Πρὶν σᾶς «ἀφήσω» νὰ διαβάσετε τὸ παρακάτω, θὰ ἤθελα νὰ σημειώσω πὼς δέχομαι ὡς πραγματικὰ μόνον τὰ ἱστορικὰ στοιχεῖα ποὺ παρουσιάζει.
Δῆλα δή, τὰ περὶ Γεφυραίων, τῆς καταγωγῆς τους, τῆς σχέσεώς τους μὲ τοὺς Ἑβραίους, τὶς ἐπεμβάσεις τους στὶς πόλεις κράτη τῆς ἐποχῆς, τῆς παραποιήσεως τῶν ἀρχῶν, τῶν ἀξιῶν καὶ τῶν ἰδεῶν..
Σὲ ὅλα μὲ βρίσκει σύμφωνη.
Ἐκεῖ ποὺ ἔχω ἐνστάσεις-ἀπορίες εἶναι στὴν συνεργασία ἱερατείων μὲ Παῦλο. Τὸ ἀγνοῶ κι ἔως τῆς διασταυρώσεώς του, τὸ κρατῶ στὴν ἄκρη τοῦ μυαλοῦ μου, ὄχι ὡς ἀλήθεια, ἀλλὰ ὡς παράθυρο πρὸς τὴν ἀναζήτησι.
Ἐπίσης, στὸ ζήτημα τῆς ὀρφικῆς θεωρήσεως, πάλι ἔχω ἄλλην ἄποψι. Δῆλα δή, ἡ θεοκρατικὴ θεώρησις ἦταν κάτι ποὺ, κατ’ ἐμὲ πάντα, προέρχεται ἀπὸ κύκλους ποὺ ἐπιθυμοῦν νὰ ἀσκοῦν ἔλεγχο.
Τέλος, ἕνα ἀκόμη σημεῖον ποὺ ἀδυνατῶ νὰ λάβω ἀπόλυτον θέσι εἶναι τὸ ζήτημα τῆς δουλείας. Τὸ πότε εἰσήχθη εἶναι ἕνα μεγάλο θέμα. Ὄχι μίας ἁπλῆς καταγραφῆς.
Σὲ γενικὲς γραμμὲς ὅμως τὸ ἄρθρον καταγράφει τὰ ἱστορικὰ δεδομένα ποὺ οἱ πλεῖστοι ἐξ ἡμῶν ἀγνοοῦν.
Καλὸ θὰ ἦταν νὰ νὰ θυμόμαστε πάντα, ὅταν πασχίζουμε νὰ ἐκτιμήσουμε κάποιες περιόδους τῆς ἱστορίας ποὺ δὲν ἀντιλαμβανόμαστε.
Φιλονόη.
Δῆλα δή, τὰ περὶ Γεφυραίων, τῆς καταγωγῆς τους, τῆς σχέσεώς τους μὲ τοὺς Ἑβραίους, τὶς ἐπεμβάσεις τους στὶς πόλεις κράτη τῆς ἐποχῆς, τῆς παραποιήσεως τῶν ἀρχῶν, τῶν ἀξιῶν καὶ τῶν ἰδεῶν..
Σὲ ὅλα μὲ βρίσκει σύμφωνη.
Ἐκεῖ ποὺ ἔχω ἐνστάσεις-ἀπορίες εἶναι στὴν συνεργασία ἱερατείων μὲ Παῦλο. Τὸ ἀγνοῶ κι ἔως τῆς διασταυρώσεώς του, τὸ κρατῶ στὴν ἄκρη τοῦ μυαλοῦ μου, ὄχι ὡς ἀλήθεια, ἀλλὰ ὡς παράθυρο πρὸς τὴν ἀναζήτησι.
Ἐπίσης, στὸ ζήτημα τῆς ὀρφικῆς θεωρήσεως, πάλι ἔχω ἄλλην ἄποψι. Δῆλα δή, ἡ θεοκρατικὴ θεώρησις ἦταν κάτι ποὺ, κατ’ ἐμὲ πάντα, προέρχεται ἀπὸ κύκλους ποὺ ἐπιθυμοῦν νὰ ἀσκοῦν ἔλεγχο.
Τέλος, ἕνα ἀκόμη σημεῖον ποὺ ἀδυνατῶ νὰ λάβω ἀπόλυτον θέσι εἶναι τὸ ζήτημα τῆς δουλείας. Τὸ πότε εἰσήχθη εἶναι ἕνα μεγάλο θέμα. Ὄχι μίας ἁπλῆς καταγραφῆς.
Σὲ γενικὲς γραμμὲς ὅμως τὸ ἄρθρον καταγράφει τὰ ἱστορικὰ δεδομένα ποὺ οἱ πλεῖστοι ἐξ ἡμῶν ἀγνοοῦν.
