ΕΖΡΑ ΠΑΟΥΝΤ: «ΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΚΥΨΟΥΝ ΧΡΕΗ ΚΑΙ ΝΑ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΗΣΟΥΝ ΟΙ ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΙ».

Surgit Fama 

Ανακωχή έχουνε κάνει οι Θεοί
Η Κόρη επρόβαλε στο Βορρά,
περιφέρεται στην γκριζογάλανη θάλασσα
με χρυσό και μαυροκόκκινο μανδύα.

Το στάρι βρήκε πάλι τη μάνα του, 

κι αυτή, 

η Λευκονόη,
που ποτέ δεν παραμέλησε τις γυναίκες,
ούτε τη γη παραμελεί τώρα. Ο κατεργάρης Ερμής βρίσκεται εδώ.
Μ΄ ακολουθεί
έτοιμος ν' αρπάξει τα λόγια μου,
έτοιμος να τα διαδώσει.

Να τους προσθέσει τις παραλλαγές του,
πανούργες κι έξυπνες..
να τ' αλλάξει όπως εκείνος θέλει.
Όμως εσύ πες την αλήθεια, ακόμη και κατά γράμμα:

  «Ακόμη μια φορά στην Δήλο, 

ακόμη μια φορά ταράσσεται ο βωμός
ακόμη μια φορά ακούγεται ο ψαλμός,
ακόμη μια φορά οι κήποι που δεν εγκαταλείφθηκαν ποτέ,
είναι γεμάτοι ψιθυρίσματα και παλιές ιστορίες».

Μεταξύ της δεκαετίας του ‘20 και του ’50   έλαβε χώρα στα  πανεπιστήμια της Δύσης μια υπόγεια σύγκρουση,  που έμελλε να λάβει τέλος με τους Εβραίους διανοούμενους σαν τον Weiss και τον Menand να κατακλύζουν τις ηγετικές θέσεις στα κορυφαία πανεπιστήμια της Ivy League, και άλλους εβραίους διανοούμενους σαν τον Kazin να κυριαρχούν στις κυριότερες λεωφόρους της κριτικής.

Έτσι  σήμερα  μέσα  στα  ελίτ τμήματα  της  Αγγλικής λογοτεχνίας των Δυτικών πανεπιστημίων υπάρχει  μία πανίσχυρη παρουσία ενός Εβραϊκού μπλοκ, το οποίο προωθεί  μόνο  Εβραϊκά συμφέροντα, περιθωριοποιώντας  κάποιον «αντι-Σημίτη» και όποιο λογοτεχνικό ρεύμα σπιλώνεται ως «αντι-Σημιτικό».

Μία ομάδα  περιτετμημένων,  που διακατέχεται από εμφανή εχθροπάθεια απέναντι σε πολιτιστικές μορφές, συμφέροντα και την κληρονομιά των Λευκών Ευρωπαίων αυτή την στιγμή κυριαρχεί στα ανώτατα κλιμάκια  της  αμερικανικής κουλτούρας.

Μέσω της Εβραϊκής κυριαρχίας πάνω στα κυριότερα «πόστα» του πολιτισμού οι Εβραίοι ακαδημαϊκοί  είναι  φανατικά  εχθρικοί σε μεγάλο μέρος του Κανόνα της Αγγλόφωνης  Λογοτεχνίας.   

Μετά τον θάνατο του Πάουντ, ένας από τους πιο φανατικούς και λαλίστατους  Εβραίους  διανοούμενους,  ο  Alfred Kazin, σημαίνων κριτικός λογοτεχνίας και ένας από τους New York Intellectuals,  γράφει  με  ταλμουδικό  μίσος το 1986: «στο μουσείο σύγχρονης λογοτεχνίας κανείς δεν καταλαμβάνει τόσο χώρο όσο ο Πάουντ. … Η βιβλιογραφία για τον Πάουντ είναι τεράστια και διογκώνεται με τον μήνα».  Η  συνεχιζόμενη  καυστική επίθεση του εβραίου  Kazin αντιπροσωπεύει μία  τυπική  ιουδαϊκή  προσπάθεια, να οδηγήσει τον διάσημο Πάουντ   και άλλους αγγλόφωνους ποιητές σχετιζόμενους με την αναδόμηση του Ομηρικού μύθου,  στην αφάνεια.

