Ο Τζούλιαν Άσσαντζ και Εμείς

του Μάριου Ευρυβιάδη
Αρκετοί από εμάς παρακολουθούμε, εάν παρακολουθούμε καν, με σχετική αδιαφορία το εδώ και σχεδόν δυο χρόνια κυνηγητό του Αυστραλού ιδρυτή των Wikileaks, του Τζούλιαν Άσσαντζ (Τ.Α) από την αυτοαποκαλούμενη Διεθνή Κοινότητα, γνωστή και ως INTCOM (International Community).
Αν και κάτι τέτοιο  είναι φυσιολογικό, εντούτοις δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι αυτό που διακυβεύεται, εάν ο Τ.Α. καταλήξει σε μια σουηδική φυλακή ή χειρότερα, σε μια αμερικανική, δεν είναι μόνο η διεθνής ευθυνοδοσία και διαφάνεια. Είναι και η δική μας ύπαρξη που επηρεάζεται καταλυτικά από την αδιαφάνεια και ανευθυνοδοσία των δικών μας κυβερνήσεων, των δικών μας ταγών και του κάθε λογής και μορφής εξουσιαστή ή μέλους οποιουδήποτε θεσμού ή οργανισμού. Αναφέρομαι σε όλους αυτούς που αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς, παρά το γεγονός ότι ευθύνονται δια νόμου να λογοδοτούν και να εξυπηρετούν το δημόσιο συμφέρον. Είναι οι κυβερνήσεις, είναι τα μέλη των δημοσίων και ημικρατικών οργανισμών, είναι οι συνδικαλιστές και οι εργατοπατέρες, είναι τα δημοτικά και κοινοτικά συμβούλια, είναι οι πολιτικοί
κομματάρχες, είναι οι διοικούντες στις συνεργατικές τράπεζες και είναι οι τραπεζίτες –ίσως το πιο διεφθαρμένο κομμάτι κάθε κοινωνίας που αποδεικνύεται πανηγυρικά κάθε μέρα ότι βρίσκεται στην κορυφή της πυραμίδας   του ιερατείου της διαφθοράς και συναλλαγής σε κάθε οργανωμένο πολιτικό σύνολο.
Γιατί η Διεθνή Κοινότητα, INTCOM, με επικεφαλής τους παράγοντες διεθνούς ηθικής – τους Εγγλέζους, τους Σουηδούς και τους Αμερικανούς – κυνηγούν ανελέητα έναν άνθρωπο; Ποιο το αμάρτημά του; Ποιο το πολιτικό του έγκλημα; Είναι η κατηγορία δυο γυναικών ότι, συναινετικά, κοιμήθηκε μαζί τους (διότι και οι δυο συναίνεσαν) σε σύντομο χρονικό διάστημα, αλλά ότι μεταξύ των περιπτύξεων δεν φόρεσε προφυλατικό; Έτσι προστατεύουν τα δικαιώματα των γυναικών οι Εγγλέζοι, οι Σουηδοί, και οι Αμερικανοί;
Τον Τζούλιαν Άσσαντζ τον κυνηγούν διότι πρέπει να του κλείσουν το στόμα και να παραδειγματίσουν. Ως ιδρυτής των Wikileaks θεωρείται υπεύθυνος   για τη διαρροή του μεγαλύτερου όγκου κρατικών μυστικών των ΗΠΑ στην ιστορία,μετά απο αυτή τών γνωστών ως Pentagon Papers, της δεκαετίας του 1970, μέσω των οποίων ο αμερικανικός λαός έμαθε την αλήθεια για το αμερικανικό πόλεμο στο Βιετνάμ και τα ψέματα που οι κυβερνήσεις της Ουάσινγκτον  του σέρβιραν για χρόνια.
