H θάλασσα που δικαιούται η Τουρκία στην Μεσόγειο, βάσει της UNCLOS, την δείχνει καθαρά ο επίσημος αμερικανικός χάρτης.
ΤΟ ΚΑΣΤΕΛΟΡΙΖΟ ΤΟΥ ΤΣΙΠΡΑ
Και ξαφνικά ήρθε η βόμβα του συνταγματολόγου Γιώργου Κατρούγκαλου στο τουρκικό πρακτορείο http://Ανατολού Διαβάστε την προσεκτικά:
«Πώς μπορεί κάποιος να αποκλείσει από αυτή την περιοχή την Τουρκία, η οποία έχει τόσα χιλιόμετρα ακτή στη Μεσόγειο. Κανείς δεν ισχυρίζεται το αντίθετο από αυτό».
Μας εκπλήσσει το γεγονός ότι ο Έλληνας ΥΠΕΞ φαίνεται να αγνοεί ότι τη θάλασσα που δικαιούται η Τουρκία στην Μεσόγειο, βάσει της UNCLOS, δείχνει καθαρά ο επόμενος αμερικανικός χάρτης.
Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΣΤΗΝ ΜΕΣΟΓΕΙΟ
Πηγή: Global Marine Boundaries Data Base, General Dynamics, Herndon, Virginia, USA
Μετά από αυτή την δήλωση του Έλληνα ΥΠΕΞ, περιμέναμε με αγωνία την συνάντησή του με τον υπουργό της Τουρκίας Μεβλούτ Τσαβούσογλου στην Αττάλεια της Τουρκίας για να ακούσουμε τις δηλώσεις των δύο υπουργών που δεν άργησαν να έρθουν.
Πρώτος ο κ. Κατρούγκαλος ανέφερε:
«Στο θέμα της ενέργειας εμείς έχουμε υπερασπιστεί το αυτονόητο δικαίωμα της Κύπρου να διαχειρίζεται τους πόρους της ΑΟΖ της προς όφελος και των δύο κοινοτήτων του νησιού. Είναι προφανές όμως ότι στην ανατολική Μεσόγειο και η Τουρκία έχει δικαιώματα που της αναγνωρίζει το δίκαιο της θάλασσας, που εμείς κατεξοχήν θέλουμε να ισχύει και να διέπει τις μεταξύ μας διαφορές».
Στην συνέχεια ο κύριος Τσαβούσογλου δήλωσε:
«Συζητήσαμε και για τους υδρογονάνθρακες ο κ. Κατρούγκαλος είπε ότι δεν θα πρέπει να αποκλειστεί η Τουρκία και ευχαριστούμε. Κανένα πρότζεκτ στο οποίο δεν περιλαμβάνεται η Τουρκία δεν είναι ρεαλιστικό. Η Τουρκία έχει δικαιώματα που πηγάζουν από το διεθνές δίκαιο, δεν μπορούν να φτάσουν κάπου αποκλείοντας την Τουρκία».
Ο κ. Τσαβούσογλου είπε ακόμη ότι:
«η Τουρκία είναι έτοιμη για κάθε συνεργασία στη Μεσόγειο, στα θέματα ενέργειας και οικονομίας. Δεν έχουμε δισταγμούς επ’ αυτού, στο πλαίσιο του Διεθνούς Δικαίου και με τρόπο που θα διασφαλίζονται τα δικαιώματα όλων αλλά και προς όφελος όλων, είμαστε έτοιμοι για κάθε μορφής συνεργασία. Υπό την προϋπόθεση της προστασίας των δικαιωμάτων όλων όπως και των Τουρκοκυπρίων».
Κανείς δεν αρνείται ότι η Τουρκία έχει δικαιώματα στις θάλασσές της αλλά όχι στις θάλασσες άλλων κρατών.
Το κύριο πρόβλημα της Ελλάδας στην ελληνοτουρκική διένεξη είναι ξεκάθαρα η στάση των Ηνωμένων Πολιτειών, που δεν έχει αλλάξει καθόλου τα τελευταία 30 χρόνια. Οι Αμερικανοί, από την εποχή του Ανδρέα Παπανδρέου μέχρι σήμερα, παίζουν το ίδιο βιολί, προτρέποντας τις ελληνικές κυβερνήσεις να μην προχωρήσουν σε μια μονομερή ανακήρυξη ΑΟΖ, χωρίς να συμφωνήσουν πρώτα με την Τουρκία, αγνοώντας ότι η ανακήρυξη ΑΟΖ είναι, πάντα, μια μονομερής πράξη, όπως ακριβώς έπραξαν και οι ίδιοι το 1983.
Πρέπει εδώ να υπενθυμίσουμε στον κ. Κατρούγκαλο τι είχε δηλώσει ο Αλέξης Τσίπρας στην Ουάσιγκτον στις 23 Ιανουαρίου 2013, δυο χρόνια πριν γίνει πρωθυπουργός:
«Στα πλαίσια του Διεθνούς Δικαίου η Ελλάδα δεν πρόκειται και δεν πρέπει να διαπραγματευθεί με κανέναν το δικαίωμά της στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη και μάλιστα πιστεύουμε ότι αυτό το δικαίωμα, το αναφαίρετο δικαίωμα, πρέπει να υποστηριχθεί και από την πλευρά των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής».
Φαίνεται πλέον ότι όλα άλλαξαν για τα εθνικά μας θέματα την ημέρα που ο Έλληνας πρωθυπουργός επισκέφτηκε τον Πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο τον Οκτώβριο του 2017. Τότε ο κ. Τραμπ ζήτησε από τον κ. Τσίπρα να προετοιμάσει το έδαφος για να επιλυθούν τρία βασικά θέματα που απασχολούν στην περιοχή μας όχι μόνο την Ελλάδα και τις ΗΠΑ.
Αυτά ήταν το «μακεδονικό», η ελληνοτουρκική θαλάσσια διαφορά και το Κυπριακό. Ο αριστερός Αλέξης Τσίπρας με την βοήθεια του δεξιού Ντόναλντ Τραμπ φαίνεται ότι επέστρεψε στην Αθήνα αποφασισμένος να επιλύσει και τα τρία, πριν την λήξη της θητείας του, χωρίς να γνωρίζουμε τι ανταλλάγματα ζήτησε και πήρε για αυτή την στάση του.
Έλυσε το πρώτο με την δημιουργία της «Βόρειας Μακεδονίας» και τώρα ετοιμάζεται να λύσει το δεύτερο. Η αμερικανική στάση και θέση δεν έχει αλλάξει μέχρι σήμερα και συνοψίζεται στην προτροπή να τα «βρούνε» οι πολύτιμοι σύμμαχοί τους στην ανατολική Μεσόγειο. Δεν τολμώ ούτε καν να σκεφτώ ποιες παρακαταθήκες άφησε ο Νίκος Κοτζιάς για την επίλυση του τρίτου ζητήματος, του Κυπριακού.
Είναι αξιοσημείωτο ότι η αμερικανική θέση δεν έχει αλλάξει από τις 27 Ιουλίου 2011, όταν ο τότε βοηθός υπουργός Εξωτερικών Φίλιπ Γκόρντον, ο οποίος, σε συνάντησή του με δημοσιογράφους στην Αθήνα, έκανε μια απαράδεκτη δήλωση, που για τους Αμερικανούς ισχύει μέχρι και σήμερα:
«Πιστεύω ότι είναι σημαντικό να αποφεύγονται μονομερή βήματα. Οι Ηνωμένες Πολιτείες αναγνωρίζουν τα δικαιώματα των χωρών για την ανακήρυξη αποκλειστικών οικονομικών ζωνών, αλλά… δεν νομίζουμε ότι θα ήταν προς το συμφέρον της Ελλάδος να το πράξει χωρίς πλήρη συνεργασία με τους γείτονές της, της Τουρκίας συμπεριλαμβανομένης».