Ο  Έλιοτ  θεωρεί  τον  Έζρα  Πάουντ   «τον  πιο σημαντικό ζωντανό ποιητή της αγγλικής γλώσσας», και θεωρεί τα «Κάντος» ως το πιο σπουδαίο έργο του.

 Τα  «Κάντος»,  το  αριστούργημα  του  Πάουντ,  είναι  το  πιο σημαντικό σύγχρονο ποίημα  που γράφτηκε στην αγγλική γλώσσα  και  καλύπτει  την ποιητική  παραγωγή του  Έζρα  Πάουντ από το 1925 ως το 1950.   Τα  «Κάντος»  έφθασαν  συνολικά  τον  αριθμό  109,  ο Πάουντ  τα είχε ονομάσει «ένα ποίημα κάποιου μάκρους» και τα δούλευε χρόνια ολόκληρα. Με το έπος αυτό, το χωρίς μύθο και υπόθεση, έτεινε στην παρουσίαση μιας ποιητικής σύνθεσης, που αντλούσε τα συστατικά της από τις μεγάλες πολιτιστικές περιόδους της Γης, την  αρχαία  Ελλάδα,  την Κίνα του Κομφουκίου, την Ιταλία της Αναγέννησης, την Αμερική της Ανεξαρτησίας των Τζέφφερσον και Άνταμς και ανίχνευε τις αιτίες που τις καταστρέφουν. Τα «Κάντος» είναι στην πράξη ένα κράμα από τους μεγάλους πολιτισμούς της Ελλάδας, της Κίνας, της Ευρώπης.

Ο Γιώργος Σεφέρης μας έδωσε μια επιτυχημένη ανάλυση των «Κάντος»:

«Ο αναγνώστης γυρίζοντας τις σελίδες, ζαλίζεται παρατηρώντας ένα σωρό παρεμβολές ξένων κειμένων, περιστατικών ή στιχομυθιών - πολλές φορές σε ξένες γλώσσες - προσώπων γνωστών από την ιστορία ή ολότελα άγνωστων, που δεν μπορεί να εξηγήσει την απροσδόκητη παρουσία τους, τοπίων που μεταφέρουν την κλασσική εποχή στην Αναγέννηση, στους καιρούς μας ή το αντίθετο. Δυσκολεύεται να κάνει την ανάλυση του κειμένου που έχει μπροστά του και που είναι, νομίζω, άσκοπο να την επιχειρήσει προτού εξοικειωθεί με το κλίμα της ποίησης αυτής. Ίσως είναι καλύτερο να έχει υπόψη του, στην αρχή, ότι ο Pound μεταχειρίζεται την ποιητική μεταφορά, με την κυριολεκτική της σημασία, σαν μια μεταφορά που μεταφέρει στ' αλήθεια μέσα στο έργο του όλα όσα μπόρεσαν να μαζέψουν οι αντένες ενός πνεύματος αδηφάγου, που έχει προσεταιριστεί ένα μεγάλο πλήθος από τα στοιχεία που διαμόρφωσαν την τωρινή ζωή μας, είτε είναι κείμενα των Ελλήνων και των Ρωμαίων, είτε ο μεσαίωνας, είτε η Αναγέννηση, είτε η προδαντική ποίηση των προβηγκιανών. Και τα μεταφέρει με οδηγό, σχεδόν αποκλειστικά, το αίσθημα της ρηματικής λειτουργίας ανήσυχο, ατίθασο, δεσποτικό, που δεν παραδέχεται κανένα σχεδόν προδιαγραμμένο διάκοσμο, καμιά διάταξη και καμιά άλλη ιεραρχία, εκτός από την ιεραρχία, αν μπορεί να ειπωθεί έτσι, ενός ρυθμικού παλμού".