Καλὸ θὰ ἦταν νὰ νὰ θυμόμαστε πάντα, ὅταν πασχίζουμε νὰ ἐκτιμήσουμε κάποιες περιόδους τῆς ἱστορίας ποὺ δὲν ἀντιλαμβανόμαστε.
Φιλονόη.
Εβραίοι καθορίζουν την ιστορία της Ελλάδος από το 500 π.Χ.
Τα χρόνια πριν το 514 π.Χ. που οδήγησαν στην πολιτική επιρροή του Αρμόδιου και του Αριστογείτονα(1) στην Αθήνα , ξεκινάει η σαθρή ιστορία της Ελλάδας. Τόσο ο Αρμόδιος όσο και ο Αριστογείτονας ανήκαν στο γένος των Γεφυραίων(2), μιας μεγάλης ομάδας κατοίκων της Αττικής που δεν θεωρούνταν αυτόχθονες και ανήκαν στην ουσία στην τάξη των μεταναστών. Οι Γεφυραίοι ήταν αρχαία φυλή για την οποία κάνει λόγο ο Ηρόδοτος. Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο οι Γεφυραίοι προερχόμενοι από την Φοινίκη, εγκαταστάθηκαν με τον Κάδμο στην Βοιωτία παίρνοντας ως μερίδιο την Τανάγρα. Στην συνέχεια εκδιώχθηκαν από τους υπόλοιπους Βοιωτούς και κατέφυγαν στην Αττική.
- Οι Εβραίοι γεφυραίοι εισήγαγαν την δημοκρατία – οχλοκρατία, για την οποία στην συνέχεια ο Αριστοτέλης είχε προειδοποιήσει τους Έλληνες αποκαλώντας την εκτροπή της Πολιτείας(3).
- Εισήγαγαν την ομοφυλοφιλία.
- Εισήγαγαν την δουλεία.
-Εισήγαγαν τα πολεμοχαρή ένστικτα. (Αργότερα ο Αριστοτέλης πάλι, προσπάθησε να επαναφέρει την ηθική πλευρά του πολέμου στην κοινή γνώμη των Ελλήνων λέγοντας: “Ετοιμάζομαι για πόλεμο για να διασφαλίσω την ειρήνη”)
- Κατέστρεψαν την Ελληνική πατρώα θρησκεία του Πανός (συμπαντικού οργανισμού).
Με την βοήθεια της ειδωλολατρίας εισήγαγαν τον δωδεκαθεϊσμό και στη συνέχεια τον χριστιανισμό. Τελικά, ο χριστιανισμός επιτέθηκε, διαστρέβλωσε και απομάκρυνε τον Πάνα και τους 12 υπερέλληνες θεούς από την κοινή γνώμη των Ελλήνων. Με προδοσίες των Ελληνικών ιερατίων σε εβραϊκά συμφέροντα πέτυχαν τη διάσπαση και αλληλοεξόντωση των ελληνικών πόλεων λόγο του δωδεκάθεου που εισήγαγαν στα Ελληνικά ιερατεία. Εν συνεχεία υπέσκαψαν την προδοτική συνεργασία των Ελληνικών ιερατείων με τον Απόστολο Παύλο ή αλλιώς εβραίο, Ραβίνο Σαούλ και πέτυχαν τη μετάβαση από το δωδεκάθεο στο δωδεκααποστολικό με κεντρικό ήρωα τον Ιησού (= Τζόσουα = Γιαχόσουα = Γιαχόσου(λ)βα = “ο Γιαχβέ σώζει”, για να ξέρουμε και τι πιστεύουμε σήμερα).
Οι Ορφικοί φιλόσοφοι ανήγαγαν τον Πάνα ως θεό του “σύμπαντος κόσμου” (εκ του παν = όλος, σύμπαν) και ιδεατή προσωποποίηση της Φύσης και των δυνάμεών της. Στους δε ύστερους χρόνους ο Παν θεωρήθηκε θνητή δαιμονική μορφή. Έτσι με την έλευση του Χριστιανισμού η μορφή του Πανός αντί της ιδεατής μορφής της υπαίθριας ζωής υιοθετήθηκε μεν αλλά διαστρεβλωμένη ως μορφή του διαβόλου της κόλασης. (Ίσως έτσι εξηγείται ότι στα Αγγλικά η λέξη “κόλαση” είναι Hell, τόσο παρόμοια με την λέξη Hellas. Αντιθέτως στα Γερμανικά Hell = “φώς”)
Η Ελλάδα παρακμάζει από την εποχή που συνεπλάκει ο εβραϊκός δήμος Γεφυραίων στα πολιτικά δρώμενα της Αθήνας. Φτάνοντας στο σήμερα, στην απόλυτη κατάντια και την απόλυτη, άρρηκτη σχέση Ελλάδας – Ορθοδοξίας και με την εβραιοκινούμενη, Ορθόδοξη εκκλησία σήμερα να κατέχει την μισή περιουσία της Ελλάδος.