Αυτή την περίοδο παρατηρείται μια αυξημένη κινητικότητα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, ώστε να ικανοποιηθεί η επιθυμία των Αμερικανών να λυθεί η ελληνοτουρκική διαφορά στις θάλασσες με τον προσφιλή τρόπο της Ουάσιγκτον της συνεκμετάλλευσης ή τον νέο τρόπο της συνδιαχείρισης.
Δεν απαιτείται μια υψηλού επιπέδου γεωπολιτική ανάλυση της ανατολικής Μεσογείου. Τα πράγματα είναι πολύ απλά. Οι θάλασσες της Τουρκίας δεν διαθέτουν υδρογονάνθρακες! Γι’ αυτό για πολλά χρόνια τώρα οι Τούρκοι προσπαθούν να αρπάξουν θάλασσες από την Κύπρο και την Ελλάδα.
Από το 1922 οι Τούρκοι πάντοτε θεωρούσαν ότι είχαν μεγάλες ακτές, αλλά δεν διέθεταν μεγάλη θάλασσα και μετά το 1982 συνειδητοποίησαν ότι η θάλασσά τους περιορίστηκε και άλλο. Εκείνη την χρονιά, με την UNCLOS θεμελιώθηκε η νέα έννοια του Δικαίου της Θάλασσας, η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ), που περιόριζε και άλλο την θάλασσά τους στην Ανατολική Μεσόγειο. Έτσι άρχισαν έναν επικίνδυνο ρητορικό πόλεμο, εκτός δύο θερμών εξαιρέσεων (1987 και 1996), αλλά από το 2018 άρχισαν να προβάλουν και παρανοϊκές απαιτήσεις που σίγουρα θα συνεχιστούν και στο μέλλον.
Οι Αμερικανοί το γνωρίζουν αυτό και θέλουν να βοηθήσουν την Τουρκία πριν κάνει μια στραβή και στραφεί προς την Ρωσία.
Είμαι της γνώμης ότι οι Αμερικανοί θέλουν να λύσουν άμεσα την ελληνοτουρκική διαφορά και πιστεύουν ότι ο Αλέξης Τσίπρας θα τα καταφέρει. Οι Αμερικανοί χρησιμοποίησαν την λέξη «συνεκμετάλλευση» για πρώτη φορά το 1975. Οι ΗΠΑ ζήτησαν τότε από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή να ξεκινήσει συνομιλίες για συνεκμετάλλευση του Αιγαίου, αλλά αυτός αρνήθηκε να το πράξει, μια στάση που ενόχλησε πολύ τους Αμερικανούς τότε. Αργότερα, οι Αμερικανοί ζήτησαν το ίδιο από τον Ανδρέα Παπανδρέου αλλά και αυτός αρνήθηκε. Είναι προφανές ότι ορισμένα σενάρια επανέρχονται και μια και ο Αλέξης Τσίπρας δεν είναι ούτε Κωνσταντίνος Καραμανλής αλλά ούτε και Ανδρέας Παπανδρέου, φοβούμαι ότι δεν θα έχει πρόβλημα να δεχθεί αυτή την πρόταση των Αμερικανών φίλων του.
Οι Αμερικανοί, μέχρι πρόσφατα, ζητούσαν συνεκμετάλλευση σε περιοχές που οι ΑΟΖ Ελλάδας και Τουρκίας συνορεύουν, κάτι που μοιάζει με λογική πρόταση, αλλά τώρα φαίνεται ότι ζητούν συνδιαχείριση κάτι που αποτελεί, για να μη χρησιμοποιήσω κάποια άλλη λέξη, παγκόσμια πρωτοτυπία. Συνδιαχείριση σημαίνει μοιρασιά του πλούτου των θαλασσών ανεξάρτητα που βρίσκονται αυτοί οι υδρογονάνθρακες και η αλιεία στο τρίγωνο μεταξύ Καστελόριζου-Κύπρου-Κρήτης. Φαίνεται επίσης ότι οι Τούρκοι επιθυμούν να έχουν θαλάσσια σύνορα με την Αίγυπτο αλλά δεν γνωρίζω εάν οι Αμερικανοί συμφωνούν.
Εάν όντως οι Τούρκοι σέβονται το Δίκαιο της Θάλασσας μπορούν εύκολα να το αποδείξουν προσφεύγοντας στο Διεθνές Δικαστήριο Διαιτησίας στην Χάγη. Αυτές οι ατέρμονες διερευνητικές επαφές πρέπει να στα σταματήσουν. Ποιος Έλληνας διπλωμάτης θα δώσει ελληνική θάλασσα στην Τουρκία;
Η Μοναδική Λύση: Χάγη
Όπως έχω ξαναγράψει, ο μόνος τρόπος για να εξουδετερώσει η Ελλάδα τα σχέδια του Ερντογάν είναι, άμεσα και πριν είναι πολύ αργά, να προβεί σε οριοθέτηση της ΑΟΖ της με αυτή της Αιγύπτου βάσει της μέσης γραμμής ,σύμφωνα με τις προβλέψεις της UNCLOS, που θα δίνει πλήρη επήρεια στην νήσο Στρογγύλη, με αποτέλεσμα η Τουρκία να μην έχει θαλάσσια σύνορα με την Αίγυπτο.
Βέβαια, η Τουρκία θα αντιδράσει και θα ζητήσει την παρέμβαση του Δικαστηρίου της Χάγης και όχι του Διεθνούς Δικαστηρίου του Δίκαιου της Θάλασσας που εδρεύει στο Αμβούργο, αφού δεν είναι μέλος της UNCLOS. Η Άγκυρα θα προσπαθήσει να πείσει την Χάγη ότι το σημείο οριοθέτησης ανάμεσα σε Ελλάδα και Αίγυπτο παραβιάζει τους κανόνες του Δικαίου της Θάλασσας και θα ζητήσει θαλάσσια σύνορα με την Αίγυπτο υποστηρίζοντας ότι η ελληνοαιγυπτιακή οριοθέτηση έπρεπε να γίνει βάσει της ευθυδικίας (equity) και όχι της μέσης γραμμής. Η Ελλάδα θα πρέπει να απορρίψει αυτή τη θέση της Τουρκίας τονίζοντας ότι θα δεχτεί την παρέμβαση του Δικαστηρίου της Χάγης, μόνο εάν η Τουρκία αποδεχτεί την οριοθέτηση ολόκληρης της μεταξύ τους θάλασσας.
Εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες θέλουν να θεωρούνται πραγματικοί φίλοι της Ελλάδας πρέπει να ζητήσουν από την Άγκυρα την άμεση προσφυγή στην Χάγη.
Επίλογος
Η ιστορία του ελληνισμού είναι συνυφασμένη με τη θάλασσα αλλά οι τελευταίες ελληνικές κυβερνήσεις φαίνεται να την αγνοούν αφήνοντας τους Κύπριους, τους Ισραηλινούς και τους Αιγύπτιους να αξιοποιούν μόνοι τους τα νερά της ανατολική Μεσογείου. Το φάντασμα της ΑΟΖ θα στοιχειώσει, εάν δεν ξυπνήσουμε σύντομα. Ακούγεται μονότονο ότι η παγκόσμια κοινότητα ασχολείται, με αυξανόμενο ενδιαφέρον, με το θέμα της ΑΟΖ, ενώ εμείς συνεχίζουμε να κοιμόμαστε τον ύπνο του δικαίου.