«Από την Πίζα στην Αθήνα», του Ζήσιμου Λορεντζάτου,

«Έζρα Πάουντ: Οι ιδέες. Η ζωή και τα ποιήματα», Χρίστος Γούδης, Αθήνα 2013, Εκδόσεις «Νέα Θέσις».

Αναφέρεται στη ζωή, στην ποιητική γραφή και στην κοινωνική δράση του ποιητή, ενώ είναι εμπλουτισμένο με άφθονο φωτογραφικό υλικό μέσα από το οποίο ξετυλίγονται η ζωή, οι φιλίες, το έργο και οι περιπέτειες του.

«Έζρα Πάουντ: ποιήματα», Χρίστος Γούδης, Αθήνα 2013, Εκδόσεις «Νέα Θέσις».

 

 

 Ο  ποιητής Έζρα Πάουντ, που είχε επισκεφτεί και την χώρα μας, γεννήθηκε στο Αιντάχο στις 30 Οκτωβρίου 1885 και πέθανε στην Βενετία, στην Ιταλία την1 Νοεμβρίου 1972.

Ο Έζρα Πάουντ είναι πολύ γνωστός στο ελληνικό ποιητικό περιβάλλον.

 Πάμπολλοι ποιητές και δοκιμιογράφοι έχουν μεταφράσει ποιήματά του  και αρκετοί εκδοτικοί οίκοι έχουν εκδώσει έργα του.

 

Ενδεικτική  ελληνική  βιβλιογραφία  για  τον  Πάουντ:

 

1.   «ΚΑΤΑΗ» από τον ποιητή Κώστα Λάνταβο, εκδόσεις Αρμός 2001.

2.   «ΣΠΟΥΔΗ ΤΩΝ ΚΑΝΤΟ Ι-ΧΧΧ», σε μετάφραση Γιώργου Βάρσου και εισαγωγή Τάκη Καγιαλή, εκδόσεις Πατάκη 1999.

3.   «ΤΑ ΑΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΙΖΑΣ» από τον ποιητή Αντώνη Ζέρβα, εκδόσεις Καστανιώτη 1994.

4.   Ο ποιητής Χάρης Βλαβιανός μεταφράζει το «ΧΙΟΥ ΣΕΛΓΟΥΙΝ ΜΩΜΠΕΡΛΥ», από τις εκδόσεις Εστία 1987.

5.    Η απόδοση του Λουκά Άννινου «hugh Selwyn mauberley” από τις εκδόσεις Γαλαξίας 1980.

6.   Από τον  Πειραιά, ο καθηγητής αγγλικής φιλολογίας κυρός Ηλίας Κυζηράκος, εκδίδει το 1984 από τις εκδόσεις Δωδώνη τα «Personae-Τα Κάντο της Πίζας», μια ανανεωμένη και συμπληρωμένη έκδοση αυτής του 1966.

7.   Ο ποιητής Βαγγέλης Κάσσος το 1993 από τις εκδόσεις Τα Τραμάκια-Θεσσαλονίκη μεταφράζει «Τα δύο αποσιωπημένα CANTOS (LXXII-LXXIII).  

8.   Από τον Πειραιά  ο καθηγητής πανεπιστημίου, ποιητής και δοκιμιογράφος κυρός Βαγγέλης Αθανασόπουλος μεταφράζει και σχολιάζει την μελέτη «Ποιητική Τέχνη» του Πάουντ «The Art of Poetry” από τις εκδόσεις Αστρολάβος/Ευθύνη 1985.