“Τον χειρότερο εχθρό μας, τον κάναμε θεό μας”. (Ἀνδρομέδια Ἑλλάς)
Πρώτη δημοσίευσις στὶς 3 Νοεμβρίου 2011
filonoi.gr
- Οι Εβραίοι γεφυραίοι εισήγαγαν την δημοκρατία – οχλοκρατία, για την οποία στην συνέχεια ο Αριστοτέλης είχε προειδοποιήσει τους Έλληνες αποκαλώντας την εκτροπή της Πολιτείας(3).
- Εισήγαγαν την ομοφυλοφιλία.
- Εισήγαγαν την δουλεία.
-Εισήγαγαν τα πολεμοχαρή ένστικτα. (Αργότερα ο Αριστοτέλης πάλι, προσπάθησε να επαναφέρει την ηθική πλευρά του πολέμου στην κοινή γνώμη των Ελλήνων λέγοντας: “Ετοιμάζομαι για πόλεμο για να διασφαλίσω την ειρήνη”)
- Κατέστρεψαν την Ελληνική πατρώα θρησκεία του Πανός (συμπαντικού οργανισμού).
Με την βοήθεια της ειδωλολατρίας εισήγαγαν τον δωδεκαθεϊσμό και στη συνέχεια τον χριστιανισμό. Τελικά, ο χριστιανισμός επιτέθηκε, διαστρέβλωσε και απομάκρυνε τον Πάνα και τους 12 υπερέλληνες θεούς από την κοινή γνώμη των Ελλήνων. Με προδοσίες των Ελληνικών ιερατίων σε εβραϊκά συμφέροντα πέτυχαν τη διάσπαση και αλληλοεξόντωση των ελληνικών πόλεων λόγο του δωδεκάθεου που εισήγαγαν στα Ελληνικά ιερατεία. Εν συνεχεία υπέσκαψαν την προδοτική συνεργασία των Ελληνικών ιερατείων με τον Απόστολο Παύλο ή αλλιώς εβραίο, Ραβίνο Σαούλ και πέτυχαν τη μετάβαση από το δωδεκάθεο στο δωδεκααποστολικό με κεντρικό ήρωα τον Ιησού (= Τζόσουα = Γιαχόσουα = Γιαχόσου(λ)βα = “ο Γιαχβέ σώζει”, για να ξέρουμε και τι πιστεύουμε σήμερα).
Οι Ορφικοί φιλόσοφοι ανήγαγαν τον Πάνα ως θεό του “σύμπαντος κόσμου” (εκ του παν = όλος, σύμπαν) και ιδεατή προσωποποίηση της Φύσης και των δυνάμεών της. Στους δε ύστερους χρόνους ο Παν θεωρήθηκε θνητή δαιμονική μορφή. Έτσι με την έλευση του Χριστιανισμού η μορφή του Πανός αντί της ιδεατής μορφής της υπαίθριας ζωής υιοθετήθηκε μεν αλλά διαστρεβλωμένη ως μορφή του διαβόλου της κόλασης. (Ίσως έτσι εξηγείται ότι στα Αγγλικά η λέξη “κόλαση” είναι Hell, τόσο παρόμοια με την λέξη Hellas. Αντιθέτως στα Γερμανικά Hell = “φώς”)
Η Ελλάδα παρακμάζει από την εποχή που συνεπλάκει ο εβραϊκός δήμος Γεφυραίων στα πολιτικά δρώμενα της Αθήνας. Φτάνοντας στο σήμερα, στην απόλυτη κατάντια και την απόλυτη, άρρηκτη σχέση Ελλάδας – Ορθοδοξίας και με την εβραιοκινούμενη, Ορθόδοξη εκκλησία σήμερα να κατέχει την μισή περιουσία της Ελλάδος.
“Τον χειρότερο εχθρό μας, τον κάναμε θεό μας”. (Ἀνδρομέδια Ἑλλάς)
Πρώτη δημοσίευσις στὶς 3 Νοεμβρίου 2011
filonoi.gr
Πηγή: diadrastiko
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια που δεν συνάδουν με το περιεχόμενο της ανάρτησης, όπως και σχόλια υβριστικά προς τους αρθρογράφους, προσβλητικά σχόλια προς άλλους αναγνώστες σχολιαστές και λεκτικές επιθέσεις προς το ιστολόγιο θα διαγράφονται.