Μας έχουν περικυκλώσει οι υδρογονάνθρακες στην ανατολική Μεσόγειο και εμείς χαζεύουμε τους Κύπριους, τους Αιγύπτιους και τους Ισραηλινούς που τους εκμεταλλεύονται. Εάν οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν έδειχναν μια αντιπάθεια στην έννοια της ΑΟΖ και την είχαν ανακηρύξει στην αρχή του 21ου αιώνα, ίσως η Ελλάδα θα απέφευγε την οικονομική τραγωδία των τελευταίων 10 ετών ή τουλάχιστον να ελαφρύνει το βάρος της κρίσης. Η εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων που βρίσκονται στα βάθη των θαλασσών μας είναι η πιο σημαντική επένδυση της Ελλάδας που θα οδηγήσει σε μια πραγματική ανάπτυξη. Μπορεί οι αριθμοί του Αντώνη Φώσκολου να φαίνονται αστρονομικοί αλλά δεν θα μάθουμε ποτέ την αλήθεια, εάν δεν αρχίσουμε την εξερεύνηση για τον ενεργειακό πλούτο που κρύβουν ιδιαίτερα οι περιοχές στα νότια της Κρήτης. Τώρα όμως διαφαίνεται ότι ακολουθείται μια επιπόλαια και επικίνδυνη πολιτική με απώτερο σκοπό να μοιράσουμε τους υδρογονάνθρακές μας στην ανατολική Μεσόγειο με την Τουρκία. Αν συνεχίσουμε σε αυτό τον ολισθηρό δρόμο, δεν θα μας εκπλήξει, εάν σε επόμενη φάση συμπεριληφθεί και το Ιόνιο Πέλαγος!
Πηγή: alltimeclassic
ΖΗΝΩΝ ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ
Υ.Γ.
Τον Φεβρουάριο του 2012, Η ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΕΝΩΣΗ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΩΝ ΨΥΧΙΑΤΡΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ έκανε συνέδριο στο ξενοδοχείο Divani Caravel με θέμα: «ΤΗΝ ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ». Η δημοσιογράφος του «Βήματος» Ελευθερία Κόλλια έγραψε τότε ένα άρθρο με τίτλο «Η Βουλή στο ντιβάνι του ψυχιάτρου». Το άρθρο έχει περιέργως αποσυρθεί από την ιστοσελίδα του «Βήματος» και μπορεί να το βρει κανείς μόνο αναδημοσιευμένο σε άλλες ιστοσελίδες.
Η επιστημονική ψυχιατρική επιτροπή ΑΠΟΤΕΛΟΥΜΕΝΗ ΑΠΟ 160 ΕΓΚΡΙΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΨΥΧΙΑΤΡΟΥΣ κατέληξε ομόφωνα ότι: "οι έλληνες πολιτικοί έπασχαν και πάσχουν από σοβαρές ψυχικές διαταραχές". Η επίσημη διάγνωση των Ελλήνων ψυχιάτρων διαπίστωσε ότι τα ψυχοπνευματικά χαρακτηριστικά των εκπροσώπων της πολιτικής ζωής στην Ελλάδα είναι: «Παθολογικός ναρκισσισμός, διγλωσσία, αλαζονεία, ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑΤΙΚΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ. Τα χαρακτηριστικά αυτά γεννούν ερωτήματα για την ψυχική και την πνευματική συγκρότησή των ελλήνων πολιτικών». «Οι έλληνες πολιτικοί εμφανίζονται ψυχικά διαταραγμένοι και έχουν λόγο και συμπεριφορές με χαρακτηριστικά από το φάσμα της ψυχοπαθολογίας, ικανές πολλές φορές να πείσουν τους ειδικούς ότι ΧΡΗΖΟΥΝ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗΣ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗΣ».
«Πολλοί πολιτικοί θεωρούν ότι είναι υπεράνω του νόμου, πιστεύουν ότι οι δικαστικές αποφάσεις δεν τους αφορούν, έχουν παραλήρημα και ζουν στο δικό τους φανταστικό κόσμο. Οι υποσχέσεις τους είναι προϊόν ψεύδους ή λαθεμένης εκτίμησης της πραγματικότητας. Μπερδεύουν την πραγματικότητα με το ψέμα και ζουν σε μια κατάσταση που δεν είναι απολύτως ρεαλιστική. Συχνά ο λόγος τους προσομοιάζει με το παραλήρημα ενός ΨΥΧΩΣΙΚΟΥ. Θυμίζουν έναν διαταραγμένο ΜΑΚΙΑΒΕΛΙ. Παίζουν το θέατρο του παραλόγου και στο τέλος το πιστεύουν και οι ίδιοι». «Η γλώσσα που χρησιμοποιούν οι πολιτικοί δεν αποτυπώνει μόνο την ψυχική τους κατάσταση, αλλά αποτελεί και ένα μέσο εξαπάτησης της κοινωνίας. Αποφασίζουν σαν Θεοί ποιός θα ζήσει και ποιός θα πεθάνει. Άλλα λένε στα προεκλογικά τους προγράμματα και άλλα πράττουν όταν βγουν στη κυβέρνηση. ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΤΑ ΨΕΜΜΑΤΑ ΠΟΥ ΛΕΝΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΚΑΝΕΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΥΣ».
Οι ΨΥΧΙΑΤΡΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ διέγνωσαν αυτήν την ΨΥΧΙΚΗ ΚΛΙΝΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ από την απλή μακροσκοπική εξέταση, που έχουμε όλοι μας από τα ΜΜΕ. Φανταστείτε ΝΑ ΕΞΕΤΑΖΑΝ ΚΑΙ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ τους συγκεκριμένους πολιτικούς, στην πολυθρόνα του ψυχιατρικού ιατρείου τους, τι ευρήματα θα ανακάλυπταν. ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΕΩΣ ΠΟΤΕ ΘΑ ΤΟΥΣ ΑΝΕΧΟΜΑΣΤΕ; Ορισμένοι ψυχίατροι ήταν κατηγορηματικοί: «Αφού δεν μπορούμε να τους κλείσουμε σε ψυχιατρεία, τουλάχιστον να μην τους ψηφίζουμε».
Για ορισμένους πολιτικούς είπαν:
ΣΑΜΑΡΑΣ: «Ανεσταλμένη υστερική προσωπικότητα. Μπορεί να γίνει καταστροφικός. Υπερβολική αυτοπεποίθηση με απαξίωση των αντίθετων απόψεων, πλην της δικής του, με αποτέλεσμα την αλλοιωμένη αντίληψη της πραγματικότητας. Δεν πολυσκέφτεται τις συνέπειες των πράξεών του».
ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: «Υστερική προσωπικότητα, θέλει να είναι πάντα στο προσκήνιο. Υπέρμετρη φιλοδοξία με μικρή περίσκεψη. Αδικαιολόγητο αίσθημα υπεροχής με υπεροψία και ναρκισσισμό».
ΚΟΥΒΕΛΗΣ: «Χαρακτηριστική ψυχαναγκαστική προσωπικότητα. Εμμένει στους τύπους. Δεν έχει φαντασία».
ΤΣΙΠΡΑΣ: «Υστερική προσωπικότητα με ναρκισσιστικά στοιχεία. Χωρίς εσωτερική αυτοσυγκράτηση».
ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑΣ: «Ψυχαναγκαστική προσωπικότητα».
ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: «Πάσχει από το σύνδρομο της αγονιμοποίητης νύφης. Ψυχικά βρίσκεται καθηλωμένη στην περίοδο προδοσίας της οικογένειας Μητσοτάκη από τον Αντώνη Σαμαρά».
ΠΑΓΚΑΛΟΣ: «Ψυχικά συμπτώματα του συνδρόμου της ύβρεως».
ΚΑΝΕΛΛΗ: «Άτομο υπερθυμικό, με υπερχειλίζοντα συναισθηματικό κόσμο. Περίπλοκη ψυχολογική περίπτωση».
ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: «Μοναχικό άτομο που διέπεται από το πριγκηπικό σύνδρομο».
ΑΝΔΡΟΥΛΑΚΗΣ: «Διεκδικεί τον ρόλο του σοφού, για τον κρύβει από τον εαυτό του, το άγχος επιβεβαίωσης».
ΚΟΥΛΟΥΡΗΣ: «Ανοργάνωτη προσωπικότητα. Ο λόγος του είναι ανερμάτιστος, με έντονο συναισθηματισμό αλλά και θράσος, μοιάζει να μην έχει την αίσθηση του δικαίου και της νομιμότητας».
ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ: «Μεταφορές, αλληγορίες, απαγγελία Καβάφη, επίκληση των Beatles στις 2 τα ξημερώματα. Επικοινωνιακά τερτίπια ρηχής προσωπικότητας».
ΧΡΥΣΟΧΟΪΔΗΣ: «Ανευθυνότητα, ψυχική ανωριμότητα και έλλειψη ορίων».
Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ΚΑΙ Ο ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ. ΔΥΟ ΕΛΛΗΝΕΣ ΨΥΧΑΣΘΕΝΕΙΣ.
Άρθρο του Νικόλαου Λάου
Η κυβέρνηση Τσίπρα είναι τραγική, τόσο για τον εαυτό της όσο και για την ελληνική κοινωνία. Ο κ. Αλέξης Τσίπρας έγινε πρωθυπουργός με μια μοιραία ανεπάρκεια και μια μοιραία αποστολή. Η μοιραία ανεπάρκειά του έγκειται στο γεγονός ότι ο ίδιος και το στρατηγικό επιτελείο του χαρακτηρίζονταν από μείζονες αυταπάτες και ναρκισσισμό. Οι αυταπάτες και ο ναρκισσισμός τους έγιναν ακόμη βαρύτερα νοσήματα όταν η διεθνής υπερδομή της Ευρωζώνης και των άλλων ευρωατλαντικών θεσμών διεξήγαν μεθοδευμένες ψυχολογικές επιχειρήσεις χειραγώγησης του «συστήματος Τσίπρα».
Φαντασθείτε τι μπορεί να συμβεί στον ψυχισμό ενός ανθρώπου που δεν έχει επαρκή ωριμότητα ούτε επαρκή υπαρξιακή θεμελίωση όταν τον πάρουν από τη στάση του λεωφορείου, λόγου χάριν, και τον κάνουν υπουργό και μάλιστα εταίρο των υπουργών της Ευρώπης σε κοινούς θεσμούς…εν ολίγοις, «την ψωνίζει» και «πετάει στα σύννεφα».
Επιπλέον, ο κ. Τσίπρας και το επιτελείο του υπέστησαν και διάφορα «σκωτσέζικα ντουζ», οπότε αποσταθεροποιήθηκαν ψυχικά ακόμη περισσότερο κι έτσι, την ώρα που η ευρωατλαντική υπερδομή τους «δουλεύει» και τους «παίζει», αυτοί φαντασιώνονται ότι θα φέρουν τον αριστερό μετασχηματισμό, όχι μόνο της Ελλάδας, αλλά και της Ευρώπης, «από μέσα» μάλιστα…
Πέρα από την προαναφερθείσα μοιραία ανεπάρκεια, η κυβέρνηση Τσίπρα έχει αρχήθεν και μια μοιραία αποστολή: να διασώσει τον κρατισμό και γενικώς τον πατερναλισμό που χαρακτηρίζουν το νεοελληνικό κατεστημένο και, στο πλαίσιο της μεταπολίτευσης, είχαν ως κύριους πολιτικούς εκπροσώπους και θεματοφύλακές τους τον Καραμανλισμό, τον Παπανδρεϊσμό και τον γραφειοκρατικό ρασιοναλισμό της κυβέρνησης Σημίτη και ως κύριους επιχειρηματικούς εκπροσώπους και θεματοφύλακές τους είχαν το σύστημα ARAMCO και ορισμένα καρτέλ κατασκευαστών, εκδοτών και τραπεζιτών (που αναδείχθηκαν ως τραπεζίτες κυρίως μέσα από ξέπλυμα μαύρου χρήματος της χώρας και της ευρύτερης περιοχής).
Εξ ου και η σημειολογικά και πολιτικά σημαντική απόφαση του κ. Τσίπρα να προτείνει ως πρόεδρο Δημοκρατίας τον κ. Παυλόπουλο, μια εμβληματική μορφή του συστήματος της μεταπολίτευσης που κάνει ομιλίες επιπέδου Συμβολικής Στοάς για μαθητές (κι εγώ Τέκτων είμαι αδελφέ και Εξοχότατε Πρόεδρε κ. Παυλόπουλε, δεν ανέφερα τη Συμβολική Στοά για κακό)… Εξίσου σημαντικό, σημειολογικά και πολιτικά, είναι το γεγονός ότι το δημοσιογραφικό συγκρότημα του «Αυριανισμού», δηλαδή ο όμιλος των Αδελφών Κουρή (ενισχυμένος και με Βαρδινογιαννικά στοιχεία) υποστηρίζει (για όσον χρόνο «τρέχει» αυτό το project) τον κ. Τσίπρα…
Στην ψυχανάλυση, η ωρίμανση, η ψυχική ενηλικίωση, του ανθρώπου συνδέεται με μια συμβολική δολοφονία: ο ωριμάζων ψυχικά άνθρωπος σκοτώνει, συμβολικά, τους γονείς ως πηγές απόλυτης αυθεντίας και χειραγώγησης και αναλαμβάνει το προσωπικό βάρος της ύπαρξής του, οπότε πλέον, ελεύθερος και ώριμος, μπορεί να αναστήσει, συμβολικά, τους γονείς του σε ένα ανώτερο επίπεδο συνείδησης, συνδεόμενος πλέον μαζί τους με μια ώριμη, ενήλικη αγάπη. Αντίστοιχα, μια κοινωνία, για να ωριμάσει, χρειάζεται να σκοτώσει, συμβολικά, τους πολιτικούς άρχοντες που λειτουργούν πατερναλιστικά για να τους αναστήσει εν συνεχεία, συμβολικά, ως θεματοφύλακες και προστάτες των αξιών επί των οποίων συγκροτείται η κοινωνία και εδράζεται η ελευθερία του ατόμου.
Ο κ. Τσίπρας, μετά από την αποτυχία του συστήματος της μεταπολίτευσης, δεν ήλθε ως λυτρωτικός πολιτικός πατροκτόνος (ώστε να επιλύσει τα συμπλέγματα Οιδίποδα και Ηλέκτρας και το σύνδρομο της Στοκχόλμης, από τα οποία πάσχει μεγάλο μέρος του ελληνικού εκλογικού σώματος), αλλά ήλθε (ή μάλλον ενέσκηψε) ως αφελής, έστω καλοπροαίρετος, νάρκισσος και αδύναμος διαχειριστής της παρακμής και πτώσης του νεοελληνικού κράτους. Τραγική η μοίρα του κ. Τσίπρα. Ενώ έπρεπε να αναλάβει το βάρος της αναγκαίας συμβολικής δολοφονίας του συστήματος της μεταπολίτευσης (ώστε το νοσούν μέρος του ελληνικού εκλογικού σώματος να επιλύσει δημιουργικά τα συμπλέγματα Οιδίποδα και Ηλέκτρας και να υπερβεί το σύνδρομο της Στοκχόλμης), ο κ. Τσίπρας κατέληξε να γίνει προστατευτικό κέλυφος αυτού του του συστήματος. Μάλιστα, ο κ. Τσίπρας, όχι μόνο υπερασπίζεται ουσιαστικά το σύστημα της μεταπολίτευσης και του δίδει νέα ζωτική ενέργεια (όση μπορεί), αλλά και επιχειρεί να διασώσει τους θεμελιώδεις μύθους του κρατισμού και του σοσιαλισμού. Γι’ αυτό, ο κ. Τσίπρας κατέστη ο κατεξοχήν εκπρόσωπος του πολιτικού πατερναλισμού που πρέπει να υποστεί τη συμβολική δολοφονία, με τελικό σκοπό να γκρεμιστούν οι μύθοι του κρατισμού και του σοσιαλισμού, προκειμένου να ωριμάσει και να ενηλικιωθεί ψυχικά η ελληνική κοινωνία.