Από τα Wikileaks οι Αμερικανοί και ο υπόλοιπος κόσμος πληροφορήθηκε πως λειτουργούν αυτοκρατορίες όπως οι ΗΠΑ και οι νεροκουβαλητές τους, όπως η Βρετανία, η Σουηδία, η ΕΕ κλπ. – και όλα τα κράτη που αυτοπροβάλλονται ως … «Διεθνή Κοινότητα» ή αλλιώς INTCOM.
Οι αποκαλύψεις των Wikileaks απέδειξαν το μεγάλο χάσμα που υπάρχει ανάμεσα στα λόγια και τις πράξεις αυτών που καθημερινά και με ύφος δημοδιδασκάλου μας διδάσκουν δημοκρατικές πρακτικές, μας διδάσκουν διαφάνεια και ευθυνοδοσία, αυτών που θέλουν να μας εκδημοκρατικοποιήσουν και να μας εκπολιτίσουν. Μιλάμε για εκπροσώπους της Βρετανίας όπως τον Υπουργό Ουίλιαμ Χέιγκ, τον πρωθυπουργό της Σουηδίας Κάρλ Μπίλτ, που κατά τα Wikileaks πρακτόρευε την Ουάσιγκτον στο παρελθόν, μιλάμε για την κυρία Χ. Κλίντον, Υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ που χαρακτήρισε τις αποκαλύψεις των Wikileaks  «επίθεση κατά της Διεθνούς Κοινότητας» (“attack on the International Community”).
Η όποια αυθεντική και όχι υποκριτική Διεθνής Κοινότητα που υπάρχει αναφορικά με το κυνηγητό του Τ.Α. είναι αυτή που εκπροσωπεί η μικρή χώρα του Ισημερινού στην πρεσβεία της οποίας ο Τ.Α. κατέφυγε για προστασία. Και ο κατευθυνόμενος απο τα δυτικά κέντρα εξουσία διεθνής τύπος αλλά και οργανώσεις που προστατεύουν τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ελευθερία του τύπου, όπως η Human Rights Watch και η Committee to Protect Journalists , αντί να υπερασπίζεται τον Ισημερινό και τον Τ.Α. επιτίθεται εναντίον και των δυο με ανοίκειους χαρακτηρισμούς και απύθμενη εμπάθεια, δείγμα πως λειτουργεί η αιμομικτική σχέση ανάμεσα στην εξουσία και τα σοβαροάνη ΜΜΕ. Το κατάντημα της Βρετανίας είναι τέτοιο που απειλεί ακόμα να καταπατήσει την ιερότητα του ασύλου με εισβολή στην πρεσβεία του Ισημερινού στο Λονδίνο. Αυτό ειναι  το αυθεντικό πρόσωπο της INTCOM!
Αυτό που ο μέσος πολίτης δεν γνωρίζει είναι ότι ο Τ.Α. δεν κατηγορείται για τίποτα. Δεν υπάρχει επίσημη κατηγορία εναντίον του, από την Σουηδία για παράδειγμα. Το μόνο που ζητά η Σουηδία είναι να πάρει κατάθεση από τον Τ.Α. αναφορικά με τους ισχυρισμούς περί «βιασμού». Κάτι τέτοιο μπορεί να γίνει στη Βρετανία. Αλλά η Σουηδία αρνείται να το πράξει. Τον θέλει στο έδαφός της ώστε να τον εκδώσει στη συνέχεια στις ΗΠΑ. Μιλάμε για τη Σουηδία του Κάρλ Μπίλτ που μόλις πρόσφατα συνεργαζόταν με τις ΗΠΑ για τις παράνομες απαγωγές Αράβων που αυθαίρετα έστελναν στις φυλακές της Αιγύπτου  για βασανιστήρια και για τις οποίες η Σουηδία, ειδικά, καταδικάστηκε και πλήρωσε αποζημιώσεις σε δυο τουλάχιστον περιπτώσεις. Παρόμοιος κίνδυνος έκδοσης του Τ.Α. στις ΗΠΑ, όπου κατ’ αποκαλύψεις άλλων μυστικών εγγράφων εκκρεμεί το μυστικό ένταλμα σύλληψης του, υφίσταται και στη Βρετανία, που παράμενει ο κατ’ εξοχήν σφογγοκωλάριος των ΗΠΑ στον κόσμο. Και ακριβώς για τους δυο αυτούς λόγους ο μικρός Ισημερινός ύψωσε το ανάστημά του προσφέροντας προστασία σε ένα μαχητή κατά της διεθνούς αδιαφάνειας και αυθαίρεσιας και της διεθνούς διαφθοράς.  Σ’ενα μαχητή και της δικής μας ελευθερίας.