9.    Από τις εκδόσεις Πανδώρα,  το  1971,  σε μετάφραση Κώστα Ιορδανίδη, κυκλοφορούν τα δοκίμια «Η Κατήχηση του όχλου» τρία δοκίμια του αμερικανού ποιητή, “The constant preaching to the mob”, “How to read”, “A. retrospect”.  

10.   Θανάσης Παπαθανασόπουλος, Ezra Pound. Ελληνική βιβλιογραφία 1935-1993. Αθήνα: Εταιρεία Ελληνικού Λογοτεχνικού και Ιστορικού Αρχείου 1995.

11.  Βιβλίο του Ζήσιμου Λορεντζάτου (που υπήρξε και μεταφραστής του Πάουντ), Από την Πίζα στην Αθήνα.

12.   «Σειρά φυλλαδίων ποίησης: Ezra Pound-Κάντο xvii», εκδόσεις «Άκρον» το 2000, μετάφραση Γιάννης Λειβαδάς.

13.   «Ανθολογία Αμερικανικής Ποίησης του Εικοστού Αιώνα», εκδόσεις «Ηριδανός» το 2007, στην οποία περιέχονται ποιήματα του Έζρα Πάουντ, εισαγωγή, μετάφραση και σημειώσεις Γιάννης Λειβαδάς,

14.   «Έζρα Πάουντ-32 Ποιήματα», εκδόσεις «Κουκούτσι», το 2013, εισαγωγή, μετάφραση, σημειώσεις Γιάννης Λειβαδάς.

15.   «Έζρα Πάουντ: Ποιήματα», εκδόσεις «Νέα Θέσις» το 2013, εισαγωγή, μετάφραση, σημειώσεις Χρίστος Γούδης.

16.    Βιβλίο του ποιητή της γενιάς των Μπητ Άλλεν Γκίνσμπεργκ, «Συναντήσεις με τον Έζρα Πάουντ», εκδόσεις Χάος και Κουλτούρα 1991.

17.   ΠΑΟΥΝΤ, ΕΖΡΑ [EZRA POUND]: Η κατήχηση του όχλου, πρόλογος-μτφ. από τα αγγλικά Κώστας Ιορδανίδης, <Πανδώρα>, Αθήνα 1971, σελ. 105

18.   ΠΑΟΥΝΤ, ΕΖΡΑ [EZRA POUND]: Η αλφαβήτα της ανάγνωσης, προλογικό σημείωμα-μτφ. Μαρία Λαϊνά, δεύτερη έκδοση, <Ροές>, Αθήνα 2004, σελ. 180

 

 

           Coda 

Ω τραγούδιά μου,
Γιατί ψάχνετε τόσο αχόρταγα 

και τόσο περίεργα 

τα πρόσωπα των ανθρώπων,
μήπως και βρείτε ανάμεσά τους 

τον χαμένο σας νεκρό;

 

 

Η σοφίτα 

Έλα, ας λυπηθούμε 

αυτούς που έχουν περισσότερα από εμάς
Φίλε, έλα και θυμήσου
Ότι οι πλούσιοι έχουνε υπηρέτες και όχι φίλους
Ενώ εμείς έχουμε φίλους και όχι υπηρέτες.
Η αυγή κάνει την είσοδό της με μικρά βήματα
Σαν επιχρυσωμένη Παύλοβα
Κι εγώ είμαι κοντά στην επιθυμία μου
Και τίποτα καλύτερο δεν μετράει στη ζωή
Από αυτή την ώρα της καθαρής δροσιάς
Την ώρα που μαζί ξυπνάμε..

 

 

Η πίκρα της σκάλας με τα πετράδια

Τα σκαλοπάτια με τα πετράδια 

είναι ήδη άσπρα από τη δροσιά,
Είναι τόσο αργά 

που οι αραχνοΰφαντες κάλτσες μου νοτίζουν από τη δροσιά,

Σύρω την κρυστάλλινη κουρτίνα μου
Και βλέπω τη σελήνη 

μέσα στο διάφανο φθινόπωρο.