ΤΟ ΚΑΣΤΕΛΟΡΙΖΟ ΤΟΥ ΤΣΙΠΡΑ
Και ξαφνικά ήρθε η βόμβα του συνταγματολόγου Γιώργου Κατρούγκαλου στο τουρκικό πρακτορείο http://Ανατολού Διαβάστε την προσεκτικά:
«Πώς μπορεί κάποιος να αποκλείσει από αυτή την περιοχή την Τουρκία, η οποία έχει τόσα χιλιόμετρα ακτή στη Μεσόγειο. Κανείς δεν ισχυρίζεται το αντίθετο από αυτό».
Μας εκπλήσσει το γεγονός ότι ο Έλληνας ΥΠΕΞ φαίνεται να αγνοεί ότι τη θάλασσα που δικαιούται η Τουρκία στην Μεσόγειο, βάσει της UNCLOS, δείχνει καθαρά ο επόμενος αμερικανικός χάρτης.
Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΣΤΗΝ ΜΕΣΟΓΕΙΟ
Πηγή: Global Marine Boundaries Data Base, General Dynamics, Herndon, Virginia, USA
Μετά από αυτή την δήλωση του Έλληνα ΥΠΕΞ, περιμέναμε με αγωνία την συνάντησή του με τον υπουργό της Τουρκίας Μεβλούτ Τσαβούσογλου στην Αττάλεια της Τουρκίας για να ακούσουμε τις δηλώσεις των δύο υπουργών που δεν άργησαν να έρθουν.
Πρώτος ο κ. Κατρούγκαλος ανέφερε:
«Στο θέμα της ενέργειας εμείς έχουμε υπερασπιστεί το αυτονόητο δικαίωμα της Κύπρου να διαχειρίζεται τους πόρους της ΑΟΖ της προς όφελος και των δύο κοινοτήτων του νησιού. Είναι προφανές όμως ότι στην ανατολική Μεσόγειο και η Τουρκία έχει δικαιώματα που της αναγνωρίζει το δίκαιο της θάλασσας, που εμείς κατεξοχήν θέλουμε να ισχύει και να διέπει τις μεταξύ μας διαφορές».
Στην συνέχεια ο κύριος Τσαβούσογλου δήλωσε:
«Συζητήσαμε και για τους υδρογονάνθρακες ο κ. Κατρούγκαλος είπε ότι δεν θα πρέπει να αποκλειστεί η Τουρκία και ευχαριστούμε. Κανένα πρότζεκτ στο οποίο δεν περιλαμβάνεται η Τουρκία δεν είναι ρεαλιστικό. Η Τουρκία έχει δικαιώματα που πηγάζουν από το διεθνές δίκαιο, δεν μπορούν να φτάσουν κάπου αποκλείοντας την Τουρκία».
Ο κ. Τσαβούσογλου είπε ακόμη ότι:
«η Τουρκία είναι έτοιμη για κάθε συνεργασία στη Μεσόγειο, στα θέματα ενέργειας και οικονομίας. Δεν έχουμε δισταγμούς επ’ αυτού, στο πλαίσιο του Διεθνούς Δικαίου και με τρόπο που θα διασφαλίζονται τα δικαιώματα όλων αλλά και προς όφελος όλων, είμαστε έτοιμοι για κάθε μορφής συνεργασία. Υπό την προϋπόθεση της προστασίας των δικαιωμάτων όλων όπως και των Τουρκοκυπρίων».
Κανείς δεν αρνείται ότι η Τουρκία έχει δικαιώματα στις θάλασσές της αλλά όχι στις θάλασσες άλλων κρατών.
Το κύριο πρόβλημα της Ελλάδας στην ελληνοτουρκική διένεξη είναι ξεκάθαρα η στάση των Ηνωμένων Πολιτειών, που δεν έχει αλλάξει καθόλου τα τελευταία 30 χρόνια. Οι Αμερικανοί, από την εποχή του Ανδρέα Παπανδρέου μέχρι σήμερα, παίζουν το ίδιο βιολί, προτρέποντας τις ελληνικές κυβερνήσεις να μην προχωρήσουν σε μια μονομερή ανακήρυξη ΑΟΖ, χωρίς να συμφωνήσουν πρώτα με την Τουρκία, αγνοώντας ότι η ανακήρυξη ΑΟΖ είναι, πάντα, μια μονομερής πράξη, όπως ακριβώς έπραξαν και οι ίδιοι το 1983.
Πρέπει εδώ να υπενθυμίσουμε στον κ. Κατρούγκαλο τι είχε δηλώσει ο Αλέξης Τσίπρας στην Ουάσιγκτον στις 23 Ιανουαρίου 2013, δυο χρόνια πριν γίνει πρωθυπουργός:
«Στα πλαίσια του Διεθνούς Δικαίου η Ελλάδα δεν πρόκειται και δεν πρέπει να διαπραγματευθεί με κανέναν το δικαίωμά της στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη και μάλιστα πιστεύουμε ότι αυτό το δικαίωμα, το αναφαίρετο δικαίωμα, πρέπει να υποστηριχθεί και από την πλευρά των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής».
Φαίνεται πλέον ότι όλα άλλαξαν για τα εθνικά μας θέματα την ημέρα που ο Έλληνας πρωθυπουργός επισκέφτηκε τον Πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο τον Οκτώβριο του 2017. Τότε ο κ. Τραμπ ζήτησε από τον κ. Τσίπρα να προετοιμάσει το έδαφος για να επιλυθούν τρία βασικά θέματα που απασχολούν στην περιοχή μας όχι μόνο την Ελλάδα και τις ΗΠΑ.
Αυτά ήταν το «μακεδονικό», η ελληνοτουρκική θαλάσσια διαφορά και το Κυπριακό. Ο αριστερός Αλέξης Τσίπρας με την βοήθεια του δεξιού Ντόναλντ Τραμπ φαίνεται ότι επέστρεψε στην Αθήνα αποφασισμένος να επιλύσει και τα τρία, πριν την λήξη της θητείας του, χωρίς να γνωρίζουμε τι ανταλλάγματα ζήτησε και πήρε για αυτή την στάση του.
Έλυσε το πρώτο με την δημιουργία της «Βόρειας Μακεδονίας» και τώρα ετοιμάζεται να λύσει το δεύτερο. Η αμερικανική στάση και θέση δεν έχει αλλάξει μέχρι σήμερα και συνοψίζεται στην προτροπή να τα «βρούνε» οι πολύτιμοι σύμμαχοί τους στην ανατολική Μεσόγειο. Δεν τολμώ ούτε καν να σκεφτώ ποιες παρακαταθήκες άφησε ο Νίκος Κοτζιάς για την επίλυση του τρίτου ζητήματος, του Κυπριακού.
Είναι αξιοσημείωτο ότι η αμερικανική θέση δεν έχει αλλάξει από τις 27 Ιουλίου 2011, όταν ο τότε βοηθός υπουργός Εξωτερικών Φίλιπ Γκόρντον, ο οποίος, σε συνάντησή του με δημοσιογράφους στην Αθήνα, έκανε μια απαράδεκτη δήλωση, που για τους Αμερικανούς ισχύει μέχρι και σήμερα:
«Πιστεύω ότι είναι σημαντικό να αποφεύγονται μονομερή βήματα. Οι Ηνωμένες Πολιτείες αναγνωρίζουν τα δικαιώματα των χωρών για την ανακήρυξη αποκλειστικών οικονομικών ζωνών, αλλά… δεν νομίζουμε ότι θα ήταν προς το συμφέρον της Ελλάδος να το πράξει χωρίς πλήρη συνεργασία με τους γείτονές της, της Τουρκίας συμπεριλαμβανομένης».
Αυτή την περίοδο παρατηρείται μια αυξημένη κινητικότητα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, ώστε να ικανοποιηθεί η επιθυμία των Αμερικανών να λυθεί η ελληνοτουρκική διαφορά στις θάλασσες με τον προσφιλή τρόπο της Ουάσιγκτον της συνεκμετάλλευσης ή τον νέο τρόπο της συνδιαχείρισης.
