ΛΟΓΟΣ ΜΝΗΜΗΣ ΠΡΟΣ ΘΕΡΜΟΠΥΛΟΜΑΧΟΥΣ

Το στενόν πέρασμα των Θερμοπυλών ζύγωσε ο θάνατος, εκείνη την ημέραν του θέρους του – 480, επιδεικνύοντας το κοφτερό και αλάθητο δρεπάνι του, στην παράταξιν των ανδρών, οι οποίοι στεκόταν εκεί αγέρωχοι σαν βράχοι, μέσα στο αστραφτερό μέταλλο των πανοπλιών τους!

Κανείς τους δεν πτοήθηκε, κανενός το χέρι δεν έγινε βαρύ, κρατώντας το αιματηρό δόρυ. Απέναντι και πίσω τους μυριάδες τα στίφη των βαρβάρων
Ασιατών!

Δεν ήταν εκείνη την στιγμήν άνθρωποι!

Ήσαν Ήρωες αποφασισμένοι, προσκεκλημένοι των Θεών να δειπνήσουν εκείνη την ημέραν όλοι μαζί στα Ηλύσια πεδία, όπως τους ανακοίνωσε τα χαράματα ο αρχηγός τους!

Τα βλέμματα, οι ψυχές και οι θελήσεις τους είχαν συγκεντρωθεί στις αιχμές των δοράτων τους κι οι δυνάμεις και αντοχές τους στο αστραφτερό τείχος των ασπίδων τους!

Φοβεροί στην όψη!

Μεγαλειώδεις στο φρόνημα!

Οι βράχοι της Τραχήνας και οι γκρεμοί του Καλλιδρόμου, σείστηκαν από την πολεμική κραυγή τους και την κλαγγή των όπλων τους!

Και ο θάνατος λιποψύχησε!

Λιποψύχησε μπροστά στο θάρρος και στην αυταπάρνησιν αυτών των λεόντων!

Τον περιφρόνησαν!

Του έδειξαν πως δεν χρειάζονται την δική του επέμβασιν διά να ταξιδέψουν στο βασίλειό του, αλλά μόνοι τους, με την δική τους θέλησιν πορεύονται προς τα εκεί!

Το διψασμένο χώμα βάφτηκε από το τιμημένο τους αίμα! Η γή δέχθηκε τα καταπληγωμένα σώματά τους! Ο ουρανός άνοιξε διάπλατα τις γαλάζιες του θύρες, διά να υποδεχθεί τις ηρωϊκές τους ψυχές! Και οι Θερμοπυλομάχοι ταξίδεψαν ατρόμητοι προς την Αθανασία!

Υπερασπιζόμενοι την Πατρίδα τους!

Τους Θείους Νόμους!

Την Ελευθερία!

Τους προσφιλείς τους!

Όλους εμάς!

Υπακούοντας στης ψυχής τους το κάλεσμα!

Λεωνίδας του Αναξανδρίδα Λακεδαιμόνιος, βασιλεύς της Σπάρτης!

Δημόφιλος του Διαδρόμη Θεσπιεύς, στρατηγός, αρχηγός των Θεσπιέων!

Διηνέκης, Λακεδαιμόνιος!

Αλφεός του Ορσιφάντου, Λακεδαιμόνιος!

Μάρων του Ορσιφάντου, Λακεδαιμόνιος!

Διθύραμβος του Αρματίδου, Θεσπιεύς!

Εύρυτος, Λακεδαιμόνιος!

Πολύνεικος Λακεδαιμόνιος!

Μεγιστίας ο Ακαρνάν, μάντης οιωνοσκόπος!

Τριακόσιοι Σπαρτιάτες οπλίτες!

Επτακόσιοι Θεσπιείς οπλίτες!

Επτακόσιοι βοηθητικοί Λακεδαιμόνιοι, περίοικοι και είλωτες!

Προσκλητήριον τιμής!!

Σ’ εκείνους που ανέδειξαν το μεγαλείον της Ελληνικής ψυχής και έκαναν συνώνυμη τους την Δόξαν! Που έδειξαν με ποιόν τρόπο πρέπει να ιεραρχούνται τα αγαθά στο υλαίον πεδίον!

Ζούν μέσα στις καρδιές μας και το παράδειγμά τους εμπνέει και θα εμπνέει πάντα κάθε ελεύθερον άνθρωπον!

« Τών εν Θερμοπύλαις θανόντων       

ευκλεής μέν α τύχα, καλός δ’ ο πότμος,        

βωμός δ’ ο τάφος, πρό γόων δέ μνάστις,         

ο δ’ οίτος έπαινος.              

Εντάφιον δέ τοιούτον ούτ’ ευρώς                      

ούθ’ ο πανδαμάτωρ αμαυρώσει χρόνος                                 

ανδρών αγαθών.                                         

Ο δέ σηκός οικέταν ευδοξίαν Ελλάδος είλετο.                       

Μαρτυρεί δέ Λεωνίδας ο Σπάρτας βασιλεύς,                                

αρετάς μέγαν λελοιπώς κόσμον αέναόν τε κλέος ».                     

« Δι’ εκείνους που πέθαναν στις Θερμοπύλες,

ένδοξη μεν η τύχη, ωραίος δε ο θάνατος,

και βωμός ο τάφος, μνήμη παντοτινή αντί για θρήνος,

και η μοίρα τους αντικείμενον εγκωμίων.

Σάβανο σαν και αυτό, μήτε η σαπίλα,

μήτε ο χρόνος που όλα τα δαμάζει θα αμαυρώσει,

των γενναίων ανδρών.

Μάρτυρας είναι ο Λεωνίδας, ο βασιλιάς της Σπάρτης,

που μέγα στολίδι άφησε πίσω του, την αρετήν και δόξα αιώνια ».

(Επίγραμμα Σιμωνίδη, Διοδώρου Σικελιώτου Βιβλιοθήκη Ιστορική 11,11)

Αιωνία και άσβεστη η μνήμη τους!!

1 / 8 / 2013

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΔΡΟΣΟΣ

(ΜΕΓΙΣΤΙΑΣ)