Η αμεσότητα του πολιτικού λόγου και η διαδικασία της πειθούς που ασκεί ένα πολιτικό πρόσωπο ή φορέας απέναντι στο λαό είναι συνάρτηση της ικανότητος να διαγνώσει τις πραγματικές ανάγκες των πολιτών και να μιλήσει στις καρδιές αυτών. Να ενσωματώσει στην πολιτική του στρατηγική την ιδιοσυγκρασία του ακροατηρίου, να περάσει στο υποσυνείδητο του λαού τα μηνύματα της πολιτικής στρατηγικής ως δικό του κτήμα και επιλογή και να αποσπάσει εν τέλει την αυθόρμητη λαϊκή ψυχή.
Ο λαός διψά πραγματικά να ακολουθήσει ένα ηγετικό πρόσωπο και μια στιβαρή ηγετική ομάδα που θα του εμπνεύσει το σεβασμό και θα τον γοητέψει με την αίσθηση της ακατάβλητης δύναμης. Ανέκαθεν η πυγμή, η ανάδειξη των προτερημάτων της Φυλής και η χάραξη υψηλών στόχων υπήρξαν και εξακολουθούν να υπάρχουν τα κυρίαρχα σημεία του επηρεασμού της κοινής γνώμης. Πρόκειται για την δημιουργική και πολιτικά επωφελή αξιοποίηση της ψυχολογίας των μαζών προκειμένου να επιτευχθούν οι στόχοι μιας πολιτικής παρατάξεως για την κατάκτηση της κορυφής. Την άνοδο στην εξουσία.
Η θετική ή η αρνητική επενέργεια του επηρεασμού των μαζών θα κριθεί από τον βαθμό της σχέσεως ανάμεσα στην επιδίωξη της παρατάξεως και τα συμφέροντα της εθνικής κοινότητας. Διότι ο επιτυχής χειρισμός της ψυχολογίας των μαζών δύναται να επιτευχθεί από δύο ειδών πολιτικές προσωπικότητες. Από τον λαοπλάνο και τον λαοφιλή. Από τον φορέα ξένων επιδιώξεων και ιδιοτελών σκοπών σε βάρος του λαού του και από τον αποφασισμένο να υπηρετήσει την εθνική υπεροχή και τη λαϊκή ευημερία.
Ο λαοπλάνος είναι ελεγχόμενο ενεργούμενο των εχθρών της εθνικής κοινότητος που τον αποστέλλουν ανάμεσά της προκειμένου να αξιοποιήσουν τη ρητορική του δεινότητα και την υλιστική του ματαιοδοξία απέναντι σε έναν λαό σκοπίμως καθημαγμένο. Ο δε λαοφιλής είναι το αυτοφυές γέννημα της εθνικής κοινότητος που αξιοποιεί πολιτική ρητορική και σκέψη με γνώμονα το καλό του συνόλου μέσα από την ανάδειξη της Εθνικής Ιδέας και του Πατριωτισμού. Είναι καθαρά ζήτημα της υπάρξεως αμεσότητας ή μη ανάμεσα στην αντίληψη περί πολιτικής και στην αντίληψη περί φυλετικής και λαϊκής ψυχής.
Έτσι λοιπόν στην περίπτωση του λαοπλάνου η προσέγγιση της λαϊκής κοινότητος είναι το αποτέλεσμα μιας φτιαχτής σχέσης που έχει στηθεί επάνω στην επιμελημένη ακτινογραφία των πολιτών εκ του μακρόθεν. Πρόκειται δηλαδή για έναν πολιτικό θίασο υποκριτών που έχουν μελετήσει τις συνθήκες και τις αξίες του υποτιθέμενου δικού τους λαού και έχουν σταλεί προκειμένου να καταρρίψουν αυτές τις αξίες. Γι’ αυτούς η πολιτική είναι το μέσον εξυπηρετήσεως των ακόρεστων παθών τους. Έλκουν τις μάζες με όμορφες και κούφιες υποσχέσεις δίχως να αποτελούν σώμα της φυλετικής ψυχής αφού δεν έχουν πρόβλημα να μετατρέψουν το λαό σε άμορφη μάζα στα χέρια των εκάστοτε ισχυρών εισβολέων.