Δεν απαιτείται μια υψηλού επιπέδου γεωπολιτική ανάλυση της ανατολικής Μεσογείου. Τα πράγματα είναι πολύ απλά. Οι θάλασσες της Τουρκίας δεν διαθέτουν υδρογονάνθρακες! Γι’ αυτό για πολλά χρόνια τώρα οι Τούρκοι προσπαθούν να αρπάξουν θάλασσες από την Κύπρο και την Ελλάδα.
Από το 1922 οι Τούρκοι πάντοτε θεωρούσαν ότι είχαν μεγάλες ακτές, αλλά δεν διέθεταν μεγάλη θάλασσα και μετά το 1982 συνειδητοποίησαν ότι η θάλασσά τους περιορίστηκε και άλλο. Εκείνη την χρονιά, με την UNCLOS θεμελιώθηκε η νέα έννοια του Δικαίου της Θάλασσας, η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ), που περιόριζε και άλλο την θάλασσά τους στην Ανατολική Μεσόγειο. Έτσι άρχισαν έναν επικίνδυνο ρητορικό πόλεμο, εκτός δύο θερμών εξαιρέσεων (1987 και 1996), αλλά από το 2018 άρχισαν να προβάλουν και παρανοϊκές απαιτήσεις που σίγουρα θα συνεχιστούν και στο μέλλον.
Οι Αμερικανοί το γνωρίζουν αυτό και θέλουν να βοηθήσουν την Τουρκία πριν κάνει μια στραβή και στραφεί προς την Ρωσία.
Είμαι της γνώμης ότι οι Αμερικανοί θέλουν να λύσουν άμεσα την ελληνοτουρκική διαφορά και πιστεύουν ότι ο Αλέξης Τσίπρας θα τα καταφέρει. Οι Αμερικανοί χρησιμοποίησαν την λέξη «συνεκμετάλλευση» για πρώτη φορά το 1975. Οι ΗΠΑ ζήτησαν τότε από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή να ξεκινήσει συνομιλίες για συνεκμετάλλευση του Αιγαίου, αλλά αυτός αρνήθηκε να το πράξει, μια στάση που ενόχλησε πολύ τους Αμερικανούς τότε. Αργότερα, οι Αμερικανοί ζήτησαν το ίδιο από τον Ανδρέα Παπανδρέου αλλά και αυτός αρνήθηκε. Είναι προφανές ότι ορισμένα σενάρια επανέρχονται και μια και ο Αλέξης Τσίπρας δεν είναι ούτε Κωνσταντίνος Καραμανλής αλλά ούτε και Ανδρέας Παπανδρέου, φοβούμαι ότι δεν θα έχει πρόβλημα να δεχθεί αυτή την πρόταση των Αμερικανών φίλων του.
Οι Αμερικανοί, μέχρι πρόσφατα, ζητούσαν συνεκμετάλλευση σε περιοχές που οι ΑΟΖ Ελλάδας και Τουρκίας συνορεύουν, κάτι που μοιάζει με λογική πρόταση, αλλά τώρα φαίνεται ότι ζητούν συνδιαχείριση κάτι που αποτελεί, για να μη χρησιμοποιήσω κάποια άλλη λέξη, παγκόσμια πρωτοτυπία. Συνδιαχείριση σημαίνει μοιρασιά του πλούτου των θαλασσών ανεξάρτητα που βρίσκονται αυτοί οι υδρογονάνθρακες και η αλιεία στο τρίγωνο μεταξύ Καστελόριζου-Κύπρου-Κρήτης. Φαίνεται επίσης ότι οι Τούρκοι επιθυμούν να έχουν θαλάσσια σύνορα με την Αίγυπτο αλλά δεν γνωρίζω εάν οι Αμερικανοί συμφωνούν.
Εάν όντως οι Τούρκοι σέβονται το Δίκαιο της Θάλασσας μπορούν εύκολα να το αποδείξουν προσφεύγοντας στο Διεθνές Δικαστήριο Διαιτησίας στην Χάγη. Αυτές οι ατέρμονες διερευνητικές επαφές πρέπει να στα σταματήσουν. Ποιος Έλληνας διπλωμάτης θα δώσει ελληνική θάλασσα στην Τουρκία;
Η Μοναδική Λύση: Χάγη
Όπως έχω ξαναγράψει, ο μόνος τρόπος για να εξουδετερώσει η Ελλάδα τα σχέδια του Ερντογάν είναι, άμεσα και πριν είναι πολύ αργά, να προβεί σε οριοθέτηση της ΑΟΖ της με αυτή της Αιγύπτου βάσει της μέσης γραμμής ,σύμφωνα με τις προβλέψεις της UNCLOS, που θα δίνει πλήρη επήρεια στην νήσο Στρογγύλη, με αποτέλεσμα η Τουρκία να μην έχει θαλάσσια σύνορα με την Αίγυπτο.
Βέβαια, η Τουρκία θα αντιδράσει και θα ζητήσει την παρέμβαση του Δικαστηρίου της Χάγης και όχι του Διεθνούς Δικαστηρίου του Δίκαιου της Θάλασσας που εδρεύει στο Αμβούργο, αφού δεν είναι μέλος της UNCLOS. Η Άγκυρα θα προσπαθήσει να πείσει την Χάγη ότι το σημείο οριοθέτησης ανάμεσα σε Ελλάδα και Αίγυπτο παραβιάζει τους κανόνες του Δικαίου της Θάλασσας και θα ζητήσει θαλάσσια σύνορα με την Αίγυπτο υποστηρίζοντας ότι η ελληνοαιγυπτιακή οριοθέτηση έπρεπε να γίνει βάσει της ευθυδικίας (equity) και όχι της μέσης γραμμής. Η Ελλάδα θα πρέπει να απορρίψει αυτή τη θέση της Τουρκίας τονίζοντας ότι θα δεχτεί την παρέμβαση του Δικαστηρίου της Χάγης, μόνο εάν η Τουρκία αποδεχτεί την οριοθέτηση ολόκληρης της μεταξύ τους θάλασσας.
Εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες θέλουν να θεωρούνται πραγματικοί φίλοι της Ελλάδας πρέπει να ζητήσουν από την Άγκυρα την άμεση προσφυγή στην Χάγη.
Επίλογος
Η ιστορία του ελληνισμού είναι συνυφασμένη με τη θάλασσα αλλά οι τελευταίες ελληνικές κυβερνήσεις φαίνεται να την αγνοούν αφήνοντας τους Κύπριους, τους Ισραηλινούς και τους Αιγύπτιους να αξιοποιούν μόνοι τους τα νερά της ανατολική Μεσογείου. Το φάντασμα της ΑΟΖ θα στοιχειώσει, εάν δεν ξυπνήσουμε σύντομα. Ακούγεται μονότονο ότι η παγκόσμια κοινότητα ασχολείται, με αυξανόμενο ενδιαφέρον, με το θέμα της ΑΟΖ, ενώ εμείς συνεχίζουμε να κοιμόμαστε τον ύπνο του δικαίου.