 

          Ένα ποίημα αναχώρησης

Ψιλή βροχή στην ψιλή σκόνη,
Με τις ιτιές μες στην αυλή

Να γίνονται όλο και πιο πράσινες.
Όμως σεις κύριε πριν φύγετε
Καλύτερα να πάρετε κρασί μαζί σας
Γιατί δεν θα έχετε εκεί κάτω φίλους
Σαν φθάσετε στις πύλες του Γκο.

 

Ο κήπος

Σαν κουβάρι από χαλαρό μετάξι 
που έσπρωξε ο άνεμος σε τοίχο
περνά πλάι στα κάγκελα ενός μονοπατιού
στους Κήπους του Κέσινγκτον,
και αργοπεθαίνει λίγο-λίγο
από κάποια αναιμία συναισθηματική.

Και γύρω της είναι το τσούρμο
με τα βρομερά, καλοθρεμμένα, ανεξολόθρευτα μωρά
όλων των φτωχών.
Αυτά θα κληρονομήσουν τη γη.

Μέσα της παύει η γονιμότητα.
Η ανία της είναι βαριά και υπέρμετρη.
Θα ‘θελε κάποιος να της μιλήσει,
και σχεδόν φοβάται ότι εγώ
θα τη διαπράξω ετούτη την απρέπεια.

 

Κάντο  ΧΙΙ


Κι εμείς καθόμαστε εδώ κάτω από το τείχος,
Ρωμαϊκή αρένα του Διοκλητιανού, τα σκαλοπάτια
Σαράντα τρεις σειρές από ασβεστόλιθο.

Ο Μπάλντυ Μπέικον
Aγόρασε όλες τις χάλκινες πενταροδεκάρες της Κούβας
Ένα σέντσι, δύο σέντσια,
Eίπε στους κολλήγους του 'φέρτε τις μέσα'.

'Να τις φέρετε στη μεγάλη παράγκα', είπε ο Μπάλντυ

Kαι οι κολλήγοι τις φέρανε
'Tις φέρανε στη μεγάλη παράγκα',
Όπως θα έλεγε και ο Χένρυ.

Ο Νικόλας Καστάνιο στην Αβάνα
Πήρε κι αυτός κάποια σέντσια, αλλά οι άλλοι
Έπρεπε να πληρώσουν ποσοστά.
Ποσοστά όταν ήθελαν σέντσια, δημόσια σέντσια.

Ο Μπάλντυ μόνο στα χρηματιστηριακά εύρισκε ενδιαφέρον.

'Καμιά άλλη επένδυση δε με ενδιαφέρει' 'έλεγε ο Μπάλντυ.

Κοιμόταν και είχε δυο ερυθρόδερμους πλάι του αλυσοδεμένους
Bασιλική φρουρά, 

δεμένους με αλυσίδα από τη μέση του

Για να μη μπορούν να το σκάσουν τη νύχτα.

Οι κουβανοί πλέον δεν τον πήγαιναν.
Από τον πυρετό είχε μείνει 49 κιλά.
Ξαναγύρισε στο Μανχάτταν, 

στο Μανχάτταν. τελικά
Οδός 47, αριθμός 24 , όταν τον γνώρισα,

Δούλευε στην τυπογραφία, 

δηλαδή παραγγελιοδόχος, πήγαινε σε γνωστούς του,

Tο γραφείο του στην οδό Νασσάου, 

έδινε δουλειά στους τυπογράφους
Διπλότυπα αποδείξεων και αργότερα, 

ασφάλειες

Eυθύνη εργοδοτών κ.λ.π., 

περίεργες ασφάλειες

Πυρός σε οίκους ανοχής., 

 

προμήθειες   Από 15 δολλάρια την εβδομάδα,

Πολλών δ' ανθρώπων ίδε,

Έμαθε ποιες ναυτιλιακές εταιρίες ήσαν οι πιο ανοργάνωτες,
Πού ήταν πιθανότερο να χάσει κανείς το πόδι του
Από χαλασμένο βαρούλκο,
Και για φωτιές, όπως τότε που έπιασε ένα πορνείο
Έφτασε, θαυματουργέ Ερμή, κατά τύχη,
Σε δυο λεπτά - αφού προηγουμένως ο άγγελος του ιδιοκτήτη
Τον ειδοποίησε.

