στο Ροστώφ), η Τυριτάκη, το Μυρμήκιον, η Κερκίνη, η Φαναγορεία (αποικία Τηίων), οι Κήποι, η Γοργιππία, κ.ά.