Δεν πρόκειται για οικονομικές διαπραγματεύσεις αλλά για γεωπολιτικό παιχνίδι

Το ΥΠΟΙΚ της Γερμανίας με non paper που απέστειλε στην ελληνική κυβέρνηση, «πρότεινε» στην ουσία:

• διορισμό ξένου επιτρόπου-ύπατου αρμοστή
• κλειστό λογαριασμό με εξωτερική διαχείριση, προκειμένου να εξασφαλιστεί, πως οι πόροι του προγράμματος θα χρησιμοποιηθούν αποκλειστικά για την αποπληρωμή του χρέους (0 ρευστότητα στην αγορά και μηδενική ανάπτυξη δηλαδή)
• περικοπές δαπανών
• εξωτερική εποπτεία του δημόσιου δανεισμού
• υποχρεωτική εξωτερική βοήθεια σε ό,τι αφορά τεχνικά ζητήματα, προκειμένου να βελτιωθεί δήθεν η διοικητική δομή του κράτους
• νέες περικοπές, αν η Ελλάδα παρεκκλίνει από τους αναθεωρημένους στόχους για το έλλειμμα.
• η Task Force να διορίζει άτομα σε θέσεις κλειδιά και τέλος…
• το πρόγραμμα να συνοδευτεί, υποτίθεται, με αναπτυξιακά μέτρα και ενίσχυση της απασχόλησης, μάλλον όπως τα φαντάζονται οι Γερμανοί (δημιουργία ΕΟΖ, φορολογικοί παράδεισοι για γερμανικές επενδύσεις).

Κάποιοι κατάλαβαν έστω και αργά ότι είμαστε προτεκτοράτο που επιτρέπουμε στον κάθε λογής πολιτικάντη και «οικονομικολογίσκο», ακόμα και την ύστατη στιγμή που ο λαός είναι στα όριά του, να «προτείνει» ενίσχυση της λιτότητας με δήθεν αναπτυξιακές προτάσεις. Είναι προφανές ότι δεν υπάρχουν οικονομικοί λόγοι να εφαρμοστούν τα προαναφερθέντα, παρά εξυπηρετούν μόνο τα γεωπολιτικά συμφέροντα της Γερμανίας.

Ευτυχώς δηλαδή που υπάρχει η κόντρα ΔΝΤ-Γερμανίας και καθυστερούν καταστάσεις. Εν τω μεταξύ το Δ.Ν.Τ. δηλώνει άγνοια για συμφωνία με την κυβέρνηση, παρ’ όλες τις διαβεβαιώσεις Στουρνάρα, διαμηνύοντας ότι οι διαπραγματεύσεις συνεχίζονται.

Τραγική λοιπόν η κατάσταση με δηλώσεις για συμφωνία να μην επιβεβαιώνονται, λίστες που χάνονται, Γερμανούς να μην αλλάζουν ρότα, μια κυβέρνηση αποτελούμενη από 3 κόμματα, χαμένα στο διάστημα και μια αντιπολίτευση χωρίς αντί-προτάσεις. Μάλλον γι’ αυτό ο Αντώνης Σαμαράς είχε δηλώσει ότι δεν μπορεί να φανταστεί τι θα γίνει εάν δεν κρατήσει το τιμόνι.

Κανείς όμως δεν σκέφτηκε να πει δυο κουβέντες για το 1.000.000 ανέργους του ιδιωτικού τομέα και το μισό εκατομμύριο επιχειρηματίες και ελεύθερους επαγγελματίες που δεν αντέχουν άλλο. Αν χαθεί ο ιδιωτικός τομέας μαζί του θα πέσει και ο Δημόσιος. Αυτό είναι τετελεσμένο.

Μόνο εφόσον κινηθούμε πολυδιάστατα θα αποφύγουμε μονόπλευρες «λύσεις» στο πρόβλημα που έχει προκύψει στην χώρα και μόνο τυχαία δεν δημιουργήθηκε. Δεν πρόκεiται για οικονομικές διαπραγματεύσεις αλλά πρωτίστως για γεωπολιτικό παιχνίδι.

ΠΥΓΜΗ.gr