Έβγαλαν οι δικοί του 11000 σε τέσσερις μήνες

Με εκείνη την κομπίνα της Κούβας
Αλλά αυτοί χρεοκόπησαν
Κάποτε έβγαλε στο μερδικό του σε 40000,
Τότε που ήθελε να φάει όλη τη Wall street
Μα άλλαξε γνώμη μετά από τρεις βδομάδες.

 

 

Κάντο  LΧXXΙ,   Λιμπρέττο

Ωστόσο
πριν πεθάνει από το κρύο η εποχή
που κουβάλησε ένας ζέφυρος στους ώμους
στον χρυσαφένιο υψώθηκα ουρανό
ο Λωζ κι ο Τζένκις τον ύπνο σου φυλάνε
ο Ντόλμετς στο πλάι σου πάντα να 'ναι,

Αυτός λείανε το ξύλο
της βιόλας για να δυναμώσει την χαμηλή και την ψηλή;

Αυτός στρογγύλεψε την σκάφη του λαγούτου;

ο Λωζ κι ο Τζένκις τον ύπνο σου φυλάνε
ο Ντόλμετς στο πλάι σου πάντα να 'ναι,
Επλασες κόσμο ευάερο να φέρεις
το φύλλο από την ρίζα;

Σύγνεφο βρήκες διάφανο, που ομίχλη
και ίσκιος δεν του έμοιασαν ποτέ;
Ε, τότε λύτρωσέ με, πες μου -αλήθεια-
αν τραγούδησε ο Ουώλερ κι αν έπαιξε ο Ντάουλαντ.

Τα δυο σου μάτια θα γενούν μαχαίρια να με σφάξουν
αφού πλέον δεν δύναμαι ν' αντέξω την μπωτέ τους
Κι επί 180 χρόνια τίποτε σχεδόν.
Εντ ασκολντάντο ιλεγκιέρ μορμόριo
μπήκε στην σκηνή μου μια καινούργια λεπτή ισορροπία ματιών, 

κι αν ήταν πνεύμα, 

υπόσταση κι αν ήταν- δεμένα μάτια τίποτε,
κρυμμένα μάτια, 

μάτια σε καρναβάλι πάντως
θυμό δεν είχανε ζευγάρι
κι εγώ δεν είδα παρά μάτια, κι ανάμεσα στα μάτια χρώμα
διάστημα,
αμέριμνο ή ανύποπτο πάντως δεν είχε
όλο τον χώρο της σκηνής
μήτε ήταν τόπος για πλήρη Ειδώς
διείσδυση, διάτρηση
μονάχα μια σκιά πέρα 

στα πέρα φώτα
γαλάζιο τ' ουρανού
θάλασσα μες στην νύχτα
πράσινη λίμνη απάνω στα βουνά
λάμψη από μάτια ακάλυπτα στην επικράτεια μιας μάσκας τόσης δα.

Ο,τι πολύ αγάπησες σου μένει,
τα υπόλοιπα σαβούρα

Ο,τι πολύ αγάπησες δεν θα το στερηθείς
Ο,τι πολύ αγάπησες το αληθινό σου μέρισμα
κληρονομιά ενός κόσμου, δικού μου και δικού τους
ή μήπως κανενός;

Πρώτα ήρθαν τα ορατά, κι ακολούθησαν τ' απτά
Ηλύσια, έστω και στις αίθουσες του Αδη,
Ο,τι πολύ αγάπησες το αληθινό σου μέρισμα
Ο,τι πολύ αγάπησες δεν θα το στερηθείς
κένταυρος είναι το μυρμήγκι για τους δικούς του δράκοντές του.