Αντιθέτως στην περίπτωση του λαοφιλούς ηγέτη η επαφή του με το λαό και η εργασία του για την προκοπή της εθνικής κοινότητος είναι αποτέλεσμα βιολογικής πραγματικότητας και ψυχικής συνυπάρξεως. Η άριστη γνώση της ψυχολογίας των μαζών που δομείται σε στερεές βάσεις και αποκρυσταλλώνεται σε αυταπόδεικτα χρήσιμες για το έθνος ενέργειες είναι ζήτημα αυτόφωτης εσωτερικής διεργασίας. Το λαοφιλές πολιτικό πρόσωπο θα συγκλονίσει και θα συγκεντρώσει δίπλα του τους πολίτες που δεν θα είναι πλέον μάζα αλλά λαός συμπαγής και αδιαίρετος, ένας ιδιότυπος και σιδερόφρακτος στρατός.
Αυτός ο ηγέτης θα θεωρήσει δικό του ζήτημα την επίλυση του προβλήματος του διπλανού του και θα προτιμήσει να πληγωθεί ή να λείψει ο ίδιος προκειμένου να κραταιωθεί κι όχι να ταπεινωθεί το Έθνος του. Κι αυτή την ηρωική αντίληψη της ζωής και της πολιτικής θα φροντίσει να την περάσει στο υποσυνείδητο του λαού του. Ποιος αλήθεια δεν θα ήθελε να έχει έναν τέτοιο εμπνευσμένο μπροστάρη για κεφαλή και στήριγμα; Και ποιος δεν θα τον ακολουθούσε με Πίστη όταν ήξερε πως θα λάμβανε αφοσίωση βασισμένη επάνω σε αλήθειες;
Η ορθή αντίληψη της ψυχολογίας του λαού για τον Έλληνα Εθνικοκοινωνιστή δεν είναι μήτε αγγαρεία μήτε ξένο πράμα. Είναι η φωνή της φυλετικής συνειδήσεως και το Ελληνικό Αίμα που τρέχει στις φλέβες του με την ίδια ορμή που τρέχει και η αδάμαστη θέλησή του να φανεί αντάξιος των προγόνων του και να ανταποκριθεί στις προσδοκίες των συγκαιρινών του. Και η ψυχή του λαού του δεν είναι ξένη υπαγόρευση αλλά το ανοιχτό βιβλίο της δικής του ζωής.
Το βιβλίο της ζωής του Εθνικοκοινωνιστή έχει προδιαγράψει τις ασχολίες και τις υποχρεώσεις του Μαχόμενου Έλληνα που δεν δέχεται την υποθήκευση της Πατρίδος και την σκλαβιά των πολιτών στη δούλεψη πλάνων και ξένων ισχυρών. Δεν δέχεται να του καθορίζουν άλλοι ποιος και πόσο θα κοστολογήσει το ψωμί και τη γη του. Διότι πολύ απλά η δική μας πολιτική γραμμή επιδιώξεων χαράσσεται από τις επιθυμίες που κρύβει στην ψυχή και μαρτυρά με τη φωνή του Πατριωτισμού ο Ελληνισμός μας. Την επιθυμία για την εργασία και την ελευθερία των Ελλήνων σε μια Μεγάλη και Δυνατή Ελλάδα. Την Ελλάδα του Εθνικοκοινωνισμού που έρχεται στην εξουσία κουβαλώντας την ψυχολογία της προσφοράς και της μεγαλοσύνης.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια που δεν συνάδουν με το περιεχόμενο της ανάρτησης, όπως και σχόλια υβριστικά προς τους αρθρογράφους, προσβλητικά σχόλια προς άλλους αναγνώστες σχολιαστές και λεκτικές επιθέσεις προς το ιστολόγιο θα διαγράφονται.