Μας έχουν περικυκλώσει οι υδρογονάνθρακες στην ανατολική Μεσόγειο και εμείς χαζεύουμε τους Κύπριους, τους Αιγύπτιους και τους Ισραηλινούς που τους εκμεταλλεύονται. Εάν οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν έδειχναν μια αντιπάθεια στην έννοια της ΑΟΖ και την είχαν ανακηρύξει στην αρχή του 21ου αιώνα, ίσως η Ελλάδα θα απέφευγε την οικονομική τραγωδία των τελευταίων 10 ετών ή τουλάχιστον να ελαφρύνει το βάρος της κρίσης. Η εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων που βρίσκονται στα βάθη των θαλασσών μας είναι η πιο σημαντική επένδυση της Ελλάδας που θα οδηγήσει σε μια πραγματική ανάπτυξη. Μπορεί οι αριθμοί του Αντώνη Φώσκολου να φαίνονται αστρονομικοί αλλά δεν θα μάθουμε ποτέ την αλήθεια, εάν δεν αρχίσουμε την εξερεύνηση για τον ενεργειακό πλούτο που κρύβουν ιδιαίτερα οι περιοχές στα νότια της Κρήτης. Τώρα όμως διαφαίνεται ότι ακολουθείται μια επιπόλαια και επικίνδυνη πολιτική με απώτερο σκοπό να μοιράσουμε τους υδρογονάνθρακές μας στην ανατολική Μεσόγειο με την Τουρκία. Αν συνεχίσουμε σε αυτό τον ολισθηρό δρόμο, δεν θα μας εκπλήξει, εάν σε επόμενη φάση συμπεριληφθεί και το Ιόνιο Πέλαγος!
Πηγή: alltimeclassic
ΖΗΝΩΝ ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ
Υ.Γ.
Τον Φεβρουάριο του 2012, Η ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΕΝΩΣΗ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΩΝ ΨΥΧΙΑΤΡΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ έκανε συνέδριο στο ξενοδοχείο Divani Caravel με θέμα: «ΤΗΝ ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ». Η δημοσιογράφος του «Βήματος» Ελευθερία Κόλλια έγραψε τότε ένα άρθρο με τίτλο «Η Βουλή στο ντιβάνι του ψυχιάτρου». Το άρθρο έχει περιέργως αποσυρθεί από την ιστοσελίδα του «Βήματος» και μπορεί να το βρει κανείς μόνο αναδημοσιευμένο σε άλλες ιστοσελίδες.
Η επιστημονική ψυχιατρική επιτροπή ΑΠΟΤΕΛΟΥΜΕΝΗ ΑΠΟ 160 ΕΓΚΡΙΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΨΥΧΙΑΤΡΟΥΣ κατέληξε ομόφωνα ότι: "οι έλληνες πολιτικοί έπασχαν και πάσχουν από σοβαρές ψυχικές διαταραχές". Η επίσημη διάγνωση των Ελλήνων ψυχιάτρων διαπίστωσε ότι τα ψυχοπνευματικά χαρακτηριστικά των εκπροσώπων της πολιτικής ζωής στην Ελλάδα είναι: «Παθολογικός ναρκισσισμός, διγλωσσία, αλαζονεία, ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑΤΙΚΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ. Τα χαρακτηριστικά αυτά γεννούν ερωτήματα για την ψυχική και την πνευματική συγκρότησή των ελλήνων πολιτικών». «Οι έλληνες πολιτικοί εμφανίζονται ψυχικά διαταραγμένοι και έχουν λόγο και συμπεριφορές με χαρακτηριστικά από το φάσμα της ψυχοπαθολογίας, ικανές πολλές φορές να πείσουν τους ειδικούς ότι ΧΡΗΖΟΥΝ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗΣ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗΣ».
«Πολλοί πολιτικοί θεωρούν ότι είναι υπεράνω του νόμου, πιστεύουν ότι οι δικαστικές αποφάσεις δεν τους αφορούν, έχουν παραλήρημα και ζουν στο δικό τους φανταστικό κόσμο. Οι υποσχέσεις τους είναι προϊόν ψεύδους ή λαθεμένης εκτίμησης της πραγματικότητας. Μπερδεύουν την πραγματικότητα με το ψέμα και ζουν σε μια κατάσταση που δεν είναι απολύτως ρεαλιστική. Συχνά ο λόγος τους προσομοιάζει με το παραλήρημα ενός ΨΥΧΩΣΙΚΟΥ. Θυμίζουν έναν διαταραγμένο ΜΑΚΙΑΒΕΛΙ. Παίζουν το θέατρο του παραλόγου και στο τέλος το πιστεύουν και οι ίδιοι». «Η γλώσσα που χρησιμοποιούν οι πολιτικοί δεν αποτυπώνει μόνο την ψυχική τους κατάσταση, αλλά αποτελεί και ένα μέσο εξαπάτησης της κοινωνίας. Αποφασίζουν σαν Θεοί ποιός θα ζήσει και ποιός θα πεθάνει. Άλλα λένε στα προεκλογικά τους προγράμματα και άλλα πράττουν όταν βγουν στη κυβέρνηση. ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΤΑ ΨΕΜΜΑΤΑ ΠΟΥ ΛΕΝΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΚΑΝΕΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΥΣ».
Οι ΨΥΧΙΑΤΡΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ διέγνωσαν αυτήν την ΨΥΧΙΚΗ ΚΛΙΝΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ από την απλή μακροσκοπική εξέταση, που έχουμε όλοι μας από τα ΜΜΕ. Φανταστείτε ΝΑ ΕΞΕΤΑΖΑΝ ΚΑΙ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ τους συγκεκριμένους πολιτικούς, στην πολυθρόνα του ψυχιατρικού ιατρείου τους, τι ευρήματα θα ανακάλυπταν. ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΕΩΣ ΠΟΤΕ ΘΑ ΤΟΥΣ ΑΝΕΧΟΜΑΣΤΕ; Ορισμένοι ψυχίατροι ήταν κατηγορηματικοί: «Αφού δεν μπορούμε να τους κλείσουμε σε ψυχιατρεία, τουλάχιστον να μην τους ψηφίζουμε».
Για ορισμένους πολιτικούς είπαν:
ΣΑΜΑΡΑΣ: «Ανεσταλμένη υστερική προσωπικότητα. Μπορεί να γίνει καταστροφικός. Υπερβολική αυτοπεποίθηση με απαξίωση των αντίθετων απόψεων, πλην της δικής του, με αποτέλεσμα την αλλοιωμένη αντίληψη της πραγματικότητας. Δεν πολυσκέφτεται τις συνέπειες των πράξεών του».
ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: «Υστερική προσωπικότητα, θέλει να είναι πάντα στο προσκήνιο. Υπέρμετρη φιλοδοξία με μικρή περίσκεψη. Αδικαιολόγητο αίσθημα υπεροχής με υπεροψία και ναρκισσισμό».
ΚΟΥΒΕΛΗΣ: «Χαρακτηριστική ψυχαναγκαστική προσωπικότητα. Εμμένει στους τύπους. Δεν έχει φαντασία».
ΤΣΙΠΡΑΣ: «Υστερική προσωπικότητα με ναρκισσιστικά στοιχεία. Χωρίς εσωτερική αυτοσυγκράτηση».
ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑΣ: «Ψυχαναγκαστική προσωπικότητα».
ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: «Πάσχει από το σύνδρομο της αγονιμοποίητης νύφης. Ψυχικά βρίσκεται καθηλωμένη στην περίοδο προδοσίας της οικογένειας Μητσοτάκη από τον Αντώνη Σαμαρά».
ΠΑΓΚΑΛΟΣ: «Ψυχικά συμπτώματα του συνδρόμου της ύβρεως».
ΚΑΝΕΛΛΗ: «Άτομο υπερθυμικό, με υπερχειλίζοντα συναισθηματικό κόσμο. Περίπλοκη ψυχολογική περίπτωση».
ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: «Μοναχικό άτομο που διέπεται από το πριγκηπικό σύνδρομο».
ΑΝΔΡΟΥΛΑΚΗΣ: «Διεκδικεί τον ρόλο του σοφού, για τον κρύβει από τον εαυτό του, το άγχος επιβεβαίωσης».
ΚΟΥΛΟΥΡΗΣ: «Ανοργάνωτη προσωπικότητα. Ο λόγος του είναι ανερμάτιστος, με έντονο συναισθηματισμό αλλά και θράσος, μοιάζει να μην έχει την αίσθηση του δικαίου και της νομιμότητας».
ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ: «Μεταφορές, αλληγορίες, απαγγελία Καβάφη, επίκληση των Beatles στις 2 τα ξημερώματα. Επικοινωνιακά τερτίπια ρηχής προσωπικότητας».