Τέλειωνε πια μ' αυτήν την ματαιοδοξία, δεν έπλασε ο άνθρωπος
την τόλμη και την δύναμη, δεν έπλασε την τάξη ο άνθρωπος την χάρη,

Τέλειωνε πια μ' αυτήν την ματαιοδοξία, τέλειωνε λέω.
Μάθε απ' το πράσινο του κόσμου την θέση σου στην κλίμακα
της δημιουργίας ή της γνήσιας καλλιτεχνίας,

Τέλειωνε πια μ' αυτήν την ματαιοδοξία,
τέλειωνε Πακίν!
Ο πράσινος ο σκούφος ξέκανε την κομψότητά σου.
κυβέρνησε τον εαυτό σου κι οι άλλοι θα σε αντέξουν

Τέλειωνε πια μ' αυτήν την ματαιοδοξία
ένα σκυλί δαρμένο είσαι και πέφτει το χαλάζι,
μια κουρούνα που κορδώνεται και πάνω πότε βγαίνει πότε κρύβεται ο ήλιος,
Ασπρόμαυρη, μισή μισή,
δεν ξεχωρίζεις καν την φτερούγα απ' την ουρά σου

Τέλειωνε πια μ' αυτήν την ματαιοδοξία
Βρώμα φρικτή το μίσος σου
και τρέφεται με ψέμα,

Τέλειωνε πια μ' αυτήν την ματαιοδοξία,
Αμε, ταχιά και τέλειωνε, τσιγκούνης στην αγάπη, ναι
μα τέλειωνε μ' αυτήν την ματαιοδοξία,
τέλειωνε λέω.

Να πράξεις, άπρακτος μην μείνεις
αυτό δεν είναι δα ματαιοδοξία
Να χτυπήσεις μ' ευγένεια την πόρτα
που θ' ανοίξει ένας Μπλαντ να μυρίσεις στον αέρα
μια ζωντανή παράδοση ν' αδράξεις
σε μια ματιά σοφή γριά ματιά την φλόγα την αιώνια
όχι αυτό δεν είναι δα και ματαιοδοξία.
Το λάθος βρίσκεται σ' εκείνο,
που δεν πραγματοποίησες, 

το λάθος όλο σε μιαν απόφαση που δεν την πήρες
και τρέκλισε η απόφαση...


ΔΙΑΒΑΣΤΕ  ΚΑΙ  ΤΑ  ΑΡΘΡΑ;

ΤΑΛΜΟΥΔΙΚΟ ΡΗΤΟ: «ΟΤΑΝ ΔΟΥΛΕΥΕΙΣ, ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΧΡΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΒΓΑΖΕΙΣ ΛΕΦΤΑ». Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΣΚΟΤΕΙΝΗΣ ΕΒΡΑΪΚΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΤΩΝ ΡΟΤΣΙΛΝΤ

«ΣΚΛΑΒΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΩΣΕΙ». ΕΖΡΑ ΟΥΕΣΤΟΝ ΛΟΥΜΙΣ ΠΑΟΥΝΤ (Ezra Weston Loomis Pound)

ΕΖΡΑ ΠΑΟΥΝΤ: Ο ΕΧΘΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Ο ΣΕΦΕΡΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΖΡΑ ΠΑΟΥΝΤ

ΤΕΣΣΕΡΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

ΧΕΜΙΝΓΟΥΑΙΗ: «Ο ΕΖΡΑ ΠΑΟΥΝΤ, Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ ΤΟΥ ΕΙΚΟΣΤΟΥ ΑΙΩΝΑ»

 

ΖΗΝΩΝ  ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