Περνώντας τα χρόνια και κοιτάζοντας πίσω μου, βλέπω πως ότι αισθάνθηκα και εσκέφθηκα, πάντα ελληνικά το αισθάνθηκα και εσκέφθηκα. Τον κόσμο δεν τον είδα παρά μόνον ως Έλληνας. Δεν εννοώ τα καθήκοντα μου, ως Έλληνα πολίτου, προς την ελληνική κοινωνία. Δεν εννοώ την συμβατική θεωρία του πατριωτισμού. Εννοώ τον ψυχικό μου φακό, μέσα από τον οποίο αντιλαμβάνομαι τον κόσμο, ότι ο φακός αυτός είναι ελληνικός. Ούτε και μπορούσε να είναι άλλος. Γι αυτό, μπορεί πολλές χώρες άλλες να εθαύμασα και να μου άρεσαν, αλλά καμία δεν αισθάνθηκα και δεν αγάπησα βαθιά εκτός από την Ελλάδα. Και ότι εθαύμασα και εξύψωσα σε ξένες φυλές ήταν ανάγκες της ελληνικής μου ψυχής, που ενόμιζα πως έβλεπα μέσα στις άλλες αυτές φυλές. Μπορεί να ήταν και αντανάκλασις των ονείρων της ψυχής μου. Μπορεί και πραγματικότητες. Μπορεί και αυτά που είδα σε ξένες φυλές και αθάυμασα, να είχαν για την ελληνική μου ψυχή πολύ διαφορετική και μεγαλύτερη αξία από εκείνην που είχαν στις χώρες τους.
Και αυτά που στην δική μου ελληνική φυλή επέκρινα και απέρριψα, είναι εκείνα που δεν ήθελα να έχει, εκείνα που επιθυμούσα με την πρόοδο της να έφευγαν και να γίνει μεγαλύτερη και ωραιότερη και καλλίτερη.
Σε αυτήν την ζωή δεν ειμπορεί να είμαι τίποτε άλλο παρά Έλληνας. Και δεν εννοώ πολίτης και υπήκοος του ελληνικού κράτους, αλλά Έλληνας στο αίσθημα και στην ψυχή, ένα άτομο μέσα στην ατελείωτη σειρά του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος της ράτσας μου. Αλλά άτομο αναπόσπαστο.
Ιωάννης Μεταξάς
Από το Τετράδιο Σκέψεων 1931
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια που δεν συνάδουν με το περιεχόμενο της ανάρτησης, όπως και σχόλια υβριστικά προς τους αρθρογράφους, προσβλητικά σχόλια προς άλλους αναγνώστες σχολιαστές και λεκτικές επιθέσεις προς το ιστολόγιο θα διαγράφονται.