ΧΡΥΣΟΧΟΪΔΗΣ: «Ανευθυνότητα, ψυχική ανωριμότητα και έλλειψη ορίων».
Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ΚΑΙ Ο ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ. ΔΥΟ ΕΛΛΗΝΕΣ ΨΥΧΑΣΘΕΝΕΙΣ.
Άρθρο του Νικόλαου Λάου
Η κυβέρνηση Τσίπρα είναι τραγική, τόσο για τον εαυτό της όσο και για την ελληνική κοινωνία. Ο κ. Αλέξης Τσίπρας έγινε πρωθυπουργός με μια μοιραία ανεπάρκεια και μια μοιραία αποστολή. Η μοιραία ανεπάρκειά του έγκειται στο γεγονός ότι ο ίδιος και το στρατηγικό επιτελείο του χαρακτηρίζονταν από μείζονες αυταπάτες και ναρκισσισμό. Οι αυταπάτες και ο ναρκισσισμός τους έγιναν ακόμη βαρύτερα νοσήματα όταν η διεθνής υπερδομή της Ευρωζώνης και των άλλων ευρωατλαντικών θεσμών διεξήγαν μεθοδευμένες ψυχολογικές επιχειρήσεις χειραγώγησης του «συστήματος Τσίπρα».
Φαντασθείτε τι μπορεί να συμβεί στον ψυχισμό ενός ανθρώπου που δεν έχει επαρκή ωριμότητα ούτε επαρκή υπαρξιακή θεμελίωση όταν τον πάρουν από τη στάση του λεωφορείου, λόγου χάριν, και τον κάνουν υπουργό και μάλιστα εταίρο των υπουργών της Ευρώπης σε κοινούς θεσμούς…εν ολίγοις, «την ψωνίζει» και «πετάει στα σύννεφα».
Επιπλέον, ο κ. Τσίπρας και το επιτελείο του υπέστησαν και διάφορα «σκωτσέζικα ντουζ», οπότε αποσταθεροποιήθηκαν ψυχικά ακόμη περισσότερο κι έτσι, την ώρα που η ευρωατλαντική υπερδομή τους «δουλεύει» και τους «παίζει», αυτοί φαντασιώνονται ότι θα φέρουν τον αριστερό μετασχηματισμό, όχι μόνο της Ελλάδας, αλλά και της Ευρώπης, «από μέσα» μάλιστα…
Πέρα από την προαναφερθείσα μοιραία ανεπάρκεια, η κυβέρνηση Τσίπρα έχει αρχήθεν και μια μοιραία αποστολή: να διασώσει τον κρατισμό και γενικώς τον πατερναλισμό που χαρακτηρίζουν το νεοελληνικό κατεστημένο και, στο πλαίσιο της μεταπολίτευσης, είχαν ως κύριους πολιτικούς εκπροσώπους και θεματοφύλακές τους τον Καραμανλισμό, τον Παπανδρεϊσμό και τον γραφειοκρατικό ρασιοναλισμό της κυβέρνησης Σημίτη και ως κύριους επιχειρηματικούς εκπροσώπους και θεματοφύλακές τους είχαν το σύστημα ARAMCO και ορισμένα καρτέλ κατασκευαστών, εκδοτών και τραπεζιτών (που αναδείχθηκαν ως τραπεζίτες κυρίως μέσα από ξέπλυμα μαύρου χρήματος της χώρας και της ευρύτερης περιοχής).
Εξ ου και η σημειολογικά και πολιτικά σημαντική απόφαση του κ. Τσίπρα να προτείνει ως πρόεδρο Δημοκρατίας τον κ. Παυλόπουλο, μια εμβληματική μορφή του συστήματος της μεταπολίτευσης που κάνει ομιλίες επιπέδου Συμβολικής Στοάς για μαθητές (κι εγώ Τέκτων είμαι αδελφέ και Εξοχότατε Πρόεδρε κ. Παυλόπουλε, δεν ανέφερα τη Συμβολική Στοά για κακό)… Εξίσου σημαντικό, σημειολογικά και πολιτικά, είναι το γεγονός ότι το δημοσιογραφικό συγκρότημα του «Αυριανισμού», δηλαδή ο όμιλος των Αδελφών Κουρή (ενισχυμένος και με Βαρδινογιαννικά στοιχεία) υποστηρίζει (για όσον χρόνο «τρέχει» αυτό το project) τον κ. Τσίπρα…
Στην ψυχανάλυση, η ωρίμανση, η ψυχική ενηλικίωση, του ανθρώπου συνδέεται με μια συμβολική δολοφονία: ο ωριμάζων ψυχικά άνθρωπος σκοτώνει, συμβολικά, τους γονείς ως πηγές απόλυτης αυθεντίας και χειραγώγησης και αναλαμβάνει το προσωπικό βάρος της ύπαρξής του, οπότε πλέον, ελεύθερος και ώριμος, μπορεί να αναστήσει, συμβολικά, τους γονείς του σε ένα ανώτερο επίπεδο συνείδησης, συνδεόμενος πλέον μαζί τους με μια ώριμη, ενήλικη αγάπη. Αντίστοιχα, μια κοινωνία, για να ωριμάσει, χρειάζεται να σκοτώσει, συμβολικά, τους πολιτικούς άρχοντες που λειτουργούν πατερναλιστικά για να τους αναστήσει εν συνεχεία, συμβολικά, ως θεματοφύλακες και προστάτες των αξιών επί των οποίων συγκροτείται η κοινωνία και εδράζεται η ελευθερία του ατόμου.
Ο κ. Τσίπρας, μετά από την αποτυχία του συστήματος της μεταπολίτευσης, δεν ήλθε ως λυτρωτικός πολιτικός πατροκτόνος (ώστε να επιλύσει τα συμπλέγματα Οιδίποδα και Ηλέκτρας και το σύνδρομο της Στοκχόλμης, από τα οποία πάσχει μεγάλο μέρος του ελληνικού εκλογικού σώματος), αλλά ήλθε (ή μάλλον ενέσκηψε) ως αφελής, έστω καλοπροαίρετος, νάρκισσος και αδύναμος διαχειριστής της παρακμής και πτώσης του νεοελληνικού κράτους. Τραγική η μοίρα του κ. Τσίπρα. Ενώ έπρεπε να αναλάβει το βάρος της αναγκαίας συμβολικής δολοφονίας του συστήματος της μεταπολίτευσης (ώστε το νοσούν μέρος του ελληνικού εκλογικού σώματος να επιλύσει δημιουργικά τα συμπλέγματα Οιδίποδα και Ηλέκτρας και να υπερβεί το σύνδρομο της Στοκχόλμης), ο κ. Τσίπρας κατέληξε να γίνει προστατευτικό κέλυφος αυτού του του συστήματος. Μάλιστα, ο κ. Τσίπρας, όχι μόνο υπερασπίζεται ουσιαστικά το σύστημα της μεταπολίτευσης και του δίδει νέα ζωτική ενέργεια (όση μπορεί), αλλά και επιχειρεί να διασώσει τους θεμελιώδεις μύθους του κρατισμού και του σοσιαλισμού. Γι’ αυτό, ο κ. Τσίπρας κατέστη ο κατεξοχήν εκπρόσωπος του πολιτικού πατερναλισμού που πρέπει να υποστεί τη συμβολική δολοφονία, με τελικό σκοπό να γκρεμιστούν οι μύθοι του κρατισμού και του σοσιαλισμού, προκειμένου να ωριμάσει και να ενηλικιωθεί ψυχικά η ελληνική κοινωνία.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια που δεν συνάδουν με το περιεχόμενο της ανάρτησης, όπως και σχόλια υβριστικά προς τους αρθρογράφους, προσβλητικά σχόλια προς άλλους αναγνώστες σχολιαστές και λεκτικές επιθέσεις προς το ιστολόγιο θα διαγράφονται.