Στην περίπτωση του Τ.Α. το ζητούμενο δεν είναι μόνο η σιωπή του σε μια φυλακή στη Σουηδία ή των ΗΠΑ. Είναι και η παραδειγματική του τιμωρία. Έτσι λειτουργεί ανεξέλεγκτα η εξουσία – όπως η Ιερά Εξέταση του Μεσαίωνα. Με τον παραδειγματισμό και την  κατατρομοκράτιση των υπολοίπων. Ετσι με τη μεθόδο αυτη  εμείς οι πολλοί (hoi polloi της αρχαιότητας), οι πληβείοι, δηλαδή, να δεχόμαστε αδιαμαρτύρητα χωρίς έλεγχο και μάλιστα με ευχαρίστηση, τα ανοσιουργήματα της κάθε εξουσίας, του κάθε εξουσιαστή του κάθε χαρτογιακά και τον κάθε γραφειοκράτη.
Ο Τζούλιαν Άσσαντζ δεν είναι απλά ένας ικέτης που ζητά προστασία. Είναι ο πραγματικός εκπρόσωπος μιας αυθεντικής κοινωνίας των πολιτών (όχι κολλητών) που απαιτούν διαφάνεια και ευθυνοδοσία,  προαπαιτούμενο κάθε δημοκρατικής, δηλαδή ανοικτής κοινωνίας
 Εάν σε Κύπρο και Ελλάδα βρισκόμαστε στο σημερινό κατάντημα είναι διότι επιτρέψαμε να κυριαρχήσουν στον τόπο η αδιαφάνεια και η ανευθυνοδοσία σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας, αρχίζοντας από την κυβερνητική εξουσία. Και όχι μόνο. Όταν εμφανίζονται περιπτώσεις  όπως του Τζούλιαν Άσσαντζ (και του φερόμενου ως συνεργάτη του, Αμερικανού στρατιώτη Μάνινγκ (που βρίσκεται σε απομόνωση με την κατηγορία της προδοσίας) ένας συρφετός σοβαροφανών δημοσιογράφων και ΜΜΕ αναπαράγουν την κρατική προπαγάνδα που τον θέλουν «τρομοκράτη», «σεξομανή» κλπ. Αυτή ειναι μια πασίγνωστη και αποτελεσματική μέθοδος κατασυκοφάντησης. Προσωποποιούν δηλαδή ένα ζήτημα διεθνούς σημασίας και εμβέλειας, τις προεκτάσεις του οποίου  βιώνουμε όλοι μας καθημερινά, χωρίς να τις σχετίζουμε με τον Τζούλιαν Άσσαντζ, ένα σημαιοφόρο μπροστάρη για ευθυνοδοσία και διαφάνεια τον οποίο η ΙΝTCOM κυνηγά παντού σαν την άδικη κατάρα.
Υ.Γ. Για το δυτικό δημοσιογραφικό κατεστημένο ο Τ.Α. και οι συνεργάτες του εχουν ήδη πάρει την απόλυτη εκδίκηση. Οι αποκαλύψεις των Wikileaks είναι τέτoιου όγκου βάθους και βαρύτητας, που όλοι μαζί χίλια χρόνια τούρκικα να  εργάζονται δέν πρόκειται να δούν τη σκόνη τους.